ΝΕΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 

Τζόρτζιο Αγκάμπεν

Ανάμεσα στα ψέματα που επαναλαμβάνονται σαν να είναι αυτονόητες αλήθειες είναι και εκείνο ότι η Ρωσία θα εισέβαλε σε ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, χωρίς να διευκρινίζεται σε καμία περίπτωση ότι αυτό το λεγόμενο ανεξάρτητο κράτος όχι μόνο ήταν τέτοιο από το 1990, αλλά αποτελούσε επί αιώνες αναπόσπαστο κομμάτι πρώτα της ρωσικής αυτοκρατορίας (από το 1764, αλλά ήδη μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα περιλαμβανόταν στο Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας) και στη συνέχεια της Σοβιετικής Ρωσίας. Ουκρανός, άλλωστε, ήταν ίσως ο μεγαλύτερος από τους ρωσόφωνους συγγραφείς του 19ου αιώνα, ο Γκόγκολ', ο οποίος, στα "Βράδια σε μια φάρμα της Ντικάνκα", περιέγραφε θαυμάσια το τοπίο της περιοχής που τότε ονομαζόταν "Μικρή Ρωσία" και τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων που ζούσαν εκεί.

Για λόγους ακρίβειας, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα μεγάλο μέρος της περιοχής που σήμερα αποκαλούμε Ουκρανία ήταν, με το όνομα Γαλικία, η πιο απομακρυσμένη επαρχία της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (σε μια ουκρανική πόλη, το Μπρόντι, γεννήθηκε ο Γιόζεφ Ροθ, ένας από τους μεγαλύτερους γερμανόφωνους συγγραφείς του 20ού αιώνα).

Είναι σημαντικό και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σύνορα της αποκαλούμενης από το 1990 Ουκρανικής Δημοκρατίας συμπίπτουν ακριβώς με εκείνα της Ουκρανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και δεν έχουν καμία πιθανή προγενέστερη σχέση με τις συνεχείς προσαρτήσεις  μεταξύ Πολωνών, Ρώσων, Αυστριακών και Οθωμανών που έλαβαν χώρα στην περιοχή.

Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, μια ταυτότητα του ουκρανικού κράτους υπάρχει επομένως μόνο χάρη στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, τη θέση της οποίας πήρε. Όσον αφορά τον πληθυσμό που ζούσε σε αυτό το έδαφος, ήταν ένα ετερόκλητο μείγμα που αποτελούνταν όχι μόνο από τους απογόνους των Κοζάκων, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει μαζικά εκεί τον 15ο αιώνα, αλλά και από Πολωνούς, Ρώσους, Εβραίους (ο οποίος σε ορισμένες πόλεις, μέχρι την εξόντωσή τους,ήταν πάνω από τον μισό πληθυσμό), Τσιγγάνους, Ρουμάνους, Χουζούλι (οι οποίοι σχημάτισαν μια βραχύβια ανεξάρτητη δημοκρατία μεταξύ 1918 και 1919).

Είναι απολύτως θεμιτό λοιπόν να θεωρεί κανείς ότι, στα μάτια ενός Ρώσου, η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας δεν θα διέφερε και τόσο από μια ενδεχόμενη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Σικελίας στα μάτια ενός Ιταλού (και δεν πρόκειται για ένα λάθος συμπέρασμα, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1945 το Κίνημα για την Ανεξαρτησία της Σικελίας, με επικεφαλής τον Finocchiaro Aprile, υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του νησιού και έδωσε μάχες σκληρές με τους καραμπινιέρους που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς). Και να μη μιλήσουμε για το τι θα συνέβαινε αν ένα αμερικανικό κράτος ανακήρυττε την ανεξαρτησία του από τις Ηνωμένες Πολιτείες (στις οποίες ανήκει για πολύ λιγότερο χρόνο από ό,τι η Ουκρανία ανήκε στη Ρωσία) και συμμαχούσε με τη Ρωσία.

Όσον αφορά τη δημοκρατική νομιμότητα της σημερινής ουκρανικής δημοκρατίας, είναι γνωστό ότι η 30χρονη ιστορία της σημαδεύτηκε από ακυρωμένες εκλογές λόγω νοθείας, εμφύλιους πολέμους και λιγότερο ή περισσότερο κρυφά πραξικοπήματα, σε σημείο που, τον Μάρτιο του 2016, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να δηλώνει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 25 χρόνια για να εκπληρώσει η Ουκρανία τις προϋποθέσεις νομιμότητας που θα επέτρεπαν την είσοδό της στην Ένωση.

[----->]

Die Welt: «Το μυστικό έγγραφο που θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

 

Με ημερομηνία 15 Απριλίου 2022 https://www.lefigaro.fr/international/le-document-secret-qui-aurait-pu-mettre-fin-a-la-guerre-en-ukraine-20240513?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1JpezCoSX3rwwdyU4wUzU-Yd4Z5qc4smoM0ugCi5eX1YTbcMwJ2XyhNfo_aem_AZO07yF2dsJY02KEvUQpBaWQaX8FGE2xTrs_kAn2SHc_h3De6Mq9licP-p8nhsmiHhCTPYQVnwXEo-wAzOFjG0Dx , αυτό που η Le Figaro  αποκαλεί «το μυστικό έγγραφο που θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία» προέβλεπε εγγυήσεις ασφαλείας για το Κίεβο με αντάλλαγμα την «ουδετερότητα» της Ουκρανίας, αλλά τελικά θάφτηκε και από τις δύο πλευρές. Τι προέβλεπε η συμφωνία; Το αποκάλυψε τον Μάρτιο η Wall Street Journal και τον Ιούνιο το ανάφερε ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, το σχέδιο συμφωνίας ήταν το αποτέλεσμα ενός πρώτου γύρου διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.

Οι συνομιλίες ξεκίνησαν λίγες ημέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου και οδήγησαν σε συνάντηση εκπροσώπων των δύο πλευρών αρχικά στη Λευκορωσία και στη συνέχεια στην Τουρκία. Οι συνομιλίες αυτές κατέληξαν σε ένα σχέδιο συμφωνίας στις 15 Απριλίου, την ώρα που ο ρωσικός στρατός αντιμετώπιζε απροσδόκητη αντίσταση από την Ουκρανία.

Το 17σέλιδο έγγραφο, το οποίο η «Die Welt κατάφερε να διαβάσει σε αποκλειστικότητα», περιλάμβανε 18 άρθρα και παρείχε εγγυήσεις ασφαλείας στο Κίεβο με ανταλλάγματα. Σύμφωνα με την Die Welt, η Ουκρανία έπρεπε να παραιτηθεί «μόνιμα» από την ένταξη σε οποιαδήποτε στρατιωτική συμμαχία, αρχής γενομένης από το ΝΑΤΟ. Δεν θα «παραλάμβανε, δεν θα παρήγαγε ούτε θα αποκτούσε» ποτέ πυρηνικά όπλα ούτε θα επέτρεπε την παρουσία ξένων όπλων ή στρατευμάτων στο έδαφός της. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία δεν απαγόρευε το Κίεβο να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία θα επωφελούνταν από έναν μηχανισμό ασφαλείας, παρόμοιο με το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, ο οποίος προβλέπει την παρέμβαση εγγυητριών χωρών στο πλευρό της σε περίπτωση «ένοπλης επίθεσης». Εγγυητές θα ορίζονταν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Κίνα, Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο) .

Η Κριμαία, η οποία προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, εξαιρέθηκε από τη συμφωνία και ως εκ τούτου θα παρέμενε στους κόλπους της Μόσχας. Τα εδάφη του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ επίσης δεν συμπεριλήφθηκαν, αλλά η τύχη τους θα συναποφασιζόταν από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον Βλαντίμιρ Πούτιν σε συνάντηση κορυφής. Οι δύο αρχηγοί κρατών θα συζητούσαν επίσης τις λεπτομέρειες της αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία και τη μορφή του μελλοντικού ουκρανικού στρατού. Τελικά, η συνάντησή τους δεν έγινε ποτέ.

Γιατί απέτυχε; Ο Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε πρόσφατα σχετικά με το θέμα: «Αφού αποσύραμε τα στρατεύματά μας από το Κίεβο, όπως είχαμε υποσχεθεί, οι αρχές του Κιέβου, όπως κάνουν συνήθως τα αφεντικά τους, πέταξαν το όλο θέμα στον κάλαθο της ιστορίας», είπε, επιδεικνύοντας το έγγραφο σε  συνάντηση του με Αφρικανούς ηγέτες στην Αγία Πετρούπολη τον Ιούνιο. «Εβαλαν στην άκρη το έγγραφο», πρόσθεσε, σε παρατηρήσεις που μετέδωσε πρόσφατα το Sputnik.

Το βέβαιο είναι ότι η επίσκεψη του Μπόρις Τζόνσον στο Κίεβο τον Μάρτιο του 2022 ήταν η αγγλοσαξονική διαταγή «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Ακολούθησε η προβοκάτσια στη Μπούτσα που έθαψε κάθε πιθανότητα συμφωνίας. Μετά ήρθαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Nord stream και η κλιμάκωση που επιζητούσαν Ουάσιγκτον και Λονδίνο στο βάρος των ευρωπαϊκών χωρών, που παγιδεύτηκαν σε μια όλο και πιο επικίνδυνη αυτοκτονική σύγκρουση. Η αυτοκτονία της ηπειρωτικής Ευρώπης «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό ». Η αλήθεια αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια δυναμικά.

