Μνήμες Χούντας

 

 


 Μνήμες Χούντας ξυπνάει η πρωτοφανής απογόρευση συγκεντρώσεων για αύριο

Για λόγους "δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας" με απόφαση της ΓΑΔΑ απαγορεύεται "κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία" αύριο στην περιοχή της Αθήνας απο τις 09:00 έως τις 22:00.

Κάτω απο τη μπότα του γερμανικού άξονα οι αρχές όπως και στην περίοδο της χούντας και της κατοχής καταλύουν  το βασικό δημοκρατικό συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι!

Συμφωνα με την ανακοίνωση απαγορεύεται κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών που περικλείεται από τις οδούς – Λεωφόρους: Β. Σοφίας (από τη συμβολή της με την Ακαδημίας) – Ακαδημίας – δεξιά Κανάρη – συνέχεια Πατριάρχου Ιωακείμ – αριστερά Μαρασλή – δεξιά Δεινοκράτους – αριστερά Αριστοδήμου – δεξιά Αθηναίων Εφήβων – συνέχεια Κόνιαρη – δεξιά Τσόχα – αριστερά Σούτσου Δ. – συνέχεια Πανόρμου – αριστερά Κηφισίας – δεξιά Κατεχάκη – αριστερά Καπετάν Χρονά – δεξιά Βλαχάκη – δεξιά Μεσογείων – αριστερά Μιχαλακοπούλου – αριστερά Διονυσίου Αιγηνίτου – δεξιά Ποταμιανού Ηλία – συνέχεια Ίωνος Δραγούμη – αριστερά Β. Αλεξάνδρου – δεξιά Ευφρονίου – αριστερά Σπ. Μερκούρη – δεξιά Ευτυχίδου – Πλατεία Πλαστήρα – δεξιά Αρχιμήδους – δεξιά Μ. Μουσούρου – δεξιά Αρδηττού – αριστερά Β. Όλγας (μέχρι τη συμβολή της με τη Β. Αμαλίας), ως και κατά μήκος των τμημάτων των ανωτέρω οδών που αποτελούν τα όρια της εν λόγω περιοχής, στο τμήμα της Αττικής Οδού από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» έως τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό -100- μέτρων, ένθεν και ένθεν προαναφερόμενων τμημάτων οδών (Αττική Οδός – Λ. Κατεχάκη), ως και επί των γεφυρών, ανισόπεδων κόμβων, διαβάσεων που υφίστανται κατά μήκος αυτών, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή τοπικής αρμοδιότητας Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Αερολιμένα Αθηνών.

[--->]  


Ντρέπεται ο ΓΑΔΑΡΧΗΣ να προσθέσει στο "κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία" και το "άνω των τριών ατόμων".Αυτό μάλλον θα διευκρινειστεί αύριο

Μόνο με δικτατορία θα τον ρίξετε

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, με καταμετρημένο (έως χθες) το 95,58% των ψήφων  επανεξελέγεται πρόεδρος της χώρας.  Ο Τσάβες νίκησε για ακόμη μια φορά. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο οποίος ανέβηκε στην κυβέρνηση για πρώτη φορά το 1999, εξασφάλισε μια νέα θητεία - την τέταρτη κατά σειρά - νικώντας τον υποψήφιο του συνδιασμού Mesa de Unidad Democratica (Mud),μια συσπείρωση διάφορων πολιτικών κομμάτων (κυρίως της δεξιάς),που αντιτίθενται στον Μπολιβαριανό ηγέτη.
 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία  της Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής, ο Τσάβες (58 ετών), με το 54,84% των ψήφων νίκησε  τον Capriles (40 ετών), ο οποίος έλαβε το 44,55%, ενώ σημειώθηκε ρεκόρ συμμετοχής στην ψηφοφορία ( 80,94%),που είναι το υψηλότερο των τελευταίων δεκαετιών, εξασφαλίζοντας έτσι την επανεκλογή του και την παραμονή του στην εξουσία για άλλα έξι χρόνια, μέχρι το 2018. Δεν ήταν το " πολιτικό νοκ άουτ", με τα 9 εκατομμύρια ψήφους υπέρ του,που περίμενε ο Μπολιβαριανός ηγέτης κατά την προεκλογική  του εκστρατεία – αφού με καταμετρημένο το 95,58% των ψήφων, ο Τσάβες φαίνεται να λαμβάνει 7.860.982 - ωστόσο και αυτή η νίκη του ήταν αδιαμφισβήτητη.
 

