Δεν θα το αντέξω!

 Και ήρθε στο φως νεκρικός διάλογος Τόμσεν – Δρακουλέσκου, απ’ τον οποίον προκύπτει το σατανικό σχέδιο του ΔΝΤ να τραινάρει την αξιολόγηση της Ελλάδας έως το θέρος, ώστε εξαντλημένη η Ελλάς να υποκύψει!  

Τί μου λες; Τρομερό! Πώς δεν το είχαν σκεφθεί τα δημοσιεύματα που, εβδομάδες τώρα, περιγράφουν αυτό ακριβώς το σενάριο; 

Πάμε για επανάληψη του καλοκαιριού του 2015; Δεν θα το αντέξω! 

Να συμφωνήσουμε τώρα, βρε παιδιά! Να περάσει η συμφωνία στα μουλωχτά, Μεγαλοβδόμαδο, να αναστηθεί ύστερα η οικονομία και να μας ξεναπηδήξουνε την επόμενη φορά…

Από το γατοκτόνος και γατόνος του Στάθη

Έκθεση – κόλαφος για το ελληνικό χρέος: Το 92% των δανείων από το 2010 έχει επιστραφεί στους πιστωτές! (Επίκαιρα)

Πιστωτές κερνούν, πιστωτές …πίνουν

Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης γενναιοδωρίας των πιστωτών μας, οι οποίοι την στιγμή που η Ελλάδα κινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (Εδώ η σχετική έκθεση). Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού (βλ. Μπιλντ) αλλά και σημαντικού μέρους του ελληνικού Τύπου, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς, οφείλουμε τώρα αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και να επιστρέψουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρει σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με τίτλο «6 κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για την μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990» αναφέρει χαρακτηριστικά. Με βάση την τωρινή της έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την Τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέψει στους πιστωτές!

Στις τσέπες τους ξανά το 92%!
Το συνολικό ποσό που έχει εισρεύσει, τυπικά, στην Ελλάδα από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Μάιο του 2010, όταν ο Γ. Παπανδρέου με την παρέα του υπέγραφαν το πρώτο Μνημόνιο του ξεπουλήματος, μέχρι τέλος του 2014, ήταν 252 δισ. ευρώ, σε ένα σύνολο χρέους που στα τέλη του 2014 έφτανε στα 317 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 252 δις ευρώ που χρεώθηκαν στα βιβλία του ελληνικού Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, 149,2 δις. ευρώ (δηλαδή η μερίδα του λέοντος) κατευθύνθηκαν στην αποπληρωμή παλιότερων χρεών. 48,2 δις. ευρώ διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών στο πλαίσιο του Προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων τον Φεβρουάριο του 2012 και 34,5 δις. ευρώ ήταν τα διάφορα «γλυκαντικά» που δόθηκαν στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων για να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση.

Άθροισμα όλων αυτών, 231,9 δις. ευρώ ή το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η Ελλάδα για να σωθεί, υποτίθεται. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη ωστόσο είναι ο υπερδανεισμός της Ελλάδας κι η βαθύτερη υποδούλωση της στους δανειστές, μέσω της κρατικοποίησης του δημόσιου χρέους!




Υπηρέτες των «αρπακτικών»!Αυτό ωστόσο που από την δεύτερη κιόλας σελίδα της επισημαίνει η έκθεση ήταν πως η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί από το 2010 κιόλας. Ο κίνδυνος που ελλόχευε είχε περιγραφεί πολύ καθαρά και σήμερα είναι αποτυπωμένος σε επίσημα πρακτικά. Κανείς επομένως δεν δικαιούται να επικαλείται το τεκμήριο της άγνοιας!

 Η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα στη συζήτηση που διεξήχθη στη διοίκηση του ΔΝΤ τον Μάιο του 2010 και είδε το φως της δημοσιότητας το 2013 από τις στήλες της αμερικάνικης εφημερίδας Wall Street Journal. Τονίζεται για παράδειγμα η τοποθέτηση της Βραζιλίας για τον δανεισμό της Ελλάδας στη σχετική συζήτηση, όπου ο εκπρόσωπος της λατινοαμερικάνικης χώρας, τον Μάιο του 2010, ανέφερε πως τα δάνεια του ΔΝΤ «μπορούν να ειδωθούν όχι σαν διάσωση της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να υποστεί μια στρεβλή προσαρμογή, αλλά σαν μια διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».

