Είναι πλέον γνωστοί – στους πιο υποψιασμένους - οι πραγματικοί λόγοι της επίθεσης κατά του Καντάφι το 2011 από τον Σαρκοζί τον Μπλερ και το ΝΑΤΟ, και μια διστακτική αλλά υπάκουη Ιταλία, μια στρατιωτική επίθεση που κατέληξε στο θάνατο του δικτάτορα της Λιβύης και στο σημερινό χάος τύπου «Ιράκ». Λόγοι που δεν θα τους δείτε βέβαια να αναφέρονται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και στον συστημικό Τύπο.
Ελίτ που δεν διστάζουν να εξαπολύσουν πόλεμους με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, να κατασκευάζουν αποδεικτικά στοιχεία με ανυπόστατα επιχειρήματα για να ρίξουν ξένες κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες βομβαρδίζουν άμαχους πληθυσμούς, δημιουργούν αυτοκρατορίες του κακού μέσω τρίτων, όπως το Ισλαμικό Κράτος και στη συνέχεια αποσύρονται χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα δικαστήριο. Νέες αποικιακές δυνάμεις, ακόμη χειρότερες, αν είναι δυνατό, από εκείνες του δέκατου ένατου αιώνα.
Οι πραγματικοί λόγοι ενός ακόμη γεωπολιτικού επεισοδίου σε πετρελαϊκές χώρες – από τους γάλλους και βρετανούς «συμμάχους» - έγιναν γνωστοί, ωστόσο, μετά από τη δημοσίευση ορισμένων από τα 3.000 ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλαρι Κλίντον που δημοσίευσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις 31 του περασμένου Δεκέμβρη ύστερα από δικαστική απόφαση.
Στα e-mail περιγράφεται με σαφήνεια η γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση, που οδήγησε τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στην απόφαση να ανατρέψουν ένα καθεστώς σταθερό και σε γενικές γραμμές φιλικό προς την Ιταλία : τα δύο τρίτα των αδειών εκμετάλλευσης πετρελαίου το 2011 ήταν της στα χέρια του ιταλικού ENI (Εθνικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων), ο οποίος είχε επενδύσει μεγάλα ποσά σε υποδομές και εγκαταστάσεις εξαγωγής, επεξεργασίας και αποθήκευσης. Υπενθυμίζουμε ότι η Λιβύη είναι η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής πετρελαίου στην Αφρική, και ότι η Ιταλία ήταν ο κύριος προορισμός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης.
Το email UNCLASSIFIED U.S. Department of State Case No. F-2014-20439Doc No. C05779612, Ημερομηνία: 31.12.2015 στάλθηκε στις 2 Απριλίου του 2011 από τον αξιωματούχο Sidney Blumenthal (πρώην στενός συνεργάτης του Μπιλ και αργότερα της Χίλαρι) στην τότε υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, με τον εύγλωττο τίτλο “France’s client & Qaddafi’s gold” «ο πελάτης της Γαλλίας και ο χρυσός του Καντάφι», αφηγείται τα παρασκήνια της γαλλοβρετανικής επέμβασης.
Τα συνοψίζουμε εδώ.
Η Γαλλία έχει σαφή οικονομικά συμφέροντα για την επίθεση κατά της Λιβύης.
Η γαλλική κυβέρνηση έχει οργανώσει τις αντι-Κανταφικές παρατάξεις, τροφοδοτόντας τους ηγέτες των πραξικοπηματίών με όπλα, χρήματα, εκπαιδεύοντας πολιτοφυλακές (συμπεριλαμβανομένων και όσων είναι ύποπτες για δεσμούς με την Αλ Κάιντα),δίκτυο πληροφόρησης και ειδικές δυνάμεις επί του εδάφους.
