Η υποτιθέμενη πρωταθλήτρια
του «αντιευευρωπαϊσμού», την παραμονή των ευρωεκλογών, συγκάλεσε συνέντευξη
Τύπου για να εξηγήσει την αλλαγή της στάσης της απέναντι των Βρυξελλών. Δεν
είναι η μόνη αλλαγή στάσηςτης Λε Πεν το τελευταίο διάστημα: απέναντι στο κίνημα
των κίτρινων γιλέκων, επί δύο εβδομάδες, προσποιήθηκε ότι εκφράζει κάποια
συμπάθεια και εγγύτητα, αλλά από την τρίτη και μετά πέταξε τη μάσκα καλώντας
διαδηλωτές να «αφήσουν την αστυνομία να επιβάλλει την τάξη στους δρόμους».
Αναφορικά,όμως, με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ενιαίο νόμισμα
μιλάμε για πραγματική κωλοτούμπα: «Εμείς
είμαστε πραγματιστές, δεν είμαστε ιδεολόγοι.Υπέρ της εξόδου από τη νομισματική
ένωση και την Ευρωπαϊκή Ένωση ήμασταν όταν τη μόνη εναλλακτική λύση που είχαμε ήταν
μεταξύ της πλήρους υποταγής στις Βρυξέλλες και την έξοδο από την ΕΕ ». Αλλά
τώρα, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα σε διάφορες χώρες αυξάνονται οι πιθανότητες
για ένα Ευρωκοινοβούλιο Κοινοβούλιο με ενισχυμένες τις θέσεις της εθνικιστικής δεξιάς ... τα πράγματα αλλάζουν
κατά πολύ ! Να θυμίσουμε ότι πριν από λίγους μήνες η «κυρία» τόλμησε να πει ότι
«πρέπει να ελευθερώσουμε την Ευρώπη από την Ευρωπαϊκή Ένωση» (που είναι δύο πολύ
διαφορετικά πράγματα, αν και πολλοί προσποιούνται ότι είναι το ίδιο ...).
«Σήμερα
οι συνθήκες έχουν αλλάξει τελείως. Οι θέσεις μας επηρεάζουν περισσότερο κόσμο σε
όλη την Ευρώπη και στην Ιταλία βρίσκονται στην κυβέρνηση ». Οπότε, κάνει
την ίδια στροφή όπως ο Σαλβίνι, τον οποίο θυμάται όταν συμμετείχε στο συνέδριο
του Εθνικού Μετώπου στη Λυών το 2011, με φανελάκι «όχι στο ευρώ».
«Τώρα
μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη από μέσα, να βγούμε και να υιοθετήσουμε ένα
νέο νόμισμα δεν είναι πλέον στις προτεραιότητες μας . Οι Συνθήκες μπορούν να
ερμηνευθούν κατά το δοκούν, φτάνει να δούμε τι έκανε η ΕΚΤ με την ποσοτική
χαλάρωση. Όταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα είναι πια ο Γιουνκέρ,
αλλά κάποιον που θα εκφράζει τις ιδέες
μου και αυτές του Σαλβίνι, η ζωή των πολιτών θα βελτιωθεί ».
Τι έχουμε γράψει ένα εκατομμύριο φορές και το έχουμε φωνάξει
στους δρόμους : οι φασίστες είναι τα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, συχνά προσπαθούν
να αυξήσουν την τιμή του μισθού του μισθοφόρου, αλλά ποτέ δεν στρέφονται
εναντίον όσων βρίσκονται στην εξουσία.
Η «αντιπολίτευση» τους
ήταν ψεύτικη, με στόχο να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή δυσφορία από τις πολιτικές
λιτότητας. Για να μην οδηγηθεί αυτή τη δυσφορία
και οργανωθεί «από την αριστερά».
Τη βρώμικη δουλειά τους, όλα αυτά τα χρόνια, τη διευκόλυνε στο
μέγιστο βαθμό ο «φιλοευρωπαϊσμός» που χαρακτήρισε όλη τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή
Αριστερά», μαγεμένη,όπως ήταν, από τη δηλητηριώδη αφήγηση του πολυεθνικού
κεφαλαίου , σύμφωνα με το οποίο ευρωπαϊσμός = «διεθνισμός» της νέας εποχής
και επομένως, η μόνη δυνατή αντιπολίτευση θα μπορούσε να γίνει μόνο από τα δεξιά.
Η στροφή της Λε Πεν και του Σαλβίνι ξεκαθαρίζει απολύτως τα
πράγματα, τέσσερις μήνες πριν τις ευρωεκλογές. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να
υπάρξει «αριστερός ευρωπαϊσμός», παρά μόνο η πολυεθνικότητα του κεφαλαίου. Η
φασιστική δεξιά, στις ευρωεκλογές στο μόνο που θα διαφοροποιείται και θα υψώνει
τη φωνή της θα είναι η κατανομή των μεταναστών που καταφέρνουν να σώζονται από
βέβαιο πνιγμό.
Τώρα, λοιπόν,που όλοι αυτοί θα μιλούν για «μεταρρύθμιση της
ΕΕ» - μαζί με τον Γιουνκέρ και τον Βίτο Κονστάνσιο, τον πρώην αναπληρωτή του
Μάριο Ντράγκι στην ΕΚΤ – πως μπορείς να ξεχωρίσεις ένα ρεφορμιστή της δεξιάς από ένα ρεφορμιστή της «αριστεράς»;
