Aκόμα κι ένας πανίβλακας θα τις είχε προβλέψει

Σε μόλις 4 χρόνια, ο ίδιος ο Σύριζα αμφισβητεί την αδιέξοδη πολιτική του ηγέτη εκατονταετίας Τσίπρα, ο οποίος υπόγραψε τη συμφωνία Ε.Ε. Τουρκίας. Κάνει διαπιστώσεις για τις εξελίξεις που ακόμα κι ένας πανίβλακας θα είχε προβλέψει, καλούν δε την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες πυρόσβεσης μιας φωτιάς στη χώρα, που ο πυρομανής Τσίπρας συνήργησε να μπει. 

Η ανακοίνωση αναφέρει «Η σύσκεψη, αφού εκτίμησε τα τελευταία δεδομένα, κατέληξε στα εξής: 1. Η έμπρακτη αμφισβήτηση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας αφορά το σύνολο της Ευρώπης και για αυτό απαιτείται άμεσα ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Για αυτό τον λόγο καλούμε την Κυβέρνηση να ζητήσει άμεσα από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την έκτακτη σύγκληση Συνόδου Κορυφής ...»

[----->]

Δεν μπορούν να δεχτούν άλλους πρόσφυγες. Αυτούς, που οι ίδιες δημιουργούν

Εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα από τη στιγμή που διαδόθηκε ότι οι τουρκικές αρχές αφήνουν τα σύνορα ανοιχτά. Η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε αποφασισμένη να μην αφήσει κανέναν να περάσει, με την Ευρώπη να παρακολουθεί απλά δηλώνοντας ότι η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας ισχύει ακόμα καθώς καμία επίσημη ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει για την κατάργησή της.

Η αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης έγινε ήδη φανερή, όπως φαίνεται σε ένα από τα βίντεο που δημοσιεύονται από τη συνοριακή γραμμή τού Έβρου. Δακρυγόνα και χημικά εκτοξεύονται κατά δεκάδων ανθρώπων που έχουν εγκλωβιστεί στην ουδέτερη ζώνη, με τις ελληνικές και τις τουρκικές αρχές να παραμένουν σταθερές στο ότι δεν τους θέλει κανείς.

Κι ενώ οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται στη Συρία, κι ενώ κανείς δεν κάνει τίποτα για να μην πεθάνουν και να μην εκτοπιστούν κι άλλοι άνθρωποι, η Ευρώπη και η Τουρκία δηλώνουν ότι δεν μπορούν να δεχτούν άλλους πρόσφυγες. Αυτούς, δηλαδή, που οι ίδιες δημιουργούν.

#ToPeriodikoGR 

[---->]

Η φασιστική πρόκληση δεν θα περάσει!

Τις τελευταίες ώρες διακινούνται στη Χίο μηνύματα σαν αυτό που καλούν σε επιθέσεις εναντίον προσφύγων και οργανώσεων.

Καλούμε τους πολίτες να αγνοήσουν τις φωνές του μίσους!

#Χίος

Χιακή Συμπολιτεία

27/2/2020

[----->]

Ναααα ! (μετά συγχωρήσεως)

Από την Ερη Ελευθερία Ριτσου:

Μια γλυκειά καληνύχτα με ένα Αποκριάτικο γαμοτράγουδο.

Βγήκανε τα τζούφια αρχίδια απ της Αττικής τα όρια

κι έχοντας κει δώσει ξύλο, θεωρούσαν πως πελώρια

είναι η "δυναμική" τους, μα αρχίσανε τα ζόρια

σαν κατέφθασαν στη Χίο και στη Λέσβο την πανώρια.

Κι γρούτσου, κι γρούτσου κι μια κουμμάτα πούτσου.

Οι "γκασμάδες" τους τη φέραν και τους πήραν στο κυνήγι

και οι ΜΑΤομασκαράδες, τρέχουν κι όπου φύγει, φύγει.

Οι "Τουρκόσποροι" εκείνοι που τα σύνορα φυλάνε

δείξαν στ' αναβολιασμένα, στο Αιγαίο πώς γαμάνε.

Κι γρούτσου, κι γρούτσου κι μια κουμμάτα πούτσου.

😎

Άντε να προσθέσω και το δημώδες για γλυκά όνειρα.

Τα ΜΑΤ πήγαν ικδρουμή για να ριξνι μια ψουλή

φύγανι σι κρουαζιέρα,τ' αρχιδια τς να πάρνι αέρα

μα ικεί που τ' αϊρίζουν, δυο ψουλάρις τους σφυρίζουν

μια που μύριζι μαστίχα κι μια σ' ούζου βουτηγμένι'

κει που πήγαν για μαλλί βγήκαν ούλοι κουρεμένι'

Κι γρούτσου κι γρούτσου, τα ΜΑΤ θελούνι πούτσου.

[---->]

Η εφεύρεση μιας επιδημίας

του Τζόρτζιο Αγκάμπεν

Για να κατανοήσουμε τα φρικτά, παράλογα και εντελώς αδικαιολόγητα μέτρα εκτάκτου ανάγκης για μια υποτιθέμενη επιδημία κορονοϊού, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την ανακοίνωση του Εθνικού Κέντρου Ερευνών (CNR), σύμφωνα με το οποίο όχι μόνο «δεν υπάρχει επιδημία SARS-CoV2 στην Ιταλία», αλλά σε κάθε περίπτωση «η μόλυνση, με τα διαθέσιμα σήμερα επιδημιολογικά στοιχεία από δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις, προκαλεί ήπια / μέτρια συμπτώματα (ένα είδος γρίπης) στο 80-90% των περιπτώσεων. Ενα 10-15% μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονία, η πορεία της οποίας ωστόσο εξελίσσεται ομαλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Εκτιμάται ότι μόνο για το 4% των ασθενών θα απαιτηθεί η εισαγωγή του σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας».

Αν όντως έχουν τα πράγματα, για ποιο λόγο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αρχές προσπαθούν να περάσουν ένα κλίμα πανικού προκαλώντας μια πραγματική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με σοβαρούς περιορισμούς των μετακινήσεων και αναστολή της συνήθους λειτουργίας των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας σε ολόκληρες περιοχές;

Δύο είναι οι παράγοντες που μπορούν να δικαιολογήσουν μια συμπεριφορά τόσο δυσανάλογη. Πριν απ 'όλα, για μία ακόμα φορά εκδηλώνεται η ολοένα και πιο συχνή τάση να χρησιμοποιηθεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ως ένας κανονικός τρόπος διακυβέρνησης. Το νομοθετικό διάταγμα που εγκρίθηκε αμέσως από την κυβέρνηση «για λόγους υγιεινής και δημόσιας ασφάλειας» οδηγεί σε μια πραγματική στρατιωτικοποίηση «των δήμων και των περιοχών με αποδεδειγμένα τουλάχιστον ένα κρούσμα για το οποίο είναι άγνωστη η πηγή μετάδοσης ή σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε άτομο από περιοχή που έχει ήδη προσβληθεί από τον κορονοϊό».

Μια τόσο ασαφής και απροσδιόριστη διατύπωση θα επιτρέψει την ταχεία επέκταση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης σε όλους τους νομούς, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να μην εμφανιστούν άλλα κρούσματα και αλλού. Δείτε τους σοβαρούς περιορισμούς των ελευθεριών που προβλέπει το διάταγμα:

α) απαγόρευση απομάκρυνσης από τον πληγέντα δήμο ή περιοχή για όλα τα άτομα του δήμου ή της περιοχής

β) απαγόρευση εισόδου στον δήμο ή την πληγείσα περιοχή

γ) αναστολή εκδηλώσεων ή πρωτοβουλιών οιασδήποτε φύσεως, δράσεων και οιασδήποτε μορφής συναθροίσεων σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, συμπεριλαμβανομένων των πολιτιστικών, ψυχαγωγικών, αθλητικών και θρησκευτικών, ακόμη και αν αυτές είναι ανοιχτές στο κοινό

δ) αναστολή των εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε νηπιαγωγεία και σχολεία όλων των βαθμίδων, συμπεριλαμβανομένης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός από τις δραστηριότητες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης

ε) αναστολή λειτουργίας των μουσείων και άλλων πολιτιστικών ιδρυμάτων και χώρων του άρθρου 101 του Κώδικα Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Τοπίου, όπως αναφέρονται στο νομοθετικό διάταγμα 22 Ιανουαρίου 2004, αρ. 42, καθώς και των κανονιστικών διατάξεων σχετικά με την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στα εν λόγω ιδρύματα και χώρους

στ) αναστολή όλων των εκπαιδευτικών ταξιδιών, τόσο σε εθνικό όσο και στο έδαφος ξένης χώρας

ζ) αναστολή όλων των δημόσιων εξετάσεων του δημοσίου και της δραστηριότητας των υπηρεσιών δημοσίου εκτός από τις υπηρεσίες παροχής βασικών υπηρεσιών και τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας

η) επιβολή καραντίνας με ενεργή παρακολούθηση των ατόμων που είχαν έλθει σε στενή επαφή με επιβεβαιωμένα κρούσματα διάχυτης μολυσματικής νόσου.

Η δυσανάλογη αντιμετώπιση αυτής που σύμφωνα με το CNR είναι μια συνήθης γρίπη, που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτή που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, βγάζει μάτια. Θα λέγαμε ότι αφού εξαντλήθηκε το θέμα της τρομοκρατίας ως δικαιολογία για τη λήψη μέτρων εκτάκτου ανάγκης,  η εφεύρεση μιας επιδημίας μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό πρόσχημα για την επέκτασή τέτοιων μέτρων πέρα ​​από κάθε περιορισμό.

