Δεν αρκεί να λες «όχι» στον πόλεμο

 

 ♦ "Βλέπετε αυτές τις γυναίκες που έχουν φορτωθεί στους ώμους τους τεράστια βαριά όπλα; Νέες. Ηλικιωμένες. Ξέρετε ποιες είναι αυτές; Οι ηρωίδες... Εγώ πάντα είμαι στο πλευρό εκείνων των παλικαριών, των ηρωικών Κουρδισσών μανάδων…" - Σενέρ Λεβέντ 

♦ Δεν αρκεί να λες όχι στον πόλεμο! Δεν αρκεί να λες δεν υπάρχουν κερδισμένοι στον πόλεμο! Μήπως αρκεί να λες ότι ακόμα και η χειρότερη ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο; Δεν αρκεί! Αυτά δεν αρκούν για να σε κάνουν εθελοντή της ειρήνης! 

Πες μου την πλευρά σου. Με ποιου το μέρος είσαι; Του ένοχου ή του αθώου; Του επιτιθέμενου ή αυτού που δέχεται την επίθεση; Του εισβολέα ή αυτού που δέχεται εισβολή; 

Αν λες όχι στον πόλεμο, δεν θα φοβάσαι να γράψεις ανοικτά την άποψή σου. Γίνεται να κάνεις πορείες ειρήνης και συλλαλητήρια σε περιόδους κατάπαυσης του πυρός και να σιωπάς μόλις αρχίσει ο πόλεμος; 

Σε αυτό το νησί υπάρχουν τόσες πολλές οργανώσεις που δεν ξέρω τον αριθμό τους. Υπάρχουν σχέδια ειρήνης. Υπάρχουν ταμεία, βραβεία. Αλλά κανείς δεν μπορεί να βγει να πει στον Ταγίπ Ερντογάν «κάτω τα χέρια σου από τα κατεχόμενα εδάφη». 

Πέστε μου τότε: «Σε τι ωφελούν τα σχέδια και τα βραβεία σας;» Μην μου περιγράφετε τα κακά του πολέμου λέγοντας «όχι στον πόλεμο». Μήπως δεν ξέρω και εγώ τα κακά αυτά; Μήπως δεν τα ξέρουν όλοι; Ειδικά εμείς οι Κύπριοι. Γιατί μπερδεύουμε εκείνον που έχει νόμιμο δικαίωμα άμυνας και τον επιτιθέμενο; Αν ο επιτιθέμενος έμπαινε στην εφημερίδα μας και επιχειρούσε να μας σκοτώσει, δεν θα κάναμε και εμείς χρήση του δικαιώματός μας της νόμιμης άμυνας; 

Κοιτάξτε την εθνικιστική μας ομάδα. Πώς λένε ωδές στον στρατό του ιμάμη που τρέχει για να κάνει γενοκτονία στη Συρία. Προσεύχονται λέγοντας να μην σπάσει η μύτη των ηρωικών στρατιωτών μας. Οι ηρωικοί μας στρατιώτες να σκοτώνουν μόνο αλλά να μην πεθαίνουν. Όσους σκοτώνουν οι ηρωικοί στρατιώτες πάνε στην κόλαση! Ενώ εκείνοι πάνε στον παράδεισο! Τους περιμένουν ουρί και καράφες κρασί στον παράδεισο! Πάλι ενθουσιάστηκε η εθνικιστική μας ομάδα! 

Πες εσύ ρε Στέλιο, πες εσύ. Εδώ και χρόνια μοιράζεις φράγκα με το τσουβάλι. Αυτό ήταν που θα βλέπαμε στο τέλος; Πού είναι εκείνοι οι ιεραπόστολοι της ειρήνης ανάμεσά μας. Ή εκείνοι οι ήρωες των ευρωπαϊκών ταμείων. Δεν υπάρχει έστω και μια ανάσα για το μωρό που πλακώθηκε κάτω από τις βόμβες των αεροπλάνων; Πέστε μου. Αξίζουμε την ειρήνη με αυτό μας το χάλι; Μια κοινότητα που παραμένει τόσο σιωπηλή στον θάνατο άλλων με σφαίρες και βόμβες. Τι μπορεί να της αξίζει;

