Του Νίκου Αναστασιάδη, μέλους της Επιτροπής Αγώνα Θεσ/νίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
Σκηνικό από ταινία του Αγγελόπουλου έστησε η εταιρία security της
Eldorado Gold (εεμ, συγγνώμη, η Ελληνική Αστυνομία) στις Σκουριές την
Κυριακή 23/11, χρησιμοποιώντας τα δακρυγόνα σαν μηχανήματα τεχνητού
καπνού.
Η χτεσινή πορεία στο βουνό ήταν η
μαζικότερη του τελευταίου διαστήματος, δείχνοντας ότι ο κόσμος δεν τα
έχει παρατήσει παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, ότι το κίνημα
κρατάει, και η μάχη συνεχίζεται. Πολλοί κατά καιρούς έχουν βιαστεί να
«θάψουν» αυτό τον αγώνα, αλλά κάθε φορά ο κόσμος τους διαψεύδει. Παρά
τον πόλεμο που έχουν δεχτεί κάτοικοι και αλληλέγγυοι σε όλα τα επίπεδα
το προηγούμενο διάστημα, τέσσερα λεωφορεία από Θεσσαλονίκη και Ξάνθη,
καθώς και πάνω από 200 αυτοκίνητα, συνολικά πάνω από 1.200 άτομα
ξεκίνησαν από την Ιερισσό, πέρασαν από τη Μεγάλη Παναγιά μέχρι να
φτάσουν (ξανά) στις Σκουριές.
Δείτε φωτογραφίες από την πορεία εδώ:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.736457393096020.1073741848.183601428381622&type=1
http://alterthess.gr/content/fotoreportaz-apo-ton-mario-lolo-ton-dimitri-tosidi-kai-ton-kostantino-tsakalidi?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebookΔείτε βίντεο από την πορεία εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=t8FfiJi5ZG4&list=UU0KjW4ky0LEVTMtElIvutBQ
http://www.youtube.com/watch?v=SiXWHwNvZuA
Το κλίμα ήταν για άλλη μια φορά ζεστό,
αλλά και με προβληματισμό για τα επόμενα βήματα. Αυτή τη φορά ο κόσμος
που συμμετείχε ήταν προετοιμασμένος για τους κινδύνους της καταστολής,
ενώ ήταν μικρότερη η παρουσία παιδιών και ηλικιωμένων. Πολύ θετική ήταν η
παρουσία αγωνιστών από άλλα κινήματα όπως οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες και οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. που συμμετείχαν με τις σημαίες και τα διακριτικά τους, δείχνοντάς τι σημαίνει αλληλεγγύη στην πράξη.
Πως θα προχωρήσουμε
Από την πλευρά της κυβέρνησης φάνηκε ότι
τους έχουν τελειώσει τα καρότα και κατά συνέπεια εφαρμόζουν πια μόνο τα
μαστίγια. Άφθονα ΜΑΤ, πλήρως εξοπλισμένα και με πλεόνασμα σε δακρυγόνα
(όπως «πλήρως εξοπλισμένα» είναι… τα σχολεία μας ας πούμε) ανέλαβαν για
άλλη μια φορά να προστατέψουν μια καταστροφική και παράνομη «επένδυση»
από την οργή των κατοίκων.
Παρά τα πολλά χημικά που δεχτήκαμε, ο
κόσμος δεν έφυγε από το σημείο για 3 ώρες. Για άλλη μια φορά έγινε
φανερό ότι μόνο μέσω της βίας και της καταστολής μπορεί να εφαρμόζεται
το σχέδιο της «επένδυσης». Ταυτόχρονα όμως στον απολογισμό της πορείας
πρέπει να πούμε ότι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σε αυτή τη φάση
που βρισκόμαστε, δεν υπάρχει τρόπος να νικήσουμε «στρατιωτικά» την
εταιρία.
Ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, παρόλο που στη
συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιούργησε σοβαρά θέματα (πχ συλλήψεις,
κτλ) τελικά δεν πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο. Μια δυναμική δράση, τέτοιου
είδους, μπορεί να είναι πετυχημένη μόνο στο βαθμό που υιοθετείται στα
πλαίσια μιας πιο συνολικής στρατηγικής, που ακολουθείται από μεγάλους
αριθμούς κατοίκων της περιοχής, πραγματικά αποφασισμένων να δώσουν μάχη –
με συγκεκριμένο στόχο και συγκεκριμένο σχέδιο.
Με λίγα λόγια, αν είναι να κάνουμε
κάτι πρέπει να το κάνουμε σωστά. Όπως η λογική ότι μόνο με «θεσμικά
μέσα» θα πετύχουμε είναι αδιέξοδη, έτσι και η λογική της αντιπαράθεσης
χωρίς στόχο, μαζικότητα και αποφασιστικότητα δεν μπορεί να μας οδηγήσει
στη νίκη. Χρειάζεται λοιπόν καλύτερη οργάνωση, προετοιμασία και
συμμετοχή κατ’ αρχήν από την τοπική κοινωνία, αλλά και από το σύνολο του
κινήματος.
Από μια μερίδα του κινήματος η χτεσινή
πορεία παρουσιάστηκε κάτι σαν «η τελική μάχη». Μια τέτοια εκτίμηση,
όμως, ότι δηλαδή «τώρα είναι η ώρα της τελικής μάχης», δεν είναι σωστή. Η
εταιρία προχωράει μεν, αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα την εξόρυξη. Οι
αναλυτές της καταλαβαίνουν ότι το θέμα θα κριθεί σε κεντρικό επίπεδο,
μια και το μόνο που τους σώζει αυτή τη στιγμή είναι η στήριξη που έχουν
από την κυβέρνηση και το κράτος. Καταλαβαίνουν λοιπόν ότι αν μετά τις
επόμενες εκλογές δεν έχουν μια φιλική κυβέρνηση μαζί τους, δεν θα είναι
εύκολο να προχωρήσουν. Και για αυτό δεν έχουν ρίξει ακόμα το «χοντρό
χρήμα».
Από την πλευρά του κινήματος,
χρειάζεται να συνεχιστεί αμείωτα η πίεση σε όλα τα επίπεδα, μαζί με την
προετοιμασία για την επόμενη φάση. Όσο λάθος είναι να σταματήσουν οι
κινητοποιήσεις και να περιμένουμε παθητικά μια ενδεχόμενη κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ να μας λύσει τα προβλήματα, άλλο τόσο λάθος είναι να μην δούμε
την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την αλλαγή των συνθηκών στο βαθμό που
φύγει η τωρινή κυβέρνηση για να διώξουμε μαζί της και την Eldorado.
Σημαντική αλλά ανεπαρκής η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου
Αυτές τις μέρες είχαμε και την πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αριστοτέλη
σχετικά με την εξορυκτική δραστηριότητα. Μετά την εκπαραθύρωση του
Πάχτα όλος ο κόσμος περιμένει να δει τη στάση του νέου Δημάρχου Γ. Μίχου
και των νέων δημοτικών συμβούλων. Στη συνεδρίαση αυτή από τη μια
καταγράφηκε η θέση της νέα πλειοψηφίας του Δήμου ενάντια στην επέκταση
της μεταλλευτικής δραστηριότητας (δηλαδή ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
στις Σκουριές) και ανακοινώθηκε η διακοπή των οικονομικών συναλλαγών με
την Eldorado Gold (που ήταν τεράστια επί Πάχτα) [διαβάστε το ψήφισμα
εδώ: 1]. Αυτά τα βήματα είναι σημαντικά γιατί αλλάζουν την εικόνα του
Δήμου-παραμάγαζο της εταιρίας που υπήρχε μέχρι τώρα.
Από την άλλη, η απόφαση που πάρθηκε από το Δήμο Αριστοτέλη είναι πολύ πιο «light»
από άλλες αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων της ευρύτερης περιοχής [2]. Η
απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει μια σειρά από «προβληματικά»
σημεία:
- Υπάρχει μια διαρκής επιμονή να δηλώνεται ότι η ακύρωση της «επένδυσης» δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου. Σαν σχόλιο σ’ αυτό θα λέγαμε πως «ναι, δεν είναι αρμοδιότητα των πολιτών να πιάνουν εγκληματίες, αλλά αν κάποιος πάει να σε δολοφονήσει προφανώς και θα αμυνθείς, και ας μην είναι αρμοδιότητα σου!»
