Πώς μπαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο της διαπραγμάτευσης

 Το  «γάντι» στον ΣΥΡΙΖΑ

[...] Μπροστά σε ένα τέτοιο σενάριο, πάντως, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να βάλει στο... κάδρο της διαπραγμάτευσης και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα φέρεται να είχαν συζητήσει και παλαιότερα ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ωστόσο επιβεβαιώθηκε χθες, και μάλιστα αναμένεται να αποτελέσει «σημαία» στην κυβερνητική ρητορική το επόμενο διάστημα.

«Το παιχνίδι είναι πολύ δύσκολο, πολύ σκληρό και πολύ συγκεκριμένο και πρέπει να διαμορφώσουμε στο εσωτερικό συνθήκες αρραγούς μετώπου», δήλωσε εξερχόμενος του Μαξίμου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πετώντας το γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ. «Η αντιπολίτευση θα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, στο επίπεδο ωριμότητας και υπευθυνότητας που απαιτείται», σημείωσε, με εμφανή την πρόθεση να θέσει την Κουμουνδούρου και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα προ των ευθυνών τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως επιμένει στη γραμμή ότι δεν υπογράφει καμία συμφωνία με τους δανειστές και ζητά σταθερά εκλογές.

Πάντως, η στάση της τρόικας δεν μπορεί παρά να προβληματίζει ακόμα και τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία τα τελευταία 24ωρα εμφανίζονται με μεγαλύτερη δόση... ρεαλισμού σε σχέση με πριν, με χαρακτηριστικές τρεις περιπτώσεις:

α. Του επικεφαλής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη (Αθήνα 9.84), που δήλωσε ότι «ενδεχομένως η σκληρή τους στάση (των δανειστών) δεν αφορά μόνο αυτήν την κυβέρνηση. Ίσως θέλουν να δείξουν πώς θα φερθούν και στην επόμενη κυβέρνηση».

β. Του ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη (twitter) ο οποίος πρότεινε συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Αντώνη Σαμαρά και συμφωνία για το χρέος, εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και συγκεκριμένη ημερομηνία των εκλογών.

γ. Του βουλευτή Αλέξη Μητρόπουλου (Βήμα) που δήλωσε χθες ότι «εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ενδεχόμενο να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική».

Η ιλαροτραγική δήλωση Παπαδημούλη και τα συμφραζόμενα

Όταν ο αντιπρόεδρος χύνει το γάλα από την καρδάρα του αρχηγού 

ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ΣΚΩΠΤΗΣ 

Το «πνεύμα της ήττας» επιστρέφει. Κάποιοι «στρατηγοί της ήττας» αισθάνονται βαριές στις πλάτες τους τις ευθύνες μιας ενδεχόμενης διακυβέρνησης και σπεύδουν να τις ξεφορτωθούν ή να την μοιραστούν με τους μνημονιακούς ολετήρες.
 

Ίσως αργήσει να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της προχτεσινής «πατάτας» του κ. Δημ. Παπαδημούλη, να ζητήσει από τους αρχηγούς Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ «να διερευνήσουν τη δυνατότητα συμφωνίας-¨πακέτο¨, μέσω μιας σύσκεψης υπό τον Κ. Παπούλια, και για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας».
Ο αριστερός αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου – είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι – υπονομεύει την μέχρι τώρα πολιτική του αρχηγού του.
 

Η δήλωση του κ. Αλ. Τσίπρα τον Μάιο του 2012 αποτέλεσε το εφαλτήριο της εκλογικής εκτόξευσης του κόμματος του. Είχε πει συγκεκριμένα, στην προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας: «Ο λαός θα νικήσει το φόβο. Δεν θα υποκύψει, δεν θα εκβιαστεί. Θα βάλει οριστικό τέλος στη διαφθορά. Ζητάμε λαϊκή εντολή για κυβέρνηση Αριστεράς». Με τη φράση αυτή σηματοδότησε για πρώτη φορά, μετά από 65 τόσα χρόνια, το αίτημα ενός αριστερού σχηματισμού να κυβερνήσει. Μέσω εκλογών. Όχι να αποτελεί ένα κόμμα διαμαρτυρίας αλλά να διεκδικήσει κυβερνητικές ευθύνες. Έτσι το 4% έγινε 16.8% και Ιούνιο του 2012 έφτασε στο 26,9%.

Έρχεται τώρα ο γίγας Παπαδημούλης έντρομος και προσπαθεί «να χύσει την καρδάρα με το γάλα» του αρχηγού του. Ίσως το 27% και το διαγραφόμενο 30% plus του πέφτει βαρύ και προτιμά επιστροφή στην «έντιμο πενία».
Στις 15 Νοεμβρίου ο κ. Τσίπρας διακήρυττε από το συνέδριο του Podemos στη Μαδρίτη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε πρόκειται να αποδεχτεί καμία συμφωνία ερήμην του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα καμία συμφωνία, με το δημόσιο χρέος στο ράφι», ενώ εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία χαρακτήρισε «αναξιόπιστη και ανυπόληπτη που αντί να διαπραγματευτεί υποκύπτει στους όρους της τρόικας, μήπως και την πείσει να εκδώσει το εισιτήριο Βρυξέλλες-Αθήνα».
 

Ο κ. Παπαδημούλης, 2 μέρες αργότερα δήλωνε: «Αν ο Σαμαράς ήθελε να ανακτήσει κάτι από την ανύπαρκτη πια διαπραγματευτική του δύναμη, θα έπρεπε να καλέσει τον Τσίπρα στο Μαξίμου, χθες, να τον ενημερώσει και να ζητήσει τη γνώμη του και να διερευνήσουν τη δυνατότητα συμφωνίας-«πακέτο», μέσω μιας σύσκεψης υπό τον Κ. Παπούλια, και για το πρόσωπο του ΠτΔ, και για τον ακριβή χρόνο των εκλογών και για μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης με στόχο την απομείωση του χρέους».
 

Δεν είμαι σίγουρος τίνος η πολιτική θα δικαιωθεί εκλογικά και κατόπιν πολιτικά: Του Τσίπρα ή του Παπαδημούλη; Είμαι βέβαιος όμως και θυμάμαι πολύ καλά – μέρες που είναι – πως ο αλήστου μνήμης πολιτικός χώρος από τον οποίο προέρχεται ο κ. Παπαδημούλης, πριν από 41 χρόνια, ήταν αυτός που πρέσβευε την άποψη πως το «Πολυτεχνείο» δεν πρέπει να γίνει γιατί θα διακινδυνεύοταν η πολιτικοποίηση της χούντας μέσω της κυβέρνησης Μαρκεζίνη.
Αλλά είπαμε: Η ρουφιάνα η Ιστορία «τη δεύτερη φορά επαναλαμβάνεται σαν κωμωδία».

[--->] 

Σκαλιστήρι : Όχι μόνο ο πολιτικός  χώρος από τον οποίο προέρχεται ο κ.Παπαδημούλης πριν από 41 χρόνια...Αλλά ας μη σκαλίζουμε τα παλιά...Φρέσκα φρούτα

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΙΘΗΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Quiz: Τι θα δείξει η Ένορκη Διοικητική Εξέταση της αστυνομίας; Ότι ο ματατζής:

Α) Άφησε το κέρμα το 50λεπτο πλάι στις τσίχλες και ο βλάκας ο περιπτεράς δεν το είδε.

Β) Είχε φάει δυο πιτόγυρα απ' τον Κάβουρα, έπαθε λιποθυμικό επεισόδιο, και έβλεπε αστράκια.

Γ) Θα πεταγόταν μέχρι την κλούβα γιατί δεν είχε ψιλά και ήθελε να χαλάσει κατοστάευρω.

Δ) Δεν ήταν πραγματικός ματατζής αλλά ο Στρατούλης μεταμφιεσμένος για να συκοφαντήσει τα σώματα ασφαλείας.

Ο νικητής κερδίζει μια σακούλα γαριδάκια - απ' αυτές που δεν πρόλαβαν να σουφρώσουν τα ΜΑΤ μαζί με τα μπουκαλάκια νερό.

[--->] 

 Καλά......

Sofia Lampiki ‏@SofiaLampiki

Ο περιπτεράς στα Εξάρχεια να περιμένει αύριο πρωί πρωί κλιμάκιο του ΣΔΟΕ.