Ο άλλος παράγοντας, όχι λιγότερο ανησυχητικός, είναι το καθεστώς φόβου το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει διαχυθεί αναμφίβολα στις ατομικές συνειδήσεις​​ και  μεταφράζεται σε πραγματική ανάγκη για καταστάσεις συλλογικού πανικού, στις οποίες η επιδημία προσφέρει και πάλι το ιδανικό πρόσχημα.

Έτσι, σε έναν διεστραμμένο φαύλο κύκλο, ο περιορισμός της ελευθερίας που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις γίνεται αποδεκτός στο όνομα μιας επιθυμίας για ασφάλεια η οποία έχει δημιουργηθεί από τις ίδιες τις κυβερνήσεις που τώρα παρεμβαίνουν για να την ικανοποιήσουν

[---->]

ΚΟΥΛΟΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Η Ελληνικό Α.Ε. ανακοίνωσε την έξωση και ουσιαστικά το κλείσιμο του

Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού μέχρι τις 15 Μαρτίου 2020.... 

Δείτε περισσότερα — στην τοποθεσία Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού - ΜΚΙΕ.

[---->]

Μεταναστευτικό: Θα επικρατήσει το μίσος ή η λογική;

Δέσποινα Σπανούδη

Υπάρχει κανείς που θα ’θελε ο τόπος του να γίνει αποθήκη ανθρώπων που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι τρέχουν να γλιτώσουν από τον πόλεμο, τις συγκρούσεις, την πείνα;

Υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει ότι η δυστυχία, η ανασφάλεια, ο συνωστισμός, οι άθλιες συνθήκες θα δημιουργήσουν εκρηκτικές καταστάσεις;

Υπάρχει από την άλλη πλευρά κανείς που δεν ήξερε πόσο κατακόρυφα θα ανέβαινε ο ρατσισμός στην ελληνική κοινωνία όταν η χώρα δέχτηκε την επαίσχυντη συμφωνία Ε.Ε -Τουρκίας; Μια συμφωνία που επί της ουσίας λέει ότι τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε. μπορούν να προκαλούν πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αλλά να τους σταματάνε στα νησιά του Αιγαίου.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο κανιβαλισμός που ελλοχεύει σε όλες τις κοινωνίες, υποδαυλίστηκε και καλλιεργήθηκε χρόνια στο έδαφος της κρίσης και της ταπείνωσης των μνημονίων, όταν τα μαζικά κινήματα και οι πλατείες έμειναν αδικαίωτα, όταν οι διαδοχικές κυβερνήσεις αποδείχτηκαν έτοιμες να αναιρέσουν την επόμενη στιγμή, όσα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά.

Τα όσα συμβαίνουν σήμερα προετοιμάστηκαν εδώ και πολύ καιρό. Και σε όσα μέρη πρόκειται να γίνουν κλειστά κέντρα, ο κόσμος έχει κάθε λόγο να ξεσηκώνεται να τα εμποδίσει. Οι πρόσφυγες πρέπει να φιλοξενηθούν σαν άνθρωποι. Είναι όχι μόνο θέμα ανθρωπιάς αλλά θέμα κοινωνικής ασφάλειας και ειρήνης. Σε όσα μέρη ζουν σε διαμερίσματα, οι ίδιοι ζουν ειρηνικά και τα κρούσματα ξενοφοβίας είναι σποραδικά. Αν τους επιτρεπόταν να προσπαθήσουν να ενταχθούν και να δουλέψουν ή να πάνε σε ένα άλλο προορισμό, τα προβλήματα θα ήταν ελάχιστα.

Για όλους εμάς που στεκόμαστε απέναντι στον ρατσιστικό κατήφορο, όσοι αντιστέκονται στα κλειστά κέντρα κράτησης έχουν δίκιο. Το θέμα είναι αν θα επικρατήσει το μίσος ή η λογική. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές δεν σταματούν όσο δεν σταματούν οι αιτίες που τις παράγουν και συνεπώς πρέπει να διαλέξουμε: θα προσπαθήσουμε να διευκολύνουμε το πέρασμα και την παραμονή τους εδώ ή θα αρχίσουμε να αλληλοσκοτωνόμαστε με τους πρόσφυγες και μεταξύ μας;

[----->]

Χιακή Συμπολιτεία , Χίος: Η δημοκρατία τετέλεσται;

Όσοι κατοικούμε στη Χίο (και στη Λέσβο, και στη Σάμο) ζούμε από χτες πρωτοφανείς στιγμές περιφρόνησης κάθε έννοιας δημοκρατίας. 

Η κυβέρνηση, σε ένα κρεσέντο τσαμπουκά, πλήρους αυταρχισμού, σε μετωπική σύγκρουση με τη βούληση του λαού δύο ολόκληρων νησιών (την οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της), αποβίβασε τη μεγαλύτερη δύναμη των ΜΑΤ που έκανε ποτέ την εμφάνισή της στα μέρη μας (με τη συνδρομή και του στρατού), για να επιβάλει με το “έτσι θέλω” τη δημιουργία της γιγάντιας φυλακής – αποθήκης ψυχών πάνω στο Αίπος.

Ο δρόμος προς το 17 “καθαρίστηκε” με κάθε τρόπο: πολίτες εισέπραξαν τόνους δακρυγόνων και χημικών, κάμποσοι χρειάστηκαν νοσηλευτική περίθαλψη, ενώ μπλοκαρίστηκαν ολόκληρες περιοχές του νησιού από τα ΜΑΤ, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο κι από την πρώτη στιγμή ως “στρατός σε ζώνη κατοχής”! Κι όλη αυτή η επίδειξη τυφλής κι ασύστολης βίας, όλη αυτή η θρασύτατη περιφρόνηση του λαϊκού αισθήματος για τον...”ιερό” σκοπό της δομής στο Αίπος- για την μονιμοποίηση του εγκλεισμού των προσφύγων στο νησί, για την περαιτέρω επιδείνωση των ήδη άθλιων και οριακών συνθηκών διαβίωσής τους στη ΒΙΑΛ (αν η κατάσταση στη ΒΙΑΛ είναι ήδη τέτοια, ας φανταστεί ο καθείς τι θα υποστούν πεταμένοι σε μια “τρύπα στο χάρτη”, για μια εξέλιξη εντέλει που θα διογκώσει το πρόβλημα, κηλιδώνοντας παντοτινά το νησί και μετατρέποντάς το σε σύγχρονο Νταχάου. 

Τέλος, η συγκεκριμένη πολιτική ξαναδυναμώνει επικίνδυνα τις ακροδεξιές, υστερικές και μισαλλόδοξες φωνές, που βρήκαν χρυσή ευκαιρία να ξεπεταχτούν από τις τρύπες τους κραδαίνοντας επιχειρήματα όπως “Δείρτε τους πρόσφυγες κι όχι εμάς τους Έλληνες”! Ενώ το μόνο που έγινε ολοφάνερο είναι πως η αστυνομική βία και τρομοκρατία, σε όποιους κι αν ασκείται – πρόσφυγες ή ντόπιους – έχει πάντα το ίδιο αποτρόπαιο πρόσωπο της κρατικής αυθαιρεσίας και της καταπάτησης θεμελιωδών δικαιωμάτων. Έστω κι αν η κυβέρνηση, μες στην αχαλίνωτη αλαζονεία της, πανηγυρίζει για το ότι “κέρδισε” τον πρώτο γύρο, ο αγώνας αυτός θα είναι μακρύς.

Από εμάς εξαρτάται να μη λουφάξουμε, να μη σωπάσουμε, να συνεχίσουμε την πάλη για την αντιστροφή αυτού του αίσχους!

Τοποθεσία Αίπος

 [----->]

ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ GRUP YORUM

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σήμερα ο σύντροφος, μέλος του επαναστατικού μουσικού συγκροτήματος, Ibrahim Gökçek, κέρδισε με τον αγώνα του, την αποφυλάκισή του από τις φυλακές της Τουρκίας, για λόγους υγεία. Ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο σπίτι της Αντίστασης των Grup Yorum, στη γειτονιά Κüçük Armutlu, στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνεχίζει την απεργία πείνας μαζί με τη συντρόφισσα Helin Bölek, επίσης μέλος του συγκροτήματος. Η συντρόφισσα και ο σύντροφος σήμερα είναι 42 κιλά και οι δύο και η κατάσταση της υγείας τους είναι σε κρίσιμο στάδιο, με τα πόδια της Helin να έχουν αρχίσει να μαυρίζουν. Συνεχίζουν τον πολύ δύσκολο μα και συνάμα δίκαιο αγώνα τους, συνεχίζοντας την απεργία πείνας, από τις 17 Μαΐου, μέχρι θανάτου έξω από τις φυλακές, με αιτήματα :

• Να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις.

• Nα σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο Πολιτιστικό τους Κέντρο Idil και στα γραφεία τους

• Να καταργηθεί η επικήρυξη των μελών του συγκροτήματος, από τη λίστα της τουρκικής αστυνομίας και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους.

• Να αρθεί η απαγόρευση των συναυλιών του Grup Yorum.

Φυλακισμένα στην Τουρκία παραμένουν 4 μέλη του συγκροτήματος.

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Κάλεσμα συνεχίζουμε σε συγκέντρωση μπροστά από το προξενείο της Τουρκίας Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020 στις 18.00

http://bianet.org/english/freedom-of-expression/140960-police-tortures-left-wing-band-members 

[---->]

ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

105 συστάσεις για τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.