[----->]

Μποϊκοτάζ ουκρανικού σιταριού και καλλιεργήσιμη γη

 

Fabrizio Poggi

Βλέποντας τις διαμαρτυρίες των Πολωνών αγροτών  (αλλά και των Ούγγρων και των Σλοβάκων κ.α. τους τελευταίους μήνες) που είναι αντίθετοι  με την εξαγωγή του ουκρανικού σιταριού, όπως αυτές των τελευταίων ημερών π.χ. στον πολωνικό εμπορευματικό σταθμό της Medyka, όπου οι διαδηλωτές έχυσαν το σιτάρι από δύο https://vk.com/video-70204174_456295582 από τα 40 ουκρανικά εμπορευματικά βαγόνια που ήταν σταθμευμένα στις γραμμές, αξίζει να θυμίσουμε μια άλλη πτυχή του θέματος.

Το θέμα δεν είναι καινούργιο, αλλά αξίζει να επανέρχεται κανείς ανά διαστήματα, για να μην αφήσει στη σκιά τα ίδια τα υλικά συμφέροντα που δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από αποστομωτικά σλόγκαν περί "υπεράσπισης της δημοκρατίας ενάντια στη δικτατορία", "διαφύλαξης των ευρωπαϊκών αξιών" ή "αγώνα του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα".

Στο ουκρανικό μέτωπο, διεξάγεται ένας πόλεμος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για τη στρατηγική αποδυνάμωση (ή τον αφανισμό) ενός επικίνδυνου αντιπάλου στην παγκόσμια σκακιέρα, ως ένα πρώτο βήμα της επίθεσης στον κύριο πλανητικό ανταγωνιστή του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτό, σε γενικές γραμμές. Αλλά, στο ουκρανικό έδαφος, ο πόλεμος γίνεται και για την υπεράσπιση της ιερής (ουσιαστικά ξένης) ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε ό,τι έχει απομείνει από τις άλλοτε αιχμές του δόρατος της σοβιετικής οικονομικής ανάπτυξης, τόσο στη βιομηχανία όσο και στη γεωργία, στην ίδια την Ουκρανία.

 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ

Οι περίφημες ουκρανικές "μαύρες γαίες" https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7_%CE%B3%CE%B7 που αποτελούν το 1/3 περίπου όλων των μαύρων γαιών στον κόσμο, η ιδιωτικοποίησή τους, η αρπαγή τους από μεγαλοϊδιοκτήτες (όχι μόνο Ουκρανούς) και κυρίως από τους παγκόσμιους γίγαντες της αγροδιατροφικής βιομηχανίας, αποτελούν ένα όχι αμελητέο κομμάτι του αγώνα για τον έλεγχο της Ουκρανίας.

Ανιχνεύοντας ορισμένα από τα αποτελέσματα της δεκαετίας από το Μαντάν του 2013-2014 μέχρι σήμερα, ο Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας Rostislav Ishchenko μας θυμίζει ότι το 2013, την παραμονή του πραξικοπήματος, το εξωτερικό χρέος της Ουκρανίας ήταν 73 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν το μισό από το χρέος των 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο σήμερα αποτελεί το 85% του ΑΕΠ της.

Από την άλλη πλευρά, οι εξαγωγές έχουν μειωθεί στο μισό, εν μέρει επειδή το "όνειρο" της αντικατάστασης του εμπορίου με τη Ρωσία με το εμπόριο με την πολυπόθητη "Ευρώπη" έχει γίνει πρακτικά καπνός. Ταυτόχρονα, η "εξαγωγή" ανθρώπων, που φεύγουν λόγω των καταστροφικών κοινωνικών συνθηκών, έχει δεκαπλασιαστεί- και εκατομμύρια άλλοι θα εγκαταλείψουν τη χώρα με το τέλος του πολέμου.

Αυτή είναι η συνολική εικόνα- αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι πάνω από τη μισή καλλιεργήσιμη γη της Ουκρανίας έχει καταλήξει στα χέρια των αμερικανικών αγροτικών κολοσσών, οι οποίοι από καιρό είχαν απλώσει τα χέρια τους πάνω στις πλούσιες μαύρες εκτάσεις, αλλά δεν βιαζόντουσαν (ο νόμος δεν το επέτρεπε ακόμα) να τις αγοράσουν και απλώς τις νοίκιαζαν για ευτελή ποσά.

Έτσι, μετά την άρση του μορατόριουμ για αγορά και πώληση γης το 2016, το 2021 τέθηκε σε ισχύ ο νόμος που επέτρεπε την πώληση αγροτικών εκτάσεων, αν και με αναστολή μέχρι το 2024 ενώ κάθε φορά, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είχαν τον ρόλο τους στο να "πείσουν" το Κίεβο- μάλιστα, σύμφωνα με τη ρωσική Kommersant, η τομή το 2020, με το σχετικό νομοσχέδιο στην Ουκρανική Βουλή , ήταν " η βασική,περίπου, προϋπόθεση για ένα ακόμη δάνειο από το ΔΝΤ".

Έτσι, 17 εκατομμύρια εκτάρια (σήμερα πιθανώς πολύ περισσότερα, αν και τα στοιχεία είναι λιγοστά) γόνιμης ουκρανικής μαύρης γης κατέληξαν στα χέρια των Cargill, Dupont, Monsanto, κολοσσών στις παγκόσμιες αγορές σιτηρών, σπόρων και αγροχημικών. Οπότε, οι φιλανθρωπικές αυτές "εκστρατείες" (είτε είναι πραγματικές είτε ψεύτικες)  για την "υποστήριξη δήθεν των μικροκαλλιεργητών στην Ουκρανία" δεν γίνονται καθόλου πιστευτές

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί οι παγκόσμιοι γίγαντες, χωρίς να περιμένουν τις αποφάσεις του ουκρανικού κοινοβουλίου, είχαν από καιρό βάλει πορεία προς την Ουκρανία. Από το 2015 κι όλας, η ουκρανική ιστοσελίδα Ekologija pravo ljudina έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τις πολυεθνικές εταιρείες, κυρίως τη Monsanto (παραγωγός του διαβόητου "πορτοκαλί παράγοντα" στον πόλεμο του Βιετνάμ και των φυτοφαρμάκων που σε πολλές περιπτώσεις προκάλεσαν τον θάνατο των μελισσών.

Σήμερα η Monsanto ανήκει στην Bayer) στην Ουκρανία παράγουν ΓΤΟ και για την κυβέρνηση που το επέτρεψε "πρωτότυπη αποζημίωση σε διεθνείς πιστωτικούς οργανισμούς για τη "φιλανθρωπία τους". Η Monsanto καυχιόταν ότι ήταν "η πρώτη ξένη εταιρεία που είχε υπογράψει συμφωνία για προμήθεια λιπασμάτων"  με την Ουκρανία, από τις παραμονές κι όλας του τέλους της ΕΣΣΔ.

Κάποιος αφελής θα μπορούσε να ρωτήσει, για ποιο λόγο η Ουκρανία, η οποία κατέχει μαύρη γη, εύφορη από μόνη της, χρειαζόταν μια τέτοια παρέμβαση; Σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου Όκλαντ της Καλιφόρνιας - "Walking on the West Side. The World Bank and the IMF in the Ukraine Conflict' - σχετικά με την οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας, η άφιξη στη χώρα πολυεθνικών εταιρειών που θα παρήγαγαν ΓΤΟ ήταν ένας από τους όρους που έθεσαν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ για το δάνειο των 17 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Κίεβο.

Τώρα, μιλώντας για το Μαϊντάν και το πραξικόπημα κατά του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αξίζει να υπενθυμίσουμε την υπαναχώρησή του  από τη Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ, στους όρους της οποίας περιλαμβανόταν το άρθρο 404, με μια παράγραφο που ανέφερε ότι οι δύο πλευρές θα συνεργάζονταν για τη χρήση της βιοτεχνολογίας στη γεωργία- ενώ, εκείνη την εποχή, η Ουκρανία εξακολουθούσε να απαγορεύει τους ΓΤΟ.

Οι ερευνητές του Όκλαντ επικαλέστηκαν μελέτη της επενδυτικής τράπεζας "Piper Jeffrey", η οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε: "Η Ουκρανία, και γενικότερα η Ανατολική Ευρώπη, είναι από τις πιο ελπιδοφόρες αγορές ανάπτυξης τόσο για τον γίγαντα των γεωργικών μηχανημάτων Deere όσο και για τους παραγωγούς σπόρων Monsanto και Dupont".

Με το Μαϊντάν λοιπόν σε πλήρη εξέλιξη, έξι από τις μεγαλύτερες γεωργικές ενώσεις της Ουκρανίας καλούσαν τν ουκρανική βουλή να νομιμοποιήσει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Ο τότε υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Aivaras Abromavicius (ένας από τους τρεις "Αμερικανούς" υπουργούς της κυβέρνησης Jatsenjuk), δήλωνε:

"Υπάρχουν εταιρείες που βλέπουν ότι υπάρχουν προοπτικές στην Ουκρανία. Ένα καλό παράδειγμα είναι η αμερικανική εταιρεία Monsanto, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σπόρων καλαμποκιού στον κόσμο. Μόλις άρχισαν να κατασκευάζουν ένα εργοστάσιο αξίας 250 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ζιτομίρ". Και τα δολάρια, ως γνωστόν, έχουν την ιδιότητα να κολλάνε και στα χέρια όσων τα αγγίζουν.

