ΠροσγεΙΩΣΗ ΝΔ΄

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Δημήτρης Νανούρης

Ο επιστήθιος φίλος μου Μανώλης Μπαρδάνης μού εμπιστεύθηκε άκρως επίκαιρη μαγνητοφωνημένη αφήγηση εκλιπόντος γέροντα με δοκιμασμένη συνταγή διά πάσαν νόσον και πανδημίαν. Διατηρώ το απεραθίτικο ιδίωμα: «Στην Κατοχή ήπιανε τον κόσμο θέρμη1 και ό,τι σκέπασμα ύπαρχε του το βάναν’ απάνω ντου, αλλά τονε τίναζε σα σκυλί, σαν κουλούκι2. Εβάστα λοιπό και τον αφέντη3 μου και το Ιώργη μας η θέρμη ευτή και τωνε δώκανε κάτι κίτρινα πράματα, πικρά πράματα (σ.σ. κινίνα), αλλά δεν ντων ήκανε τίοτα το φάρμακο. Εβρέθηκε λοιπό καένας και μου ’πε: “Να ’θελε τσι τρομάξεις, που μπόριε να τωνε περάσει”.

»Το ’έρο τονε τρόμαζα εύκολα, μα το Ιώργη, πού να τονε σωπορτάρω4. Μια βραδινιά παραμόνεβγα το ’έρο να τονε τρομάξω. Ητονε ’να πεζουλάκι αμπροστά στην πόρτα του μιτάτου5 κι ήβγαινε κι ήκανεν ετού6 το ψιλάκι ντου. Απού κάτω ήτονε ’να χαλί7 και βάναμε κρομμυδάκια, ντομάτες· άνυδρες πατάτες το ’χαμε τη χρονιά ’κείνη σπαρμένο. Και πιο κάτω ήτονε μια καυκάρα8. Ηβγηκεν ο ’έρος και σαν που ’ύρισε μες στην ανατολή κι εκατούριε, ρίχτω τα χέρια μου να τονε σείσω, αλλά φαίνεται πως δεν τον ήπιασα καλά και μου ’φυ(γ)ε κι ήπηρεν κάτω.

»Δεν του ’κουα να μιλήσει, να βγάλει μια φωνή να πει “ώχου μάνα μου, μα ίντα τρέχει”, λέω “επέθανεν ο ’έρος” και στρέφουμαι και πέφτω. Αλλά υστερνά δε μου ’κόλλα ο ύπνος, δεν εμπόρου να το κρατήσω και κείτουντάνε ο ’Ιώργης εκεί χάμαι και τονε σκουντώ και του λέω: “Βρε, σήκως ’ιατί επήρασιν οι διαόλοι τον αφέντη κι εδιάηκε9 μες στην κάτω καυκάρα”. “Βρε, ίντα λες” λέει. Βάνει τα χέρια ντου στο κρεβάτι του ’έρου, δεν τονε πιάνει, στήνεται απάνω κι αρπά ένα ράβδο και τινάζει ένα σάρτο και πάει κάτω. “Αφήτε κάτω τον αφέντη μου, κερατάδες, κάτω τον αφέντη μου” ήλεε. “Επά είμαι υιέ μου, επά είμαι υιέ μου” κάνει ο ’έρος με τα πολλά.

»“Πώς εβρέθης επά;” λέει. “Ενας αντρούλακας ήρθε κι εξεπέρνα το κοντάρι τσι βίγλας και τον πρίνο τω Τζαννήνηδω και με πιάνει απ’ το ποδάρι και μου σκα μια κι ήρθα κάτω”. Ξεφράζει την αμπασά10 ο Ιώργης και βουθά τονε και τον φέρνει απάνω και πέφτουνε, μα δεν εκοιμήθηκε κανείς τωνε. Ε(γ)ώ δούλιου11 να σαλέψω για να μη ’ελάσω. Εσφίγκουμου. Σηκώνουνται το πρωί ακοίμηστοι. Ενέμενα12 πως θα τσι πιάσει η θέρμη. Τίοτα. Βραδιάζει ο Θεός τη μέρα, ούτε θέρμη ούτε τίοτα. Την άλλην ημέρα, λέω, “εδιάηκα να τρομάξω τον ένα κι ετρόμαξε κι ο άλλος μοναχός του κι επέρασέ ντωνε”. Κι ήρχεψα κι εκατσο’έλου. Λένε: “Θαρρεί κανείς πως μας ήκαμες εσύ τη μοσκαριά ’υτή”. Λέω: “Ναι, ε(γ)ώ σας την ήκαμα, μα ήκοψά σας όμως και τη θέρμη”».