63 προειδοποιήσεις για μείωση δαπανών στο σύστημα δημόσιας υγείας και την ιδιωτικοποίηση του

50 κατευθυντήριες γραμμές για μείωση των μισθών

45 υποδείξεις για μείωση της κοινωνικής προστασίας των ανέργων και των ατόμων με αναπηρία

38 αιτήματα για μείωση της προστασίας των εργαζομένων

Αυτός είναι ο τρομακτικός κατάλογος με τα αιτήματα που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση στα κράτη μέλη μεταξύ 2011 και 2018, όπως προκύπτει από την έκθεση που ανέθεσε ο ευρωβουλευτής της Linke Martin Schirdewan, και εκπόνησε η Emma Clancy *

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αυτοί που λένε ότι εκτός ΕΕ θα ήταν χειρότερα ή ότι η ΕΕ πρέπει να αλλάξει από μέσα.

Discipline and Punish: End of the road for the EU’s Stability and Growth Pact?

 

https://emmaclancy.com/2020/02/17/discipline-and-punish-end-of-the-road-for-the-eus-stability-and-growth-pact/ 

Αφιερωμένο στους "ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΤΕ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ"

Στο Μαγδεμβούργο, 63χρονος οπλισμένος ακροδεξιός Γερμανός φωνάζοντας “ξένοι, τι θέλετε εδώ;” επιτέθηκε και τραυμάτισε τον Έλληνα μετανάστη Σωκράτη Τσιοναρά την ώρα που αυτός εργαζόταν ξεφορτώνοντας έπιπλα, ενώ απείλησε και τον οδηγό του φορτηγού.

Το ρατσιστικό έγκλημα στο Χανάου με τη μαζική δολοφονία μεταναστών μονοπώλησε την επικαιρότητα. Όμως τα φαινόμενα αυτά στη Γερμανία δεν είναι μεμονωμένα και δεν οφείλονται απλώς σε κάποιον "τρελό". Το κλίμα φτιάχνεται εδώ και χρόνια και τους καρπούς του ρατσισμού τους γευόμαστε

[---->]

Ααα.. δεν το ξέραμε...

1.000 αιολικά των 2 μεγαβάτ κοστίζουν περί τα 3 δις ευρώ. Από αυτά τα €3 δις, το 80% περίπου πάει κατ' ευθείαν στους ξένους που μάς τα εξάγουν. Θα αποπληρωθεί από τον φουσκωμένο λογαριασμό ρεύματος και τα ΕΤΜΕΑΡ. Το υπόλοιπο 20% θα πάει σε άλλα έξοδα (και καμία υπερτιμολογησούλα, λέμε τώρα). Τι θα πάρουμε σε αντάλλαγμα? Θα πάρουμε αστάθεια στα δίκτυα και δικαιολογία για νέες μονάδες ταχείας απόκρισης με αέριο. 

Αντί να πετάμε τα λεφτά, ας πάρουμε ό,τι είναι να πάρουμε, και οι μονάδες αερίου διπλού κύκλου είναι φθηνότερες από μονάδες αερίου διπλού κύκλου ταχείας απόκρισης. Τι δεν θα πάρουμε σε αντάλλαγμα με αιολικά? Δεν θα πάρουμε υποκατάσταση μονάδων, και όπως μάς μαθαίνει η Ιρλανδία (που προσπαθεί να ηλεκτροδοτηθεί με αέριο, αιολικά και υδροηλεκτρικά), δεν θα εξοικονομούμε καν αέριο: Τα αιολικά, και με αέριο, αυξάνουν αντί να μειώνουν την κατανάλωση καυσίμων, και, καθόλου περίεργο, απλά ακριβαίνουν το ρεύμα. Μην πείτε μετά "άαα.. δεν το ξέραμε...''

[---->]

ΔΝΤ : «το χρέος της Αργεντινής δεν είναι βιώσιμο θα αναδιαρθρωθεί

Η αποφασιστική στάση της νέας κυβέρνησης της Αργεντινής φαίνεται ότι πέτυχε το στόχο της. Είναι επίσημο : το ΔΝΤ εξέδωσε χθες ανακοίνωση που αναφέρει ότι «το χρέος της Αργεντινής δεν είναι βιώσιμο».

Η αντιπροσωπεία που επισκέφθηκε την Αργεντινή τόνισε ότι, όπως έχει ήδη υποστηρίξει η νέα κυβέρνηση Fernández, «δεν είναι οικονομικά ή πολιτικά εφικτό» να πληρώσει το χρέος σε ιδιώτες κατόχους ομολόγων, το οποίο ανοίγει την πόρτα για διαπραγμάτευση μαζί τους. Υποστήριξε επίσης τα πρώτα οικονομικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση μετά την κυβέρνηση Macri,η οποία είναι και η πραγματικά υπεύθυνη για την μη βιωσιμότητα του χρέους.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Kristalina Georgieva δήλωσε ότι "τα μέτρα που έλαβε μέχρι στιγμής ( ο Πρόεδρος Fernández ) στοχεύουν στην αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας και την προστασία των φτωχών».

Αυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός προτείνει μια διαπραγμάτευση του χρέους η οποία όχι μόνο αλλάζει τους όρους της επιστροφής των οφειλών στους ιδιώτες, αλλά συνεπάγεται επίσης κούρεμα του κεφαλαίου, ή των επιτοκίων ή και των δύο.

Το ΔΝΤ από την πλευρά του δεν κάνει την αυτοκριτική του ούτε επικαλείται το γεγονός ότι η δεξιά κυβέρνηση του Macri είχε δώσει μεγάλες εγγυήσεις στο Ταμείο όταν έπαιρνε τα τεράστια δάνεια των 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018 και το 2019. Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι η αποτυχία ήταν στα γονίδια αυτού του τρελού προγράμματος.

Ωστόσο, το ταμείο έκανε σαφές ότι δεν συμφωνεί να ακυρώσει τα δάνεια που χορήγησε, γεγονός που θα ανάγκαζε την κυβέρνηση της Αργεντινής να ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης σε περίπτωση που αποφάσιζε να πληρώσει τα τεράστια ποσά που είχαν προγραμματιστεί για το 2022 και το 2023.

Το κύριο ερώτημα τώρα είναι αν η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κλείσει νέα συμφωνία με το Ταμείο για την επίλυση των διαπραγματεύσεων με τους ιδιώτες πιστωτές ή όχι.

Αν και η συμφωνία με το ΔΝΤ δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, η συνήθης διαδικασία προϋποθέτει μια προκαταρκτική συμφωνία με αυτό. Ο κίνδυνος είναι ότι οι νέες εκταμιεύσεις θα μπορούσαν να γίνουν ταυτόχρονα με συνταγές λιτότητας και αιτήματα για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη αποδείξει την αποτυχία τους στο παρελθόν.

[---->]

Διαδηλώστε για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, όχι για την υπερθέρμανση του πλανήτη

          Ο κλιματολόγος Φράνκο Πρόντι: «Οι καταστροφολογικές προβολές δεν είναι ρεαλιστικές, διαδηλώστε για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, όχι για την υπερθέρμανση του πλανήτη»

«Οι κινδυνολογικές προβλέψεις δεν είναι αξιόπιστες, επειδή βασίζονται σε μοντέλα τα συμπεράσματα των οποίων έρχονται σε αντίθεση με τα πειραματικά δεδομένα. Η ευθύνη του ανθρώπου είναι αδικαιολόγητα υπερβολική».

Η  έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) του ΟΗΕ [*], παρουσίασε ένα δραματικό σενάριο: ωκεανοί ολοένα και πιο θερμοί και όξινοι, λιώσιμο των πάγων και συχνότερα τα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και για όλα αυτά ευθύνονται οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα λόγω των δραστηριοτήτων του ανθρώπου. Η IPCC ως τρόπο αντιμετώπισης προτείνει την κατεπείγουσα ανάληψη δράσης για την μείωση των εκπομπών και την προστασία ορισμένων περιοχών των ωκεανών από τις ανθρώπινες δραστηριότητες .

Όπως είπαμε, η έκθεση παρουσίασε ένα καταστροφολογικό σενάριο, με το οποίο όμως δεν συμφωνεί όλη η επιστημονική κοινότητα. Για παράδειγμα, ομάδα 500 επιστημόνων με επιστολή της στον ΟΗΕ αναφέρει ότι «δεν ισχύει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και πολλοί άλλοι ειδικοί είναι αντίθετοι με ένα τέτοιο καταστροφολογικό σενάριο για το κλίμα, ενώ δεν αρνούνται ότι η επιστήμη θα πρέπει να εμβαθύνει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, αυτοί,πολύ συχνά κατηγορούνται ως αρνητές.

Σε συνέντευξή του στην  εφημερίδα Il Mattino, ο Φράνκο Πρόντι , ένας διεθνώς αναγνωρισμένος κλιματολόγος, πρώην πανεπιστημιακός, πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ατμοσφαιρικών Επιστημών και Κλίματος του ιταλικού Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (CNR),συντονιστής ενός ευρωπαϊκού σχεδίου για την πρόβλεψη των πλημμυρών, όταν έκφρασε την άποψή του για την αλλαγή του κλίματος, αμφισβητώντας τα κλισέ,  δεν άργησαν να του κολλήσουν την ταμπέλα του αρνητή, εξηγεί  στους αναγνώστες της εφημερίδας την άποψή του για το κλίμα.

 «Για μένα, υπάρχει μόνο η επιστήμη και τις θέσεις μου τις βασίζω μόνο σε αυτήν, οτιδήποτε άλλο το θεωρώ αναξιόπιστο. Έχω κουραστεί με αυτές τις αντιπαραθέσεις , όπου αν δεν συμφωνείς με την καταστροφολογική θεωρία θεωρείσαι υποχρεωτικά αρνητής: αυτή είναι αντιπαράθεση γηπέδου. Όποτε εμείς οι επιστήμονες επιχειρούμε να αμφισβητήσουμε στοιχεία ή κινδυνολογικά επιχειρήματα, κινδυνεύουμε να μας στήσουν στον τοίχο. Ξεκινάμε από τη βασική προϋπόθεση ότι η επιστήμη θα πρέπει να σέβεται το περιβάλλον. Ένας επιστήμονας πρέπει να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς του με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, διαφορετικά δεν θα είναι παρά μόνο εικασίες ».