Ιδού κοιτάξτε. Βλέπετε αυτές τις γυναίκες που έχουν φορτωθεί στους ώμους τους τεράστια βαριά όπλα; Νέες. Ηλικιωμένες. Ξέρετε ποιες είναι αυτές; Οι ηρωίδες του Κομπάνι. Της Ροζάβα. Της Ράκκα. Τους οφείλετε πολλά, πάρα πολλά. Σας έσωσαν από ένα τέρας της ανθρωπότητας. 

Από τους ψυχασθενείς τζιχαντιστές! 

Από εκείνους που έκαιγαν ανθρώπους ζωντανούς. 

Από εκείνους που έσφαζαν ανθρώπους σαν αρνιά. 

Από εκείνους που πουλούσαν γυναίκες στην αγορά ως σκλάβες του σεξ. Από εκείνους που πυροβολούσαν στο σβέρκο ομαδικά αιχμαλώτους στους οποίους φορούσαν πορτοκαλί στολές. 

Από εκείνους που έβαλαν βόμβα στον σταθμό των τρένων στην Άγκυρα. Σας έσωσαν εκείνες οι γυναίκες παλικάρια, οι ηρωίδες. Είδατε ποτέ πώς έσφαζαν εκείνες τις γυναίκες; Ντραπείτε ρε, ντραπείτε! Ντραπείτε αν δεν έχετε να πείτε τίποτα για έναν φασίστα δικτάτορα ο οποίος κόλλησε την ταμπέλα του «τρομοκράτη» τώρα σε αυτές τις γυναίκες και για έναν στρατό που πηγαίνει να τις σκοτώσει! Πηγαίνουν να πάρουν εκδίκηση απ’ αυτές! Εκδίκηση από εκείνους που έσωσαν το Κομπάνι, τη Ροζάβα και τη Ράκκα από τους ψυχασθενείς! 

Ζωντανεύουν ξανά αυτοί οι ψυχασθενείς που νομίζαμε ότι είχαμε σωθεί από αυτούς! Συνέστησαν έναν στρατό στην Ούρφα. Πηγαίνουν να σκοτώσουν φωνάζοντας ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Οι οπαδοί της 20ής Ιουλίου στην Κύπρο τους χειροκροτούν και αυτούς. Διαβάζουν προσευχές γι’ αυτούς στα τζαμιά. Εσείς. Εσείς γιατί σιωπάτε οπαδοί της ειρήνης; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι έφτασε και στη δική μας πόρτα ο κίνδυνος;

Λέτε ότι δεν υπάρχουν κερδισμένοι στον πόλεμο. 

Δεν συμφωνώ μαζί σας. 

Δεν έχει την ίδια άποψη ούτε ο δημοσιογράφος Τζαν Ντοντάρ που βρίσκεται εξόριστος στη Γερμανία. Λέει το εξής: «Υπάρχουν δύο κερδισμένοι σε αυτόν τον πόλεμο. Ο Ταγίπ Ερντογάν και το Ισλαμικό Κράτος». 

Ο Ερντογάν μάζεψε γύρω του, λέει, ακόμα και τους πιο ένθερμους αντιπολιτευόμενους που καίγονται από τη φωτιά του εθνικισμού. Δεν μπορεί να λεχθεί τίποτα για το κέφι τους!

 Ας μην υπάρχει τέτοια αντιπολίτευση! Δεν είναι αντιπολίτευση, αλλά στήριγμα της καρέκλας της εξουσίας! 

Μήπως άλλωστε δεν είναι σε αυτούς που χρωστά το σήμερα ο Ερντογάν; Οι άλλοι κερδισμένοι είναι οι τζιχαντιστές τους οποίους αποκαλούμε ψυχασθενείς. Οι οποίοι στοιβάχτηκαν στη Συρία από 100 χώρες. Ηττήθηκαν! Αλλά χάρη στον Ερντογάν τώρα σηκώνονται ξανά όρθιοι.