Η Βενεζουέλα είναι "μία από τις καλύτερες δημοκρατίες του κόσμου", τόνισε μετά το θρίαμβο της εκλογής του ο πρόεδρος  Ούγκο Τσάβες σε χθεσινή ομιλία του μπροστά σε χιλιάδες υποστηρικτές του στο Καράκας.

Η ομιλία του Τσάβες στο Καράκας χθες βράδυ από το μπαλκόνι του "Palacio Miraflores", έδρα της προεδρίας, ήταν μια μακρά ομιλία, στην οποία αποκάλεσε τη χθεσινή "μια νίκη σε όλους τους τομείς", δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, - είπε – κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλο του Capriles Henrique σε 20 από τις 24 πολιτείες της χώρας. Ο Πρόεδρος ευχαρίστησε "τους ηγέτες της αντιπολίτευσης" με επικεφαλής τον Capriles, που αναγνώρισαν "τη νίκη του λαού. Ο λαός δεν κάμφθηκε από τα σχέδια αποσταθεροποίησης που ορισμένοι προωθούσαν ".

[--->]     

[...]Στο κενό έπεσε η προβοκάτσια του ABC της Μαδρίτης-πολλές ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων – ότι ο νεοφιλελεύθερος μεγιστάνας των αριστοκρατικών συνοικιών του Καράκας είχε κερδίσει με 51,3% έναντι 48,06 Τσάβες. Το είχαμε αναφέρει πρώτοι (εδώ), αλλά οι ραδιούργοι απέτυχαν να προκαλέσουν ταραχές και εκδηλώσεις νεολαιίστικου χουλιγκανισμού που θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν εναντίον του μισητού "δικτάτορα". Η μαζική προσέλευση των ψηφοφόρων 80,1%,κάτι πρωτοφανές για τη Βενεζουέλα, έρχεται σε αντίθεση με την αύξηση της αποχής και της δυσφορίας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ και προσδίδει μια αναμφισβήτητη νομιμοποίηση στη νέα Μπολιβαριανή κυβέρνηση. Ο Πρόεδρος Τσάβες επανεξελέγη συγκεντρώνοντας μια κοινωνική συναίνεση τέτοιου μεγέθους που λίγοι ξένοι συνάδελφοί του  κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν.

Οι πάνω από δέκα χιλιάδες ξένοι δημοσιογράφοι που έφτασαν στο Καράκας, περισσότεροι και από αυτούς που παρακολούθησαν τους  Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, μαρτυρούν τη γεωστρατηγική σημασία της Μπολιβαριανής Βενεζουέλας και τις επιπτώσεις που θα είχε μια ενδεχόμενη αλλαγή πορείας του εκλογικού σώματος.
 

Ο Τσάβες βγήκε νικητής από μια εκστρατεία στην οποία συμμετείχαν και ύπουλες εξωτερικές δυνάμεις.Για άλλη μια φορά έφραξε ο δρόμος "στις αγορές", στις ελίτ της παγκοσμιοποίησης της Δυσης οι οποίες επιχειρούν,ανυπόμονες, να ελέγξουν τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο.Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει ένα  μάθημα και στα μαντρόσκυλα των ελίτ στα μμε, στους πολιτικούς λακέδες, στο πληρωμένο νεφέλωμα φορεων, τους διάφορους σκοτεινούς οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από το ίδρυμα Σόρος και τα μυστικά κονδύλια για την "ενίσχυση της δημοκρατίας" που εκταμιεύονται από τις ΗΠΑ. Τώρα,όλοι αυτοί θα πρέπει να περιμένουν,ενδεχομένως άλλα έξι χρόνια, αφού στις εκλογές αυτές ο λαός της Βενεζουέλας έδωσε ένα μάθημα ηθικής, αποκαλύπτοντας τη  μισθοφορική φύση και το θράσος τους.[...]

