Μήνυμα ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής συσπείρωσης. Πολιτικό γεγονός η εκδήλωση για το νέο βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη. Σε σημαντικό πολιτικό γεγονός εξελίχθηκε η χθεσινοβραδυνή εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη “Τρίτο Μνημόνιο: η ανατροπή μιας ανατροπής”, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Το βιβλίο παρουσίασαν, στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, οι Αλέκος Αλαβάνος, Μανώλης Γλέζος, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Κώστας Λαπαβίτας, Παναγιώτης Λαφαζάνης και Ελένη Πορτάλιου.
Στην εκδήλωση, που συντόνισε ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου, έδωσαν το παρόν ο Ευτύχης Μπιτσάκης, ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο Τάκης Στρατούλης, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Θανάσης Σκαμνάκης, ο Στάθης Σταυρόπουλος, ο επιτετραμένος της ρωσικής πρεσβείας Βλαντίμιρ Μαϊστρένγκο και πλήθος αγωνιστών από ευρύ φάσμα προοδευτικών πολιτικών ρευμάτων και κοινωνικών κινημάτων.
Δίνοντας το στίγμα της ζεστής βραδυάς που είχε προηγηθεί, η Νάντια Βαλαβάνη τόνισε ότι η επιλογή του πάνελ δεν ήταν, από την πλευρά της, τυχαία. “Είμαστε αυτοί που συμπορεύτηκαν στη Λαϊκή Ενότητα. Αν μπορέσαμε να συμπράξουμε τότε, διασώζωντας την τιμή της Αριστεράς, τότε υπάρχει ελπίδα”, σημείωσε η συγγραφέας. Κοινός παρονομαστής στις τοποθετήσεις όλων των ομιλητών ήταν η επιτακτική ανάγκη διαμόρφωσης ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την έξοδο της χώρας από τη μνημονιακή “μαύρη τρύπα” που τη συνθλίβει.
Το πολυπληθές κοινό έφυγε από την εκδήλωση με ενισχυμένη την ελπίδα ότι η χθεσινή βραδυά θα έχει συνέχεια και ότι οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που έσωσαν την τιμή της Αριστεράς από την ταπείνωση του περσινού καλοκαιρού μπορούν, παρά τις όποιες διαφορές τους, να βρουν το κοινό βάδισμα που θα τους επιτρέψει να πρωτοστατήσουν στην αναγέννηση της λαϊκής ελπίδας και δύναμης.
“Καμία κυβέρνηση από την Ανεξαρτησία και μετά, περιλαμβανομένων και αυτών του Μεταξά και της χούντας, δεν προχώρησε σε τέτοιας έκτασης παράδοση της δημόσιας περιουσίας στην ξενοκρατία”, δήλωσε στην ομιλία του ο Αλέκος Αλαβάνος. Αφού επέμεινε στην ανάγκη ρήξης με την ευρωζώνη προκειμένου να απεμπλακεί η χώρα από τα ασφυκτικά προγράμματα των δανειστών, πρότεινε τη συγκρότηση ομάδας ριζοσπαστών οικονομολόγων και άλλων επιστημόνων για την καλύτερη επεξεργασία μιας θετικής, εναλλακτικής πολιτικής.
Τη σκυτάλη πήρε ο Μανώλης Γλέζος ο οποίος, αφού τόνισε την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων της Αριστεράς για την “ανατροπή του καθεστώτος της ανατροπής”, επέμεινε ότι το βασικό ζητούμενο είναι να δείξουν καθαρά αυτές οι δυνάμεις στο λαό ότι δεν επιδιώκουν απλά να πάρουν τη θέση των προηγούμενων στη νομή της σημερινής εξουσίας, αλλά να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας ριζικά διαφορετικής τάξης πραγμάτων. “Εμείς θα είμαστε μόνο οι εγγυητές για να πάρει ο ίδιος ο λαός την εξουσία στα χέρια του”, δήλωσε χαρακτηριστικά, επιμένοντας στη ανάγκη στάσης πληρωμών και διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου.