Ο Φλώριος του Ιάννη, ο αφηγητής, εφάρμοσε κατά γράμμα τις ντιρεκτίβες Τσιόδρα ογδόντα ολόκληρα χρόνια πριν από τον εθνικό μας λοιμωξιολόγο, που θεράπευσε τον πληθυσμό κατατρομάζοντάς τον και περιορίζοντας έτσι την εξάπλωση του αφιλότιμου κορονοϊού.

 ----------------------------------------------------------------------------------

1. Ελονοσία, 2. κουτάβι, 3. πατέρας, 4. κάνω ζάφτι, 5. βοσκοκάλυβο, 6. εκεί, 7. χωράφι σε αναβαθμίδα, 8. πλαγιά, 9. εδιάβηκε, πήγε, 10. εμπασιά, 11. δείλιαζα, φοβόμουν, 12. ανέμενα, περίμενα.

[----->]

AGAMBEN: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

 

Νέο κείμενο από τον αγαπημένο μας φιλόσοφο Giorgio Agamben κι ίσως το καλύτερό του σε σχέση με τον ιό.

Αν θα επιχειρούσαμε μια διαφωνία μαζί του, θα ήταν ότι ο καπιταλισμός δεν παραχωρεί στη νέα θρησκεία, την επιστήμη/ιατρική, αλλά δουλεύουν μαζί, με την επιστήμη να είναι το όχημα για την ραγδαία αναδιάρθρωση κι αναδίπλωσή του.

Ακολουθεί το κείμενο:

"Ότι η επιστήμη έχει γίνει η θρησκεία της εποχής μας, αυτό στο οποίο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πιστεύουν, είναι πρόδηλο εδώ και καιρό. Στη σύγχρονη Δύση, έχουν συνυπάρξει και, σε κάποιο βαθμό, συνυπάρχουν ακόμα, τρία μεγάλα συστήματα πεποιθήσεων: ο χριστιανισμός, ο καπιταλισμός και η επιστήμη.

Στη νεωτερική ιστορία, αυτές οι τρεις “θρησκείες” διασταυρώθηκαν αναγκαστικά κατ’ επανάληψη, ερχόμενες από καιρού εις καιρόν σε σύγκρουση και, στη συνέχεια, με διάφορους τρόπους, πάλι σε συμφιλίωση, έως ότου, προοδευτικά, να επιτευχθεί ένα είδος ειρηνικής και αρμονικά διαρθρωμένης συνύπαρξης, αν όχι πραγματικής συνεργασίας στο όνομα του κοινού συμφέροντος.

Το νέο γεγονός είναι ότι μεταξύ της επιστήμης και των άλλων δύο θρησκειών έχει αναζωπυρωθεί χωρίς να το αντιληφθούμε μια υπόγεια και αδυσώπητη σύγκρουση, της οποίας τα νικηφόρα αποτελέσματα για την πρώτη, την επιστήμη, εμφανίζονται σήμερα μπροστά στα μάτια μας και καθορίζουν με τρόπο πρωτοφανή όλες τις πτυχές της ζωής και της ύπαρξής μας. Αυτή η σύγκρουση δεν αφορά, όπως στο παρελθόν, τη  θεωρία και τις γενικές αρχές, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, τη λειτουργική πρακτική.

Ακόμα και η επιστήμη, στην πραγματικότητα, όπως κάθε θρησκεία, διακρίνεται σε διαφορετικά επίπεδα και μορφές, μέσω των οποίων ρυθμίζει και οργανώνει τη δική της δομή: στις λεπτές και ακριβείς διατυπώσεις μιας αυστηρής δογματικής αντιστοιχεί, στην πράξη, τo εξαιρετικά ευρύ και εκτενώς δικτυωμένo πεδίο λατρείας που συμπίπτει με αυτό που ονομάζουμε τεχνολογία.

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι ως πρωταγωνιστής αυτού του νέου θρησκευτικού πολέμου εμφανίζεται εκείνος ο κλάδος της επιστήμης του οποίου η δογματική είναι λιγότερο αυστηρή και η πραγματιστική πτυχή του υπερισχύει: η ιατρική, της οποίας άμεσο αντικείμενο είναι το ζωντανό σώμα των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της νικηφόρας πίστης με την οποία θα πρέπει να αναμετριόμαστε ολοένα και περισσότερο.

1) Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι η ιατρική, όπως και ο καπιταλισμός, δεν χρειάζεται ειδική δογματική, αλλά περιορίζεται στο δανεισμό των θεμελιωδών εννοιών της από τη βιολογία. Σε αντίθεση με τη βιολογία, ωστόσο, διατυπώνει αυτές τις έννοιες με τρόπο γνωστικο-μανιχαϊστικό, δηλαδή σύμφωνα με μίαν ακραία δυαλιστική αντίθεση.

