Η μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας δημιουργεί πράγματι περισσότερες θέσεις εργασίας;

Τι δείχνουν τα στοιχεία

των Emiliano Brancaccio, Nadia Garbellini e Raffaele Giammetti

Δημοσιευμένες επιστημονικές εργασίες των πιο σημαντικών διεθνών θεσμών καταρρίπτουν το επιχείρημα ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας συμβάλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη μείωση της ανεργίας. Η εμπειρική βιβλιογραφία μας δείχνει ότι η μείωση του δικτύου προστασίας των εργαζομένων δεν συνδέεται στατιστικά με την αύξηση της απασχόλησης, αλλά με την αύξηση των ανισοτήτων.

Η απελευθέρωση των απολύσεων και οι άλλες μορφές απορρύθμισης της εργασίας ευνοούν τις προσλήψεις; Αρκετά μέλη της κυβέρνησης και των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι η αύξηση της απασχόλησης που καταγράφηκε τους τελευταίους μήνες στην Ιταλία οφείλεται στην μεγαλύτερη ευελιξία στις συμβάσεις εργασίας μετά την εφαρμογή του εργασιακού νόμου ( Jobs Act). Η θέση αυτή, όπως θα δούμε, δεν επιβεβαιώνεται από την πλειονότητα των επιστημονικών μελετών στον τομέα αυτό. Μια πρώτη αμφιβολία για μια υποτιθέμενη σχέση μεταξύ μεταρρύθμισης εργασίας και απασχόλησης προκύπτει αν συγκριθούν τα επίσημα στοιχεία που αφορούν την Ιταλία με των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Από την έναρξη ισχύος του νέου νόμου (Jobs Act) , η αύξηση της εξαρτημένης εργασίας υπήρξε πολύ μικρότερη από τη μέση αύξηση της απασχόλησης στην ευρωζώνη. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, επίσης, η Ιταλία δεν φαίνεται να πλησιάζει ιδιαίτερα τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (στοιχεία Eurostat Ameco). Με άλλα λόγια, σε χώρες όπου τα τελευταία δύο χρόνια δεν άλλαξε η εργατική νομοθεσία, οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν πολύ περισσότερο από ό, τι στην Ιταλία.

Το αποτέλεσμα αυτής της απλής σύγκρισης δεν είναι τυχαίο. Μετά από είκοσι χρόνια σχετικών ερευνών, οι οικονομικές αναλύσεις με τη μεγαλύτερη επιρροή δεν έδειξαν να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη στατιστική σχέση μεταξύ επισφαλούς εργασίας και απασχόλησης.

Οικονομολόγοι και θεσμικά όργανα που επί μακρόν υποστήριζαν θερμά τις πολιτικές απορρύθμισης της εργασίας, αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι δεν είναι αρκετά τα στοιχεία για να υποστηριχτεί ότι αυτές οι πολιτικές ευνοούν τις προσλήψεις.

Ορισμένες αναφορές θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να πειστεί από μια τέτοια προσέγγιση της επιστημονικής έρευνας. Το 2006, σε αφιέρωμα πολύ γνωστού περιοδικού για το θέμα, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard δήλωνε ότι «οι διαφορές στα καθεστώτα προστασίας της απασχόλησης δείχνουν να μην συσχετίζονται ιδιαίτερα με τις διαφορετικά ποσοστά ανεργίας των διάφορων χωρών» [1]. Σε ανάλογο συμπέρασμα καταλήγει και ο Tito Βoeri, ο οποίος μετά από διεξοδική ανάλυση των μελετών για το θέμα μαζί με τον Jan van Ours (The Economics of Imperfect Labor Markets, Οικονομικά της Εργασίας, Ανάλυση ατελών αγορών) που δημοσιεύθηκε το 2008, επισημαίνει ότι από δεκατρείς ερευνητικές εργασίες σχετικά με το στοκ των μισθωτών και των ανέργων που εξέτασαν, μόνο η μία έδειχνε να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ μείωσης του δείκτη προστασίας και αύξηση της απασχόλησης, ενώ άλλες εννέα κατέληγαν σε ασαφή συμπεράσματα και τρεις κατέληγαν κυριολεκτικά στο συμπέρασμα ότι η μεγαλύτερη εργασιακή ανασφάλεια συνδέεται στατιστικά με τη μείωση της απασχόλησης και την αύξηση της ανεργίας [2].

Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι παραδοχές εκείνων των διεθνών θεσμών που επί χρόνια καλούσαν τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν στο δρόμο της ευέλικτης εργασίας. Στην έκθεση για την απασχόληση ( Employment Outlook) του 1999, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει την έλλειψη συσχέτησης μεταξύ κανόνων προστασίας των εργαζομένων και ποσοστών ανεργίας [3]. Το τεστ του ΟΟΣΑ στη συνέχεια το αναπαρήγαγαν πολλοί με ενημέρωση των στοιχείων, και πάντα έδινε το ίδιο αποτέλεσμα. [4]

