Του Στάθη Σχινά
Έχετε σκεφθεί ποτέ ότι όταν αγοράζετε μια εφημερίδα 100 σελίδων, με cd, περιοδικά και άλλα τινά ενισχύετε τον αθέμιτο ανταγωνισμό; Γιατί οι 90 σελίδες είναι χρηματοδοτημένες από δανεικά και αγύριστα... Από θαλασσοδάνεια που δυστυχώς οι πτωχευμένες και ανακεφαλαιοποιημένες από το υστέρημα του ελληνικού λαού τράπεζες εξακολουθούν να τους χορηγούν αφειδώς.
Πώς να ανταγωνιστεί τα μεγαθήρια μια «μικρή» εφημερίδα με 32 ή 48 σελίδες που όλες της οι σελίδες όμως είναι πληρωμένες από τον εκδότη της;
Το άνοιγμα αυτής της αγοράς δεν φαίνεται να απασχολεί τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς, τραπεζίτες ή οικονομολόγους. Πίσω από μια τέτοια στάση βεβαίως κρύβεται η απόλυτη διαπλοκή. Αν παρουσιάζονταν φερ’ ειπείν στοιχεία για τη διαφημιστική δαπάνη που έχει κατευθυνθεί τα τελευταία χρόνια σε 4-5 εφημερίδες και 3-4 κανάλια θα έβγαιναν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Το ίδιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα βγαίνουν αν μελετηθούν οι γνωστές λίστες (Λαγκάρντ κ.λπ.), αλλά και η στάση ηγετικών στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης με τους περιλαμβανομένους σε αυτήν. Και οι δικαιολογίες που εκστομίστηκαν όταν όλα αυτά έγιναν γνωστά μάλλον αστείες ήταν, αλλά όλως περιέργως αποδεκτές από τα mainstream μέσα ενημέρωσης :
«Τα λεφτά είναι της συζύγου μου και ως γνωστόν ο πατέρας της είναι πλούσιος»..... «είναι της πρώην γυναίκας μου», «δεν είναι δικά μου... είμαι απλώς διαχειριστής» και άλλα τέτοια που δεν αξίζουν καν σχολιασμού. Το γιατί βρέθηκαν έξω ουδείς το απαντά και σε πολλές περιπτώσεις ούτε το από πού βρέθηκαν.
Αν ο κ. Νικολούδης προχωρήσει άμεσα θα τρίβουμε τα μάτια μας... Αν όχι, δυστυχώς θα δικαιωθεί η κ. Α. Μέρκελ που ήταν ιδιαιτέρως δύσπιστη απέναντι στις διαβεβαιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού που έθεσε πολύ ψηλά το θέμα της αντιμετώπισης των ολιγαρχών και της διαπλοκής στο πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο. «Οι προηγούμενοι με κορόιδεψαν επανειλημμένως...» φέρεται να είπε ... (έτσι μου είπαν οι πηγές μου και δεν έχω λόγο να μην τις πιστέψω).
Μήπως ήρθε η ώρα για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων 50 χρόνων;
[--->]
Έχετε σκεφθεί ποτέ ότι όταν αγοράζετε μια εφημερίδα 100 σελίδων, με cd, περιοδικά και άλλα τινά ενισχύετε τον αθέμιτο ανταγωνισμό; Γιατί οι 90 σελίδες είναι χρηματοδοτημένες από δανεικά και αγύριστα... Από θαλασσοδάνεια που δυστυχώς οι πτωχευμένες και ανακεφαλαιοποιημένες από το υστέρημα του ελληνικού λαού τράπεζες εξακολουθούν να τους χορηγούν αφειδώς.
Πώς να ανταγωνιστεί τα μεγαθήρια μια «μικρή» εφημερίδα με 32 ή 48 σελίδες που όλες της οι σελίδες όμως είναι πληρωμένες από τον εκδότη της;
Το άνοιγμα αυτής της αγοράς δεν φαίνεται να απασχολεί τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς, τραπεζίτες ή οικονομολόγους. Πίσω από μια τέτοια στάση βεβαίως κρύβεται η απόλυτη διαπλοκή. Αν παρουσιάζονταν φερ’ ειπείν στοιχεία για τη διαφημιστική δαπάνη που έχει κατευθυνθεί τα τελευταία χρόνια σε 4-5 εφημερίδες και 3-4 κανάλια θα έβγαιναν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Το ίδιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα βγαίνουν αν μελετηθούν οι γνωστές λίστες (Λαγκάρντ κ.λπ.), αλλά και η στάση ηγετικών στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης με τους περιλαμβανομένους σε αυτήν. Και οι δικαιολογίες που εκστομίστηκαν όταν όλα αυτά έγιναν γνωστά μάλλον αστείες ήταν, αλλά όλως περιέργως αποδεκτές από τα mainstream μέσα ενημέρωσης :
«Τα λεφτά είναι της συζύγου μου και ως γνωστόν ο πατέρας της είναι πλούσιος»..... «είναι της πρώην γυναίκας μου», «δεν είναι δικά μου... είμαι απλώς διαχειριστής» και άλλα τέτοια που δεν αξίζουν καν σχολιασμού. Το γιατί βρέθηκαν έξω ουδείς το απαντά και σε πολλές περιπτώσεις ούτε το από πού βρέθηκαν.
Αν ο κ. Νικολούδης προχωρήσει άμεσα θα τρίβουμε τα μάτια μας... Αν όχι, δυστυχώς θα δικαιωθεί η κ. Α. Μέρκελ που ήταν ιδιαιτέρως δύσπιστη απέναντι στις διαβεβαιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού που έθεσε πολύ ψηλά το θέμα της αντιμετώπισης των ολιγαρχών και της διαπλοκής στο πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο. «Οι προηγούμενοι με κορόιδεψαν επανειλημμένως...» φέρεται να είπε ... (έτσι μου είπαν οι πηγές μου και δεν έχω λόγο να μην τις πιστέψω).
Μήπως ήρθε η ώρα για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων 50 χρόνων;
[--->]
Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση; (ο συγγραφέας)
Όχι ότι δεν το περιμέναμε. Όσο η κυβέρνηση διατηρεί τη δημοφιλία της και -κυρίως- σε κάθε περίπτωση που παίρνει πίσω διατάξεις και ρυθμίσεις του μνημονιακού οπλοστασίου, οι αντιπολιτευτικές προσπάθειες θα γίνονται πιο έντονες, αλλά και πιο άγαρμπες και αβάσιμες. Το τελευταίο διάστημα τα πυρά που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από όλες τις κατευθύνσεις.
Πρώτο και ίσως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου που δέχεται επιθέσεις τόσο από τα συγκροτήματα του τύπου, όσο και από όλο τον γνωστό συρφετό που απαρτίζεται από την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Μάκη Βορίδη και φυσικά τον Γρηγόρη Ψαριανό που αυτόν τον καιρό (τυγχάνει να) είναι βουλευτής με το Ποτάμι.