Σαν σήμερα,στις 15
Απριλίου 1938 πεθαίνει στο Παρίσι μια από τις σπουδαίες μορφές της ισπανοαμερικανικής
ποίησης του 20ού αιώνα, ο περουβιανός ποιητής Σέζαρ Βαγιέχο (César Vallejo). Σήμερα τον θυμόμαστε με τρία από
τα καλύτερα ποιήματα του.
Οι μαύροι αγγελιοφόροι
Έχει
χτυπήματα η ζωή τόσο σκληρά… Δεν ξέρω!
Χτυπήματα
σαν απ’ την οργή Θεού, λες και μπροστά τους
η ταραχή
όλων των πόνων
ήταν μια
λίμνη στην ψυχή… Δεν ξέρω!
Λίγα
είναι, μα υπάρχουν… Ανοίγουν τάφρους σκοτεινές
στο
πρόσωπο το πιο σκληρό στην πιο γερή την πλάτη.
Ίσως και
να ‘ ναι άτια από βάρβαρους Αττίλες
ή
μαντατοφόροι μαύροι που μας στέλνει ο Θάνατος.
Είναι οι βαθιές πτώσεις των Χριστών της ψυχής,
από μια
πίστη που βλαστημάει το Πεπρωμένο.
Αυτά τα
αιματηρά χτυπήματα είναι οι τριγμοί
κάποιου
ψωμιού που στου φούρνου την πόρτα μας καίγεται.
Κι ο
άνθρωπος… Φτωχός… φτωχός! Στρέφει τα μάτια, όπως
όταν
πάνω στον ώμο μια παλάμη μας καλεί,
στρέφει
τα τρελά του μάτια , κι όλα όσα έζησε
λιμνάζουν,
σαν λακκούβα ενοχής, μέσα στο βλέμμα του.
Έχει χτυπήματα η ζωή τόσο σκληρά… Δεν ξέρω!
[μετάφραση : Marta Silvia Dios Sanz]
