Είναι όμορφο να φεύγεις και να μπορείς να αποχαιρετήσεις όλους
όσους σε αγαπούν
Κάθομαι και βλέπω από την αυλή τη θάλασσα, τον ελαφρύ
κυματισμό και τα θαλασσοπούλια. Το δείλι έρχεται και μαζί ανοίγει και η πόρτα.
Η εγγονή μου χαίρεται, παίζει και εγώ την καμαρώνω, μάλλον όπως όλοι οι
χαζοπαππούδες του κόσμου.
Θυμάμαι πολλά, μα δεν ξέρω, όλες οι θύμησες μου είναι ό,τι
όμορφο έζησα.
Έτσι μιλάω στην εγγονή μου ακατάπαυστα, για τη γιαγιά της, τον
πατέρα της, μνήμες που μου δίνουν χαρά.
Τελικά, αυτό που μένει και μας δίνει δύναμη είναι ό,τι μας
έκανε ευτυχισμένους.
Αυτές οι μικρές στιγμές χαράς μέσα στο χρόνο. Της μιλώ και
αυτή γελάει, απαντάει με τη δική της γλώσσα, με αγκαλιάζει και δείχνει να
συμφωνεί.
Ορισμένες φορές βλέπω στα μάτια του γιου μου τη θλίψη, την
ίδια που είχαν, όταν έφυγε η μητέρα του.
Τι πιο φυσιολογικό, η εναλλαγή συναισθηματων, αυτή είναι η
ζωή.
Κρατά στα χερια του την κόρη του και βλέπεις την λάμψη, το
φως.
Είναι όμορφο, τελικά, να έχεις το χρόνο να δείξεις σε όλους
όσους αγαπάς τα συναισθήματά σου, να μην αφήσεις αναπάντητα ερωτήματα, να
ετοιμάσεις τους ανθρώπους σου για το αύριο.
Ξέρεις, φίλε μου Πιτσιρίκο, δεν φοβήθηκα ποτέ τον θάνατο ούτε
τώρα, έζησα μια όμορφη ζωή κάνοντας αυτό που ήθελα, χωρίς εκπτώσεις.
Δεν αδικήθηκα από τη ζωή, μου τα χάρισε όλα απλόχερα, ίσως
γιατί τα διεκδικησα.
Βλέπω τον Δημοσθένη, τη Μαρία και την Έλενα και χαίρομαι.
Έχω τη δυνατότητα να τους πω τι ακριβώς αισθάνομαι, να τους
λύσω απορίες να τους δώσω μια γνώμη.
Χαίρομαι γιατί ο γιος μου είναι ανεξάρτητος, μπορεί να τους
βγάζει τη γλώσσα γιατί δεν παραδόθηκε στο συστημα.
Χαίρομαι γιατί η σύντροφός του εγινε γιατρός, βοηθώντας
φτωχούς ανθρώπους, δίνοντας ζωή σε κατατρεγμένους.
Χαίρομαι γιατί ακόμα οι δύο τους ακολουθούν δρόμους έξω από τη
συμβατικότητα.
Ανδαλουσία 9 Ιουλίου.
NIZ
Γεια σου φίλε μου Πιτσιρίκο,
Είμαι εδώ στο κτήμα με τον φίλο μου τον Δημήτρη, λιοδεντρα,
όπως στην Πελοπόννησο. Λίγο πιο κάτω τα κηπευτικά, δυσκολεύομαι λίγο, οι ανάσες
κόβονται σιγά-σιγά, όμως η ζωή προχωράει.
Το σύστημα απαιτεί πια από παραδοσιακούς παραγωγούς να
παραδώσουν τα κτήματα τους και την παραγωγή τους άνευ όρων.
Οι τιμές στο ελαιόλαδο έχουν κατρακυλήσει. Οι εταιρείες πια
έχουν αποφασίσει, σε άλλες χώρες όπως Ελλάδα και νότια Ιταλία με ευρωπαϊκές
επιδοτήσεις το ξεπάτωμα των ελαιώνων.
Εδώ οι εταιρείες επέλεξαν τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος,
ώστε οι μικροί παραγωγοί να εξαφανιστούν.