Αυτά,το 2014, όταν γινόταν λόγος και για το εργοστάσιο της Monsanto στη Βίνιτσα και τις συμφωνίες με τις τοπικές αρχές για παραχώρηση γης: τότε, "μόνο" για ενοικίαση, καθώς τα λόμπι επεξεργαζόντουσαν ακόμη τους νόμους για την αγορά και την πώληση. Δέκα χρόνια πριν, επομένως, η Monsanto ήταν ακόμα προσηλωμένη στο να πείσει τους Ουκρανούς αγρότες να της μισθώσουν την πιο γόνιμη γη.

Οι εκτιμήσεις το 2013 έδειχναν ότι η Monsanto κατείχε ήδη περίπου το 20% της ουκρανικής αγοράς σπόρων καλαμποκιού, το οποίο θα αυξανόταν στο 30% με την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου της Βίνιτσα. Εκείνη τη χρονιά, παρά την σχετική απουσία στοιχείων σχετικά με το πόση γη καλλιεργούσε ήδη η Monsanto στη χώρα, η Ουκρανική Ένωση Καλαμποκιού έκανε λόγο για 6.500 εκτάρια υβριδικών σε 11 περιφέρειες. Ελάχιστα, θα έλεγε κανείς.

Αλλά έρχεται και πάλι το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ να επισημάνει ότι "Το υψηλό διακύβευμα αφορά τον έλεγχο του τεράστιου γεωργικού τομέα της Ουκρανίας, του τρίτου μεγαλύτερου εξαγωγέα σιτηρών στον κόσμο και του πέμπτου μεγαλύτερου εξαγωγέα σιταριού... Τα τελευταία χρόνια, ξένες εταιρείες έχουν αποκτήσει περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια εκτάρια ουκρανικής γης". Και ήταν ακόμη η αρχή.

Τον Αύγουστο του 2022, όταν οι ευρωατλαντικές κραυγές για τις εξαγωγές ουκρανικού σιταριού είχαν αρχίσει να δυναμώνουν, το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Regnum έγραφε ότι, αν θέλει κάποιος να φτάσει στην ουσία του θέματος, πρέπει να ξεκινήσει από τον θάνατο, τον Ιούλιο του ίδιου έτους, του ολιγάρχη Aleksej Vadaturskij, ενός από τους ισχυρότερους Ουκρανούς γαιοκτήμονες και ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης εταιρείας προμήθειας σιτηρών της Ουκρανίας, της Nibulon, της οποίας το συμβόλαιο για την πώληση στην Αίγυπτο 240. 000 τόνων σιταριού ακυρώθηκε από τη Αίγυπτο την τελευταία στιγμή. Ποιος ξέρει γιατί και ποιος ξέρει κάτω από τις πιέσεις ποιου.

Οι φήμες ότι πίσω από τον Vadatursky βρίσκονταν ξένοι επενδυτές εντάθηκαν όταν, το 2012, η Nibulon ήταν η μόνη ουκρανική εταιρεία που έλαβε μέρος εκείνης της πίστωσης ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε εν μέρει από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και εν μέρει από τις τράπεζες UniCredit Bank, BNP Paribas, Societe Generale, ING Bank, Hambros Bank.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το νόμο του 2021, μέχρι το 2024 μόνο Ουκρανοί πολίτες και νομικά πρόσωπα μπορούσαν να αγοράσουν γη, αλλά όχι αλλοδαποί- ωστόσο, τίποτα δεν εμπόδιζε τις ξένες εταιρείες να κατέχουν εκτάσεις γης (έως 100 εκτάρια) μέσω σκιωδών εταιρειών.

Επιπλέον υπήρχε μια ρήτρα σύμφωνα με την οποία αγορά γης μπορούσε να γίνει και από αλλοδαπούς πολίτες ή εταιρείες που την είχαν νοικιάσει για τουλάχιστον τρία χρόνια: από αυτούς στην Ουκρανία υπήρχαν πολλοί, οι οποίοι παρεμπιπτόντως, νοίκιαζαν γη όχι τρία χρόνια, αλλά εδώ και μερικές δεκαετίες. Πρόκειται και για εταιρείες οι οποίες ήταν εγγεγραμμένες ως ουκρανικά νομικά πρόσωπα, αλλά "πλούσιες" σε ευρωατλαντικά κεφάλαια, των οποίων στην πραγματικότητα είναι θυγατρικές.

Και οι μικροί και μεσαίοι αγρότες νοίκιαζαν ευχαρίστως τα οικόπεδά τους για ευτελή ποσά σε σχέση με τις τσέπες κολοσσών όπως η Monsanto, η Dupont, σαουδαραβικές εταιρείες ή η γαλλική AgroGénéretion κ.λπ. Αλλά όχι μόνο αυτοί. Επίσης, στο αποκορύφωμα του Μαϊντάν, όταν ακόμα πρόεδρος ήταν ο Βίκτορ Γιανούκοβιτς, σε πέντε περιοχές της Ουκρανίας, είχαν μισθωθεί χωράφια για 50 χρόνια, με δικαίωμα παράτασης, από την αγγλο-ολλανδική Shell και την αμερικανική Chevron, που ενδιαφέρονται όχι για τη γεωργία, αλλά για την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου.

Στα τέλη του 2019, οι "μπολσεβίκοι" του BBC Ukraina ισχυρίστηκαν ότι από τα περισσότερα από 60 εκατομμύρια στρέμματα γης σε όλη τη χώρα, πάνω από το 70% (42,7 εκατ.) είχαν γεωργική χρήση, εκ των οποίων ένα 40% ήταν μαύρη γη. Δέκα εκατομμύρια εκτάρια ήταν κρατικά, 31 εκατομμύρια εκτάρια ήταν ιδιωτικά https://contropiano.org/news/internazionale-news/2024/02/23/il-boicottaggio-ucraino-grano-ucraino-e-le-terre-in-cui-e-messo-a-coltura-0169628 , από τα οποία τα 28 περίπου εκατομμύρια εκτάρια ήταν μοιρασμένα σε 7 εκατομμύρια ιδιωτικές μετοχές, σε σύγκριση με πάνω από 25 εκατομμύρια εκτάρια μεταξύ των ιδιοκτητών γης και των άμεσων καλλιεργητών https://contropiano.org/news/internazionale-news/2024/02/23/il-boicottaggio-ucraino-grano-ucraino-e-le-terre-in-cui-e-messo-a-coltura-0169628  . Έτσι, σύμφωνα με τα επίσημα ουκρανικά στοιχεία, μεταξύ 2015 και 2017, παρά την ισχύ του μορατόριουμ, 9 συναλλαγές στις 10  αφορούσαν στην πραγματικότητα καλλιεργήσιμη γη: τα ¾ από αυτές ήταν μισθώσεις και το 1/5 ήταν μεταβιβάσεις με κληρονομιά.

Πιο κοντά στο σήμερα, τον Μάιο του 2022, η αυστραλιανή National Review    επανήλθε στο θέμα, επανήλθε στο θέμα γράφοντας ότι οι Cargill, Dupont και Monsanto, (παρεμπιπτόντως: όλες τους πολύ δραστήριες και στη Ρωσία για κάποιο χρονικό διάστημα) είχαν αγοράσει, σε κοινοπραξία, 17 εκατομμύρια εκτάρια (από τα 42 εκατομμύρια που αναφέρθηκαν παραπάνω) καλλιεργήσιμης γης στην Ουκρανία, ίσα με τα εδάφη της Ελλάδας και της Ολλανδίας μαζί και περισσότερα από την ιταλική καλλιεργήσιμη γη (16,7 εκατομμύρια εκτάρια).

Ένα άλλο 5% από τα 42 εκατ. εκτάρια το αγόρασαν νομικά πρόσωπα από την Κίνα: σύμφωνα με την Wall Street Journal, ήταν 10%. Στους βασικούς μετόχους των τριών κοινοπραξιών περιλαμβάνονται εταιρείες χρηματοπιστωτικών συμμετοχών όπως η Vanguard, η Blackstone και η Blackrock, καθεμία από τις οποίες διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και πριν τη δημιουργία της προαναφερθείσας κοινοπραξίας Cargill-Dupont-Monsanto, αρκετές άλλες αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Ουκρανία: η αμερικανική NCH Capital, η γερμανική ADM Germany, η KWS, η Bayer και η BASF, καθώς και η Saudi Arabian Agricultural and Livestock Investment Company (SALIC). Αλλά, τουλάχιστον μέχρι το 2022, τις ηγετικές θέσεις εξακολουθούσε να κατέχει η τριανδρία των Αμερικανών.

Και αυτό γινόταν και γίνεται μέσω περισσότερο ή λιγότερο προσωρινών συμφωνιών με Ουκρανούς ολιγάρχες-λατιφουντιστές - μερικοί από αυτούς: Jurij Kosjuk (PrJSC MHP), Andrej Verevskij (Kernel), Oleg Bakhmatjuk(UkrLandFarming) ο προαναφερθείς Aleksej Vadaturskij, και φυσικά ο πανταχού παρών Rinat Akhmetov, οι δραστηριότητες του οποίου εκτείνονται σε κάθε τομέα - περιμένοντας να μεταφερθούν οι ουκρανικές επιχειρήσεις σε μικτές επιχειρήσεις και, αργότερα, σε 100% ξένες .

