Η επίπλαστη ψυχραιμία των πιστωτών

του  Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα.

 Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων):
Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…

Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα».
 Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;»
Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.

Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
[--->]
Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf
Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf
Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.X88AZQNd.dpuf