Οικολογικό έγκλημα στον Ελικώνα

 

Ακόμα ένα κραυγαλέο παράδειγμα της οικολογικής καταστροφής που επιτελείται στο όνομα της 'πράσινης ανάπτυξης'! Ταύτοχρονα τρέχει διαβούλευση για λίγο παραπέρα στον Ελικώνα, για έργο που αφορά 7 ανεμογεννήτριες το οποίο "περικυκλώνει" την Αρβανίτσα, με την κοντινότερη ανεμογεννήτρια να απέχει μόλις 700 μέτρα από αυτήν και μόλις 1.5 χιλιομετρο από τον οικισμό της Αγίας Άννας όπου οι κάτοικοι έχουν αντισταθεί σθεναρά ενάντια στην αιολική λαίλαπα τα τελευταία χρόνια . https://eprm.ypen.gr/src/App/w2/10423

 

 

 

Οικολογικό έγκλημα στο σύμπλεγμα του Ελικώνα και συγκεκριμένα στον όγκο του Ζαγαρά. Παρακαλώ διαβάστε το κείμενο,

Η ιστορία ξεκινά ως εξής. Με την παρέα θέλαμε να πάμε στα Άγραφα και συγκεκριμένα να ανέβουμε την Σβονη. Όμως με την πρόβλεψη για βροχές το Σαββατοκύριακο ( αν και βγήκαν εντελώς λάθος), έπεσε η ιδέα να περπατήσουμε αυθημερόν ( Σάββατο 19/10 )τον ορεινό όγκο του Ζαγαρά που ανήκει στο σύμπλεγμα του Ελικώνα και να κάνουμε μια ωραία κυκλική διαδρομή που θα περιλάμβανε Ο22, αρχαίο μονοπάτι, αρχαία πηγή, κορυφογραμμή, κόψη , δάσος, με λίγα λόγια ότι θέλει ένας πεζοπόρος για να γεμίσουν οι " μπαταρίες".

Έτσι, με αφετηρία το χωριό Ευαγγελίστρια, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το αρχαίο μονοπάτι , μέρος του Ο22, το οποίο μας έβγαλε στην πηγή της Ιπποκρήνης. Από εκεί στόχος μας ήταν να κάνουμε την κορυφογραμμή της Μοτσάρας, μια ωραία κόψη χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και να κατέβουμε από μια ρεματιά μέχρι να βρούμε ξανά το Ο22 και να κλείσουμε την κυκλική διαδρομή.

Καιρός, δροσερός ως κρύος, συνθήκες τέλειες για μια μέτριας δυσκολίας πεζοπορία 16 χιλιομέτρων.

Έλα όμως που κάποιοι ήθελαν να μας χαλάσουν τα σχέδια...

Με το που αρχίζουμε να πατάμε την κορυφογραμμή, αρχίσαμε να ακούμε τρυπανια. Δεν περπατήσαμε και πολύ για να δούμε έναν ανεμολογικό ιστό και στο βάθος ένα σκαπτικό να εργάζεται και να ισοπεδώνει ένα κομμάτι της κόψης. Θέαμα απόκοσμο, μέσα στην ομίχλη, το μηχανικό τέρας να κατεδαφίζει την βραχώδη κορυφή ώστε να δημιουργήσει πλάτωμα για την βάση. Με αηδία προσπεράσαμε και συνεχίσαμε αλλά όχι για πολύ, πιο κάτω ακούγονταν και άλλα μηχανήματα. Λόγοι ασφαλείας, μιας και η ομίχλη δεν έκανε ορατή την παρουσία μας, αποφασίσαμε να κατέβουμε στον πρόσφατα ανοιγμένο χωματόδρομο ακριβώς κάτω από την κόψη και να περπατήσουμε μέχρι να βρούμε το μονοπάτι καθόδου.

Στην πορεία πραγματικά απογοητεύτηκα από το μέγεθος της καταστροφής, Όχι μόνο ο δρόμος ξερίζωσε 100αδες έλατα ύψους 20 μέτρων, όχι μόνο ξεριζώθηκαν μικρά έλατα αλλά και όλα τα φερτά υλικά έπεσαν στα πρανή και καταπλάκωσαν και άλλα έλατα... Στην διαδρομή άλλες 2 μπουλντόζες δούλευαν στην κορυφογραμμή για να δημιουργήσουν πλατώματα για βάσεις. Σε όλη την διάρκεια της πορείας στον χωματόδρομο δεν μιλάγαμε....οι εικόνες δεν σήκωναν κουβέντα.  Σε κάποιο σημείο αρχίσαμε να κατεβαίνουμε για να βρούμε το Ο22 και να τελειώσουμε την πεζοπορία. Στο βάθος του όγκου, φαίνονταν και άλλες διανοίξεις δρόμων που με σιγουριά μπορώ να πω ότι έκοβαν το Ο22 στην μέση.

