Σταθάκης: Άδειες στην Eldorado από την πίσω πόρτα (του ΣτΕ) #skouries

Άλλα λέει στη Βουλή και στα δελτία τύπου του για την υπόθεση της Ελληνικός Χρυσός ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σταθάκης και άλλα πράττει ο ίδιος και το Υπουργείο του ή τουλάχιστον οι υπηρεσίες του. Στη δημόσια ρητορική του ο Υπουργός συνδέει την αδειοδότηση του μεταλλείου των Σκουριών με την απόδειξη, εκ μέρους της εταιρείας, ότι είναι σε θέση να προβεί στην απαιτούμενη από τη Σύμβαση και την ΑΕΠΟ μεταλλουργική καθετοποίηση της παραγωγής. Η θέση όμως αυτή δεν αποτυπώνεται στις ενέργειες του Υπουργείου. Η ασυνέπεια αυτή υποσκάπτει τη δυνατότητα υπεράσπισης των θέσεων του Δημοσίου στο Συμβούλιο Επικρατείας όπου έχει προσφύγει η εταιρεία και διακινδυνεύει το δημόσιο συμφέρον. Και θεωρούμε ότι επιτέλους κάποιος πρέπει να πει την αλήθεια.

 

Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο εκκρεμούν 6 υποθέσεις σχετικές με την Ελληνικός Χρυσός, η εκδίκαση των οποίων αναβλήθηκε για τις 6 Φεβρουαρίου 2019. Πρόκειται για:

• Την προσφυγή της εταιρείας για το ζήτημα της μεταλλουργίας (τελευταία απορριπτική απόφαση Σκουρλέτη 2/11/2016)
• Τέσσερις προσφυγές της εταιρείας για εκκρεμείς άδειες και
• Προσφυγή πολιτών για τον ΧΥΤΕΑ Κοκκινόλακκα.

Η πρώτη εξ’ αυτών, η υπόθεση της «μεταλλουργίας flash smelting», αναβλήθηκε για τον ίδιο λόγο που έκανε δύο ολόκληρα χρόνια να προσδιοριστεί: το ΣτΕ αδυνατεί να πάρει απόφαση υπέρ της εταιρείας, αφού το ζήτημα είναι  καθαρά τεχνικό. Η τεχνική κρίση του ΥΠΕΝ – δηλαδή οι τεχνικοί και περιβαλλοντικοί λόγοι εργασιακής και δημόσιας υγείας και ασφάλειας για τους οποίους επιστράφηκε στην εταιρεία η μελέτη της μεταλλουργίας – δεν είναι αντικείμενο του ακυρωτικού ελέγχου και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από το ΣτΕ. Το ΣτΕ μπορεί να κρίνει μόνο τη νομική αιτιολόγηση της απόφασης και έχουμε τη βεβαιότητα ότι αν υπήρχαν νομικές ατέλειες στην απόφαση Σκουρλέτη, το ΣτΕ θα την είχε ήδη ακυρώσει. Υπενθυμίζουμε ότι σε άλλες περιπτώσεις προσφυγών της Ελληνικός Χρυσός το ΣτΕ είχε εκδικάσει, αποφασίσει και καθαρογράψει την απόφαση μέσα σε μόλις τρεις μήνες. Έχουμε επίσης την απόλυτη βεβαιότητα (και την έχουμε εκφράσει ήδη από τον περασμένο Μάιο) ότι αυτή η υπόθεση θα αναβληθεί εκ νέου στις 6 Φεβρουαρίου και και θα συνεχίσει να αναβάλλεται μέχρις ότου δημιουργηθούν κατάλληλες συνθήκες ώστε το ΣτΕ να αποφασίσει υπέρ της εταιρείας ή η εταιρεία να αποσύρει την προσφυγή.

Αλλά όπως ξεκάθαρα λέει το ΥΠΕΝ στο από 18/9/2018 δελτίο τύπου:

«Η ανάπτυξη των Μεταλλείων Κασσάνδρας είναι, σύμφωνα με τους όρους της Σύμβασης, μια ενιαία επένδυση. Ως εκ τούτου, βασική προϋπόθεση για την έναρξη και λειτουργία των επιμέρους τμημάτων αυτής, είναι η προσκόμιση, εκ μέρους της Εταιρείας, των απαραίτητων εγγυήσεων για την υλοποίηση της υποχρέωσης παραγωγής καθαρών μετάλλων.» 

