Σκουριές: Ομίχλη, από δακρυγόνα και δημοτικά συμβούλια

Του Νίκου Αναστασιάδη, μέλους της Επιτροπής Αγώνα Θεσ/νίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

 

 Σκηνικό από ταινία του Αγγελόπουλου έστησε η εταιρία security της Eldorado Gold (εεμ, συγγνώμη, η Ελληνική Αστυνομία) στις Σκουριές την Κυριακή 23/11, χρησιμοποιώντας τα δακρυγόνα σαν μηχανήματα τεχνητού καπνού.

 Η χτεσινή πορεία στο βουνό ήταν η μαζικότερη του τελευταίου διαστήματος, δείχνοντας ότι ο κόσμος δεν τα έχει παρατήσει παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, ότι το κίνημα κρατάει, και η μάχη συνεχίζεται. Πολλοί κατά καιρούς έχουν βιαστεί να «θάψουν» αυτό τον αγώνα, αλλά κάθε φορά ο κόσμος τους διαψεύδει. Παρά τον πόλεμο που έχουν δεχτεί κάτοικοι και αλληλέγγυοι σε όλα τα επίπεδα το προηγούμενο διάστημα, τέσσερα λεωφορεία από Θεσσαλονίκη και Ξάνθη, καθώς και πάνω από 200 αυτοκίνητα, συνολικά πάνω από 1.200 άτομα ξεκίνησαν από την Ιερισσό, πέρασαν από τη Μεγάλη Παναγιά μέχρι να φτάσουν (ξανά) στις Σκουριές.

Δείτε φωτογραφίες από την πορεία εδώ:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.736457393096020.1073741848.183601428381622&type=1
http://alterthess.gr/content/fotoreportaz-apo-ton-mario-lolo-ton-dimitri-tosidi-kai-ton-kostantino-tsakalidi?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Δείτε βίντεο από την πορεία εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=t8FfiJi5ZG4&list=UU0KjW4ky0LEVTMtElIvutBQ
http://www.youtube.com/watch?v=SiXWHwNvZuA

Το κλίμα ήταν για άλλη μια φορά ζεστό, αλλά και με προβληματισμό για τα επόμενα βήματα. Αυτή τη φορά ο κόσμος που συμμετείχε ήταν προετοιμασμένος για τους κινδύνους της καταστολής, ενώ ήταν μικρότερη η παρουσία παιδιών και ηλικιωμένων. Πολύ θετική ήταν η παρουσία αγωνιστών από άλλα κινήματα όπως οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες και οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. που συμμετείχαν με τις σημαίες και τα διακριτικά τους, δείχνοντάς τι σημαίνει αλληλεγγύη στην πράξη.

Πως θα προχωρήσουμε

Από την πλευρά της κυβέρνησης φάνηκε ότι τους έχουν τελειώσει τα καρότα και κατά συνέπεια εφαρμόζουν πια μόνο τα μαστίγια. Άφθονα ΜΑΤ, πλήρως εξοπλισμένα και με πλεόνασμα σε δακρυγόνα (όπως «πλήρως εξοπλισμένα» είναι… τα σχολεία μας ας πούμε) ανέλαβαν για άλλη μια φορά να προστατέψουν μια καταστροφική και παράνομη «επένδυση» από την οργή των κατοίκων.

Παρά τα πολλά χημικά που δεχτήκαμε, ο κόσμος δεν έφυγε από το σημείο για 3 ώρες. Για άλλη μια φορά έγινε φανερό ότι μόνο μέσω της βίας και της καταστολής μπορεί να εφαρμόζεται το σχέδιο της «επένδυσης». Ταυτόχρονα όμως στον απολογισμό της πορείας πρέπει να πούμε ότι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε, δεν υπάρχει τρόπος να νικήσουμε «στρατιωτικά» την εταιρία.

Ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, παρόλο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιούργησε σοβαρά θέματα (πχ συλλήψεις, κτλ) τελικά δεν πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο. Μια δυναμική δράση, τέτοιου είδους, μπορεί να είναι πετυχημένη μόνο στο βαθμό που υιοθετείται στα πλαίσια μιας πιο συνολικής στρατηγικής, που ακολουθείται από μεγάλους αριθμούς κατοίκων της περιοχής, πραγματικά αποφασισμένων να δώσουν μάχη – με συγκεκριμένο στόχο και συγκεκριμένο σχέδιο.

Με λίγα λόγια, αν είναι να κάνουμε κάτι πρέπει να το κάνουμε σωστά. Όπως η λογική ότι μόνο με «θεσμικά μέσα» θα πετύχουμε είναι αδιέξοδη, έτσι και η λογική της αντιπαράθεσης χωρίς στόχο, μαζικότητα και αποφασιστικότητα δεν μπορεί να μας οδηγήσει στη νίκη. Χρειάζεται λοιπόν καλύτερη οργάνωση, προετοιμασία και συμμετοχή κατ’ αρχήν από την τοπική κοινωνία, αλλά και από το σύνολο του κινήματος.

 Από μια μερίδα του κινήματος η χτεσινή πορεία παρουσιάστηκε κάτι σαν «η τελική μάχη». Μια τέτοια εκτίμηση, όμως, ότι δηλαδή «τώρα είναι η ώρα της τελικής μάχης», δεν είναι σωστή. Η εταιρία προχωράει μεν, αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα την εξόρυξη. Οι αναλυτές της καταλαβαίνουν ότι το θέμα θα κριθεί σε κεντρικό επίπεδο, μια και το μόνο που τους σώζει αυτή τη στιγμή είναι η στήριξη που έχουν από την κυβέρνηση και το κράτος. Καταλαβαίνουν λοιπόν ότι αν μετά τις επόμενες εκλογές δεν έχουν μια φιλική κυβέρνηση μαζί τους, δεν θα είναι εύκολο να προχωρήσουν. Και για αυτό δεν έχουν ρίξει ακόμα το «χοντρό χρήμα».

Από την πλευρά του κινήματος, χρειάζεται να συνεχιστεί αμείωτα η πίεση σε όλα τα επίπεδα, μαζί με την προετοιμασία για την επόμενη φάση. Όσο λάθος είναι να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και να περιμένουμε παθητικά μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μας λύσει τα προβλήματα, άλλο τόσο λάθος είναι να μην δούμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την αλλαγή των συνθηκών στο βαθμό που φύγει η τωρινή κυβέρνηση για να διώξουμε μαζί της και την Eldorado.

Σημαντική αλλά ανεπαρκής η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου

Αυτές τις μέρες είχαμε και την πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αριστοτέλη σχετικά με την εξορυκτική δραστηριότητα. Μετά την εκπαραθύρωση του Πάχτα όλος ο κόσμος περιμένει να δει τη στάση του νέου Δημάρχου Γ. Μίχου και των νέων δημοτικών συμβούλων. Στη συνεδρίαση αυτή από τη μια καταγράφηκε η θέση της νέα πλειοψηφίας του Δήμου ενάντια στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας (δηλαδή ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές) και ανακοινώθηκε η διακοπή των οικονομικών συναλλαγών με την Eldorado Gold (που ήταν τεράστια επί Πάχτα) [διαβάστε το ψήφισμα εδώ: 1]. Αυτά τα βήματα είναι σημαντικά γιατί αλλάζουν την εικόνα του Δήμου-παραμάγαζο της εταιρίας που υπήρχε μέχρι τώρα.

Από την άλλη, η απόφαση που πάρθηκε από το Δήμο Αριστοτέλη είναι πολύ πιο «light» από άλλες αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων της ευρύτερης περιοχής [2]. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει μια σειρά από «προβληματικά» σημεία:

• Υπάρχει μια διαρκής επιμονή να δηλώνεται ότι η ακύρωση της «επένδυσης» δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου. Σαν σχόλιο σ’ αυτό θα λέγαμε πως «ναι, δεν είναι αρμοδιότητα των πολιτών να πιάνουν εγκληματίες, αλλά αν κάποιος πάει να σε δολοφονήσει προφανώς και θα αμυνθείς, και ας μην είναι αρμοδιότητα σου!»
• Δεν γίνεται καμία αναφορά στον αγώνα των κατοίκων!!!
• Μιλάει για το «δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος». Αυτό όμως ακούγεται σαν κοροϊδία. Από τη στιγμή που παλεύουμε για την ακύρωση της επένδυσης θα καταργηθούν προφανώς οι θέσεις εργασίας της Eldorado. Γι’ αυτό θα πρέπει το κίνημα να προβάλει μια εναλλακτική πρόταση για το πώς θα δουλέψουν οι άνθρωποι της περιοχής
• Ο αποχαρακτηρισμός όλης της περιοχής από μεταλλευτική (που είναι πάγιο αίτημα του κινήματος) γίνεται «αποχαρακτηρισμός περιοχών… με προτεραιότητα σε εκτάσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν είτε τουριστικά είτε στον πρωτογενή τομέα». Δηλαδή, πώς το καταλαβαίνει το θέμα το δημοτικό συμβούλιο; Από πάνω θα δουλεύει το μεταλλείο και από κάτω θα αποχαρακτηριστούν κάποιες περιοχές για να γίνουν καλλιεργήσιμα χωράφια; Εξάλλου, οι περιοχές που σχεδιάζεται η εξόρυξη ήταν δάσος, άρα δεν έχουν τουριστική ή αγροτική χρήση. Τι εξυπηρετεί λοιπόν μια τέτοια απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο;

Είναι εντελώς παράλογο στο κέντρο του αγώνα, σε μια κρίσιμη φάση για το κίνημα, ο Δήμαρχος κατά της εξόρυξης χρυσού να μασάει τα λόγια του. Αντί να βγει με μια μαχητική στάση και να μπει μπροστά για να σταματήσει η καταστροφή του Δήμου του, ο νέος Δήμαρχος επιμένει να κρατάει μια μεσοβέζικη και μετριοπαθή στάση επιβάλλοντας τις παραπάνω διατυπώσεις.

Με αυτό τον τρόπο όμως δεν βοηθάει αλλά απογοητεύει το κίνημα. Τόσο δύσκολο θα ήταν δηλαδή να βγει και να πει: «Να ξέρετε ότι παρόλο που η Eldorado έχει άδεια από την κυβέρνηση, που είναι σύμμαχος της, εγώ και οι συμπολίτες μου θα πάμε στις Σκουριές και με στόχο να εμποδίσουμε τις μπουλντόζες να σκάψουν τον τόπο μας»[3]. Ας συγκρίνουμε την στάση του Μίχου με αυτή δημάρχων της Αριστεράς όπως του Σ. Ρούσσου στο Χαλάνδρι που δήλωσε «Δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουμε, όποιο και αν είναι το τίμημα» και σέρνεται αυτή τη στιγμή στα δικαστήρια γιατί δεν έδωσε στο υπουργείο ονόματα εργαζομένων (στην υποτιθέμενη «αξιολόγηση») προκειμένου να απολυθούν[4].

Η ουσία του προβλήματος είναι η εξής: για να μην αποτελέσει το ψήφισμα του Δήμου «άλλο ένα ψήφισμα στο αρχείο ψηφισμάτων»[5] πρέπει ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι να μπουν μπροστά στον αγώνα να φύγει η εταιρία. Χτες πάντως, την ώρα που οι κάτοικοι της περιοχής έτρωγαν το δακρυγόνο της αρκούδας, η απουσία του Δημάρχου ήταν για άλλη μια φορά εκκωφαντική.

Όπως και να έχει, και παρά τα προβλήματα, ο αγώνας συνεχίζεται. Κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι εύκολος, κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι σύντομος. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι όμως ότι δεν είναι μάταιος.

