Το είχε πει ο Malcolm X: " Αν δεν προσέχετε, τα ΜΜΕ θα
σας κάνουν να μισήσετε τους ανθρώπους που καταπιέζονται και ν’ αγαπήσετε τους
καταπιεστές
Τίποτα πιο επίκαιρο.
Τα κανάλια με οθόνη πλάσμα είναι δεκάδες, αλλά κάνοντας
ζάπινγκ με το τηλεχειριστήριο, η περιγραφή και τα σχόλια, ειδικά της διεθνούς
πολιτικής, δεν διαφέρουν
Για όσους έχουν την ευκαιρία να βλέπουν τα ευρωπαϊκά,
βορειοαμερικανικά ή νοτιοαμερικανικά ΜΜΕ, η κατάσταση είναι πανομοιότυπη
Μεγάλες τράπεζες, εταιρείες χαρτοφυλακίου, μεγιστάνες,
οικονομικά δίκτυα, ευαγγελικές εκκλησίες, κατέχουν τα μεγαλύτερα δίκτυα με έδρα
αυτές τις ηπείρους και η πολιτική τους αναφορά είναι αυτοί οι ίδιοι, η δεξιά, η
ακροδεξιά , οι μεγάλες οικονομικές εξουσίες.
Εξαίρεση δεν αποτελεί ο μεγάλης κυκλοφορίας έντυπος τύπος.
Ούτε οι περιφερειακές εφημερίδες δεν ξεφεύγουν από αυτό τον
κανόνα και η ευθυγράμμισή τους αγγίζει το 100%
Υπ’ αυτές τις συνθήκες γίνεται όλο και πιο δύσκολο να
καταλάβουμε τι συμβαίνει.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος ,να επηρεάσουν τα μυαλά των ανθρώπων
με τον πιο ύπουλο τρόπο, κάνοντας τους να πιστέψουν ότι αφού τα ΜΜΕ είναι
πολλά, η προσφορά ποικίλει και σέβεται όλες τις απόψεις.
Τα ονόματα που επιλέγουν αυτά τα μμε μερικές φορές είναι
τραγελαφικά σε σχέση με την πραγματικότητα: " Ελεύθερος ", " Η
αλήθεια ", " Η Ανεξάρτητη ".
Είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις μια είδηση που να λέει κάτι
καλό, έστω ένα, που να συμβαίνει στην Κίνα, την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Ρωσία,
το Βιετνάμ, τη Βόρεια Κορέα, τη Νικαράγουα, τη Συρία κλπ. Σε αυτές τις χώρες τα
καλά πράγματα που πρέπει να δείξεις δεν υπάρχουν ποτέ.
Η κοψιά των ειδήσεων για τις χώρες αυτές είναι ένα αιώνιο
εκκρεμές μεταξύ χειραγώγησης και ψεύτικων ειδήσεων, χωρίς ποτέ να ζητούν
συγγνώμη ή να επανορθώνουν στην περίπτωση μιας αποδεδειγμένα ψευδούς είδησης.
Φαίνεται ότι σε κάποιες, τυχαία, χώρες, όπως η Ουκρανία και το
Ισραήλ όλα πάνε μια χαρά.
Κι όμως στο Ντονμπάς και στην Παλαιστίνη όλο και κάτι τραγικό
θα συμβαίνει....
Στα παραπάνω, να προσθέσουμε και τα εμπόδια σε όσους
προσπαθούν να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη.
Άβολοι δημοσιογράφοι, που εξαφανίστηκαν σε διάφορες χώρες του
κόσμου, είναι δύσκολο να τους θυμόμαστε όλους.
Δεκάδες οι δολοφονίες των ερευνητικών ρεπόρτερ στην
αμερικανική ήπειρο και όχι μόνο.
Το δίκτυο της Νότιας Αμερικής TeleSUR (καρπός κρατικής
συνεργασίας μεταξύ Βενεζουέλας, Αργεντινής, Ισημερινού, Νικαράγουας και Κούβας)
πολλές φορές το ρίχνουν στις χώρες όπου η δεξιά βρίσκεται στην κυβέρνηση για να
μην ακουστεί η φωνή του μοναδικού μη ευθυγραμμισμένου δικτύου της ηπείρου με
την Ουάσιγκτον
Τα μπλοκάρισμα του προφίλ στο Facebook, στο Twitter και το
Instagram όποιων κοινοποιούν "άβολα" δημοσιεύματα.
Τέλος, στα γεγονότα αυτών των ημερών στις ΗΠΑ, σχεδόν ποτέ δεν
δείχνουν εικόνες από ψηλά για να μη φανεί ο μεγάλος όγκος του πλήθους των διαδηλωτών.
Προτιμούν την τόσο προσφιλή από τις μέρες του G8
της Γένοβας,τεχνική, που από τότε έγινε κανόνας: επιμένουμε σε κάποια σπασμένη βιτρίνα,
ακόμα καλύτερα αν υπάρχει και κάποιος που αφαιρεί εμπορεύματα, για να κρύψουμε
τους χιλιάδες ανθρώπους που κατεβαίνουν στους δρόμους για ένα ευγενή σκοπό και
να πείσουμε τους θεατές ότι όσο πιο γρήγορα τους συλλάβουν όλους αυτούς, ακόμα καλύτερα αν αυτό γίνει με ξύλο, τόσο το καλύτερο για όλους μας.
