το ασανσέρ της μεγάλης επιστροφής

[-->]

29 Απρίλη 2012

 [Ανθρωπολογία του παρόντος] : Άτυπο εμπόριο: ταραχές στην πόλη Jijel μετά τον αυτοπυρπολισμό άνεργου 

Αλγέρι(AP)- Νεαρός άνεργος επιχείρησε την Κυριακή να αυτοπυρποληθεί στο κέντρο της πόλης Jijel (250 χιλιόμετρα ανατολικά του Αλγερίου), όταν η αστυνομία του κατάσχεσε τα λίγα πακέτα τσιγάρα που πουλούσε, είπαν οι συγγενείς του θύματος, κάτοικος στο χωριό  Μούσα.

Σύμφωνα με τους ίδιους, ο νεαρός άνεργος, σε μια έκρηξη οργής,αγόρασε βενζίνα, και στη συνέχεια επέστρεψε στο σημείο,περιέλουσε το κορμί του  και με τον αναπτήρα του μπροστά σε εκατοντάδες  αυτόπτες μάρτυρες, έβαλε φωτιά.

Αυτή η χειρονομία απελπισίας, αναφέρουν οι ίδιες  πηγές, είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσουν ταραχές  στην περιοχή, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς το θύμα. Οι πληροφορίες για την κατάστασή της υγείας του μέχρι  αργά το απόγευμα, ήταν ακόμα αντιφατικές.

Οι κάτοικοι έστησαν οδοφράγματα, έκαψαν ελαστικά και στη συνέχεια  άρχισαν να βομβαρδίζουν το αστυνομικό τμήμα με πέτρες και άλλα αντικείμενα. Οι αφίσες των υποψηφίων των εκλογών τις 10 Μαΐου, δεν γλύτωσαν ούτε και αυτές από τη μανία των νεαρών διαδηλωτών. Η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων για να διαλύσει τους διαδηλωτές, δήλωσε τοπική πηγή και πρόσθεσε  ότι η ειρήνη τελικά επανήλθε. Στον αλγερινό τύπο αναφέρονται δεκάδες τέτοια επεισόδια τους τελευταίους μήνες

http://fwbox.fastwebnet.it/webmail/spSystem/lcIt/Static/linkWindow.html?page=http://berthoalain.wordpress.com/2012/04/29/commerce-informel-emeute-a-%D8%AC%D9%8A%D8%AC%D9%84-jijel-apres-une-immolation-29-avril-2012/

 

 

Αλγέρι-Ταραχές στην Rmada (Κωνσταντίνη) μετά το θάνατο νεαρού εργαζομένου

Η τοποθεσία Rmada ,νοτιοανατολικά της Wilaya, έζησε αργά το απόγευμα της Κυριακής έντονες σκηνές βίας  μετά τον τραγικό θάνατο του 24 χρονου εργαζομένου R. Τ..

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε τη διακοπή κυκλοφορίας στην εθνική οδό, από τις  πέτρες και τα καμένα ελαστικά στο οδόστρωμα. Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τη καθυστέρηση της ομάδας διάσωσης.

Το ατύχημα  σημειώθηκε γύρω στις 15.30 μ.μ. σε εργοτάξιο κατασκευής τοιχίου στήριξης  όταν  το αυτό κατέρρευσε  και  καταπλάκωσε δύο εργαζόμενους της ίδιας οικογένειας. Ο ένας σώθηκε. Ο άλλος μεταφέρθηκε στο  νοσοκομείο στο Εl- Eulma όπου λίγο αργότερα  υπέκυψε  στα τραύματα του και εξέπνευσε.

 

Αλγέρι-Ghardaïa. Νύχτα ταραχών στην Theniet Ελ-Makhzen

Για δεύτερη  ημέρα, το απόγευμα  της Παρασκευής και το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας, συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις , στην  πυκνοκατοικημένη λαϊκή συνοικία Εl-Theniet Makhzen της πόλης Ghardaia,μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και εκατοντάδων νεαρών που ζητούσαν την απελευθέρωση τεσσάρων συντρόφων  τους που είχε συλλάβει το προηγούμενο βράδυ η αστυνομία.
Γύρω στις οχτώ το βράδυ η κατάσταση εκφυλίστηκε, όταν εκατοντάδες νέοι της γειτονιάς  επιτέθηκαν στις δυνάμεις  ασφαλείας που προστάτευαν το κτίριο του Επαρχείου της Ghardaia . και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν με πέτρες και διάφορα αντικείμενα που είχαν μαζέψει από το δρόμο. Με τη μεσολάβηση, τελικά ενός κάτοικου της συνοικίας, η κατάσταση που είχε αρχίσει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις άρχισε κάπως να εκτονώνεται  και οι τέσσερις  νεαροί απελευθερώθηκαν.