[--->]

 επίσης:

 http://www.telesurtv.net/

 http://kaosenlared.net/america-latina/item/33187-venezuela-decide-revoluci%C3%B3n-o-imperialismo-gringo-seguimiento-7-o.html







ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ 2012


 

DIVULGACIÓN PRESIDENCIAL 2012

07 de Octubre de 2012

Seleccione:
Estado

	Candidato	Votos	%
	HUGO CHAVEZ	8.135.192	55,25%
	HENRIQUE CAPRILES RADONSKI	6.498.776	44,14%
	REINA SEQUERA	69.508	0,47%
	LUIS REYES	8.167	0,05%
	MARIA BOLIVAR	7.339	0,04%
	ORLANDO CHIRINO	4.103	0,02%

Ficha Técnica
Número de Electores Esperados.		18.903.937
Número de Electores escrutados.	98,4 %	18.602.862
Número Total de Votantes que votaron realmente.		15.007.927
Participación.	80,67 %
Número de Votos Escrutados.		15.007.927
Número total de Votos Válidos.	98,1 %	14.723.085
Número total de Votos Nulos.	1,89 %	284.842
Número de Actas Esperadas.		39.364
Número de Actas Procesadas.	98,02 %	38.587

Fecha de actualización
	miércoles 10 de octubre de 2012
	11:09:42 AM

CONSEJO NACIONAL ELECTORAL

[--->]







ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ  ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ?
 
 


 

Προς Τρόικα εσ.(Ενταύθα): Ρέγκλινγκ: "Η ακριβότερη όλων των λύσεων" είναι η έξοδος της Ελλάδας

«Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν η ακριβότερη από όλες τις λύσεις», δηλώνει ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΣΜ) Κάους Ρέγλινγκ, σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα «Rheinische Post». Ο κ. Ρέγκλινγκ υποστηρίζει ότι έχει ήδη διανυθεί ο μισός δρόμος στην μάχη κατά της κρίσης χρέους, θεωρεί ωστόσο απαραίτητες τις περαιτέρω περικοπές στις υπερχρεωμένες χώρες. «Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι ορισμένες υπό κρίση χώρες μπορεί να μην διαθέτουν την πολιτική δύναμη να αντέξουν τον επώδυνο αλλά αποτελεσματικό δρόμο των μεταρρυθμίσεων ως το τέλος. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό», επισημαίνει. [--->]

Eric Hobsbawm: Ο μαρξισμός σήμερα

Το blog πήρε συνέντευξη από τον Eric Hobsbawm, έναν από τους μεγαλύτερους ζώντες μαρξιστές ιστορικούς, την ημέρα των 94ων γενέθλιων του με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τελευταίου βιβλίου του με τίτλο «Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο. Για ποιο λόγο πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι την κληρονομιά του μαρξισμού». Ο Hobsbawm βλέπει μια μετατόπιση της Ευρώπης προς τα δεξιά τα επόμενα χρόνια για λόγους που έχουν σχέση με την οικονομική ύφεση και την αναζήτηση ασφάλειας και την στασιμότητα της ΕΕ, η οποία επιβαρύνεται από τη σταθερή επέκτασή της προς Ανατολάς και την έλλειψη ενός κοινού πολιτικού οράματος. Τα λαικά κινήματα, θα αναπτυχθούν περισσότερο σε περιοχές με  μεγαλύτερο ποσοστό νέων, δηλαδή, στη Βόρεια Αφρική και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Αλλά, πάνω απ 'όλα, ο Hobsbawm, ο οποίος επιμένει να υποστηρίζει ότι είναι ιστορικός και όχι μελλοντολόγος, μας λέει τι είναι σήμερα ο μαρξισμός και πως επηρεάζει τα πράγματα.