Σύμφωνα με τον Πρόντι, μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά «ότι οι εκπομπές CO2 προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη και ότι αυτές οφείλονται στις ανθρώπινες παρεμβάσεις. Πρόκειται για ισχυρισμούς που δεν αποδεικνύονται επιστημονικά, επομένως όταν διατυπώνεται ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι επιπολαιότητα. Κι όμως, σε όλες τις εκθέσεις της, η IPCC επιβεβαιώνει τη σχέση μεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας και κλιματικής αλλαγής. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι το διοξείδιο του άνθρακα αυτό καθ’ εαυτό δεν είναι ρυπογόνος παράγοντας. Αντίθετα, είναι απαραίτητο για τη ζωή στον πλανήτη μας».

Οσον αφορά τις εκθέσεις της IPCC, ο κλιματολόγος προσθέτει: «Οι παράμετροι που χρησιμοποιούν είναι συζητήσιμες, το λέμε εδώ και δεκαετίες, ακόμη και πριν εμφανιστεί αυτός ο νεανικός ακτιβισμός. Τα μοντέλα προσομοίωσης που χρησιμοποιούν προτείνουν μη αξιόπιστα σενάρια. Έχουν υποβληθεί αναφορές υπογεγραμμένες από  χιλιάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο οι οποίοι διαφωνούν με την υπόθεση της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη. Μεταξύ αυτών και αυτή, το 2007,του φυσικού Seitz, πρώην πρόεδρου της Αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και αυτή της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, International Panel on Climate Change (NIPCC), Διεθνής Ομάδα για την Αλλαγή του Κλίματος, η έκθεση της οποίας, το 2009, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η φύση και όχι η η ανθρώπινη δραστηριότητα επηρεάζουν το κλίμα».

Και ο Πρόντι προσθέτει: «Η επιστημονική μέθοδος και μόνο αυτή υπαγορεύει ότι μόνο τα γεγονότα, και όχι ο αριθμός των υποστηρικτών, είναι αυτά που καθιστούν μια υπόθεση εδραιωμένη επιστημονική θεωρία. Και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μια επιστημονική μελέτη που να συνδέει την αλλαγή του κλίματος και την υπερθέρμανση του πλανήτη με τον άνθρωπο. Οι κινδυνολογικές προβλέψεις που διατυπώνονται δεν είναι αξιόπιστες αφού βασίζονται σε μοντέλα τα συμπεράσματα των οποίων έρχονται σε αντίθεση με τα πειραματικά δεδομένα. 

Όλα τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα μοντέλα αυτά υπερεκτιμούν την συμβολή του ανθρώπου και υποτιμούν τη φυσική κλιματική μεταβλητότητα, ειδικά αυτή που προκαλείται από τον ήλιο, το φεγγάρι και τις ωκεανικές ταλαντώσεις. Τα ηφαίστεια και ο φλοιός της γης εκπέμπουν επίσης αέρια του θερμοκηπίου, αλλά αυτό δεν  λαμβάνεται υπόψη από την IPCC. Η ευθύνη του ανθρώπου για την κλιματική αλλαγή τον προηγούμενο αιώνα είναι λοιπόν αδικαιολόγητα υπερβολική και οι καταστροφολογικές προβλέψεις μη ρεαλιστικές.

Οπότε, οι διαμαρτυρίες των νέων θα πρέπει να γίνονται με βάση αυτό που γνωρίζουμε ότι δηλαδή η αλλαγή του κλίματος οφείλεται στον πλανήτη Γη, υπήρχε ακόμη και όταν ο άνθρωπος δεν ήταν παρών. Ας κατέβουν στους δρόμους για να ζητήσουν την προστασία του περιβάλλοντος ξεκινώντας από την ποσοτικοποιημένη επιδείνωση, όπως η ρύπανση του εδάφους, της θάλασσας ... 
Τις αιτίες αυτών τις γνωρίζουμε και οι διεθνείς συμφωνίες μπορούν να κάνουν πολλά για να τις περιορίσουν ».

Σε άλλη του συνέντευξη ,για τις κατά καιρούς δηλώσεις του ΟΗΕ, ο Πρόντι λέει ότι «μιλούν για καταστροφικές προβλέψεις και προτάσσουν πάντα : «Σύμφωνα με την επιστήμη». Αυτό είναι λάθος, το σωστό θα ήταν να λένε: «σύμφωνα με την άποψη της IPCC». 

«Η IPCC, αν και σ’ αυτήν συμμετέχουν και επιστήμονες κύρους, αποφαίνεται με βάση μαθηματικά μοντέλα που προέρχονται από μοντέλα γενικής κυκλοφορίας, τα GCM (Global Circulation Model) , τα οποία χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1990 τα οποία με την πάροδο του χρόνου έχουν εξελιχθεί. Tα πρώτα απλώς ελάμβαναν υπόψη τους  μόνο την ατμοσφαιρική κυκλοφορία, αργότερα προστέθηκαν παράγοντες όπως η επιφάνεια των ωκεανών, η βλάστηση, οι χημικοί μετασχηματισμοί και πολλά άλλα. Ως φυσικός των νεφών, προσπάθησα να εξακριβώσω με ποιο τρόπο αυτά τα μοντέλα προσομοιώνουν τα νέφη και διαπίστωσα ότι τα αντιμετωπίζουν πολύ πρόχειρα. 

Παίρνουν υπόψη μόνο τα στρώματα και όχι το τρισδιάστατο σχήμα τους, δεν υπάρχει η εξίσωση μεταφοράς της ατμοσφαιρικής ακτινοβολίας στα σύννεφα και λείπουν άλλα στοιχεία. Τα συμπεράσματα από αυτά τα μοντέλα θα πρέπει να αξιολογούνται με μεγάλη προσοχή. Δεν είναι εκλεπτυσμένα μοντέλα αφού δεν μπορούν να παραμετροποιήσουν σημαντικούς παράγοντες. Μιλώ ως γεωφυσικός, οι άλλοι συνάδελφοι θα πουν τη γνώμη τους: η κλιματολογία προκύπτει από τη σύγκλιση πολλών επιστημονικών κλάδων. Αλλά μια επεξεργασία τόσο πρόχειρη για τη φυσική των νεφών δημιουργεί πολλές αμφιβολίες».

«Η κλιματολογία εξετάζει τα στοιχεία που προέρχονται από τον ήλιο, από τη Γη και και την αλληλεπίδραση με τα λεγόμενα αέρια θερμοκηπίου όπως το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και τους υδρατμούς, το όζον, το μεθάνιο και άλλα. Υπάρχει η αλληλεπίδραση με τα αιωρούμενα σωματίδια και υπάρχουν και τα νέφη. Τα ηλιακά φωτόνια φθάνουν και στην κορυφή των νεφών, κάποια αντανακλώνται, άλλα εισχωρούν στα σύννεφα », εξηγεί ο Πρόντι. 

« Υστερα, έχουμε την επιφάνεια της Γης  που «με τη σειρά της εκπέμπει και αυτή θερμότητα, όπως κάθε σώμα. Και τα επίγεια φωτόνια αλληλεπιδρούν με τα αέρια και με τη βάση των νεφών. Ορισμένα διαφεύγουν προς το εξωτερικό διάστημα. Ολοι αυτοί οι παράγοντες, που  πολύ δύσκολα μπορούν να  υπολογιστούν, με υποχρεώνει, ως επιστήμονα, να συστήσω σύνεση στους καταστροφολόγους του κλίματος».

«Δεν υποστηρίζω ότι το κλίμα δεν αλλάζει ούτε ότι ο άνθρωπος δεν έχει και αυτός ένα μερίδιο ευθύνης. Αυτό που εγώ υποστηρίζω είναι άλλο, ότι η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να ποσοτικοποιήσει τον ανθρωπογενή παράγοντα σε σχέση με τις φυσικές επιπτώσεις στο κλίμα ». 

Ο Πρόντι προσθέτει ότι οι φυσικές επιπτώσεις στο κλίμα «βασικά είναι δύο: η αστρονομική συνιστώσα και η αστροφυσική.Η ηλιακή ακτινοβολία δεν είναι σταθερή: μπορούμε να μιλάμε επί ώρες για τη μεταβλητότητα του ήλιου, τις ηλιακές κηλίδες, τα στοιχειώδη σωματίδια που αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αυτό το ονομάζουμε αστροφυσική συνιστώσα. Στα αστρονομικά στοιχεία περιλαμβάνονται οι βαρυτικές επιδράσεις των πλανητών του ηλιακού συστήματος, η διακύμανση της ελλειπτικής τροχιάς, η κλίση του άξονα της Γης στο επίπεδο της εκλειπτικής. Για να μην αναφέρουμε άλλα φαινόμενα, όταν για παράδειγμα το 1816, δεν υπήρξε καλοκαίρι σε ολόκληρο τον πλανήτη λόγω των εκπομπών στη στρατόσφαιρα του ηφαιστείου Tambora  στην Ινδονησία μετά την έκρηξή του».

Όσον αφορά,όμως, τη συμμετοχή του ανθρώπου, ο Πρόντι προσθέτει: «Αυτή είναι ορατή ειδικά μετά την εφεύρεση της ατμομηχανής, στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα, όταν ο" βιομηχανικός άνθρωπος "άρχισε να χρησιμοποιεί μαζικά ορυκτά καύσιμα: άνθρακα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πυρηνικά. Ως φυσικός των νεφών, ανιχνεύω το σχηματισμό σταγονιδίων και κρυστάλλων σε σωματίδια από βιομηχανικές διεργασίες, οικιακή θέρμανση, κυκλοφορία οχημάτων που επηρεάζουν και τη μικροφυσική των νεφών». 

