Η σωστή τοποθέτηση για το ζήτημα των εμβολίων δεν είναι το δίλημμα κάνω η δεν κάνω εμβόλιο.
Αυτο το κρίνει και το αξιολογεί κάθε λογικός και ενημερωμένος πολίτης (αλήθεια το κράτος και οι Ιατρικοί Σύλλογοι ενημερώνουν ικανοποιητικά τους πολίτες που εμβολιάζονται;) για τον εαυτό του, σταθμίζοντας ενδεχόμενο κόστος και ενδεχόμενο όφελος.
Το ερώτημα είναι αν οι ιατρικές πράξεις και επεμβάσεις στο σώμα μας πρέπει να είναι νομικά υποχρεωτικές, με κυρώσεις που κάνουν την ζωή όσων δεν επιθυμούν ένα βάσανο η αίρουν την οικονομική επιβίωση.
Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί δεν αναζητούνται φάρμακα και γιατί αρχίζει να γίνεται δεκτό ότι κάθε λίγο που θα σταματά η επενέργεια της προηγούμενης δόσης, θα γίνεται νέα δόση. Εις το άπειρον .
Μην μου πείτε για τα ετήσια εμβόλια γρίπης γιατί αυτά τα έκαναν συστηματικά μόνο ηλικιωμένοι άνθρωποι η άνθρωποι με ειδικά προβλήματα υγείας και μάλιστα εθελοντικά.
Πέραν του ότι είχαν δοκιμασθεί επί δεκαετίες. Το συμπέρασμα: ένας πληθυσμός μόνιμα εξαρτημένος από τις φαρμακευτικές εταιρείες ,λογοκρισία πληροφόρησης και ιδεών, αδιαφορία για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και κατάργηση της ίσης μεταχείρισης.Blade Runner,1984, Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος.
Ολα μαζί .
Θυμάμαι κι εκείνο το διήγημα του αγαπημένου μου συγγραφέα Philip Κ. Dick " Η πίστη των πατέρων μας"
,όπου κυβερνά τον πλανήτη ολοκληρωτικά
ένα είδος ρομπότ που χάρη στα παραισθησιογόνα που ρίχνει στο νερό πείθει τον
πληθυσμό ότι είναι τίμιοι κομμουνιστές ηγέτες. Το αφιερώνω στους Ταλιμπάν του
εμβολιασμού .Ιδίως τους " αριστερούς".