Τα κίνητρα του Σαρκοζί ήταν κυρίως οικονομικά και γεωπολιτικά, και ο αμερικανός αξιωματούχος τα συνοψίζει σε 5 σημεία:
1. Η επιθυμία του Σαρκοζί να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο της παραγωγής πετρελαίου της Λιβύης
2. Η αύξηση της επιρροής της Γαλλίας στη Βόρεια Αφρική
3. Η βελτίωση της εσωτερικής πολιτικής θέσης του Σαρκοζί
4. Να δώσει στους στρατιωτικούς την ευκαιρία να επαναβεβαιώσουν τη θέση της Γαλλία ως παγκόσμια δύναμη
5. Να απαντήσει στις ανησυχίες των συμβούλων του αναφορικά με τα σχέδια του Καντάφι να πάρει τη θέση της Γαλλίας ως κυρίαρχη δύναμη στη γαλλόφωνη Αφρική.
Αλλά στο ίδιο e-mail περιγράφεται ένα άλλο κομμάτι του παρασκηνίου που κρύβεται πίσω από την αγγλο-γαλλική επίθεση, ακόμη πιο εκπληκτικό, αν και κάποια πράγματα κυκλοφορούσαν από τότε.
Το βασικό κίνητρο της γαλλικής στρατιωτικής επέμβασης ήταν το σχέδιο του Καντάφι να αντικαταστήσει το γαλλικό φράγκο Αφρικής (CFA) με ένα νέο παναφρικανικό νόμισμα.
Με λίγα λόγια ο Blumenthal λέει:
Τα μεγάλα αποθέματα χρυσού και αργύρου του Καντάφι,που εκτιμώνται σε «143 τόνους χρυσού και ανάλογο ποσό ασήμι, συνιστούν σοβαρή απειλή για το γαλλικό φράγκο CFA, το κύριο νόμισμα της Αφρικής.
Ο χρυσός της Λιβύης επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός παν-αφρικανικού νομίσματος με βάση το χρυσό δηνάριο Λιβύης
Το σχέδιο ήταν να δοθεί στις Γαλλόφωνες χώρες της Αφρικής μια άλλη δυνατότητα σε σχέση με το γαλλικό φράγκο CFA
Η μεγάλη ανησυχία της Γαλλίας ήταν μήπως το σχέδιοτης Λιβύης για το νέο παναφρικανικό νόμισμα οδηγήσει στην οικονομική ανεξαρτησία της Βόρειας Αφρικής.
Η γαλλική υπηρεσία πληροφοριών έμαθε το σχέδιο της Λιβύης να
ανταγωνιστεί το φράγκο CFA αμέσως μετά την έναρξη της εξέγερσης, με αποτέλεσμα
ο Σαρκοζί να αναλάβει στρατιωτική δράση και να μπλοκάρει άμεσα τα σχέδια του Καντάφι.
Το ευγενές δόγμα «Responsibility to Protect” (R2P)» που κυριάρχησε στους
ευρωπαίους πολίτες ότι, δηλαδή, η εθνική κυριαρχία δεν είναι απόλυτο δικαίωμα, και
ότι τα κράτη χάνουν τμήματα της κυριαρχίας τους, όταν αδυνατούν να προστατεύσουν
τους πληθυσμούς τους από τα μαζικά εγκλήματα και παραβιάσεις των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων (δηλαδή γενοκτονίες, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου
και εθνοκαθάρσεις),ήταν επομένως,κατά τον Blumenthal μόνο ένα πρόσχημα που έκρυβε τον
πραγματικό λόγο της επίθεσης στον Γκαντάφι : τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης και
τα γαλλικά συμφέροντα στην Αφρική.Όπως μπορούμε να δούμε «η προστασία της ζωής των
πολιτών» απουσιάζει πλήρως από τις διπλωματικές σχέσεις.Σε ένα άλλο σημαντικό e-mail
, αναφέρονται κυρίως οι στρατιωτικές πλευρές.
Πάντως,θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε που βρίσκεται σήμερα ο χρυσός του Καντάφι,
μαζί με τα μετρητά και τα διαμάντια.
Και μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια, η αναφορά του Sid Blumenthal στον
«περιστασιακό απεσταλμένο του Σαρκοζί, το διανοούμενο Μπερνάρ Ανρί-Λεβί, που
θεωρείται από τα μέλη της NLC (National Libyan Council, Εθνικό Συμβούλιο της
Λιβύης, η λιβυκή αντι-Κανταφική παράταξη που χρηματοδοτείται και εκπαιδεύεται
από τη Γαλλία) ένα πρόσωπο χρήσιμο αλλά και γελοίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου