Και οι πρόσφυγες ''μένουμε Ευρώπη''

Guardian: Ούτε για ζώα οι νέοι καταυλισμοί προσφύγων

  Τραγικές εικόνες μέσα από τους νέους χώρους, όπου προβλέπεται να στεγαστούν οι πρόσφυγες, μεταφέρει ο Guardian σε κεντρικό άρθρο του.

Το ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας αποκαλύπτει ότι, μετά από την εκκένωση της Ειδομένης, η καθημερινότητα των προσφύγων δεν βελτιώθηκε, όπως υποσχόταν η ελληνική κυβέρνηση και οι πρόσφυγες στοιβάζονται πλέον σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες, όπου οι συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης είναι τραγικές αναφέροντας χαρακτηριστικά: “Ούτε για σκυλιά δεν κάνουν οι νέοι καταυλισμοί προσφύγων στην Ελλάδα”.

“Φωτογραφικά ντοκουμέντα καθώς και οι πρώτες περιγραφές από εθελοντές μέσα από τα κέντρα φιλοξενίας που οργάνωσε ο ελληνικός στρατός, αποκαλύπτουν μια τραγική έλλειψη παροχών, όπως το τρεχούμενο νερό. Η βρωμιά στις εγκαταλελειμμένες αποθήκες συνιστούν συνθήκες ακατάλληλες για διαμονή ανθρώπων” αναφέρει το δημοσίευμα.

Το ρεπορτάζ συνοδεύουν φωτογραφίες μέσα από ερειπωμένες εγκαταστάσεις στη Σίνδο της Ρόδου. Απεικονίζονται σκηνές στερεωμένες σε ένα βρώμικο, μισοκατεστραμμένο τσιμεντένιο δάπεδο. “Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, ιατρική κάλυψη, ούτε κάποια πρόβλεψη για τα παιδιά” δηλώνει στον Guardian η εθελόντρια Phoebe Ramsay.

Παρόμοια εικόνα περιγράφει και μια άλλη εθελόντρια, η Alexandria South, η οποία επισκέφτηκε έναν άλλο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης.

πηγή: nooz.gr

 [--->]

Εκβιασμοί συνείδησης (σχετικά με τον Στάθη Δρογώση)

Την πάτησε ο Στάθης Δρογώσης. Τον κρέμασαν στα μανταλάκια. Γιατί; Επειδή είναι οργισμένος με την εξαπάτηση, την κοροϊδία, τη συνέχιση του αφανισμού. Δεν τον γνωρίζω τον Δρογώση, πέρα από τα τραγούδια του. Όμως βρίσκω το θράσος να του πω: «Γραψ’τους στ΄ αρχίδια σου και συνέχισε με τα τραγούδια σου».

Αυτό το παιχνιδάκι με το αν κάνεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είσαι αυτομάτως με τους «άλλους» είναι καλό για τα γουρούνια που κυλιούνται στην ίδια λάσπη, αλλά δεν αξίζει μία για όσους αρνήθηκαν το λασπόλουτρο των γουρουνιών. Έγραψε ο Δρογώσης στο twitter «Ο ΕΝΦΙΑ έριξε τον Σαμαρά. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τον καταργεί, αλλά τον αυξάνει. Νομίζω τον αδικήσαμε τον Σαμαρά. Χωρίς πλάκα» κι έσπευσαν από το Πρώτο Φλέμα μέχρι το enikos  να λένε ξεκάθαρα ή να αφήνουν υπονοούμενα ότι ο Δρογώσης στηρίζει Σαμαρά.

Για τον πούτσο καβάλα. Άραγε είναι ή το παίζουν τόσο ηλίθιοι ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι τα περί «αδικίας Σαμαρά» δε σημαίνουν δικαίωση Σαμαρά, αλλά ακριβώς το αντίθετο; Τι να κάνουμε τώρα; Να βάλουμε κι ελληνικούς υπότιτλους στα ελληνικά;  Φυσικά έσπευσαν και οι ροζ σύντροφοι να ενοχληθούν από το τουί του Δρογώση και να τον κατατάξουν στους απεχθείς «άλλους». 

Βασικά, ποιοι «άλλοι»; Ίδιοι είναι, ίδια πολιτική ακολουθούν, κόντρα στο ξεπούλημα κάνουν, σπρώχνονται για το ποιος θα καταστρέψει ευκολότερα τους μικρομεσαίους, ποιος θα ρίξει στη μεγαλύτερη πείνα τους συνταξιούχους και θα αυξήσει τους άνεργους. Το κόλπο, λοιπόν, αν δεν είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ είσαι με τη ΝΔ είναι εντελώς άνευ ουσίας. Οι τεράστιες ομοιότητες στα πάντα δεν αφήνουν χώρο για διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Το αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν μία ενδοοικογενειακή κόντρα για το ποιος θα έχει την επικαρπία της Εξουσίας είναι καθαρά δικό τους ζήτημα.

Πάμε στην ουσία αυτού που έγραψε ο Δρογώσης: «Νομίζω τον αδικήσαμε τον Σαμαρά. Χωρίς πλάκα». Λοιπόν, ας μιλήσουμε ειλικρινά μεταξύ μας, ποιος από εμάς δε σκέφτηκε ότι ο Σαμαράς βλέποντας τα μέτρα που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ν΄ ανοίγει ρουθούνι, δεν τραβάει τα μαλλιά του; Ποιος από όλους εμάς που πίστευε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να μας τύχει, δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη πως τελικά υπήρχε κάτι ακόμη χειρότερο που είναι η σημερινή κυβέρνηση;

Ο Σαμαράς δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν δεξιός με ακροδεξιές συμπάθειες και νεοφιλελεύθερη οπτική της οικονομίας. Ήταν ξεκάθαρος εχθρός. Κι έτσι αντιμετωπίστηκε. Και σωστά αντιμετωπίστηκε έτσι. Όμως ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει ότι κρύφτηκε κάτω από τα φουστάνια της αριστερής ελπίδας και της πρόστυχης εκμετάλλευσης του ριζοσπαστισμού για να κερδίσει τις εκλογές, να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους και να ικανοποιήσει με χυδαία δουλικότητα τους δανειστές; Το έκανε ο Τσίπρας. Και ναι, ο τρόπος που εξαπατήθηκε ο λαός κάνει τον Τσίπρα χειρότερο από τον Σαμαρά.

Προσωπικά, θεωρώ τον Τσίπρα χειρότερο από τον Σαμαρά και για έναν ακόμη λόγο. Ο Σαμαράς δεν έβλαψε την Αριστερά με την πολιτική του. Το αντίθετο έκανε. Την ενίσχυσε με τους ψηφοφόρους που της έστειλε, τη μετέτρεψε σε ελπίδα των πολλών, την καθιέρωσε ως ελπίδα για πραγματική αλλαγή, την «πρότεινε» σαν καταφύγιο των απεγνωσμένων θυμάτων της πολιτικής του ΓΑΠ και των Σαμαροβενιζέλων. Αυτός που βίασε την Αριστερά,  που την ξεφτίλισε, που της στέρησε τη δύναμη και την ευκαιρία της να λειτουργήσει ως πραγματική Αριστερά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Και για αυτό τον λόγο, ναι, ο Τσίπρας είναι χειρότερος από τον Σαμαρά.

Μας θέλουν πρόβατα επί σφαγή. Και μας λένε να το βουλώσουμε γιατί αν δεν κάτσουμε αδιαμαρτύρητα να μας σφάξει ο Τσίπρας, τότε θα μας σφάξει χειρότερα ο Κούλης. Ακόμη και τα πρόβατα, όμως, όταν βλέπουν τον λύκο παλεύουν να σωθούν. Από τον προβατόσχημο λύκο κινδυνεύουν περισσότερο επειδή  τα πιάνει στον ύπνο. Τι να κάνουμε λοιπόν, τώρα που είδαμε τον νεοφιλελεύθερο λύκο με την αριστερή προβιά; Να μην τον κράξουμε; Να μην αναζητήσουμε λύσεις; Να μην αντιδράσουμε για να σωθούμε; Πρέπει να υποκριθούμε ότι εκτός από πρόβατα είμαστε και ηλίθια πρόβατα για να μην ενοχλήσουμε τους νέους δυνάστες;

Αν σε αυτό ήλπιζαν κάποιοι, απλώς έχασαν. Τα γκεμπελίστικα κόλπα ας τα χρησιμοποιήσουν οι τζάμπα μάγκες των επιτροπών της Βουλής που δίνουν καθημερινά φτηνές  παραστάσεις μπουλουκιού και  οι χειροκροτητές τους που καταφέρνουν να βρίσκουν προοδευτικά στοιχεία και αριστεροσύνη στα μνημόνια. Εκβιασμοί συνειδήσεων από ασυνείδητους, τέλος.

 [--->]

Ρε μπας κι ο Κούλης ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ;

Τον ακούω κάθε μέρα να σκούζει ότι ο Τσίπρας κορόιδεψε τον λαό κι ότι κάνει όσα κατηγορούσε από την αντιπολίτευση. Σκούζει ο Κούλης ότι ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός, σκούζει ότι πουλάει λιμάνια και αεροδρόμια, σκούζει για την COSCO, σκούζει για τον αγωγό ΤΑΡ, σκούζει ότι τα έκανε πλακάκια με τους δανειστές, σκούζει ότι δημιούργησε το υπερ-ΤΑΙΠΕΔ… Μα γιατί σκούζει;

Αυτή δεν είναι η πολιτική του Κούλη; Την εφαρμόζει πιστά ο Τσίπρας· πού είναι το πρόβλημα του Κούλη; Ακούς κάποιον που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ επειδή πίστεψε τον προ εξουσίας Τσίπρα και νιώθει εξαπατημένος, ακούς και τον Κούλη και δυσκολεύεσαι να βρεις τη διαφορά.

Κι έρχεται ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, να κάνει ακόμη πιο τρελά τα ήδη τρελαμένα. Με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής»  ο αντιπρόεδρος διαμαρτύρεται (!!!) επειδή η ΝΔ δε μπόρεσε να κάνει αυτά που κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν της το επέτρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ από την αντιπολίτευση. Κι άντε τώρα ο κοινός νους να αντιληφθεί ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα του Κούλη, του Αδώνεως και των παρατρεχάμενών τους όπως τουτουνού 

Μα γιατί δεν χαίρονται που η πολιτική τους δικαιώνεται; Γιατί δεν πανηγυρίζουν που το σχέδιό τους για τη σωτηρία της χώρας επιτέλους υλοποιείται; Γιατί δεν σηκώνουν τον Τσίπρα στους ώμους που νομιμοποίησε κάθε μνημονιακή αυθαιρεσία τους; Μα είναι απλό: Επειδή καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης.

Ο Τσίπρας ασκεί την πολιτική της ΝΔ πολύ καλύτερα απ’ ότι θα την ασκούσε η ΝΔ. Σε ποιο εκλογικό κοινό πλέον να απευθυνθούν; Οι φιλελεύθεροι μνημονιακοί βλέπουν όλες τους τις μανίες να πραγματοποιούνται. Ο Άδωνις Γεωργιάδης με άρθρο του ομολογεί ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση ήταν ανίκανη να εφαρμόσει όσα ήθελε και επίσης είναι ανίκανη ως αντιπολίτευση να εμποδίσει τον Τσίπρα να εφαρμόσει την … κοινή τους πολιτική.

Ποιος άραγε είναι σήμερα ο χώρος που μπορεί να κινηθεί η ΝΔ; Να εμφανιστεί αίφνης ως αντιμνημονιακή; Γελοίο. Να εμφανιστεί μνημονιακότερη του ΣΥΡΙΖΑ;  Αδύνατον. Ο Κούλης των μειωμένων ικανοτήτων και της μικρής ημερομηνίας λήξης του στην ηγεσία, αυτοεγκλωβίζεται σε ψευτομάγκικα αιτήματα περί εκλογών δίχως πραγματικά να τις θέλει. Να γίνουν εκλογές, για ποιο λόγο; Ποια είναι η αντιπρόταση της ΝΔ στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει!

Ακόμη και η υποσχεσούλα της ΝΔ ότι δεν θα έβαζε τόσους φόρους αν ήταν κυβέρνηση (προσέξτε: δεν υπόσχεται ότι αν γίνει κυβέρνηση θα μειώσει τους φόρους που επέβαλε η σημερινή κυβέρνηση), αλλά θα μείωνε μισθούς και συντάξεις, ουσιαστικά δεν έχει καμία διαφορά από το αποτέλεσμα των επιλογών τής σημερινής κυβέρνησης. Η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει αυτό που υπόσχεται ο ατυχής Κούλης. Μειώνει μέσω της αύξησης άμεσων και έμμεσων φόρων την πραγματική – αγοραστική αξία μισθών και συντάξεων και απλώς διατηρεί την ονομαστική αξία των μισθών και των συντάξεων. Ελάχιστη σημασία έχει ο τρόπος μείωσης του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Για παράδειγμα, ποια θα ήταν η διαφορά αν π.χ. ο Κούλης μείωνε μισθούς και συντάξεις κατά 200 ευρώ από το να μειώνει ο Τσίπρας σε 800 ευρώ την αγοραστική αξία των 1.000 ευρώ;