Πάντως, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι ανησυχητική και οι προγραμματισμένες προεκλογικές συγκεντρώσει δύο κομμάτων  στη συνοικία  ακυρώθηκαν.

[-->]

Η νομή των κοινόχρηστων αγαθών και “Τα αφεντικά του ανέμου”

                                                         Φωτογραφία από τον Χ.Μαλαχία

                                                          

Έστω ότι ο Δήμος Ικαρίας ‘παραχωρεί’ την ιδιοκτησία του ανέμου και ‘ενοικιάζει’ για 25 χρόνια τις δημοτικές εκτάσεις του νησιού μας. Τι σημαίνει όμως “παραχώρηση του ανέμου” και η ενοικίαση των δημοτικών εκτάσεων για τη νομή του εδάφους και των πόρων -όπως τα αδρανή υλικά, οι πηγές των νερών μεταξύ άλλων- που βρίσκονται στο βουνό; Υπάρχει πιθανότητα η ενεργειακή αναδιάρθρωση που συντελείται στις μέρες μας να μην αναπαράγει το συγκεντρωτικό μοντέλο παραγωγής και διαχείρισης ενέργειας- το γνωστό μοντέλο δηλαδή που μας έχει φέρει στο χείλος της οικολογικής καταστροφής; Σε ποιούς παραχωρούμε τα κοινά μας αγαθά; Ποιοί είναι οι βασικοί παίχτες που αναδιανέμουν τα εδάφη και τους φυσικούς πόρους, στα πλαίσια αυτής της ενεργειακής αναδιάρθρωσης;  Ποιές είναι οι διασυνδέσεις ελληνικών αιολικών εταιρειών με τους ‘μεγάλους’ παίκτες; Πως ‘στήνεται’ η “απελευθερωμένη” αγορά ενέργειας σε χώρες όπως η Ελλάδα; Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sarajevo τον Σεπτέμβρη του 2009 (τ.32).

                                                                  
                                                               
                                                            Τα αφεντικά του ανέμου

O θεός μπορεί να συγχωρεί – ο καπιταλισμός όχι! Aπ’ την στιγμή τ’ αφεντικά καταφέρνουν να «οριοθετήσουν ιδιοκτησία» σε οτιδήποτε (σε οτιδήποτε μέχρι τότε έμοιαζε κοινό, επί χιλιάδες γενεών) όπως το νερό, ο ήλιος, το dna ή ο αέρας, για όσους πετιούνται – στον – φράκτη, μια μονάχα επιλογή αξίζει τον κόπο: να σηκώσουν το γάντι και δώσουν τις μάχες και τον πόλεμο αμετακίνητοι πάνω σε θεμελειώδεις θέσεις. Kάθε οπισθοχώρηση απ’ την βεβαιότητα ότι για τα «φυσικά αγαθά» (όπως άλλωστε και για τα προϊόντα του ανθρώπινου κόπου και της δημιουργικότητας) είναι, και πρέπει να είναι κοινά και για όλους είναι βήμα προς την άβυσσο.

Mήπως όμως είμαστε δογματικοί; Mήπως οι «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» ανοίγουν κάποιο παράθυρο διασποράς του ελέγχου πάνω σ’ αυτό, την ενέργεια, που μαζί με το έργο (την εργασία) είναι τα συστατικά οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινωνίας; Mήπως η περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη» δημιουργεί ρωγμές στην συμπαγή πυραμίδα του πετροχημικού καπιταλισμού;

H απάντηση, και η ταπείνωση οποιωνδήποτε ψευδαισθήσεων, είναι δίπλα μας. Ένας απ’ τους πιο «δραστήριους παίκτες» (ίσως μάλιστα και ο πλέον δραστήριος…) στην ντόπια «αγορά αιολικής ενέργειας» είναι η γαλλική εταιρεία Electricité de France. H δημαγωγία παρουσιάζει συχνά την EdF σαν την «ΔΕΗ Γαλλίας». Tο μόνο κοινό είναι ότι η EdF είναι πράγματι ένα απ’ τα λαμπρά διαμάντια στο στέμμα του γαλλικού κράτους και καπιταλισμού – «δημόσια» ιδιοκτησία. Aλλά η EdF δεν διαχειρίζεται (στη Γαλλία) Πτολεμαϊδες και Mεγαλόπολες! Eίναι ένα πυρηνικό θηρίο: στη Γαλλία κατέχει σχεδόν 60 πυρηνικούς αντιδραστήρες / εργοστάσια, και από πολλές απόψεις (κρατήστε την σύγκριση, δεν την κάνουμε τυχαία) είναι για τα γαλλικά αφεντικά ότι είναι η gazprom για τα ρωσικά. Tελικά ο «όμιλος Edf», δηλαδή η πυρηνική μαμά και οι διάφορων ειδών κόρες της στην ευρώπη, θεωρούνται «ο μεγαλύτερος παραγωγός ρεύματος» στη γερασμένη ήπειρο.

