Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της Γαλλικής προεδρίας:
"Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Γερμανός καγκελάριος
ζήτησαν την απελευθέρωση των περίπου 2500 υπερασπιστών του Αζοφστάλ που
κρατούνται ως αιχμάλωτοι πολέμου από τις Ρωσικές δυνάμεις"
-------------------------
Δεν έχω βέβαια καμιά πείρα για το πως διεξάγονται οι
διπλωματικές συζητήσεις, όπως επίσης δεν ξέρουμε τι πραγματικά ειπώθηκε και
πως.
Αλλά έπαθα σοκ
πραγματικά με το γεγονός, που επιβεβαιώθηκε κι από ρωσικές πηγές, ότι το δίδυμο
αυτό τόλμησε να ζητήσει κάτι τέτοιο από τον Πούτιν.
Όχι γιατί σ' αυτές τις
2500 είναι συγκεντρωμένο ένα μέρος από το Ναζιστικό σώμα που τόσο έχει
βασανίσει τους Ρωσόφωνους, όχι. Αυτό το καταλαβαίνω, δεν δίνουν δεκάρα αν είναι
Ναζί ή δεν είναι - αφού τους κάνουν την δουλειά.
Απορώ για το θράσος να ζητούν από τον Πούτιν να αφήσει
ελεύθερους τους πιο σκληρούς αντιπάλους, αιχμαλώτους πολέμου, ενώ ο πόλεμος
συνεχίζεται. Δηλαδή το λες και βλακεία, μπορεί να βγάζανε και καμιά υποχρέωση -
είναι καλοί σ' αυτά. Αλλά παρόλα αυτά πάνω από όλα είναι μια αίσθηση που έχουν
- και τώρα, στη δύσκολη θέση που έχουν βρεθεί - ότι όλα τους επιτρέπονται.
Και απορώ αν ο Πούτιν ανταπαντώντας τους ζήτησε να μην τον
ξαναενοχλήσουν αν δεν βγουν άμεσα από το ΝΑΤΟ.
Βλέπεται μπορεί αυτά τα δυο καλόπαιδα να τα έχουν για θελήματα
οι Αμερικάνοι, μπορεί η σφαλιάρα να πέφτει σύννεφο, όμως με την Ρωσία
εξακολουθούν να δείχνουν μια οίηση και μια αγένεια που έχει βαθιές ρίζες στο
παρελθόν αλλά και στο ρατσιστικό υπόβαθρο, που είναι μια από τις κολώνες του Ευρωπαϊκού
πολιτισμού.
Και εδώ βρίσκεται άλλη
μια σοβαρή αδυναμία του Πούτιν. Δεν έχει δώσει στους "εταίρους" του,
όπως τους αποκαλεί, να καταλάβουν την θέση τους.
Απ´ αυτή την παράλειψη
του Προέδρου, ξεκινούν και πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μαζί τους
όλα αυτά τα χρόνια· "έχουν πάρει πολύ αέρα", όπως λέγαμε παλιά. Ειδικά τώρα, μετά τη στρατιωτική επιχείρηση,
όλα αυτά πρέπει να τα βάλει σε μια σειρά.
Και με δημόσιο τρόπο
και λόγο, ώστε "να πάρουν αέρα και οι λαοί" που ταλανίζουν αυτά τα ανθρωπάκια.