Τελειώσαμε την πεζοπορία ξέροντας ένα πράγμα, ο Ζαγαράς πέθανε, η κορυφή Μοτσάρα δεν θα υπάρχει πλέον.

Συνορειβάτες και συνορειβάτισες δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, στο όνομα της πράσινης μετάβασης, το πράσινο θα χαθεί, το μέταλλο θα φυτρώσει παντού.. καληνύχτα μας..

 

 

[----->]

Τέμπη: Καταπέλτης η έκθεση Anubis για τις προσπάθειες συγκάλυψης του συστημικού εγκλήματος

 

του Νίκου Ταυρή

Η υπόθεση των Τεμπών συνεχίζει να απασχολεί την επικαιρότητα. Η άκαμπτη επιμονή των συγγενών για τη δικαίωση των θυμάτων δεν αφήνει το θέμα να ξεχαστεί. Δεν ξεχνά όμως και η κυβέρνηση, που ακόμη και σήμερα συνεχίζει τις ενέργειες με στόχο τη συγκάλυψη των συνθηκών του δυστυχήματος αλλά και των ευθυνών του συστημικού εγκλήματος. Η τελευταία πράξη στη μακρά σειρά αυτών των ενεργειών είναι η μεσολάβηση της Ν.Δ. για την τοποθέτηση του Απ.Τζιτζικώστα στη θέση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Μεταφορών και Τουρισμού, το έργο του οποίου ανακοινώθηκε ότι θα επικεντρωθεί στο θέμα των μεταφορών.

 

 

Η κυβέρνηση και οι ελίτ φαίνεται να ενοχλούνται με την ιδέα πως το έγκλημα των Τεμπών θα ψάξει δικαίωση έξω από τα σύνορα της χώρας, όπως προηγούμενα είχαν ενοχληθεί από τις δηλώσεις της Ευρωπαίας εισαγγελέα σχετικά με το δυστύχημα αλλά και τη σύμβαση 717. Ωστόσο, οι αδιάκοπες προσπάθειες των συγγενών φέρνουν διαρκώς νέα στοιχεία στο φως: χαμένα βαγόνια, χημικές αναλύσεις αλλά και την τοποθεσία όπου μεταφέρθηκε τις πρώτες μέρες ποσότητα χώματος και συντριμμιών. Στην συνέχεια θα παρουσιάσουμε τα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας Anubis στην τοποθεσία Πηγάδια.

 

 

Καταρχάς, το χρονικό της συγκάλυψης ξεκινά από τις πρώτες κιόλας ώρες έπειτα από το δυστύχημα και ενόσω οι συγγενείς των θυμάτων βρίσκονταν ακόμη στα νοσοκομεία, χωρίς να μπορούν να φανταστούν όλα όσα συνέβησαν. Έτσι, μέσα από μια διαδικασία εξπρές, που προφανώς δεν πληρούσε τις προδιαγραφές, ξεθάβεται και μεταφέρεται μεγάλη ποσότητα χώματος μαζί με συντρίμμια και κρίσιμα στοιχεία σε άγνωστη τοποθεσία και όχι σε αυτή στο Κουλούρι στην οποία μεταφέρθηκαν όλα τα υπόλοιπα. Πολλούς μήνες αργότερα και έπειτα από συνεχείς προσπάθειες αποκαλύπτεται ότι η τοποθεσία είναι αυτή του ιδιωτικού οικοπέδου στην περιοχή Πηγάδια. Παράλληλα, υπάρχουν καταγγελίες οι οποίες επιβεβαιώνονται με βίντεο και φωτογραφικό υλικό, ότι μια ομάδα ανθρώπων προχωρά σε διαλογή συγκεκριμένων υλικών από το σημείο της σύγκρουσης, τα οποία μεταφέρονται σε άγνωστη τοποθεσία, που πιθανότατα είναι αυτή του οικοπέδου στα Πηγάδια.

