Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΑΚΟΜΗ
Του Vincenzo Costa
1. Προς μια νέα φάση του πολέμου στην Ουκρανία
Ο πόλεμος στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται μέχρι στιγμής από δύο
φάσεις. Στην πρώτη, η Ρωσία στόχευε, λανθασμένα, στην ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης.
Φανταζόταν ότι θα υπήρχε η συναίνεση του ουκρανικού πληθυσμού ότι θα ήταν ένα
είδος απελευθερωτικού πολέμου. Οι Ρώσοι ανακάλυψαν ότι αυτό δεν ίσχυε, ότι
επρόκειτο για παγίδα. Ο ουκρανικός στρατός ήταν έτοιμος, τους περίμενε, τα
απαραίτητα χαρακώματα είχαν κατασκευαστεί από χρόνια. Η μηχανή προπαγάνδας ήταν
έτοιμη. Η Ρωσία έπρεπε να αλλάξει τους στόχους και τη στρατηγική της.
Ξεκίνησε ένας πόλεμος θέσεων, όπου η Ρωσία έπαιξε ένα ρόλο
υποστήριξης σε έναν εσωτερικό ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο. Οι στόχοι περιορίζονταν
στο Ντονμπάς, την αναγνώριση της Κριμαίας και την ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Οι Ρώσοι πίστευαν ότι σε αυτή τη βάση οι διαπραγματεύσεις θα ήταν δυνατές και
μια διπλωματική λύση στη σύγκρουση θα ήταν βιώσιμη. Έπεσαν έξω.
Η ουκρανική κυβέρνηση έκανε σαφές ότι υπήρχε μόνο μία λύση: η
αποχώρηση της Ρωσίας από όλη την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας.
Προφανώς, γνώριζαν ότι κάτι τέτοιο μπορούσαν να το κάνουν .
Σε αυτό το στάδιο, οι Ρώσοι προσπάθησαν ωστόσο να περιορίσουν
την έκταση της σύγκρουσης. Δεν είδαμε σφοδρούς ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς
πόλεων, όπως είχαμε δει στο Βελιγράδι για παράδειγμα ή στο Ιράκ αλλά δόθηκε
κάποια προσοχή. Για παράδειγμα, το Azovstal θα μπορούσε να ισοπεδωθεί, χωρίς
μάχες σώμα με σώμα, οι οποίες είναι πολύ δαπανηρές και έχουν σοβαρές απώλειες.
Φυσικά, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι έγιναν εγκλήματα, καθώς γνωρίζω ότι οι
Ουκρανοί βομβαρδίζουν αγορές πόλεων, με θύματα αμάχους. Όπως γνωρίζουμε ότι ο
ουκρανικός στρατός χρησιμοποιεί σχολεία και νοσοκομεία ως στρατιωτικές βάσεις.
Δεν είναι ότι υπάρχουν εγκλήματα στον πόλεμο: ο ίδιος ο πόλεμος είναι έγκλημα.
Αλλά τώρα έχει ξεκινήσει μια μαζική αντεπίθεση, η οποία
φαίνεται να έχει σπάσει τις ρωσικές γραμμές, ο ουκρανικός στρατός έχει
εισχωρήσει δεκάδες χιλιόμετρα. Πώς έγινε αυτό;
Πρώτον, λόγω του ότι η Δύση έχει στείλει ένα ολόκληρο
οπλοστάσιο, όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά κυρίως επειδή αυτά τα
όπλα χρησιμοποιούνται άμεσα από τους ίδιους τους Δυτικούς, οι οποίοι παρέχουν
τις πληροφορίες, τα δεδομένα για να κατευθύνουν τις βολές, πολλά πράγματα που
μπορούν να γίνουν εξ αποστάσεως. Ένας τεράστιος αριθμός "μισθοφόρων"
και "εθελοντών" έχει αναπτυχθεί στο πεδίο της μάχης. Στρατιωτικές
μονάδες της Δύσης επιχειρούν στο ουκρανικό έδαφος χωρίς τις στολές των χωρών
τους.
Δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες εκπαιδεύονται στην Αγγλία
και σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, ο Μπορέλ ανακοίνωσε ότι οι χώρες της ΕΕ θα
φιλοξενήσουν και θα εκπαιδεύσουν στο έδαφός τους στρατιώτες που προορίζονται
για την πρώτη γραμμή του μετώπου κατά των Ρώσων, προκειμένου να εξοικειωθούν με
τα δυτικά οπλικά συστήματα.
Από τα σύνορα μεταξύ ΕΕ και Ουκρανίας περνάει ένα ποτάμι
όπλων, το οποίο αποδυναμώνει τα ίδια τα δυτικά αποθέματα, σε σημείο που ο
Γερμανός υπουργός Εξωτερικών να δηλώνει : "μετά από αυτό, αρκετά, διότι
εξαντλούμε τα στρατηγικά μας αποθέματα".
Είναι σαφές ότι το ΝΑΤΟ συμμετέχει στη σύγκρουση, την
κατευθύνει, την υποστηρίζει, την οργανώνει, παρέχει όλες τις πληροφορίες (μέσω
δορυφόρου υποδεικνύει τη θέση του ρωσικού στρατού και στη συνέχεια πού να
κατευθύνει τα οπλικά συστήματα, τα οποία παρέχουν οι ΗΠΑ). Ο πόλεμος διεξάγεται
μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.
Μέχρι στιγμής, οι Ρώσοι έχουν υπαινιχθεί κάτι τέτοιο, αλλά
έχουν αποφύγει να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Ισως επειδή πίστευαν ότι αυτό
θα οδηγούσε σε διαπραγματεύσεις. Διότι αντλώντας τα αναγκαία συμπεράσματα έχει
καταστροφικές στρατιωτικές επιπτώσεις. Σημαίνει ότι θα πρέπει να αποτελέσουν
στρατηγικούς στόχους τοποθεσίες μακριά από τη γραμμή του μετώπου, πλήττοντας
μαζικά τμήματα της Ουκρανίας μακριά από τη γραμμή του μετώπου. Οι Ρώσοι
προσποιήθηκαν για ένα διάστημα ότι ο πόλεμος περιοριζόταν στη γραμμή του
μετώπου. Περιστασιακοί βομβαρδισμοί, πιο πολύ για να πούμε "εδώ
είμαστε" παρά για κάτι ουσιαστικό.
Τώρα αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί. Το να
συνεχίσει κανείς με αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι οδηγεί τους ίδιους τους
στρατιώτες του στη σφαγή, ότι τους αποσυντονίζει. Ο πόλεμος εισέρχεται σε μια
νέα φάση, μια τρίτη φάση.
Διάβασα ότι την επόμενη εβδομάδα ο Πούτιν θα έχει τηλεφωνική
επικοινωνία με διεθνείς ηγέτες. Για να πει τι; Να σηκώσει λευκή σημαία;
Δεν ξέρουμε τι θα πει, ούτε θα μάθουμε. Αλλά μπορούμε να
φανταστούμε, να υποψιαστούμε. Πιστεύω ότι θα τους θέσει τα ζητήματα επί
τάπητος, θα τους προειδοποιήσει ότι το παιχνίδι αλλάζει, ότι η εποχή της
προσποίησης έχει τελειώσει.
Υπάρχει, εξάλλου, ένα σημείο που παραμένει ασαφές σε όλη αυτή
την αντεπίθεση. Είχε ανακοινωθεί εδώ και μήνες, ακόμη και απλοί πολίτες όπως
εμείς ήξεραν ότι υπήρχαν νέα όπλα, εκπαιδευμένοι στρατιώτες. Οι Ρώσοι διοικητές
πρέπει επίσης να το γνώριζαν. Ωστόσο, το μέτωπο δεν είχε ενισχυθεί. Τίποτα δεν
έγινε για την προετοιμασία αυτής της αντεπίθεσης. Αναποτελεσματικότητα των
ρωσικών διοικήσεων; Έλλειμμα νοημοσύνης;
Μόνο όταν ξεκίνησε το κακό, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έδωσε
στη δημοσιότητα βίντεο με φάλαγγες φορτηγών και οπλισμού που κατευθύνονταν προς
το μέτωπο.
Η εντύπωση που αποκομίζει κανείς είναι ότι αυτό έγινε σκόπιμα.
Γιατί; Επειδή είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια νέα φάση του πολέμου στην Ουκρανία,
η οποία θα είναι ακόμη πιο αιματηρή, πιο ύπουλη, πιο επικίνδυνη, με μεγάλη
πιθανότητα διεύρυνσης της σύγκρουσης.
Ο ρωσικός πληθυσμός πρέπει να αισθανθεί ότι η πατρίδα του
κινδυνεύει, και πράγματι κινδυνεύει, διότι αν οι Ουκρανοί έσπαζαν πλήρως τις
γραμμές, η Ρωσία θα γινόταν μια χώρα προς κατάκτηση, όπως ήταν στην εποχή του
Γέλτσιν.
Οι Ρώσοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι πολεμούν για την πατρίδα
τους, ότι δεν είναι πλέον ένας πόλεμος στο εξωτερικό.
2. Να στρέψουμε την προσοχή μας στα άλλα κομμάτια της
σκακιέρας.
Υπάρχει μια φωτιά που μπορεί να φουντώσει, και αυτό φαίνεται
αν, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να μπορούμε να συνδέσουμε τις τελείες,
συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα άλλα κομμάτια της σκακιέρας.
1) Υπάρχει μια λανθάνουσα σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας και οι ελληνικές αρχές έχουν επισημάνει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ότι
υπάρχει η πιθανότητα μιας εξίσου καταστροφικής σύγκρουσης στην Ευρώπη, μεταξύ
Ελλάδας και Τουρκίας. Η Τουρκία είναι ο δεύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, αλλά παίζει
αδίστακτα σε όλα τα ταμπλό. Χωρίς την Τουρκία, το ΝΑΤΟ θα ήταν ανάπηρο,
ανίσχυρο σε μια βασική πλευρά. Τι τίμημα θα ζητήσει ο Ερντογάν; Και ο Ερντογάν
έχει πολύ φιλόδοξους στόχους στην Ασία, τους οποίους μπορεί να επιτύχει μόνο
υπό δύο προϋποθέσεις: είτε με τη διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας είτε με τη
συγκατάθεσή της.