_________________________
[1] Διαβάστε το ψήφισμα εδώ: http://soshalkidiki.wordpress.com/2014/11/21/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84/
[2] Διαβάστε πχ το ψήφισμα του γειτονικού Δήμου Βόλβης εδώ: http://soshalkidiki.wordpress.com/2013/08/05/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B2%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%B3/
[3] Παράφραση της δήλωσης του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης Λαμπάκη (που δεν είναι καν αριστερός…) στον Καναδό πρέσβη για το θέμα της εξόρυξης στο Πέραμα. Δείτε το βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=FA02CjlZxos
[4] http://www.xekinima.org/arthra/view/article/simos-royssos-den-yparxei-periptosi-na-ypoxorisoyme/
[5] Όπως με κακεντρέχεια επισημαίνει το blog-τσιράκι της εταιρίας «Πολίτες Αριστοτέλη»

[--->]

Δημόσιος χώρος υπό ιδιωτική αστυνόμευση με σκύλους στις Σκουριές

Εχτές, 16 Νοέμβρη 2014, περίπου 70 συναγωνιστές, βρέθηκαν για διαμαρτυρία στην περιοχή των Σκουριών. Καθώς βρισκόταν σε δημόσιο δρόμο, άντρας της ιδιωτικής ασφάλειας της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. σταμάτησε ένα όχημα απαιτώντας να μάθει που πάνε.

 Στην άρνησή τους να απαντήσουν στο παράνομο αυτό αίτημα, αρχικά τους εξύβρισε και στη συνέχεια εξαπέλυσε τον εκπαιδευμένο σκύλο του (πιτ μπουλ) εναντίον τους, τραυματίζοντας ένα άτομο.

Οι διαδηλωτές μετά από αυτό κινήθηκαν προς την πύλη του εργοστασίου εμπλουτισμού, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την επίθεση που δέχθηκαν. Στο σημείο υπήρχε αστυνομική δύναμη που απειλούσε τους διαμαρτυρόμενους με συλλήψεις.

Ενώ οι διαμαρτυρόμενοι ξεκίνησαν να αποχωρήσουν από το χώρο των Σκουριών, νέες αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν προς ενίσχυση, κλείνοντάς τους το δρόμο και εγκλωβίζοντάς τους στο βουνό. Η ΕΛ.ΑΣ απείλησε ότι αν δε της δοθούν τα στοιχεία όλων των παρεβρισκόμενων, θα προχωρήσει σε μαζικές συλλήψεις. Οι διαμαρτυρόμενοι αρνήθηκαν.

Ακολούθησε άμεση κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι ξεκίνησαν προς τις Σκουριές. Μετά από αυτό οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν, απεγκλωβίζοντας τους διαμαρτυρόμενους οι οποίοι με τη σειρά τους έφυγαν από το σημείο.

Είναι αναφέρετο δικαίωμα μας να βρισκόμαστε σε δημόσιους χώρους, χωρίς την εποπτεία της ιδιωτικής ασφάλειας. Η Ελληνικός Χρυσός δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρεμποδίζει την πρόσβασή μας, με εξυβρίσεις, απειλές για τη σωματική μας ακεραιότητα και χρήση εκπαιδευμένων σκύλων πάνω σε κόσμο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ιδιωτική ασφάλεια της Ελληνικός Χρυσός υπερβαίνει των αρμοδιοτήτων της και ενεργεί πέρα από τα όρια που επιβάλλονται απ΄το νόμο. Πότε η ΕΛ.ΑΣ θα λειτουργήσει ως προστάτης του πολίτη, και όχι ως ασπίδα στις παρανομίες της Ελληνικός Χρυσός;

Συντονιστικό Ιερισσού, ενάντια στην εξόρυξη χρυσού 

[--->]

Ποιος χρηματοδοτεί το "ισλαμικό κράτος"; Οι αραβικές πετρομοναρχίες

     Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

     Maurizio Molinari *
  
Με ένα θησαυρό πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια το Ισλαμικό Κράτος (Isis) του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι είναι η πλουσιότερη τρομοκρατική ομάδα στον πλανήτη και το μονοπάτι χρηματοδότησης οδηγεί στο κράτος για το οποίο υπάρχουν υποψίες ότι είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του: το Κατάρ.

Ο υπουργός Ανάπτυξης της Γερμανίας Gerd Mueller δείχνει με το δάχτυλο το Εμιράτο της Ντόχα σε συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό ZDF, εξηγώντας ότι "οι στρατιώτες του τρομοκράτη Χαλίφη χρηματοδοτούνται από το Κατάρ". Η καταγγελία του Mueller ακολουθεί αυτή του Γερμανού Αντικαγκελάριου και Υπουργού Οικονομικών Υποθέσεων και Ενέργειας Sigmar Gabriel, ο οποίος πριν λίγες ημέρες πρότεινε στους συναδέλφους του της ΕΕ να "αρχίσουμε να συζητάμε ποιος χρηματοδοτεί το Isis."

Εάν η εκτίμηση για χρηματοδότηση του τζιχαντιστή Χαλίφη με 2 δισεκατομμύρια δολάρια προέρχεται από την κυβέρνηση της Βαγδάτης, για την πίστα του Κατάρ έχει αναφερθεί ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ,David Cohen, υφυπουργός επί θεμάτων τρομοκρατίας και οικονομικών πληροφοριών του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ,ο οποίος από την Ουάσιγκτον από το Μάρτιο κι όλας έχει δηλώσει, ότι "δωρητές από το Κατάρ συγκεντρώνουν κεφάλαια για εξτρεμιστικές ομάδες στη Συρία, αρχής γενομένης από τον Isis και την al-Nusra" με αποτέλεσμα να "επιδεινώνεται η υπάρχουσα κατάσταση." 

Το ΡΚΚ και όχι τα αμερικάνικα αεροπλάνα έσωσαν δεκάδες χιλιάδες

H Ulla Jelpke, μέλος του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου και του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), η οποία βρίσκεται στη Rojava, το "Δυτικό  Κουρδιστάν" (Βορειοανατολική Συρία), δήλωσε ότι το PKK ήταν "εγγύηση ζωής" για τους Yezidis και τους χριστιανούς του Νότιου Κουρδιστάν και του Ιράκ. Η Jelpke υπενθύμισε ότι, ενώ το ΡΚΚ θεωρείται ως τρομοκρατική οργάνωση από  ΕΕ και ΗΠΑ,οι τρομοκράτες του ISIS πραγματοποιούν ανενόχλητα επιθέσεις στη Συρία από το έδαφος της Τουρκίας, μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.

Σε δήλωση της προς τον Τύπο σχετικά με την κατάσταση των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων που κατέφυγαν στα βουνά της Sinjar (στμ.βορειοδυτικό Ιράκ)για να σωθούν, η Ulla Jelpke τόνισε ότι δεν ήταν οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ που προστάτευσαν τους ανθρώπους από τις σφαγές του ISIS . Η Jelpke επέστησε την προσοχή στο ρόλο του PKK και τη πολιτοφυλακή των YPG (Yekîneyên Parastina Gel,Ομάδες Προστασίας του Λαού), και πρόσθεσε: "Ο βομβαρδισμός των "τζιχαντιστών" από τις ΗΠΑ , πάνω από πόλεις και χωριά του Βορείου Ιράκ το μόνο που έκανε είναι να βάλει σε κίνδυνο τον άμαχο πληθυσμό. Η κουρδική πολιτοφυλακή και ιδίως οι αντάρτες του ΡΚΚ, ήταν αυτοί που πρόβαλαν την πιο σθεναρή άμυνα εναντίον αυτών των τρομοκρατικών συμμοριών".

"Ο Θεός και το PKK μας έσωσαν", είπαν
Η Jelpke τόνισε ότι πολλοί άνθρωποι που κατάφεραν να σωθούν της είπαν, "Ο Αλλάχ και το PKK μας έσωσαν". Και πρόσθεσε: " οι αντάρτες του ΡΚΚ και η πολιτοφυλακή Rojava (YPG-YPJ), σε συνεργασία, πέτυχαν να ανοίξουν ένα διάδρομο από τα βουνά της Sinjar  μέχρι τα σύνορα της Συρίας για τους πρόσφυγες Με τον τρόπο αυτό τις τελευταίες μέρες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι , ιδίως Yezidis, κατάφεραν να ξεφύγουν από τους χασάπηδες του ISIS. "