Βλέπεις, οι εταιρείες έφτιαξαν ελαιώνες στην Αργεντινή, στη
Χιλή, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλια με ποικιλίες «πειραγμενων» γενετικά δένδρων.
Η τιμή πια του προϊόντος δεν εξαρτάται από τους παραδοσιακούς
παραγωγούς της λεκάνης της Μεσογείου όπως Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Τυνησία,
Τουρκία, Λιβανος αλλά από τη μαζική παραγωγή σε άλλους τόπους.
Πλέον, το τουρκικό ελαιόλαδο θεωρείται ακριβό στην αγορά
τυποποίησης της Γερμανίας. Ήδη οι τυποποιητές χρησιμοποιούν ελαιόλαδο άλλων
εκτός ΕΕ.
Φρόντισαν τα λόμπι των εταιρειών να αποδεσμεύσουν το ελαιόλαδο
όπως τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα του νότου από δασμούς εισαγωγής, ενώ
παράλληλα ενίσχυσαν τους δασμούς των προϊόντων βοείου κρέατος και παράγωγων
προϊόντων (γαλακτοκομικά, βούτυρο, τυριά).
Εμείς εδώ πήραμε δείγματα από το έδαφος για να δούμε την
έκθεσή του στα φυτοφάρμακα και την ποιότητα του εδάφους. Ήδη βάλαμε σε εφαρμογή
την εναλλακτική καλλιέργεια με το υπάρχον φυτικό κεφάλαιο.
Στείλαμε για ανάλυση το αδιάθετο προϊόν της προηγούμενης
σοδειάς και βρήκαμε αγοραστές στη διπλάσια τιμή από αυτην που προσφέρει η
αγορά. Βλέπεις το προϊόν εδώ στους μικρούς παραγωγούς δεν είναι εκτεθειμένο σε
μεγάλες ποσότητες φυτοφαρμάκων.
Ήδη, μικροί παραγωγοί της περιοχής άρχισαν να ακολουθούν τους
εναλλακτικούς δρόμους που τους δείχνουμε.
Κατηφορίζουμε για το σπίτι και μετά θα πάμε στο ιατρείο της
Μarias για τον εμβολιασμό της Helena.
Ήδη, λειτουργεί ομαλά, παρέχοντας χωρίς αμοιβή υπηρεσίες
πρωτοβάθμιας περίθαλψης, και παροχής φαρμάκων με τον παλιό καλό τρόπο την
ανταλλακτική οικονομία λίγα αυγά, γάλα, κηπευτικά ότι έχει κανείς και εάν δεν
έχει πάλι θα έχει αυτό που πρέπει.
Η Μαρία έχει ασκήσει την ιατρική σε δύσκολους τοπους, ακόμα
και σε περιοχές με Έμπολα, έχει χειρουργήσει σε αντίξοες συνθηκες, τη βλέπω εδώ
και χαίρομαι.
Μετά θα φύγουμε να πάμε στην παραλία, όπου η Έλενα θα παίξει
με τα κουβαδάκια της, θα με γεμίσει άμμο και εγώ θα γελάω.
Ελπίζω οι χθεσινοί εισβολείς της ηρεμίας μας να έφυγαν.
Τελικά, οι Έλληνες νεομετανάστες δεν έχουν αποβάλει καθόλου
την αίσθηση υπεροχής που νομίζουν ότι κληρονόμησαν λόγω καταγωγής. Ανάγωγοι και
ρατσιστές.
Έλληνες μετανάστες που διαβιούν εδώ μας επισκέφτηκαν στην
παραλία. Τέσσερις νεομετανάστες από αυτούς που έχω συναντήσει τα τελευταία
χρόνια και στην Ασία και στην Αφρική, ανάγωγοι και ρατσιστές.
Βλέπεις, μίλαγαν Ελληνικά και νόμιζαν οτι κανείς δεν
καταλαβαίνει τι έλεγαν. Ακραίοι θαυμαστές του Σαλβινι με επιθετικότητα απέναντι
στους μετανάστες.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των Ελλήνων του εξωτερικού δεν διαφέρει
από την νοοτροπία των εν Ελλάδι.