Στην ίδια συνεδρίαση του ΔΝΤ, τον Μάιο του 2010, η Αργεντινή είχε υποστηρίξει ότι «θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι μια αναδιάρθρωση χρέους». Το ίδιο είχε πει κι ο εκπρόσωπος του Ιράν. Κριτική άσκησαν εκπρόσωποι πολλών χωρών (Αίγυπτος, Κίνα, κ.α.) απέναντι επίσης στις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ, με την Ινδία να προειδοποιεί ότι οι περικοπές θα πυροδοτήσουν ένα σπιράλ ανεργίας, μειωμένων εσόδων και αύξησης του χρέους που θα έκανε αναπότρεπτη μια μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους.

Όπως ακριβώς συνέβη… Το συμπέρασμα που εξάγει η βρετανική οργάνωση είναι πέρα για πέρα εύστοχο: «Η διάσωση και τα προγράμματα λιτότητας δεν πραγματοποιήθηκαν επειδή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό ή θα μείωναν το βάρος του χρέους. Έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και να προστατευθούν τα κέρδη των κερδοσκόπων».

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει η έκθεση του Jubilee Debt Campaign στην προθυμία με την οποία η ελληνική κυβέρνηση (αντίθετα με ό,τι έκανε η κυβέρνηση της Αργεντινής) δέχθηκε να αποπληρώσει τους κερδοσκόπους οι οποίοι αρνήθηκαν να δεχθούν το κούρεμα, τα περίφημα «αρπακτικά κεφάλαια». «Στο τέλος, ενώ μια μεγάλη πλειοψηφία ιδιωτών δανειστών συμφώνησε με την μείωση του χρέους, διάφορα αρπακτικά κεφάλαια αρνήθηκαν να το κάνουν.

Αυτοί οι κερδοσκόποι αγόρασαν φθηνά ελληνικά ομόλογα που είχαν εκδοθεί υπό το βρετανικό δίκαιο και συνεχίζουν να ζητούν να πληρωθούν στο ακέραιο.

Το συνολικό ποσό του χρέους των “αρπακτικών κεφαλαίων” που αρνήθηκε την συμφωνηθείσα αναδιάρθρωση ήταν 6,5 δις. ευρώ. Η ελληνική κυβέρνηση πέρασε νόμο για να επιβάλλει την συμφωνηθείσα μείωση χρέους σε όλα τα ομόλογα υπό τον ελληνικό νόμο, αλλά η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει το ίδιο.

Τα αρπακτικά κεφάλαια έχουν συνεχίσει να πληρώνονται, πραγματοποιώντας ένα τεράστιο κέρδος επί του ποσού που αγόρασαν το χρέος. Αυτό, στην πραγματικότητα, ήταν ένα κέρδος που δόθηκε στα αρπακτικά από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ που άφησαν το χρέος για τον ελληνικό λαό».

Τέλος, η έκθεση κάνει συγκεκριμένη αναφορά στην απόφαση των Ηνωμένων Εθνών που ψηφίσθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 (με 124 ψήφους υπέρ και 11 κατά) με την οποία ζητείται η θεσμοθέτηση ενός νέου νομικού πλαισίου για τις αναδιαρθρώσεις δημόσιων χρεών, με τις σχετικές διαπραγματεύσεις να ξεκινούν τον Φεβρουάριο. ΕΕ και Ελλάδα απείχαν από την ψηφοφορία, κρίνοντας προφανώς ότι δεν τους …αφορούν τέτοια θέματα, ενώ η Αγγλία κι η Γερμανία ψήφισαν κατά, επιλέγοντας την διαιώνιση του σημερινού ληστρικού καθεστώτος που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αρπακτικών και του Τέταρτου Ράιχ.



Παρότι αυτή είναι η δεύτερη έκθεση από το εξωτερικό (μετά την μελέτη της Attac τον Αύγουστο του 2013) η οποία αναλύει που τελικά αξιοποιήθηκαν τα χρήματα των πιστωτών, αρμόδιες υπηρεσίες από την Ελλάδα, από το υπουργείο Οικονομικών μέχρι τη Στατιστική Υπηρεσία, ουδέποτε καταδέχθηκαν να ενημερώσουν τον λαό για το ποιοί ωφελήθηκαν από τις δόσεις των δανείων. Καθόλου τυχαία μπορεί να πει κανείς, μιας κι έτσι συντηρούταν ο μύθος της «διάσωσης της Ελλάδας» και αποκρύβονταν οι μεγάλοι κερδισμένοι των δανείων: οι ίδιοι οι δανειστές κι οι τράπεζες. Συμπέρασμα που μπορεί να αποτελέσει και το πιο ισχυρό χαρτί από τη μεριά της νέας ελληνικής κυβέρνησης στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που θα ξεκινήσει με τους πιστωτές, για να διεκδικήσει την διαγραφή του χρέους.

[--->]

Πάνω απ’ όλα, να σώσουμε τις τράπεζες!

 Η ποσοτική χαλάρωση του Μάριο Ντράγκι

 

του Leonardo Mazzei

Η ποσοτική χαλάρωση (QE),είναι  το νέο μήλο της έριδος μιας Ευρώπης όλο και πιο διχασμένης. Το θέμα έχει τεθεί επί τάπητος εδώ και καιρό στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, αλλά τώρα ο χρόνος επείγει. Το πρόβλημα είναι αν η ΕΚΤ θα χρησιμοποιήσει ή όχι, την ποσοτική χαλάρωση για να αγοράσει κρατικά ομόλογα. Και, αν ναι, σε ποιο βαθμό ; Για όλα αυτά οι χώρες της ευρωζώνης είναι διχασμένες όπως και η εκτελεστική επιτροπή της ΕΚΤ.

Η επίπλαστη ψυχραιμία των πιστωτών

του  Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα.

 Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων):
Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…

Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα».
 Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;»
Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.

Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
[--->]

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.X88AZQNd.dpuf

"Όλα όσα σας λένε για την ελληνική ανάκαμψη είναι ψέματα"

Συνέντευξη του Γ.Βαρουφάκη στο eunews.it    

Thomas Fazi 
 Η Ελλάδα, η οποία εμφανίζει πλέον ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης από τους υψηλότερους στην ΕΕ, παρουσιάζεται από τους υποστηρικτές της λιτότητας ως απόδειξη της αποτελεσματικότητας της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία θα καταστήσει την ελληνική οικονομία περισσότερο αποδοτική και ανταγωνιστική.Εσείς τι πιστεύεται;

Πρόκειται για πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη ύφεση. Εδώ και επτά χρόνια τα εισοδήματα και οι επενδύσεις στη χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση ενώ κάθε χρόνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ μας έλεγαν ότι η ανάκαμψη είναι "πίσω από τη γωνία". Δεν ήταν καθόλου έτσι. Και σήμερα, με βάση ένα τρίμηνο αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ, γιορτάζουν το "τέλος" της ύφεσης! Αλλά αν εξετάσει κανείς τους αριθμούς προσεκτικά, θα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε ακόμα σε ύφεση, ακόμη και με τα επίσημα στοιχεία.

Η εξήγηση είναι πολύ απλή: την ίδια περίοδο που το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,7%, οι τιμές μειώθηκαν κατά μέσο όρο 1,9%. Για όποιον δεν το γνωρίζει, το πραγματικό ΑΕΠ ισοδυναμεί με το ονομαστικό ΑΕΠ ( προσμετράται σε ευρώ) διαιρούμενο με τον δείκτη τιμών (το λεγόμενο αποπληθωριστή του ΑΕΠ). Παίρνοντας υπόψη ότι ο δείκτης τιμών υποχώρησε κατά 1,9%, και ότι το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 0,7%, αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ μετρούμενο με ονομαστικούς όρους, δηλαδή σε ευρώ, μειώθηκε! Επομένως, η αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ δεν εξαρτάται από το γεγονός ότι το εθνικό εισόδημα, σε ευρώ, έχει αυξηθεί, αλλά από το ότι μειώθηκε με μικρότερη ταχύτητα από τις τιμές. 

Και τώρα το πολιτικό κατεστημένο, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, θα ήθελε να πουλήσει στους Έλληνες αυτό το μικρό λογιστικό τέχνασμα, σαν το  "τέλος της ύφεσης ". Αλλά αυτό δεν θα "πιάσει".

Ένα ΑΕΠ στο -25%, μια ανεργία στο υψηλότερο επίπεδο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πιστεύετε  ότι αυτά είναι απλά οι ανεπιθύμητες παρενέργειες "λαθεμένων πολιτικών", ή μπορεί να είναι οι συνέπειες ενός συγκεκριμένου σχεδίου;

Τίποτα από τα δύο,νομίζω. Οι πολιτικές αυτές ήταν οι μόνες που δεν συνεπάγονταν παραδοχή ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης είναι βασικά δυσλειτουργική, και ότι η κρίση ήταν συστημική και όχι "ελληνική". Αλλά κυρίως, ήταν οι μόνες που ήταν συμβατές με αυτό που ήταν ο κύριος στόχος του κατεστημένου: η προστασία των τραπεζιτών από κάθε προσπάθεια απαλλοτρίωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τα κράτη μέλη της. 

Και έτσι ένα μικρό, αλλά περήφανο έθνος υποχρεώθηκε να εφαρμόσει μια πολιτική άγριας εσωτερικής υποτίμησης που προκάλεσε και προκαλεί μεγάλα δεινά στον πληθυσμό, πέρα από το ότι έχει αυξηθεί το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος της χώρας σε μη βιώσιμα επίπεδα, και όλα αυτά για να συντηρηθεί η ψευδαίσθηση ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης ήταν βιώσιμη, και για να φορτωθούν οι κολοσσιαίες απώλειες των ιδιωτικών τραπεζών στους ώμους των απλών πολιτών, των εργαζομένων και των φορολογουμένων. Αφού αποφάσισαν τη στρατηγική, στη συνέχεια την κάλυψαν με νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για να γίνει πιο εύγευστη ...