Αμίρα Χας. Η ηθική ήττα του Ισραήλ θα μας στοιχειώνει για χρόνια

Η Ισραηλινή δημοσιογράφος γράφει: "Αν νίκη σημαίνει να προκαλείς στον εχθρό  ένα βουνό σφαγμένα παιδιά, τότε το Ισραήλ έχει νικήσει. Αυτές οι νίκες προστίθενται στην ηθική μας κατάπτωση, στην ηθική ήττα μιας κοινωνίας που δεσμεύεται να μην κάνει την αυτοανάλυση της, που αρέσκεται να μεμψιμοιρεί για τις καθυστερήσεις των αεροπορικών πτήσεων "

Amira Hass - Haaretz
Israel's moral defeat will haunt us for years
 

Ραμάλα, 30 του Ιούλη 2014, Nena News - Αν η νίκη μετριέται από τον αριθμό των νεκρών,τότε το Ισραήλ και ο στρατός του είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι. Από το Σάββατο, που έγραφα αυτά τα λόγια,μέχρι την Κυριακή, που θα τα διαβάσετε, ο αριθμός [των νεκρών Παλαιστινίων] δεν θα είναι πια 1.000 (εκ των οποίων 70-80% άμαχοι), αλλά ακόμη περισσότερο [1.200, στμ] .

Πόσοι περισσότερο; Δέκα νεκροί, δεκαοκτώ; Τρεις ακόμα έγκυοι γυναίκες; Πέντε σκοτωμένα παιδιά , με μισόκλειστα μάτια, ανοιχτά στόματα, με τα μικρά προεξέχοντα δόντια τους, τα ρούχα τους όλα γεμάτα αίματα να μεταφέρονται όλα μαζί πάνω σε ένα μόνο φορείο ;  Αν νίκη σημαίνει να προκαλείς στον εχθρό ένα σωρό από  παιδιά σφαγιασμένα πάνω σε ένα μόνο φορείο, επειδή δεν υπάρχουν αρκετά, τότε νικήσατε, Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Benny Gantz και  υπουργέ Άμυνας Moshe Ya'alon, εσείς και το έθνος που σας θαυμάζει .

Και το τρόπαιο πηγαίνει και στο έθνος των Start-Up, αυτή τη φορά στην Start-Up που φημίζεται ότι γνωρίζει και αναφέρει όσο το δυνατόν λιγότερα στο μεγαλύτερο δυνατό φάσμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ιστοσελίδων. "Καλημέρα σας, ήταν μια ήσυχη νύχτα," ανακοίνωνε χαρωπά ο οικοδεσπότης του ραδιοφωνικού σταθμού του στρατού το πρωί της Πέμπτης. Την προηγούμενη, πριν τη χαρούμενη ανακοίνωση, ο ισραηλινός στρατός είχε σκοτώσει 80 Παλαιστίνιους, 64 από αυτούς άμαχοι, ανάμεσα τους 15 παιδιά και 5 γυναίκες. Τουλάχιστον 30 από αυτούς σκοτώθηκαν την ίδια ήσυχη νύχτα από καταιγιστικούς κανονιοβολισμούς, βομβαρδισμούς και πυρά πυροβολικού του ισραηλινού πυροβολικού,  για να μην αναφέρουμε τον αριθμό των τραυματιών ή των κατεστραμμένων σπιτιών.

Αν η νίκη μετριέται με τον αριθμό των διαλυμένων οικογενειών μέσα σε δύο εβδομάδες -  γονείς και  παιδιά, ένας γονέας και μερικά παιδιά, μια γιαγιά και αρκετές κόρες,  εγγόνια και  παιδιά,  αδέλφια και τα παιδιά τους, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς  – τότε οι νικητές είμαστε εμείς. Και ιδού τα ονόματα από μνήμης: Al-Najjar, Karaw'a, Abu-Jam'e, Ghannem, Qannan, Hamad , A-Salim, Al Astal, Al Hallaq, Sheikh Khalil, Al Kilani. Τα λίγα  μέλη αυτών των οικογενειών που κατάφεραν να σωθούν, από τούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς των δύο τελευταίων εβδομάδων, θα ζηλεύουν το θάνατό τους.

