"ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΠΟΜΕΝΩ"

Κλασική ιστορία: μεταλλευτική εταιρία διχάζει τις τοπικές κοινωνίες με την υπόσχεση θέσεων εργασίας, δωροδοκεί τους δημάρχους της περιοχής κι έτσι όλοι κάνουν τα στραβά μάτια όταν συμβαίνουν τα πρώτα “ατυχήματα”, η δε εταιρία, εννοείται πως δεν αναλαμβάνει καμία πρωτοβουλία αποκατάστασης της περιβαλλοντικής καταστροφής.

Όταν πλέον το νερό δεν πίνεται, τα ζώα ψοφάνε και οι καλλιέργειες δεν αποδίδουν, όταν συμβαίνει ένα ακόμη “ατύχημα” που προκαλεί τη ρύπανση τεσσάρων ποταμών και δύο λιμνών,με αλουμίνιο, κυάνιο, αρσενικό και βάριο, αρχίζουν οι κάτοικοι να αντιδρούν.

Αρχικά επιλέγουν τη νομική οδό και τρώνε πολλά γκολ στη σειρά, όσο η εταιρία συνεχίζει το εγκληματικό της έργο. Κάποια στιγμή, κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός διατάζει την εταιρία να σταματήσει τη λειτουργία της, αλλά - ποιος θα το περίμενε - εκείνη συνεχίζει ακάθεκτη! Όσοι και όσες είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για δικαίωση μέσω της νομικής οδού, πέφτουν από τα σύννεφα και παραιτούνται, αντίθετα, κάποιοι άλλοι και κάποιες άλλες αρχίζουν να υιοθετούν πιο συγκρουσιακές μορφές δράσης. Ο αγώνας κορυφώνεται όταν 300 άτομα κάνουν κατάληψη στις εγκαταστάσεις της εταιρίας, δίνοντας μάχη σώμα με σώμα με 120 (!) αστυνομικούς.

Η παραπάνω ιστορία εκτυλίσσεται από το 2011 στην κοινότητα Πουμαγιάκτα κοντά στο Κούσκο του Περού, όπου πραγματοποιεί εξορύξεις χρυσού η εταιρία Anabi S.A.C. Αυτή τη στιγμή τα πρόσωπα της φωτογραφίας, μαζί με άλλους οκτώ αγωνιστές και αγωνίστριες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για απαγωγές, δολιοφθορές, κλοπές και δύο εμπρησμούς.

Μάλλον δεν έχει νόημα να πούμε “πριν φτάσει η κατάσταση σε αυτό το σημείο οικολογικής καταστροφής, κοινωνικής διαίρεσης, ποινικοποίησης όσων αντιδρούν, ας αποκομίσουμε τα διδάγματα που χρειάζεται από ιστορίες όπως αυτή στο μακρινό Περού”, τη στιγμή που οι ομοιότητες είναι προφανείς με αυτό που ήδη συμβαίνει στη Χαλκιδική. Μάλλον είναι παραπάνω από αυτονόητο, το να πούμε ότι το ίδιο αναμένεται να συμβεί στα Άγραφα, στη Σαμοθράκη, στον Αχελώο και σε τόσα άλλα σημεία αυτής της χώρας που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο στόχαστρο του ενεργειακού – εξορυκτικού καπιταλισμού, εάν δεν αντισταθούμε.

Με ποιον τρόπο; Παραθέτουμε ως τροφή για σκέψη μία φράση της Φράνσια Μάρκες, της κολομβιανής αγωνίστριας που τιμήθηκε με το βραβείο Γκόλντμαν: “αντιστέκομαι δε σημαίνει απλώς υπομένω. Σημαίνει μετασχηματίζω τη σύγκρουση”.

 

[---->]

Μην κουράζεσαι κ. Δούρου! Το εμπεδώσαμε!

 

Το εμπεδώσαμε ότι είσαι στο πλευρό των επιχειρηματικών συμφερόντων με το μανδύα της ΑΕΚ. Όχι μόνο γιατί σκορπίζεις χρήματα από τον κορβανά της λαϊκής φορολογίας για το μπετοθηρίο της «Αγιά Σοφιάς», αλλά και για την υπογειοποίηση της Πατριάρχου Κωνσταντίνου και την με μέτωπο προς σταθμό ΗΣΑΠ Περισσού διαμόρφωση, για τα σχετικά της Μητρόπολης ΝΙΦ έργα στο ΟΤ 445, για τον υπόγειο σταθμό αυτοκινήτων στο ΟΤ 150, και Κύριος οίδε τι μας περιμένει ακόμα…

Εσύ ακκίζεσαι για τα «έργα» σου στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Ιωνία δήθεν για το καλό τους, όμως τα αεκτζίδικα ιστολόγια σε αποκαλύπτουν: μιλούν για όλα αυτά ως συνοδά, δηλαδή συνοδευτικά έργα της «Αγιά Σοφιάς».