Χρέος και λιτότητα: το γερμανικό μοντέλο επισφαλούς πλήρους απασχόλησης*

του Maurizio Lazzarato

"Αντίθετα,η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε  με τις Βουλές, είχε άμεσο συμφέρον στην καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμμα, αυτό ήταν ίσα-ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα νέο έλλειμμα. Κάθε τέσσερα-πέντε χρόνια κι από ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στη χρηματική αριστοκρατία μια καινούργια ευκαιρία να κατακλέβει το κράτος, που κρατιόταν τεχνικά στο χείλος της χρεωκοπίας-και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με τους τραπεζίτες κάτω από τους πιο δυσμενείς όρους.Κάθε νέο δάνειο της πρόσφερε μιαν ακόμη ευκαιρία να καταληστεύει με χρηματιστηριακές επιχειρήσεις το κοινό που τοποθετούσε τα κεφάλαιά του σε κρατικά ομόλογα και που στα μυστικά τους ήταν μπασμένες η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής…"

Καρλ Μαρξ, Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία.

"Η διέξοδος από την κρίση βρίσκεται έξω από το μονοπάτι που ανοίγει το ΔΝΤ. Ο οργανισμός αυτός εξακολουθεί να προτείνει το ίδιο μοντέλο  δημοσιονομικής προσαρμογής δηλαδή τη μείωση των χρημάτων  που δίνονται στους ανθρώπους - μισθοί, συντάξεις, δημόσιες δαπάνες, αλλά και τα μεγάλα δημόσια έργα που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης – για να πληρωθούν με τα χρήματα που εξοικονομήθηκαν οι πιστωτές. Αυτό είναι παράλογο. Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης δεν μπορούμε να συνεχίσουμε  να κόβουμε χρήματα πάντα από τους ίδιους. Αυτό ακριβώς θέλουν  να επιβάλουν στην Ελλάδα! Να περικοπούν τα πάντα για να δοθούν στις τράπεζες. Το ΔΝΤ έχει εξελιχθεί σε θεσμό προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου και μόνο. Όταν βρίσκεστε  σε απελπιστική κατάσταση, όπως η Αργεντινή το 2001, θα πρέπει να ξέρετε να αλλάζετε πορεία. "

Roberto Lavagna, πρώην υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής ,2002 -2005.

Είκοσι σχεδόν  χρόνια μετά την «τελική νίκη κατά του κομμουνισμού» και δεκαπέντε μετά το «τέλος της ιστορίας», και ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο. Από το 2007 κρατιέται στη ζωή  μόνο με  μεταγγίσεις τεράστιων ποσών δημόσιου χρήματος. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να κινείται  στο κενό. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί και αναπαράγεται, δίνοντας όμως τη χαριστική βολή,  στα τελευταία υπολείμματα κοινωνικών  κατακτήσεων των τελευταίων δύο αιώνων.  Από τότε που ξεκίνησε η κρίση του  δημόσιου  χρέους μέχρι σήμερα, δεν σταματάει να μας χαρίζει άφθονο γέλιο όσον αφορά τον τρόπο  λειτουργίας του. 

Οι οικονομικοί κανόνες «ορθολογικής διαχείρισης» που οι  «αγορές», οι οίκοι αξιολόγησης και οι ειδικοί επιβάλλουν στα κράτη για να ξεπεραστεί η κρίση του δημόσιου χρέους είναι αυτοί  που οδήγησαν στην κρίση του ιδιωτικού χρέους (και η αιτία για το δημόσιο χρέος). Οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι θεσμικοί επενδυτές απαιτούν από τα κράτη να αναδιοργανώσουν τα οικονομικά του δημοσίου, ενώ οι ίδιοι  κατέχουν ακόμα  δισεκατομμύρια τοξικούς τίτλους, καρπό  μιας πολιτικής αντικατάστασης  μισθών και εισοδημάτων με  δανεισμό.

 Οι οίκοι αξιολόγησης αφού αξιολόγησαν σαν  ΑΑΑ τίτλους που σήμερα δεν έχουν πια καμία  αξία (μία τράπεζα, με ένα δείγμα 2679 τίτλους στεγαστικών δανείων στους 17.000, ανέλυσε τις αξιολογήσεις της Standard & Poors και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά την έκδοση τους το 99% ήταν ΑΑΑ, σήμερα όμως η αξία του 90% από αυτούς είναι τόση, που αποθαρρύνει τους επενδυτές (non-investment grade).Και όμως, οι οίκοι αξιολόγησης επιμένουν, παρά τις ενδείξεις, ότι η εκτίμηση τους ήταν σωστή και οικονομικά συνετή.