Eric Hobsbawm: Είμαι ο Eric Hobsbawm, ένας ιστορικός σε βαθειά γεράματα.Κατά σύμπτωση μου τηλεφωνήσατε την ημέρα των 94 γενεθλίων μου. Τελευταία ασχολούμαι περισσότερο με την συγγραφή της ιστορίας των κοινωνικών κινημάτων και τη γενική ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Νομίζω ότι όλα τα βιβλία μου είναι διαθέσιμα στα ιταλικά και ότι ορισμένα από αυτά γνώρισαν κάποια επιτυχία.

Blog: Ο μαρξισμός μπορεί να θεωρηθεί ως ένα φαινόμενο μετα-ιδεολογικό;

 Eric Hobsbawm: Δεν χρησιμοποιώ τον όρο "μετά ιδεολογικό φαινόμενο" για να περιγράψω το μαρξισμό, αλλά είναι αλήθεια ότι πλέον ο μαρξισμός δεν είναι ένα σύστημα ιδεολογικό που συνδέεται  με τα μεγάλα μαζικά πολιτικά κινήματα σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, αν και εξακολουθώ να πιστεύω ότι συνεχίζουν να υπάρχουν κάποια μικρά κινήματα αυτού του είδους. Έτσι,με αυτή την έννοια είχαμε μια σημαντική αλλαγή όσον αφορά τον πολιτικό ρόλο του μαρξισμού στην πολιτική ζωή της Ευρώπης. Υπάρχουν βέβαια ακόμα κάποια μέρη στον κόσμο, όπου αυτό ακόμη δεν έχει συμβεί, όπως για παράδειγμα, στη Λατινική Αμερική.
 

Όσο για τις συνέπειες αυτής της αλλαγής, θα λεγα ότι θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα επιτεύγματα του μαρξισμού που έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι τα εξής: ο Μαρξ εισήγαγε πρώτος κάτι που θεωρείται καινοτομία, αλλά που δεν έχει ακόμη πραγματωθεί πλήρως, δηλαδή την αίσθηση ότι το σημερινό οικονομικό σύστημα δεν είναι αιώνιο ούτε και υπήρχε ποτέ περίπτωση να είναι, αλλά ότι πρόκειται απλά για μια φάση της ιστορικής εξέλιξης και μέλλει να εξαφανιστεί και να μετατραπεί σε κάτι άλλο με το πέρασμα του χρόνου, αυτό είναι το σημαντικό.
 

Δεύτερον, νομίζω ότι ο Μαρξ επικεντρώθηκε στην ανάλυση ενός συγκεκριμένου τρόπου λειτουργίας, δηλαδή στον τρόπο λειτουργίας του συστήματος και στο πώς αυτό εξελίχθηκε. Ειδικότερα, εστίασε την προσοχή του στον περίεργο και ασυνεχή τρόπο εξέλιξης του συστήματος και την ανάπτυξη αντιφάσεων που τελικά παρήγαγαν μεγάλες κρίσεις.
 

Το βασικό προσόν του μαρξισμού, είναι ότι θεωρεί τον καπιταλισμό ως ένα σύστημα που γεννά περιοδικά εντός του πραγματικές και αυθεντικές εσωτερικές αντιφάσεις που οδηγούν σε διαφόρων ειδών κρίσεις. Αυτές οι κρίσεις ξεπερνιούνται μέσω ενός ριζικού μετασχηματισμού  ή μικρότερες συστημικές αλλαγές. Και είναι ακριβώς λόγω αυτής της ασυνέχειας, και αυτής της προϋπόθεσης, που ο καπιταλισμός λειτουργεί όχι ως ένα σύστημα που τείνει στην αποσταθεροποίηση, αλλά αντίθετα, ως ένα σύστημα, μόνιμα ασταθές και που,άρα, χρειάζεται να μετασχηματιστεί ριζικά. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο στοιχείο του μαρξισμού, που συνεχίζει να επιβιώνει μέχρι σήμερα.

