ΠΟΙΟΣ ΚΟΒΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΒΙΟΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ;

ΕΚΤΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τα χρόνια που περάσανε οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ. και το κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα τους, δώσανε και δίνουν έναν σκληρό αγώνα για την επιβίωση του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. στα χέρια των ίδιων των εργατών. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, απέναντι στην βία της ανεργίας και της απαξίωσης, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δίνουν ένα μάθημα αγώνα καθώς εδώ και τρία χρόνια έχουν επαναλειτουργήσει την παραγωγή, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν, στο πρωτότυπο καθεστώς της εργατικής αυτοδιεύθυνσης, της άμεσης δημοκρατίας και τους εργατικού και κοινωνικού ελέγχου της παραγωγής. 

Από την πρώτη μέρα ίδρυσης του, το μακρινό 2006, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έδωσε και δίνει καθημερινά αγώνες τόσο για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, αλλά και για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών, όποτε έχει προκύψει ανάγκη. Σε αυτή την μακρά πορεία στον χρόνο, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έχει παλέψει μαζί με το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, στην πράξη και όχι μόνο με λόγια,  ενάντια στα μνημόνια των κυβερνήσεων και της τρόικας, έχει σταθεί δίπλα και μαζί σε πλειάδα εργατικών και κοινωνικών αγώνων, από τις Σκουριές μέχρι την ΕΡΤ, τον Αγγελιοφόρο, την Κοκα-Κόλα, την ΕΛΒΟ, την Wind και τη Vodafone, τις απολυμένες καθαρίστριες και άλλους πολλούς που μόνο η παρουσίαση τους θα ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανάγκες αυτής της σύντομης ανακοίνωσης, έχει παραχωρήσει εγκαταστάσεις για να στεγαστούν οι προμήθειες που καθημερινά μεταφορτώνονται για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχει συνδράμει στο να ανοίξει Εργατικό Ιατρείο, παράρτημα του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στα ανατολικά, μέσα στον χώρο του εργοστασίου. Αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας στον αγώνα, οι μαχόμενοι άνθρωποι των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων.

Συγκλονιστική υποκλοπή: ο πόλεμος του Σαρκοζί κατά του Καντάφι και της Ιταλίας

Είναι πλέον γνωστοί – στους πιο υποψιασμένους - οι πραγματικοί λόγοι της επίθεσης κατά του Καντάφι το 2011 από τον Σαρκοζί τον Μπλερ και το ΝΑΤΟ, και μια διστακτική αλλά υπάκουη Ιταλία, μια στρατιωτική επίθεση που κατέληξε στο θάνατο του δικτάτορα της Λιβύης και στο σημερινό χάος τύπου «Ιράκ». Λόγοι που δεν θα τους δείτε βέβαια να αναφέρονται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και στον συστημικό Τύπο.

Ελίτ που δεν διστάζουν να εξαπολύσουν πόλεμους με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, να κατασκευάζουν αποδεικτικά στοιχεία με ανυπόστατα επιχειρήματα για να ρίξουν ξένες κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες βομβαρδίζουν άμαχους πληθυσμούς, δημιουργούν αυτοκρατορίες του κακού μέσω τρίτων, όπως το Ισλαμικό Κράτος και στη συνέχεια αποσύρονται χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα δικαστήριο. Νέες αποικιακές δυνάμεις, ακόμη χειρότερες, αν είναι δυνατό, από εκείνες του δέκατου ένατου αιώνα.

Οι πραγματικοί λόγοι ενός ακόμη γεωπολιτικού επεισοδίου σε πετρελαϊκές χώρες – από τους γάλλους και βρετανούς «συμμάχους» - έγιναν γνωστοί, ωστόσο, μετά από τη δημοσίευση ορισμένων από τα 3.000 ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλαρι Κλίντον που δημοσίευσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις 31 του περασμένου Δεκέμβρη  ύστερα από δικαστική απόφαση.

Στα e-mail περιγράφεται με σαφήνεια η γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση, που οδήγησε τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στην απόφαση να ανατρέψουν ένα καθεστώς σταθερό και σε γενικές γραμμές φιλικό προς την Ιταλία : τα δύο τρίτα των αδειών εκμετάλλευσης πετρελαίου το 2011 ήταν της στα χέρια του ιταλικού ENI (Εθνικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων), ο οποίος είχε επενδύσει μεγάλα ποσά σε υποδομές και εγκαταστάσεις εξαγωγής, επεξεργασίας και αποθήκευσης. Υπενθυμίζουμε ότι η Λιβύη είναι η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής πετρελαίου στην Αφρική, και ότι η Ιταλία ήταν ο κύριος προορισμός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης.

Ούτε η Μέρκελ

Νομικά Ανάλατα

Βγήκε ο Σταθάκης να πει πως η Ελλάδα "δαπανά" 20% για τις συντάξεις ενώ στην Ευρώπη ειναι στο 11% η δαπάνη...
Εκτός του ότι λέει ψέμματα για πες μας ρε φαιέ Θατσερικέ γι αυτόν εδώ τον πίνακα...(δείκτες κοινωνικής δικαιοσύνης στην Ε.Ε.)..
28η η Ελλάδα στις 28..

[--->]

Συγχωνεύσεις πολυεθνικών-τα κινήματα σε εγρήγορση

 

Άρθρο της Silvia Ribeiro σχετικά με τις συγχωνεύσεις των πολυεθνικών εταιρειών. Σε μια παγκόσμια κρίση που φαίνεται να επιδεινώνεται, που είναι και κρίση υπερπαραγωγής αγαθών και πρώτων υλών, όταν οι πολυεθνικές συγχωνεύονται, τότε τα κινήματα που αγωνίζονται κατά των αγροτικών εταιρειών θα πρέπει και αυτά να ενώσουν τις δυνάμεις τους, και μάλιστα γλήγορα

Ο κανιβαλισμός των πολυεθνικών: τι ακριβώς συμβαίνει

της Silvia Ribeiro 

 Η συγχώνευση της Monsanto με τη Syngenta, δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαγονιδιακών σπόρων και φυτοφαρμάκων στον κόσμο, έμοιαζε σαν ένα άσχημο όνειρο. Σήμερα όμως αυτό είναι πιθανό, και είναι μόνο μία από τις θεαματικές συγχωνεύσεις που δρομολογούνται αυτή τη περίοδο.
Παρά το γεγονός ότι η Syngenta απέρριψε για δεύτερη φορά την προσφορά της Monsanto, επειδή θεώρησε την πρόταση ασύμφορη, δύο άλλοι γίγαντες, η DuPont (ιδιοκτήτρια της Pioneer) και η Dow Chemicals, αποφάσισαν να συγχωνευτούν το Δεκέμβριο του 2015, και Monsanto συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με τη Syngenta. Αυτό είναι απλά ένα κομμάτι του σεναρίου: στα σχέδια των πολυεθνικών εταιρειών βρίσκεται ο ολοένα και μεγαλύτερος έλεγχος των βασικών τομέων της παραγωγής
τροφίμων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον πλάκα

Καλά τα γέλια και οι ειρωνείες με την «αριστεροσύνη» της κυβέρνησης και με τις υποσχέσεις Τσίπρα, όμως πλέον τα περιθώρια τελειώνουν. Ως πότε θα γελάμε με το «ρε τους μαλάκες, πώς την πατήσαμε έτσι και τους πιστέψαμε;». Εντάξει, είμαστε μαλάκες και τους πιστέψαμε την πρώτη φορά. Τη δεύτερη, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν συνειδητά και δικαίως το Μαξίμου διαμηνύει σε κάθε τόνο «ήξεραν τι ψήφιζαν».

Και πολλοί από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη, καλά κάνουν και τον υπερασπίζονται σήμερα. Αυτό πιστεύουν, αυτό κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Χρόνος άλλος δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ χόρεψε τον χορό της Σαλώμης και πέταξε πλέον και το έβδομο πέπλο του.

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της αρχής στην εξουσία που κέρδιζε τη συμπάθεια επειδή θύμιζε ζαλισμένο κοτόπουλο. Είναι ένας στεγνός μνημονιακός φορέας, που καθημερινά εκφράζει την πίστη του στις «μεταρρυθμίσεις» στην πράξη και κοροϊδεύει ξεδιάντροπα τους πολίτες στα λόγια.