Μετά από άπειρες δικαστικές διώξεις, από το 2015 στο
μουσικό συγκρότημα Grup Yorum απαγορεύτηκε
να πραγματοποιεί συναυλίες και να ηχογραφεί δίσκους, τα δε μέλη του
φυλακίστηκαν και προσήχθησαν σε εκατοντάδες δίκες με την κατηγορία ότι ανήκουν
σε « τρομοκρατικές» ομάδες, ένας ορισμός που η κυβέρνηση Ερντογάν χρησιμοποιεί για
να νομιμοποιήσει τη φυλάκιση πολλών πολιτικών της αντιπάλων. To έγκλημά τους,
μεταξύ άλλων, ήταν, ότι πρότειναν τραγούδια σε όλες τις ομιλούμενες γλώσσες στην
Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της κουρδικής.
Το Grup
Yorum ιδρύθηκε
το 1985 από μια ομάδα φοιτητών και πρότεινε τραγούδια εμπνευσμένα
από το σοσιαλισμό, συνδέοντας τους αγώνες του τουρκικού λαού με τους διεθνείς.
Το ύφος του συνδυάζει στίχους πολιτικά στρατευμένους με την
τουρκική μουσική παράδοση. Συνολικά το συγκρότημα κυκλοφόρησε 23 άλμπουμ και
πραγματοποίησε εκατοντάδες συναυλίες στην Τουρκία αλλά και σε αρκετές
ευρωπαϊκές χώρες. Οι συναυλίες του έγιναν στιγμές συνάντησης της τουρκικής
αντιπολίτευσης κατά του καθεστώτος Ερντογάν.
Μετά από πολλές διώξεις, από το 2015 τους απαγορεύτηκε να
εμφανίζονται σε συναυλίες και να ηχογραφούν δίσκους και τα μέλη του συγκροτήματος
φυλακίστηκαν και προσήχθησαν σε εκατοντάδες δίκες με την κατηγορία ότι ήταν
μέλη «τρομοκρατικών» ομάδων, ένας ορισμός που η κυβέρνηση Ερντογάν χρησιμοποιεί
για να νομιμοποιήσει τη φυλάκιση πολλών πολιτικών της αντιπάλων. Το έγκλημά τους,
μεταξύ άλλων,ήταν, ότι έπαιζαν τραγούδια σε όλες τις ομιλούμενες γλώσσες στην
Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της κουρδικής.
Η τελευταία συναυλία του Grup Yorum χρονολογείται από το 2018 και
πραγματοποιήθηκε μέσω Διαδικτύου. Μετά από αυτή τη συναυλία, είχαμε μια σειρά επιθέσεων και απόπειρες εισβολής στο στέκι του γκρουπ, σε κοινωνικό κέντρο μιας λαϊκής συνοικίας της Ισταμπούλ (
Κωνσταντινούπολης), και την καταστροφή του υλικού του Grup Yorum.
Τώρα υπάρχουν φόβοι και για τη ζωή του κιθαρίστα Ibrahim Gokcek, του Grup Yorum ,καταδικασμένος σε ισόβια
με βάση ανώνυμες και κατασκευασμένες μαρτυρίες, και έχει κατέβει σε απεργία πείνας εδώ και 291
ημέρες.
Η απεργία πείνας είναι, δυστυχώς, η μόνη δυνατή μορφή
διαμαρτυρίας για τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος που φυλακίστηκαν στην Τουρκία,
όπου οι κρατούμενοι είναι γνωστοί ότι στερούνται κάθε δικαιώματος ή επαφής με
τον έξω κόσμο.
Μεταξύ άλλων, ακριβώς αυτές τις μέρες συζητείται η μοίρα των
Τούρκων κρατουμένων, που εκτίθενται ιδιαίτερα στον κίνδυνο μόλυνσης από το Covid-19 λόγω των κακών συνθηκών υγιεινής και στέγασης
στις φυλακές. Η τουρκική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο απελευθέρωσης αρκετών
εκατοντάδων κρατουμένων, εκτός βέβαια από τους πολιτικούς κρατούμενους.