Υπάρχει ένας θεός ή μια κακοήθης αρχή, κατ’ ακρίβειαν η ασθένεια, της οποίας οι ειδικοί νοσογόνοι παράγοντες είναι τα βακτήρια και οι ιοί, και ένας θεός ή μια ευεργετική αρχή, που δεν είναι η υγεία, αλλά η ανάρρωση, της οποίας οι παράγοντες λατρείας είναι οι γιατροί και το σύστημα θεραπείας.

Όπως και σε κάθε Γνωστική πίστη, οι δύο αρχές είναι σαφώς διαχωρισμένες, αλλά στην πράξη είναι δυνατόν να βεβηλωθούν η μία από την άλλη, εφόσον η ευεργετική αρχή, καθώς και ο γιατρός που την εκπροσωπεί, μπορούν να κάνουν λάθος και να συνεργαστούν ασυνείδητα με τον εχθρό τους, χωρίς αυτό βέβαια να καθιστά άκυρη την πραγματικότητα του δυαλισμού και την ανάγκη της λατρείας, μέσω της οποίας η ευεργετική αρχή δίνει τη μάχη της. Και είναι σημαντικό ότι οι θεολόγοι που πρέπει να καθορίσουν τη στρατηγική της είναι οι εκπρόσωποι μιας επιστήμης, της ιολογίας, η οποία δεν έχει τον δικό της χώρο, αλλά βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ βιολογίας και ιατρικής.

2) Αν η λατρευτική πρακτική ήταν έως τώρα, όπως κάθε λειτουργία, επεισοδιακή και περιορισμένη στο χρόνο, το αναπάντεχο φαινόμενο του οποίου γινόμαστε σήμερα μάρτυρες είναι ότι αυτή έχει καταστεί μόνιμη και πανταχού παρούσα. Δεν τίθεται πλέον ζήτημα λήψης φαρμάκων ή υποβολής, όταν είναι απαραίτητο, σε ιατρική εξέταση ή χειρουργική επέμβαση: ολόκληρη η ζωή των ανθρώπων πρέπει να γίνεται κάθε στιγμή,  ο τόπος μιας αδιάκοπης λατρευτικής τελετουργίας.

Ο εχθρός, ο ιός, είναι πάντα παρών και πρέπει να καταπολεμείται ακατάπαυστα και χωρίς ανακωχή. Ακόμα και η χριστιανική θρησκεία γνώρισε παρόμοιες ολοκληρωτικές τάσεις, οι οποίες όμως αφορούσαν μόνο σε ορισμένα  άτομα —ιδίως τους μοναχούς— που επέλεξαν ως έμβλημα ολόκληρης της ύπαρξής τους το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Η ιατρική ως θρησκεία υιοθετεί το παράγγελμα του Παύλου και, ταυτόχρονα, το αντιστρέφει: η λατρεία πρέπει να ασκείται σήμερα με την ίδια επιμέλεια με την οποία οι μοναχοί συγκεντρώνονταν στα μοναστήρια για να προσευχηθούν, πλην όμως με τον όρο ότι θα παραμένουμε χωρισμένοι και σε απόσταση.

3) Η πρακτική λατρείας δεν είναι πλέον ελεύθερη και εθελοντική, εκτιθέμενη μόνο σε κυρώσεις πνευματικής τάξεως, αλλά πρέπει να καταστεί υποχρεωτική με κανονιστικές ρυθμίσεις. Η συμπαιγνία μεταξύ θρησκείας και μη ειδήμονος εξουσίας δεν είναι ασφαλώς κάτι νέο· εντελώς νέο, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι αυτή δεν αφορά πλέον τη διακήρυξη των δογμάτων, όπως συνέβαινε για τις αιρέσεις, αλλά αποκλειστικά την τέλεση της λατρείας. Η μη ειδήμων εξουσία οφείλει να επαγρυπνεί ώστε η λειτουργία της θρησκείας της ιατρικής, η οποία συμπίπτει πλέον με ολόκληρη τη ζωή, να τελείται πράγματι με ακρίβεια και χωρίς καμία παρέκκλιση. Ότι πρόκειται εν προκειμένω για μια λατρευτική πρακτική και όχι για μια ορθολογική επιστημονική απαίτηση είναι εξώφθαλμο.

Οι καρδιοαγγειακές παθήσεις αποτελούν μακράν την πιο συχνή αιτία θνησιμότητας στη χώρα μας και είναι γνωστό ότι αυτές θα μπορούσαν να μειωθούν εάν εφαρμοζόταν ένας πιο υγιεινός τρόπος ζωής και εάν ακολουθούσαμε μια συγκεκριμένη δίαιτα. Αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό κανενός γιατρού ότι ο τρόπος ζωής και δίαιτας που συμβούλευε στους ασθενείς του, θα αποτελούσε αντικείμενο νομικών ρυθμίσεων, που θα επέβαλαν ex lege τι θα πρέπει να τρώμε και πώς θα πρέπει να ζούμε, μεταμορφώνοντας ολόκληρη την ύπαρξη σε υγειονομική υποχρέωση.

