γειά σου Ρόζα μου, γειά σου!

[--->]

Εκτενές ρεπορτάζ από τη Συρία

Από ένα ελεύθερο ρεπόρτερ  του Angry Arab που βρέθηκε στη Συρία και επισκέφθηκε διάφορα μέρη της χώρας. Για λόγους προστασία του, δεν θα αποκαλύψουμε την ταυτότητα του:
 

Δεν ισχυρίζομαι ότι ξόδεψα αρκετό χρόνο για να κάνω μια βαθιά ανάλυση, αλλά βρέθηκα σε μέρη όπου πολλοί από αυτούς που κάνουν ρεπορτάζ για τη Συρία δεν έχουν πάει, αν υποθέσουμε ότι έχουν καν πάει στη Συρία, και μίλησα επί ώρες με πολλούς Σύριους και από τις δύο πλευρές.
 

Η εντύπωση σε όποιον έρχεται στη Δαμασκό, είναι ότι η πτώση του καθεστώτος φαίνεται απίθανη. Παρά τις γύρω μάχες και την καταστροφή της  αγροτικής περιοχής της Δαμασκού, η ζωή φαίνεται κατά κάποιο τρόπο να συνεχίζεται. Κυριαρχεί βέβαια μια γενική θλίψη. Ποτέ δεν έχω δει το Souk(στμ.παζάρι)  Al Hamidiyyeh τόσο άδειο. Για τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων εκεί, οι επιχειρήσεις τους έχουν καταστραφεί. Εχουν να δουν τουρίστες περισσότερο από ενάμισι χρόνο. Ένας από αυτούς μου είπε: χάνουμε εκατομμύρια.

 Όλα αυτά είναι μια συνεχής υπενθύμιση, μαζί με τους ήχους των εκρήξεων (από  κοντινές πόλεις) ότι τίποτα δεν πάει καλά. Αλλά ο κόσμος εδώ φαίνεται ότι το έχει συνηθίσει. Αυτό πάντως δεν είναι και ένδειξη ότι το τέλος είναι κοντά . Ακόμα και οι αξιωματούχοι εδώ παραδέχονται ότι η Συρία διέρχεται μια σοβαρή κρίση, αλλά δηλώνουν αισιόδοξοι.

Κύπρος: «Βόμβα» Αντρου Κυπριανού για παραμονή ή μη στο ευρώ

Ο γγ του ΑΚΕΛ δήλωσε ότι θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εξόδου αν τα μέτρα ενταθούν

Η Λευκωσία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εξόδου της από το ευρώ εάν της επιβληθεί υπερβολική λιτότητα στο υπό επεξεργασία μνημόνιό της, δήλωσε την Παρασκευή ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος της Κύπρου, ΑΚΕΛ.

«Παραμένουμε, όσο οδυνηρά (και αν) είναι τα μέτρα;», είπε ο Αντρος Κυπριανού για να προσθέσει ξεκάθαρα ότι «σίγουρα το αφήνουμε ανοιχτό» το ενδεχόμενο εξόδου.

«Εάν η τρόικα επιμένει σε οδυνηρότατα μέτρα για να μείνουμε στη ζώνη του ευρώ, εμείς θα πεισμώσουμε και θα πούμε, "δεν φεύγουμε από τη ζώνη του ευρώ γιατί είναι σημαντικό αυτό το ζήτημα;'" Παραμένουμε, όσο οδυνηρά (και αν) είναι τα μέτρα;», είπε συγκεκριμένα ο Αντρος Κυπριανού σε βιντεοσκοπημένη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα 24h.com.cy  στην οποία αναφέρθηκε και το Reuters αλλά και το Blomberg.

Ερωτηθείς συγκεκριμένα εάν αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου της Κύπρου, ο Κυπριανού απάντησε: «Σίγουρα το αφήνουμε ανοιχτό. Δεν προκαθορίζω τώρα τι θα κάνουμε, αλλά λέω ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να συζητηθούν πάρα πολύ σοβαρά εάν θέλουμε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα του κυπριακού λαού».

[--->]

80 χρόνια στην κορυφή ενός ουρανοξύστη

Οι δύο πιο διάσημες φωτογραφίες του Charles Clyde Ebbets τραβήχτηκαν όταν κατασκευαζόταν το Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη, το 1932. Η φωτογραφία Ωρα για κολατσιό στην κορυφή ενός ουρανοξύστη δείχνει ένδεκα άνδρες να κάθονται σε ένα δοκάρι  και να τρώνε το κολατσιό τους, τα πόδια τους κρέμονται από τα δοκάρια εκατοντάδες  πόδια  πάνω από τα δρόμους της Νέας Υόρκης, τραβήχτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1932 και δημοσιεύτηκε  στη New York Herald Tribune λίγο αργότερα. 

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στον 69ο όροφο τους τελευταίους  μήνες της κατασκευής του κτηρίου. Η φωτογραφία  Ανδρες  που κοιμούνται σε ένα χαλύβδινο δοκάρι δείχνει τους ίδιους εργαζόμενους, ξαπλωμένους σε ένα δοκάρι, να παίρνουν τον  υπνάκο τους.

Η φωτογραφία Ωρα για κολατσιό στην κορυφή ενός ουρανοξύστη έγινε 80 ετών. Δεν πρόκειται για μοντάζ, όπως πολλοί εδώ και χρόνια υποψιάζονται (ή έλπιζαν) αλλά  για μια φωτογραφία πραγματική και πάντως όχι "κάλπικη".