Το τρίτο στοιχείο που πιστεύω ότι εξακολουθεί να ισχύει, από το λεγόμενο ιδεολογικό φαινόμενο είναι ότι, για τους περισσότερους μαρξιστές, ο μαρξισμός βασίζεται σε μια βαθιά αίσθηση της κοινωνικής αδικίας και της κοινωνικής ανισότητας και τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων και ισχυρών του κόσμου.
Τέλος, πιστεύω ότι θα πρεπε, ίσως, να προστεθεί και ένα άλλο στοιχείο που ίσως ο Μαρξ να μη μπορούσε να διακρίνει, αν και υπήρχε, δηλαδή το ουτοπικό στοιχείο. Μια πεποίθηση ότι κατά κάποιον τρόπο η νέα κοινωνία που θα γεννιόταν θα ήταν καλύτερη και πιο ανθρώπινη από αυτή που ζούμε.


Η Ευρώπη βαδίζει προς τα δεξιά;
Blog: Στη Βόρεια Αφρική και σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, τα κινήματα των νέων που γεννήθηκαν από το διαδίκτυο  ζητούν μια ριζική αλλαγή των κοινωνικών επιλογών. Εν τω μεταξύ, η Ισπανία, η Ουγγαρία και η Φινλανδία βαδίζουν προς τα δεξιά, η Δανία έκλεισε τα σύνορα Σένγκεν και στη Γαλλία το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα μπορεί να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές. Αυτό  δεν είναι μια αντίφαση;
 

Τον ξέρουμε τον δρόμο σύντροφε Σκουρλέτη

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Ο σύντροφος εκπρόσωπος πρωί πρωί αιφνιδίασε αρνητικά. Σε εμφάνισή του στο Mega υποστηρίζει ευθέως ότι κάτι βρώμικο υπήρχε στην εισβολή των εργαζόμενων στο Πεντάγωνο:

“Πολύ εύκολα δεν μπήκανε χτες; Δεν ήταν λίγο περίεργη αυτή η υπόθεση; Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, είναι παρατεταγμένα τα ΜΑΤ, τα οποία έχουμε δει πως λειτουργούνε εδώ και δύο χρόνια, απέναντι στους εργαζόμενους, απέναντι σε νεολαίους που πάνε να πιούνε την μπύρα τους στα Εξάρχεια. Χτες λοιπόν κατά έναν περίεργο τρόπο αυτά όλα εξαφανιστήκανε”.

Ο Οικονομέας μάλλον έκπληκτος ρωτάει: “Καλά τι εννοείτε τώρα, ότι τους κάνανε πλάτες να μπούνε μέσα”;

Η απάντηση είναι όλα τα λεφτά:

“Αυτό δεν το ξέρω, βάζω ένα ερωτηματικό. Θέλετε να το ψάξουμε όλοι μαζί; ...Υπαινίσσομαι ότι πρέπει να ψάξουμε γιατί ήταν τόσο χαλαρή, η πολύ σκληρή σε άλλες περιπτώσεις στάση της Αστυνομίας”.

Ο Καμπουράκης επεμβαίνει: “Όταν χτυπάει η Αστυνομία καταγγέλλετε καταστολή και όταν δεν χτυπάει καταγγέλλετε σχέδιο”;

Και χα χα χα τα γέλια στο στούντιο.

 

Ας εξαιρέσουμε τα προφανή ολισθήματα του εκπροσώπου τύπου. Ας καταπιούμε το ότι η “χαλαρή” στάση της αστυνομίας -κατά Σκουρλέτη- διαψεύδεται από την δίπλα εικόνα. Ας ξεχάσουμε επίσης ότι όταν χτυπιούνται απεγνωσμένοι και απλήρωτοι εργαζόμενοι, είναι διπλά απαράδεκτο η αριστερά να μην στέκεται αταλάντευτα δίπλα τους, να τους αδειάζει, ή να εγκαλεί την αστυνομία για χαλαρότητα. Κι ας ξεπεράσουμε ότι ακόμη μια φορά ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ καθορίζεται από την πίεση του Μπόμπολα και του Αλαφούζου και όχι από την απόγνωση του λαού, των ίδιων των μελών του και των φίλων του. Επί 24 ώρες τα ΜΜΕ κρώζουν “αν είναι δυνατόν” για την εισβολή στο Πεντάγωνο. Και αντί η αριστερά να απαντήσει με ένα στεντόρειο “άμετε στο διάολο”, κάθεται και προβληματίζεται για το πώς έγινε δυνατόν κάτι τέτοιο και παραδέχεται ότι οι αντιδράσεις των απλήρωτων εργατών είναι ...υπερβολικές.