Οι ειδικοί (καθηγητές οικονομικών, σύμβουλοι, τραπεζίτες, στελέχη του δημόσιου τομέα, κλπ..) – των οποίων η τύφλωση  από τις καταστροφές που προκάλεσαν στην κοινωνία και στον πλανήτη, η υποτιθέμενη αυτορρύθμιση των αγορών  και ο  ανταγωνισμός , είναι ευθέως ανάλογη με την πνευματική τους υποδούλωση –έσπευσαν να συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις  «τεχνοκρατών»  που θυμίζουν τις «επιτροπές κερδοσκοπίας της αστικής τάξης». Περισσότερο  και από  «κυβερνήσεις  τεχνοκρατών» πρόκειται για «τεχνικές εξουσίας»  αυταρχικές  και  καταπιεστικές, που βρίσκονται σε αντιπαράθεση ακόμα και με τον κλασσικό  «φιλελευθερισμό».

Στην  κορυφή  όμως της γελοιοποίησης βρίσκονται, ίσως, τα μέσα ενημέρωσης. Η  «ενημέρωση» που μας μεταφέρουν μέσω των δελτίων ειδήσεων και των  τηλεοπτικών εκπομπών λόγου, μας λέι, ότι «για την κρίση φταίτε όλοι εσείς που βγαίνετε  πολύ νωρίς στη σύνταξη, που ξοδεύεται υπερβολικά ποσά για ιατρική περίθαλψη, που δεν δουλεύεται  ούτε πολλά χρόνια ούτε τόσο σκληρά όσο θα πρεπε και που δεν είστε αρκετά ευέλικτοι αφού καταναλώνετε τόσο πολύ.

Τελικά, είστε ένοχοι επειδή ζείτε πέρα ​​από τις δυνατότητες σας.

Κείμενο άγνωστου (;) συγγραφέα

 Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:

Η άγνωστη ιστορία της πρώτης προσπάθειας ανατινάξεως της Ελληνικής Βουλής.

Η Αθήνα του 1907

14 χρόνια μετά την καθολική πτώχευση του 1893, 10 χρόνια μετά την οδυνηρή ήττα στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και 9 χρόνια μετά την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου από τους εβραϊκής καταγωγής Γαλλοβρετανούς τραπεζίτες του 1898, η Ελλάδα των 2.631.952 κατοίκων διέθετε ζωτικό χώρο εκτάσεως 63.211 km². Οι υπήκοοι του βασιλείου, που  με σκληρή εργασία είχαν καταφέρει να έχουν πλεονασματικό προϋπολογισμό (παρά τις τεκμηριωμένες προβλέψεις του τότε ΔΝΤ για το αντίθετο), ουσιαστικά εξανάγκασαν τον πρόξενο των ΗΠΑ Horton να πει γι΄αυτούς σε επίσημη ομιλία του ότι : "Η φυλή (clan) είναι μικρή, αλλά τα επιτεύγματά της πολύ μεγάλα και οι Έλληνες είναι μετρημένοι, εργατικοί και οικονόμοι". Όλοι οι αυτόχθονες θρηνούσαν την απώλεια του Τέλου (Σταματέλου) Άγρα, ενώ η Πηνελόπη Δέλτα συνέγραφε το γνωστό μυθιστόρημά της "Στα μυστικά του Βάλτου" και οι ελάχιστοι τουρίστες της εποχής απολάμβαναν "το έκπαγλον θέαμα του δύοντος αττικού ηλίου, όστις πληροί δι’ ασυλλήπτων αποχρώσεων φωτός τον ορίζοντα", όπως έγραφε τότε ο πολύς Θεόδωρος Βελλιανίτης.

Την ίδια εποχή που στην Ν.Υόρκη κυκλοφορούσε το πρώτο ταξί, οι Αθηναϊκές εφημερίδες καταστροφολογούσαν (παλιά τους τέχνη κόσκινο) σε άρθρα επί άρθρων για το πρώτο αυτοκινητιστικό θανατηφόρο ατύχημα στην Αθήνα των 7 (επτά) συνολικά κυκλοφορούντων οχημάτων, με θύμα την Ευφροσύνη Βαμβακά ετών 25  (μητέρα τριών ανηλίκων παιδιών) και δράστη τον πρίγκιπα Ανδρέα (πατέρα του Φιλίππου, του συζύγου της τωρινής βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, και παππού του Καρόλου), γράφοντας χαρακτηριστικά  : "Με επτά αυτοκίνητα θρηνούμε θύματα, φανταστείτε να γίνουν 70…", αλλά και βεβαιώνοντας το αναγνωστικό τους κοινό, ότι "η ευθύνη ήταν της άτυχης Ευφροσύνης, που δε σταμάτησε, αλλά άρχισε να τρέχει πανικόβλητη". Επιπροσθέτως, σημείωναν οι καλές φυλλάδες, "ίσως ο πρίγκιπας και η σύζυγός του να ταράχθηκαν από την απαιδευσία του φτωχού λαού"!

Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά η ζωή κυλούσε χαρωπά, δηλαδή οι κουτόφραγκοι προόδευαν, οι εβραίοι αργυραμοιβοί γίνονταν πλουσιότεροι, οι αυτόχθονες γηγενείς έκαναν το σκατό τους παξιμάδι, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα χάντρες, καθρεπτάκια και την ζωή των Βαυαρών πριγκίπων σε τακτικές συνέχειες των εντύπων, η φαιδρά πορτοκαλέα εξαπλωνόταν ακάθεκτη στην γη της ψωροκώσταινας και η Βουλή συνεδρίαζε νυχθημερόν για να παράξει "θεάρεστο" και απαιτούμενο από τους πατρόνες και δανειστές της, "έργο".

Το περιστατικό.

Την ίδια ημέρα κατά την οποία ο Βλαχάκης εκδίδει τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη, ο Κωστής Παλαμάς ολοκληρώνει τον δωδεκάλογο του γύφτου και ο Ίων Δραγούμης το έργο του "Μαρτύρων και ηρώων αίμα", οι εκπρόσωποι του λαού (σικ) με την φράγκικη συμπεριφορά και αμφίεση, συνεδρίαζαν εις το κτήριο της Βουλής και παρακολουθούσαν (σικ) την εισήγηση του υπουργού περί των οικονομικών Σιμόπουλου, ο οποίος, και παρά τον πλεονασματικό αποτέλεσμα του προηγουμένου κρατικού προϋπολογισμού, απαριθμούσε με βαριεστημένο ύφος νέες περικοπές και επώδυνα νέα μέτρα φορολόγησης του πόπολο. Κατά την προσφιλή τους συνήθεια, οι περισσότεροι βουλευτές έπιναν καφέ στο καφενείο της Βουλής, κάποιοι εκοιμώντο και οι υπόλοιποι εχασμώντο.

Αίφνης, την γαλήνη της σουρεαλιστικής αυτής εικόνας, διέκοψε ο ήχος της πτήσης φυσιγγίου δυναμίτιδος περιτυλιγμένου με χαρτί εφημερίδας και ο γδούπος της προσγείωσής του στο πάτωμα της Βουλής, εν μέσω των θέσεων των βουλευτών του Εθνικού κόμματος. Συνάμα, η αίθουσα γέμισε καπνό και την χαρακτηριστική έντονη μυρουδιά από την καύση της θρυαλλίτιδος της αυτοσχέδιας χειρο-βομβίδας. Οι περισσότεροι από τους εθνοπατέρες, δεν αντιλήφθηκαν - άμεσα - το τι είχε συμβεί διότι, όπως ανέφερα προηγουμένως, έπαιρναν τον ύπνο τους στα ακριβοπληρωμένα έδρανα, αλλά επιτέλους κάποια στιγμή, εις εξ αυτών, ο Λεώπουλος, ξύπνησε από τον ύπνο του δικαίου και, έντρομος, φώναξε.

"Μπόμπα! Προς Θεού! Μπόμπα"!

Το τι έγινε τότε, είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι βουλευτές, μισοκοιμισμένοι - μισοξύπνιοι, προσπάθησαν να βγουν από την αίθουσα ομαδόν και κοπαδοειδώς, σαν μία επ' απειλή αγέλη. Οι πόρτες της εξόδου, όμως, φράκαραν από τους όγκους των λιπαρών και καλοθρεμμένων επισπευδόντων ηγητόρων και τότε έγινε λαϊκό δημώδες "πατείς με - πατώ σε". Ο πρόεδρος της Βουλής, διαγκωνίζοντας και διαγκωνιζόμενος, φώναζε:

"Ο φρούραρχος να κλείσει τις πόρτες εξόδου των λαϊκών θεωρείων. Να συλληφθεί αμέσως ο δράστης".

Όμως, φευ, ο φρούραρχος, λοχαγός του πυροβολικού Ταρσούλης απουσίαζε και τοιουτοτρόπως, τα θεωρεία εν ριπή οφθαλμού εκκενώθηκαν, από τους έτσι κι αλλιώς, ελάχιστους θαμώνες / μισθοδοτούμενους χειροκροτητές. Βλέπετε, μέσα στην χάβρα των Ιουδαίων η οποία δημιουργήθηκε, μόνο ένας η δύο, από τους βουλευτές αντιλήφθησαν, καθυστερημένα έστω, ότι η θρυαλλίς (το φυτίλι) είχε αποκοπεί από το φυσίγγιο της δυναμίτιδος από την πρόσκρουση της στο έδαφος και έτσι δεν υπήρχε, κανένας απολύτως κίνδυνος έκρηξης.

Δυναμίτιδα η εκρηκτική.