Με ρωτήσατε ποια είναι η δική μου πλευρά; Εγώ πάντα είμαι στο πλευρό εκείνων των παλικαριών, των ηρωικών Κουρδισσών μανάδων…

Δεν αρκεί να λες «όχι» στον πόλεμο

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 11/10/2019

https://politis.com.cy/ap…/den-arkei-na-les-ochi-ston-polemo 

[---->]

Ετελεύτησαν εν στόματι μαχαίρας

Η ικανότητα του Ελεφάντη, να διαβάζει την Ιστορία, με γνώμονα ΚΑΙ το πλαίσιο της εποχής, που διαδραματίζονται τα γεγονότα, δίνει σε ορισμένα από τα γραπτά του, διαχρονική αξία..

Απόσπασμα από το 'Μας πήραν την Αθήνα', σχετικά με την απελευθέρωση της 12-10-1944,αλλά και ως προς τα μετέπειτα..

Μα πάνω απ' όλα έχει ενδιαφέρον η περιγραφή του πλαισίου της εποχής..

'Κι΄ όλα μαζί με την αίσθηση μιας προδοσίας και ταπείνωσης ενός λαού κι ενός στρατού ,που δεν ηττήθηκε, μαζί με την συνείδηση συνέχισης και συμμετοχής σε ένα πόλεμο που δεν τελείωσε...,σ' ένα πόλεμο ζωής και θανάτου στα μεγάλα πεδία των μαχών, στο Στάλινγκραντ,στο Ελ Αλαμέϊν,στον Ειρηνικό ,όλα μαζί καλλιέργησαν στον κόσμο ένα πνεύμα απείθειας που γρήγορα μετατράπηκε σε πνεύμα εξέγερσης.

Πως αυτή η γενικευμένη διαθεσιμότητα, η γενικευμένη απείθεια, μετατράπηκε σε εξέγερση πάνω κάτω μέσα σε έναν χρόνο ,από το 42 ως το 43 είναι μια θαυμαστή αλλά και περίπλοκη ιστορία.. Πολλά ξέρουμε γι αυτήν, άπειρα αγνοούμε, καθώς τα σκέπασε η λήθη και για τα περισσότερα οι ιδέες μας είναι θολές.

Απλώς να σημειώσω ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης ανατροπής. Επειδή η κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου δεν επιδέχεται κενά, το κενό που δημιούργησε ο πόλεμος και η καταστροφή των παλιών ιεραρχιών το πλήρωσαν νέες δυνάμεις, άλλοι ιστορικοί πρωταγωνιστές πήραν την θέση των παλαιών , νέες ιδεολογίες εκτόπισαν τις παλιές.

Στην θέση των παλιών διαχωριστικών γραμμών βασιλικοί/ αντιβασιλικοί, βενιζελικοί/ αντιβενιζελικοί η δυναμική του πολέμου και της Αντίστασης χάραξε καινούριες.

Από την μια μεριά οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ ,που θα αντιπροσωπεύουν τον νέο ιστορικό πρωταγωνιστή, μια νέα δύναμη ηγεμονίας, που αναδείχθηκε μέσα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, από την άλλη το σύνολο των προπολεμικών αστικών δυνάμεων :Oi βενιζελικοί, οι αντιβενιζελικοί,οι βασιλικοί,οι αντιβασιλικοί,οι μεταξικοί ,οι αγγλόφιλοι ,και οι γερμανόφιλοι..

Προς το τέλος του πολέμου η βέβαιη πλέον ήττα του Άξονα, κατάργησε την διαφορά Γερμανοφιλίας και Αγγλοφιλίας ,που προπολεμικά χώριζε τις αστικές δυνάμεις κι όλοι μαζί συνενώθηκαν σε μια ενιαία παράταξη για ν αντιμετωπίσουν τον νέο αντίπαλο..

Οχι μόνοι τους αλλά μαζί με τους Εγγλέζους σε μια αρραγή, όπως αποδείχτηκε αγγλοελληνικη συμμαχία.