2) Η Σερβία επανεξοπλίζεται, ιδίως με συστήματα
αντιαεροπορικής άμυνας. Κατανοητό, μετά την εμπειρία του βομβαρδισμού του
Βελιγραδίου. Σε αυτή την περίπτωση όλα έγιναν δυνατά λόγω της ρωσικής αδυναμίας.
Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και η Σερβία αρνείται να αναγνωρίσει το
Κοσσυφοπέδιο. Εξάλλου, γιατί να το κάνει; Οι λόγοι των συγκρούσεων αυξάνονται.
Η Σερβία αγοράζει μη επανδρωμένα αεροσκάφη από την Τουρκία. Το παιχνίδι είναι
πολύπλοκο.
3) Η Ουγγαρία παίρνει αποστάσεις από τη Δύση, αφού είναι
κατανοητό ότι δεν της αρέσει ιδιαίτερα η Ουκρανία. Οι ουγγρικές μειονότητες
καταπιέστηκαν σκληρά και τους ζητήθηκε να φύγουν από τους Ουκρανούς εθνικιστές.
Στη συνέχεια, η Ουγγαρία συνειδητοποίησε ότι οι ΗΠΑ συνθλίβουν την ΕΕ,
συνειδητοποίησε ότι ο οικονομικός άνεμος φυσούσε από την άλλη πλευρά, και αντί
να γίνει ένα από τα θύματα, έπαιξε το δικό της παιχνίδι (ρωσικό φυσικό αέριο σε
τιμές ευκαιρίας, δηλαδή "κύριοι, επενδύστε εδώ που έχουμε αποδεκτό ενεργειακό
κόστος και παράγουμε ανταγωνιστικά"). Οι απειλές χάνουν βάρος.
4) Η Λιβύη εξακολουθεί να είναι μια πυριτιδαποθήκη, στην οποία
κυριαρχούν οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Γάλλοι που έχουν πεταχτεί στο περιθώριο
αφού προκάλεσαν πολλά προβλήματα εις βάρος μας (με τη σιωπή του Τζεντιλόνι,
αλλά ξέρετε ότι ήταν σερβιτόρος και όχι Ιταλός πρωθυπουργός)
5) Η Ταϊβάν, συνεχίζει να προκαλεί την Κίνα, πρώτα οι
επισκέψεις, έπειτα οι πωλήσεις όπλων, έπειτα οι ιαπωνικές κινήσεις γύρω από το
νησί. Είναι σαφές ότι θέλουν να προκαλέσουν τον δράκο, για να φωνάξουν τότε
όπως πάντα "υπάρχει επιτιθέμενος και υπάρχει και αμυνόμενος". Η Κίνα
δείχνει τη δύναμή της, αλλά κρατάει κάποια πράγματα για τον εαυτό της. Οι
Κινέζοι σκέφτονται σε βάθος αιώνων, δεν αντιδρούν. Θα χτυπήσουν όταν το αποφασίσουν,
όχι όταν τους αναγκάσουν οι άλλοι. Και θα χτυπήσουν όταν αναπτύξουν το πυρηνικό
τους οπλοστάσιο στο κατάλληλο επίπεδο. Αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη.
6) Το πολωνικό υπουργείο Άμυνας δηλώνει ότι σε διάστημα
"τριών έως δέκα ετών" η Πολωνία θα πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία. Ο
επανεξοπλισμός της είναι πολύ μεγάλος. Αλλά η Πολωνία παίζει για τον εαυτό της,
όχι για την Ουκρανία. Η Πολωνία έχει ξεκινήσει και μια διαμάχη με την Τσεχική
Δημοκρατία, από την οποία απαιτεί την επιστροφή εδαφικών τμημάτων. Πόσο μάλλον
με την Ουκρανία. Οι Πολωνοί σκέφτονται με όρους Μεγάλης Πολωνίας, μέρος της
οποίας είναι η Ουκρανία, για να μην πούμε ότι ένα κομμάτι της Ουκρανίας το
θεωρούν αυτοτελή Πολωνία. Στους Ουκρανούς, οι Πολωνοί λένε περίπου ό,τι έλεγε ο
Ρέντσι στον Λέτα: "ηρέμησε".
Αυτά είναι μόνο μερικά κομμάτια, υπάρχουν πολλά άλλα.
Πολλά τα κομμάτια, αλλά ένα το παιχνίδι. Και κάθε κίνηση
αλλάζει το σύστημα.
Όλοι τοποθετούν τα κομμάτια τους, προετοιμαζόμενοι για πόλεμο,
όλοι επανεξοπλίζονται, και εμείς το ίδιο.
Ο πόλεμος δεν έχει ακόμη αρχίσει. Εχει μπει σε τροχιά,
ακολουθεί μια αργή αλλά σταθερή πορεία, με σαφή κατεύθυνση
ΠΗΓΗ:
Antidiplomatico, Vincenzo Costa - La guerra non è ancora iniziata
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)