«Ο άνθρωπος λοιπόν έχει το μερίδιο ευθύνης του «αλλά από  το σημείο αυτό μέχρι να υποστηρίζουμε ότι η ανθρώπινη δράση αντιπροσωπεύει το 95% των αιτιών της κλιματικής αλλαγής, όπως ισχυρίζεται η IPCC, υπάρχει μεγάλη απόσταση. 

Υπάρχει μια αλλαγή στο κλίμα, αλλά η ανθρωπογενής επίδραση δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί σε σχέση με τον αστροφυσικό και αστρονομικό παράγοντα», διευκρινίζει ο Πρόντι, προσθέτοντας ότι θα πρέπει να αναληφθεί δράση για την προστασία της Γης χωρίς περιττή κινδυνολογία για αλλαγή του κλίματος, αλλά επιμένοντας ότι αυτός είναι ο μόνος πλανήτης που έχουμε».

Ο Πρόντι δηλώνει «απογοητευμένος» από την σύγχυση που επικρατεί σχετικά με το κλίμα: «Η Γκρέτα κάνει καλά να πιέζει για την προστασία του περιβάλλοντος του πλανήτη: την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, την ποιότητα του αέρα και του εδάφους, την ποσότητα των βαρέων μετάλλων στις θάλασσες. Αυτό το καταλαβαίνω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως είναι δυνατό οι επιστήμονες να τρέχουν πίσω ένα 16χρονο κορίτσι.

Το παίρνω υπόψη μου, αλλά εκπλήσσομαι που ο κόσμος επηρεάζεται κατ'αυτό το τρόπο. Είναι καλό που οι νέοι ξεσηκώνονται, αλλά θα πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι πρέπει να μελετήσουμε το κλίμα. Ας καθίσουν λοιπόν να μελετήσουν, ειδικά τη γεωφυσική της ατμόσφαιρας, και τότε θα επανέλθουμε. Η πραγματική πρόκληση είναι αυτή της γνώσης». 

Οσο για τις διαμαρτυρίες των μαθητών στην Ιταλία για το κλίμα, προσθέτει ότι «αν εξηγούσαμε τα βασικά στοιχεία της επιστήμης του κλίματος και τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί ο άνθρωπος και η φύση θα ήταν ό,τι το καλύτερο. Είδα πολλούς να κατεβαίνουν στους δρόμους χωρίς να γνωρίζουν το λόγο».

Ανάφερε και μερικά κλιματικά δεδομένα: «Από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα σημειωνόταν μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 7 δέκατα του βαθμού ανά αιώνα. Αυτό είναι γεγονός. Αλλά δεν ήταν μία αύξηση αργή και σταθερή : είχαμε και φαινόμενα πτώσης της θερμοκρασίας κάτι που όμως δεν εξηγούν τα μοντέλα της IPCC». 

---------------------------------------------------

[*] Η IPCC ιδρύθηκε το 1988 και αποτελείται από φυσικούς, αλλά και αγρονόμους ,οικονομολόγους και άλλους. Τα μέλη της Επιτροπής είναι πάνω από 1500.Πολλοί την θεωρούν ως έδρα της επιστημονικής έρευνας για το κλίμα  αλλά δεν είναι παρά ένα φόρουμ  τα μέλη του οποίου δεν ορίζονται από πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα αλλά από τις κυβερνήσεις. Η επιστήμη όμως ακολουθεί άλλες μεθόδους, τα πορίσματά της δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά και αξιολογούνται από διεθνείς επιστημονικές επιτροπές, κλπ .

ΠΗΓΗ : http://www.meteoweb.eu/2019/09/global-warming-climatologo-franco-prodi-proiezioni-catastrofiche-non-realistiche-scioperate-inquinamento/1319478/

Το βιογραφικό του Φράνκο Πρόντι : 

https://servizi.comune.fe.it/attach/ambiente/docs/cv-prodi.pdf

Από κοινού απέναντι στα τοπία της ενέργειας

Ο τομέας της ενέργειας αποτελεί ένα από τους πιο διεθνοποιημένους τομείς της οικονομίας. Ευθύνεται για σκληρές διενέξεις και πολεμικές συρράξεις για την αρπαγή και εμπορευματοποίηση των ενεργειακών πόρων, για τεράστιες ανισότητες και δραματικές καταστροφές στην κοινωνία και στο περιβάλλον.

Όλες οι μεγάλες χώρες, που καθορίζουν και την πολιτική για την ενέργεια, επιδιώκουν να αξιοποιούν κατά προτεραιότητα τους εγχώριους πόρους, για να αποφύγουν την ενεργειακή εξάρτηση.

Καταφεύγουν όμως σε εισαγωγή ή και αρπαγή ενεργειακών πόρων όταν μπορούν να τους εξασφαλίσουν με την ισχύ τους, αξιοποιώντας ή επιβάλλοντας γεωπολιτικές ανακατατάξεις.

Παράλληλα αξιοποιούν την τεχνολογία είτε για να βελτιώσουν τη διαδικασία παραγωγής ενέργειας, είτε για νέες μεθόδους παραγωγής (πυρηνικά, ΑΠΕ).

Εταιρείες κολοσσοί, δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα σε όλες τις μορφές ενέργειας, χωρίς διλήμματα για την «καθαρότητά» τους, αρκεί η δραστηριότητά τους να είναι αποδοτική και η εικόνα στους μετόχους τους ελκυστική.

Στην Ε.Ε. η ενεργειακή πολιτική συνοψίζεται σε τρεις καθοριστικές προτεραιότητες:

– την εμπορευματοποίηση της ενέργειας στα πλαίσια μιας απελευθερωμένης αγοράς, με ενιαίες υποδομές τα διευρωπαϊκά δίκτυα,

– τον κεντρικό έλεγχο αυτής της αγοράς από μια ευρωπαϊκή Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), στην οποία (θα) υπάγονται όλες οι εθνικές Ρυθμιστικές Αρχές, στο πρότυπο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ),

– τις δεσμεύσεις για «καθαρή ενέργεια», με κριτήριο το ποιες μορφές παραγωγής ενέργειας δεν εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα, ή εκπέμπουν λιγότερο από άλλες, με παράλληλη αναγωγή του διοξειδίου του άνθρακα σε κερδοσκοπικό παράγοντα, μέσω του χρηματιστηρίου ρύπων.

Ένα σύστημα που αρπάζει και σπαταλά ανενδοίαστα τους φυσικούς πόρους, που επιβάλλει βίαια τον πολιτισμό του σε όλο τον πλανήτη, προσπαθεί σήμερα να μας πείσει ότι για όλα τα ζοφερά προβλήματα που έχει προκαλέσει στο περιβάλλον και την κοινωνία, ο μόνος καταστροφικός παράγοντας είναι το διοξείδιο του άνθρακα.

Ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα με τα ίδια εργαλεία που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Κι ακόμα χειρότερα ότι σε περίπτωση ανάγκης, είναι σε θέση να χειραγωγήσει το κλίμα με τη γεωμηχανική!

Σε όσα προτείνει ως πανάκεια, οι αντιφάσεις είναι ηχηρές.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι η σπατάλη που συνεπάγεται ο ίδιος ο χαρακτήρας του καπιταλισμού, τόσο στην παραγωγή, όσο και στα καταναλωτικά πρότυπα που επιβάλλει.

Η σπατάλη στην παραγωγή, επεκτάθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.

Τόσο οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όσο και το φυσικό αέριο αποτέλεσαν βασικά εργαλεία για την επιβολή της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας.

Όλες σχεδόν οι μονάδες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και φυσικού αερίου που εγκαταστάθηκαν μετά από το 1990 στη χώρα μας είναι ιδιωτικές.

Σήμερα στη χώρα μας αναπτύσσονται τρία σύνολα ενεργειακών εγκαταστάσεων.

Ένα σύνολο μονάδων παραγωγής που μπορούν να παράγουν εγγυημένα ηλεκτρική ενέργεια σε 24ώρη βάση.

Ένα δεύτερο σύνολο μονάδων ΑΠΕ μεταβλητής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (αιολικά, φωτοβολταϊκά).

Και ένα τρίτο σύνολο μονάδων, συμβατικών και ΑΠΕ, με εξαγωγικό προσανατολισμό, στα πλαίσια της διασυνοριακής περιφερειακής αγοράς ενέργειας.

Για την αγορά ενέργειας μέσω διασυνδέσεων, το Ευρωκοινοβούλιο πρόσφατα ενέκρινε να επιτραπεί η διασυνοριακή μεταφορά τουλάχιστον 70% της ποσότητας παραγόμενου ηλεκτρισμού για εμπορική χρήση, με την αιτιολογία ότι αυτό καθιστά ευκολότερο το εμπόριο ενέργειας που παράγεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. [1]

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ήδη προγραμματίζονται στη χώρα μας νέες μονάδες παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο συνολικής ισχύος 3.500 MW. [2]

Οδηγούμαστε έτσι να έχουμε σε εθνικό επίπεδο, εγκατεστημένες μονάδες τετραπλάσιας ισχύος από αυτές που υπήρχαν πριν από την εφαρμογή της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας.

Σε τέτοιες συνθήκες, η δομημένη ενεργειακή πολιτική του συστήματος, καλεί τα κινήματα να τοποθετηθούν και να στοιχηθούν σε διαμορφωμένα διλήμματα.

Αν σήμερα υπήρχε στρατόπεδο εναλλακτικής πολιτικής, απ’ όπου θα μπορούσε κανείς να αντλήσει τεκμηριωμένο λόγο, τα κινήματα θα μπορούσαν πιο εύκολα να εντάξουν τις αντιδράσεις τους σε ένα εναλλακτικό πολιτικό πλαίσιο, πράγμα που θα μπορούσε να ισχυροποιήσει τις παρεμβάσεις τους.