Σύμφωνα με τον Ουκρανό συντονιστή του προγράμματος Land Matrix, Mikhail Amosov, το 2020 περισσότεροι από 50 ξένοι επενδυτές έλεγχαν την ουκρανική γη: οι αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις  αγόραζαν ολόκληρες επιχειρήσεις ή νοίκιαζαν γη σε τιμές ευκαιρίας.

Το σύστημα είναι απλό: τη γη δεν την αγοράζουν οι μη Ουκρανοί, αλλά οι ουκρανικές αγροτικές επιχειρήσεις, οι οποίες την είχαν αρπάξει από τη δεκαετία του 1990. Και, σύμφωνα με παρατηρητές, η διαδικασία επιταχύνθηκε σημαντικά μετά το 2022, εν μέρει χάρη στην κατακόρυφη πτώση των τιμών της γης λόγω του πολέμου: ένα εκτάριο καλλιεργήσιμης γης δεν ξεπερνά τα 2.500 δολάρια και, κοντά σε εμπόλεμες ζώνες, πέφτει τα 1.000 δολάρια. Στην Ιταλία, ας πούμε, ανάλογα με την περιοχή, κυμαίνεται από 15.000 έως πάνω από 40.000 ευρώ το εκτάριο.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, το Ukraina.ru έγραψε ότι όλη η ουκρανική μαύρη γη αποτιμάται σε περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Τι πήρε η Ουκρανία ως αντάλλαγμα από την πώληση ενός μεγάλου μέρους της; Ακόμα και αν πήρε το 1/10 αυτού του ποσού, ήταν πιστώσεις που θα πρέπει να αποπληρωθούν αδρά από τις επόμενες γενιές.

Αν ανατρέξει κανείς, λοιπόν,για λίγο σε όλη αυτή τη φασαρία που την προκάλεσε η εξαγωγή 20 εκατομμυρίων τόνων ουκρανικού σιταριού, θα μπορέσει να το δει από μια άλλη οπτική γωνία. Θεωρητικά, ήταν και είναι ουκρανικό σιτάρι- στην πραγματικότητα όμως είναι αμερικανικό, ή τουλάχιστον ξένο.

Κλείνοντας,λοιπόν, όταν σήμερα ακούμε να γίνεται λόγος για τον αγώνα των Ευρωπαίων υπεράσπισης της ελεύθερης ουκρανικής γης, καλό θα είναι να θυμόμαστε σε ποιον ανήκει αυτή η γη.

ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ: ΙΣΑΠΟΣΤΑΚΗΔΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ

 

Αλληλεγγύη στις κρατούμενες αντιφασίστριες Ουκρανές και σε όλες τις πατριώτισσες μιας αντιφασιστικής Ουκρανίας, που κρατούνται στις φυλακές του νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου

Ιστορίες δημοκρατικών γυναικών μιας ελεύθερης και αποναζιστικοποιημένης Ουκρανίας για όλους τους ανθρώπους που ζουν εκεί.

 

 

Λβιβ/Λεόπολις : Η Inna Ivanochko πρώην επικεφαλής της περιφερειακής οργάνωσης Λβιβ/Λεόπολις του κόμματος Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης - Για τη Ζωή (OPPZH), ενός από τα 47 παράνομα κόμματα της "δημοκρατικής Ουκρανίας" των τελευταίων ετών,  δικάζεται για εσχάτη προδοσία, μια κατηγορία που έχει γίνει πλέον μέθοδος για τη φυλάκιση περισσότερων από 12.000 αντιφασιστών πολιτικών κρατουμένων ή αντιρρησιών συνείδησης, και δεκάδων χιλιάδων καταζητούμενων ή διαφυγόντων από τη χώρα. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Τύπου της Εισαγγελίας του Κιέβου, η Ivanochko αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης 12 έως 15 ετών.

Η SBU (ουκρανική ασφάλεια) την κατηγορεί ότι, εκτός του ότι ήταν επικεφαλής του κόμματος Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης - Για τη Ζωή (OPPZH), μέχρι το πραξικόπημα του 2014 (... το ουκρανικό κόμμα με τις περισσότερες ψήφους στις διάφορες εκλογές) που σήμερα είναι εκτός νόμου, ότι είναι και Ρώσος κατάσκοπος, που "...οργάνωσε και συμμετείχε προσωπικά σε μαζικές εκδηλώσεις που διέδιδαν ενεργά ψευδείς πληροφορίες για την αποσταθεροποίηση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας στην περιοχή Λβιβ/Λεόπολις και ότι αντιπολιτευόταν τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η κατηγορούμενη οργάνωσε επίσης επιστημονικά συνέδρια, σεμινάρια και δράσεις στο δρόμο για τον εορτασμό και την εξύμνηση του ρόλου του Κόκκινου Στρατού και των πεσόντων του στον πόλεμο του '41/'45, υποστηρίζοντας τον Ρώσο και Σοβιετικό δυνάστη... στην κατοχή της Ουκρανίας"....!!!

"...Στις συνεντεύξεις της, διέδωσε μεροληπτικές και αποκλειστικά αρνητικές προπαγανδιστικές πληροφορίες για την Ουκρανία, σχετικά με τη ρωσοφοβία, τον φασισμό, τον ναζισμό και τον ριζοσπαστικό εθνικισμό, καθώς και την αντίθεση στις βάσεις του ΝΑΤΟ, που αναφέρονται ως ήδη εγκατεστημένες στο έδαφος του κράτους. Καθώς και την προώθηση των ιδεών της ομοσπονδιοποίησης ...", αναφέρουν οι εισαγγελείς. Για αυτό και πρέπει να δικαστεί για εσχάτη προδοσία.

Το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα ανέφερε ότι η Ivanochko διεξήγαγε ανατρεπτικές δραστηριότητες κατά της Ουκρανίας... "δραστηριοποιούμενη στις ουκρανικές αντιφασιστικές ενώσεις των βετεράνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... ως διοργανώτρια των εκδηλώσεων για την Ημέρα της Νίκης και για το μνημόσυνο στο Μνημείο της στρατιωτικής δόξας των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων κάθε 9 Μαΐου στην πόλη Λβιβ..."!

Σύμφωνα με τους Μπαντερίστες ανακριτές, " ...οι ιδέες που εξέφρασε η κατηγορούμενη, στην πραγματικότητα αντιστοιχούν στις έννοιες της "αποναζιστικοποίησης", της "αποστρατιωτικοποίησης" της Ουκρανίας, της "προστασίας" των δικαιωμάτων του ρωσικού πληθυσμού, οι οποίες χρησίμευσαν ως επίσημη αφορμή για την ένοπλη επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας...". Αυτή η φράση στην κατηγορία δεν είναι απλώς βλακεία ή εξτρεμισμός αλλά χρησιμοποιείται συστηματικά ως απειλή για εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες που, με τη μία ή την άλλη μορφή, από το 2014 ασκούν κριτική ή αντιτίθενται στις γλωσσικές διακρίσεις, στην ατιμωρησία των ριζοσπαστικών νεοναζιστικών ομάδων, στην εξύμνηση του Μπαντέρα και των συνεργατών του Τρίτου Ράιχ και στη μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος υποταγμένο στις δυτικές δυνάμεις.

Η Ivanochko συνελήφθη στις 24 Αυγούστου 2022, στην ίδια επιχείρηση η SBU του Lviv πραγματοποίησε περισσότερες από 60 έρευνες και φέρεται να εντόπισε περισσότερα από εκατό άτομα που εμπλέκονται σε "δραστηριότητες υπέρ της Ρωσικής Ομοσπονδίας". Πρόκειται πιθανότατα για ανθρώπους που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, απλώς συμμετείχαν σε δημόσια και νόμιμα συνέδρια και στρογγυλά τραπέζια.

OΔΗΣΣΟΣ: Elena Glishchinskaya, κατηγορούμενη για εσχάτη προδοσία "Αναγκάστηκα να γεννήσω μπροστά στους δεσμοφύλακες και στη συνέχεια ο γιος μου πέθανε από τις κακουχίες".

Η δημοσιογράφος Elena Glishchinskaya, που αποφυλακίστηκε, διηγήθηκε τη φρίκη της φυλάκισης στις φυλακές της Οδησσού.

Το 2015, το Κίεβο απήγγειλε κατηγορίες στην ίδια, όπως και στον διευθυντή της τηλεόρασης "Νέο κύμα" και τον αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας "Infocenter" Βιτάλι Ντιντένκο για αυτονομισμό, κατηγορώντας τους ότι ήταν μεταξύ των οργανωτών και ενεργών συμμετεχόντων στη λεγόμενη "Λαϊκή Ράντα της Βεσσαραβίας". Οι κατηγορίες εναντίον της χαρακτηρίστηκαν από τους υπερασπιστές της ως παράλογες , ότι δεν έχουν καμία νομική βάση και δεν βασίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία.

Η Glishchinskaya, η οποία πέρασε ένα χρόνο σε "προληπτικό" κέντρο κράτησης στην Οδησσό, κατήγγειλε σε συνέντευξή της τις φρικτές συνθήκες κράτησης στην ουκρανική φυλακή. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, στη φυλακή δεν υπάρχει πρακτικά θέρμανση και νερό, το σύστημα αποχέτευσης δεν λειτουργεί. "... Τα κελιά είναι δυόμισι επί τρία μέτρα, στα οποία στοιβάζονται τρία τουλάχιστον άτομα, ανακατεμένα με εγκληματίες, δολοφόνους και ανθρώπους διαταραγμένους...".