Ακριβώς αυτό έγινε και, τουλάχιστον προς το παρόν, οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί, σαν να ήταν αυτονόητο, να παραιτηθούν από την ελευθερία των κινήσεών τους, από την εργασία, τις φιλίες, τους έρωτες, τις κοινωνικές σχέσεις, τις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις τους.

Παρατηρούμε εδώ σε ποιο βαθμό οι δύο άλλες θρησκείες της Δύσης, η θρησκεία του Χριστού και η θρησκεία του χρήματος, παραχώρησαν την πρωτοκαθεδρία, καταφανώς χωρίς μάχη, στην ιατρική και την επιστήμη.

Η Εκκλησία αρνήθηκε τις αρχές της ξεκάθαρα και απερίφραστα, ξεχνώντας ότι ο άγιος, του οποίου το όνομα φέρει ο σημερινός ποντίφηκας, αγκάλιαζε τους λεπρούς, ότι ένα από τα έργα του ελέους ήταν η επίσκεψη στους αρρώστους, ότι τα ιερά μυστήρια τελούνται μόνο με φυσική παρουσία. Ο καπιταλισμός από την πλευρά του, αν και με κάποιες διαμαρτυρίες, δέχτηκε απώλειες παραγωγικότητας που ποτέ δεν είχε τολμήσει να υπολογίσει, ίσως ευελπιστώντας ότι  αργότερα θα επιτύχει κάποια συμφωνία διακανονισμού με τη νέα θρησκεία, η οποία, ως προς τούτο, φαίνεται διατεθειμένη να συμβιβαστεί.

4) Η θρησκεία της ιατρικής έχει αντλήσει χωρίς επιφύλαξη από τον Χριστιανισμό την εναγώνια εσχατολογική προοπτική του που ο ίδιος άφησε να εκπέσει στο περιθώριο. Ήδη ο καπιταλισμός, εκκοσμικεύοντας το θεολογικό παράδειγμα της σωτηρίας, είχε εξαλείψει την ιδέα του τέλους του χρόνου, υποκαθιστώντας την με μια κατάσταση μόνιμης κρίσης, χωρίς λύτρωση ή τέλος.

Η λέξη  «Κρίσις» έχει αρχικά, εκ προελεύσεως, μία ιατρική έννοια, η οποία προσδιορίζει, στον Ιπποκράτειο Κώδικα, τη στιγμή που ο γιατρός αποφαινόταν εάν ο ασθενής θα ανέκαμπτε από την ασθένεια. Οι θεολόγοι έχουν προσλάβει τον όρο αυτό για να υποδηλώσουν την τελική κρίση που λαμβάνει χώρα την τελευταία ημέρα του κόσμου.

Εάν παρατηρήσουμε την κατάσταση εξαίρεσης που βιώνουμε σήμερα, φαίνεται ότι η θρησκεία της ιατρικής συνδυάζει τη διαρκή κρίση του καπιταλισμού με τη χριστιανική ιδέα ενός τέλους του χρόνου, με το «έσχατον», κατά το οποίο η οριστική απόφαση είναι πάντα σε εξέλιξη και το τέλος καταπίπτει και αναβάλλεται ταυτόχρονα, σε μια ακατάπαυστη προσπάθεια να μπορέσει να το διαχειριστεί και να το ελέγξει, χωρίς ποτέ, ωστόσο, να το αντιμετωπίσει ουσιαστικά και να κατορθώσει να το αποτρέψει ἀπαξ και δια παντός. Είναι η θρησκεία ενός κόσμου που αισθάνεται ότι έχει φθάσει στο τέλος του και όμως δεν είναι σε θέση, όπως ο ιπποκρατικός γιατρός, να αποφασίσει εάν θα επιβιώσει ή θα πεθάνει.

5) Όμοια με τον καπιταλισμό και ανόμοια με τον Χριστιανισμό, η θρησκεία της ιατρικής δεν προσφέρει καμία προοπτική σωτηρίας και λύτρωσης. Αντίθετα, η ανάρρωση στην οποία στοχεύει μπορεί να είναι μόνο προσωρινή, εφόσον ο κακοήθης Θεός, ο ιός, δεν μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά, αλλά αλλάζει συνεχώς και λαμβάνει πάντα νέες μορφές, ενδεχομένως πιο επικίνδυνες.