Επειδή όμως τέτοιο στρατόπεδο δεν υπάρχει, τα κινήματα αναγκάζονται να ανιχνεύουν τις  βασικές αρχές μιας άλλης αντίληψης στον τομέα της παραγωγής και διαχείρισης της ενέργειας.

Τα κινήματα που τοποθετούνται απέναντι σε κάθε είδους ενεργειακά σχέδια δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.

Ο κοινός τόπος των κινημάτων απέναντι την πολιτική για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μεγάλης κλίμακας, για τις εξορύξεις ορυκτών πόρων, για την ενεργειακή χρήση του νερού, για τους ενεργειακούς αγωγούς, είναι η αρπαγή της γης, (και της θάλασσας) με πρόσχημα το δημόσιο συμφέρον.

Τα κοινά προβλήματά των κινημάτων είναι η εμπορευματοποίηση και η σπατάλη που γίνεται και στην παραγωγή και στην κατανάλωση ενέργειας.

Είναι ο φόβος που διαχέεται προκειμένου να γίνεται πιο εύκολα αποδεκτή η πολιτική που κάθε φορά επιλέγεται και ο φόβος δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Οδηγεί την κοινωνία σε μια  παθητική στάση, που καταλήγει να εκλαμβάνεται ως αδιαφορία, ακόμα και από τους ίδιους που «αδιαφορούν».

Είναι η αδιαφάνεια αποφάσεων που λαμβάνονται με επιχειρηματικά κριτήρια σε παγκόσμια φόρουμ και τα σχέδια που εξυφαίνονται πριν καν ληφθούν αυτές οι αποφάσεις. Αν όλα αυτά σε παγκόσμια κλίμακα συζητούνται σε περιορισμένους κύκλους, στη χώρα μας δεν συζητούνται καθόλου, αλλά καταλήγουν σε «αυτονόητη» εναρμόνιση είτε στην ευρωπαϊκή είτε στη διεθνή πολιτική.

Τοπία της ενέργειας

1. Το τοπίο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μεγάλης κλίμακας

Ποιος θα ήταν αλήθεια αντίθετος με την ιδέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας; Μόνο που οι ΑΠΕ δεν πάνε μόνες τους, αλλά μαζί με το πλαίσιο της πολιτικής που ασκείται γι’ αυτές και αυτή η πολιτική δημιούργησε και δημιουργεί παντού προβλήματα και κατά συνέπεια, αντιδράσεις.

Την τελευταία δεκαετία σε όλη την Ελλάδα αναπτύχθηκαν κινήματα που εναντιώνονται στην ανάπτυξη μονάδων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μεγάλης κλίμακας για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.

Οι αντιδράσεις κλιμακώθηκαν το 2010, με την πολιτική της τότε κυβέρνησης.

Η Τίνα Μπιρμπίλη, ως Υπουργός Περιβάλλοντος, δήλωνε ότι είχε δύο αδυναμίες: τις ΑΠΕ και τα δάση. Γι’ αυτό αποφάσισε να τις συνδυάσει και να βάλει τις ΑΠΕ πάνω στα δάση! Για το σκοπό αυτό, διατήρησε –εκτός άλλων- και την τροποποίηση του δασικού νόμου που από το 2001 επέτρεπε την εγκατάσταση μονάδων παραγωγής και δικτύων στα δάση, επεκτείνοντας το προνομιακό καθεστώς της ΔΕΗ, σε κάθε νέο επενδυτή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παρά τις πολύπλευρες αντιδράσεις.

Ο Πρωθυπουργός υποσχόταν, εν μέσω κρίσης, να κάνει την Ελλάδα «Δανία του Νότου». Τότε δεν ήταν γνωστό ότι στη Δανία οι αντιδράσεις για τα αιολικά πάρκα είχαν πάρει τόση έκταση ώστε να ανακοινωθεί ότι θα σταματήσει η εγκατάσταση χερσαίων αιολικών σταθμών σε όλη τη χώρα. [3] Και δεν ένιωσε υποχρεωμένος να αιτιολογήσει γιατί παράλληλα, προωθούσε συμφωνία για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου από τη Λιβύη, [4] λίγους μόνο μήνες πριν από την επέμβαση της Δύσης, στην πλούσια σε υδρογονάνθρακες αυτή χώρα.

Το 2011 η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε μερίδιο στο Desertec, το φωτοβολταϊκό project – μαμούθ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. [5] Το Desertec αφορούσε σε εκμετάλλευση του τεράστιου ηλιακού δυναμικού της Σαχάρας για την παραγωγή ενέργειας η οποία θα τροφοδοτούσε εκτός από την Ευρώπη και τις  χώρες της βορείου Αφρικής.

Δικαίως κάποιοι χαρακτήριζαν το πρόγραμμα νεοαποικιακό.

  

Οι διεκδικήσεις της ελληνικής κυβέρνησης έτυχαν θερμής υποδοχής από την Ε.Ε. και κυρίως τη Γερμανία. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το πρόγραμμα «Ήλιος».

Η Γερμανία έβλεπε ότι ένα πιο μικρό σε μέγεθος και σε απόσταση πρόγραμμα μπορούσε να είναι πιο ρεαλιστικό από το φιλόδοξο και πανάκριβο DESERTEC.

Ούτως ή άλλως, η Γερμανία ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για εξαγωγές, εξ αιτίας του ότι είχε προ πολλού αναπτύξει βιομηχανία για τα φωτοβολταϊκά, με καθαρισμό του πυριτίου που προήλθε από τις έρευνες της χημικής βιομηχανίας (Siemens, Hoechts).

Πιο πρακτικοί και πιο ωμοί, Ολλανδοί καθηγητές πρότειναν το 2012 για τις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση χρέους, τη μείωση των χρεών τους κατά 30% μέσω παραχωρήσεων για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Σύμφωνα με συγκεκριμένο σχέδιο, που είδε το φως της δημοσιότητας το 2012, θα ήταν δυνατή μια μείωση του χρέους κατά 30%, αν η Ιρλανδία προσέφερε λιγότερο από 1%, η Πορτογαλία περίπου 1% και η Ελλάδα περίπου 2% της συνολικής επιφάνειάς της ως παραχώρηση για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας. [6]

Φαίνεται εν τέλει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της παραγωγής αιολικής και ηλιακής ενέργειας είναι η κρίσιμη συμβολή τους στην οικονομία των χωρών που παράγουν τον εξοπλισμό τους, προκειμένου να συντηρηθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης που αναπαράγουν τον καπιταλισμό και ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσης.

Για το σκοπό αυτό αξιοποιήθηκε στο έπακρο το αφήγημα της αειφορίας και της πράσινης ανάπτυξης, με βασικό μέλημα να ενισχυθεί ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής –επομένως και οι εξαγωγές νέων αυτοκινήτων και ηλεκτρικών συσκευών-  αλλά και να διατηρηθεί ο έλεγχος της παραγωγής ενέργειας από τους «μεγάλους παίκτες», κράτη και εταιρείες.

Όλα αυτά δεν έγιναν τότε πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό, που βρισκόταν στη δίνη της οικονομικής ύφεσης και της πολιτικής κρίσης.

Αυτό όμως που διαδόθηκε άμεσα, δημιουργώντας εύλογες ανησυχίες και αντιδράσεις ήταν ο χάρτης της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας με τις δεσμευμένες περιοχές για παραγωγή ενέργειας από κάθε είδος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αδειοδοτημένες ή σε αναμονή αξιολόγησης για μια άδεια παραγωγής, που αποτελεί και το πρώτο στάδιο αδειοδότησης.

Οι κάτοικοι της υπαίθρου είδαν περίεργους ιστούς  (ανεμολογικούς), που έμοιαζαν με κεραίες κινητής τηλεφωνίας, αλλά δεν ήταν, να εμφανίζονται σε διάφορα σημεία.

Παράλληλα, ξεκίνησαν ασυνήθιστες επισκέψεις στα ορεινά κυρίως χωριά, από καλοντυμένους κυρίους που επισκεπτόταν τοπικούς παράγοντες και κατοίκους, επιχειρώντας συναλλαγές γης.

Δεν πήρε και πολύ χρόνο στους κατοίκους να απαιτήσουν ενημέρωση και για το σκοπό αυτό έχουν γίνει και γίνονται ακόμα αμέτρητες ενημερωτικές εκδηλώσεις.

Τις εκδηλώσεις αυτές συνήθως διαδέχονται κινητοποιήσεις και προσφυγές.

Αν πραγματικά το πολιτικό σύστημα είχε σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και αν ήθελε να σεβαστεί το περιβάλλον, μπορούσε να ξεκινήσει τις εφαρμογές σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας από το δομημένο χώρο, σε συνάρτηση με τις ανάγκες των πολιτών και των παραγωγικών δραστηριοτήτων, χωρίς εμπορευματικά κίνητρα.

Αυτό θα ανταποκρινόταν και στη φάση ανάπτυξης των τεχνολογιών, αφού τριάντα χρόνια τώρα παράγονται και εγκαθίστανται μονάδες για την εκμετάλλευση του ανέμου και του ήλιου, χωρίς να έχει απαντηθεί το πρόβλημα της αποθήκευσης ενέργειας, πόσο μάλλον με φιλικό για το περιβάλλον τρόπο, που να μην συνεπάγεται κι άλλες εξορύξεις, όπως χρειάζεται για τις μπαταρίες.

2. Το τοπίο της εξόρυξης υδρογονανθράκων

Αν και η δημόσια συζήτηση για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στη χώρα μας έχει την ιστορία της, οι μαζικές αντιδράσεις ήρθαν με μεγάλη καθυστέρηση.