Τα ίδια ακριβώς είπε ο Υπουργός στη Βουλή στις 25/9/2018: Χωρίς μεταλλουργία, που είναι το «δικαιοπρακτικό θεμέλιο» της Σύμβασης, δεν υπάρχει δημόσιο όφελος. Και αν δεν υπάρχει δημόσιο όφελος δεν πρόκειται να εκδοθούν άδειες για τις Σκουριές.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, κάθε αίτηση της Ελληνικός Χρυσός για νέα άδεια θα έπρεπε να της επιστρέφεται, με νομίμως αιτιολογημένη επιστολή κατά τις διατάξεις του ΚΜΛΕ. Η νομική βάση για την απόρριψη δίνεται από τη Σύμβαση, την ΚΥΑ 201745/2011, αλλά και τις αποφάσεις του ΣτΕ 1492/2013 και 223/2016.

Η επιστροφή ως απαράδεκτων των αιτήσεων της εταιρείας για αδειοδότηση, μέχρις ότου ξεκαθαριστεί το ζήτημα της μεταλλουργίας, είναι αυτονόητη ενέργεια για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Αλλά το Υπουργείο κρατάει τις αιτήσεις της εταιρείας χωρίς ούτε να τις εγκρίνει ούτε να τις επιστρέφει, όπως ορίζει ο ΚΜΛΕ, αφού καμία σχετική απόφαση, είτε θετική είτε αρνητική, δεν έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια.

Η πρακτική αυτή είναι παράνομη, τόσο ως προς τον ΚΜΛΕ όσο και διοικητικά. Υπάρχει υποχρέωση της διοίκησης για έγγραφη απάντηση στα αντίστοιχα αιτήματα των πολιτών εντός ορισμένης προθεσμίας, η οποία ρυθμίζεται με τις διατάξεις του άρθρου 4, του Ν.2690/1999[2] Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας. Ειδικότερα προβλέπεται ότι οι δημόσιες υπηρεσίες, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία 50 ημερών, εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται διαφορετικές προθεσμίες (στη συγκεκριμένη περίπτωση προβλέπεται προθεσμία 60 ημερών).

Εάν κάποια υπόθεση δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί λόγω αντικειμενικής αδυναμίας, ειδικά αιτιολογημένης, η αρμόδια υπηρεσία οφείλει, εντός 5 τουλάχιστον ημερών πριν από την εκπνοή των προθεσμιών, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον αιτούντα: α) τους λόγους της καθυστέρησης, β) τον υπάλληλο που έχει αναλάβει την υπόθεση και τον αριθμό τηλεφώνου του, για την παροχή πληροφοριών και γ) κάθε άλλη χρήσιμη πληροφορία.

Ασφαλώς η εταιρεία θα το εκμεταλλευτεί για να πάρει τις άδειες που θέλει μέσω του ΣτΕ, ενώ η μεταλλουργία θα συνεχίσει να παραπέμπεται στις καλένδες.

Παράλληλα, το Υπουργείο ναι μεν ζητάει από την εταιρεία να διορθώσει και να συμπληρώσει τις μελέτες της μεταλλουργίας και να δώσει «εγγυήσεις» για την καθετοποίηση της παραγωγής αλλά χωρίς καμμία βιασύνη, χωρίς χρονοδιάγραμμα, γιατί «δεν έχουμε μια διάθεση εκβιασμού της επιχείρησης»! (Φάμελλος, συνέντευξη 26/10/2018). Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ «χαϊδεύει» την εταιρεία που όχι μόνο έχει παραβεί όλα τα χρονοδιαγράμματα που της έχουν επιβληθεί για τη μεταλλουργία από το 2012 μέχρι σήμερα, αλλά και αρνείται προκλητικά να παράσχει περαιτέρω τεκμηρίωση της εφαρμογής της ακαριαίας τήξης σε πυρίτες με >8% Αs – που μέχρι στιγμής, 

παγκοσμίως, βρίσκεται στη σφαίρα της βιομηχανικής και επιστημονικής φαντασίας.
Πώς λοιπόν θα υπερασπιστεί ο κ. Σταθάκης ενώπιον του ΣτΕ τη σωστή απόφασή του να μην εκδώσει άδειες για τις Σκουριές όταν δεν έχει τηρήσει τις νόμιμες διοικητικές διαδικασίες; 