Από την πλευρά της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού αναφέρθηκε εκτενώς στο βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη και στην “παλικαρίσια στάση της”, που της κόστισε μια αισχρή εκστρατεία λάσπης από συστημικά μίντια, ανακοίνωσε ότι η επιτροπή αλήθειας για το χρέος θα έχει συνέχεια στη δράση της, εγκαινιάζοντας μια διαδικασία ακροάσεων. Εμφανίστηκε αισιόδοξη για τις διεργασίες στους κόλπους της λαϊκής πλειοψηφίας, εκτιμώντας ότι “δεν παραδόθηκε, δεν εξιλεώθηκε, όπως ήθελαν κάποιοι” με την ταπεινωτική συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα. “Η λαϊκή πλειοψηφία είναι εδώ, είμαστε κομμάτι της και έχουμε χρέος να την εκπροσωπήσουμε”, δήλωσε χαρακτηριστικά.
“‘Η θα νικήσουμε όλοι μαζί, ή θα πεθάνουμε χωριστά. Είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε Μέτωπο”, τόνισε στη δική του παρέμβαση ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο οποίος σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα των ανατροπών του 2016, με αναφορές στο σοκ του Brexit, στη νίκη του Τραμπ, αλλά και το ρεύμα του Σάντερς στις ΗΠΑ, στο ιταλικό δημοψήφισμα και στο αδιέξοδο των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα. Αφού περιέγραψε τους βασικούς άξονες ενός εναλλακτικού οικονομικού προγράμματος, ρήξης με τα μνημόνια και την ευρωζώνη, τόνισε ότι η Αριστερά πρέπει να αναβαπτιστεί στη ριζοσπαστική, ανατρεπτική της παράδοση, που ξεκινάει από τους Γιακωβίνους και φτάνει στις επαναστάσεις της νεώτερης εποχής, αν δεν θέλει να περιθωριοποιηθεί.
“Αυτό εδώ το πάνελ, το διαπερνά ένα κοινό νήμα, που δεν αφορά μόνο το κοινό παρεθλόν μας, αλλά, θέλω να ελπίζω, και το κοινό μας μέλλον”, τόνισε στην ομιλία του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Στάθηκε στην ανάγκη ουσιαστικής αυτοκριτικής όλων των στελεχών της Αριστεράς που ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο την προηγούμενη περίοδο, δηλώνοντας μάλιστα ότι αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει “ένα μεγάλο συγγνώμη” για τις ευθύνες του ίδιου, όπως και όλων όσοι συμμετείχαν στο “πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ”, ευθύνες που παραμένουν, παρά το γεγονός ότι διαχώρισαν τη θέση τους το καλοκαίρι του 2015. Στη συνέχεια, υποστήριξε ότι η ριζοσπαστική Αριστερά χρειάζεται “μια μεγάλη πολιτιστική επανάσταση”, ένα “νέο ΕΑΜ, χωρίς νέο Λίβανο και νέα Βάρκιζα” προκειμένου να υπερβεί ακατανόητες, από τον λαό, διαιρέσεις και να ανταποκριθεί στις ιστορικές προκλήσεις.
Από την πλευρά της, η Ελένη Πορτάλιου αναφέρθηκε εκτενώς στον αγώνα για την προάσπιση της δημόσιας περιουσίας από το μεγάλο πλιάτσικο που έχει δρομολογήσει η μνημονιακή πολιτική και σημείωσε τις προσπάθειες της Νάντιας Βαλαβάνη, ως αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ελένη Πορτάλιου τόνισε ότι το νέο δεν μπορεί να συγκροτηθεί με κληρονομημένα πρότυπα και μεθόδους του παρελθόντος και ότι το αναγκαίο μετωπικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να χτιστεί από τα κάτω, με πρωτοβουλίες πολιτών και κινημάτων που θα βρίσκουν κεντρική έκφραση, χωρίς να χειραγωγούνται.