Για να γράψω την αλήθεια, πρέπει να αναφέρω ότι, η δυναμίτιδα είναι μια εκρηκτική ύλη της οποίας βάση είναι η νιτρογλυκερίνη. Ανακαλύφθηκε από τον Σουηδό χημικό και μηχανικό Άλφρεντ Νόμπελ το 1867 και η έκρηξή της παράγει μια μεγάλη μάζα αερίων η οποία εκτονώνεται σχεδόν ακαριαία, μέσω ενός κυκλικού κύματος πίεσης, με την ταχύτητα του ήχου, που είναι στην ατμόσφαιρα 340 m/sec 1bar στους 20 βαθμούς Κελσίου, δημιουργώντας μια καταστροφή, σκοτώνοντας δηλαδή κάθε μορφή ζωής, ακόμη και τα κάθε λογής χοντρόπετσα βουλευτικά παχύδερμα, σε μεγάλη ακτίνα, ανάλογα βέβαια με την ποσότητα της εκρηκτικής μάζας. Όσο χρονικό διάστημα το πιεστικό κύμα δεν βρίσκει καμία φυσική αντίσταση, πχ. τοίχους, μεταφέρεται κυκλικά και σταδιακά εξασθενεί. Σε περίπτωση που το πιεστικό αυτό κύμα βρει φυσική αντίσταση, πχ. έδρανα, εκεί δείχνει την καταστροφική του αξία. Ανάλογα με την μορφολογία του εμποδίου, μπορεί να απορροφηθεί η ενέργεια, δηλαδή να εξασθενήσει το πιεστικό κύμα, ή να επιστρέψει πάλι προς τα πίσω.

Ως εκ τούτων, εάν η συνδεσμολογία της αυτοσχέδιας χειρο-βομβίδας ήταν προσεκτικότερη, κατά το μάλλον ή ήττον, οι παραβρισκόμενοι Εθνοσωτήρες δεν θα είχαν διασωθεί, δηλαδή θα έβλεπαν τα ραδίκια ανάποδα.

Η σύλληψη του υπόπτου.

Εν τω μεταξύ, για να επιστρέψουμε στα γεγονότα, ένας από τους βουλευτές, ο Καβαλλιεράτος, μετέφερε τα κομμάτια του εκρηκτικού μηχανισμού στο γραφείο του διευθυντού της Βουλής Κουντάκου και συνεπικουρούμενος από τον βουλευτή Στάη, εξαναγκάζει έναν δυστυχή αστυνόμο Α' να δοκιμάσει δια της γεύσεως την σύσταση της περιεχόμενης εκρηκτικής ύλης.

Αυτός, αφού υπακούει, φεύγει ταπεινωμένος και έντρομος, αφήνοντας χώρο για την είσοδο του ασθμαίνοντος γενικού εισαγγελέα Λυκουρέζου (σόϊ πάει το κληρονομικό βασίλειο), ο οποίος είχε δώσει εντολή στους εξωτερικούς της Βουλής φύλακες, να απαγορεύσουν την έξοδο απ΄ αυτήν σε οιονδήποτε.

Εν τω μεταξύ, απόντος του φρουράρχου, αλλά και της φρουράς, αναθαρρημένοι από την διαπίστωση ότι δεν κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα από μια έκρηξη, οι Λαζάνης και Στάης εφόρμησαν προς τα λαϊκά θεωρεία του 3ου ορόφου, όπου πιθανολογούσαν ότι από εκεί ερρίφθη η δυναμίτιδα. Όταν κατάφεραν να υπερσκελίσουν το εμπόδιο της ανηφορικής διαδρομής το οποίο είχε σύμμαχο το μεγάλο τους σωματικό βάρος και έφθασαν εκεί, τα βρήκαν άδεια, εκτός από ένα πτωχικά ενδεδυμένο άτομο, το οποίο στεκόταν πίσω από ένα παράθυρο του θεωρείου, με μια διπλωμένη εφημερίδα στα πόδια του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο γραφείο του διευθυντού της Βουλής, όπου ξεδιπλώνοντας την εφημερίδα, ανακάλυψαν 4-5 ακόμη φυτίλια κατάλληλα για την ανάφλεξη μασουριών δυναμίτιδας και ένα ακόμη μασούρι.

Η ανάκριση και τα κόλπα της.