Το γράφημα που ακολουθεί αναπαράγει την εμπειρική ανάλυση του ΟΟΣΑ και την επεκτείνει  σε δεδομένα σχετικά με το χρονικό διάστημα 1985-2013 (Σχήμα 1). Στον κάθετο άξονα έχει μεταφερθεί το μέσο ποσοστό ανεργίας κάθε χώρας. Στον οριζόντιο άξονα, το μέσο επίπεδο του δείκτη προστασίας της απασχόλησης σε διάφορες χώρες όπως τον υπολογίζει ο ΟΟΣΑ. Αν υπήρχε μια αξιοσημείωτη στατιστική σχέση μεταξύ των δύο μεταβλητών, τότε τα αντιπροσωπευτικά σημεία της υπό εξέταση χώρας θα έπρεπε να συγκεντρώνονται γύρω από μια αύξουσα ευθεία (ΣτΜ, μια ευθεία που έχει σταθερό ρυθμό) από αριστερά προς τα δεξιά, που δείχνει μια σχέση μεταξύ επιπέδων πιο υψηλών του δείκτη προστασίας των εργαζομένων και επίπεδα πιο υψηλά της ανεργίας. Ωστόσο, όπως φαίνεται στο γράφημα, τα σημεία διασπείρονται στο διάγραμμα,κάτι που δείχνει την απουσία στατιστικής σχέσης μεταξύ προστασίας της εργασίας και  ανεργία.

Σχ. 1 -Το τεστ του ΟΟΣΑ για την ευελιξία και την ανεργία, που αναπαράγεται με ενημερωμένα στοιχεία (Πηγή: D. Suppa, Appendice, in E. Brancaccio, Anti-Blanchard, 2^η έκδοση., Franco Angeli, Milano 2016, στοιχεία του ΟΟΣΑ

Πρόσφατα, η Έκθεση για την Παγκόσμια Ανάπτυξη (World Development Report) που δημοσιεύθηκε το 2013 από την Παγκόσμια Τράπεζα κατάληξε στο εξής συμπέρασμα: «Νέα δεδομένα και πιο αυστηρές μέθοδοι οδήγησαν σε ένα κύμα εμπειρικών μελετών τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αναφορικά με τις επιπτώσεις της απορύθμισης της εργασίας, [...] Με βάση τις νέες αυτές έρευνες, οι συνέπειες της μεγαλύτερης ευελιξίας της εργασίας παγκοσμίως, είναι μικρότερες από την ένταση που υπαγορεύεται από το διάλογο. Στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι εκτιμήσεις αυτές δείχνουν να είναι επουσιώδεις ή περιορισμένης εμβέλειας [5].Έρχεται όμως και πάλι, η Έκθεση για την παγκόσμια οικονομία (World Economic Outlook) του ΔΝΤ το 2016 για να υπογραμμίσει ότι «οι μεταρρυθμίσεις που διευκολύνουν την απόλυση των εργαζομένων αορίστου χρόνου έχουν, κατά μέσο όρο, σημαντικές στατιστικά επιπτώσεις στην απασχόληση και στις άλλες μακροοικονομικές μεταβλητές» [6].

Στο ίδιο μήκος κύματος και Απασχόληση του ΟΟΣΑ Outlook 2016, η οποία έχει ως εξής: «Η πλειοψηφία των εμπειρικών μελετών που αναλύουν τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων της ευελιξίας της εργασίας, δείχνουν ότι έχουν μηδενική ή περιορισμένη επίπτωση στα επίπεδα απασχόλησης σε μακροπρόθεσμη βάση »[7]. Τέλος, με ειδική αναφορά στον Jobs Act, μελέτη των Sestito και Viviano που δημοσιεύτηκε από την Τράπεζα της Ιταλίας το 2015, αποδίδει στην μεγαλύτερη ελευθερία στις απολύσεις που εισήγαγε η νέα νομοθεσία μόνο το πέντε τοις εκατό της συνολικής αύξησης των συμβάσεων αορίστου χρόνου [8]. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η προσωρινότητα των συμβάσεων είναι πιθανό να οδηγεί τις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν εργαζόμενους σε περιόδους οικονομικής ανάκαμψης, αλλά τους επιτρέπει να απαλλάσσονται εύκολα από αυτούς σε περιόδους κρίσης: τελικά, μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής θέσεων εργασίας το καθαρό αποτέλεσμα της απορρύθμισης στην απασχόληση αποδεικνύεται ότι είναι σχεδόν μηδενικό.

Η επισφάλεια, αντίθετα, μπορεί να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα στην διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων, και έτσι να συμπιέζει τους μισθούς και να διευρύνει τις ανισότητες των εισοδημάτων. Τη θέση αυτή υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ο οικονομολόγος Richard Freeman του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, και πρόσφατα βρήκε ανταπόκριση και σε αρκετές εμπειρικές μελέτες [9]. Από μία ανάλυση για τις χώρες του ΟΟΣΑ την περίοδο 1991-2013 που παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Ανώτατη Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, διαπιστώσαμε ότι μία μονάδα λιγότερο στα επίπεδα προστασίας της εργασίας δεν έχει καμία ιδιαίτερη σχέση με τη συνολική αύξηση του ΑΕΠ, ενώ στατιστικά συνδέεται με ένα μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που διατίθεται για μισθούς, μικρότερο κατά μέσο όρο περίπου μισή ποσοστιαία μονάδα.

Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι τυχόν κλυδωνισμοί στην εργατική νομοθεσία που να μειώνουν τους δείκτες προστασίας των εργαζομένων κατά περίπου μισή μονάδα, στα επόμενα πέντε χρόνια στατιστικά σχετίζονται με σωρευτικές μειώσεις του μερίδιου που διατίθεται για τους μισθούς μέχρι και τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες συνολικά και αυξήσεις αντίστοιχα του μεριδίου του εισοδήματος που διατίθεται σε κέρδη και προσόδους [10]. Προφανώς, οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας δεν συνδέονται με την αύξηση της απασχόλησης και το εθνικό εισόδημα, αλλά μάλλον με τις συνέπειες της διανεμητικής σύγκρουσης για την κατανομή αυτού του τελευταίου.