Οι συγκεκριμένες τέσσερις «άδειες» δεν είναι παρά δευτερεύουσες εγκρίσεις και δεν επαρκούν για να ξαναξεκινήσει και να τελειώσει η κατασκευή του μεταλλείου των Σκουριών. Παραμένει συνολικά χωρίς αδειοδότηση, περιβαλλοντική και τεχνική, η ριζική τροποποίηση του υποέργου Σκουριών που ανακοίνωσε μονομερώς η Eldorado Gold στο τέλος Μαρτίου – και αφορά τον επανασχεδιασμό της εξόρυξης, συντομότερα χρονοδιαγράμματα, αλλαγές στο κύκλωμα του εργοστάσιου εμπλουτισμού, διαφορετική τεχνική απόθεσης τελμάτων εμπλουτισμού. H πιθανή «δικαίωση» της εταιρείας από το ΣτΕ για τις άδειες ίσως να είναι μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα. Παρεμπιπτόντως, μαζί με την ανακοίνωση των τροποποιήσεων στις Σκουριές, στην Τεχνική Έκθεση της 29/3/2018 η Eldorado Gold ξεδιάντροπα ομολόγησε ότι δεν υπάρχει μέθοδος μεταλλουργίας και ότι παραβιάζει τη Σύμβαση.

Ωστόσο, εξ’αιτίας της αβελτηρίας του κ. Σταθάκη ανοίγει ο δρόμος σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις, όχι μόνο για τη Χαλκιδική αλλά και για το δημόσιο συμφέρον που ο Υπουργός υποτίθεται ότι υπηρετεί. Πριν από ένα χρόνο το ΥΠΕΝ έδωσε στην Ελληνικός Χρυσός όλες τις απαραίτητες άδειες για να λειτουργήσει το μεταλλείο Ολυμπιάδας και να εξάγει συμπυκνώματα από τα οποία το Ελληνικό Δημόσιο δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία. Δεν ήταν δίκαιο αφού η μεταλλουργία είναι στον αέρα, αλλά έγινε πράξη. Εν συνεχεία ο κ. Σταθάκης αρνήθηκε να δώσει τις άδειες για τις Σκουριές επικαλούμενος το ενιαίο και αδιαίρετο του Επενδυτικού Σχεδίου της Χαλκιδικής, το οποίο ο ίδιος προηγουμένως είχε σπάσει για να δώσει τις άδειες για την Ολυμπιάδα.

Δεν επέστρεψε όμως νομίμως, όπως όφειλε, τις μελέτες στην Ελληνικός Χρυσός, δίνοντας της έτσι νομικά πατήματα για να τις διεκδικήσει και πιθανότατα να τις πάρει μέσω του ΣτΕ – πράγμα που είναι ισοδύναμο με το να τις δίνει ο ίδιος. Εν τω μεταξύ συνέχισε να λέει κούφια λόγια για «προστασία του δημοσίου συμφέροντος», τη στιγμή που ο ίδιος με τις παραλείψεις του το υπονόμευε.

Διαβάστε και το σχετικό: Τα αναμενόμενα αποτελέσματα της αλλοπρόσαλης πολιτικής Σταθάκη σχετικά με τις Σκουριές. Μένουν λιγότερο από δύο μήνες για τη συζήτηση του θέματος των αδειών στο ΣτΕ. Και ξαναρωτάμε: Έστω και τώρα, θα σοβαρευτεί ο Υπουργός;

[----->]

Οι εργαζόμενοι στη Χημική Βιομηχανία Ελλάδος κατά Λαυρεντιάδη

 Κατά του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στρέφονται οι εργαζόμενοι της Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδος, τονίζοντας μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους πως τίποτα από όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας δεν τους εκπλήσσει.

Ανακοίνωση των εργαζομένων έχει ως εξής:

Οι ελίτ μιλούν για το τέλος του κόσμου, εμείς για «το τέλος του μήνα»