Ο φωτογράφος Charles Clyde Ebbets, τότε υπάλληλος του κατασκευαστή, την "έστησε" με τη συνεργασία των μαστόρων που έχτιζαν το κτίριο Rockefeller, σε ύψος 800 ποδιών (1 πόδι=0,3μ), και ίσως πίστευαν ότι αυτή η στιγμή ήταν η λιγότερο επικίνδυνη της εργάσιμης ημέρα τους.

     

Μια δεύτερη, λιγότερο γνώστη, είναι ακόμη πιο υπερβολική ως προς το βαθμό «χαλάρωσης» των εργαζομένων.

 

Η τρίτη, σε σύγκριση με τις άλλες δύο, δείχνει σχεδόν "νορμάλ".

[--->]

Τζόζεφ Στίγκλιτς: "Το τέλος του ευρώ δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου "

Σε συνέντευξη στο περιοδικό Le Nouvel Observateur,ο Στίγκλιτς καταδικάζει τις ευρωπαϊκές  πολιτικές λιτότητας, την  ευελιξία χωρίς προστασία στην αγορά εργασίας, και δηλώνει ότι έξω από το ευρώ είναι καλύτερα από το να ακολουθούνται  αυτοκτονικές πολιτικές.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος και νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς από το περιοδικό Le Nouvel Observateur απαντά σε ερωτήσεις των αναγνωστών.

 

Ποια νομίζετε ότι είναι τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Είναι απλά μία "κλασική" κρίση υπερπαραγωγής;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Δεν είναι μια κρίση υπερπαραγωγής. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη της ζήτησης. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να αλλάξουν τη δομή των οικονομιών τους. Αυτό επείγει.

Στο δέκατο ένατο αιώνα, περάσαμε από τη γεωργία στη βιομηχανία. Οι αγρότες ήταν περισσότεροι  από όσους χρειαζόντουσαν. Έπρεπε να στραφούν σε κάτι διαφορετικό και αυτό το άλλο ήταν η βιομηχανία. Τώρα βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση.

Περνάμε από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες. Έχουμε μια βιομηχανία που λειτουργεί πολύ καλά, που είναι πολύ παραγωγική. Αλλά αυτή παρέχει πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με πριν. Πόσο μάλλον που ένα μέρος της κατευθύνεται προς τις αναδυόμενες χώρες. Οι αγορές ως προς αυτό, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες. Υπάρχει χώρος  παρέμβασης των κυβερνήσεων.



Θα ήθελα να ξέρω τη γνώμη σας για την ευρωπαϊκή κρίση και τα περιοριστικά μέτρα και τα μέτρα λιτότητας που  οι ηγέτες της ευρωζώνης επιβάλλουν ως τα μόνα και μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης αυτής της κρίσης.

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η λιτότητα δεν είναι η λύση αφού δεν επιτρέπει στις κυβερνήσεις να στηρίξουν τις επιχειρήσεις για να περάσουν από την παλιά στη νέα οικονομία. Αντιθέτως, περιορίζει τις δυνατότητες στήριξης.

Σήμερα η οικονομία της Δύσης περνάει από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες: την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, κλπ.. Το ενδιαφέρον είναι ότι από αυτούς τους τομείς, πολλοί είναι δημόσιοι. Αυτός είναι ο λόγος που θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις μας, ακόμη περισσότερο από ό, τι με τη βιομηχανία, η οποία είχε ανάγκη την παρέμβαση του κράτους. Ο δημόσιος τομέας δεν θα πρέπει μόνο να κατευθύνει την στήριξη του στους  νέους τομείς της οικονομίας, αλλά και να ενισχυθεί.

Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξοδεύουμε πάρα πολλά χρήματα για την άμυνα. Παράγουμε πολλά όπλα που δεν χρειάζονται στον πόλεμο εναντίον όλων αυτών των ανύπαρκτων εχθρών. Πρόκειται για σπατάλη  χρημάτων. Χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό οι εταιρείες, και όχι οι εργαζόμενοι. Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα. Οι δαπάνες μπορούν να στραφούν  σε όσα ενισχύουν  την οικονομία του μέλλοντος.



Στη Γαλλία, η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων που θα επιβαρύνουν την ανάπτυξη, προκειμένου να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. Μας οδηγεί στο γκρεμό;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η μείωση των διαρθρωτικών  ελλειμμάτων, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχει θετικά αποτελέσματα σε συνθήκες πλήρους  απασχόλησης, αλλά όχι σε συνθήκες  ύφεσης. Είναι ανεύθυνο να προσπαθούμε να ισοσκελίσουμε ένα προϋπολογισμό ή ακόμη και ένα διαρθρωτικό έλλειμμα της τάξης του 3% σε μια οικονομία που βρίσκεται σε αδυναμία.

Νομίζω ότι η απόφαση του Φρανσουά Ολάντ θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες. Η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση(recession). Η λιτότητα στην Ισπανία οδήγησε στην οικονομική κρίση(depression).

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ωστόσο, συνεχίζουν να λένε ότι η ανάπτυξη είναι απαραίτητη. Αυτό  το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο προς αυτή την κατεύθυνση. Υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και όχι αρκετή.
Για παράδειγμα, ενισχύσατε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για να μπορέσει να κάνει περισσότερες επενδύσεις. Ωστόσο, τα  μέτρα που προτείνονται είναι ελάχιστα και δεν φτάνουν για να αντισταθμίσουν τις  ζημίες από τη λιτότητα.