- Δεν γίνεται καμία αναφορά στον αγώνα των κατοίκων!!!
- Μιλάει για το «δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος». Αυτό όμως ακούγεται σαν κοροϊδία. Από τη στιγμή που παλεύουμε για την ακύρωση της επένδυσης θα καταργηθούν προφανώς οι θέσεις εργασίας της Eldorado. Γι’ αυτό θα πρέπει το κίνημα να προβάλει μια εναλλακτική πρόταση για το πώς θα δουλέψουν οι άνθρωποι της περιοχής
- Ο αποχαρακτηρισμός όλης της περιοχής από μεταλλευτική (που είναι πάγιο αίτημα του κινήματος) γίνεται «αποχαρακτηρισμός περιοχών… με προτεραιότητα σε εκτάσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν είτε τουριστικά είτε στον πρωτογενή τομέα». Δηλαδή, πώς το καταλαβαίνει το θέμα το δημοτικό συμβούλιο; Από πάνω θα δουλεύει το μεταλλείο και από κάτω θα αποχαρακτηριστούν κάποιες περιοχές για να γίνουν καλλιεργήσιμα χωράφια; Εξάλλου, οι περιοχές που σχεδιάζεται η εξόρυξη ήταν δάσος, άρα δεν έχουν τουριστική ή αγροτική χρήση. Τι εξυπηρετεί λοιπόν μια τέτοια απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο;
Είναι εντελώς παράλογο στο κέντρο του
αγώνα, σε μια κρίσιμη φάση για το κίνημα, ο Δήμαρχος κατά της εξόρυξης
χρυσού να μασάει τα λόγια του. Αντί να βγει με μια μαχητική στάση και να
μπει μπροστά για να σταματήσει η καταστροφή του Δήμου του, ο νέος
Δήμαρχος επιμένει να κρατάει μια μεσοβέζικη και μετριοπαθή στάση
επιβάλλοντας τις παραπάνω διατυπώσεις.
Με αυτό τον τρόπο όμως δεν βοηθάει αλλά απογοητεύει το κίνημα. Τόσο δύσκολο θα ήταν δηλαδή να βγει και να πει: «Να ξέρετε ότι παρόλο που η Eldorado
έχει άδεια από την κυβέρνηση, που είναι σύμμαχος της, εγώ και οι
συμπολίτες μου θα πάμε στις Σκουριές και με στόχο να εμποδίσουμε τις
μπουλντόζες να σκάψουν τον τόπο μας»[3]. Ας συγκρίνουμε την στάση του Μίχου με αυτή δημάρχων της Αριστεράς όπως του Σ. Ρούσσου στο Χαλάνδρι που δήλωσε «Δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουμε, όποιο και αν είναι το τίμημα»
και σέρνεται αυτή τη στιγμή στα δικαστήρια γιατί δεν έδωσε στο
υπουργείο ονόματα εργαζομένων (στην υποτιθέμενη «αξιολόγηση»)
προκειμένου να απολυθούν[4].
Η ουσία του προβλήματος είναι η εξής:
για να μην αποτελέσει το ψήφισμα του Δήμου «άλλο ένα ψήφισμα στο αρχείο
ψηφισμάτων»[5] πρέπει ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι να μπουν
μπροστά στον αγώνα να φύγει η εταιρία. Χτες πάντως, την ώρα που οι
κάτοικοι της περιοχής έτρωγαν το δακρυγόνο της αρκούδας, η απουσία του
Δημάρχου ήταν για άλλη μια φορά εκκωφαντική.
Όπως και να έχει, και παρά τα
προβλήματα, ο αγώνας συνεχίζεται. Κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι
εύκολος, κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι σύντομος. Μπορούμε να είμαστε
σίγουροι όμως ότι δεν είναι μάταιος.