- Σημειώσεις για τα Κίτρινα Γιλέκα -


Το Σάββατο 17 και 24 Νοεμβρίου και την 1η Δεκεμβρίου στη Γαλλία πραγματοποιήθηκαν τρεις μεγάλες διαδηλώσεις, και τρεις από ένα νέο κίνημα: τα κίτρινα γιλέκα. Μέχρι στιγμής, ήταν το πρώτο κίνημα που ανάγκασε κατά κάποιο τρόπο το Μακρόν να υποχωρήσει πραγματικά. Ο οποίος, κατά μία έννοια, είχε ήδη ηττηθεί από την αρχή. Η αφορμή ήταν μια αύξηση των τιμών των καυσίμων πάνω από τον πληθωρισμό. Μια μικρή σπίθα που, ένας τεχνοκράτης αυτής της φύσης, με το τυφλό περιβάλλον του, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έβαζε μια τόσο μεγάλη φωτιά - τουλάχιστον με αυτό το τρόπο.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει την αύξηση με τη δικαιολογία ότι επρόκειτο για ένα «οικολογικό μέτρο» και αυτό έκανε την αποκαλούμενη «βαθιά Γαλλία» να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, όπως λίγες φορές είχε κάνει μέχρι τότε. Δεν ήθελαν να είναι οι μόνοι που θα πλήρωναν για άλλη μια φορά το τίμημα αυτών των «αναπόφευκτων προσαρμογών»: «οι ελίτ μιλούν για το τέλος του κόσμου, εμείς για το τέλος του μήνα», έλεγαν. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι αλλά λέγεται ότι η διαδήλωση- εξέγερση; - της 1 Δεκεμβρίου, προκάλεσε τις πιο σοβαρές ταραχές που γνώρισε το Παρίσι από το Μάιο του '68.

Το κίτρινο γιλέκο δεν επιλέχθηκε τυχαία και, μάλλον, έχει λιγότερο σχέση με το χρώμα καθαυτό, παρά με ότι μπορεί να συμβολίζει. Όντας υποχρεωτικό εξάρτημα κάθε αυτοκινήτου, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την αύξηση στα καύσιμα, δεν υπάρχει τίποτα πιο πρακτικό από το άνοιγμα του χώρου αποσκευών του αυτοκινήτου και το τράβηγμα προς τα έξω του κίτρινου γιλέκου.


Μια ταυτοποίηση που γίνεται άμεσα κατανοητή. Είναι πρακτικό ακόμα και για τους ποδηλάτες, δεδομένου ότι τα γιλέκα που φορούν τη νύχτα για να κάνουν βόλτα είναι τα ίδια. Όλο αυτό που τις δύο πρώτες ημέρες, με κάποια συγκεκριμένη μορφή, ξεχύθηκε στους δρόμους, ήταν μια ολόκληρη σειρά από αιτήματα και ερωτήματα. Αλλά ακόμη και έτσι η ανάλυση δεν είναι ακριβής.
Μετά από μια περίοδο έντονων κινητοποιήσεων στη Γαλλία, που κράτησε σχεδόν τρία χρόνια, ήταν περίπου φυσικό όλα τα αιτήματα εκείνης της εποχής να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους στους δρόμους. Υπήρξε μια συσσώρευση συγκεκριμένων αιτημάτων. Αυτό που εμφανίστηκε τον τρίτο χρόνο και κυριάρχησε ήταν το σύνθημα: Μακρόν παραιτήσου!

Αυτή τη φορά, όμως, μιλάμε για διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, στη Γαλλία, και όχι μόνο στο Παρίσι αλλά και σε άλλες πόλεις όπου ο αγώνας κρατάει ακόμα, όπως στη Νάντη. Σε όλη τη χώρα, έγιναν καταλήψεις διοδίων αυτοκινητοδρόμων και δρόμων.
Κοντά στη Ρουέν αποκλείστηκε ένας τερματικός σταθμός πετρελαίου. Η Λυών, το Μπορντό, η Μασσαλία, η Τουλούζη, η Σεντ Ετιέν, όλες αυτές οι πόλεις είδαν ημέρες που είχαν να δουν πολλά χρόνια . Μεσαίου μεγέθους πόλεις όπου δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα, όπως η Τουρ στη, κεντροδυτική Γαλλία, έγιναν μάρτυρες άγριων γεγονότων, μεγάλης συμμετοχής και βίας. Στη Ντιζόν, πυρπολήθηκε το κτίριο της Περιφέρειας.

Στην πόλη Λε Πουζέν μια πόλη μόλις τριών χιλιάδων κατοίκων, που βρίσκεται στη μέση της περιοχής των Αρδεννών, είχαμε συγκρούσεις με την αστυνομία που κράτησαν εννέα ώρες. Στην Puy-en-Velay, κάηκε η Νομαρχία. Στη Μαρτινίκα, τα Κίτρινα Γιλέκα σκηνοθέτησαν ένα είδος Flash mob [*] σε ένα εμπορικό κέντρο, ενώ στο χωριό Commercy απαιτούν την άμεση δημιουργία τοπικών επιτροπών, κυρίαρχων και αυτόνομων, κάτι που ξεπερνάει την άμεση δημοκρατία, δηλαδή:Κομούνες.