Ο Δημοσθένης, ο γιος μου, με κοίταξε και κατάλαβα. Έτσι,
μιλώντας αγγλικά του λέω Έλληνες μετανάστες θορυβούντες, αλλά βλέπεις, του λέω,
τους κράτησαν στην Ευρώπη και μπορούν να ταξιδεύουν εδώ, αν ήταν δυνατόν έπρεπε
να έχουν την ίδια τύχη με όλους αυτούς που έρχονται από την Αφρική, στη θάλασσα
να πνίγούν, χρειαζόμαστε;
Έμειναν στον τόπο. Σηκώθηκαν και έφυγαν.
Αυτά σήμερα, φίλε μου Πιτσιρίκο
Ανδαλουσία 12 Ιουλίου 2019
NIZ
Υ.Γ. Ο Ασάνζ οδεύει προς έκδοση στις ΗΠΑ, η έκδοσή του πρέπει
να θεωρείται σίγουρη, χωρίς να ανοίγει ρουθούνι στα προοδευτικά και
δημοσιογραφικά μαγαζιά της υδρογείου.
Ο κόσμος αλλάζει, η εργασία -όπως τη γνωρίσαμε- τελείωσε.
Περισσότερο απευθύνομαι σε όσους θέλουν να δηλώνουν επαναστάτες κομμουνιστές.
Ξαναδιαβάστε τους κλασικούς του Μαρξισμού και του Αναρχισμού, προχωρήστε σε
μελέτη τους και ανάλυση, με βάση τα σημερινά δεδομένα και όχι με τα δεδομένα
του παρελθόντος. Η αυτοματοποίηση απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό δράσης, και όχι
παράδοσης. Όποιος διαβάσει προσεκτικά τον Μαρξ και τον Λένιν, αντικαθιστώντας
τις ιστορικές παραμέτρους με τις σημερινές συνθήκες, θα βρει και το δρόμο
δράσης και αντίδρασης απέναντι στη λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
Με την Ήπειρο έχω δεσμούς αίματος, σήμερα βλέπω τον βιασμό της
στο βωμό της υποτιθέμενης ανάπτυξης. Οι έρευνες για υδρογονάνθρακες πρέπει να
σταματήσουν. Δυστυχώς, φεύγω. Ο τρόπος δεν είναι μόνο οι διαδηλώσεις και
παραστάσεις στους Δήμους. Οι εταιρίες το μόνο που γνωρίζουν είναι το κέρδος και
η τιμή της μετοχης τους στο χρηματιστήριο.
Αντιμετώπιση με το δικό τους τρόπο. Οι εκτάσεις που δίνονται
είναι δημόσιες-δημοτικές. Η δραστηριότητα, όμως, επηρεάζει τα όμορα κτήματα. Οι
ιδιοκτήτες τους έχουν κάθε έννομο συμφέρον να προσφύγουν στη δικαιοσύνη,
ζητώντας αναστολή εργασιών μέχρι την εκδίκαση τη κυρίας αγωγής, που φυσικά δεν
θα γίνει στα ελληνικά δικαστήρια αλλά εκεί που η εταιρεία έχει έδρα και είναι
εισηγμένη στο χρηματιστήριο.
Η αγωγή θα κοινοποιηθεί στο αντίστοιχο
χρηματιστήριο που είναι εισηγμένη με απρόβλεπτες συνέπειες. Τις αγωγές τις
αναθέτουμε σε δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου, χωρίς την συμμετοχή ελληνικών
δικηγορικών γραφείων. Η νομοθεσία των χρηματογορών και τα ενημερωτικά δελτία
τους είναι το καλύτερο όπλο. Η διαδικασία αυτή έχει αποδώσει και χρηματικά δεν
είναι απαγορευτική για την έναρξη των διαδικασιών. Κανείς δεν θέλει η μετοχή
της εταιρίας του να κατρακυλά, οι μέτοχοι περιμένουν μέρισμα.