Η επιδημία, όπως υποδεικνύει η ετυμολογία του όρου («δήμος» είναι στην ελληνική  ο λαός ως πολιτικό σώμα και «πόλεμος επιδήμιος» είναι στον Όμηρο η ονομασία του εμφύλιου πολέμου) είναι προπαντός μία πολιτική έννοια, η οποία προετοιμάζεται να γίνει το νέο έδαφος της πολιτικής — ή της μη πολιτικής—παγκοσμίως.

Είναι πιθανό, μάλιστα, η επιδημία που βιώνουμε να είναι η πραγματοποίηση του παγκόσμιου εμφυλίου πολέμου που, σύμφωνα με τους πιο προσεκτικούς πολιτικούς επιστήμονες, έχει υποκαταστήσει τους παραδοσιακούς παγκόσμιους πολέμους. Όλα τα έθνη και όλοι οι λαοί είναι τώρα σε διηνεκή πόλεμο με τον εαυτό τους, γιατί ο αόρατος και ασύλληπτος εχθρός με τον οποίο πολεμούν βρίσκεται μέσα στον καθένα από εμάς.

Όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας, οι φιλόσοφοι θα πρέπει και πάλι να έρθουν σε σύγκρουση με τη θρησκεία, η οποία δεν είναι πλέον ο Χριστιανισμός, αλλά η επιστήμη ή ο επιμέρους κλάδος της που έχει λάβει τη μορφή θρησκείας.

Δεν ξέρω εάν θα επανέλθουν οι πυρές και εάν κάποια βιβλία θα περιληφθούν σε λίστα απαγορευμένων, αλλά η σκέψη εκείνων που συνεχίζουν να αναζητούν την αλήθεια και να αρνούνται το κυρίαρχο ψέμα, θα είναι, σαφώς, όπως συμβαίνει ήδη μπροστά στα μάτια μας, περιθωριοποιημένη και θα κατηγορείται ότι διασπείρει ειδήσεις, ψευδείς - ειδήσεις, όχι ιδέες, επειδή η είδηση είναι πιο σημαντική από την πραγματικότητα!

Όπως σε όλες τις περιόδους έκτακτης ανάγκης, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε είναι προσομοιωμένες, θα ξαναδούμε ανίδεους να συκοφαντούν τους φιλόσοφους και απατεώνες να γυρεύουν τρόπο να επωφεληθούν από τις συμφορές που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει.

Όλα αυτά έχουν ήδη συμβεί και θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν, αλλά εκείνοι που μαρτυρούν για την αλήθεια, δεν θα σταματήσουν να το κάνουν, γιατί κανένας δεν μπορεί να μαρτυρήσει για τον μάρτυρα."

Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος

ΠΗΓΗ  :  antifono.gr

[----->]

Γελάνε και οι πέτρες...

Παρατηρώ με ενδιαφέρον τα μέσα ενημέρωσης στην Αμερική και στην Ελλάδα να κάνουν μια αξιοπρόσεκτη πραγματικά προσπάθεια να βγάλουν τον καθηγητή Ιωαννίδη ήρωα! Και μάλιστα παντελώς αδίκως, διότι ο Ιωαννίδης ούτε ανακάλυψε τον τροχό, ούτε είπε κάτι πρωτότυπο.

Τι λέει λοιπόν ο Ιωαννίδης από την αρχή; Λέει ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων κορωνοϊού είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των επιβεβαιωμένων. Δεν θα αναφερθώ σε άλλες απόψεις του που μπορεί ο καθένας να συμφωνεί ή να διαφωνεί, είτε τις κατάλαβε είτε δεν τις κατάλαβε.

Έκανε λοιπόν και μια μελέτη αντισωμάτων (μαζί με άλλους, δεν ήταν καν ο κύριος ερευνητής), και βρήκε ότι τα πραγματικά κρούσματα στη Santa Clara, μια περιοχή με 1000 επιβεβαιωμένα κρούσματα, ήταν 54.000, με διάστημα εμπιστοσύνης από 25.000-91.000. Δηλαδή, τα πραγματικά κρούσματα είναι (σύμφωνα με τον Ιωαννίδη) 54 φορές περισσότερα από τα πραγματικά, και μπορεί να είναι από 25 φορές έως 91 φορές περισσότερα.

Από τότε λοιπόν υπήρξαν αντιδράσεις. Αποκορύφωμα τώρα, που έγινε η "μεγάλη αποκάλυψη από "whistleblower" (σφυρίχτε μου κλέφτικα) ότι το εξωφρενικό και ιλιγγιώδες ποσό των 5000 δολαρίων για τη χρηματοδότηση της μελέτης προήλθε από τον ιδιοκτήτη μιας αεροπορικής εταιρίας, της JetBlue, που είναι κατά του lock down. Μάλιστα...