Πιθανότατα, διότι ακόμη και σήμερα είναι αδύνατο να πει κανείς με ασφάλεια αν υπήρξε και τρίτη τοποθεσία απόθεσης υλικού. Επιπλέον, επιτρέπεται παράνομα στην Hellenic Train να συλλέξει σχεδόν όλα τα κοντέινερ της εμπορικής αμαξοστοιχίας και να τα μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη.

Αργότερα, μαθαίνουμε πως ένα κοντέινερ έχει χαθεί και 16 μήνες μετά εντοπίζεται επίσης σε κάποιο οικόπεδο ιδιώτη. Ακολουθεί το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος με νέο χώμα, χαλίκια και μπετόν, με τη δικαιολογία πως κάτι τέτοιο ήταν αναγκαίο για τη χρήση γερανών, πράγμα που επίσης καταρρίπτεται από το οπτικό υλικό.

Αλλοίωση έχουμε όχι μόνο στον χώρο του δυστυχήματος, αλλά και στα ηχητικά ντοκουμέντα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας,ενώ ύποπτα για αλλοίωση είναι και τα αντίστοιχα βίντεο. Η εμπορική αμαξοστοιχία και το φορτίο της δεν φαίνεται πουθενά, ενώ τα βίντεο από όλους τους σταθμούς διέλευσής της έχουν διαγραφεί με τη δικαιολογία ότι «δεν τα ζήτησε κανείς». Το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστο. Για μήνες δεν δίνονται πληροφορίες για αυτό ενώ εν τέλει η HellenicTrain σε εμπιστευτικό έγγραφο κάνει λόγο για λαμαρίνες. Ωστόσο, το μέγεθος της έκρηξης στο δυστύχημα, σε συνδυασμό με την εύρεση εύφλεκτων ουσιών (ξυλόλιο, τουλόλιο κ.ά.) σε ανάλυση του Γενικού Χημείου του Κράτους(ΓΧΚ), προκαλούν υποψίες για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Εκείνες τις μέρες δίνεται η εξήγηση από τους εμπειρογνώμονες που διόρισε η ελληνική δικαιοσύνη ότι η έκρηξη προήλθε από την ανάφλεξη ελαίων σιλικόνης τα οποία χρησιμοποιούνται στις μηχανές των τρένων, οι οποίες λέγεται ότι ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση. 

 

Κάτι τέτοιο καταρρίπτεται μεθοδικά από τους πραγματογνώμονες των οικογενειών των θυμάτων αφενός επειδή το συγκεκριμένο υλικό δεν έχει τη δυνατότητα για τέτοια έκρηξη, αφετέρου επειδή οι αμαξοστοιχίες αποδεικνύεται ότι συγκρούστηκαν πλαγιομετωπικά, καθώς το απότομο φρενάρισμα της εμπορικής είχε ως αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό των μηχανών της οι οποίες σύρθηκαν σαράντα μέτρα μακριά και δεν συμμετείχαν στη σύγκρουση. Αντίστοιχη είναι και η πορεία που ακολουθεί η υπόθεση στη δικαιοσύνη και τη Βουλή, όπου για την πρώτη υπάρχουν αδικαιολόγητες παραλήψεις και καθυστερήσεις, ενώ στη δεύτερη στήνεται μια εξεταστική επιτροπή που ψάχνει ευθύνες στις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών και τελικά καταλήγει στη γνωστή ατομική ευθύνη του σταθμάρχη.

Τα παραπάνω θυμίζουν περισσότερο μαφιόζικες ενέργειες και όχι κρατικές. Ωστόσο οι μεθοδεύσεις για τη συγκάλυψη των ευθυνών δεν πέτυχαν τον σκοπό τους, η υπόθεση των Τεμπών έχει αναδειχθεί σε βαθύ ρήγμα ανάμεσα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Ο αγώνας των συγγενών έχει πλέον αποκτήσει άλλες διαστάσεις για τη κοινωνία και αφορά τη δημοκρατία, τη λειτουργία των θεσμών, τη δικαιοσύνη αλλά και τη βαθιά κρίση που διαπερνά όλους τους τομείς της χώρας. Τα Τέμπη αποτελούν ακόμη μια κραυγή για δικαιοσύνη που στοιχειώνει το πολιτικό σύστημα και αποτελεί τροχοπέδη στα σχέδια του.