ONTHEROAD ‏@jpVartann 15h15 hours ago

@SofiaLampiki @risinggalaxy Δεν έκοψε απόδειξη, γι αυτό δεν πλήρωσαν τα παιδιά. Ο νόμος ειναι σαφέστατος

[--->]

Ημερολόγιο της Κωνσταντινούπολης. Ζωή χωρίς συρματοπλέγματα

του  Peter Schaber

Μια βόλτα στη συνοικία Gülsuyu της Ισταμπούλ (Κωνσταντινούπολη)
     

 Η  Gülsuyu / Gülensu το σούρουπο
 

Είναι ένας κανόνας που ισχύει πάντα, αυτός που ανακάλυψε ο φίλος μου Μεχμέτ Onur :  κοντά σε ένα τζεμ ή τζεμέβι (cemevi) των αλεβιτών,  χώροι λατρείας (τεκέδες)  και όχι ναοί, συνήθως υπάρχουν μέρη που αξίζει να επισκεφθεί κανείς. Στην Okmeydani, μια επαναστατική συνοικία της δυτικής Ισταμπούλ, το μέρος αυτό είναι το Sivas Pideci, που βρίσκεις το καλύτερο pide (κεμπάμπ με πίτα), και φυσικά το Sibel Yalcin Park, από το όνομα μιας επαναστάτριας, όπου μπορείτε να πιείτε το καλύτερο τσάι της γειτονιάς των "πιο φτωχικών Cay Evi (τεϊοποτείων)  της Ισταμπούλ ".Η Gülsüyü, η συνοικία στην οποία θα αναφερθούμε στη σύντομη ιστορία μας, δεν αποτελεί εξαίρεση.

Εδώ, η αγορά όπου μπορείτε να απολαύσετε άπειρες λιχουδιές δε βρίσκεται και τόσο μακριά από τον τεκέ  και από το Mahir-Deniz-Ulas-Park, που πήρε το όνομά του από τρεις από τους πιο δημοφιλείς τούρκους κομμουνιστές: τον Mahir Cayan, τον Hüseyin Cevahir και τον Ulaş Bardakçı.

Οι εικόνες σ'ένα πάρκο της Gülsüyü θυμίζουν  τους επαναστάτες  Mahir Çayan, Hüseyin Cevahir e Ulaş Bardakçı
 

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά όμορφα (και καλά) πράγματα  βρίσκονται σχεδόν πάντα κοντά σε ένα τεκέ και είναι φυσικό να είναι έτσι. Επειδή η μόνιμη καταστολή της μειονότητας των αλεβιτών, σε συνδυασμό με την μαζική μετανάστευση προς τις πόλεις από τη δεκαετία του '60 μέχρι τη δεκαετία του '80, δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ της επαναστατικής κουλτούρας και της κουλτούρας των αλεβιτών. Και επειδή τα τραγούδια, τα φαγητά, τα ποτά και η κοινωνικότητα, έπαιζαν ανέκαθεν ένα κεντρικό ρόλο στην κουλτούρα των αλεβιτών. Σε μέρη όπως η  συνοικία Kücük Armutlu, η Okmeydani, η Gazi Mahallesi και η Gülsuyu οι παραδόσεις αυτές είναι συνυφασμένες με τις επιρροές των διαφόρων επαναστατικών ομάδων. Ομάδες που έχουν τα δικά τους μπαρ, τις δικές τους βιβλιοθήκες, αίθουσες συγκεντρώσεων, τσαγάδικα και πολλά άλλα.

 

Πλατεία στο κέντρο της Gülsuyu με φόντο μια τοιχογραφία της ομάδας "Παρτιζάν" κατά των εμπόρων ναρκωτικών.
 

Στις συνοικίες αυτές οι αριστερές οργανώσεις είναι ευρύτατα αποδεκτές από τον κόσμο, λόγω του αποφασιστικού ρόλου που παίζουν στη φροντίδα της κοινότητας και στη διαχείριση της περιοχής, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς αυτές η καθημερινότητα στις φτωχογειτονιές θα ήταν ακόμη πιο ανυπόφορη. Αν επισκεφτείτε τις συνοικίες δεν θα αργήσετε να καταλάβετε ότι εδώ ισχύουν άλλοι κανόνες από ό,τι στην υπόλοιπη Ισταμπούλ.

