Συνέβη στην
Ισπανία, και τώρα η σχέση μεταξύ ακροδεξιών νεοφασιστών και τζιχαντιστών βομβιστών
φαίνεται να επιβεβαιώνεται και στη Γαλλία, αν και μέχρι στιγμής θα μπορούσε να είναι ένα μεμονωμένο
περιστατικό. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία δημοσίευσαν την είδηση ότι ένας
πρώην μισθοφόρος της άκρας δεξιάς, και πρώην μέλος του Εθνικού Μετώπου,
συνελήφθη μαζί με τη φίλη του, με την υποψία ότι έχουν πουλήσει κάποια όπλα στον
Amedy Coulibaly, τον νεαρό άνδρα που ευθύνεται για την επίθεση στο εβραϊκό
σούπερ μάρκετ στο Παρίσι στις 9 Ιανουαρίου.
Ο Claude Hermant, κατηγορείται ότι πούλησε στον Coulibaly ένα καλάσνικοφ και
πιστόλια Tokarev τέσσερις που χρησιμοποιήθηκαν στη σφαγή στη γαλλική
πρωτεύουσα. Τα όπλα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη δολοφονία της αστυνομικίνας
στο Montrouge και στη συνέχεια των τεσσάρων ομήρων στο κατάστημα της Porte de
Vincennes μετά τη σφαγή στα γραφεία του Charlie
Hebdo, φαίνεται ότι ‘πέρασαν’ από την
επιχείρηση με επικεφαλής την σύντροφό του Hermant πριν πουληθούν στον Coulibaly
στη βελγική πόλη της Λιέγης, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από τα γαλλικά σύνορα.
Claude Hermant και η σύντροφός του ήταν ήδη στη φυλακή από τις 23 του
περασμένου Ιανουάριο με την κατηγορία του
λαθρεμπόριου όπλων, δύο εβδομάδες περίπου μετά την πρώτη αιματηρή επίθεση των τζιχαντιστών
εναντίον του Παρισιού , αν και η έρευνα που οδήγησε στην ' σύλληψη τους είχε
ξεκινήσει την άνοιξη του 2014, και, συνεπώς, πριν και ανεξάρτητα από τις
επιθέσεις του Ιανουάριου.
Οι δύο κατηγορούμενοι
εκείνη την εποχή φαίνεται ότι είχαν μετατρέψει μερικά πολυβόλα και όπλα που προοριζόντουσαν
σε συλλέκτες, σε κανονικά όπλα. Αλλά ο 52 χρονος Hermant αμέσως μετά αφέθηκε
ελεύθερος διότι όπως υποστήριξε ήταν πληροφοριοδότης της βελγικής και της γαλλικής
αστυνομίας και ότι συνέβαλε, με τη εισχωρώντας στην αγορά του λαθρεμπορίου
όπλων, στη σύλληψη ορισμένων διακινητών.
Τον περασμένο Ιανουάριο, οι ερευνητές που ερευνούσαν την υπόθεση είδαν να
καλύπτεται η συμμετοχή του γνωστού ακροδεξιού σε υποθέσεις διόλου καθαρές, με
την επίκληση του κρατικού μυστικού.
Αλλά η
εισαγγελέας της Λιλ συνέχισε να ερευνά και βρήκε νέα στοιχεία τα οποία οδήγησαν
στη εκ νέου σύλληψη του σκοτεινού αυτού ανθρώπου.
Ο Claude Hermant,
ιστορική προσωπικότητα της άκρας δεξιάς – αν και του αρέσει να αυτοαποκαλείται «αναρχικός της δεξιάς»
(!) - έχει ένα βεβαρυμμένο παρελθόν ,το οποίο τα μέσα ενημέρωσης της Γαλλίας
προσπαθούν να ανακατασκευάσουν μετά τη δεύτερη σύλληψή του.
Αλεξιπτωτιστής στο γαλλικό στρατό μέχρι το 1982, αποστρατεύτηκε με το βαθμό του
λοχία, και κυκλοφορούν φήμες ότι υπήρξε συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών της Γαλλίας.