Μην κουράζεσαι, λοιπόν, κ. Δούρου! Το εμπεδώσαμε! Και όσοι δεν το είχαν πιάσει από την αρχή, τώρα με τα γραφόμενα στα αεκτζίδικα sites θα το πιάσουν…

ΥΓ. Το ΟΤ 445 προοριζόταν για πράσινο. Το ΟΤ 150 φιλοξενούσε ένα διαμάντι της βιομηχανικής αρχαιολογίας, την «Ανατολική Ταπητουργία», που άνθρωποι αμαθείς, δημοεκλεγμένοι στη Νέα Ιωνία, ισοπέδωσαν, αγνοώντας γνώμες τεκμηριωμένες για το αντίθετο, προσφέροντας στον Μινώταυρο του αυτοκινήτου και τη βιομηχανική ιστορία της πόλης.

Κώστας Π. Παντελόγλου

[---->]

ΚΑΛΠΙΚΟΙ

Παρακολουθούμε μετά τις εκλογές την έντονη προσπάθεια της κυβέρνησης, από τη μια να ενισχύσει στη κοινή γνώμη την άποψη ότι η "επένδυση" του Ελληνικού και κάθε παρόμοια είναι η θεραπεία διά πάσα νόσο και από την άλλη να επιταχύνει την εκκίνησή της με κάθε τρόπο.

Είναι χαρακτηριστική η υστερία για το πότε θα ξεκινήσουν οι μπουλντόζες, οι πανηγυρισμοί για την απόρριψη από το ΣτΕ προσφυγών πολιτών και φορέων, η τοποθέτηση σε θέση υφυπουργού που θα διαχειριστεί θέματα της "επένδυσης" ανθρώπου που μέχρι χτες ήταν σύμβουλος της Lamda, οι απανωτές συναντήσεις και διαβουλεύσεις, το γεγονός ότι δεν κράτησε παραπάνω από λίγες μέρες η δημόσια δέσμευση ότι δεν θα αλλάξει η νομοθεσία σχετικά με το θέμα αυτό.

Στην ίδια λογική και οι δημοτικές αρχές των όμορων δήμων, με προεξάρχουσα αυτή του Ελληνικού - Αργυρούπολης.

Την ίδια στιγμή ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ασκούν κριτική στην κυβέρνηση - το κάθε κόμμα από τη δική του σκοπιά - άλλοτε βάσιμη, άλλοτε χωρίς ουσία. Έχουν όμως μεγάλη ευθύνη γιατί όχι απλώς υποστήριξαν, αλλά έκαναν ότι μπορούσαν στην πράξη για να προωθηθεί αυτή η υπόθεση.

Υποτίθεται ότι όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να επενδυθούν κεφάλαια στη χώρα μας, να έχουμε ανάπτυξη και δουλειές για μας και τα παιδιά μας. Το ιδιωτικό συμφέρον εμφανίζεται ως δημόσιο! Η αποθέωση του λαϊκισμού!

Η "επένδυση" του Ελληνικού θα καταστρέψει θέσεις εργασίας στις γύρω τοπικές αγορές και ευρύτερα. Οι νέες θέσεις εργασίας που θα προκύψουν θα είναι κατά κανόνα κακά αμειβόμενες και χωρίς δικαιώματα. Προσωρινές, ασταθείς, όσο οι επενδυτές θα έχουν και άλλες επιλογές πιο κερδοφόρες και μέχρι την επόμενη ύφεση/κρίση. Για να πάμε ακόμη πιο κάτω από εδώ πού βρισκόμαστε τώρα.

Ποια είναι η προοπτική της ανάπτυξης που μας τάζουν; Οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, μέσα από κρίσεις και καταστροφές. Καταστροφές για τους ανθρώπους, την κοινωνία, τη φύση, το περιβάλλον.

Πανηγυρίζουν για την απόφαση του ΣτΕ. Γιατί όμως;

Γιατί σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής, όπου όλοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, η δικαιοσύνη "ευλόγησε" την τσιμεντοποίηση ενός μεγάλου, μοναδικής αξίας δημόσιου χώρου;

Γιατί θα κτιστεί μια νέα πόλη, με ουρανοξύστες των 200 μέτρων, με δεκάδες πολυόροφα κτίρια των 50 ίσως και πλέον μέτρων και πολλά των 30 μέτρων, με Mall πέντε φορές περισσότερα από το αυθαίρετο Mall του Λάτση στο Μαρούσι, με καζίνο, με ....... με......;

Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες, ιδιαίτερα σε αυτούς που μπορούν να δουν πιο πέρα από το κάλπικο επιχείρημα περί ανάπτυξης και θέσεων εργασίας. Που προβληματίζονται για την κοινωνική χρησιμότητα αυτού που σχεδιάζεται να γίνει, στο σύνολό του ή σε επιμέρους πλευρές του.

Τους καλούμε σε εγρήγορση, οργάνωση και διεκδίκηση.

Γιατί όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα ένα είναι πολύ σίγουρο: η ανάγκη της λαϊκής παρέμβασης κόντρα στην παθητική αποδοχή που επιδιώκει το σύστημα κεντρικά και τοπικά.

Ο δρόμος δεν είναι να ζητούμε χορηγίες από τον Λάτση και κάθε όμοιό του, όπως δυστυχώς κάνουν ορισμένοι και πέραν της δημοτικής αρχής. Αλλά να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό κίνημα υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος απέναντι στην ιδιωτική κερδοσκοπία και αυθαιρεσία με κρατική υποστήριξη και διαπλοκή.

[---->]