Η κατηγορία και η δίωξή της οφείλεται σε άρθρο με τίτλο "Προδοσία της πατρίδας". ένα κατηγορητήριο για τους πραξικοπηματίες του EuroMaidan και τον κυρίαρχο, ληστρικό ρόλο των νεοναζιστικών δυνάμεων.

Η συγγραφή ενός τόσο γενναίου και ξεκάθαρου άρθρου, στη μεταπραξικοπηματική Ουκρανία του 2014, θεωρείται πράξη ιδιαίτερα σοβαρή. Η δημοσιογράφος, που τώρα περιμένει να δικαστεί, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 15 ετών.

Η κατάστασή της έγινε ακόμη χειρότερη όταν έμαθαν για την εγκυμοσύνη της, μάλιστα η ίδια κατήγγειλε ότι η έρευνα καθυστέρησε όταν είδαν ότι περίμενε παιδί. '...

Η έρευνά μου καθυστέρησε σκόπιμα. Ο εισαγγελέας ερχόταν σε κάθε συνάντηση με ένα χαρτί, το διάβαζε και ανέβαλε τα πάντα για τον επόμενο μήνα. Παρόλο που ήμουν έγκυος, αντί να επιταχυνθεί η διαδικασία, αντίθετα, καθυστερούσε. Ήταν σαν να με ανάγκαζαν σκόπιμα να μείνω περισσότερο στην απομόνωση για να με κάνουν να καταρρεύσω ψυχολογικά...", είπε.

Μετά τη γέννηση του μωρού, η Glishchinskaya στάλθηκε αμέσως πίσω στο κέντρο κράτησης και το μωρό, που γεννήθηκε πολύ αδύναμο, το πήγαν στο νοσοκομείο. Μητέρα και παιδί δεν μπορούσαν να δουν ο ένας τον άλλον, απειλώντας την καθημερινά με αντίποινα κατά του συζύγου και των παιδιών της. "...Μου είπαν ευθέως το εξής: αν ποτέ φύγεις από την Ουκρανία, μην κάνεις δηλώσεις ενάντια στη χώρα, μην ξεχνάς ότι έχεις μια οικογένεια εδώ...", δήλωσε η ίδια.

Η δημοσιογράφος με τον μικρό της γιο στη συνέχεια έφτασε στη Μόσχα, όταν αυτή και ένας άλλος δημοσιογράφος ανταλλάχθηκαν με τους Ουκρανούς κρατούμενους Afanasiev και Soloshenko, στους οποίους δόθηκε χάρη από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σε συνέντευξή της μετά την ανταλλαγή, αφηγήθηκε την ιστορία της, εξηγώντας ότι οι αρχές μετά το Μαϊντάν εκδικήθηκαν τους κατοίκους της Οδησσού βάζοντας φωτιά στο Σπίτι των Συνδικάτων στις 2 Μαΐου και την καταστολή εναντίον χιλιάδων απλών ανθρώπων. Σύμφωνα με την ίδια, ο Ζελένσκι μετά την ανάληψη της εξουσίας είχε τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη, αλλά, σύμφωνα με την ίδια, η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο: "...τώρα ακόμη και δικηγόροι διώκονται στην Ουκρανία επειδή υπερασπίζονται τους "λάθος" ανθρώπους... Στις 2 Μαΐου 2015, είχαμε προγραμματίσει να πάμε σε ένα συλλαλητήριο για να τιμήσουμε τη μνήμη των κατοίκων που έχασαν τη ζωή τους στην Οδησσό στις 2 Μαΐου 2014. Περίπου τις ίδιες ημερομηνίες, ο Πρόεδρος Ποροσένκο επρόκειτο να φτάσει στην Οδησσό. Και λίγο πριν από αυτές τις εκδηλώσεις, ήθελαν να "καθαρίσουν" την πόλη από "δυσμενείς" χαρακτήρες. Εκείνη την ημέρα, δεν ήμουν μόνο εγώ που τη συλλάβανε, ήμασταν συνολικά εκατό άτομα: βουλευτές, δημοσιογράφοι, ιερείς, αθλητές... Και συνολικά εκείνη την εποχή, υπήρχαν ήδη περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι που κρατούνταν για πολιτικούς λόγους...".

Αυτή είναι η ιστορία της, μία από τις χιλιάδες ιστορίες που σχετίζονται με τις συλλήψεις Ουκρανών πολιτών όλα αυτά τα χρόνια.

"...Όταν με συνέλαβαν, σοκαρίστηκα ακούγοντας τις κατηγορίες: με κατηγόρησαν για τη δημιουργία αυτονομιστικής δημοκρατίας επειδή είχα λάβει πρόσκληση για δημόσια εκδήλωση μέσω ταχυδρομείου που θα συζητιόταν το θέμα αυτό. Είμαι δημοσιογράφος και δέχομαι εκατοντάδες τέτοιες προσκλήσεις. Αλλά με συνέλαβαν και με απείλησαν με τουλάχιστον 10 χρόνια φυλάκιση. Εκείνη την εποχή ήμουν έγκυος και η κατηγορία ήταν ένα πλήγμα για μένα: άρχισα να αιμορραγώ, αλλά αντί για ιατρική περίθαλψη, οι συνθήκες κράτησής μου στη φυλακή χειροτέρεψαν. Δεν με άφησαν να δω τους δικηγόρους και γέννησα μπροστά σε έναν φύλακα της φυλακής. Από το άγχος και τη γενικότερη κατάστασή μου, το μωρό γεννήθηκε με σοβαρά προβλήματα υγείας... Δύο ώρες μετά τον τοκετό, ο εισαγγελέας ήρθε και προσφέρθηκε να μου δώσει το μωρό... αν δεχόμουν να με συμπεριλάβουν σε ανταλλαγή κρατουμένων. Αρνήθηκα, και τότε ξεκίνησαν εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης ότι "η αυτονομίστρια έχει πάρει πολλά χρήματα, εγκατέλειψε το μωρό της και έφυγε για τη Ρωσία". Ήθελαν να περάσουν την εικόνα της εκφυλισμένης και ιδεολογικά φανατικής μητέρας...

Για ένα διάστημα με κράτησαν στην απομόνωση, προσπαθώντας συνεχώς να με πείσουν να εγκαταλείψω το παιδί, αλλά δεν δέχτηκα αυτούς τους όρους... Στη συνέχεια, μήνες αργότερα, με αντάλλαξαν, αλλά μαζί με τον γιο μου... Το παιδί όμως δεν έζησε πολύ. Παλέψαμε για τη ζωή του, αλλά όταν ήταν τριών ετών, πέθανε- επειδή είχε υποστεί βλάβη ο εγκέφαλός του, άρχισε να αναπτύσσεται επιληψία, οι πνεύμονές του είχαν υποστεί βλάβη, γινόταν όλο και χειρότερα... Μου εξήγησαν ότι γεννήθηκε αδύναμος με κατεστραμμένο εγκέφαλο, ως συνέπεια του τοκετού και των συνθηκών εγκλεισμού μου στη φυλακή... Όλα ήταν σχεδιασμένα για να εκφοβίσουν τους κατοίκους της Οδησσού. Η 'Ηρωική Πόλη Οδησσός' του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Μετά το τρομερό γεγονός της 2ας Μαΐου 2014, όπου άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί στο κέντρο της πόλης, ελήφθησαν περαιτέρω μέτρα εκφοβισμού του πληθυσμού: απαγόρευσαν την έξοδο την Ημέρα της Νίκης, τη συμμετοχή στον εορτασμό του Αθάνατου Συντάγματος, απαγόρευσαν τις αντιφασιστικές κορδέλες του Αγίου Γεωργίου. Ακόμα και όταν ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε την επέτειο της απελευθέρωσης της Οδησσού από τους Ναζί εισβολείς, με κάλεσαν στη SBU: μου είπαν ότι δεν έπρεπε να το κάνω... Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να βγουν ακόμα και σε μια διαδήλωση προς τιμήν της Ημέρας της Νίκης!... Αλλά το μόνο που θέλαμε ήταν η Οδησσός και ολόκληρη η Ουκρανία να παραμείνει πολυπολιτισμική και πολυεθνική, με αντιφασιστική ρίζα και μνήμη- ότι η Ουκρανοποίηση, δεν έπρεπε να επιβληθεί στον λαό της Οδησσού.

Ότι οι νόμοι που υιοθετήθηκαν από την παράνομη κυβέρνηση του Κιέβου δεν πρέπει να επιβληθούν: ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι αυτή η κυβέρνηση που έκανε πραξικόπημα δεν ήταν νόμιμη... Και αυτή η παράνομη κυβέρνηση φοβόταν ότι οι κάτοικοι της Οδησσού δεν θα την αποδέχονταν... και είχαν δίκιο, ο πληθυσμός της πόλης έχει ιστορική μνήμη από τα εγκλήματα που υπέστη από τη ναζιστική κατοχή και είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία υπέρ μιας ελεύθερης ανεξάρτητης, πολυπολιτισμικής, πολυκομματικής, πολυθρησκευτικής και αντιφασιστικής Ουκρανίας... και δεν θα λυγίσει μέχρι να φύγουν οι νεοναζί πραξικοπηματίες...".