Η καταστολή, ωστόσο, ήταν παντού έντονη. Αλλά στις περιφέρειες και όχι σε ένα οποιοδήποτε μέρος, στις υπερπόντιες επαρχίες όπου, η καταστολή έδειξε το πραγματικό της πρόσωπό, δεδομένου ότι μόνο στη Ρεϋνιόν κλήθηκε να παρέμβει ο γαλλικός στρατός. Στο Παρίσι, στις 24 Νοεμβρίου, ένας διαδηλωτής έχασε το χέρι του, και το ίδιο έπαθε ένας άλλος την 1η Δεκεμβρίου στην Τουρ, και οι δύο από χειροβομβίδες κρότου-λάμψης.

Στο Παρίσι, την 1η Δεκεμβρίου, η σύγχυση ήταν τέτοια που δεν υπήρχαν αρκετές αστυνομικές δυνάμεις. Τα ΜΑΤ (CRS) αναγκάστηκαν να ζητήσουν βοήθεια από άλλες αστυνομικές μονάδες και διαμαρτυρήθηκαν δημοσίως ότι ορισμένες μονάδες είχαν κληθεί να φυλάνε κτίρια αντί να μετακινηθούν στις πόλεις - που είναι και η ειδικότητά τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες, 20 χρόνια είχαν να δουν τέτοιο πράγμα. Ενας φίλος, διαδηλωτής δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει το ιππικό και για μια στιγμή νόμισε ότι είχε κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν. Και κατέληξε ότι σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι στα προάστια του Παρισιού, δεν θα υπήρχαν αρκετοί αστυνομικοί. Αλλά προς το παρόν, τίποτα δεν έχει συμβεί ακόμα.

Λέγεται ότι υπάρχουν πολλοί διαδηλωτές που επισκέπτονται την πρωτεύουσα για πρώτη φορά. Ένα μεγάλο μέρος όσων χρωματίζουν τους δρόμους του Παρισιού με κίτρινο, δεν ζουν στην πρωτεύουσα, ούτε στη γύρω περιοχή. Μετακινούνται στην πρωτεύουσα μόνο και μόνο για να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις και το κύριο σημείο συνάντησης ήταν η Αψίδα του Θριάμβου, όπου για λίγο, την 1η Δεκεμβρίου, αφού κατάφεραν να διώξουν από εκεί τα ΜΑΤ , κατέλαβαν το χώρο πανηγυρίζοντας σαν να είχαν νικήσει. Όλα αυτά τρόμαξαν πολλούς τουρίστες που βρισκόντουσαν στα Ηλύσια Πεδία που δεν είναι συνηθισμένοι να βλέπουν αυτοκίνητα να καίγονται , οι κάδοι απορριμμάτων να ανατρέπονται και στη συνέχεια να καίγονται.

Πολλά οφείλονταν στο γεγονός ότι στην πόλη υπάρχουν έργα σε εξέλιξη παντού και τα οδοφράγματα πολλαπλασιάστηκαν με μια ταχύτητα πρωτοφανή. Το υλικό ήταν ήδη εκεί, έτοιμο, το πρόσφερε το δημαρχείο έτοιμο στο πιάτο. Οδοφράγματα σηκώθηκαν παντού. Και εδώ αξίζει να τονίσουμε και ένα ακόμα βασικό: ακόμα κι αν δεν είχαν έλθει για τουρισμό, ήταν σχεδόν σαν να ήταν και πήγαινανν πέρα δώθε. Δεδομένου ότι δεν είχαν συνηθίσει στις συνήθεις διαδρομές που ακολουθούν οι διαδηλώσεις, τα κίτρινα γιλέκα εμφανιζόντουσαν εκεί πού σπάνια γίνονται διαδηλώσεις στο Παρίσι. Πέρα από την κατάληψη της πιο διάσημης λεωφόρου στον κόσμο, η Οπερα, το Ριβολί, το Σεν Λαζάρ, η Πλατεία Κονκόρντ, ο Αγιος Αυγουστίνος, το Χρηματιστήριο είναι μερικά μόνο από τα μέρη που κατευθύνθηκαν τα κίτρινα γιλέκα. Οι πολυτελείς Galleries Lafayette και Printemps εκκενωθηκαν λόγω του κινδύνου ατυχημάτων.

