Έχω γράψει και σε παλιότερες φάσεις κρίσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων ότι διαφωνώ με την " αριστερή" προσέγγιση ότι όλη η σύγκρουση είναι σύγκρουση δύο συμμετρικών αστικών τάξεων για το μοίρασμα των φυσικών πόρων και ιδίως πετρελαίου, φυσικού αερίου και γενικά των υδρογονανθράκων .
Πάντως ,δεν είναι κυρίως αυτό. Η Τουρκία,έχοντας αναβαθμιστεί πολύ ως οικονομική και ως γεωπολιτική δύναμη,τα τελευταία είκοσι χρόνια, και εκμεταλλευόμενη τώρα ευφυως την πλανητική σύγκρουση,απέναντι σε μια καπιταλιστική Ελλάδα,σε όρους υπαρξιακής κρίσης της κρατικής της υπόστασης και μεγάλης διεθνούς υποβάθμισης της θέσης της σε όλα τα πεδια,τα θέλει όλα.
Αποστρατιωτικοποίηση και μετά γκριζαρισμα και των μεγάλων νησιών και όχι μόνο
των βραχονησίδων, αναδιανομή και μοιρασμα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας ,κπα Θα έλεγε
κανείς ,αν είναι να αποφύγουμε πόλεμο και ανθρώπινες απώλειες και ιδίως να μην
έχουμε κανένα κοστος ,γιατί όχι;; Αλλωστε μπορεί όλα να είναι φτιαχτά μεταξύ
Μητσοτάκη και Ερντογάν,όπως λένε κάποιοι συνωμοσιολογοι.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής : ποια είναι η κόκκινη γραμμή,υπάρχει κόκκινη γραμμή απέναντι στην επιθετικότητα του Ερντογαν; Είναι αποδεκτό χάριν της "ειρήνης" να χάσει το ελληνικό κράτος επικράτεια; Και πόσο μεγάλη επικράτεια; Μας ενδιαφέρει να ζούμε σε ένα έστω τυπικά ανεξάρτητο κράτος,που είναι και όρος για μια πολιτική ουσιαστικής ανεξαρτησίας η όχι;
Όσο για τα περί διανομής των υδρογονανθράκων που είναι βασικός στόχος υποτίθεται του ελληνικού εθνικισμού,θυμίζω τις δηλώσεις Δένδια το 2021 ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο ,γραμμή που στην καλύτερη των περιπτώσεων οδηγεί στην συνεκμετάλλευση και στην χειρότερη στην πλήρη παραχώρηση. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι φίλοι ξέρουν καλύτερα την γραμμή της αστικής τάξης μας από τον Δένδια.
Το συμπέρασμα : καμία καλλιέργεια κλίματος
πολέμου αλλά και καμιά χαλάρωση η
υποχώρηση στο ζήτημα να μην τροποποιηθει η επικράτεια της χώρας .
