Πολλές
φορές βρίσκεις πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις και κάπως έτσι
μπορείς να βρεις μία απίστευτα αποκαλυπτική, για το πώς λειτουργεί το
παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, συζήτηση στην ταινία δράσης «The
International» του 2009.
Ο μπάτσος, λοιπόν, ρωτάει τον τραπεζίτη γιατί δανείζουν υπέρογκα ποσά σε χώρες που είναι αδύνατο να τα επιστρέψουν και ο τραπεζίτης απαντάει πως τα δάνεια δίνονται ώστε αυτές οι χώρες να μπορούν να έχουν οικονομικές συναλλαγές, για παράδειγμα να αγοράζουν οπλικά συστήματα, με πολυεθνικές που έχουν εταιρική σχέση με τη συγκεκριμένη τράπεζα.
Ο μπάτσος, επιμένει, και ρωτάει ξανά τον τραπεζίτη για το τι συμβαίνει με τα αρχικά κεφάλαια και ο τραπεζίτης, πάντα ήρεμος, απαντάει πως ποτέ τα αρχικά κεφάλαια δεν επιστρέφονται, αλλά ζημιά η τράπεζα δεν έχει γιατί η χώρα που έχει πάρει τα δάνεια μετατρέπεται, έτσι, σε αποικία χρέους και από αυτό η τράπεζα βγάζει πολλαπλάσια από τα αρχικά κεφάλαια του δανείου. Απλό έτσι;
Το ενδιαφέρον με την περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι για πρώτη φορά βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο μετατροπής σε αποικία χρέους μία χώρας που βρίσκεται στον «σκληρό πυρήνα» της παλιάς Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι’ αυτό, ίσως, τα πράγματα δεν έτρεξαν με τον προγραμματισμένο ρυθμό και πέρα από τις καθυστερήσεις προέκυψε και μία κυβέρνηση που δηλώνει ότι θέλει να ακυρώσει αυτό το σχέδιο.
Απέναντι σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για την απ’ εδώ πλευρά, ούτε βέβαια για τους απέναντι που ετοιμάζονται για την αντεπίθεση τους, και αυτό σημαίνει πως τα περί «ρεαλιστικού συμβιβασμού» είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Συμβιβασμός, «ρεαλιστικός», «έντιμος», «κάπως επώδυνος», με το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε μία αποικία χρέους δεν μπορεί να υπάρξει. Μιλάμε για πόλεμο και όπως είναι γνωστό τους πολέμους τους δίνεις με το στρατό που έχεις και όχι με αυτόν που θα ήθελες να έχεις.
Ο alterthess ιανός
[--->]
Ο μπάτσος, λοιπόν, ρωτάει τον τραπεζίτη γιατί δανείζουν υπέρογκα ποσά σε χώρες που είναι αδύνατο να τα επιστρέψουν και ο τραπεζίτης απαντάει πως τα δάνεια δίνονται ώστε αυτές οι χώρες να μπορούν να έχουν οικονομικές συναλλαγές, για παράδειγμα να αγοράζουν οπλικά συστήματα, με πολυεθνικές που έχουν εταιρική σχέση με τη συγκεκριμένη τράπεζα.
Ο μπάτσος, επιμένει, και ρωτάει ξανά τον τραπεζίτη για το τι συμβαίνει με τα αρχικά κεφάλαια και ο τραπεζίτης, πάντα ήρεμος, απαντάει πως ποτέ τα αρχικά κεφάλαια δεν επιστρέφονται, αλλά ζημιά η τράπεζα δεν έχει γιατί η χώρα που έχει πάρει τα δάνεια μετατρέπεται, έτσι, σε αποικία χρέους και από αυτό η τράπεζα βγάζει πολλαπλάσια από τα αρχικά κεφάλαια του δανείου. Απλό έτσι;
Το ενδιαφέρον με την περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι για πρώτη φορά βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο μετατροπής σε αποικία χρέους μία χώρας που βρίσκεται στον «σκληρό πυρήνα» της παλιάς Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι’ αυτό, ίσως, τα πράγματα δεν έτρεξαν με τον προγραμματισμένο ρυθμό και πέρα από τις καθυστερήσεις προέκυψε και μία κυβέρνηση που δηλώνει ότι θέλει να ακυρώσει αυτό το σχέδιο.
Απέναντι σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για την απ’ εδώ πλευρά, ούτε βέβαια για τους απέναντι που ετοιμάζονται για την αντεπίθεση τους, και αυτό σημαίνει πως τα περί «ρεαλιστικού συμβιβασμού» είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Συμβιβασμός, «ρεαλιστικός», «έντιμος», «κάπως επώδυνος», με το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε μία αποικία χρέους δεν μπορεί να υπάρξει. Μιλάμε για πόλεμο και όπως είναι γνωστό τους πολέμους τους δίνεις με το στρατό που έχεις και όχι με αυτόν που θα ήθελες να έχεις.
Ο alterthess ιανός
[--->]