Ήταν πολλοί εκείνοι που δεν πίστευαν, ή δεν ήθελαν να τοποθετηθούν στο πρόβλημα, ότι η έρευνα και εξόρυξη θα γινόταν πραγματικότητα.

Τα κύρια επιχειρήματα ήταν ότι «δεν υπάρχει η τεχνολογία για βαθιές γεωτρήσεις» και ότι «το χαμηλό κόστος της τιμής του πετρελαίου δεν το επιτρέπει».

Γι’ αυτό παρέπεμπαν στο μέλλον, κλείνοντας τη συζήτηση με ένα «άσε τώρα να δούμε πρώτα αν υπάρχουν τα κοιτάσματα».

Μόνο που οι συμβάσεις για «έρευνα και εξόρυξη» δεν είναι διακριτές αλλά ενιαίες!

Και όταν άρχισαν να υπογράφονται, βρέθηκαν ελάχιστοι πολιτικοί από τα κόμματα και την αυτοδιοίκηση, που να μην θεωρήσουν αυτονόητη την υπογραφή τους.

Οι κάτοικοι όμως αυτής της χώρας είδαν το 1/3 της χώρας να μετατρέπεται σε «οικόπεδα» εξορύξεων στη θάλασσα, πεδίο πολιτικής της «γαλάζιας ανάπτυξης», αλλά και πάνω στη ίδια τη γη που κατοικούν.

Και άλλοι κύριοι με περίεργα μηχανήματα μετρήσεων, άρχισαν να τριγυρίζουν ανάμεσα στα χωριά, τα βοσκοτόπια, τα ποτάμια και τα γεφύρια τους.

Η αγωνία για τη ζωή και τις δραστηριότητές τους γέννησε τα κινήματα κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων.

Κάποια «οικόπεδα» εξορύξεων σκεπάζουν «οικόπεδα» της «πράσινης ανάπτυξης». Αυτά θα ενεργοποιηθούν σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο σε κάποιους τόπους δεν προχωρήσουν οι εξορύξεις, ή ανάμεσα σ’ αυτές, σε ξηρά και θάλασσα.

  

 

Ο παράγοντας της απεξάρτησης από το πετρέλαιο αποτελεί βασική συνιστώσα της ευρωπαϊκής πολιτικής, αλλά μόνο σε σχέση με την ηλεκτροπαραγωγή.

Το πετρέλαιο παραμένει ακόμα αναγκαίο στις μεταφορές, τη βιομηχανία, τη θέρμανση και γενικά στις μηχανές εσωτερικής καύσης.

Μέχρι και σήμερα αποδεικνύεται ότι η πολιτική απεξάρτησης σχετίζεται κυρίως με το γεγονός ότι τόσο η τιμή, όσο και η ροή του είναι δύσκολο να ελεγχθούν.

Γι’ αυτό το λόγο οι ευρωπαϊκές οδηγίες που απαιτούν να σταματήσει η χρήση του πετρελαίου στην ηλεκτροπαραγωγή, δεν απαιτούν να μην προχωρήσουν εξορύξεις υδρογονανθράκων στις χώρες της Ε.Ε.

Οι αντιφάσεις αναδεικνύονται τραγελαφικά σήμερα, με την αγορά να αγωνιά όταν το φθηνό πετρέλαιο απειλεί τις έρευνες σε Ιόνιο – Κρήτη.

Αν η τιμή πέσει πολύ χαμηλά η εξόρυξη δεν θα είναι συμφέρουσα! [7]

3. Το τοπίο της πυρηνική ενέργειας

Ήταν το μακρινό 1978 όταν κάτοικοι των χωριών της περιοχής της Καρύστου κυνήγησαν τους ξένους που πραγματοποιούσαν μετρήσεις με μηχανήματα, με στόχο να κατασκευαστεί πυρηνικό εργοστάσιο με μελέτες της αμερικάνικης ΕΒΑSCΟ.

Στις 20 Μαΐου 1979 συγκεντρώθηκαν στη Χαλκίδα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας πάνω από 8.000 άτομα. Οι συζητήσεις για την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου έληξαν οριστικά το 1982. [8]

Πολύ αργότερα, επειδή οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας δεν έλειψαν και από τη χώρα μας, αλλά και με αφορμή την πρόθεση κατασκευής πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου στην νοτιοανατολική Τουρκία, ιδρύθηκε στη Ρόδο το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο της Μεσογείου, που πρόσφατα έκανε σχετική παρέμβαση στην κυβέρνηση. [9]

Η πυρηνική ενέργεια μένει σταθερά στο προσκήνιο σε παγκόσμιο επίπεδο, υποσχόμενη να εγγυηθεί αυτή τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα, την αειφορία (!) και την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να μας αφήνει ανυποψίαστους κυρίως όταν απαιτούμε «εδώ και τώρα» απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, έστω και αν αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει συγκεκριμένη απειλή για εγκατάσταση μονάδων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στη χώρα μας.

Εξ’ άλλου η πυρηνική ενέργεια δεν λείπει και από το ενεργειακό μείγμα της χώρας μας. Περνά μέσα από την ενεργειακή διασύνδεση με τη Βουλγαρία [10] ενώ τόσο η Βουλγαρία όσο και η Τουρκία προχωράνε σε ανάπτυξη νέων μονάδων.

Πόσο απελπισμένες όμως και πόσο φοβισμένες πρέπει να είναι οι κατά τόπους κοινωνίες για να δεχθούν την πυρηνική ενέργεια ως επιβεβλημένη καθαρή ενέργεια; Φροντίζουν γι’ αυτό τα λόμπι και διάφοροι διεθνείς και εθνικοί θεσμοί, με κάθε μέσο που περιλαμβάνεται στο δόγμα του σοκ και στη θεωρία ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση που να οδηγεί σε ριζικές αλλαγές.

Σε μελέτη του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ) του 2019 [11] γίνεται αναφορά σε μελέτη του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ) με προβλέψεις για τις εξελίξεις στην ενέργεια.  Περιλαμβάνει τρία σενάρια για το διάστημα 2025 -2040: το σενάριο των τρεχουσών πολιτικών, το σενάριο για τις νέες πολιτικές και το σενάριο της βιώσιμης ανάπτυξης.

Είναι στο σενάριο της βιώσιμης ανάπτυξης, όπου η πυρηνική ενέργεια αυξάνεται κατά 87,9% και οι ΑΠΕ κατά 311,8%, σε σχέση με το 2017, ενώ πολύ μικρότερη αύξηση παρουσιάζεται και στα δύο άλλα σενάρια των τρεχουσών και των νέων πολιτικών. Παράλληλα ο άνθρακας υποχωρεί κάτω από το μισό, λιγότερο το πετρέλαιο, ενώ  το φυσικό αέριο παρουσιάζει μικρή αύξηση.

Στο σενάριο της βιώσιμης ανάπτυξης, αυξάνονται επίσης σε σχέση με το 2017, τα μεν υδροηλεκτρικά κατά 70,2%, η δε βιοενέργεια κατά 96,2%, πολύ μεγαλύτερες αυξήσεις από αυτές που προβλέπονται στα σενάρια τόσο των τρεχουσών όσο και των νέων πολιτικών.

Από το 1957, όταν έξι ευρωπαϊκά κράτη «αναζήτησαν στην πυρηνική ενέργεια το μέσο επίτευξης της ενεργειακής ανεξαρτησίας» με τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (Ευρατόμ), [12] η πυρηνική ενέργεια αναπτύχθηκε τόσο ώστε να καλύπτει το 30% των ενεργειακών αναγκών της Ε.Ε. [13]

 

Παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες χωρών της Ε.Ε. για παύση λειτουργίας πυρηνικών μονάδων, το θέμα επανέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Το 2006 ο συνδυασμός ΑΠΕ + πυρηνικά προτάθηκε επισήμως από τον ΟΟΣΑ! [14]

Το -όχι και τόσο μακρινό 2009- με αφορμή την κρίση στην τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο, 61 εταιρείες ηλεκτρισμού των 27 χωρών – μελών της E.E., μεταξύ των οποίων και η ΔEH, με παρέμβασή τους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κορυφής δεσμεύθηκαν ότι μέχρι το 2050 θα παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγεται χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, υπό την προϋπόθεση ότι οι πολιτικοί ηγέτες της E.E. θα τους διασφαλίσουν πρόσβαση σε «μία ευρεία γκάμα επιλογών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας – αποδοτικές καθαρές τεχνολογίες ορυκτών καυσίμων που θα περιλαμβάνουν δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, υψηλής απόδοσης συνδυασμένη παραγωγή θερμότητας και ηλεκτρισμού και πυρηνική ενέργεια, παράλληλα με ανανεώσιμες πηγές». [15]

Πρόσφατα (2018) εξαγγέλθηκε διεθνής πυρηνική συμφωνία από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο, για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. [16]

Η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη συμφωνία μας θυμίζει ότι ανάμεσα στους πρώτους ενθουσιώδεις υποστηρικτές της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ που θεωρούσε ότι η πυρηνική ενέργεια μπορούσε να εγγυηθεί την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. [17]

Κι αυτό όχι για να μην εξαρτάται η χώρα της από τον άνθρακα, όσο για να μην εξαρτάται από τις απεργίες των ανθρακωρύχων!

4. Ο κοινός τόπος των κινημάτων απέναντι στην αρπαγή της γης

Η εγκατάσταση μονάδων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μεγάλης κλίμακας, η εξόρυξη υδρογονανθράκων, η κατασκευή μεγάλων φραγμάτων, χρειάζονται τη γη ή τη θάλασσα που, μέχρι να εκδηλωθεί το ενδιαφέρον χρήσης της για ενεργειακούς σκοπούς, είχε μια άλλη χρήση ή μια άλλη λειτουργία.