Εκλεισαν ,ταυτόχρονα, δεκάδες εξόδους του μετρό .Και στην άλλη πλευρά της πόλης - αυτό που ήταν πάντα ο πιο συνηθισμένος χώρος των διαδηλώσεων - δεν έγινε τίποτα. Δεδομένου ότι δεν γνωρίζουν καλά την πόλη, πήγαν στα μέρη που είχαν ήδη επισκεφθεί, ή τουλάχιστον στα μέρη που είχαν ακούσει. Αυτό σημαίνει ότι τις διαδηλώσεις τις βλέπουν και τις ζουν ακόμα και όσοι είναι απλά περαστικοί . Σαν γεγονός είναι περίεργο και μιας και το Παρίσι είναι η πιο επισκέψιμη πόλη στον κόσμο, είναι κάτι νέο.

Αλλά από τη στιγμή που οι διαδηλώσεις γινόντουσαν σε μέρη που οι τουρίστες δεν πηγαίνουν ποτέ, δεν καταλάβαιναν ότι κάτι γινόταν και ενώ οι τουρίστες έβγαζαν αναμνηστικές στην Αψίδα του Θριάμβου, στη Νασιόν είχαμε συγκρούσεις. Αυτή τη φορά, όμως, δεν έγινε έτσι. Πρώτα, τα πράγματα γινόντουσαν, για παράδειγμα, όπως πριν δύο χρόνια με το Κίνημα Nuit Débout. Αφού η Πλατεία Δημοκρατίας ήταν κατειλημμένη μόνο τη νύχτα, και οι τουρίστες περνούσαν από εκεί μόνο την ημέρα, κανένας δεν έβλεπε τίποτα.

Αν και σε μια πρώτη φάση, οι αριστεροί των διαφόρων τάσεων ήταν όλοι τους διστακτικοί σε σχέση με τα καλέσματα που πολύ γρήγορα πήραν μορφή, η αντίληψη τους αυτή πρακτικά άλλαξε . Ξεπεράστηκαν από το κίνημα, αλλά δεν έχασαν χρόνο και εντάχθηκαν στα Κίτρινα Γιλέκα. Αν την 17η Νοέμβρη στους δρόμους υπήρχαν κάποιες ομάδες της άκρας δεξιάς και οι αριστερές δεν είχαν έντονη παρουσία, στις 24 ένας τέτοιος συσχετισμός ήταν ισορροπημένος, και την 1η Δεκέμβρη θα μπορούσε κανείς να πει ότι η παρουσία της Αριστεράς στο δρόμο ήταν αρκετά έντονη.
Ολες αυτές τις μέρες η δεξιά συγκεντρωνόταν γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου, και δεν πήγαινε πολύ πέρα από εκεί. Η παρουσία της και η επιρροή της στο δρόμο έπεφτε καθημερινά. Κατά βάθος, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος ήταν η συνολική αποσύνδεση του με οποιοδήποτε κόμμα και οποιαδήποτε συνδικαλιστική οργάνωση. Ωστόσο, σε πολλά μέρη, αν και η αλήθεια είναι ότι τα κίτρινα γιλέκα ήταν αυτά που έδιναν τον τόνο, ωστόσο, μοιραζόντουσαν τους χώρους με αρκετούς άλλους διαδηλωτές.


Κάποια κόμματα, όπως το NPA [Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα,New Anticapitalist Party], είχαν μια καλή παρουσία για παράδειγμα στην Τουλούζη. Αλλά οι υπεύθυνοι ενός εκρηκτικού συνδυασμού μαύρου (κόκκινου) και κίτρινου ήταν οι αναρχικοί. Η βασική συμμαχία, που γεννήθηκε στους δρόμους, ήταν αυτή των κίτρινων γιλέκων με το μαύρο κίνημα της περιφέρειας, το Comité Adama. Ενώ η πλειοψηφία των Κίτρινων Γιλέκων είναι λευκοί, ο τόνος του μαύρου που δίνεται από τον Assa Traore, ηγέτη του κινήματος, και τους συντρόφους του, δείχνει τη δυνατότητα ακόμα μεγαλύτερης επέκτασης. Αυτή η συνάντηση θα μπορούσε ίσως να είναι το θεμελιώδες μήνυμα, και αυτό συνέβη στο δρόμο.