Η ΕΑΜικη παράταξη ωστόσο είχε 'εισβάλει 'στο κέντρο.....Ξεπήδησε από την περιφέρεια, από την επαρχιακή ενδοχώρα της Ελλάδας κι εξίσου δυναμικά από την ενδοχώρα της Αθήνας συνενώνοντας την φτωχολογιά των γειτονιών, των συνοικιών και των μαχαλάδων της πόλης με την αγροτιά των βουνών και των κάμπων της Χώρας..

Ετσι η πόλη ΑΛΛΑΞΕ χέρια..

Η Αγγλοελληνικη συμμαχία το είδε με τα μάτια της όταν στην Απελευθέρωση χύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κρατώντας τα λάβαρα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ κι υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου να πει στον πανηγυρικό της Απελευθέρωσης, στο Σύνταγμα 'Πιστεύομεν και στη λαοκρατία'!!!

Αλλά δεν πίστευε στην λαοκρατία, ούτε ο ίδιος, ούτε οι Εγγλέζοι, ούτε ένας άνθρωπος της Αγγλοελληνικής συμμαχίας,είτε στέλεχος,είτε απλός πολίτης,είτε διανοούμενος,ειτε μαυραγορίτης,είτε ένοπλος ριμινίτης,πρώην ταγματασφαλίτης εδεσίτης, χίτης ...

Η Ενδοχώρα η περιφέρεια ,η αχανής περιφέρεια του κέντρου απειλούσε να παραμείνει στο κέντρο ως εξουσία..

Ετσι τα πάντα έγιναν αστάθμητα ,διακυβευόμενα ,η ίδια η Αθήνα από κέντρο εξουσίας με τους παλιούς απαράγραπτους τίτλους μετατράπηκε σε διακύβευμα.

Γι αυτό ,από την δυναμική των πραγμάτων και τη δράση των ανθρώπων αναδείχθηκε το ανήκουστο ερώτημα σε ποιόν ανήκει η Αθήνα, ερώτημα στο οποίο δεν μπορούσε να απαντήσει κανένα υποθηκοφυλακείο, μιας και οι παλιοί τίτλοι κυριότητας είχαν αχρηστευθεί..

Για το ερώτημα αυτό απάντησε ο Δεκέμβρης..

....................................................................................

Αλλά η Αγγλοελληνική συμμαχία κατάλαβε πολύ καλά ,ήδη από το καλοκαίρι του 1943,και το είδε με τα μάτια της την ώρα της Απελευθέρωσης ότι στις εκλογές, που αναγκαστικά θα γίνονταν ,με βάση τις ίδιες τις δεσμεύσεις των Συμμάχων η ΕΑΜική παράταξη θα κέρδιζε με τα τσαρούχια..

Οσο και να την περιόριζαν όσο και να την στρίμωχναν, θα ήταν ένα πλειοψηφικό γεγονός, που τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς αυτήν.

Αυτό το ήξεραν ακόμα κι οι λούστροι της Ομόνοιας, το ήξερε κι ο Τσώρτσιλ κι ο Σκόμπυ κι ο Τσακαλώτος κι ο Παπανδρέου.

Η 'Λαοκρατία' μπορούσε με κοινοβουλευτικά μέσα να κατακτήσει την εξουσία ,κάτι δηλαδή σκανδαλώδες και κακό προηγούμενο για όλη την Ευρώπη..

Γι'αυτό η πολιτική συνεχίστηκε με άλλα μέσα με πόλεμο,και στο πεδίο εκείνο, όπου η Αγγλοελληνική συμμαχία ήταν δυνατή ,ίσως και ασυναγώνιστη

Γι αυτό 'Ο Δεκέμβρης ήτο δώρο του Υψίστου'(Γ.Παπανδρέου) ,γι αυτό 'προείχε η εξόντωση των κομμουνιστών (Τσώρτσιλ) ,γι αυτό οι νέοι πρωταγωνιστές ετελεύτησαν εν στόματι μαχαίρας........''

[---->]