Δέσποινα Σπανούδη
Υπάρχει κανείς που θα ’θελε ο τόπος του να γίνει αποθήκη
ανθρώπων που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι τρέχουν να γλιτώσουν από τον
πόλεμο, τις συγκρούσεις, την πείνα;
Υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει ότι η δυστυχία, η
ανασφάλεια, ο συνωστισμός, οι άθλιες συνθήκες θα δημιουργήσουν εκρηκτικές
καταστάσεις;
Υπάρχει από την άλλη πλευρά κανείς που δεν ήξερε πόσο
κατακόρυφα θα ανέβαινε ο ρατσισμός στην ελληνική κοινωνία όταν η χώρα δέχτηκε
την επαίσχυντη συμφωνία Ε.Ε -Τουρκίας; Μια συμφωνία που επί της ουσίας λέει ότι
τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε. μπορούν να προκαλούν πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή και
την Αφρική, αλλά να τους σταματάνε στα νησιά του Αιγαίου.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο κανιβαλισμός που ελλοχεύει σε
όλες τις κοινωνίες, υποδαυλίστηκε και καλλιεργήθηκε χρόνια στο έδαφος της
κρίσης και της ταπείνωσης των μνημονίων, όταν τα μαζικά κινήματα και οι
πλατείες έμειναν αδικαίωτα, όταν οι διαδοχικές κυβερνήσεις αποδείχτηκαν έτοιμες
να αναιρέσουν την επόμενη στιγμή, όσα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα προετοιμάστηκαν εδώ και πολύ καιρό.
Και σε όσα μέρη πρόκειται να γίνουν κλειστά κέντρα, ο κόσμος έχει κάθε λόγο να
ξεσηκώνεται να τα εμποδίσει. Οι πρόσφυγες πρέπει να φιλοξενηθούν σαν άνθρωποι.
Είναι όχι μόνο θέμα ανθρωπιάς αλλά θέμα κοινωνικής ασφάλειας και ειρήνης. Σε
όσα μέρη ζουν σε διαμερίσματα, οι ίδιοι ζουν ειρηνικά και τα κρούσματα
ξενοφοβίας είναι σποραδικά. Αν τους επιτρεπόταν να προσπαθήσουν να ενταχθούν
και να δουλέψουν ή να πάνε σε ένα άλλο προορισμό, τα προβλήματα θα ήταν
ελάχιστα.
Για όλους εμάς που στεκόμαστε απέναντι στον ρατσιστικό
κατήφορο, όσοι αντιστέκονται στα κλειστά κέντρα κράτησης έχουν δίκιο. Το θέμα
είναι αν θα επικρατήσει το μίσος ή η λογική. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές
ροές δεν σταματούν όσο δεν σταματούν οι αιτίες που τις παράγουν και συνεπώς
πρέπει να διαλέξουμε: θα προσπαθήσουμε να διευκολύνουμε το πέρασμα και την
παραμονή τους εδώ ή θα αρχίσουμε να αλληλοσκοτωνόμαστε με τους πρόσφυγες και
μεταξύ μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου