Η απεργία πείνας έληξε, οι φυλακισμένοι Παλαιστίνιοι νίκησαν

Παλαιστίνιοι στην πόλη της Γάζας πανηγυρίζουν μετά την αναστολή της 40ημερης απεργίας πείνας εκατοντάδων παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές, που ξεκίνησε στις 27 Μαΐου. Το τέλος της απεργίας, που συμπίπτει με την έναρξη του Ραμαζανιού, ήρθε μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις μεταξύ ισραηλινών σωφρονιστικών αρχών και την ηγεσία των απεργών..Ashraf Amra APA images

  Μετά από 40 ημέρες απεργία πείνας, εκατοντάδες παλαιστίνιοι έγκλειστοι στις ισραηλινές φυλακές αναστείλαν την απεργία τους.

Το τέλος της απεργίας ήρθε μετά από 20 ώρες έντονων διαπραγματεύσεων μεταξύ των ηγετών της απεργίας, συμπεριλαμβανομένου του φυλακισμένου στελέχους της Φατάχ, Μάρουαν Μπαργκούτι, και των σωφρονιστικών αρχών του Ισραήλ, σύμφωνα με δήλωση που εξέδωσε το Σάββατο το πρωί η επιτροπή αλληλεγγύης των κρατουμένων.

Η επιτροπή χαρακτήρισε τη συμφωνία ως «νίκη για τον παλαιστινιακό λαό και τους κρατουμένους στην επική υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας τους».

Πρόσθεσε δε, ότι το Ισραήλ υποχρεώθηκε να διαπραγματευτεί αφού συνειδητοποίησε ότι οι φυλακισμένοι «ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν μέχρι τη νίκη ή το θάνατο και ότι η καταπίεση, η βία και κάθε είδους παραβιάσεις δεν κατάφερε να τους αποδυναμώσει αλλά μάλλον ενίσχυσε την αποφασιστικότητά τους».

Στη δήλωση αναφέρεται ότι οι ισραηλινές αρχές έκαναν δεκτά ορισμένα από τα αιτήματα των κρατουμένων, χωρίς να δίνονται περισσότερες λεπτομέρειες.

Ωστόσο, πηγές της σωφρονιστική διοίκησης  του Ισραήλ ανέφεραν στο πρακτορείο Ειδήσεων Ma'an ότι η συμφωνία, μεταξύ του Ισραήλ, της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) και της Παλαιστινιακής Αρχής, περιλαμβάνει ένα δεύτερο επισκεπτήριο το μήνα από τις οικογένειες των κρατούμενων .

«Η απεργία πείνας κατάφερε να επαναφέρει τον αριθμό των επισκεπτηρίων που παραδοσιακά ίσχυαν για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους, πριν η ΔΕΕΣ (Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) μειώσει τον αριθμό των επισκεπτηρίων πέρυσι από δύο σε ένα το μήνα, ξεσηκώνοντας τους Παλαιστίνιους».

Ωστόσο, ο εκπρόσωπος της ισραηλινών σωφρονιστικών αρχών «αρνείται να σχολιάσει εάν ικανοποιήθηκαν και άλλα αιτήματα».

Περίπου 1.500 φυλακισμένοι ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 17 Απριλίου απαιτώντας βελτίωση των συνθηκών και τον τερματισμό της απομόνωσης, τους βαρύτατους περιορισμούς στις επισκέψεις των συγγενικών τους προσώπων και τη διοικητική κράτηση - παρατεταμένη φυλάκιση χωρίς δίκη.

Στα αιτήματα των απεργών πείνας ήταν και η χαλάρωση των περιορισμών στην είσοδο βιβλίων, ενδυμάτων, τροφίμων και άλλων ειδών από τις οικογένειες τους.

Το Ισραήλ κατέφυγε αμέσως σε σκληρά τιμωρητικά μέτρα προσπαθώντας να σπάσει την απεργία, μεταφέροντας τους φυλακισμένους από φυλακή σε φυλακή, κλείνοντας τους ηγέτες στην απομόνωση, απαγορεύοντας τις επισκέψεις των δικηγόρων τους και κατάσχοντας τα προσωπικά τους αντικείμενα.