Τα μέσα ενημέρωσης παίζουν τον ρόλο τους και προσπαθούν πάση θυσία να διαχωρίζουν τους υποτιθέμενους «βανδάλους», ξεχωρίζοντάς τους από τους «πολιτισμένους», από τους ειρηνιστές διαδηλωτές. Αλλά μέχρι στιγμής αυτό δεν λειτούργησε και η κοινή γνώμη δεν έπεσε στην παγίδα. Συλλαμβάνουν πλήθος κόσμου ελπίζοντας να βρουν τους ταραξίες .

Η αστυνομία, που έλπιζε να συλλάβει μερικούς από το μαύρο μπλοκ, συνέλαβε, αντίθετα, μαραγκούς, υδραυλικούς, οδηγούς, οικογενειάρχες, πατεράδες και μανάδες. «Συνηθισμένοι άνθρωποι» που ριζοσπαστικοποιήθηκαν στο δρόμο. Ανθρωποι απλοί, από τους οποίους δεν περιμένεις κάτι τέτοιο, είναι αυτοί που σπάνε τα πάντα. Αν ίσως λείπει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο, σίγουρα αυτό που δεν λείπει είναι η ριζοσπαστικότητα και το θάρρος. Για παράδειγμα, αν στην αρχή υπήρχαν πολλά Κίτρινα Γιλέκα που ζητούσαν βοήθεια, ή ακόμα χαιρετούσαν την αστυνομία, μπροστά στην έλλειψη κάποιου θετικού νεύματος από μεριά της –εκτός από τη γνωστή επιθετικότητα τους- σύντομα συνειδητοποίησαν τι έπρεπε να περιμένουν.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξεπλάγησαν βλέποντας ότι τη δεύτερη και την τρίτη μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατέβαιναν στις διαδηλώσεις πιο καλά εξοπλισμένοι και με αντιασφυξιογόνες μάσκες. Λες και οι άνθρωποι δεν αποκτούν εμπειρίες και δεν μαθαίνουν πράγματα στους δρόμους. Το καθεστώς προσπαθεί πάση θυσία να ξεκινήσει διάλογο, αλλά κανένας εκπρόσωπος των Κίτρινων Γιλέκων δεν έχει εξουσιοδοτηθεί να το πράξει. Μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι δεν υπάρχει δυνατότητα παραδοσιακής διαμεσολάβησης, ούτε εκλέγεται κάποιος εκπρόσωπος από το Κίνημα. Μεταξύ άλλων, είναι ενάντια σε κάτι τέτοιο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, οι μαθητές συμμετείχαν στο Κίνημα και πολλά σχολεία καταλήφθηκαν (και εκκενώθηκαν), και έγινε και μια μεγάλη κινητοποίηση οδηγών ασθενοφόρων. Σε όλη τη χώρα, έγιναν συνελεύσεις και συζητήσεις για να οργανωθεί η συμμετοχή στις επόμενες κινήσεις, στις οποίες διάφορες οργανώσεις θα βρίσκονται εκεί. Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος είπε ότι αυτό δεν είναι πλέον μόνο ένα πολιτικό κίνημα, αλλά μια επίθεση στη Δημοκρατία. Η γαλλίδα ιστορικός Sophie Wahnisch σύγκρινε την κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη με αυτήν των Ξεβράκωτων (Sans Coulottes), ενώ ο Anselm Jappe έδειξε ενθουσιασμό. Αυτό που πνέει είναι σαν μια ανάσα συλλογικότητας και σε αυτό το τέλος φθινόπωρου δεν είναι διόλου συνηθισμένο .



[* ] Flash mob είναι ένας νεολογισμός που επινοήθηκε το 2003 για να υποδηλώσει μια ξαφνική συγκέντρωση ομάδας ανθρώπων σε δημόσιο χώρο, η οποία διαλύεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, με κοινό σκοπό την εφαρμογή στην πράξη μια ασυνήθιστης δράσης. Η συγκέντρωση συνήθως οργανώνενται μέσω του διαδικτύου ή κινητά τηλέφωνα. Από Βικιπαίδεια