Καταρχάς, απέκρυψε τη χρηματοδότηση ο Ιωαννίδης (που υπενθυμίζω, δεν ήταν ο κύριος ερευνητής) ?  Όχι, διότι η προ-δημοσίευσή τους αναφέρει:

"Funding/Support. We acknowledge many individual donors who generously supported this project with gift awards"

https://www.medrxiv.org/…/10…/2020.04.14.20062463v2.full.pdf

Προφανώς τα 5000 δολάρια είναι ψίχουλα και δεν φτάνουν για να γίνει η μελέτη, άρα η προσφορά του Mr JetBlue θα ήταν μια από τις πολλές που χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει η μελέτη. Δεν έβγαλε λίστα χρηματοδοτών στη δημοσίευση (που προφανώς θα ήταν πολλοί), οπότε η κατηγορία ποια είναι? Ότι έπρεπε να αναφέρει μόνο τον συγκεκριμένο? Επειδή οι απόψεις του είναι διαφορετικές από κάποιους άλλους? Αν ανέφερε άλλους χρηματοδότες κι όχι αυτόν, τότε πράγματι θα υπήρχε θέμα...

Πιστεύει κανείς σοβαρός και σώφρων άνθρωπος ότι για 5000 δολάρια (που θα μοιράζονταν μάλιστα 17 επιστήμονες, διότι 17 είναι οι συγγραφείς της μελέτης με προτελευταίο τον Ιωαννίδη), θα στήνονταν πλεκτάνη από τον Ιωαννίδη για να φανούν ψεύτικα τα νούμερα και να τα φουσκώσουν? Γελοίο.... Ας πούμε ότι έδωσε 100.000 ο Mr JetBlue (που ούτε αυτά θα έφτασαν για να γίνει η μελέτη). Αγόρασε τα αποτελέσματα με αυτά τα λεφτά? Ασχολίαστο...

Είναι αξιόπιστη η μελέτη στην Santa Clara? Όχι, έχει αρκετά ζητήματα και προβλήματα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα.

Έχει δίκιο ο Ιωαννίδης που λέει ότι τα κρούσματα είναι πολύ περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα? Έχει 100% δίκιο, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με το πόσο περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα είναι.

Αξίζει το Νόμπελ ο Ιωαννίδης, γι' άυτή τη "σημαντική ανακάλυψη" ότι τα πραγματικά κρούσματα είναι περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα? Όχι βέβαια.

Στις 16-17 Μαρτίου, ενώ στην Ελλάδα είχαμε περίπου 300 επιβεβαιωμένα κρούσματα, οι αρχές στην επίσημη απογευματινή ενημέρωση είπαν ότι τα πραγματικά κρούσματα υπολογίζονταν με μοντέλο στα 2000-3000. Δηλαδή 7-10 φορές περισσότερα. Την επόμενη ημέρα η καθηγήτρια Λυνού είπε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι υπολόγιζε τα πραγματικά κρούσματα σε 20.000 (70 φορές περισσότερα).

Σήμερα πολύ επιστήμονες, και μέλη του ΕΟΔΥ, έχουν πει ότι υπολογίζουν την ανοσία στον πληθυσμό της Ελλάδας στο 0,5% με 1%. Δηλαδή 50.000 με 100.000 πραγματικά κρούσματα, ενώ τα επιβεβαιωμένα είναι 2800. 18 έως 37 φορές πάνω από τα επιβεβαιωμένα.

Μιας και γίνεται κουβέντα για τη θνητότητα, η Ελλάδα λοιπόν με 160 θανάτους στα 2800 επιβεβαιωμένα κρούσματα έχει (ψευτο)θνητότητα 5,7%. Αν ισχύουν τα 50.000-100.000 κρούσματα, τότε έχει θνητότητα 0,16-0,32%. Ας πούμε ότι είναι το διπλάσιο από αυτά (ότι δηλαδή έχουμε τα μισά πραγματικά κρούσματα σε σχέση με όσα νομίζουμε ότι έχουμε)....

Η Ισλανδία, που έκανε μαζικά τεστ (και που σίγουρα πάλι θα ξέφυγαν κρούσματα), έχει 10 θανάτους σε 1802 επιβεβαιωμένα κρούσματα, δηλαδή θνητότητα 0,55%.

Γιατί λοιπόν παρουσιάζουμε τον Ιωαννίδη σα να ανακάλυψε τον τροχό, και επειδή δεν μας αρέσει η δήθεν ανακάλυψή του ψάχνουμε συνωμοσίες για να ακυρώσουμε αυτά που όλοι μας λέμε και ακούμε κάθε μέρα;;

Γελοίο....