Καθώς με όλα τα νέα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα, αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα η ποιότητα των ελληνικών ελίτ και του πολιτικού συστήματος, που μεταχειρίζονται τη χώρα ως καύσιμη ύλη για τις προσδοκίες και τα κέρδη τους, ενώ κάνουν σκληρό πόλεμο σε όποιον τους χαλάει τις δουλειές.

 

Τα νέα στοιχεία απότην έρευνα της ομάδας Anubis

Η ομάδα Anubis ορίστηκε δικαστικά ως πραγματογνώμονας στην υπόθεση και η πρόσφατη έρευνά της ενσωματώθηκε στη δικογραφία της υπόθεσης. Η έρευνα βρίθει από αποκαλύψεις για την αλλοίωση του τόπου της τραγωδίας, αλλά και των σημείων εναπόθεσης μπάζων από αυτήν, όπως και την επιχειρούμενη συγκάλυψη κρίσιμων πτυχών της υπόθεσης και μάλιστα ενώπιον εντεταλμένων παραγόντων της πολιτείας.

 

 

Η έρευνα έγινε τους προηγούμενους μήνες σε ιδιωτικό οικόπεδο στην περιοχή Πηγάδια όπου είχαν μεταφερθεί πάνω από 40φορτηγά με χώμα και συντρίμμια από τον τόπο του δυστυχήματος .Στα ευρήματα της έρευνας συγκαταλέγονται δεκάδες κομμάτια από τα συντρίμμια των τρένων αλλά και της περίφραξης και των στρωτήρων των σιδηροδρομικών γραμμών. Μάλιστα πολλά από τα παραπάνω φαίνεται να είναι καμένα, πράγμα που τα καθιστά σημαντικά στοιχεία σε ό,τι αφορά την έκρηξη και τη μετέπειτα πυρκαγιά. Άλλωστε, οι πραγματογνώμονες των οικογενειών πιθανολογούν ότι η έκρηξη και η πυρκαγιά οφείλονται στην ύπαρξη μεγάλης ποσότητας εύφλεκτων υλών (τουλόλιο, ξυλόλιο κ.ά.) τα οποία πιθανόν να μεταφέρονταν από την εμπορική αμαξοστοιχία. Πράγμα που συνάδει και με τα στοιχεία που παρουσιάζονται από άλλη έκθεση, με βάση την οποία το εκρηκτικό φορτίο που θα έπρεπε να μεταφέρεται για να δικαιολογείται το μέγεθος της έκρηξης αντιστοιχεί σε 12 με 15τόνους υδρογονανθράκων.

 

 

Αλλοίωση του πεδίου

Ο όγκος και το πλήθος των ευρημάτων είναι τέτοιος που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την παράβλεψη τους. Το γεγονός δε ότι πολλά από αυτά είναι καμένα ταυτίζεται με τις κατηγορίες για επιλεκτική συλλογή και μεταφορά υλικών τις πρώτες κιόλας μέρες, ή ακόμα και ώρες, μετά το δυστύχημα. Συγκεκριμένα, στην έκθεση αναφέρεται: «Πάρθηκε υλικό διαπιστωμένα από το επίπεδο των γραμμών για το λόγω ότι έχουμε εντοπίσει εντός των χωμάτων ποσότητα στρωτήρων που δεν προϋπήρχαν στο χώρο αλλά μεταφέρθηκαν από εκεί  και ο χώρος αποτελεί ζώνη εκτίναξης βιολογικού υλικού». Αυτό αποδεικνύει ότι έγινε επέμβαση και άρα αλλοίωση του πεδίου του δυστυχήματος, δηλαδή σε μέρος όπου υπήρχαν κρίσιμα στοιχεία. Αντίστοιχης σημασίας είναι και οι λαμαρίνες των τρένων, τα μηχανικά  εξαρτήματα αλλά και υλικά από τα βαγόνια και το κυλικείο που βρέθηκαν. Η θέση αυτών των ευρημάτων στη διάταξη των βαγονιών της επιβατικής αμαξοστοιχίας, τα καθιστά κρίσιμα στοιχεία για τη φύση και τα αίτια της έκρηξης, καθώς και για την εικασία ότι αυτή ξεκίνησε από το κυλικείο.