Φίλε μου Πιτσιρίκο έφτασε η μέρα,
Σήμερα ξεκινάω για το τελευταίο μου ταξίδι. Πάντα ήθελα να
κατέβω τον Λευκό Νείλο να συναντήσω τον γαλάζιο και να συνεχίσω μέχρι τη
Μεσόγειο.
Σε λίγο πετάμε με τον Δημήτρη για τη Τζούμπα στο Νότιο Σουδάν,
να περάσω λίγες μέρες μεχρι να ξεκινήσει το ταξίδι.
Ξέρεις, φίλε Πιτσιρίκο, η ζωή είναι ωραία, όταν καταφέρνεις
και την ζεις.
Όπως έγραψε και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, δύο πόρτες έχει η
ζωή, μου άρεσε να το ακούω από τη φωνή του Στέλιου, η Παπαγιαννοπουλου όπως και
ο Άκης Πάνου έγραφαν τα προσωπικά τους βιώματα· ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα
έχει γραφτεί από το Μάνο Χατζιδάκι σε στίχους Παπαγιαννοπούλου, Είμαι αητός
χωρίς φτερά, όλοι νομίζουν ότι γράφτηκε για έρωτα, εκείνη το έγραψε μετά το
χαμό ενός αγαπημένου της προσώπου.
Και όμως είναι ερωτικό από μια άποψη γιατί στην ουσία δείχνει
τη ζωή.
Ένα άλλο παρεξηγημένο τραγούδι ανήκει στον Άκη Πάνου, μου
αρέσει να το ακούω με τη φωνή της Γιώτας Λύδια, Η πιο μεγάλη ώρα.
Είναι όμορφο να φεύγεις και να μπορείς να αποχαιρετήσεις όλους
όσους σε αγαπούν, να τους αφήνεις να ξέρουν ότι τους σκεφτόσουν μέχρι το τέλος.
Φίλε μου Πιτσιρίκο, να προσέχεις, να στείλεις ένα γεια στο
Χριστόφορο τον Ζάρα, είναι παιδί κουμπί, όμως είναι και παιδί σπαθί.
Οι καιροί είναι πονηροί, φίλε μου Πιτσιρίκο. Ξέρω ότι δεν
χαμπαριάζεις, σε ευχαριστώ για όλα, να είσαι πάντα καλά.
Τα τελευταία μέιλ δεν ξέρω αν είναι για δημοσίευση, εσύ θα τα
λάβεις όλα μαζί, όταν ο Δημήτρης γυρίσει και βρεθεί με το γιο μου, θα ανοίξουν
το λάπτοπ και όλα τα μέιλ θα φυγουν ταυτόχρονα.
Εσύ θα κρίνεις πώς θα τα διαχειριστείς γιατί είναι λίγο βαριά
και ίσως να μην είναι δημοσιεύσιμα.
14 Ιουλίου 2019
NIZ
Κατά κόσμον
Νικόδημος Ζούπης
Σαρλ Ντε Γκολ
Παρίσι
Πάντως, ο πατέρας μου με φώναζε Νίκο
(Φίλε Νίκο, δεν θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές. Θα τις
διαβάσουν, όμως, οι αγαπημένοι σου. Και κάποια στιγμή, και η εγγονή σου. Ήταν
τιμή μου που σε «γνώρισα» μέσα από τα κείμενά σου. Ήταν τιμή μου που έγραψες
στο μπλογκ τις ιστορίες σου και τις περιπέτειές σου. Τον τελευταίο μήνα, πολλοί
άνθρωποι που διαβάζουν το μπλογκ μου έστειλαν μηνύματα για να με ρωτήσουν για
το αν είσαι καλά. Θα μου λείψεις. Νομίζω πως θα λείψεις σε πολλούς ανθρώπους.
Καλό σου ταξίδι. Καλή αντάμωση. Ανθ’ ημών, η αγάπη.)
(Όποιος διάβασε αυτά τα τελευταία κείμενα του ΝΙΖ, μπορεί να
φανταστεί σε ποια κατάσταση ήμουν όταν τα διάβασα. Θα παρακαλούσα να μην κάνετε
σχόλια. Ευχαριστώ.)
