Ας έχουμε εικόνα τι έγινε χτες στη Μυτιλήνη:
* Δημόσιοι υπάλληλοι επιστρατεύτηκαν στο στήσιμο της νέας
"Μόριας", πίσω από το πεδίο βολής του στρατοπέδου. Απειλήθηκαν ότι,
αν δεν το κάνουν, θα υποστούν διοικητικές κυρώσεις -- μέχρι απόλυση.
* Η διαδήλωση των αλληλέγγυων στους πρόσφυγες χτυπήθηκε με αγριότητα
από την αστυνομία. Για να έχουμε ένα μέτρο: όταν η αστυνομία θέλει απλά να
διαλύσει μια διαδήλωση, ρίχνει κρότου-λάμψης, και αφήνει τον κόσμο να φύγει.
Χτες η αστυνομια κυνηγούσε τον κόσμο και έκανε προσαγωγές, σε πλήρη
επιχειρησιακό συντονισμό με τους φασίστες. Χτες η διαδήλωση είχε απέναντι δύο
αστυνομίες: μία τακτικη και ένστολη, και μία αναδιπλασιασμένη, με πολιτικά,
ανενόχλητη και συνεργαζόμενη με την αστυνομία.
* Αυτό που κάνει την Μυτιλήνη πρωτεύουσα του ελληνικου
φασισμού δεν ειναι η μαζικότητα των φασιστών. Είναι, ακριβώς, ο ρόλος που τους
επιτρέπεται/αποδίδεται από κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση, αστυνομία, δικαστικη
εξουσία, ΜΜΕ. Αυτό είναι που κάνει επικίνδυνο τον φασισμό: ότι μυρίζει απ'το
κεφάλι. Είναι το ίδιο που κάνει κρίσιμη την απόφαση της δίκης των ναζί, στις 7
Οκτωβρίου.
[---->]