ΝΤΝΙΠΡΟ ( Ντνεπροπετρόφσκ) : γυναίκα συνελήφθη για εσχάτη προδοσία

Η Στρατιωτική Υπηρεσία Ασφαλείας Αντικατασκοπείας πραγματοποίησε ειδική επιχείρηση για τη σύλληψη μιας φερόμενης ως Ρωσίδας κατασκόπου στην περιοχή του Ντνεπροπετρόφσκ. Συνελήφθη μια γυναίκα η οποία φέρεται να συγκέντρωνε πληροφορίες σχετικά με τις τοποθεσίες και τις κινήσεις των ενόπλων δυνάμεων στην πόλη Κρύβιι Ρι και στη συνέχεια τις έδινε στη Ρωσική Ομοσπονδία. Σύμφωνα με την έρευνα, ήταν γνωστή από παλιά για τις φιλορωσικές και αντιναζιστικές θέσεις της, ακόμη και μετά την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης, η γυναίκα φέρεται να συνέχισε να υποστηρίζει αυτή τη θέση, μιλώντας μάλιστα ανοιχτά γι' αυτήν σε όσους ζουν κοντά της. Ετσι, κάποιος την κατήγγειλε στη SBU.

"Τώρα αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 12 ετών", δήλωσε η SBU.

Μια πραγματικά ανώμαλη "κατάσκοπος", γνωστή στις υπηρεσίες ασφαλείας εδώ και χρόνια, η οποία δηλώνει ανοιχτά τις ιδέες και τις θέσεις της, η οποία δεν διστάζει μήπως εκτεθεί σε καταγγελίες, και στον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο της γυρίζει στην περιοχή κάνοντας μυστική και πολύ επικίνδυνη δουλειά κατασκοπίας... Ή μήπως το πραγματικό της λάθος να είναι οι απόψεις της και η συνέπειά της!

 

ΧΑΡΚΟΒΟ: Συνελήφθη 14χρονο κορίτσι

Στο Χάρκοβο, ένα η αστυνομία συνέλαβε ένα 14χρονο κορίτσι επειδή είχε αναρτήσει αντιπολεμικά και μηνύματα υπέρ της ειρήνης στα κοινωνικά δίκτυα.

Στα κοινωνικά δίκτυα η μαθήτρια διέδιδε συνθήματα κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης, καθώς και ένα βίντεο όπου δείχνει το μεσαίο της δάχτυλο προς μια σκηνή με τα κίτρινα και μπλε χρώματα των νεοναζί ριζοσπαστών "Όλα για τη νίκη", που είχε στηθεί στο κέντρο του Χάρκοβο για την αναζήτηση εθελοντών για τον στρατό. Στο βίντεο, η κοπέλα έδειξε ότι στο κέντρο της πόλης εμφανίστηκαν συνθήματα και γκράφιτι με αντιπολεμικά σύμβολα. Η αστυνομία αναγνώρισε και συνέλαβε το κορίτσι, επικρίνοντας τη μητέρα της για την εκπαίδευση που είχε δώσει στην κόρη της. Στη συνέχεια η μαθήτρια αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως συγνώμη "για τις πράξεις της μπροστά στους Ουκρανούς πολίτες". Όσον αφορά τη μαθήτρια, "θα ληφθούν όλα τα προβλεπόμενα από τον ουκρανικό ποινικό κώδικα μέτρα ", δήλωσε η αστυνομία.

 

ΚΙΕΒΟ: Τρεις γυναίκες συνελήφθησαν για εσχάτη προδοσία: η Inna Chernetskaya, η Daria Semenchenko και η Olga Didovets.

Σύμφωνα με την SBU, κατηγορούνται ότι βιντεοσκόπησαν και δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες της ουκρανικής αεράμυνας κατά τη διάρκεια επίθεσης στο Κίεβο. Οι τρεις γυναίκες από το Κίεβο, η Inna Chernetskaya, η Daria Semenchenko και η Olga Didovets, κατηγορούνται βάσει του άρθρου 114-2 του Ποινικού Κώδικα, όπου η προβολή έργων της αεράμυνας στο διαδίκτυο μπορεί να κοστίσει έως και 12 χρόνια, αναφέρει η SBU. Σύμφωνα με το άρθρο, ο εχθρός μπορεί να λάβει πληροφορίες από διαδικτυακές εκπομπές μέσω πλατφορμών streaming ή μέσω χάκερ, ενημέρωσε η υπηρεσία Τύπου της SBU, επαναλαμβάνοντας ότι "απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση και η δημοσίευση φωτογραφικού και βιντεοσκοπημένου υλικού σχετικά με τις δραστηριότητες των ΕΔ και τις συνέπειες των εχθρικών βομβαρδισμών. Η δημοσίευση τέτοιου υλικού αποτελεί αδίκημα που επισύρει ποινή φυλάκισης έως και 12 ετών...". Η ναζιστική ιστοσελίδα Obozrevatel, η οποία παρέχει στο διαδίκτυο φωτογραφίες, διευθύνσεις και προσωπικά δεδομένα οποιουδήποτε χαρακτηρίζεται ως αντιουκρανός, αντιφασίστας, κομμουνιστής ή απλώς επικριτής της κυβέρνησης, ζητώντας να εντοπιστούν και να εκτελεστούν, επικαλούμενη πηγές της στην αστυνομία, έγραψε ότι το διαμέρισμα της Chernetskaya ερευνήθηκε... χωρίς να βρεθεί κάτι παράνομο!

Οι δικηγόροι των συλληφθέντων δήλωσαν ότι χιλιάδες απλοί πολίτες, όταν υπάρχουν πύραυλοι ή αψιμαχίες στον ουρανό, κινηματογραφούν από μακριά, οπότε όλοι αυτοί σύμφωνα με την SBU θα έπρεπε να συλληφθούν, ή μήπως είναι θέμα άποψης ή ψυχολογικής τρομοκρατίας, οπότε συλλαμβάνεσαι;!

ΚΙΕΒΟ: Η αστυνομία συνέλαβε την ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Victoria Kochanowska χωρίς λόγο

Στις 29 Ιουνίου 2023, κοντά στο μοναστήρι της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk, ένα άτομο ψέκασε την ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Victoria Kochanowska με άγνωστη ουσία στα μάτια της, με αποτέλεσμα να υποστεί χημικά εγκαύματα και στα δύο μάτια. Η ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δήλωσε ότι η αστυνομία "δεν βρήκε κανένα έγκλημα σε αυτή την επίθεση εναντίον μου... Το αστυνομικό τμήμα του Pechersk δεν βλέπει κανένα corpus delicti εναντίον ενός ατόμου που δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν, αλλά το οποίο είναι γνωστό, το οποίο απλά μας πλησίασε και ψέκασε με ένα δοχείο αερίου τρία άτομα. Και τότε μάθαμε ότι η δολοφονία μας ήταν μια πατριωτική πράξη. Επειδή αυτό μας είπε η SBU...", κατήγγειλε η Kokhanovskaya.

Στη συνέχεια, το περιφερειακό δικαστήριο Pechersky του Κίεβου την καταδίκασε σε 24ωρο κατ' οίκον περιορισμό. Η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα δημοσίευσε μια φωτογραφία της δικαστικής απόφασης στη σελίδα της στο Facebook, πριν την κλείσουν.

ΚΙΕΒΟ: γυναίκα μπλόγκερ συνελήφθη επειδή ζήτησε την απόσχιση της Υπερκαρπαθίας από την Ουκρανία

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) συνέλαβε μια μπλόγκερ που έγραψε ότι τάσσεται υπέρ της απόσχισης της Υπερκαρπαθίας από την Ουκρανία. Αυτό ανέφερε η ιστοσελίδα Oborezrevatel.

Σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες, η γυναίκα διέδιδε εκκλήσεις για αυτονομισμό στο Διαδίκτυο. Σε βάρος της γυναίκας κινήθηκε δίωξη με βάση ένα άρθρο περί παραβίασης της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου της Ουκρανίας.

Εάν κριθεί ένοχη, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης τριών έως πέντε ετών.

ΚΙΕΒΟ: Η δικηγόρος Elena Lukash  και η πολιτικός Elena Bondarenko συνελήφθησαν και προφυλαίστηκαν

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας συνέλαβε και φυλάκισε τη δικηγόρο και δημόσιο πρόσωπο Elena Lukash και την πολιτικό Elena Bondarenko. Οι κατηγορίες είναι πάντα οι ίδιες: εχθρότητα προς τις αρχές και την κυβέρνηση, αντεθνική προπαγάνδα και υπέρ της αυτονομίας ... δηλαδή εσχάτη προδοσία.

...Και δεν ξεχνάμε...

Την Elena Berezhnaya, ιδρύτρια και διευθύντρια του Ουκρανικού Ινστιτούτου Νομικής Πολιτικής και Κοινωνικής Προστασίας, την πιο γνωστή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία. Στις 16 Φεβρουαρίου 2022 απήχθη από την SBU από το σπίτι της στο Κίεβο, στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε μυστικές φυλακές των Υπηρεσιών Ασφαλείας και μετά από πολλούς μήνες τα μέλη της οικογένειας μπόρεσαν να τη δουν. Η Berezhnaya είναι μια δυνατή και θαρραλέα Ουκρανή αντιφασίστρια που από το 2014 αποτελεί αγκάθι για την χούντα των πραξικοπηματιών, παρά τις αμέτρητες απόπειρες δολοφονίας της, τις συνεχείς απειλές θανάτου από νεοναζί και τους επανειλημμένους ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις, δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη, ενάντια στον πόλεμο στο Ντονμπάς και για την ειρήνη. Και παρά το κλίμα τρομοκρατίας, δεν έφυγε ποτέ από την Ουκρανία.

