Η σημερινή κρίση
χρέους βρίσκεται απλά σε φάση προθέρμανσης
του Jamil Baz*
Μερικές φορές μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ο πόνος κάνει καλό και ότι είναι ένας τρόπος να πληρώνει τις αμαρτίες του παρελθόντος. Με την έννοια αυτή, η εποχή της λιτότητας στην οποία ζούμε έχει κάποια λυτρωτικά χαρακτηριστικά .Αν σφίξουμε λοιπόν τα δόντια, βγαίνουμε από την άλλη μεριά, εξαγνισμένοι και έτοιμοι για μια ισχυρή οικονομική ανάκαμψη.
Ομως, μετά από πέντε χρόνια, βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση από αυτή που ξεκινήσαμε. Ισως πιστεύαμε ότι η πρόσφατη απομόχλευση θα έσπρωχνε το δείκτη του χρέους προς την κατάρρευση. Ωστόσο, μετά την οικονομική δίνη των τελευταίων πέντε ετών, στις 11 πιο εκτεθειμένες οικονομίες στο φακό της αγοράς, το χρέος αυξήθηκε δυσανάλογα μέχρι ένα σταθμισμένο μέσο όρο 417% του ΑΕΠ από το 381% που ήταν τον Ιούνιο του 2007.
του Jamil Baz*
Μερικές φορές μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ο πόνος κάνει καλό και ότι είναι ένας τρόπος να πληρώνει τις αμαρτίες του παρελθόντος. Με την έννοια αυτή, η εποχή της λιτότητας στην οποία ζούμε έχει κάποια λυτρωτικά χαρακτηριστικά .Αν σφίξουμε λοιπόν τα δόντια, βγαίνουμε από την άλλη μεριά, εξαγνισμένοι και έτοιμοι για μια ισχυρή οικονομική ανάκαμψη.
Ομως, μετά από πέντε χρόνια, βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση από αυτή που ξεκινήσαμε. Ισως πιστεύαμε ότι η πρόσφατη απομόχλευση θα έσπρωχνε το δείκτη του χρέους προς την κατάρρευση. Ωστόσο, μετά την οικονομική δίνη των τελευταίων πέντε ετών, στις 11 πιο εκτεθειμένες οικονομίες στο φακό της αγοράς, το χρέος αυξήθηκε δυσανάλογα μέχρι ένα σταθμισμένο μέσο όρο 417% του ΑΕΠ από το 381% που ήταν τον Ιούνιο του 2007.
Παραδόξως, σε Καναδά, Γερμανία, Ελλάδα, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες, ο λόγος του συνολικού χρέους (του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα) προς το ΑΕΠ είναι σήμερα μεγαλύτερος από ό, τι το 2007 .
Υπάρχουν διαφορές, και είναι αξιοσημείωτο ότι το χρέος στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αυξηθεί λιγότερο, από 332% του ΑΕΠ πριν από πέντε χρόνια, σε 340% , σήμερα - αν και αυτό δεν θάπρεπε να μας παρηγορεί ιδιαίτερα, καθώς στα στατιστικά στοιχεία δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, όπως το Medicare και τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Αν προσθέσουμε και αυτές τις εγγραφές που είναι εκτός ισολογισμού,τότε, τα στοιχεία και οι δείκτες είναι πολύ χειρότεροι.