Τότε, ο υπουργός των Εσωτερικών Καλογερόπουλος συνεπικουρούμενος από τον γενικό εισαγγελέα Λυκουρέζο, άρχισαν να τον ανακρίνουν και ανακάλυψαν την ταυτότητά του. Ονομαζόταν Ανδρέας Παπαμικρόπουλος, εκ Πατρών, και ήταν διδάσκαλος του πτωχοκομείου, ετών 40 και άγαμος. Στις επίμονες όμως ερωτήσεις των ανακριτών, αυτός δεν παρεδέχετο την ενοχήν του, παρά την κατ' αντιπαράσταση εξέταση των υπαρχόντων μαρτύρων, οι οποίοι βεβαιούσαν ότι μόνο αυτός στεκόταν στο σημείο από το οποίο εκτοξεύτηκε η εκρηκτική ύλη.
Μέσα στην απελπισία του για την άκαρπη τροπή της ανακρίσεως, ο γενικός εισαγγελέας, του οποίου η εντολή της κυβερνήσεως ήταν να αποσπάσει γρήγορη και σαφή ομολογία από τον ύποπτο για την βομβιστική ενέργεια, χρησιμοποίησε τα μεγάλα μέσα. Είχε προηγουμένως μάθει ότι, ο Παπαμικρόπουλος λόγω της οικτρής του οικονομικής καταστάσεως, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μικρό δώμα το οποίο μοιραζόταν με 3 ακόμη συγκατοίκους, στο ξενοδοχείο 5ης κατηγορίας "Ακρόπολις" και να ικετεύσει, πρώτα την οικογένεια Διαμαντοπούλου και κατόπιν την οικογένεια Αντωνοπούλου, εις τις κυρίες των οποίων είχε διδάξει γράμματα στο παρελθόν, για τροφή και στέγη, με αντάλλαγμα την διδασκαλία των παιδιών τους, την συνοδεία των σε περιπάτους και την συμμετοχή του σε όποια, οικοκυρικής φύσεως, εργασία προέκυπτε στην καθημερινότητά τους.

Έτσι, ο πονηρός εισαγγελέας, διέταξε να προσαγάγει η αστυνομία τους παραπάνω και να τους οδηγήσει σ΄ αυτόν για ανάκριση με βίαιο τρόπο, παρουσία του Παπαμικρόπουλου, όπερ και εγένετο. Την ίδια χρονική στιγμή κατά την οποία τον ανέκρινε, οι αστυνομικοί προσήγαγαν τους Αντωνόπουλους με σκαιό τρόπο. Ο Παπαμικρόπουλος, βλέποντας τα υποφέρουν οι ευεργέτες του από την βιαιότητα των οργάνων, αλλά και φοβούμενος ότι θα τους χαρακτήριζαν συνεργούς του, είπε: "Αφήστε τους ανθρώπους αυτούς. Θα σας ομολογήσω τα πάντα".

Η ομολογία του δράστη.

Και ομολόγησε : "Εγώ αγόρασα τα δύο μασούρια δυναμίτιδας και τα απαραίτητα φυτίλια, προ δεκαπενθημέρου. Το ένα το εκτόξευσα στους βουλευτές και το δεύτερο το ετοίμαζα για να αυτοκτονήσω αμέσως μετά την πράξη μου. Έγραψα δε, και σχετική του τέλους μου επιστολή, προς την μητέρα μου. Επίσης, πολλές ημέρες πριν την πράξη μου, απέστειλα προειδοποιητική επιστολή προς την Βουλή, στην οποία τους ανακοίνωνα την πρόθεσή μου αυτή. Δεν ήθελα να τους σκοτώσω όλους, αλλιώς, θα χρησιμοποιούσα περισσότερα φυσίγγια. Να τους φοβίσω και να τους αφυπνίσω ήθελα, διότι εκτός της προσωπικής μου οικτρής οικονομικής καταστάσεως, στην οποία με έχουν οδηγήσει οι πράξεις και οι παραλήψεις τους, δεύτερο πουκάμισο δεν έχω να βάλω και ικετεύω καθημερινά τους ανθρώπους για τα απολύτως απαραίτητα. Η δική μου όμως δυστυχία ήταν η μικροτέρα, έναντι των δεινών της πολιτείας μας, για τα οποία σας θεωρώ απολύτως υπευθύνους. Η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας της χώρας, η υπερχρέωσή της, η κατάπτωση του ηθικού της γοήτρου, ο συνεχής και παράνομος πλουτισμός των ηγητόρων της, η πλήρης αναισθησία των υπουργών και των βουλευτών στις συνεχείς εκκλήσεις των πολιτών για διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών της, η κακοδιαχείριση των πόρων της και άλλα τινά, οδήγησαν την ψυχική μου εξέγερση. Και όχι. Συνεργούς, δεν έχω. Μόνος μου εσκέφθην, εζύγισα τα πράγματα και απεφάσισα τον εξαναγκασμό σε μεταμέλεια όλων αυτών, με την χρήση βίας".

Ο εισαγγελέας, οι γραφιάδες και οι παρατρεχάμενοι, έμειναν άφωνοι. Ο κοντός μυστακοφόρος, βρώμικος και πάμπτωχος δάσκαλος, έμοιαζε γίγαντας μπροστά τους. Αμέσως ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν ήθελε να ακούσει και άλλα, διέταξε να μεταφερθεί στα κρατητήρια ο δράστης και πολύ προβληματισμένος κίνησε για το γραφείο του πρωθυπουργού Θεοτόκη. Στην συνάντηση η οποία αμέσως πραγματοποιήθηκε, συμμετείχαν οι Θεοτόκης, Λυκουρέζος, Καλογερόπουλος και Καπερδάνος και αναλύθηκαν οι εξελίξεις της υπόθεσης και αναζητήθηκε η κατάλληλη λύση.

