Ακυρώθηκε από το ΣτΕ η απόφαση της πολεοδομίας για αναστολή έργων στις #skouries

Μετά από προσφυγή της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. (θυγατρικής της Eldorado Gold) και του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Χαλκιδικής (το οποίο ελέγχεται από συνδικαλιστές της Ελλ. Χρυσός), το Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσε σήμερα την απόφαση της πολεοδομίας του Δήμου Αριστοτέλη που προέβλεπε διακοπή εργασιών στο εργοτάξιο των Σκουριών.

Υπενθυμίζεται ότι στις 10-6-2013 η Πολεοδομία εξέδωσε «ΣΗΜΑ διακοπής οικοδομικών εργασιών» στις Σκουριές, “καθώς έπειτα από αυτοψία που διενήργησαν αρμόδιοι υπάλληλοι της υπηρεσίας διαπιστώθηκαν εκτεταμένες εκσκαφές και άλλες κατασκευές χωρίς άδεια δόμησης”. Για την ακύρωση του Σήματος Διακοπής της Πολεοδομίας η εταιρεία προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας ισχυριζόμενη ότι:

«Οι προκείμενες εκσκαφές δεν αφορούν στη δόμηση κτιρίου εργοστασίου ή γραφείων κ.λ.π., αλλά αφορούν διαμορφώσεις χώρων οι οποίες έχουν εγκριθεί με το σχέδιο ΥΠΑΝ 565-027 που επισυνάπτεται στην άδεια εγκατάστασης… και αφορούν στις περιοχές διεργασίας, στις βοηθητικές περιοχές και στις περιοχές εκτός εργοστασίου».

Ο Πρόεδρος του Ε” Τμήματος του ΣτΕ πείσθηκε από την εταιρεία και στις 27-6-2013 εξέδωσε Προσωρινή Διαταγή αναστολής εκτελέσεως του Σήματος Διακοπής «καθ’ο μέρος απαγορεύει την εκτέλεση των εργασιών έδρασης του μηχανολογικού εξοπλισμού που προβλέπονται στην … άδεια εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της μονάδας εμπλουτισμού Σκουριών της Διεύθυνσης Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών».

Η ίδια η μητρική εταιρεία Eldorado Gold στην ιστοσελίδα της διατείνεται ότι οι εργασίες που ξεκίνησε το 2013 αφορούν στην ανοικοδόμηση εγκαταστάσεων (plant construction):








[--->]   

Για το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, την τρομοϋστερία και κυρίως την αντίσταση

 του Νίκου Γιαννόπουλου

Είναι κάπως τραγικό, και συνάμα ολίγον αστείο, ότι δώδεκα χρόνια μετά το “τρομοκαλοκαίρι” του 2002 υποχρεωνόμαστε, υποχρεώνομαι, να αντιμετωπίσουμε την ίδια τρομοϋστερία, την ίδια ογκώδη άγνοια, τα ίδια στερεότυπα, την ίδια κακογουστιά. Φυσικά, περίμενα ότι με την έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα και τον δικό μου πρόλογο σε αυτό θα δημιουργηθεί ο γνωστός θόρυβος. Η αλήθεια όμως είναι ότι είμαι κάπως έκπληκτος με την ένταση της επίθεσης των πολιτικών και των δημοσιογραφικών επιτελείων, με αυτή τη στημένη οργή, που αν δεν την ξέρεις μπορεί και να σε τρομάξει, αλλά αν την ξέρεις, σίγουρα θα σε αηδιάσει.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, λοιπόν, σχεδόν δώδεκα χρόνια έγκλειστος στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού, από τα οποία τα δύο ολομόναχος, πράγμα που δεν έχει συμβεί ούτε στις διαβόητες φυλακές Σταμχάιμ της Γερμανίας, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο που με κορμό την προσωπική του διαδρομή, από το 1973, περιγράφει την κατάσταση του κινήματος, ιδιαίτερα του μεταπολιτευτικού, και γενικότερα την πολιτική ζωή του τόπου, αναφέρεται στο ρόλο της Αριστεράς και των ποικίλων “Αριστερών”, προσπαθώντας να εξηγήσει τη δική του διαδρομή, από το ανεξάρτητο ταξικό κίνημα στο πολύμορφο και στη συνέχεια στο ένοπλο.

Είναι από τα ελάχιστα βιβλία πολιτικών κρατουμένων στον κόσμο που αναφέρεται ελάχιστα στη φυλακή και κυρίως στο “έξω”.