Α, και επειδή μερικοί συμπεριφέρονται σαν ο κορωνοϊός να είναι η πρώτη ίωση που χτύπησε την ανθρωπότητα και η πρώτη ίωση που δεν ξέρουμε την πραγματική (μετρημένη) θνητότητα ή τον αριθμό κρουσμάτων, ας δούμε πως μετράνε στην Αμερική τα περιστατικά γρίπης.

Η Αμερική την περίοδο 2018-2019 είχε 35 εκατομμύρια περιστατικά γρίπης και 34.000 θανάτους (0.1% θνητότητα).

https://www.cdc.gov/flu/about/burden/index.html

Πώς μετράει η Αμερική τα περιστατικά γρίπης. Σίγουρα πάντως όχι κάνοντας 35 εκατομμύρια αναλύσεις. Το εξηγεί σε άλλο έγγραφο ότι το κάνει με βάση μοντέλο (CDC uses a mathematical model to estimate the numbers of influenza illnesses, medical visits, hospitalizations, and deaths in the United States, (1-4) as well as, the impact of influenza vaccination on these numbers - https://www.cdc.gov/flu/about/burden/how-cdc-estimates.htm).

Πώς όμως προκύπτει το μοντέλο; Το περιγράφει κι αυτό αναλυτικά σε δημοσίευση (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5818346/).

Αλλά το πιο ενδιαφέρον έγγραφο/δημοσίευση είναι η ανάλυση του 2009 για την πανδημία της γρίπης Η1Ν1.

Είχαν στην Αμερική λοιπόν 43.677 επιβεβαιωμένα κρούσματα γρίπης, και με το μοντέλο υπολόγισαν ότι τα πραγματικά κρούσματα ήταν 1,8-5,7 εκατομμύρια!! (40-130 φορές πάνω):

"Through July 2009, a total of 43,677 laboratory-confirmed cases of influenza A pandemic (H1N1) 2009 were reported in the United States, which is likely a substantial underestimate of the true number. Correcting for under-ascertainment using a multiplier model, we estimate that 1.8 million–5.7 million cases occurred, including 9,000–21,000 hospitalizations" Πηγή: 

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3375879/

Χαλαρώστε λοιπόν λίγο γιατί στο τέλος θα γίνει ήρωας και θα δικαιωθεί για τις δηλώσεις περί πραγματικών έναντι επιβεβαιωμένων κρουσμάτων ο Ιωαννίδης ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός που το λέει. Ανοιχτό γράμμα διαβάζει, δεν ανακάλυψε τον τροχό.

Παρακαλώ να ΜΗΝ αρχίσουν οι συνομωσιολογίες περί "μια γρίπη είναι, δεν υπάρχει ιός, δεν υπάρχει πανδημία, δεν υπάρχει Ιταλία" κλπ. Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές, δεν υπάρχει φάρμακο, δεν υπάρχει εμβόλιο, δεν υπάρχει ανοσία στον πληθυσμό, και θα μπορούσαν να αρρωστήσουν εκατοντάδες χιλιάδες σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα που δεν θα μπορούσε να αντέξει το σύστημα. Τα έχουμε ξαναπεί.

Απλά οι γελοιότητες με τα "σκανδαλολογικά" ρεπορτάζ για τον Ιωαννίδη συναγωνίζονται εύκολα τις συνομωσιολογικές γελοιότητες περί γρίπης και ανύπαρκτης πανδημίας.

Αλλά μιας και μιλάμε για φάρμακο, 4 γράμματα προς το New England Journal of Medicine δημοσιεύτηκαν στις 15 Μαϊου όπου αναφέρουν ότι στη μελέτη παρηγορητικής χορήγησης της ρεμδεσιβίρης (remdesivir)  που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό έπεσε ένα "ψιλο-μαγειρεματάκι" στα αποτελέσματα. Κανένας δημοσιογράφος δεν το πήρε χαμπάρι; Περίεργο...

https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMc2015312

Corresponding author της μελέτης ήταν επιστήμονας της εταιρίας (δεν ανακάλυψα τον τροχό, το δήλωσε η ίδια - Address reprint requests to Dr. Brainard at Gilead Sciences, 333 Lakeside Dr., Foster City, CA 94404, or at diana.brainard@gilead.com.).

Επίσης, 20 από τους συγγραφείς (δεν έκανα λάθος, 20) ήταν επιστήμονες/εργαζόμενοι και σχεδόν όλοι ήταν και μέτοχοι της Gilead. Το δήλωσαν βέβαια (όποιος έχει όρεξη να τους μετρήσει μήπως ήταν 19 και τους μέτρησα λάθος - https://www.nejm.org/…/suppl_…/nejmoa2007016_disclosures.pdf)

Πόσο θα κοστίζει είπαμε η αγωγή της ρεμδεσιβίρης  ανά ασθενή; 4.000 δολάρια η 8000 δολάρια? Ανά ασθενή. Χωρίς καμία βελτίωση στην επιβίωση. Και φυσιολογικό είναι στη μελέτη της ρεμδεσιβίρης να είναι οι περισσότεροι συγγραφείς επιστήμονες της εταιρίας που θα βγάλει μερικά δισεκατομμύρια από το φάρμακο που δεν βελτιώνει την επιβίωση (μέχρι στιγμής).

