Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και επερχόμενες επιλογές

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία η κυβέρνηση μετέφερε τα ταμειακά αποθέματα πολλών δημοσίων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδας ήταν μια δύσκολη κίνηση που θα ήταν δικαιολογημένη μόνο σε έκτακτες συνθήκες. Δεν υπάρχει φυσικά καμία αμφιβολία για το ότι οι συνθήκες είναι έκτακτες, όπως και ότι μας τις κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. 

Στις 26 Ιανουαρίου το υπουργείο Οικονομικών παρέδωσε στη νέα κυβέρνηση ταμειακά διαθέσιμα 1,634 δις ευρώ. Επαίρονται πολλοί της κυβέρνησης Σαμαρά για το πλεόνασμα αυτό και το παρουσιάζουν ως απόδειξη του αλήστου μνήμης ‘σαξές στόρι’. Μόνο που η πρόβλεψη εσόδων-εξόδων που επίσης παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών εμφάνιζε ταμειακό έλλειμμα 429 εκ ευρώ για τις 24 Φεβρουαρίου, το οποίο μάλιστα θα ανέβαινε σε πάνω από 700 εκ ευρώ τις επόμενες δύο μέρες. Δηλαδή όταν θα πληρώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις. Αυτή ήταν η ‘επιτυχία’ της κυβέρνησης Σαμαρά.

Αλλά μήπως η κατάσταση θα γινόταν καλύτερη τον Μάρτιο; Θα στενοχωρήσω τους ζηλωτές των Μνημονίων, αλλά ακριβώς η ίδια πρόβλεψη έδινε αρνητικό πρόσημο για όλες τις μέρες του Μαρτίου. Προβλέπονταν ταμειακά ελλείμματα για όλο το μήνα, που μάλιστα θα έφταναν σε εφιαλτικά ύψη 3, 4, ακόμη και σχεδόν 5 δις ευρώ μετά τις 20 Μαρτίου. Το κράτος που παρέδωσε ο κ. Σαμαράς ήταν απολύτως χρεοκοπημένο.

Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει η νέα κυβέρνηση;

Μήπως να ομολογήσει ανοιχτά την κατάσταση και να ρίξει την ευθύνη στους προηγούμενους, όπως σας θυμίζω ότι είχαν κάνει και ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου στο παρελθόν; Όχι βέβαια. Οι κουτόφραγκοι βλέπετε, δεν διαχωρίζουν ανάμεσα σε ‘καλούς’ και ‘κακούς’ Έλληνες όπως μερικοί στη χώρα μας δυστυχώς πιστεύουν. Ακόμη περισσότερο, πως θα μπορούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να μπει σε σκληρή διαπραγμάτευση, αν ομολογούσε στους δανειστές ότι οι προηγούμενοι είχαν αφήσει πίσω τους κυριολεκτικά άδεια ταμεία;

Η νέα κυβέρνηση, πολύ λογικά, σιώπησε κι έτρεξε να μαζέψει το χάος. Κι επειδή δεν υπάρχουν μαγικές μέθοδοι στην οικονομία, αναγκάστηκε να κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στις δαπάνες και να μεταθέσει πληρωμές του Δημοσίου. Το ποσό των πληρωμών που μετατέθηκαν όλο αυτό το διάστημα πλησιάζει σωρευτικά τα 2 δις. Είναι αναμφίβολα σοβαρό, έχει προκαλέσει σημαντική στενότητα στην αγορά και έχει επιτείνει την επενδυτική δυστοκία, αλλά δεν είναι τεράστιο, ούτε και εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδας από αυτό. Δυστυχώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το χάος που άφησε πίσω του ο κ. Σαμαράς.

Αριστερός ελιτισμός, δεξιός τραμπουκισμός και ο θείος Σαμ

Συντάκτης:  Γιώργος Τσιάμης

Πιστεύει κανείς ότι η αποφυλάκιση Ξηρού τρομάζει πραγματικά τις ΗΠΑ; Υπάρχει έστω και ένας πολίτης που να θεωρούσε ότι από μόνη της μια «σκληρή» διαπραγμάτευση θα φόβιζε την ευρωπαϊκή αντίδραση; Υπάρχει κάποιος αφελής που να θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκοί (αν)εγκέφαλοι δεν γνωρίζουν ότι οι πολιτικές αρχών 20ού αιώνα (λιτότητα, ισχυρή κοινωνική και οικονομική ανισότητα και πολιτικός εξτρεμιστικός αυταρχισμός) οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις φτώχειας και εξαθλίωσης;

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Οι ΗΠΑ παραμένουν μία ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη που θα υποστηρίζει πολιτικές στο μέτρο και στο βαθμό που τη βολεύουν. Αν υπήρξε πρόσκαιρη υποστήριξη σε ελληνικές θέσεις, αυτό συνέβη γιατί εξυπηρετούσαν δικές τους θέσεις μέσα στον ευρωπαϊκό και διατλαντικό ανταγωνισμό. Επίσης,αδιαφορούν για ένα δικαιακό σύστημα που βασίζεται στις φιλελεύθερες αρχές του Διαφωτισμού.

