Γεννήθηκα στους Παξούς το 1950.
Φύγαμε από το νησί το 1962 γιατί η επαρχία τότε δεν είχε ψωμί,
ενώ οι μεγάλες πόλεις πρόσφεραν δουλειά.
Στο νησί, δεν είχαμε ρεύμα αλλά λάμπα με λάδι.
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα και πάτησα τον διακόπτη, τρόμαξα.
Στον Πειραιά γνώρισα τον Αντώνη Τουρκογιώργη - γίναμε πολύ
φίλοι -
και τα άλλα τα παιδιά από τους Persons.
Τότε, δεν ήξερα ούτε τη λέξη Beatles, ούτε Rolling Stones.
''Ξέρεις'', μου είπαν, ''να παίζεις κιθάρα;''
Επειδή δεν ήθελα να πω όχι, τους είπα ότι ήξερα.
Μου έδωσαν λοιπόν την κιθάρα
και σιγά - σιγά, έβγαλα ένα τραγούδι της εποχής.
Αυτοί τρελαθήκανε.
Έπαιξα το Satisfaction και από τον ενθουσιασμό τους
με αγκάλιαζαν και φώναζαν να γίνω μέλος της μπάντας.
Μου πήρε ο πατέρας μου μια κιθάρα και άρχισα να μελετάω.
Όσο προχωρούσα, τόσο βελτιωνόμουν.
Υπήρχαν τα μουσικά πρωινά τότε. Κάναμε συναυλίες.
Ερχόντουσαν στον κινηματογράφο τα σχολεία στις 10 το πρωί..
Μια μέρα, μας λέει ο Γιάννης Πετρίδης να πάμε να παίξουμε
με τους MGC στη Λάρισα ως support του Πουλικάκου.
Μετά τη συναυλία, ήρθε ο Δημήτρης και μου λέει:
''Θα πάμε στο Κύτταρο παρέα. Εμείς κι εσείς''.
Ο Πουλικάκος ήταν τότε ο πατέρας της ελληνικής ροκ.
Γίναμε φίλοι με τον Δημήτρη.
Εμείς ως Socrates
και ο Δημήτρης Πουλικάκος με το συγκρότημα Εξαδάχτυλος,
ξεκινήσαμε στο Κύτταρο. Είχαμε πολύ κόσμο.
Κάθε μέρα δύο παραστάσεις.
Από αυτό το κλαμπ ξεκίνησε το ροκ στην Ελλάδα.
Το 1975 πήγαμε στο Παρίσι και ηχογραφήσαμε
με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τον δίσκο Phos.
Ύστερα, πήγαμε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και κατόπιν
με τη Μαρία Φαραντούρη και κάναμε συναυλίες σε διάφορες χώρες,
μετά ήρθε και ο Μίκης Θεοδωράκης, πήγαμε και με το Μάνο
Χατζιδάκι
να κάνουμε τη Σκοτεινή Μητέρα. Ωραίος τύπος ο Χατζιδάκις, ροκ.
Έγινε ο δίσκος ''On The Wings'',
στη συνέχεια το
Lp ''Waiting For Something''
και συνεχίσαμε με το ''Breaking Through'' και ''Plaza''.
Κάποια στιγμή, αγοράζω το περιοδικό Επίκαιρα και διαβάζω:
''Δίσκος ελληνικού συγκροτήματος
ψηφίστηκε δίσκος της εβδομάδας στην πολιτεία Τζόρτζια των
Η.Π.Α''.
Η μπάντα αυτή, ήταν οι Socrates.
Οι UFO μας ζήτησαν να πάμε να παίξουμε μαζί τους
σε περιοδεία σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Έτσι κι έγινε.
23 συνολικά συναυλίες, οι δύο τελευταίες στο Hammersmith
Odeon.
Εκεί μας είδε ο Lemmy από τους Motorhead και ενθουσιάστηκε.
Τότε ήταν που ο παραγωγός μας Vic Coppersmith,
έστειλε δείγμα της δουλειάς μας στην Warner Bros.
Του έστειλαν έτοιμο συμβόλαιο να υπογράψουμε.
O Vic μας άφησε το απόγευμα να το σκεφτούμε
και να του ανακοινώναμε την απόφασή μας.
Την έβγαλα όλο το απόγευμα κάτω από μια αχλαδιά.
Σκεφτόμουν τον πατέρα μου. Τη μάνα μου.
Αγαπούσα και αγαπώ τον τόπο αυτό και αποφάσισα να μην πάω.
Δεν το μετάνιωσα.
Γιάννης Σπάθας
Σήμερα έφυγε από τη ζωή.
..............................................................................................................
Πηγές:
diablog. eu - Μιχαέλα Πρίντσιγκερ
rockrooster. gr - Χρήστος Ηλιόπουλος