Αυτό το αντιληφθήκαμε πολύ γλήγορα, πριν ακόμα φτάσουμε εκεί, καθώς στο βανάκι που μας μετέφερε ακούγαμε τη φωνή του σπουδαίου τραγουδοποιού Ahmet Kaya,ενός πολύ αγαπημένου τραγουδιστή που δίνει φωνή στους κατατρεγμένους της Ανατόλια. Με το βανάκι ανηφορίζαμε όλο και πιο πάνω,λες και σκαρφαλώναμε σε κάποιο φρούριο. Φτάνοντας στην κορυφή αυτό που είδαμε ξεπέρασε κάθε μας προσδοκία και μας άφησε άφωνους. Από εκεί μπορούσαμε να δούμε όλη την Ισταμπούλ, αυτή την πόλη με τις χιλιες πόλεις,εκεί όπου οι παράγκες από πηλό ξύνουν τον ουρανό,εκεί όπου ό, τι λαχταράς να βρεις το βρίσκεις, και όπου αυτό που φοβάσαι, σε βρίσκει. Μολώχ σκληρός αλλά και στοργική μητέρα, ταυτόχρονα, εκτείνεται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου η τεράστια αυτή ανώμαλη πόλη, και εκεί που φαίνεται να τελειώνει, αρχίζει και πάλι από την αρχή. Από το Gülsuyu φαίνετε (σχεδόν) όλη. Και όχι μόνο αυτή. Το βλέμμα φτάνει ως τα Πριγκηπόνησα  της Προποντίδας, πέρα από το Βόσπορο

 

    Η θέα από την  Gülsuyu ενός διπλανού οικισμού
 

Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί αυτός ο λόφος ο σκεπασμένος με σπίτια και σπιτάκια καίει τόσο πολύ τους κερδοσκόπους των ακινήτων,περισσότερο από ποτέ. Και μετά την έναρξη της περιοδείας μας, μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε τι θα καταστραφεί και τι θα χαθεί, αν περάσουν τα σχέδια των κατασκευαστικών εταιρειών. Εδώ υπάρχει μια κοινωνική ζωή που είναι δύσκολο να περιγραφεί σε όσους δεν έχουν ζήσει εκεί. Και μπορεί να την ζήσει, να τη νοιώσει, μόνο αν μείνει με φίλους στο μαχαλά, στη συνοικία.

Μια συντρόφισσα ανήγγειλε την άφιξή μας, κάποιοι φίλοι μας περιμένουν ήδη. Από την αυτοοργανωμένη βιβλιοθήκη της "Halk Cephesi" (Λαϊκό Μέτωπο) βγαίνουν μερικοί ακτιβιστές οι οποίοι μοιράζουν φυλλάδια από πόρτα σε πόρτα. Πάμε μαζί τους διασχίζοντας όλη τη συνοικία. Στο κέντρο, στην αγορά, με τις μπλε στολές τους βρίσκονται ήδη,σύντροφοι του "Ezilenlerin Sosyalist Partisi" (του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Καταπιεσμένων) μοιράζουν προκηρύξεις.Μαζί τους και μια ηλικιωμένη κυρία που συνεργάζεται μαζί τους. Η προκήρυξη είναι μια πρόσκληση σε μια συναυλία των Αλεβιτών και σε μια συνέλευση για την ανάπλαση της περιοχής. Εδώ, όπου ο αγώνας για τη ζωή δεν είναι ένας αγώνας που οδηγεί σε σύγκρουση με τους άλλους, αλλά ένας αγώνας που ξέρεις ότι χωρίς τους άλλους δεν μπορείς να νικήσεις, ο αγώνας για την καθημερινότητα είναι πολιτική.

 

                    Αυτοάμυνα: διαδήλωση μετά τη δολοφονία του Hasan Ferit Gediks από τη μαφία

 

Ένας από τους σημαντικότερους αγώνες τώρα είναι αυτός ενάντια στις "συμμορίες των ναρκωτικών" (των έμπορων ναρκωτικών) και τη μαφία. Στην Gülsuyu, πέρυσι,  οι επαναστάτες πλήρωσαν ένα πολύ βαρύ τίμημα. Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2013 έχασε τη ζωή του ο  Hasan Ferit Gedik, από το Kücük Armutlu, μια άλλη gecekondus * (*συνοικία από αυθαίρετα πλινθόκτιστα, στα τούρκικα gecekondu, που στη κυριολεξία σημαίνει  "κτισμένα μέσα σε μια νύχτα", για την ταχύτητα με την οποία χτιζόντουσαν.) σε ενέδρα που είχε στήσει ένοπλη ομάδα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης.

Ενα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, σχετικά, θα βρείτε στην διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=maEcPKBXV0M, NDT).