Ας πάμε στο ψητό.

Η ουσία δεν είναι ότι ο Σκουρλέτης είναι πολύ λίγος, όπως επαναλαμβάνουν διάφοροι σύντροφοι, εννοώντας εμμέσως ότι “δεν κάνει” ή “δεν μπορεί”. Ούτε φυσικά ότι ο Σκουρλέτης δεν κατανοεί ότι άλλη είναι η μαχητικότητα ενός αριστεριστή, εξαρχειώτη ή φοιτητή που σνιφάρει κάθε τρεις και λίγο χημικό και έχει συνηθίσει την εικονική σύγκρουση στα λουλουδάδικα, και άλλη ενός απεγνωσμένου πατέρα, απλήρωτου επί τρεισήμισι χρόνια, που κατεβαίνει στο δρόμο επειδή το παιδί του πεινάει. Ας με συγχωρήσουν οι καλοί μου σύντροφοι, αριστεριστές, εξαρχειώτες και φοιτητές, αλλά ένας τέτοιος πατέρας είναι πολύ πιο επικίνδυνος και αποφασισμένος.

Η ουσία επίσης δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε, ότι έγινε ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή και κάτι χειρότερο, ότι καλεί τα ΜΑΤ να χτυπήσουν τους απεργούς, ότι επιτέλους αποκάλυψε το πραγματικό αντιδραστικό του πρόσωπο, ότι έπεσαν οι μάσκες του ρεφορμισμού, ότι αποκαλύφθηκε το στυγνό προσωπείο του κυβερνητισμού, ότι τέρμα πια οι αυταπάτες και τα γνωστά.

Η ουσία είναι χειρότερη από την πρώτη περίπτωση και σοβαρότερη από τη δεύτερη.

Και βρίσκεται σε αυτό που επαναλαμβάνεται εδώ και μέρες από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ:

Εξελίσσεται σχέδιο αντιδημοκρατικής εκτροπής. Κυοφορούνται ραγδαίες εξελίξεις. Διάφορα σκοτεινά κέντρα δεν θέλουν ομαλές εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει “όλες οι αντιδράσεις να πάρουν μορφή δημοκρατικής ανατροπής της κυβέρνησης”. Οι λίστες και η ονοματολογία παίζουν ρόλο αποσταθεροποίησης. Επεμβαίνουν ξένα και ντόπια κέντρα, η κατάσταση είναι περίπλοκη, θέλει προσοχή, πολύ προσοχή, πάρα πολύ προσοχή κοκ.

Περιέργως, αντίστοιχους φόβους έχει και το αστικό επιτελείο: Ο Σαμαράς καταγγέλλει σχέδιο αποσταθεροποίησης και μιλά για το λόμπι της δραχμής. Ότι βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συντονισμένης επίθεσης. Ο Βενιζέλος αποκάλυψε επίσης σχέδιο συντονισμένης επίθεσης ενάντια στον εαυτό του, δηλαδή ενάντια στη χώρα, στην πατρίδα, στους θεσμούς, στη δημοκρατία και στο πολιτικό σύστημα (διότι όλα αυτά αποτυπώνονται στο πρόσωπό του).

Στοιχεία αλήθειας υπάρχουν σε όλα τα παραπάνω: Υπάρχει αποσταθεροποίηση (με ή χωρίς σχέδιο), υπάρχει επιχείρηση πολιτικής αναμόρφωσης (με ή χωρίς λίστες), χρειάζεται και προσοχή.

Ποιο είναι όμως το δια ταύτα;