Τέλος, στέλνουν ένα μήνυμα. Είναι ανεπίτρεπτη μια ανεξάρτητη και πολυδιάστατη πολιτική από ένα κράτος που αμφισβητεί την δυτική, αυταρχική και ιμπεριαλιστική διεθνή ιεραρχία.
Για δε την Ευρώπη του Διαφωτισμού, αυτή απλώς δεν υφίσταται. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει σε κάθε γωνιά της, όχι μόνο στην Ελλάδα. Η εξαθλίωση είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Η ισχυρή ανισότητα συνιστά δομικό στοιχείο της.

Η Ευρώπη των λαών πέθανε. Η Ευρώπη των (εξαθλιωμένων) μαζών γεννήθηκε και επισημοποιήθηκε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Αριστερός περίπατος δεν υπάρχει. Ή αντιδράς μεθοδικά ή χάνεις ιστορικές και μοναδικές ευκαιρίες.

Αριστερή μυστική διπλωματία δεν υφίσταται. Οικονομικές πολιτικές που χαράζονται σε ανήλιαγα γραφεία δεν είναι Αριστερά. Αριστερά σημαίνει εξορισμού καταφυγή σε έναν ενημερωμένο λαό. Σημαίνει ότι απευθύνεσαι και υπηρετείς τον μισθωτό, τον βιοπαλαιστή μικροεπιχειρηματία, τον αγρότη και πολύ πιο πάνω από αυτό. Σημαίνει ότι του δίνεις τον χώρο να αποφασίζει ακόμη και αν ο ίδιος είναι ανοργάνωτος και ελλιπώς ενημερωμένος.

Αριστερά σημαίνει ότι μοχθείς για να συντηρείς τις λαϊκές επιλογές ζωντανές. Αριστερά σημαίνει ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι το βασικό σου μέλημα. Να μορφώνεσαι αξιοπρεπώς, να εργάζεσαι ανθρώπινα, να τρέφεσαι υγιεινά, να αναπνέεις καθαρό αέρα, να έχεις ιατρική φροντίδα όταν τη χρειάζεσαι και να πεθαίνεις σαν Άνθρωπος.

Επειδή στο χώρο της Δεξιάς το πολιτικό προσωπικό είναι απίστευτα ανίκανο, αμόρφωτο και υποτελές έγινε η λανθασμένη υπόθεση ότι δρούσε χωρίς σχέδιο. Λάθος.

Σχέδιο υπήρχε, μπορεί να τους δόθηκε έτοιμο, αλλά είχαν δομημένο σχέδιο δράσης που εφαρμόστηκε με συνέπεια. Μικρό κράτος, ευρύτατη λαϊκή εξαθλίωση, διάλυση του μηχανισμού εκπαίδευσης, για εργαζομένους χωρίς απαιτήσεις, εξαφάνιση όλων των δημόσιων αγαθών ως πραγμάτων και υπηρεσιών που πρέπει να αγοράζεις και όχι να σου ανήκουν δικαιωματικά. Το πραγμάτωσε χωρίς παλινωδίες.

Η Αριστερά είναι πάνω από όλα ένα σχέδιο πολιτικής και κοινωνικής δράσης με την ενεργή συμμετοχή ενός ενημερωμένου λαού. Δεν είναι lifestyle, έστω και όμορφα αγραβάτωτο. Απαιτεί ισχυρό δημόσιο χώρο, ισχυρούς δημόσιους μηχανισμούς και μάλιστα σε μια χώρα όπου ο επενδυτής υποδομών ήταν και θα παραμείνει για πάντα μόνο ένας ο κοινωνικός, δημόσιος, κρατικός επενδυτής.

Είναι υποχρέωσή σου να στήνεις εναλλακτικό μηχανισμό, να είσαι έτοιμος να δράσεις ακόμη και αν οι πολιτικές σου δεσμεύσεις δεν το προέβλεπαν. Σ’ αυτήν την περίπτωση καταφεύγεις στη λαϊκή ετυμηγορία για να του δώσεις τη δυνατότητα της έκφρασης.

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η Αριστερά δεν μπορεί να μην έχει να προσφέρει εναλλακτικές. Η Αριστερά δεν μπορεί να μην πραγματώνει εναλλακτικές.

Όταν πας συντεταγμένα ο φασισμός υποχωρεί. Όταν δεν επιλέγεις και μάλιστα λαϊκά, τότε ο φασισμός θεριεύει και θα επιβληθεί με ή χωρίς ευρώ. Μπορεί να μη λέγεται Χρυσή Αυγή, μπορεί και να φορά στολή, μπορεί και να μη φορά. Σίγουρα θα διαφεντεύει όταν η Αριστερά θα βρίσκεται σε κατάσταση αφασίας.

[--->]