Αν ο Κούλης ήθελε πραγματικά να δείξει ότι η πολιτική του διαφέρει σε κάτι ουσιώδες από την πολιτική Τσίπρα, τότε απλά θα μπορούσε να κάνει σημαία του το γεγονός ότι επί Αλεξιάδη οι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν διαλυθεί, ότι οι λίστες Λαγκάρντ κ.λπ.  ακόμη … ελέγχονται, ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή γιγαντώνεται με την κάθε μέρα που περνάει, ότι η φοροασυλία των εφοπλιστών παραμένει, ότι οι φτωχοί φτωχαίνουν ακόμη περισσότερο. Όμως πώς να τα πει αυτά ο Κούλης που ακόμη συνηγορεί στο Σαμαρικό δόγμα περί 10 Παπασταύρων; Πώς να το πει ο άνθρωπος που είναι εκπρόσωπος των μεγαλοεπιχειρηματικών λόμπυ; Πώς να το πει ο άνθρωπος που μιλά για υγιή επιχειρηματικότητα και υμνεί τον ιδιωτικό τομέα την ώρα που κινδυνεύει με λουκέτο το λατρεμένο του MEGA μόλις διεκόπη η ροή θαλασσοδανείων κι ενώ οι ιδιοκτήτες του συνεχίζουν να είναι ζάμπλουτοι, κάτι που από μόνο του φανερώνει ότι τίποτα έως ελάχιστα επένδυαν οι … επενδυτές στην επιχείρησή τους;

Τι να μας πει κι ο Κούλης; Το φθηνότερο αναλώσιμο στην απόφαση του Συστήματος να κυριαρχήσει ο Τσίπρας, ήταν ο έρμος. Διότι ο Τσίπρας έχει ένα μοναδικό χάρισμα. Μπορεί να μιλά στο πλήθος,  ανάμεσά τους να υπάρχει μια τεράστια τρύπα κι ο Τσίπρας να επιμένει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον τρύπες διότι τις έκλεισε όλες η κυβέρνησή του. Ακόμη κι όταν το πλήθος τον πιστέψει, κάνει ένα βήμα μπροστά και πέσει μέσα στην τρύπα, ο Τσίπρας θα συνεχίσει να λέει με φωνή αγωνιστή «Είδατε ότι δεν υπάρχουν τρύπες, σύντροφοι;».

Όχι, φυσικά και δεν εννοώ ότι ο Τσίπρας είναι ψεύτης και ο Κούλης έντιμος. Και οι δύο είναι πολιτικοί απατεώνες και υπηρέτες του ίδιου αφέντη. Μόνο που ο Τσίπρας έστησε καλύτερα το παιχνίδι του. Δέρνουν τα ΜΑΤ  τους διαδηλωτές με εντολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, διαμαρτύρεται για τη βία των ΜΑΤ το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Ξεπουλάει τα πάντα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλει το ξεπούλημα το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Εξαθλιώνει εργαζόμενους και συνταξιούχους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της εξαθλίωσης το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο σε εκλογές δεν έχει βρεθεί το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι πιθανότατο όμως να το δούμε στις επόμενες εκλογές. Να ψηφίσει ο κόσμος ΣΥΡΙΖΑ για να «αλλάξουν τα πράγματα» και να ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η ελπίδα απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και πιστέψτε με, πολλοί συριζαίοι το πιστεύουν αυτό, όχι επειδή είναι χαζοί, αλλά επειδή μέθυσαν από το νέκταρ της Εξουσίας και δε χορταίνουν από την αμβροσία της οπαδικής νίκης. Κι άλλοι πολλοί αρχίζουν να το πιστεύουν αυτό καθώς το παραμύθιασμα του μονόδρομου των μνημονίων και της λιτότητας άρχισε να κυλάει και στην αριστερή φλέβα σε αντιστάθμισμα της καταθλιπτικής απογοήτευσης.

Εν κατακλείδι, μέσα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιούνται όλες οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του Κούλη. Ίσως ήταν ο μόνος τρόπος να δει ο Κούλης τη δικαίωση της ιδεολογίας του. Γι’ αυτό, ακόμη κι αν δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές, θα ψηφίσει σίγουρα στις επόμενες.

[--->]

Περί κόμπλεξ και άλλων δεινών

Η «στοχοποίηση του Τσίπρα». Η «προσπάθεια τσαλακώματος του Τσίπρα». Στην αρχή το άκουσα από ένα – δυο εναπομείναντες φίλους συριζαίους. Προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν τη συντονισμένη προσπάθεια της αντιπολίτευσης εναντίον του Τσίπρα, αυτού του κεφάλαιου (αν προτιμάτε, asset) για την Αριστερά. Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν σύμπτωση. Στη συνέχεια διάβασα αυτό το άρθρο στην «ΑΥΓΗ» και κατάλαβα ότι επρόκειτο περί «γραμμής».