Και να μην ξεχάσουμε, ένα δάφνινο στεφάνι  τους σοφούς νομικούς μας, χωρίς τους οποίους ο ισραηλινός στρατός δεν κάνει ούτε βήμα. Χάρη σ 'αυτούς, η ανατίναξη ενός ολόκληρου σπιτιού στον αέρα - είτε άδειο είτε γεμάτο με ανθρώπους -  εύκολα δικαιολογείται αν το Ισραήλ έχει ταυτοποιήσει ένα από τα μέλη της οικογένειας ως νόμιμο στόχο (είτε πρόκειται για ένα σημαντικό στέλεχος ή για ένα απλό μέλος της Χαμάς, στρατιωτικό ή πολιτικό , αδελφό ή επισκέπτη της οικογένειας). "Αν αυτό το αποδέχεται το διεθνές δίκαιο", μου έλεγε ένας δυτικός διπλωμάτης, συγκλονισμένος από τη θέση του δικού του κράτους υπέρ του Ισραήλ ", τότε αυτό σημαίνει ότι κάτι βρωμάει στο διεθνές δίκαιο."

Και ένα ακόμα μπουκέτο λουλούδια  στους συμβούλους μας, τους απόφοιτους των αποκλειστικών νομικών σχολών στο Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ίσως και στην Αγγλία: είναι σίγουρα αυτοί  που συμβουλεύουν τον ισραηλινό στρατό ότι είναι νόμιμο να πυροβολούν τις παλαιστινιακές ομάδες διάσωσης και να τις αποτρέπουν από το να συλλέξουν τους τραυματίες. Επτά μέλη των ιατρικών συνεργείων που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες σκοτώθηκαν από τα πυρά του  ισραηλινού στρατού μέσα σε δύο εβδομάδες, οι δύο τελευταίοι μόλις την περασμένη Παρασκευή. Αλλοι δεκαέξι τραυματίστηκαν. Και σ' αυτό δεν περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις  όπου τα πυρά του ισραηλινού στρατού απέτρεψαν τις ομάδες διάσωσης  να φθάσουν στον τόπο της καταστροφής.

Θα επαναλάβετε ασφαλώς αυτά που λέει ο στρατός: "Στα ασθενοφόρα κρύβονταν τρομοκράτες" – επειδή οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν στην πραγματικότητα να σώσουν τους τραυματίες, στην πραγματικότητα δεν θέλουν να τους εμποδίσουν να πεθάνουν από αιμορραγία κάτω από τα ερείπια, αυτό δεν πιστεύετε; 

Μήπως όμως, οι φημισμένες υπηρεσίες ασφαλείας μας, που όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφεραν να εντοπίσουν το δίκτυο των σηράγγων, μήπως τώρα γνωρίζουν σε πραγματικό χρόνο ότι σε κάθε ασθενοφόρο που βάλλεται ευθέως από τα πυρά του στρατού, ή του αποτρέπουν να διασώσει τραυματίες, υπάρχουν πραγματικά ένοπλοι Παλαιστίνιοι; 

Και γιατί να επιτρέπεται να σωθεί ένας τραυματισμένος στρατιώτης με τίμημα τον βομβαρδισμό μιας ολόκληρης γειτονιάς, αλλά δεν επιτρέπεται να διασωθεί μια ηλικιωμένη Παλαιστίνια θαμμένη κάτω από τα ερείπια; Και γιατί απαγορεύεται να διασωθεί ένας ένοπλος, ή μάλλον ένας Παλαιστίνιος μαχητής, που τραυματίστηκε ενώ απωθούσε ένα ξένο στρατό που έχει εισβάλει στη γειτονιά του;

Αν η νίκη μετριέται από την επιτυχία να προκληθούν μόνιμα τραύματα σε ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους (και αυτό όχι για πρώτη φορά) που περιμένουν ανά πάσα στιγμή να εκτελεστούν - τότε η νίκη είναι δική σας.