"Αυτό έγινε στη διάρκεια μιας πορείας διαμαρτυρίας με αφορμή μια άλλη ένοπλη επίθεση. Μια ημέρα πριν, οι μαφιόζοι είχαν πυροβολήσει έναν φίλο μας. Γι 'αυτό και βγήκαμε στους δρόμους. Στη διαμαρτυρία στις 29 Σεπτεμβρίου δεχτήκαμε  και πάλι επίθεση, πυροβόλησαν στο πλήθος. "Ο Hasan Ferit ήταν εκεί και χτυπήθηκε από έξι σφαίρες",μας  λέει μια συντρόφισσα του Ferit. Ο νεαρός άνδρας όμως δεν ήταν το τελευταίο θύμα αυτής της σύγκρουσης. Μόλις στις αρχές του Οκτωβρίου, οι συμμορίες πυροβόλησαν τον Ismail Dogan, κάτοικο της Gülsuyu, με δράση στον αγώνα κατά των συμμοριών των εμπόρων ναρκωτικών . Οι συμμορίες λειτουργούν σαν ένοπλη εμπροσθοφυλακή στη συνοικία των συμφερόντων του κράτους και των κατασκευαστών. Οι οποίοι, όπως ακούγεται όλο και περισσότερο, στέλνουν τις συμμορίες τους για να "σπάσουν" με ναρκωτικά και επιθέσεις, την κοινωνική συνοχή στην περιοχή και, έτσι, να αποδυναμώσουν την αντίσταση ενάντια στην "αστική ανάπλαση".

  Απομονωμένη, άσχημη, όπως η πείνα, άψυχη: περιφραγμένη κοινότητα σε άμεση γειτνίαση με την Gülsuyu 

Και οι οποίες απειλούν ήδη τις πόρτες της Gülsuyu. Πηγαίνοντας από τον τεκέ προς το σπίτι του Ismail Dogan, πέφτουμε επάνω σε μια από τις πιο άσχημες περιφραγμένες ή φρουρούμενες κοινότητες (gated community ) από όσες έχουμε δει μέχρι τώρα στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ πρόκειται να χτιστεί ένα συγκρότημα κατοικιών, περιφραγμένο με ψηλά τείχη, συρματόπλεγμα, πλέγμα από χάλυβα και κάμερες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυστοπικό από αυτό. Πολυκατοικίες ομοιόμορφες, άδειοι δρόμοι και καθαροί, η κυριαρχία της μονοτονίας ως αρχιτεκτονική αρχή.

Η "νέα Ισταμπούλ" της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ισλαμικού AKP. Το συγκρότημα περιβάλλεται από πολλά χιλιόμετρα συρματοπλέγματος, και σε ορισμένα σημεία από ψηλούς τσιμεντένιους τοίχους.

Και σαν,τα τυπικά σχέδια του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού και εξισλαμισμού, να ήθελαν να μας δώσουν ένα οπτικό χαρακτηριστικό σημάδι, το πρώτο κτίριο που βλέπει κανείς μπαίνοντας σ’ αυτόν τον εφιαλτικό οικισμό είναι ένα τζαμί και πίσω του ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα από τσιμέντο. Ούτε που θέλουμε να μπούμε, εξάλλου ο χώρος φυλάσσεται από μια ιδιωτική υπηρεσία ασφαλείας. Αλλά δεν θέλουμε, γιατί έφτανε μία και μόνο ματιά για να πάρουμε μια αίσθηση του πόσο ζοφερό, παρανοϊκό, θανάσιμα κουραστικό θα είναι να ζει κανείς σε αυτή την υπαίθρια φυλακή.Θάθελες να ζήσεις εκεί; Ούτε να μου το χαρίζανε.






Η επιθυμία να υπερασπιστείς και να σώσεις μια συνοικία αυθαιρέτων  από το να μετατραπεί σε κλουβιά στα μέτρα μιας υποτιθέμενης νέας μεσαίας τάξης δεν είναι αρρωστημένος ρομαντισμός. Όταν αυτές οι συνοικίες εξαφανιστούν, θα εξαφανιστεί ό,τι καλύτερο έχει να μας δώσει η Ισταμπούλ : μια ισχυρή κουλτούρα αντίστασης, με βαθιές ρίζες σε μια συλλογική ύπαρξη που αναπτύχθηκε μέρα με τη μέρα στα πλαίσια μιας μακράς παράδοσης

[--->]

[--->]