Σημειώσεις

 

1] Blanchard, O. (2006). European Unemployment: The Evolution of Facts and Ideas, Economic Policy, 45.
[2] Boeri, T., van Ours J. (2008). Economia dei mercati del Lavoro imperfetti, Egea, Milano.
[3] OECD (1999), Employment Outlook, June.
[4] Suppa, D. (2016). Appendice statistica, in E. Brancaccio, Anti-Blanchard. Un approccio comparato allo studio della macroeconomia. Seconda edizione, Franco Angeli, Milano.
[5] World Bank (2013), World Development Report 2013: Jobs. Washington D.C.: World Bank Publications.
[6] International Monetary Fund (2016), Time for a supply side boost? Macroeconomic effects of labor and product market reforms in advanced economies. In World Economic Outlook 2016. Washington, DC: IMF.
[7] OECD (2016), OECD Employment Outlook 2016 (Paris: OECD).
[8] Sestito, P., Viviano, E. (2015). Hiring incentives and/or firing cost reduction? Evaluating the impact of the 2015 policies on the Italian labour market, Banca d’Italia, Occasional Papers, n. 325.
[9] Freeman, R. (2008). Labor market institutions around the world. London, LSE CEP Discussion Paper No 844. Cfr. anche Campos, N.F. and J.B. Nugent (2015), The Freeman Conjecture, IZA/World Bank Conference on Employment and Development: Technological Change and Jobs, Bonn.
[10] Brancaccio, E., Garbellini, N., Giammetti, R. (2016), Labour deregulation, gdp growth and functional income distribution, di prossima pubblicazione (draft presentato al seminario “La riforma del mercato del lavoro tra diritto ed economia”, Scuola Superiore della Magistratura, Scandicci (FI), 26 ottobre). Cfr. anche, Brancaccio, E., Garbellini, N., Giammetti, R. (2017), Dagli slogan alle evidenze: una rassegna sugli effetti delle deregolamentazioni del lavoro, in Buffa, F. (a cura di) (2017), La nuova disciplina del mercato del lavoro, Key Editore, Roma.

[--->]

Υπό κατάληψη παραμένουν τα εργοστάσια της ΕΒΖ

 Δεν κάνουν πίσω οι τευτλοπαραγωγοί, που για τρίτη μέρα σήμερα συνεχίζουν την κατάληψη των εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ΑΕ, στο Πλατύ Ημαθίας, την Ορεστιάδα, τις Σέρρες και τη Λάρισα.

Ζητούν άμεσα ποσό ύψους 8 εκατ. ευρώ, που τους οφείλει η ΕΒΖ για την καμπάνια του 2015. Τα μπλόκα στις εισόδους γίνονται με τρακτέρ και αγροτικά οχήματα. «Παρόλο που έχουμε πολλές δουλειές στα χωράφια μας, δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς σε όσα συμβαίνουν» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Δήμου Αλεξάνδρειας, τευτλοπαραγωγός Τάσος Λιολιόπουλος, και προσθέτει: 

«Θα παραμείνουμε εδώ μέχρι να έχουμε κάποια απάντηση. Όλοι μάς αποφεύγουν και κανείς δεν μιλά για το τι μέλλει γενέσθαι με την τύχη και το μέλλον της εταιρείας». Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος του συλλόγου τευτλοπαραγωγών για την Κεντρική Μακεδονία, Σάκης Πίππας, επαναλαμβάνει: 

«Φορτηγά μπαίνουν στα εργοστάσια, αλλά δεν πρόκειται να βγει ούτε ένα μέχρι να πληρωθούμε τα 8 εκατ. ευρώ που μας οφείλουν για την καμπάνια του 2015, όπως επίσης και τα ποσά που μας οφείλουν μέσω του κοινοτικού προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης για την τριετία από το 2013». 

Υπενθυμίζεται ότι στις διεκδικήσεις των τευτλοπαραγωγών της χώρας εντάσσεται και το αίτημα της αποπληρωμής τους -έστω και ως αποζημίωση, όπως σημειώνουν- για τη φετινή σπορά τεύτλων, που φτάνει τα 45.000 στρέμματα. Χθες πάντως πιστώθηκαν στους λογαριασμούς των τευτλοπαραγωγών τα ποσά της συνδεδεμένης, γεγονός που ωστόσο δεν άφησε ικανοποιημένα τα μέλη του κλάδου. Ο κ. Λιολιόπουλος εξηγεί: «Αυτά είναι κοινοτικά λεφτά κι εμείς βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις, λόγω της απάθειας που ζούμε από την πολιτεία, η οποία ακόμα δεν έχει ορίσει διοίκηση στην εταιρεία». 

Να εντείνουν τον αγώνα για την ικανοποίηση των «δίκαιων και ζωτικών» αιτημάτων τους, καλεί τευτλοπαραγωγούς και εργαζόμενους στην ΕΒΖ, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. 

«Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία συνεχώς υπόσχεται και απλόχερα προσφέρει πόρους, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, αναπτυξιακό νόμο, μείωση τιμολογίου ενέργειας και άλλα πολλά στους ιδιώτες «επενδυτές, ντόπιους και ξένους, έχει εγκαταλείψει τις μεγαλοστομίες και τις υποσχέσεις για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της ΕΒΖ και συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων της και σ' αυτόν τον τομέα» σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής.

www.dikaiologitika.gr

Ζητούν άμεσα ποσό ύψους 8 εκατ. ευρώ, που τους οφείλει η ΕΒΖ για την καμπάνια του 2015. Τα μπλόκα στις εισόδους γίνονται με τρακτέρ και αγροτικά οχήματα. «Παρόλο που έχουμε πολλές δουλειές στα χωράφια μας, δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς σε όσα συμβαίνουν» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Δήμου Αλεξάνδρειας, τευτλοπαραγωγός Τάσος Λιολιόπουλος, και προσθέτει: «Θα παραμείνουμε εδώ μέχρι να έχουμε κάποια απάντηση. Όλοι μάς αποφεύγουν και κανείς δεν μιλά για το τι μέλλει γενέσθαι με την τύχη και το μέλλον της εταιρείας». Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος του συλλόγου τευτλοπαραγωγών για την Κεντρική Μακεδονία, Σάκης Πίππας, επαναλαμβάνει: «Φορτηγά μπαίνουν στα εργοστάσια, αλλά δεν πρόκειται να βγει ούτε ένα μέχρι να πληρωθούμε τα 8 εκατ. ευρώ που μας οφείλουν για την καμπάνια του 2015, όπως επίσης και τα ποσά που μας οφείλουν μέσω του κοινοτικού προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης για την τριετία από το 2013». Υπενθυμίζεται ότι στις διεκδικήσεις των τευτλοπαραγωγών της χώρας εντάσσεται και το αίτημα της αποπληρωμής τους -έστω και ως αποζημίωση, όπως σημειώνουν- για τη φετινή σπορά τεύτλων, που φτάνει τα 45.000 στρέμματα. Χθες πάντως πιστώθηκαν στους λογαριασμούς των τευτλοπαραγωγών τα ποσά της συνδεδεμένης, γεγονός που ωστόσο δεν άφησε ικανοποιημένα τα μέλη του κλάδου. Ο κ. Λιολιόπουλος εξηγεί: «Αυτά είναι κοινοτικά λεφτά κι εμείς βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις, λόγω της απάθειας που ζούμε από την πολιτεία, η οποία ακόμα δεν έχει ορίσει διοίκηση στην εταιρεία». Να εντείνουν τον αγώνα για την ικανοποίηση των «δίκαιων και ζωτικών» αιτημάτων τους, καλεί τευτλοπαραγωγούς και εργαζόμενους στην ΕΒΖ, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. «Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία συνεχώς υπόσχεται και απλόχερα προσφέρει πόρους, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, αναπτυξιακό νόμο, μείωση τιμολογίου ενέργειας και άλλα πολλά στους ιδιώτες «επενδυτές, ντόπιους και ξένους, έχει εγκαταλείψει τις μεγαλοστομίες και τις υποσχέσεις για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της ΕΒΖ και συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων της και σ' αυτόν τον τομέα» σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής.

www.dikaiologitika.gr

Βοηθήστε να διαδοθεί το μήνυμα αυτό

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού:
Βοηθήστε μας να διαδοθεί το μήνυμα αυτό, ακόμα και εσείς οι ίδιοι να μην μπορείτε να βοηθήσετε, κάποιος που γνωρίζετε σίγουρα μπορεί!

53χρονος ανασφάλιστος ασθενής μας που πάσχει από βαρύ σύνδρομο άπνοιας κατά τον ύπνο, έχει άμεση ανάγκη και εφ όρου ζωής από συσκευή CPAP PRSTS . Ο ασθενής μας ζει με τον συνεχή φόβο ότι θα πεθάνει στον ύπνο, λόγω της σοβαρής κατάστασης του. Δυστυχώς ο ίδιος αδυνατεί να αγοράσει το μηχάνημα αφού είναι άνεργος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το κόστος του μηχανήματος είναι απαγορευτικό και κυμαίνεται στα 2,500 – 3,000 ευρώ. Παρακαλούμε όσους θα ήθελαν να βοηθήσουν τον συγκεκριμένο κύριο να έρθουν άμεσα σε επαφή μαζί μας. Τονίζουμε ότι δεν ζητάμε χρήματα αλλά το ίδιο το μηχάνημα ή κάποιον/κάποιους που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ώστε να αγοραστεί απευθείας από την εταιρία.

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού λειτουργεί, με την βοήθεια και στήριξη του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, από τον Δεκέμβριο του 2011 και μέχρι σήμερα, μέσα σε σχεδόν 3 χρόνια, έχει δεχτεί πάνω από 34,000 περιστατικά, από όλη την Αττική (ακόμα και την επαρχία). Λειτουργεί εξ ολοκλήρου με την βοήθεια που προσφέρει ο κόσμος και οι 250 εθελοντές του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Θέλουμε να τονίσουμε ότι το ιατρείο μας δεν δέχεται σε καμία περίπτωση χρηματικές δωρεές, παρά μόνο σε είδος και υπηρεσίες, τις οποίες με την σειρά του τις προσφέρει στους ασθενείς που έχουν ανάγκη. Οι πολίτες που ζητάνε την βοήθεια μας προέρχονται από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες και είναι ανασφάλιστοι ή/και άποροι ή/και άνεργοι.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-9631-950 στις ώρες λειτουργίας του ΜΚΙΕ
[--->]

ευρώ και ύφεση

Τι έκπληξη: βρισκόμαστε σε ύφεση! Κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι: γιατί είχαμε βγει; Τεχνικά, ναι. Το 4ο τρίμηνο του 2013, το ΑΕΠ της Ιταλίας αυξήθηκε κατά 0,13% σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο, και σε ετήσια βάση στο "συναρπαστικό" -1.85%. Αυτή η αύξηση, μετά από εννέα συνεχόμενες μειώσεις, ήταν η αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ. Στη συνέχεια, το 1ο τρίμηνο του 2014 ήταν αρνητικό, τώρα ξέρουμε ότι ήταν και το δεύτερο: βρισκόμαστε και πάλι μέσα στην ύφεση, και όχι μια κρίσι οποιαδήποτε. Τα τρία τελευταία χρόνια, το ΑΕΠ αυξήθηκε  μόνο σε ένα τρίμηνο. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της ενωμένης Ιταλίας, με εξαίρεση την περίοδο του πολέμου.