 

 

Όχι μόνο κλειστά κοντέινερ

Επιπλέον στην έρευνα σημειώνεται ότι: «Έχοντας λοιπόν σχεδόν όλα τα αντικείμενα μίας μεταφοράς, όπως συσκευασία παλέτας, τσέρκι και τμήμα από δίχτυ cargo αυτά μαζί τα αντικείμενα μας δείχνουν πιθανή μεταφορά φορτίου», πράγμα που δεν συνάδει με τους ισχυρισμούς σχετικά με την μεταφορά μόνο κλειστών κοντέινερ αλλά αντίθετα υποδεικνύουν τη μεταφορά και άλλου είδους φορτίου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έρευνα πως: «Υπάρχουν εντός των συντριμμιών που ανασύρθηκαν ύποπτα ευρήματα που δεν φαίνεται να ανήκουν στα υλικά της αμαξοστοιχίας και δεν γνωρίζουμε εάν έχει γίνει η καταγραφή τους.

 

 

Για πάνω από ένα χρόνο βρισκόντουσαν εκεί, χωρίς να γνωρίζει κανένας από τους δικαστικούς πραγματογνώμονες-τεχνικούς συμβούλους ή τους ανθρώπους που διενεργούν την προανάκριση και την κύρια ανάκριση με αποτέλεσμα να χάνονται κρίσιμα στοιχεία.» Τα εν λόγω ευρήματα, ακριβώς επειδή πιθανόν να αφορούν το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας και άρα να μπορούν να δώσουν περαιτέρω στοιχεία για αυτό, κρίθηκε από τον ανακριτή ότι η εύρεση τους επιβάλλει να γίνει νέα δειγματοληψία από το Γενικό Χημείο του Κράτους.

 

 

Οστά και είδη ρουχισμού

Ενδεικτικό για τη φύση των υλικών που μεταφέρθηκαν είναι ότι ανάμεσα στα ευρήματα υπάρχουν οστά, τα οποία βρέθηκαν μέσω της χρήσης ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων. Από αυτά ορισμένα ταυτοποιήθηκε ότι ανήκουν σε ζώα, ενώ σε μια περίπτωση υπήρξε ένδειξη από τα σκυλιά ότι πρόκειται για οστό ανθρώπινης προέλευσης και τελικά ταυτοποιήθηκε ότι πρόκειται για οστό που ανήκει σε κάποιο από τα θύματα του δυστυχήματος.Επίσης, σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο σημείο απόθεσης η έκθεση αναφέρει ότι:

«Το μέρος – τοποθεσία δεν έχει οριοθετημένη ζώνη φύλαξης με αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένο σε φυσικούς θηρευτές που αναζητούν τροφή, στη γενική περιοχή. [...]

Οπότε δεν γνωρίζουμε αν σίγουρα βιολογικό υλικό έχει ήδη καταναλωθεί». Ενώ συνεχίζει παρακάτω:

«Ο χώρος ήταν εκτεθειμένος σε κοντινή τοποθεσία στην κοίτη του ποταμού, η οποία υπερχείλισε κατά τις πλημμύρες οι οποίες ακολούθησαν μετά το ατύχημα.

Έτσι σίγουρα επηρεάστηκε το σύνολο του υλικού που βρισκόταν εκεί και κρίσιμα πειστήρια υπάρχει πιθανότητα να ταξίδεψαν μέσω της ροής.»

Επίσης, βρέθηκαν προσωπικά αντικείμενα και είδη ρουχισμού που πιθανότατα ανήκουν στα θύματα του δυστυχήματος. Μάλιστα η έρευνα της ομάδας Anubis βρήκε και μια κάρτα sim για κινητό τηλέφωνο ή τάμπλετ, μια κάρτα μάλιστα που μπορεί να αγοραστεί μόνο στις ΗΠΑ και έτσι εγείρεται το ερώτημα αν υπάρχει ή όχι και κάποιος ακόμα αγνοούμενος αφού στη λίστα των θυμάτων /αγνοούμενων δεν υπήρχε κάποιος πολίτης των ΗΠΑ.

 

 

Κατά τύχη ανακάλυψη

Από την έρευνα της ομάδας Anubis τίθεται εν αμφιβόλω κατά πόσον τα υλικά αυτά ελέγχθηκαν ή καταγράφηκαν πριν μεταφερθούν, ενώ είναι πλέον βέβαιο ότι ανάμεσα τους υπήρχε και διάσπαρτο βιολογικό υλικό. Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ιδιωτικό οικόπεδο στα Πηγάδια δεν περιφράχθηκε με κανένα τρόπο, με αποτέλεσμα το βιολογικό υλικό που μεταφέρθηκε σε αυτή να είναι εκτεθειμένο επί μήνες στα ζώα της περιοχής, για τα οποία αποτελούσε βορά.