Οσο η απεργία συνεχιζόταν και η υγεία πολλών κρατουμένων επιδεινωνόταν, το Ισραήλ αύξανε τις ψυχολογικές πιέσεις: δημοσιεύματα των ΜΜΕ ανέφεραν ότι το Ισραήλ θα προσφύγει στην επικίνδυνη και ιατρικά ανήθικη πρακτική της υποχρεωτικής σίτισης και οι Ισραηλινοί υπουργοί εξαπέλυσαν μια εκστρατεία δυσφήμισης του Μάρουαν Μπαργκούτι με εμφανή στόχο τη διάσπαση της ενότητας των απεργών πείνας.

Μέχρι την Παρασκευή το βράδυ, 834 κρατούμενοι συνέχιζαν την απεργία , σύμφωνα με την εφημερίδα του Τελ Αβίβ Haaretz, και 18 παρέμειναν νοσηλευμένοι.

[--->]

Το ΘΕΜΑ της ΑΥΓΗΣ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ #skouries

Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ

Στην ενότητα «ΘΕΜΑ» του χθεσινού (24/5) φύλλου της η ΑΥΓΗ αφιερώνει ένα τρισέλιδο όπου αναλύεται η σημερινή κατάσταση του «κινήματος των Σκουριών». Εκεί γράφονται πολλές αλήθειες (γνωστές από καιρό τώρα σε όσους κάπως συστηματικά παρακολουθούν τα σχετικά συμβαίνοντα) που αφορούν τα χαρακτηριστικά του κινήματος αυτού: τη σταδιακή απονεύρωσή του ειδικότερα και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Τίποτα ή ελάχιστα όμως αναφέρονται για την εξέλιξη και αντιμετώπιση του καθαυτού θέματος: που είναι η μη νομιμότητα αφενός και η μη επωφελής για την εθνική οικονομία αφετέρου ήδη υφιστάμενη, κυρίως δε η επί θύραις επέκταση των στην ανατολική Χαλκιδική δραστηριοτήτων της Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold. Και αυτά πέραν των πολύ σημαντικών αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που άρχισαν με την αποψίλωση και διάσπαση του συνεχούς της δασοκάλυψης της περιοχής και την απελπιστικά ορατή ήδη αποστράγγιση των υδροφορέων της.

Άρση των αιτίων του προβαλλόμενου σημερινού ΘΕΜΑΤΟΣ της ΑΥΓΗΣ δεν μπορεί να αποτελέσει η προτροπή: «το κίνημα πρέπει να επιστρέψει στα χαρακτηριστικά που είχε πριν, λαμβάνοντας αμεσοδημοκρατικά αποφάσεις και προχωρώντας σε δυναμικές κινητοποιήσεις». Δεν είναι το κίνημα το ίδιο που σάλπισε υποχώρηση και ξεφούσκωσε την όποια αρχική του δυναμική. Είναι η ασυνέπεια λόγων και έργων του ΣΥΡΙΖΑ που ξεφούσκωσαν το κίνημα αυτό -το κίνημα που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το χρειάστηκε του φούσκωσε τα πανιά προς την εξουσία.
 Με συνέπεια να είναι η «εγκληματική οργάνωση των Σκουριών» -το άλλο όνομα του κινήματος- η μεγαλύτερη τέτοια στην ελληνική ιστορία, αν όχι και στην παγκόσμια, από άποψη αριθμού υπόδικων κατηγορουμένων. Και πώς υπό αυτές τις συνθήκες να επιστρέψει το κίνημα σε δυναμικές κινητοποιήσεις; Εύκολο τόχετε;