Οι «ιθαγενείς» εκδιώκονται από κει για λόγους «δημοσίου συμφέροντος».

«Η σημερινή υφαρπαγή γης σε παγκόσμια κλίμακα νομιμοποιείται με τη βοήθεια καταστροφικών διηγήσεων, προβλέψεων και απειλών για ελλείψεις πόρων όπως η τροφή και η ενέργεια οι οποίες θα προκύψουν από την κλιματική αλλαγή και για κινδύνους από φυσικές καταστροφές, ακόμα και από τρομοκρατικές επιθέσεις. Η ανασφάλεια και ο φόβος που διασπείρουν περιλαμβάνουν και τις επιπτώσεις από τις χρεοκοπίες κάθε είδους και τις συνέπειες από το δημόσιο χρέος.» [18]

Χρειάζεται όμως να μπει στο παιχνίδι και η παραπλάνηση, όχι μόνο για τους εκδιωκόμενους, αλλά και για την υπόλοιπη «κοινή γνώμη».

Τα κινήματα κατά της πολιτικής που ασκείται στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, βάλλονται με χίλιους τρόπους παραπλάνησης.

Μεταξύ αυτών, ότι με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας δήθεν επιτυγχάνεται απεξάρτηση από ορυκτούς πόρους.

Ο ισχυρισμός αυτός αποσιωπά το γεγονός ότι μόνο οι ενεργειακές πηγές είναι ανανεώσιμες (αέρας, ήλιος), αλλά όχι και οι μηχανές παραγωγής ενέργειας. [19]

Λένε και ότι με την εξόρυξη υδρογονανθράκων θα μειωθεί η εξάρτηση από εισαγωγές, ενώ είναι γνωστό ότι οι υδρογονάνθρακες διατίθενται σε όλες τις χώρες με τα κριτήρια της διεθνούς αγοράς.

Οι εταιρείες-μισθωτές στη χώρα μας με βάση τις συμβάσεις τους, υποχρεώνονται να διαθέσουν το σύνολο ή μερίδιο της παραγωγής τους στην επίσημη τιμή μετά από αίτηση του Δημοσίου, μόνο σε περίπτωση πολέμου, απειλής πολέμου ή άλλης κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι όλοι οι μισθωτές σε όλα τα οικόπεδα θα συμφωνήσουν και θα διαθέσουν τις ίδιες ποσότητες.

Τα παραπλανητικά «επιχειρήματα» όπως τα παραπάνω, υποστηρίζονται με τις ίδιες μεθόδους σε όλες τις περιπτώσεις, με αποσπασματική και επιλεκτική προβολή πληροφοριών.

Στα διάφορα αφηγήματα, σπανίως προσδιορίζεται το επίπεδο αναφοράς, αν είναι δηλαδή το τοπικό, το εθνικό, ή το διεθνές, αυτό που κάθε φορά ωφελείται ή βλάπτεται.

Γενικά όμως, προκειμένου για διεθνοποιημένους τομείς όπως η ενέργεια, εν τέλει το επίπεδο αναφοράς είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και οι διεθνείς αγορές.

Παράλληλα υπάρχει μια σιωπηλή παραδοχή, ότι το διακύβευμα είναι μόνο ένα και είναι οικονομικό και λογιστικό.

Το κοινωνικό και το περιβαλλοντικό είναι μόνο για τα συνέδρια!

Σε κάθε περίπτωση, οι εταιρείες θα είναι εκεί όπου εγκαταστάθηκαν με τις συμβάσεις έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, σε όλο το τόξο Ιονίου – Κρήτης.

Η ανασφάλεια για τους κατοίκους της μισής Ελλάδας θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Η ανάγκη για «ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον», η περιβαλλοντική προστασία και η συνταγματική εγγύηση της ιδιοκτησίας, δεν θα ισχύει για τους πολλούς.

Η ανάγκη του χρηματιστηριακού κεφαλαίου να επιδεικνύει στους μετόχους του μελλοντικά αποθέματα, είτε αξιοποιηθούν, είτε όχι και η δυνατότητα των εταιρειών να αυξάνουν σημαντικά την κερδοφορία τους βραχυπρόθεσμα, χωρίς ουσιαστικά να αυξάνουν την παραγωγή τους, αναλύεται με κάθε λεπτομέρεια, σε πρόσφατο κείμενο της Πρωτοβουλίας Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. [20]

Το ίδιο θα συμβεί με τους δεσμευμένους χώρους για μονάδες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που απεικονίζονται εδώ και μια δεκαετία στο χάρτη της ΡΑΕ, που είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσους θα μπορούσαν να υλοποιηθούν με τα κριτήρια της αγοράς. Οι δεσμευμένοι αυτοί χώροι, έχουν φέρει μόνο ανασφάλεια για τις περιοχές όπου βρίσκονται και ασφαλή κέρδη για το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ανεξάρτητα αν τελικά αυτά τα έργα θα υλοποιηθούν ή δεν θα υλοποιηθούν.

Από τους δύο ενεργειακούς χάρτες, των εξορύξεων και των μονάδων της ηλεκτροπαραγωγής, όπου πρέπει να προσθέσουμε τις επεκτάσεις των δικτύων για τη σύνδεσή τους, αλλά και τους χώρους κατάληψης των υλοποιημένων και προγραμματιζόμενων ενεργειακών αγωγών, έχουμε την εικόνα μιας άλλης χώρας που καλείται να προσαρμόσει τη ζωή και την παραγωγή της στα «κενά» που μένουν ανάμεσα σε κατειλημμένες και εν δυνάμει υποβαθμισμένες περιοχές.

Αυτό είναι το τεράστιο τίμημα που καλείται να πληρώσει η κοινωνία προκειμένου να γίνει η χώρα «ενεργειακός κόμβος», ή πιο λαϊκά «μπαταρία της Ευρώπης».

Κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Η χειρότερη θα ήταν η εμπλοκή της χώρας σε θερμά επεισόδια, λόγω της «μετακίνησής» της πιο κοντά σε όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή.

Αυτά τα τοπία, αυτοί οι κίνδυνοι, αυτές οι προοπτικές κι αυτό το τίμημα αποτελούν τα αντικείμενα που συνθέτουν τον κοινό τόπο αγώνα των κινημάτων.

Κοινός τόπος τόσο για τα κινήματα που δραστηριοποιούνται στα διάφορα ενεργειακά μέτωπα, όσο και για τα κινήματα που δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς, αφού το ζήτημα της ενέργειας αφορά σε όλους, είναι κυρίαρχο για τη ζωή και όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες.

Έχοντας κατά νου ότι ο προσανατολισμός στο κοινωνικό συμφέρον και όχι στον ανταγωνισμό των αγορών, τόσο των πολιτικών επιλογών για το ενεργειακό όσο και της τεχνολογίας, θα μπορούσε να φέρει εκπλήξεις που σήμερα είναι αδιανόητες!

   

[1] https://energypress.gr/news/egkrithikan-oi-tesseris-neoi-nomoi-gia-tin-agora-ilektrismoy-stin-ee-eykolotero-pleon-emporio

[2] https://energypress.gr/news/giati-erhontai-ependyseis-15-dis-sto-reyma-apo-fysiko-aerio-oi-nees-kiniseis-stin-energeiaki

[3] http://www.vannasfakianaki.gr/pio-oikologikos-pethaineis/

[4] https://energypress.gr/news/diasyndesi-livyis-kritis-me-agogo-aerioy-syzita-ayrio-o-papandreoy

[5] https://energypress.gr/news/meridio-sto-desertec-fotovoltaiko-project-mamoyth-diekdikei-i-ellada

[6]https://www.agronews.gr/tech/green-reports/82087/shedio-meiosis-hreous-kata-30-me-parahorisi-gis-gia-ape/

[7] https://www.cretalive.gr/business/to-fthhno-petrelaio-apeilei-tis-ereynes-se-ionio-krhth-1023828

[8] https://www.tanea.gr/2007/05/26/greece/to-pyriniko-ergostasio-poy-den-egine-2/

[9] https://www.rodiaki.gr/article/388208/na-yparxei-parembash-gia-ton-pyrhniko-stathmo-sto-akoygioy

[10] https://www.documentonews.gr/article/boylgaria-paratash-zwhs-gia-ton-deytero-antidrasthra-toy-kozlontoyi

[11] Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ), Ο Ελληνικός ενεργειακός τομέας, Ετήσια έκθεση 2019, σελ. 34,  https://www.iene.gr/articlefiles/file/meletes/iene-meleti-2019.pdf

[12] https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=LEGISSUM:xy0024&from=EL

[13] https://ecology-salonika.org/2010/03/24/the-world-map-of-nuclear-energy/

[14] https://www.stockwatch.com.cy/el/article/diethnis-oikonomia/pyriniki-energeia-kai-ape-systinei-o-oosa

[15] https://lithanthrakas.wordpress.com/2009/03/22/paragogi-energias/

[16] https://www.naftemporiki.gr/story/1353790/diethnis-puriniki-sumfonia-gia-ti-meiosi-ton-ekpompon-diokseidiou-tou-anthraka

[17] Τα αγκάθια του καλού, Λεωνίδα Λουλούδη, «Από το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» στην «κλιματική αλλαγή», η υπερθέρμανση των σχέσεων επιστήμης και πολιτικής, Εκδόσεις Αρμός, 2014

[18] «Κρίση χρέους και υφαρπαγή γης», Κωστή Χατζημιχάλη, Εκδόσεις ΚΨΜ, σελ. 42

[19] https://oikotopia.org/2019/02/16/vromika-spania-metalla-skavontas-vayhitera-stin-energeiaki-metavasi/

[20] http://ath-stop-mining.blogspot.com/2019/08/blog-post.html

[---->]