Γιατί να συμβαίνει αυτό σήμερα;
Ακούστε καλύτερα τον υπεύθυνο αυτής της καταστροφής, ο οποίος ομολόγησε την αυστηρή οικονομική λογική της. Το πρώτο τρίμηνο του 2012, το ΑΕΠ της Ιταλίας ήταν -1%, μια πτώση συγκρίσιμη μόνο με την περίοδο μετά τη χρεοκοπία της Lehman. Τον επόμενο Μάιο, σε δημοσιογράφο του CNN που τον ρώτησε πού σκεπτόταν να τραβήξει με τη λιτότητα, ο Μάριο Μόντι απάντησε με μια φράση βγαλμένη από τα εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας (αλλά όχι πολιτική): "Με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις καταφέραμε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Μέσω της δημοσιονομικής εξυγίανσης καταστρέφουμε την εσωτερική ζήτηση ". Τι εννοούσε ο τότε πρωθυπουργός; 

Πριν από το ευρώ όταν ήθελε κανείς να αγοράσει ένα Audi ή μια BMW έπρεπε να αγοράσει μάρκα: αν οι Ιταλοί προτιμούσαν τα "γερμανικά προϊόντα", τότε η αξία του μάρκου ανέβαινε, οπότε κάποιοι θέλοντας και μη θα κατέληγαν σε μια Alfa Romeo.Η καρδιά δεν ελέγχεται, αλλά και με το πορτοφόλι δεν πρέπει να αστειεύεσαι. Το ευρώ εμποδίζει τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού της αγοράς και επομένως ενισχύει τις εισαγωγές στο Νότο, των προϊόντων του Βορρά. Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια: αν εισάγει περισσότερα από ό, τι εξάγει, τότε τη διαφορά θα πρέπει να την καλύψει με δανεικά. Έχετε δει γερμανικούς φορείς χρηματοδότησης να δίνουν δάνεια σε τιμές ευκαιρίας για την αγορά γερμανικών αυτοκινήτων; Οποίος επωφελήθηκε από μια τέτοια ευγενική προσφορά, συνέβαλε και αυτός στην αύξηση του ιταλικού εξωτερικού χρέους.

Σημειώστε ότι για το Βορρά το να δανείσει το Νότο δεν είναι πρόβλημα, επειδή το ευρώ, πέρα  από το ότι ναρκώνει την ανταγωνιστικότητα, εξαλείφει και τους κινδύνους ισοτιμίας. Κάποτε όμως έρχεται η στιγμή που τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν, ίσως επειδή ξέσπασε κρίση, και ο οφειλέτης θα πρέπει να "επιστρέψει" τα δανεικά. Το πρώτο πράγμα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να σταματήσουν να δανείζονται, και επομένως, μια χώρα θα πρέπει να μειώσει τις εισαγωγές της. Αλλά πώς να το κάνει, όταν οι αναλογίες των τιμών ευνοούν τα ξένα προϊόντα, και η συναλλαγματική ισοτιμία δεν μπορεί να τις διορθώσει, επειδή δεν απαντά στους νόμους της αγοράς; 

Είναι απλό: περικόπτοντας τα εισοδήματα των πολιτών (αυξάνοντας τους φόρους, ή μη ανανεώνοντας τις συμβάσεις εργασίας). Αν δεν έχεις λεφτά, δεν μπορείς να τα ξοδέψεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις "ζήτηση" για τα εμπορεύματα, ακόμη και για τα ξένα εμπορεύματα."Καταστροφή της ζήτησης" σημαίνει περικοπή εισοδημάτων για να μειωθούν οι εισαγωγές, και να ισοσκελιστεί το ισοζύγιο πληρωμών.

Μήπως πιστέψατε ότι η λιτότητα χρησιμεύει για να μειωθεί το δημόσιο χρέος; 

Ο κάθε οικονομολόγος γνωρίζει πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει : στην ύφεση η λιτότητα μειώνει τα εισοδήματα και τα δημόσια έσοδα, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Αφήστε ότι πριν τον Μόντι δεν υπήρχε πρόβλημα δημόσιου χρέους, όπως είπε και ο σημερινός υπουργός οικονομικών Padoan! Στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, ωστόσο, η λιτότητα κάνει θαύματα. Μεταξύ 2011 και 2013, ο Μόντι μείωσε το λόγο Δαπάνες/ ΑΕΠ μόνο 0,7 τοις εκατό του ΑΕΠ, αλλά το ΑΕΠ κατέρρευσε μέσα σε δύο χρόνια πάνω από 4%, και στη συνέχεια ο λόγος χρέους / ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 12 μονάδες. Καταστροφή είπατε; Για εμάς, ναι, για τους ξένους πιστωτές όχι: το ισοζύγιο πληρωμών έγινε πλεονασματικό.