Στη συνέχεια αναφέρεται ως μισθοφόρος σε ομάδες που συνδέονται με τη Νότιο Αφρική
στην Αγκόλα, για να επανεμφανιστεί αργότερα στην Κροατία συμμετέχοντας σε λεγεώνα
ακροδεξιών εθελοντών από φασίστες από όλη την Ευρώπη που τους ένωνε το μίσος τους
κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβίας.
Το 1999 ξανακάνει την εμφάνιση του στο Κονγκό,
όπου καταλήγει στη φυλακή ως ύποπτος για συμμετοχή σε πραξικόπημα κατά της τοπικής
κυβέρνησης. Χάρη στην παρέμβαση των γαλλικών αρχών, όμως, απελευθερώνεται αμέσως.
Επιστρέφει
στη Γαλλία και, από το 1994 μέχρι το 1999 «δουλεύει» στην ομάδα περιφρούρησης
του Εθνικού Μετώπου, και τη συνέχεια όπως λέει συμμετείχε σε παράνομο πυρήνα που
είχε δημιουργήσει το νεοφασιστικό κόμμα
το 1997 για να επηρεάσει την εξέγερση των γαλλικών προαστίων, προσπαθώντας να
καθοδηγήσει και να επηρεάσει τις ομάδες των νέων κατευθύνοντας τους προς την εξέγερση.
Μία
στρατηγική, που όπως υποστήριξε, επιδιώκει να νομιμοποιήσει τα αυταρχικά και ξενοφοβικά μηνύματα
του Εθνικού Μετώπου, που σε εκείνο το σημείο θα εμφανιζόταν ως η μόνη δύναμη
που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κοινωνική αναταραχή. Αυτό φυσικά το
αρνήθηκε κατηγορηματικά η ηγεσία της
άκρας δεξιάς, και από τότε το ζήτημα έκλεισε εκεί.
Μετά από κάποια
παύση, το 2008, μαζί με ένα άλλο πρώην μέλος του Εθνικού Μετώπου ιδρύουν στη
Λιλ, στη βόρεια Γαλλία, την ακροδεξιά οργάνωση «La maison du peuple flamand», που κατευθύνει
την προπαγάνδα της κατά της ισλαμικής κοινότητας και φιλοξενεί μια πολυπληθή
γκρούπα σκίνχεντς από την άλλη πλευρά των συνόρων. Εν τω μεταξύ διευθύνει τα
λεγόμενα «Πεδία του Άρεως», όπου
εκπαιδεύονται στρατιωτικά ομάδες νεαρών νεοφασιστών.
Τον Οκτώβριο του 2011, οργανώνει
μια διαδήλωση στην Λιλ με τον Serge Ayoub, τον ηγέτη του γαλλικού τμήματος της
Τρίτης Θέσης, μια οργάνωση που διαλύθηκε μετά τη δολοφονία του νεαρού αντιφασίστα
Clement Meric από μια ομάδα ακροδεξιών εξτρεμιστών που ανήκαν σε μια ελάχιστα
γνωστή ομάδα – την Επαναστατική Εθνικιστική Νεολαία – η οποία στην
πραγματικότητα συνδεόταν με το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο εντωμεταξύ είχε
ξεκινήσει την επιχείρηση εκσυγχρονισμού και εκκαθάρισης υπό την ηγεσία της
Marine Le Pen.
Μετά και το κλείσιμο της οργάνωσης του, «La Maison», ο Hermant φαινομενικά
τα παρατάει, και αφιερώνεται με τη γυναίκα του στη διαχείριση ενός περίπτερου
με τηγανητές πατάτες στη Λιλ, στρογγυλεύοντας το εισόδημα του με δουλειές φύλαξης και με την οργάνωση της
εποπτείας συνεδρίων προσομοίωσης πολέμου. Δραστηριότητες, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη
που τις χρησιμοποιούσε για να κάλυψει για
να κρύψει τις πραγματικές δραστηριότητές του να αγοράζει όπλα τροποποιημένα για
συλλέκτες ,να τα μετατρέπει σε κανονικά και να τα πουλά στη μαύρη αγορά. Κάποια
από αυτά θα πρέπει να κατέληξαν στα χέρια ληστών, κάποια άλλα, υποστηρίζουν οι ερευνητές,
στα χέρια του ισλαμιστή Amedy Coulibaly.