Οι αγορές αντέδρασαν υστερικά στην απόφαση να προχωρήσει στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πρόωρα, διότι φοβούνται ότι αυτό θα ανοίξει το δρόμο για πρόωρες εκλογές. Ο φόβος τους είναι δικαιολογημένος; Και γιατί φοβούνται τόσο πολύ την προοπτική ότι η Ελλάδα επιστρέφει στις κάλπες;

Ναι, είναι δικαιολογημένος. Είναι δύσκολο ο Σαμαράς να εκλέξει τον υποψήφιό του. Και αυτό που φοβούνται είναι ότι θα σκάσουν δύο οικονομικές φούσκες που δημιούργησαν το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη και οι Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια, η φούσκα των κρατικών ομολόγων και η φούσκα του χρηματιστηρίου, με στόχο να ενισχυθεί η ψευδαίσθηση της "ελληνικής ανάκαμψης". Αλλά αυτή είναι η μοίρα όλων των φουσκών: στο τέλος σκάνε. Και όσο πιο νωρίς, τόσο καλύτερα, γιατί θα υποχρεωθούμε να κοιτάξουμε επιτέλους την πραγματικότητα κατάματα και να εργαστούμε για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης όλων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Πιστεύεται ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια υπόθεση ρεαλιστικά δυνατή; Η πιστεύεται ότι οι συντηρητικές δυνάμεις του ελληνικού- και του Ευρωπαϊκού κατεστημένου - είναι πρόθυμες να κάνουν οτιδήποτε για να μπλοκάρουν το δρόμο του;

Και τα δύο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι δυνάμεις του κατεστημένου θα κάνουν τα πάντα για να σταματήσουν το ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα καταφύγουν στις πιο σκοτεινές μορφές ψυχολογικής τρομοκρατίας απέναντι στο εκλογικό σώμα της Ελλάδας. Φαίνεται όμως ότι αυτή τη φορά η στρατηγική αυτή, που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο παρελθόν, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα φαίνεται όλο και πιο πιθανή.

Πώς κρίνετε την ευχή του Γιούνκερ, να μην ψηφίσουν οι Έλληνες "με λάθος τρόπο";

Θα έλεγα ότι δείχνει μια βαθιά περιφρόνηση για στη δημοκρατία, και μια νέο-αποικιακή νοοτροπία που γελοιοποιεί την ιδέα ότι η Ένωση σέβεται την κυριαρχία των κρατών μελών της. Θεωρητικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι υπόλογη για τις επιλογές της στους πολίτες των κρατών μελών, και όχι να λογοδοτούν οι πολίτες για τις επιλογές τους στην Επιτροπή. Εξ ορισμού, η Επιτροπή δεν επιτρέπεται να κάνει καμία κρίση σχετικά με την έκβαση των εκλογών. Και ασφαλώς δεν της επιτρέπεται να πει ποιος υποψήφιος είναι "σωστός" και ποιος "λάθος". Με τη δήλωση αυτή, ο Γιούνκερ αμαύρωσε ακόμη περισσότερο τη φήμη της Επιτροπής, που ήταν ήδη σε ιστορικά χαμηλά, και διεύρυνε ακόμη περισσότερο το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ. Η παρέμβαση του ήταν μια από τις πιο αντιευρωπαϊκές κινήσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς, αφού με ένα και μόνο χτύπημα κατάφερε να απονομιμοποιήσει ταυτόχρονα τόσο την Επιτροπή όσο και την ίδια την Ένωση.

[--->]

Πραγματικό και ονομαστικό ΑΕΠ

Το ονομαστικό ΑΕΠ αποτιμά την αξία της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε τρέχουσες τιμές

Το πραγματικό ΑΕΠ αποτιμά την αξία της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε σταθερές τιμές του έτους βάσης

Η προσαρμογή του ονομαστικού σε πραγματικό ΑΕΠ γίνεται με την χρήση του αποπληθωριστή του ΑΕΠ

 

Αποπληθωριστής ΑΕΠ

Ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ μετρά το επίπεδο τρεχουσών τιμών σε σχέση με το επίπεδο τιμών του έτους βάσης.Μας βοηθά να βρούμε το μέρος της αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ η οποία οφείλεται στην αύξηση των τιμών και όχι των παραγόμενων ποσοτήτων

http://users.uom.gr/~esartz/teaching/macro/Kef22.pdf