Ευτυχώς, η Γαλλία είναι αρκετά μακριά

Και για να γίνω και λίγο πιο συγκεκριμένος,γιατί η συγκυρία το απαιτεί.Κσι γιατί αυτά που συμβαίνουν στην Γαλλία μας λένε με έναν τρόπο ότι "για σένα μιλά ο μύθος" ,που έλεγε ο Μαρξ.Η στάση απέναντι σε αυτό το μεγαλειώδες κίνημα λέει κάτι για το τι είναι οι αριστεροί σχηματισμοί στην Ελλάδα σήμερα.ΟΣΥΡΙΖΑ κάνει τουμπεκί,καθώς έδωσε τόση μάχη υπέρ του Μακρόν,που σήμερα στοιβάζει αιχμαλώτους μαθητές σε χώρους συγκέντρωσης. Η ΛΑΕ είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη που συγκεκριμένα και αναλόγως των δυνάμεων της εκφράζει μια στάση πρακτικής συμπαράστασης και αλληλεγγύης.Το ΚΚΕ θεωρεί ότι είναι ένα ακόμη από τα φαινόμενα που αποπροσανατολίζουν τους λαούς και τους εργαζόμενους ώστε να μείνουν προσκολλημένοι στο σύστημα. 

Περιέργως, οι λεγεωνάριοί του Μακρόν κι αυτός ο ίδιος δεν έχουν αντιληφθεί την τοποθέτηση του ΚΚΕ και κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο κατά των πιονιών του συστήματος. Η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μου είναι σαφής.Ειναι μια θέση " εργατικής ωρίμανσης του κινήματος που απομακρύνεται όμως από τα χαρακτηριστικά του, όπως πχ αποπνέουν τα 42 σημεία του. Επίσης, είναι φανερό ότι το NPA μόλις και μετά βίας μπήκε σε αυτό το κίνημα.Αν τα δεις αυτά ως συνισταμένη της Υπαρκτής Αριστεράς στην Ελλάδα,  δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος για το τι ακριβώς θα έκανε, αν και εδώ οι λαϊκές τάξεις βγαίναν στο προσκήνιο. Ευτυχώς, η Γαλλία είναι αρκετά μακριά.

 8/12/2018

 -------------------

Πολύ θετικό που επιτέλους το ΚΚΕ παίρνει θέση υπέρ των κινητοποιήσεων του γαλλικού λαού. Αφού επί αρκετές μέρες ,τα μέλη και οι οπαδοί του ξεψάχνιζαν και κριτίκαραν αυτό το κίνημα από χίλιες δυο πλευρές. Ας κρατήσουμε το "τέλος καλό, όλα καλά".Κι ας περιμένουμε να οργανώσει το ΚΚΕ και έμπρακτες δραστηριότητες αλληλεγγύης στον γαλλικό λαό. Θυμίζω αυτό που έγραψα σε μια πρώιμη ανάρτηση μου: στο τέλος κανείς δεν θα "θυμάται" ότι δεν στήριξε εξ αρχής αυτό το κίνημα.

Ξανά για την σιωπή ενός μεγάλου μέρους του διακηρυκτικου αντιφασισμου.Ας αφήσω εδώ απέξω τις αναρχικές και ακτοαριστερες αντιφασιστικές συλλογικότητες,που χρειάζονται μια ειδική αναφορά.

 9/12/2018

 ------------------------------

Κουβεντα για τον Μακρόν οι ΜΚΟ διεθνώς υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,κουβέντα τα Human Rights Watch,κουβέντα η Διεθνής Αμνηστία,κουβέντα τα Παρατηρητήρια κατά του φασισμού,κουβέντα το solidarity now,τα forum for an open society,τα democracy now,η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τόσοι άλλοι φιλελεύθεροι καθηγητές, που θα έσκιζαν τα ιμάτια τους για μια φυλάκιση στο Ιράν η την Ρωσία, κουβέντα τόσοι σύλλογοι για την πολυπολιτισμικότητα, τα μειονοτικά δικαιώματα,την ταυτότητα φύλου κλπ. Οταν διώκεται μια μειονότητα, καλό είναι όλοι να είμαστε μαζί ( σε αυτό δεν διαφωνώ καθόλου).

Όταν διώκεται ένα πλειοψηφικό λαϊκό κίνημα, σιωπούμε στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη το συκοφαντούν είναι ως βίαιο,ακροδεξιό, λαϊκίστικο κλπ. Αυτός είναι ο διεθνής φιλελευθερισμός σήμερα. Είναι εχθρικός προς τον λαό και την δημοκρατία. Δεν είναι απλώς αντισοσιαλιστικός.Ειναι αντιρεπουμπλικάνικος και βαθιά αντιλαϊκός.

 9/12/2018

[---->]