Φυσικά, τα δάνεια θα πρέπει να αποπληρωθούν. Αλλά ακόμα και ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε ότι οι τράπεζες του Βορρά ήταν απρόσεκτες! Να καταστρέφεται η οικονομία μιας χώρας για να υπακούσει στο τελεσίγραφο των απρόσεκτων πιστωτών είναι ανήθικο (διότι οι πιστωτές θα πρέπει και αυτοί να αναλάβουν το βάρος των δικών τους κακών επιλογών), αλλά πάνω απ’όλα ανόητο. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Αυτό που βλέπουμε σήμερα σε άλλες ειδήσεις: 

Τον περασμένο μήνα οι παραγγελίες της γερμανικής βιομηχανιας μειώθηκαν περισσότερο από 3%. Πνίγοντας τους οφειλέτες τους, που είναι η κύρια αγορά τους, η Γερμανία στραγγαλίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι αυτή που προσφέρουν ευγενικά οι υποστηρικτές του δημοψηφίσματος "κατά της λιτότητας". Ναι! Γιατί αφού μας ξεζούμισε για να πάρει πίσω το "θησαυρό της", τώρα το γερμανικό Γκόλουμ, αν θέλει κάποιος να αγοράσει υα εμπορεύματα του, θα πρέπει να βάλει πάλι μπροστά τη ζήτηση στην Ευρώπη. Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο από το να επιτρέψει στο Νότιο να αρχίσει και πάλι να δανείζεται; Θα δείτε: Η Μέρκελ θα δείξει σύντομα το ανθρώπινο πρόσωπο της, όχι για να ευχαριστήσει τους συναδέλφους που είναι "κατά της λιτότητας",αλλά επειδή τη συμφέρει. 

Αλλά εμάς, αντί να αρχίσουμε και πάλι να χρεωνόμαστε για να την βοηθήσουμε, συμφέρει να εγκαταλείψουμε το ευρώ, ένα σύστημα στο οποίο η λιτότητα είναι ο μόνος μηχανισμός ρύθμισης των εξωτερικών ελλειμμάτων.

[--->]

Τζόζεφ Στίγκλιτς: "Το τέλος του ευρώ δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου "

Σε συνέντευξη στο περιοδικό Le Nouvel Observateur,ο Στίγκλιτς καταδικάζει τις ευρωπαϊκές  πολιτικές λιτότητας, την  ευελιξία χωρίς προστασία στην αγορά εργασίας, και δηλώνει ότι έξω από το ευρώ είναι καλύτερα από το να ακολουθούνται  αυτοκτονικές πολιτικές.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος και νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς από το περιοδικό Le Nouvel Observateur απαντά σε ερωτήσεις των αναγνωστών.

 

Ποια νομίζετε ότι είναι τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Είναι απλά μία "κλασική" κρίση υπερπαραγωγής;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Δεν είναι μια κρίση υπερπαραγωγής. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη της ζήτησης. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να αλλάξουν τη δομή των οικονομιών τους. Αυτό επείγει.

Στο δέκατο ένατο αιώνα, περάσαμε από τη γεωργία στη βιομηχανία. Οι αγρότες ήταν περισσότεροι  από όσους χρειαζόντουσαν. Έπρεπε να στραφούν σε κάτι διαφορετικό και αυτό το άλλο ήταν η βιομηχανία. Τώρα βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση.

Περνάμε από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες. Έχουμε μια βιομηχανία που λειτουργεί πολύ καλά, που είναι πολύ παραγωγική. Αλλά αυτή παρέχει πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με πριν. Πόσο μάλλον που ένα μέρος της κατευθύνεται προς τις αναδυόμενες χώρες. Οι αγορές ως προς αυτό, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες. Υπάρχει χώρος  παρέμβασης των κυβερνήσεων.



Θα ήθελα να ξέρω τη γνώμη σας για την ευρωπαϊκή κρίση και τα περιοριστικά μέτρα και τα μέτρα λιτότητας που  οι ηγέτες της ευρωζώνης επιβάλλουν ως τα μόνα και μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης αυτής της κρίσης.

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η λιτότητα δεν είναι η λύση αφού δεν επιτρέπει στις κυβερνήσεις να στηρίξουν τις επιχειρήσεις για να περάσουν από την παλιά στη νέα οικονομία. Αντιθέτως, περιορίζει τις δυνατότητες στήριξης.

Σήμερα η οικονομία της Δύσης περνάει από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες: την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, κλπ.. Το ενδιαφέρον είναι ότι από αυτούς τους τομείς, πολλοί είναι δημόσιοι. Αυτός είναι ο λόγος που θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις μας, ακόμη περισσότερο από ό, τι με τη βιομηχανία, η οποία είχε ανάγκη την παρέμβαση του κράτους. Ο δημόσιος τομέας δεν θα πρέπει μόνο να κατευθύνει την στήριξη του στους  νέους τομείς της οικονομίας, αλλά και να ενισχυθεί.

Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξοδεύουμε πάρα πολλά χρήματα για την άμυνα. Παράγουμε πολλά όπλα που δεν χρειάζονται στον πόλεμο εναντίον όλων αυτών των ανύπαρκτων εχθρών. Πρόκειται για σπατάλη  χρημάτων. Χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό οι εταιρείες, και όχι οι εργαζόμενοι. Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα. Οι δαπάνες μπορούν να στραφούν  σε όσα ενισχύουν  την οικονομία του μέλλοντος.