Τώρα πληρώνει για τη συέπεια και το θάρρος της, μαζί με δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές, αντιφασίστες, απλούς ειρηνιστές πολίτες, τον ασυμβίβαστο αγώνα της για τα ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του ουκρανικού λαού, στη διάρκεια αυτών των 9 χρόνων τρομοκρατίας των πραξικοπηματιών.

Η Nataliya Mikhailivna Vitrenko, ήταν μέλος του ουκρανικού κοινοβουλίου από το 1995 έως το 2002, πρόεδρος του παράνομου πλέον Ουκρανικού Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και πρόεδρος του Συμβουλίου Ορθόδοξων Γυναικών της Ουκρανίας. Δύο φορές υποψήφια για την προεδρία της Ουκρανίας. Διδάκτωρ Οικονομικών, πριν εργαστεί στο κοινοβούλιο, ήταν πανεπιστημιακός λέκτορας και ερευνήτρια στην Ουκρανική Ακαδημία Επιστημών. Μετά το πραξικόπημα του EuroMaidan, κυνηγήθηκε, απειλήθηκε και δέχτηκε επανειλημμένες επιθέσεις από νεοναζί, τόσο στις διαδηλώσεις της 9ης Μαΐου όσο και της 1ης Μαΐου, καθώς και συστηματική παρεμπόδιση οποιασδήποτε δημόσιας εμφάνισης της με επιθέσεις και ξυλοδαρμούς. Από τον Φεβρουάριο του 2022, αναζητείται ενεργά από την SBU και αναγκάστηκε να κρυφτεί, ενώ δεν υπάρχουν άλλα νέα της.

 

Για αυτές τις άλλες Ουκρανές πατριώτισσες έχουμε μόνο αυτές τις πληροφορίες, αλλά είναι στις καρδιές μας:

Korabelnikova Julia Aleksandrovna, 20/07/1985

Κατηγορήθηκε βάσει του άρθρου 111, μέρος 2, και κρατήθηκε στο Κουπιάνσκ.

 

Moshkutelo Anastasia Nikolaevna, 22/05/1995

Άρθρο 1: Ατομική ποινική δίωξη κατά του Ν. 111, καταδικάστηκε σε 12 έτη, κρατήθηκε στο Khmelnitsky SIZO

 

Marchenko Elena Leonidovna, γεννηθείσα το 1971.

Απήχθη από το σπίτι της από τη SBU στην περιοχή του Χάρκοβο, άγνωστο πού βρίσκεται

 

Khomutova Irina, 1964

Συνελήφθη από την SBU στο Kupyansk, δεν υπάρχουν νέα της

 

Η κυβέρνηση του Κίεβου μέσω της ιστοσελίδας SSU.GOV.UA δίνει επίσημα στοιχεία για την καταστολή και τις επιτυχίες της κατά των αντιπάλων της χούντας, από τις 24 Φεβρουαρίου έως τον Μάρτιο του 2023:

 

87.100 συλλήψεις και διώξεις που ξεκίνησαν από τους ερευνητές της SBU

 

3.200 συλλήψεις με την κατηγορία ότι ήταν συνεργάτες ή συμπαθούντες του εχθρού

[----->]

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ,ΤΙ;

 

Του Pepe Escobar

Το πρώτο προσχέδιο των εξαιρετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Ρωσία τη Μεγαλύτερη Ημέρα - το Σάββατο 24 Ιουνίου - μας οδηγεί σε ένα εντελώς νέο Κουτί της Πανδώρας.   

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θέλει πολύ να μάθει τι θα γίνει στη συνέχεια. Ας εξετάσουμε τα βασικά κομμάτια της σκακιέρας.

Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπαίνει στο ψητό: υπενθύμισε σε όλους ότι ο τρόπος λειτουργίας του Ηγεμόνα είναι να υποστηρίζει απόπειρες πραξικοπήματος όποτε μπορεί να επωφεληθεί. Αυτό συμβαδίζει με το γεγονός ότι η FSB ερευνά ενεργά αν και πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στη Μεγαλύτερη Ημέρα.

Ο πρόεδρος Πούτιν δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατηγορηματικός:

"Ήθελαν [η Δύση και η Ουκρανία] να σκοτωθούν μεταξύ τους οι Ρώσοι στρατιώτες, να πεθάνουν στρατιώτες και πολίτες, και στο τέλος η Ρωσία να χάσει και η κοινωνία μας να διαλυθεί και να πνιγεί σε μια αιματηρή εμφύλια διαμάχη (...) Έτριβαν τα χέρια τους, ονειρευόμενοι να πάρουν εκδίκηση για τις αποτυχίες τους στο μέτωπο και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης αντεπίθεσης, αλλά υπολόγισαν λάθος".

Η συλλογική Δύση -από τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και κάτω- προσπάθησε μανιωδώς να πάρει αποστάσεις, ακόμη και όταν η CIA διέρρευσε, μέσω του φερέφωνού της, την εφημερίδα Washington Post, ότι γνώριζε για την "εξέγερση".

Η ατζέντα ήταν οδυνηρά προφανής: το Κίεβο, που έχανε σε όλα τα μέτωπα, θα θάβονταν τελετουργικά κάτω από το κάλυμμα του ψεύτικου "εμφυλίου πολέμου" στη Ρωσία.

Δεν υπάρχει κανένα πειστήριο - ακόμα. Αλλά η FSB ακολουθεί διάφορα στοιχεία προκειμένου να αποδείξει πώς η "εξέγερση" στήθηκε από τη CIA/το ΝΑΤΟ. Η θεαματική αποτυχία κάνει την επερχόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου στο Βίλνιους ακόμη πιο θερμή.

Οι Κινέζοι, όπως και ο Λαβρόφ, μπήκαν επίσης στο ψητό: οι Global Times διαβεβαίωσαν ότι η άποψη πως "η εξέγερση της Βάγκνερ αποδυναμώνει την εξουσία του Πούτιν είναι ευσεβής πόθος της Δύσης", με την "ισχυρή ικανότητα αποτροπής" του Κρεμλίνου να αυξάνει περαιτέρω την εξουσία του. Αυτή ακριβώς είναι η ανάγνωση των γεγονότων για την κατάσταση στη Ρωσία.

Οι Κινέζοι κατέληξαν στο συμπέρασμά αυτό μετά την κρίσιμη επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Αντρέι Ρουντένκο, ο οποίος πέταξε αμέσως στο Πεκίνο την Κυριακή 25 Ιουνίου. Έτσι λειτουργεί στην πράξη η σιδηρόφρακτη στρατηγική εταιρική σχέση.

Αναμφισβήτητα την καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τα βασικά στοιχεία της Μεγαλύτερης Ημέρας την έδωσε ο Ροστίσλαβ Ισένκο.

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα χαρεί που,στο τέλος, οι θεατρινισμοί του Πριγκόζιν, άφησαν τη συλλογική Δύση ζαλισμένη, μπερδεμένη και συντετριμμένη: μήπως δεν πίστευαν ότι το όλο θέμα θα εξαπέλυε το απόλυτο χάος μέσα στη ρωσική κοινωνία και το στρατό;

Ακόμα και όταν η ψεύτικη, αστραπιαία "ανταρσία" βρισκόταν σε εξέλιξη, η Ρωσία συνέχισε να σφυροκοπεί τις δυνάμεις του Κιέβου - οι οποίες, παρεμπιπτόντως, άφηναν να εννοηθεί ότι η κύρια φάση της "αντεπίθεσης" θα ξεκινούσε ακριβώς στις 24 Ιουνίου το βράδυ. Αυτό όπως ήταν αναμενόμενο ήταν μια ακόμη μπλόφα.   

Πίσω στην πλευρά των Ρώσων. "Η εξέγερση" - μέρος μιας πολύ περίπλοκης πλοκής - στο τέλος ερμηνεύτηκε ευρέως ως μια ακόμη στρατιωτική επίδειξη (από τον τελετάρχη Πριγκόζιν, όχι από τη συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών της Βάγκνερ). "Η εξέγερση" αποδείχθηκε ένα κόλπο των δημοσίων σχέσεων των δυτικών, μια σειρά από (τελικά ξεθωριασμένες) εικόνες για παγκόσμια κατανάλωση. 

Αλλά τώρα τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν πολύ πιο σοβαρά.

Ο Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, επεσήμανε τον ρόλο που διαδραματίζει ο πάντα αυτοαναγορευόμενος Le Petit Roi, ο Εμανουέλ Μακρόν, ακριβώς δίπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες: "Ο Μακρόν είδε ξεκάθαρα στις εξελίξεις μια ευκαιρία ότι η  Ουκρανία μπορεί να επιφέρει στη Ρωσία ένα στρατηγικό πλήγμα, ένα μάντρα που οι ηγέτες του ΝΑΤΟ το πιστεύουν ακράδαντα".

Έτσι, όπως ακριβώς το Κίεβο και τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, πρόσθεσε ο Λαβρόφ, ο Μακρόν παραμένει μέρος μιας ενιαίας "μηχανής" που εργάζεται εναντίον της Μόσχας. Αυτό συνδέεται με τον Πούτιν, ο οποίος αναφερόμενος στην κυριακάτικη παρέμβαση του Μακρόν είπε ότι "ολόκληρη η δυτική στρατιωτική, οικονομική και πληροφοριακή μηχανή κινείται εναντίον μας".

