Ο Γ. Μιχαηλίδης κατηγορήθηκε για την ένοπλη ληστεία στο
Βελβεντό της Κοζάνης που έγινε το 2013. Πέρασαν εννέα χρόνια. Η ποινή του ήταν
16 έτη κι έχουν περάσει ήδη τα εννέα. Οχτώ από την δίκη. Εκείνα τα παιδιά,
μετέφηβοι τότε, ήταν τα οργισμένα νιάτα που προέκυψαν από τη δολοφονία του
Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ένας από αυτούς, ο καλύτερος φίλος του Αλέξη, ο Νίκος
Ρωμανός, είδε τον φίλο του να πέφτει γεμάτος αίματα.
Ο Μιχαηλίδης ζητά να εξεταστεί η αποφυλάκισή του. Ο δολοφόνος
του Γρηγορόπουλου έχει ήδη αποφυλακιστεί, αφού "έσπασε" η ποινή για
τα ισόβια και με αναγνώριση πρότερου έντιμου βίου αποφυλακίστηκε στα 13 χρόνια.
Τι πρότερο ανέντιμο βίο είχε ένα τόσο νέο παιδί; Δεν είχε.
Τώρα είναι μόλις 54 κιλά κι η υγεία του βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ο Μιχαηλίδης πεθαίνει. Τόσο απλά. Πεθαίνει.
Αυτά τα έξι παιδιά του Βελβεντού μπορεί να τα θυμάστε. Είναι
εκείνα που βασανίστηκαν τόσο,ώστε μετά η ΕΛ.ΑΣ προχώρησε σε φώτοσοπ. Υπουργός
ήταν ο Δένδιας.
Ποια δικαιοσύνη κρατά όμηρο έναν άνθρωπο που διεκδικεί τα
δικαιώματά του, όπως ο νόμος τα ορίζει. Την ίδια στιγμή που, όπως ο νόμος το
όρισε, ο Κορκονεας είναι ελεύθερος; Και ο Λιγνάδης, σκανδαλωδώς, κοιμάται σπίτι
του καταδικασμένος- πρωτόδικα- παιδοβιαστής πλέον.
Ο Μιχαηλίδης είναι ένας νέος άνθρωπος που πεθαίνει. Παίζει με
τον θάνατο για να έχει δικαιώματα. Εγώ πιστεύω στο σωφρονισμό και τον επιθυμώ
για όλους. Αυτό σημαίνει δημοκρατία. Η ελληνική δικαιοσύνη τον αναγνωρίζει μόνο
στους "χαϊδεμένους" της. Όχι όμως σε ένα νέο, που θα μπορούσε να
είναι το παιδί μας και που διεκδικεί τη ζωή του.
από Ioannis Stefos
