[--->]
Και τη δευτέρα (αν παραμένω λιοντάρι και δεν το ψήφησα) λέω, στηριζω όμως τη κυβέρνηση......
[--->]Και τη δευτέρα (αν παραμένω λιοντάρι και δεν το ψήφησα) λέω, στηριζω όμως τη κυβέρνηση......
Κι εσείς τι προτείνεται ; ''Δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ προτείνει ο Τσίπρας''
Πρωτοβουλία για τη διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με την
ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αναλαμβάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας
και για τον σκοπό αυτό θα επικοινωνήσει τις επόμενες ώρες με τους
επικεφαλής των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΚΚΕ, Ανεξάρτητοι
Έλληνες, ΔΗΜΑΡ) και τους ανεξάρτητους βουλευτές, προκειμένου να
συγκεντρωθούν υπογραφές 120 βουλευτών κάτω από το αίτημα για το
δημοψήφισμα, όπως προβλέπει το άρθρο 44 του Συντάγματος.
Αυτό ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας στη διάρκεια εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ στον
Πνευματικό Κέντρο του Αμυνταίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων φορέων και
αιρετών της Αυτοδιοίκησης.
«Μόνον ο ελληνικός λαός έχει αρμοδιότητα να πάρει μια τέτοια
απόφαση» είπε και επιτέθηκε στη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, λέγοντας:
«Τελείωσαν τα ψέματα. Δεν θα παίζουν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος με
το μέλλον του τόπου, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το κόμμα που θα επωμιστεί
μια εθνική καταστροφή. Δεν θα την πάρουν εν κρυπτώ την απόφαση για διάλυση και εκποίηση της ΔΕΗ.
Αν έχουν τα κότσια, ας την πάρουν στο φως της μέρας».
Κατήγγειλε, επίσης, την κυβέρνηση ότι «κινείται εκδικητικά και καίει ότι βρίσκεται μπροστά της για να παραδώσει καμένη γη στον ΣΥΡΙΖΑ».
ΕΘΝΟΣ On Line
14:23 2/7/2014
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64030985
Απεργία ή η πάλη των τάξεων
απ΄ αυτούς που δουλεύουν
Θεατρικό έργο του Γιώργου Σκούρτη (1976) με αφορμή την απεργία
σε ένα εργοστάσιο ελαστικών του Βελγίου το 1970. Το απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί την
εισαγωγή του Πρώτου Μέρους στην έντυπη έκδοση.[1]
Τον Οκτώβρη του 1969 στο εργοστάσιο-κολαστήριο της Μισελέν στη φλαμανδική πόλη Σιντ Πίτερς Λιού άρχισε να οργανώνεται η πάλη των εργατών, πολλοί από τους οποίους ήταν μετανάστες. Τα γεγονότα εξελίχθηκαν μέχρι τον Ιούνιο του 1970, οπότε το εργοστάσιο καταλήφθηκε από τους εργάτες που απαιτούσαν υψηλότερες αμοιβές, τήρηση του οκταώρου, βελτίωση και ασφάλεια συνθηκών εργασίας. [2]
Την κατάληψη ακολούθησαν η επέμβαση της αστυνομίας, με τις πλάτες
των εργατοπατέρων, οι μαζικές απολύσεις και οι απελάσεις μεταναστών.[3]
ΟΜΙΛΗΤΗΣ Α΄ … ως εκ τούτου, τα όρια του κέρδους των
επιχειρήσεων, έχουν τελευταίως μειωθεί αισθητώς, τόσον εις εθνικά όσον και εις
πολυεθνικά επίπεδα. Η μείωσης αύτη –η οποία, βεβαίως, εξετάζεται εις άμεσον
σχέσιν προς τας ολονέν μεγαλυτέρας επενδύσεις κεφαλαίων- δεν δύναται να
αντιμετωπισθεί επιτυχώς, ειμή μόνον με την ελάττωσιν του κόστους εκάστης
μονάδας παραγωγής, η οποία ελάττωσις επιτυγχάνεται δια τριών, κυρίως, τρόπων.
Πρώτον, δια της αυξήσεως της παραγωγικότητας, δεύτερον, δια της μεγεθύνσεως του συνόλου της παραγωγής, και τρίτον και σπουδαιότερον δια της σταθερότητας των αμοιβών… Ας μην λησμονώμεν ότι είναι αναγκαίον δι΄ ημάς, η κούρσα μεταξύ αμοιβών-τιμών και κέρδους, να κερδίζεται πάντα υπό του κέρδους (Χειροκροτήματα).
Εξ όλων αυτών, έχομεν καταλήξει –διεθνώς- εις το συμπέρασμα ότι η επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότης του εργατικού δυναμικού, θα ανακούφιζε κατά πολύ την πίεσιν, η οποία εξασκείται υπό των μισθών και των τιμών, επί του κέρδους.
Με το να προσαρμόσωμεν την επαγγελματικήν εκπαίδευσιν εις τας ανάγκας της βιομηχανίας και με το να προσανατολίσωμεν τους εργαζόμενους εις καινουργή επαγγέλματα, ημπορούμεν να συμφιλιώσωμεν την πλήρη απασχόλησιν με την σταθερότητα των αμοιβών.
Και τώρα, τι εννοούμεν λέγοντας «επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότης»; Εννοούμεν την ολονέν αυξανόμενης στρατολόγησιν εις τας τάξεις των εργαζομένων, των ηλικιωμένων εργατών, των ελαφρώς αναπήρων, των υπάνδρων ή μη γυναικών και των ανηλίκων, καθώς επίσης και την μαζικήν στρατολόγησιν ξένων εργατών, προσερχομένων εκ των υπαναπτύκτων χωρών ή των ανωμάλως αναπτυσσομένων.
Με την στρατολόγησιν ταύτην αποκτώμεν, ουχί μόνον εν πλούσιον εις αριθμόν εργατικόν δυναμικόν, ουχί μόνον εν εργατικόν δυναμικόν πτωχόν εις απαιτήσεις, καθ΄ ότι μην ειδικευμένον και ευρισκόμενος εις ανάγκην, αλλά επίσης αποκτώμεν και την δυνατότητα των αυτομάτων απολύσεων, εις περιόδους κάμψεως (υφέσεως), άνευ αυξήσως της ανεργίας, καθ΄ ότι οι απολυόμενοι επιστρέφουν οίκαδε…. (Χειροκροτήματα)…
Θα ήθελα να επεράτωνα την σημερινήν μου ομιλίαν, με μιάν ευχή, δι΄ όλους ημάς.
Μη δυνάμενος να προΐδω τα μέλλοντα και ευελπιστών ότι η
συνεργασία μας θα υπερνικά διαρκώς τα εμπόδια του ανταγωνισμού μας, εύχομαι, προς
χάριν της μακροβιότητας της κυριαρχίας μας, εύχομαι λέγω, να αργήσει πολύ ή να
μη γεννηθεί ποτέ, ο νέος ηγέτης του συγχρόνου προλεταριάτου. Ευχαριστώ…. (Χειροκροτήματα)
Πηγές-Προτάσεις
[1] Παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Σκούρτη από τις εκδόσεις
ΚΕΔΡΟΣ
[2] Η κοινωνική σύγκρουση στο εργοστάσιο της Michelin (τέλη
1969 - μέσα 1970), στο πλαίσιο των απεργιών (στη γαλλική με ικανοποιητική
αυτόματη μετάφραση)
[3] Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τα γεγονότα (σημ. 2)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)