Βέβαια, ο
ρόλος του Hermant και της συντρόφου του, ως προμηθευτή όπλων σε κομάντο καταδρομέων
- ή σε κάποιο μοναχικό λύκο - που μάτωσε και τρομοκράτησε το Παρίσι τον
περασμένο Ιανουάριο στο όνομα του Ισλάμ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μεμονωμένο
περιστατικό, που αντιστοιχεί στις εγκληματικές δραστηριότητες του Hermant, ο
οποίος όμως, έχει μια αρκετά προφανή σχέση με το γαλαξία των γαλλοβελγικών
φασιστικών οργανώσεων όσο και με τις μυστικές υπηρεσίες και τους μηχανισμούς
ασφάλειας του Παρισιού. Ο Hermant γνώριζε τις διασυνδέσεις και τις προθέσεις
του Coulibaly πριν του πουλήσει τα όπλα του; Ο Coulibaly στράφηκε τυχαία σ’αυτόν
ή κατέληξε μέσα από μια σταθερή σχέση μεταξύ ομάδων της ακροδεξιάς και ισλαμικών
φονταμενταλιστικών οργανώσεων; Ποιος ξέρει ...
Τέλος
πάντων, δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε θέσεις συνομοσιολογικές που επί του
παρόντος δεν υποστηρίζονται από αδιάσειστα στοιχεία, δεν μπορεί κανείς να μη σημειώσει
ότι τα τελευταία χρόνια, τόσο ο ισλαμικός θρησκευτικός εξτρεμισμός όσο και ο δεξιός
εξτρεμισμός, αν και καλά κρυμμένος υπό την κάλυψη που του παρέχει το Εθνικό
Μέτωπο με επικεφαλής τον Μαρίν Λε Πεν και όχι πλέον ο πατέρα, της έχουν
μεγαλώσει μαζί στα προάστια των γαλλικών μεγαλουπόλεων. Η υποψία ότι ο
ισλαμικός εξτρεμισμός και ο νεοφασισμος χρησιμοποιεί ο ένας τον άλλον για να αυτονομιμοποιηθούν
και να ριζώσουν δεν είναι από την άποψη αυτή καθόλου παράλογη. Αλλά ένα πράγμα
είναι η πολιτική ιδεολογία - ο πόλεμος των πολιτισμών και από τις δύο πλευρές –
και άλλο η ποινικό-στρατιωτική πλευρά.
Αναμένοντας ότι η έρευνα των δικαστικών αρχών της Λιλ - αν προχωρήσει - θα διευκρινίσει
ορισμένα στοιχεία, είναι αδύνατο να μην σημειώσουμε ότι αρκετά στενές σχέσεις
μεταξύ ακροδεξιών ομάδων και ομάδων τζιχαντιστών, μερικές από τις οποίες
ευθύνονται για ειδεχθή εγκλήματα, έχουν τεκμηριωθεί στην Ισπανία σε αρκετές
περιπτώσεις, υπό την πλήρη αδιαφορία του ευρωπαϊκού τύπου.
Για παράδειγμα, φέτος τον Απρίλιο , η ισπανική αστυνομία συνέλαβε έντεκα άτομα μεταξύ της Βαρκελώνης
και της Tarragona, μαροκινούς και ισπανούς .Ενας από αυτούς ήταν ένα πολύ
γνωστό μέλος της ακροδεξιάς (του Movimiento Social
Republicano,
Ρεπουμπλικανικό Κοινωνικό Κίνημα) στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν μια
χειροβομβίδα και πυρομαχικά και θεωρείται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του πυρήνα
των τζιχαντιστών που συνελήφθη και νεοφασιστικούς κύκλους που οργάνωναν κοινές επιθέσεις
κατά της εβραϊκής κοινότητας.