Οι νίκες αυτές έρχονται να προστεθούν στην ηθική μας κατάρρευση, στην ηθική μας ήττα , μιας κοινωνία που δεσμεύεται να μην κάνει την αυτοανάλυση της, που αρέσκεται να μεμψιμοιρεί για τις καθυστερήσεις των αεροπορικών πτήσεων που μπορεί να καμαρώνει με την υπεροψία του ανθρώπου που είναι ελεύθερος από προκαταλήψεις. 

Πρόκειται για μια κοινωνία που προφανώς πενθεί για τους πάνω από 40 στρατιώτες της που σκοτώθηκαν, αλλά ταυτόχρονα σκληραίνει την καρδιά και το μυαλό της μπροστά στα βάσανα το ηθικό θάρρος και τον ηρωισμό των ανθρώπων που τους χτυπάμε. Μια κοινωνία που δεν αντιλαμβάνεται τα όρια πέρα από τα οποία η ισορροπία δυνάμεων στρέφεται εναντίον μας.

"Μέσα σε όλη αυτή τη δυστυχία και το θάνατο", έγραψε ένας φίλος μου από τη Γάζα " οι εκδηλώσεις τρυφερότητας και ευγένειας περισσεύουν. Οι άνθρωποι φροντίζουν ο ένας τον άλλο, ανακουφίζει ο ένας τον άλλον. Ιδιαίτερα τα παιδιά, που ψάχνουν  τον καλύτερο τρόπο να βοηθήσουν τους γονείς τους. Έχω δει πολλά παιδιά κάτω των 11 , να αγκαλιάζουν και να παρηγορούν τα μικρότερα αδέρφια τους, προσπαθώντας να τους αποσπάσουν την προσοχή από τη φρίκη. Έτσι, οι νέοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες κάποιου άλλου. Δεν έχω συναντήσει ένα παιδί που να μην έχει χάσει κάποιον - ένα γονέα, μια γιαγιά, ένα φίλο, μια θεία ή ένα γείτονα. 

Και σκέφτομαι: αν η Χαμάς βγήκε από την  γενιά της πρώτης Ιντιφάντας, όταν τους νεαρούς που πέταγαν πέτρες τους πυροβολούσαν, τι θα προκύψει από τη γενιά που βίωσε τις επανειλημμένες σφαγές των τελευταίων επτά ετών; "

Η ηθική μας ήττα θα μας στοιχειώνει για πολλά χρόνια στο μέλλον.

[--->]

Πάμε πάλι...

Μια selfie (φωτογραφική αυτοπροσωπογραφία με το κινητό) από την Ελλάδα

 Ο Olivier Blanchard, ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το 2006 χαρακτήριζε "εξωτική"  τη δυνατότητα να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητας της Πορτογαλίας, με τη μείωση των ονομαστικών μισθών. Οκτώ χρόνια αργότερα, έχουμε επιτέλους το πρώτο επιτυχημένο πείραμα σε μια δυτική χώρα όπου οι μισθοί  μειώθηκαν σε βαθμό πρωτοφανή στην πρόσφατη ιστορία: την Ελλάδα.

 Γράφημα επεξεργασμένο από τον G.Zezza : http://multiplier-effect.org/gz/

Η υποτίμηση των μισθών, προφανώς,  βελτιώνει  την ανταγωνιστικότητα. Ετσι, παρά την πτώση της παραγωγικότητας (το να πληρώνεστε λιγότερο δεν σας κάνει και πιο παραγωγικούς) το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος  "προσαρμόζεται"

Το τίμημα της ανταγωνιστικότητας είναι η απώλεια σχεδόν ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας 

 

 

Μήπως,όμως, οι εξαγωγές ανθούν, με όλη αυτή την ανταγωνιστικότητα;

 

 Κάθε άλλο, οι εξαγωγές μειώνονται.

 

Η Ελλάδα είναι η εικόνα της αποτυχίας των πολιτικών της λιτότητας, αυτό  έχει γίνει  πλέον σαφές, και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν μια περιττή και αφόρητη δυστυχία.

[--->]