Εσθήρ Κοέν: Μου είναι αδιάφορος ο πρόεδρος της Γερμανίας, τι να του πω;

Η Εσθήρ Κοέν είναι μια από τα ελάχιστα μέλη της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων που γλίτωσε από το Αουσβιτς. Την 90χρονη ζήτησε να συναντήσει κατά την επίσκεψή του στο μαρτυρικό χωριό Λιγκιάδες Ιωαννίνων ο γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ.

Έτσι, τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν πάνω της. Η ίδια ωστόσο δηλώνει: «Μου είναι αδιάφορος ο πρόεδρος της Γερμανίας. Τι να του πω; Τι να μου πει; Πώς να του ξεδιπλώσω τον πόνο μου για να τον καταλάβει;»

Η Εσθήρ Κοέν δεν μιλά, όμως, μόνο για τη θηριωδία των ναζί, αλλά και για τη συμπεριφορά των χριστιανών συντοπιτών της.
Η συγκλονιστική μαρτυρία της δημοσιοποιήθηκε από την Καθημερινή και το ΣΚΑΙ. Μιλώντας στο κανάλι το πρωί της Παρασκευής, λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση με τον Γιόαχιμ Γκάουκ, η Εσθήρ Κοέν λέει:

«Μου είναι αδιάφορος ο πρόεδρος της Γερμανίας. Τι να του πω και τι να μου πει; Δεν μπορώ να του μιλήσω ελληνικά και να του ξεδιπλώσω τον πόνο μου για να τον καταλάβει. Όλα έχουν ειπωθεί. Αυτά που βιώσαμε εμείς, δεν μπορεί να τα καταλάβει. Δεν είναι δυνατόν να καταλάβει.
»Τι φταίξαμε; Ποιος ο λόγος; Μας ξεκλήρισαν. Μας πήραν από τα σπίτια μας σαν τσουβάλια, χειρότερα κι από ζώα, σε ένα μικρό βαγόνι 75 άτομα, μάνες με μωρά παιδιά. Η νύφη μου γεννούσε την ώρα που φθάναμε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης κι ο Γερμανός της έδωσε μια κλωτσιά κι εμένα με πέταξε έξω. Δεν ξέρω τι απέγινε. Δεν περιγράφονται αυτές οι εικόνες με λόγια» είπε.

Ερωτηθείσα εάν η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, η κυρία Κοέν σημείωσε: «Μας κοροϊδεύουν όλους. Μας κάνουν οικονομικό πόλεμο, γιατί μόνο η μικρή Ελλαδίτσα μπόρεσε και σταμάτησε για δύο ημέρες τη Γερμανία στον Γοργοπόταμο και έγινε η απόβαση στη Νορμαδία. Δεν θα μας το συγχωρέσουν ποτέ».

«Mια συγγνώμη»…

...δεν ειπώθηκε από κανένα γερμανό αξιωματούχο για τις θηριωδίες των Ναζί στην Ελλάδα, αλλά θα είχε άλλη βαρύτητα παλαιότερα από ό,τι τώρα, αναφέρει ο καθηγητής Χ. Φλάισερ στο Γερμανικό Ραδιόφωνο.
Η επίσκεψη του γερμανού προέδρου αυτές τις μέρες στην Ελλάδα φέρνει και πάλι στην επιφάνεια θηριωδίες από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, που για όσους επέζησαν, δεν μπορούν να ξεχάσουν. Οι νεώτερες γενιές τις διαβάζουν στα βιβλία ιστορίας ή τις ακούν από τους μεγαλύτερούς τους. Είναι θηριωδίες που δεν αναφέρονται στα γερμανικά βιβλία ιστορίας και δεν έχουν καταγραφεί στη γερμανική συλλογική μνήμη.


Σε κανένα βιβλίο ιστορίας
«Οι Έλληνες εγκαλούν συχνά στη μνήμη τους τα γεγονότα εκείνης της εποχής», υποστηρίζει ο Χάγκεν Φλάισερ, καθηγητής Νεώτερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Η περίοδος της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα ήταν η πιο αιματηρή και η πιο καταστροφική από ό,τι σε όλες τις μη σλαβικές χώρες, αλλά ακόμη και στην Τσεχία. Υπήρχαν πολλά Λίντιτσε. Το Λίντιτσε και το Οραντούρ είναι μαρτυρικές πόλεις γνωστές στους μορφωμένους Γερμανούς. Αλλά τα Καλάβρυτα, που επισκέφθηκε το 2000 ο τότε γερμανός πρόεδρος Ράου, ή οι Λυγκιάδες, που θα επισκεφθεί ο νυν, δεν τα ξέρει κανείς, παρά το ότι εκτελέστηκαν με τον πιο θηριώδη τρόπο γυναίκες, παιδιά, ακόμη και αγέννητα παιδιά. Στα γερμανικά σχολικά βιβλία δεν υπάρχουν».