Στη Γαλλία, η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων που θα επιβαρύνουν την ανάπτυξη, προκειμένου να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. Μας οδηγεί στο γκρεμό;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η μείωση των διαρθρωτικών  ελλειμμάτων, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχει θετικά αποτελέσματα σε συνθήκες πλήρους  απασχόλησης, αλλά όχι σε συνθήκες  ύφεσης. Είναι ανεύθυνο να προσπαθούμε να ισοσκελίσουμε ένα προϋπολογισμό ή ακόμη και ένα διαρθρωτικό έλλειμμα της τάξης του 3% σε μια οικονομία που βρίσκεται σε αδυναμία.

Νομίζω ότι η απόφαση του Φρανσουά Ολάντ θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες. Η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση(recession). Η λιτότητα στην Ισπανία οδήγησε στην οικονομική κρίση(depression).

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ωστόσο, συνεχίζουν να λένε ότι η ανάπτυξη είναι απαραίτητη. Αυτό  το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο προς αυτή την κατεύθυνση. Υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και όχι αρκετή.
Για παράδειγμα, ενισχύσατε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για να μπορέσει να κάνει περισσότερες επενδύσεις. Ωστόσο, τα  μέτρα που προτείνονται είναι ελάχιστα και δεν φτάνουν για να αντισταθμίσουν τις  ζημίες από τη λιτότητα.

Το "λίπος" τελειώνει...

Τραπεζικούς λογαριασμούς με μέσο υπόλοιπο μικρότερο από 2.000 ευρώ έχουν οι 8 στους 10 Ελληνες.

Αυτό δείχνουν τα στοιχεία της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα και αποτυπώνουν την οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος Δεκεμβρίου 2009 τα υπόλοιπα των καταθετικών λογαριασμών νοικοκυριών και επιχειρήσεων ήταν 237,53 δισ. ευρώ και στο τέλος Ιουλίου φέτος είχαν μειωθεί στα 153,89 δισ. ευρώ. Δηλαδή μέσα στους 31 μήνες της κρίσης «χάθηκαν» καταθέσεις ύψους 83,6 δισ. ευρώ ή το 35%.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕΤ στις 30 Ιουνίου 2012, το 93% των φυσικών προσώπων-καταθετών των τραπεζών διέθεταν καταθέσεις συνολικού ύψους έως 10.000 ευρώ, ενώ μόλις το 0,4% αυτών είχαν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, ποσό που συνιστά και το ανώτατο όριο αποζημίωσης ανά καταθέτη από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ).
Καταθέσεις με υπόλοιπα από 2.000- 10.000 ευρώ έχει μόνο το 11% των Ελλήνων και το 6% έχει ποσά κατάθεσης μέχρι 50.000 ευρώ. Το 0,9% των καταθετικών λογαριασμών έχει υπόλοιπο ως 100.000 ευρώ και μόλις το 0,4% ποσά άνω των 100.000 ευρώ.

[--->]

Επείγον!! Όλοι τώρα στη χαλυβουργία.

Το Κράτος του Μάνεση με τη δικαιοσύνη του και τα ΜΑΤ επιτέθηκε και άνοιξε την Χαλυβουργία.

 Με εισαγγελική εντολή σήμερα το πρωί οι ορδές των πραιτοριανών του καθεστώτος της κοινωνικής λεηλασίας μάτωσαν στην κυριολεξία την Πύλη του εργοστασίου με τρομοκρατία .συλλήψεις  και  χημικά   

 

 Ο δρόμος προς τον εργασιακό μεσαίωνα περνά στην ολομέτωπη επίθεση των αφεντικών και του κράτους σε όσους παλεύουν και αντιστέκονται. Τώρα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η ενότητα και η αποφασιστικότητα όλης της εργατικής Τάξης να στηρίξουμε των ηρωικό αγώνα των απεργών ΧΑΛΛΎΒΟΥΡΓΩΝ  και να τον γενικεύσουμε με  τόλμη, και αποφασιστικότητα  σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Η τρομοκρατία των αφεντικών και του κράτους δεν θα περάσει.

Όλοι τώρα στη Χαλυβουργία να ανακαταλάβουμε το εργοστάσιο.

Η ΧΑΛΛΥΒΟΥΡΓΙΑ πρέπει να μείνει στα χέρια των απεργών και να νικήσει.

Αναρτήθηκε από β.ariaditis στις 9:02 π.μ


[--->]

Ινδία: Εργαζόμενοι κατά εταιρείας,διευθυντής προσωπικού κάηκε ζωντανός

  Rage against the Machine at Maruti Suzuki- Από http://gurgaonworkersnews.wordpress.com/gurgaonworkersnews-no8/



Gurgaon (Ινδία) : Ένα ανώτερο στέλεχος της εταιρείας Suzuki βρέθηκε απανθρακωμένο και τουλάχιστον 100 τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις που ξέσπασαν μεταξύ των εργαζομένων και της διεύθυνσης του εργοστασίου της αυτοκινητοβιομηχανίας Maruti Suzuki, στις εγκαταστάσεις της στο Manesar της Ινδίας.

Ένας μεγάλος αριθμός από τους 3.000 εργαζόμενους στο εργοστάσιο συμμετείχε στις συγκρούσεις, στiις οποίες τραυματίστηκαν και εννέα αστυνομικοί.Από την Πέμπτη στις εγκαταστάσεις του εργοστασίο έχουν αναπτυχθεί γύρω στους 1.200 επιπλέον αστυνομικοί..