Δεν είναι μόνο η μη εκπλήρωση του: «25 βγαίνουμε 26 κλείνουν τα μεταλλεία» -λίγοι μόνο αφελείς θα το έπαιρναν κατά γράμμα, αν και η αφέλεια δεν είναι από τα εν ανεπαρκεία είδη στον τόπο μας, που ιδίως εκείνον τον καιρό είχε μεγάλη πέραση. 
Είναι κυρίως το ότι τα περισσότερα επιχειρήματα που καταδεικνύουν την κατά παρέκκλιση από τη νομιμότητα, μη επωφελή για την εθνική οικονομία και βλαπτική για τη δημόσια υγεία πρακτική που ακολουθεί και σχεδιάζει και για το μέλλον η Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold έχουν αναδειχθεί αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Και τα οποία επιχειρήματα -πλην ενός- ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε παντελώς και σχεδόν πεισματικά αρνήθηκε να εκμεταλλευτεί και χρησιμοποιήσει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και κατά της εταιρείας.
Ακόμα δε και το ένα σοβαρότατο επιχείρημα που χρησιμοποίησε σε κάποια κρίσιμη φάση -την αποδεδειγμένα μη εφαρμοσιμότητα της μεθόδου flash smelting- μοιάζει να κάνει στην παρούσα φάση το παν για να το υποβαθμίσει ή ακυρώσει. Καταφεύγοντας δια του νυν αρμόδιου υπουργού σε παντελώς αχρείαστες και προδήλως ύποπτες «Δρυλλεράκειες διαιτησίες» ώστε να παρακαμφθεί ο σκόπελος του flash smelting.

Η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει στην ίδια ενότητα της ΑΥΓΗΣ πως «η σημερινή κυβέρνηση είναι μαζί με το κίνημα, με την πλευρά μας» και συνεχίζει: «στα δικαστήρια επί κυβέρνησης Σαμαρά, από τη μία πλευρά ήταν το κίνημα και από την άλλη η κυβέρνηση μαζί με την εταιρεία. Σήμερα είναι το ακριβώς ανάποδο. Η κυβέρνηση είναι στο πλευρό των αγωνιστών της Χαλκιδικής». Ο αγώνας δηλαδή τώρα δικαιώνεται κατά την κ. βουλευτίνα.

Μακάρι, αν και προσωπικά δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Και εξάλλου, δουλειά της σημερινής κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι η δικαστική συμπαράσταση στους διωκόμενους μιας «εγκληματικής οργάνωσης», αλλά η δια της κοινοβουλευτικής οδού ανάδειξη και πιστοποίηση των παρατυπιών και παρανομιών της εταιρείας και η ως εκ τούτου αυτόματη κατάπτωση της κατηγορίας περί «εγκληματικής οργάνωσης» των αγωνιστών του εναντίον της κινήματος. Και η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ έχει επ’ αυτού ιδιαίτερη ευθύνη ως μέλος του κυβερνώντος κόμματος, ιδίως όμως ως προεδρεύουσα της επιτροπής περιβάλλοντος της Βουλής.

Διαβάζω κάπου στο «ΘΕΜΑ»: «Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής. Οι προηγούμενες ήταν συνεπείς στις υποσχέσεις τους και στην πρακτική τους για το θέμα των Σκουριών. Σε αυτές ανήκει το δόγμα «η επένδυση θα γίνει με κάθε κόστος» που αποτέλεσε και το σύνθημα για τη βίαιη καταστολή που ακολούθησε». Δεν βρίσκω όμως σε ποια διαφορά αναφέρεται η φράση αυτή, μια που δεν συνεχίζει ώστε να αναδείξει ποια τα διαφορετικά των υποσχέσεων και της πρακτικής της σημερινής κυβέρνησης. Μια που δεν αναφέρει ποιο είναι το δικό της δόγμα. Και μια και δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει βίαιη καταστολή «όταν το κίνημα ξανα-προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις».

Το ΘΕΜΑ είναι ένα. Και το πρόβλημα είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Η δε λύση που υπονοείται από τη σχετική σημερινή αρθρογραφία της ΑΥΓΗΣ είναι τώρα πια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Είναι υπεκφυγή και ανανδρία να αναζητείται αυτή δια της ανάκλησης στα όπλα και αποστολής στο μέτωπο ενός εξουθενωμένου κινήματος. Από εκείνους μάλιστα που έκαναν ότι μπορούσαν για να το αφοπλίσουν.

[--->]  

"Καλέ τώρα θα κάνουμε πορεία; Μόλις μίλησα με τον Παναγιώτη" #skouries

https://www.facebook.com/epitropineolaias/photos/rpp.1717115238564071/1906915532917373/?type=3&theater