Επιπρόσθετα, η τοποθεσία του οικοπέδου είναι κοντά στην κοίτη του Πηνειού και άρα εκτέθηκε στις πλημμύρες της Θεσσαλίας με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μερίδα των συντριμμιών και άλλων στοιχείων να έχουν παρασυρθεί από τα νερά.

Αν όλα τα παραπάνω μοιάζουν με εγκληματική αμέλεια και παράβαση καθήκοντος από μέρους των υπευθύνων, εκείνο που καθιστά την όλη υπόθεση σκανδαλώδη είναι ότι αρχικά φαίνεται να είχε δοθεί εντολή στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου να απορρίψει το σύνολο των υλικών, πράγμα το οποίο ο ίδιος δεν έπραξε καθώς σκόπευε να τα χρησιμοποιήσει για να μπαζώσει το αμμορυχείο που βρίσκεται στο οικόπεδό του. Εύλογα λοιπόν μπορεί να υποθέσει κανείς πως η συγκεκριμένη τοποθεσία κρατήθηκε επί μήνες μυστική γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα τα υλικά θα εξαφανίζονταν, πράγμα που τελικά τυχαία δεν συνέβη! 

 

Δρόμος της αριστεράς,Σάββατο,5/10/2024

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΕΡΑΤΩΝ

 

Το σχολείο είναι, παντού και σε όλες τις εποχές, ένα φυτώριο στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθούν τα πιο ευγενικά αισθήματα  και τα πιο κτηνώδη ένστικτα.

• Στη ναζιστική Γερμανία, το χιτλερικό καθεστώς ασχολήθηκε με την αποκτήνωση των μικρών παιδιών, με την ίδια θέρμη που έδειξε για τη φονική πολεμική του μηχανή. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα βασίστηκε στη φυλετική υπεροχή, την πλαστογράφηση της ιστορίας στη βάση της μεγάλης Γερμανίας, τον μιλιταρισμό, την απανθρωποποίηση των «άλλων» για να μην υπάρχει κανένας δισταγμός στην εξόντωσή τους  και τον εκτεταμένο χαφιεδισμό.

Τα μικρά παιδιά μάθαιναν ότι είναι γόνοι μιας ανώτερης φυλής, της οποίας την καθαρότητα  οφείλουν να διαφυλάξουν,  ενθαρρύνονταν και επιβραβεύονταν, να καταγγέλλουν τους γονείς και τους δασκάλους τους και  να μισούν αβυσσαλέα, τους ανάπηρους, τους γύφτους, τους Εβραίους και τους κομμουνιστές.

Η αριθμητική, ένα μάθημα για το οποίο κανείς θα μπορούσε να ισχυριστεί «την αντικειμενικότητα των αριθμών» και άρα την αδυναμία προπαγάνδας, έπαιζε καταλυτικό ρόλο στην αποκτήνωση ήδη από την τρυφερή παιδική ηλικία. Είναι χαρακτηριστική η διατύπωση προβλημάτων της αριθμητικής στα σχολικά βιβλία. «Η συντήρηση ενός διανοητικά ανάπηρου ατόμου στοιχίζει περίπου στο κράτος 4 μάρκα τη μέρα. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 διανοητικά ανάπηροι. Πόσο στοιχίζει συνολικά η περίθαλψη αυτών των ανθρώπων; Πόσα δάνεια γάμων των 1.000 μάρκων θα μπορούσαν να χορηγηθούν με αυτά τα χρήματα;»

Στα 12 χρόνια ναζισμού, μια ολόκληρη γενιά αποκτηνώθηκε και στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκε, πολλαπλασιάζοντας ταυτόχρονα  όλη τη μαύρη ναζιστική κτηνωδία και αναβιώνει τα πλοκάμια της στον παρόντα χρόνο.

• Αν απορεί κανείς σήμερα, πώς είναι δυνατό οι σιωναζί να αναπαράγουν τις ίδιες φρικαλεότητες, χωρίς αναστολές και δισταγμούς, αρκεί να ανατρέξει στα σχολικά τους προγράμματα και βιβλία.