Με δήλωση της, η εταιρεία υποστηρίζει ότι οι βιαιότητες ξέσπασαν  την Τετάρτη το απόγευμα, όταν ένας εργαζόμενος έδειρε έναν προϊστάμενο.

Ωστόσο, το συνδικάτο των εργαζομένων σε ανακοίνωση του αναφέρει ότι "απαράδεκτες παρατηρήσεις" από τη μεριά προϊστάμενου σε βάρος ενός εργαζόμενου ήταν αυτές που προκάλεσαν τη βία.


"Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο σήμερα ξεκίνησαν τις βιαιοπραγίες, επιτέθηκαν και τραυμάτισαν στελέχη της επιχείρησης και διευθυντές των γραφείων. Έχουν τραυματιστεί τουλάχιστον 40 διευθυντές και στελέχη, που έχουν μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Οι επιτιθέμενοι έβαλαν και φωτιά στο εργοστάσιο και προκάλεσαν καταστροφές", δήλωσε η Maruti .

"Τα γεγονότα  ξεκίνησαν το πρωί όταν ένας εργαζόμενος άρχισε να χτυπά έναν προϊστάμενο. Το σωματείο των εργαζομένων", δεν επέτρεψε στη διεύθυνση του εργοστασίου να λάβει πειθαρχικά μέτρα  σε βάρος του εργαζομένου", δήλωσε η εταιρεία.

Σύμφωνα με ένα τραυματία (έναν ανώτερο υπάλληλο της εταιρείας), που νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο της Gurgaon, "Ηταν μια ορδή εργαζομένων που ήρθαν μέχρι τις σκάλες μεταξύ 6,30 και χθες 7 μ.μ. και άρχισε να μας επιτίθεται στα  γραφεία μας με σιδερολοστούς, εξαρτήματα αυτοκινήτων και σωλήνες φωτιστικών ... χτύπησαν και γυναίκες πάρα πολύ. Εμείς προσπαθήσαμε να προστατευτούμε με τραπέζια, ενώ κάποιοι από εμάς πήδηξαν έξω από τα παράθυρα του πρώτου  ορόφου. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά. "

Στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας τους, οι εργαζόμενοι εμπόδισαν στελέχη και διευθυντές να φύγουν από το εργοστάσιο μετά τη λήξη της εργασίας τους. Μπλόκαραν τις πύλες εξόδου και κρατούσαν τα στελέχη ομήρους, είπε η εταιρεία.

 

Ο πρόεδρος του συνδικάτου των εργαζομένων, Ram Meher, με δηλώσεις του την Πέμπτη, κατηγόρησε την εταιρεία για "αντεργατική και αντισυνδικαλιστική συμπεριφορά". "Η ασφάλεια του εργοστασίου μετά από εντολή της διοίκησης έκλεισε τις πύλες και οι ψευτοπαλλικαράδες επιτέθηκαν βάναυσα στους εργαζόμενους με αιχμηρά όπλα και όπλα", δήλωσε ο Ram Meher.

Η διαχείριση της Maruti ισχυρίστηκε ότι προσπάθησε να επιλύσει το ζήτημα φιλικά και ότι μέλη των ανώτερων διευθυντικών στελεχών συναντήθηκαν με το συνδικάτο. Στη διάρκεια όμως των συνομιλιών, οι εργαζόμενοι φέρεται να επιτέθηκαν στα  ανώτερα  διευθυντικά  στελέχη.
 
Αυτή η εκδοχή αμφισβητήθηκε από το συνδικάτο.Ο  Sarabjeet Singh, γενικός γραμματέας της Ένωσης των Εργαζομένων στη Maruit Suzuki (MSWU), δήλωσε: "Ο προϊστάμενος  έκανε απαράδεκτες παρατηρήσεις σε ένα μόνιμο εργαζόμενο, ο οποίος ανήκει στην κατώτερη κοινωνική κάστα, την κάστα των ανέγγιχτων, των Νταλίτ. Όταν εμείς αντιδράσαμε, μας συμπεριφέρθηκαν απαράδεκτα και απέλυσε τον εργαζόμενο ".

"Στο εργοστάσιο επικρατεί μεγάλη ένταση. Γύρω στους 1.500 εργαζόμενους της πρωινής βάρδιας μέχρι την Πέμπτη, δεν είχαν φύγει ακόμα από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Αν η διοίκηση δεν επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο, δεν πιάνουμε δουλειά", είπαν οι εργαζόμενοι.


Οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν είναι κάτι καινούργιο στο εργοστάσιο Manesar στο οποίο παράγεται βασικά το μοντέλο Swift της Σουζούκι. Στο εργοστάσιο την περσινή χρονιά  είχαν γίνει τρία τέτοια επεισόδια με συνολικές απώλειες παραγωγής γύρω στα 83.000 αυτοκίνητα.

Εντωμεταξύ η, αστυνομία της Γκουργκαόν, χθες 19/7,συνέλαβε 88 εργαζόμενους της μονάδας Manesar για τις συγκρούσεις της Τετάρτης.

Χθες,η τιμή της μετοχής της Maruti Suzuki,στο χρηματιστήριο της Βομβάης σημείωσε σημαντική πτώση, κατά 8.74 %.

 


 






 Gurgaon,οι νέες μητροπόλεις :Το παρακμιακό στάδιο του καπιταλισμού σε αντικειμενικοποιημένη μορφή. Φώτο από: http://www.flickr.com/photos/gurgaon_workers_news/
   

 
   

 


 


[--->]     ,       [--->]     ,   [--->]