Συσπειρωθείτε γύρω από τον Αλέξη. Πρέπει να τον προστατέψουμε από τα πυρά των εχθρών. Είναι τόσο σημαντικός και ξεχωριστός, γι’ αυτό και έχει επιλεγεί ως στόχος. Και χτυπάνε τον Τσίπρα επειδή ανάμεσα στους ηγέτες της σημερινής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει «αυτό το κάτι τις που είχαν ο Καραμανλής ο πρώτος, ο Ανδρέας, ή ακόμα κι ο Καραμανλής ο δεύτερος ή ο Σημίτης (!!!)». Κι ένας άλλος λόγος που χτυπάνε τον Τσίπρα είναι και ο «ρόλος του κόμπλεξ στην Ιστορία…». Θεμιτό. Ο ηγέτης πρέπει να λατρεύεται, να θυματοποιείται, να ηρωοποιείται.

Χτες, όμως, το left.gr είχε ένα άλλο άρθρο με τον ευφάνταστο τίτλο «Να φύγετε, να πάτε αλλού…», στο οποίο σχολίαζε τον ρυθμό με τον οποίο  τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν παραιτήσεις υπουργών της κυβέρνησης. Και πράγματι είχε ολόκληρη λίστα: Γιώργος Σταθάκης , Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Γ. Κατρούγκαλος, Νίκος Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Θ. Δρίτσας, Αρ. Μπαλτάς, Ν. Κοτζιάς, Β. Αποστόλου, Στ. Κοντονής, Παπαγγελόπουλος, Νίκος Παρασκευόπουλος , Γ. Μουζάλας, Π. Καμμένος , Ολγα Γεροβασίλη.

Εκτός των υπουργών, να θυμίσω εδώ ότι κριτική έχουν δεχτεί και όλοι οι σύμβουλοι τύπου Καρανίκα, όλοι οι μετακλητοί και όλοι οι σύντροφοι συντρόφων που διορίστηκαν σε διάφορους Οργανισμούς.

Συμπέρασμα πρώτο: Με το άρθρο του left καταρρίπτεται ο μύθος της «ΑΥΓΗΣ» ότι έχει στοχοποιηθεί ο γίγας Τσίπρας και ότι όλοι έχουν συνεννοηθεί να χτυπάνε μόνο αυτόν για να τον «κοντύνουν». Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαμαρτύρεται επειδή «χτυπάνε» μόνο τον Ηγέτη ή επειδή «χτυπάνε» όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης.

Συμπέρασμα δεύτερο: Είναι πράγματι γελοία η αντιπολίτευση που έχει ζητήσει τις παραιτήσεις όλων αυτών των υπουργών. Το ίδιο γελοία με την απαίτηση του Ηγέτη να παραιτηθούν από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσοι διαφωνούσαν με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου κι όταν δεν παραιτήθηκαν, πήγε σε εκλογές για να τους κόψει από τις λίστες και να δημιουργήσει βουλευτικό στρατό πιστών και αφοσιωμένων.

Κι ένα ερώτημα: Όταν ο Π. Καμμένος ζητούσε τον Νοέμβριο του 2014 την παραίτηση Σαμαρά, όταν ο Ν. Παππάς  δήλωνε τον Οκτώβριο του 2014 ότι αν συναντηθεί ο κ. Τσίπρας με τον κ. Σαμαρά ο πρώτος θα ζητήσει την παραίτηση του δεύτερου, όταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Κουκουλόπουλου, όταν τον Ιούλιο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Βούλτεψη, όταν … , ήταν άραγε σοβαροί;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την κριτική. Του αρέσει να κάνει, αρνείται να του κάνουν. Ο Ηγέτης είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει τον εαυτό του κι ύστερα να ξεμπερδεύει μ’ ένα «οι άλλοι μας μπέρδεψαν». Ο Ηγέτης τα κάνει όλα σωστά γι’ αυτό και χρειάστηκε να ζητήσει «συγγνώμη» μόνο μία φορά, τότε που έγραψε «διαδυκτιακή» αντί «διαδικτυακή», στο twitter. Όποιος κάνει κριτική στον Ηγέτη, στην κυβέρνηση, στα σόγια, είναι απλώς κομπλεξικός. Εντάξ”,  συνεννοηθήκαμε.

[--->]