Πάνω στο τραπέζι συσκέψεων, δέσποζαν οι εφημερίδες της εποχής, με πρώτο -πρώτο τον "Ρωμιό" του Σουρή, οποίος γλένταγε την κατάσταση γράφοντας :

Αυτά του κόντε λέγονταν εν λιγυρά φωνή
στο παρλαμέντο βρόντισε μιά μπόμπα αληθινή
Κι αμέσως τάχασαν αυτοί και τάχασαν κι εκείνοι
κι ακαματόπους έτρεχε καθένας αστυνόμος
και της Βουλής τας πτέρυγας συνείχε κρύος τρόμος.
Νίπτω κι εγώ τας χείρας μου και δεν ανακατεύομαι
και αφού οι μπόμπες άρχισαν, παύω να πολιτεύομαι!

"Ιδού! Διαβάστε πράγματα! Αυτός είναι επικίνδυνος και θα βρει μιμιτάς", είπε θυμωμένα ο Θεοτόκης.

"Θα τον κάνουμε ήρωα"; αναρωτήθηκε εξοργισμένος ο Καπερδάνος.

"Του χρόνου θα τον έχουμε ανάμεσά μας στην Βουλή", ψιθύρισε έντρομος ο Καλογερόπουλος.

"Να αποδείξουμε ότι είναι βλαμμένος", έκραξε πνιχτά ο Λυκουρέζος.
"Αυτό είναι", αναφώνησαν εν χορώ άπαντες. "Βλαμμένος! Είναι η σοφότερη λύση. Να κανονιστεί πάραυτα επίσημη γνωμάτευση από τον γιατρό Μιταυτσή. Είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μου και γαμπρός της αδελφής μου", διέταξε ο οιονεί άναξ.

Ο ... φρενολόγος.

Ο γραμματέας άρχισε την ανάγνωση των γραπτών απαντήσεων του ειδικού εντεταλμένου ιατρού / φρενολόγου κυρίου Μιταυτσή, μετά την εξέταση της διανοητικής καταστάσεως του δράστη της βομβιστικής κατά του Κοινοβουλίου ενέργειας, κατ΄ εντολήν του γενικού εισαγγελέα.

"Διάβαζε πιο δυνατά", του είπε ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει το σαρδώνειο χαμόγελό του κάτω από την επαγγελματική του σοβαροφάνεια.

"Κατόπιν εντολής του γενικού εισαγγελέως κυρίου Λυκουρέζου και αδείας του Διευθυντού της αστυνομίας υποστρατήγου Δαμηλάτη, μου επετράπη η άνοδος εις το δωμάτιον ένθα κρατείται ο βομβιστής. Ευθύς μόλις τον είδα, τον αναγνώρισα. Αυτός είναι. Ω, ναι. Αυτός είναι τελείως ανισόρροπος. Τον ενθυμούμαι καλώς ότε ήλθε πρό ολίγων ετών και υπεβλήθη εις θεραπείαν".

Ερώτηση εισαγγελέα: "Από τι έπασχε τότε;".

Απάντηση ιατρού : "Φρενοβλάβειαν εκφύλου με ιδέας πολυμόρφους, ιδέας δηλαδή καταδιώξεως, μεγαλείου, αδικιών, ενοχής και ερωτικών επεισοδίων, ιδέας αίτινες δύνανται το άτομον όπερ κατέχεται υπ΄ αυτών, να το ωθήσουν εις τας πλέον επικινδύνους πράξεις".

Ερώτηση εισαγγελέα : "Εθεραπεύθη τότε;".

Απάντηση ιατρού : "Είναι ανίατος η νόσος αυτή. Ο πλήρης μάλιστα ορισμός της είναι ο εξής: Ανισορροπία διανοητική θεωρουμένη πολλάκις εκ των ανιάτων. Βεβαιώ, ότι τούτος έπασχεν εκ τοιούτου νοσήματος. Είναι δε χαρακτηριστικόν ότι οι κατα πλήθους αποπειρώμενοι, εμπνέονται υπό της ιδέας, ότι τους προξενεί τούτο, κακόν τι ή υπό της ρεκλάμας".

Ερώτηση εισαγγελέα : "Τον θεωρείτε επικίνδυνο προς τον εαυτό του και προς το κοινωνικόν σύνολον;".

Απάντηση ιατρού : "Προς τον εαυτόν του, όχι. Προς το κοινωνικό σύνολον, ναι αναμφαδόν".

"Τελειώσαμε. Θα το υπογράψετε"; ρώτησε ο γραφιάς τον εισαγγελέα.

"Αν θα το υπογράψω; Ανόητε", τον μάλωσε άγρια ο Λυκουρέζος. Και έβαλε την υπογραφή του. Φαρδειά - πλατειά.