Και αυτό είναι γεγονός.

Ένα άλλο γεγονός έρχεται να προστεθεί στα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα. 

Ενώ κανείς δεν έδινε σημασία, στην Κοπεγχάγη, διεξήχθη ένα μίνι-συνέδριο αξιωματούχων εθνικής ασφάλειας ακριβώς στις μοιραίες ημέρες 24 και 25 Ιουνίου.

Συζητούσαν για την "ειρήνη στην Ουκρανία". Πρόεδρος δεν ήταν άλλος από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν. 

Παρόντες στη συνάντηση ήταν η Βραζιλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, η Ινδία, ο Καναδάς, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική, η Ιαπωνία, η Ουκρανία - και ο παροιμιώδης ευρωκράτης η μη κυρίαρχη ΕΕ.

Σημειώστε την πλειοψηφία των G7, δίπλα-δίπλα με τρία BRICS και δύο επίδοξα μέλη των BRICS+.

"Ειρήνη στην Ουκρανία" σημαίνει, σε αυτό το πλαίσιο, το λεγόμενο "ειρηνευτικό σχέδιο Ζελένσκι" των 10 σημείων, το οποίο συνεπάγεται την ολοκληρωτική ρωσική στρατηγική ήττα - με την αποκατάσταση της Ουκρανίας εντός των συνόρων του 1991 και την καταβολή κολοσσιαίων "αποζημιώσεων" από τη Μόσχα.

Δεν είναι περίεργο που η Κίνα δεν συμμετείχε σε αυτό. Ωστόσο, τρεις BRICS - αποκαλέστε τους ως τους πιο αδύναμους κρίκους - ήταν εκεί. Οι BRICS και τα υποψήφια μέλη των BRICS+ συνθέτουν τις έξι χώρες “παλάντζες” ("swing states"), τις οποίες θα φλερτάρουν ανελέητα ή/και θα υποβληθούν σε σκληροπυρηνικούς υβριδικούς πολέμους από τον Ηγεμόνα για να "συμπεριφερθούν όπως πρέπει" όταν πρόκειται για την Ουκρανία: η Βραζιλία, η Ινδία, η Νότια Αφρική,η  Τουρκία,η Σαουδική Αραβία και η Ινδονησία.

Μετά, υπάρχει το 11ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, το οποίο ανεβάζει τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας σε ένα εντελώς νέο επίπεδο, όπως πιστοποιεί ο εκτελών χρέη μόνιμου αντιπροσώπου στην ΕΕ, Kirill Logvinov.

Ο Logvinov εξήγησε πώς "οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες σε αυτόν τον πόλεμο (...) Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση από έναν αποτυχημένο αιφνιδιαστικό πόλεμο, ο οποίος λέγεται ότι αποσκοπούσε στην πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημίας στη Ρωσία, σε ένα παιχνίδι πολλών κινήσεων με στόχο την εγκαθίδρυση ενός είδους μακροπρόθεσμου οικονομικού αποκλεισμού κατά της χώρας μας".

Αυτό είναι αμιγώς το έδαφος ενός υβριδικού πολέμου - και οι βασικοί στόχοι είναι οι έξι  χώρες “παλάντζες”. 

Ο Logvinov παρατήρησε πώς "η ΕΕ προτιμά πάντα να χρησιμοποιεί εκβιασμούς και εξαναγκασμό. Δεδομένου ότι η ΕΕ παραμένει ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος πολλών χωρών, και πηγή επενδύσεων και χρηματοδότης, οι Βρυξέλλες έχουν σαφώς αρκετή επιρροή για να ασκήσουν πιέσεις. Έτσι, ο αγώνας της ΕΕ κατά της παράκαμψης των κυρώσεων αναμένεται να είναι μακροχρόνιος και ασυμβίβαστος".

Καλώς ήρθατε λοιπόν στις εξωεδαφικές κυρώσεις, τύπου ΕΕ, με τη μαύρη λίστα εταιρειών από τρίτες χώρες που είναι "ύποπτες" ότι επανεξάγουν απαγορευμένα προϊόντα στη Ρωσία ή ασχολούνται με το εμπόριο πετρελαίου, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών του ρωσικού πετρελαίου.

Ανάμεσα σε τόσες φτηνές συγκινήσεις, ποιος θα είναι ο επόμενος ρόλος του πρωταγωνιστή στη  Μεγαλύτερη Μέρα (του πολέμου) αλλά και πριν; Και αυτό έχει κάποια σημασία;

Οι Κινέζοι μελετητές αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν ότι κατά τις περιόδους αναταραχής της Κίνας -για παράδειγμα, στο τέλος των δυναστειών Χαν και Τανγκ- ο λόγος ήταν πάντα οι πολέμαρχοι που δεν ακολουθούσαν τις εντολές του αυτοκράτορα. 

Οι Γενίτσαροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - οι Βάγκνερ εκείνης της εποχής - προορίζονταν να προστατεύουν τον Σουλτάνο και να διεξάγουν τους πολέμους του. Αυτοί όμως κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα μπορούσε να γίνει Σουλτάνος - όπως οι λεγεωνάριοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα γινόταν Αυτοκράτορας.

Οι συμβουλές των Κινέζων είναι πάντα προφητικές: Πρόσεχε πώς χρησιμοποιείς τους στρατιώτες σου. Βεβαιώσου ότι πιστεύουν σε αυτό για το οποίο πολεμούν. Διαφορετικά, θα γυρίσουν και θα σε δαγκώσουν.

Και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Πριγκοζίν για άλλη μια φορά αλλάζει την ιστορία του (έχει ειδικότητα σαυτό). 

Τώρα ισχυρίζεται ότι στις 23-24 Ιουνίου ήταν απλώς μια απλή "διαδήλωση" για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Ο κύριος στόχος του ήταν να αποδειχθεί η υπεροχή της Βάγκνερ έναντι του ρωσικού στρατού.

Λοιπόν, αυτό το γνώριζαν όλοι: Οι στρατιώτες της Βάγκνερ πολεμούσαν καθημερινά εδώ και πάνω από 10 χρόνια στη Λιβύη, τη Συρία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και την Ουκρανία.

Και γι' αυτό μπορούσε να καυχιέται ότι "η Βάγκνερ προχώρησε  700 χιλιόμετρα χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Αν η Ρωσία τους είχε ζητήσει να είναι επικεφαλής του πολέμου από την αρχή, αυτός θα είχε τελειώσει από τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου 2022".

Ο Πριγκόζιν υπαινίσσεται επίσης μια συμφωνία με τη Λευκορωσία - δημιουργώντας επιπλέον μια ομιχλώδη κατάσταση γύρω από μια πιθανή μεταφορά της Βάγκνερ υπό τη δικαιοδοσία της Λευκορωσίας. Το ΝΑΤΟ είναι ήδη τρομοκρατημένο εκ των προτέρων. Να αναμένετε περισσότερους διογκωμένους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς - που θα επιβληθούν στη σύνοδο κορυφής του Βίλνιους τον επόμενο μήνα.

Στρατόπεδα για τη φιλοξενία τουλάχιστον 8.000 μαχητών της Βάγκνερ στήνονται ήδη στη Λευκορωσία, στην περιοχή του Μογκίλεφ - σύμφωνα με τη "Vyorstka" (Σχέδιο,Διάταξη).

Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό είναι ότι η Λευκορωσία, εδώ και αρκετό καιρό, περίμενε μια πιθανή επίθεση από τη λυσσασμένη Πολωνία. Παράλληλα, όσο κι αν αυτό τρομάζει ακόμα περισσότερο το ΝΑΤΟ, η Μόσχα θα μπορούσε να εξετάσει το άνοιγμα ενός νέου μετώπου μεταξύ του Λβιβ και του Κιέβου. 

Ότι η Βάγκνερ βρίσκεται στη Λευκορωσία έχει νόημα. Ο στρατός της Λευκορωσίας δεν είναι τόσο ισχυρός. Η Βάγκνερ διασφαλίζει το δυτικό μέτωπο της Ρωσίας. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη κόλαση στο ΝΑΤΟ - ακόμη και μεταφορικά, και θα το αναγκάσει να δαπανήσει ακόμη περισσότερα αστρονομικά ποσά. Και η Βάγκνερ μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμια της Λευκορωσίας για να συνεχίσει τις -επανασχεδιασμένες- δραστηριότητές της στη Δυτική Ασία και την Αφρική. 

Όλα όσα συνέβησαν μετά την πιο Μεγαλύτερη Ημέρα είναι μέρος μιας νέας δραματικής ανατροπής σε ένα σήριαλ εν εξελίξει - πολύ πιο συναρπαστικό από ό,τι θα μπορούσε να προσφέρει το Netflix.

Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να περιμένει πραγματικά η πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης δεν είναι άλλη μία φαρσοκωμωδία τύπου Ο καλπασμός των Βαλκυριών. Περιμένουν μια σοβαρή αποξήρανση του σοβιετικού τύπου γραφειοκρατικού βάλτου και μια πραγματική δέσμευση να φτάσει αυτός ο "σχεδόν πόλεμος" στη λογική του κατάληξη το συντομότερο δυνατό.

[----->]