Η Εβραία Nurit Peled-Elhanan, καθηγήτρια πανεπιστημίου και συγγραφέας, μετά από υπερδεκαετή έρευνα και μελέτη του σιωνιστικού εκπαιδευτικού συστήματος, συνόψισε τα συμπεράσματά της, στο βιβλίο ¨Η Παλαιστίνη στα ισραηλινά σχολικά βιβλία, ιδεολογία και προπαγάνδα στην εκπαιδευση».

Οι αρχές που καθόριζαν το ναζιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, αναπαράγονται αυτούσιες στην εκπαίδευση των σιωναζί.

Ο «περιούσιος λαός» στη θέση της ανώτερης φυλής, η πλαστογράφηση της ιστορίας, που σβήνει κάθε ίχνος των Παλαιστίνιων από την περιοχή, η αποεθνικοποίησή τους, με διαγραφή ακόμη και  των λέξεων Παλαιστίνη και Παλαιστίνιος, η απανθρωποποίησή των Παλαιστινίων ( ζώα και κατώτερη φυλή), η κλοπή και οικειοποίηση των αρχαιολογικών θησαυρών της Παλαιστίνης,    ο μιλιταρισμός και το «μεγάλο Ισραήλ» ως «θεϊκή εντολή», η καλλιέργεια αβυσσαλέου μίσους για τους Άραβες και η απέχθεια για τους Εβραίους αραβικής καταγωγής είναι οι βασικοί άξονες του εκπαιδευτικού συστήματος των σιωναζί.

Το ανάστημα της Nurit Peled-Elhanan μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι το 1997, έχασε τη δεκάχρονη κόρη της, σε επίθεση αυτοκτονίας νεαρού Παλαιστίνιου.

Από  την πρώτη στιγμή κατήγγειλε , πως και τα δυο παιδιά είναι θύματα της ισραηλινής κατοχής και του άγριου απαρτχάιντ.

Όλο αυτό το αφήγημα σήμερα που αυτοπροσδιορίζεται ως «η σωστή πλευρά της ιστορίας», είναι ένα μόνο μέρος της νέας προπαγάνδας, που στόχο  έχει τη συνολική αποκτήνωση.

Κι αυτό κάνει ακόμη πιο επιτακτικούς τους εκπαιδευτικούς αγώνες, για ένα σχολείο, που θα βγάζει ανθρώπους κι όχι τέρατα.

 Νίνα Αγγελική Γεωργιάδου

[----->]

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΙΡΑΝ, ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ BRICS

 

Aπό   Andrea Zhok

Η κατάσταση σε διεθνές στρατηγικό επίπεδο τώρα φαίνεται να είναι αρκετά σαφής.

Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ κινούνται με ομοφωνία και είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να επιδιώξουν τον απώτερο στόχο τους, που είναι η πλήρης εξάλειψη του Ιράν ως περιφερειακής απειλής.

Οι υπόλοιπες επιφυλάξεις έχουν να κάνουν μόνο με την ανάγκη μείωσης των πιθανών ζημιών σε ισραηλινές πόλεις και αμερικανικές βάσεις στην περιοχή.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι το Ιράν δεν έχει καμία πιθανότητα να αντέξει για πολύ μια υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ισραηλινή επίθεση, ακόμη και αν η επίθεση παραμείνει συμβατική. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ισραήλ έχει να κάνει με το μέγεθος των πόρων (ανθρώπινων, στρατιωτικών, οικονομικών) που απαιτούνται για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά το μέγεθος αυτό ενισχύεται απεριόριστα από το διαθέσιμο κανάλι εφοδιασμού των ΗΠΑ. Η ιρανική ηγεσία αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και γι' αυτό συνεχίζει να κινείται με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει περιθώρια για μια άμβλυνση της σύγκρουσης, δίνοντας πάντα μετρημένες απαντήσεις.

Το δεύτερο πράγμα που είναι σαφές είναι ότι μια στρατηγική ήττα του Ιράν, που θα το αφανίσει ως περιφερειακό παράγοντα, όπως έγινε με το Ιράκ, δεν θα είναι καταστροφή μόνο για το Ιράν, αλλά και για τη Ρωσία και την Κίνα.

Το Ιράν αποτελεί όλο και περισσότερο βασικό κόμβο για τους δύο μεγάλους των BRICS ως εμπορική οδός, ως περιφερειακό προπύργιο και ως παραγωγός πρώτων υλών (κυρίως φυσικού αερίου). Ένα «ιρακινοποιημένο» Ιράν θα ήταν καταστροφικό για τις μελλοντικές φιλοδοξίες της Κίνας και της Ρωσίας και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.

Τον τελευταίο μήνα υπήρξαν συνομιλίες στο υψηλότερο επίπεδο μεταξύ Ιρανών και Κινέζων ηγετών από τη μία πλευρά (υπουργός Εξωτερικών Wang Yi) και Ρώσων από την άλλη (ο Ρώσος πρωθυπουργός Mishustin βρέθηκε στην Τεχεράνη την παραμονή της ιρανικής απάντησης).

Αυτό μας φέρνει στο τρίτο και καθοριστικό ερώτημα. Δεδομένου ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν το Ιράν ως περιφερειακό σύμμαχο, και δεδομένου ότι η πρόθεση του Ισραήλ και των ΗΠΑ είναι ακριβώς να «ιρακινοποιήσουν» το Ιράν, τι μπορούν να κάνουν οι δύο ηγέτες των BRICS για να το αποφύγουν;

Η διπλωματία και οι μορφές «ηθικής πειθούς» σε αυτό το ιστορικό στάδιο είναι αέρας κοπανιστός.

Αν υπήρχε η προοπτική μιας μακροχρόνιας σύγκρουσης, όπως στη Συρία, θα ήταν δυνατή μια ρωσική παρέμβαση στην περιοχή, με την κατασκευή βάσεων, και η Κίνα θα μπορούσε να λειτουργήσει, όπως κάνει τώρα, ως οικονομικός σταθεροποιητής της Ρωσίας. Αλλά αν το σενάριο είναι αυτό των ΗΠΑ + Ισραήλ που επιζητούν την ισοπέδωση του Ιράν, μπορεί να μην υπάρχει «μακροπρόθεσμο» σενάριο.

Ο μόνος δρόμος που μου φαίνεται ρεαλιστικά βιώσιμος είναι η Ρωσία να παίξει με το Ιράν τον ίδιο ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ με το Ισραήλ, αυτόν της απεριόριστης στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης. Αλλά οικονομικά η Ρωσία δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ, πιθανότατα ούτε καν με την υποστήριξη της Κίνας, και όσον αφορά τους συμβατικούς εξοπλισμούς, η Ρωσία έχει ακόμη να ολοκληρώσει την ουκρανική υπόθεση, η οποία θα απαιτήσει σημαντική δέσμευση για τουλάχιστον έξι μήνες ακόμη, και επομένως δεν μπορεί να στείλει η ίδια μεγάλες ποσότητες οπλισμού όπως απαιτείται.

Επομένως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μόνο μία λύση για να σταθεροποιηθεί η περιοχή και να μην μπουν στον πειρασμό το Ισραήλ + οι ΗΠΑ να προχωρήσουν στην τελική αντιπαράθεση με το Ιράν: η παράδοση από τη Ρωσία στο Ιράν μιας περιορισμένης ποσότητας πυρηνικών κεφαλών, ίσως και μόνο τακτικών.

Από τεχνική πλευρά αυτό δεν είναι μια απλή επιχείρηση. Δεν είναι σαν την παράδοση ενός όπλου. Χρειάζεται και τεχνική υποστήριξη και απόλυτη μυστικότητα. Αλλά είναι εφικτή και θα άλλαζε το «παιχνίδι».

Μόλις αποκτηθούν οι κεφαλές και καταστούν λειτουργικές, το Ιράν θα πρέπει να πραγματοποιήσει μια δοκιμή, ώστε να δείξει δημόσια ότι διαθέτει αρκετή δύναμη για να καταστρέψει μια ισραηλινή πόλη ή οποιαδήποτε αμερικανική βάση στην περιοχή.

Το σήμα αυτό θα πρέπει να είναι αρκετό για να αποκαταστήσει μια νέα ισορροπία στην περιοχή, όπου όλοι οι παίκτες θα φαίνονται ικανοί να προκαλέσουν συντριπτικά πλήγματα στην άλλη πλευρά.

Ο κόσμος ο σημερινός είναι ένας άσχημος κόσμος όπου ο σεβασμός περνάει μόνο μέσα από τη δυνατότητα εξόντωσης του άλλου, αλλά αυτό χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Και πιστεύω ειλικρινά,ότι αυτός ο συλλογισμός μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν έχει ήδη γίνει.

[---->]