Σίγουρα θυμάστε την υπόθεση trafficking που αποκαλύφθηκε
πέρυσι στην Ηλιούπολη με θύτη τον Έλληνα αστυνομικό Δημήτρη Μπουγιούκο και θύμα
του ένα 19χρονο κορίτσι, το οποίο είχε φυλακίσει και το εξέδιδε.
Η συνήγορος του κοριτσιού, Αντωνία Λεγάκη, δημοσιοποίησε πριν
λίγο ένα δελτίο Τύπου με το οποίο ενημερώνει ότι ακόμα μέχρι σήμερα, 14 μήνες
μετά την αποκάλυψη της τρομακτικής αυτής υπόθεσης, δεν έχει οριστεί ημερομηνία
διεξαγωγής της δίκης.
Σε 4 μήνες ο κατηγορούμενος ως μαστροπός αστυνομικός
αποφυλακίζεται, καθώς λήγει το 18μηνο της κράτησής του.
Σίγουρα θυμάστε και την διαχείριση της αστυνομίας στην υπόθεση
αυτή. Θα θυμάστε δηλαδή πώς στην πραγματικότητα την απήγαγαν μέσα από το
αστυνομικό τμήμα της Ηλιούπολης, την οδήγησαν στην Διεύθυνση Εσωτερικών
Υποθέσεων, την αντιμετώπισαν ως κατηγορούμενη στερώντας της κάθε αυτονόητο
δικαιώμά της, την ξεζούμισαν επί ώρες και μετά με μια δεύτερη απαγωγή την
πέρασαν μπροστά από την συνήγορό της και την εξαφάνισαν, έχοντας προηγουμένως
πει ψέματα στην κ. Λεγάκη ότι θα την δει σε πέντε λεπτά - ή περίπου ψέματα
γιατί τελικά πράγματι την είδε. Την είδε στο πίσω κάθισμα ενός συμβατικού
αυτοκινήτου, ενώ στα δύο μπροστινά βρίσκονταν δυο άντρες αστυνομικοί με
πολιτικά που γκάζωσαν, έκαψαν όλα τα κόκκινα φανάρια και την εξαφάνισαν.
Η στάση της αστυνομίας και εκείνη την ημέρα αλλά και στην
πορεία είναι μάλλον αναμενόμενη. Μάλλον θέλω να πω δεν προκαλεί ακριβώς έκπληξη
η αντιμετώπιση που είχαν προς ένα θύμα συναδέλφου τους. Θα ήθελα να πω ότι
εκπλήσσει η συνέχεια που επεφύλαξε η δικαιοσύνη προς αυτό το κορίτσι, αλλά δεν
θα είμαι ειλικρινής.
Το κορίτσι δέχεται απειλές για τη ζωή της. Δέχεται απειλές για
τη ζωή της όσο ο βασανιστής της είναι στην φυλακή.
Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα είναι για εκείνη να εμφανίζεται
αυτός ο τύπος ελεύθερος κι ωραίος στο δικαστήριο στο οποίο - ανάθεμα πού θα
βρει το κουράγιο - θα έρθει να καταθέσει όσα πέρασε στα χέρια του;
Έχουμε χρέος να μην μείνει μόνη της ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Έχουμε χρέος να μιλήσουμε για εκείνη όσο πιο δυνατά μπορούμε.
Έχουμε χρέος να ουρλιάξουμε για την θεσμική της κακοποίηση και
από την αστυνομία και από την δικαιοσύνη.
Για την στάση των ΜΜΕ λέω να μην μιλήσω. Θα γίνω γραφική...
Το δελτίο Τύπου της Antonia Legaki
Δεκατέσσερεις μήνες μετά τη σύλληψη του αστυνομικού που είχε
αιχμαλωτίσει και εξέδιδε παρά τη θέληση της τη 19χρονη κοπέλα στην Ηλιούπολη,
και μόλις τέσσερεις μήνες πριν την απελευθέρωση του λόγω εκπνοής του 18μήνου
της προσωρινής κράτησης, η Ελληνική Δικαιοσύνη «δεν βιάζεται» να ορίσει
δικάσιμο για την εκδίκαση της υπόθεσης.
Η δικογραφία βρίσκεται στα χέρια Εισαγγελέως Εφετών για να
κάνει πρόταση επί εφέσεως κατηγορουμένου και τα πράγματα κινούνται …αργά. Για
τους παροικούντες βέβαια την Ιερουσαλήμ, είναι γνωστό, ότι σε Όλες τις άλλες
περιπτώσεις που η προδικασία φαίνεται να αργοπορεί, η Εισαγγελία διαχωρίζει τα
πλημμελήματα και τα δικάζει κατά προτεραιότητα, ώστε οι κατηγορούμενοι να
παραμένουν πλέον στη φυλακή ως κατάδικοι χωρίς να συντρέχει περίπτωση αποφυλάκισης.
Μόνο στη δίκη της Χρυσής Αυγής δεν έγινε κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα όλοι οι
κατηγορούμενοι να αποφυλακιστούν με την εκπνοή του δεκαοκταμήνου και δικάζονταν
επί πενταετία ελεύθεροι.
Στην προκειμένη περίπτωση, το κορίτσι που βλέπει συχνά τους
βασανιστές του στην τηλεόραση να τη συκοφαντούν σε φιλόξενες για εκείνους
εκπομπές, εκτός της επανάληψης του τραύματος, δέχεται συνεχώς απειλές για τη
ζωή της. Τουλάχιστον δύο φορές απευθυνθήκαμε στην Ανακρίτρια καταγγέλλοντας
συγκεκριμένες απειλές! Είναι σαφές πως στην περίπτωση αποφυλάκισης των
κατηγορουμένων πριν από τη δίκη τους, ο κίνδυνος για τη ζωή της θα είναι
άμεσος. Το κορίτσι ζει με το φόβο. Αποφυλάκιση σημαίνει άμεσος κίνδυνος ζωής ή εκβίαση
για σιωπή. Αυτό θα το επιτρέψει η Δικαιοσύνη;
Η Συνήγορος Υπεράσπισης
Αντωνία Λεγάκη