Αλλά τα 5000 δολάρια του Mr JetBlue είναι όμως το μεγάλο σκάνδαλο της ανθρωπότητας... Γελάνε και οι πέτρες...

Μήπως νομίζουν κάποιοι ότι κάθε μέρα διοργανώνουμε τραπέζια και κερνάμε και τρώμε κουτόχορτο?

[----->]

Αντιφασιστικός συναγερμός στο Σαράγιεβο!

Έμελλε η πρώτη κινητοποίηση εν μέσω πανδημίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη να είναι αντιφασιστική. Αιτία; Η "έμπνευση" του καθολικού αρχιεπισκόπου της πόλης του Σαράγιεβο να τελέσει επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα του Μπλάιμπουργκ δηλαδή τις χιλιάδες συνεργατών των ναζί και του φασιστικού Ανεξάρτητου Κροατικού Κράτους του Β'Π.Π., που αρνήθηκαν να παραδοθούν στους παρτιζάνους ή τους συμμάχους και εκτελέστηκαν.

Απέναντι σ' αυτή την προκλητική πρωτοβουλία στην πολυεθνική πόλη του Σαράγιεβο, οργανώθηκε αντιφασιστική συγκέντρωση που μπλόκαρε την οδό Τίτο. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις περιφρούρησαν την καθολική εκκλησία όπου η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε ανάμεσα σε ελάχιστους νοσταλγούς.

Κρατώντας πορτραίτα του Τίτο και πλακάτ, φορώντας αντιφασιστικά μπλουζάκια και με ένα τεράστιο πανό πιασμένο από τις στέγες των σπιτιών που έγραφε "Είμαι κι εγώ αντιφασίστας", πολλοί κάτοικοι της πόλης διατράνωσαν την αντίθεσή τους στο "ξέπλυμα" των συνεργατών των ναζί υπό τη δικαιολογία του "τιμούμε όλα τα θύματα του πολέμου", "καταδικάζουμε τη βία".

Δυστυχώς, δεν πρόκειται περί μιας μεμονωμένης πράξης ενός αρχιεπισκόπου καθώς η πρωτοβουλία είχε τη στήριξη του κροατικού κοινοβουλίου και ενός ιδρύματος συγγενών θυμάτων του Μπλάιμπουργκ. Στην ίδια την Κροατία μαίνεται εδώ και δεκαετίες μία ιδεολογική και πολιτική μάχη, καθώς η πολιτική ελίτ της χώρας επιχειρεί να εξισώσει τα θύματα του φασισμού/ναζισμού και των παρτιζάνων μέσα σε ένα αφήγημα "καταδίκης των ακροτήτων".

Ο λαός του Σαράγιεβο με συνθήματα όπως: "Δεν θα συγχωρήσουμε", "οι Ουστάσι είναι φασίστες" και γιουγκοσλάβικα αλλά και ισπανικά παρτιζάνικα τραγούδια έδειξε ότι οι δρόμοι για τους φασίστες δεν είναι ανοιχτοί. Μετά το μπλοκάρισμα του δρόμου, η πορεία κατέληξε σε μνημείο 10.000 κατοίκων της πόλης που έπεσαν θύματα των φασιστικών θηριωδιών. Εκεί οι διαδηλωτές άφησαν λουλούδια.

Βίντεο: https://twitter.com/i/status/1261663840103813126

και εδώ: https://www.index.hr/…/odrzana-misa-za-bleibur…/2183454.aspx 

[---->]

ΣΗΜΕΡΑ, 16 ΜΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ

 ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ JOHANN TROLLMANN, ΤΟΝ ΠΥΓΜΑΧΟ ΣΙΝΤΙ ΠΟΥ ΞΕΦΤΥΛΙΣΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Χρειάζεται να έχεις πολύ θάρρος για να ανέβεις στο ριγκ με τη λέξη τσιγγάνος (τσιγγάνος) ραμμένη στο σορτσάκι. Αλλά πρέπει να είσαι κυριολεκτικά τρελός ή μεγάλος ιδεαλιστής για να το κάνεις αυτό στη Γερμανία του Χίτλερ. Ίσως ο Johann Trollmann ήταν και τα δύο.

Γεννημένος στο Ανόβερο το 1907 από οικογένεια Σίντι, του έδωσαν το προσωνύμιο Rukeli – που στη γλώσσα του σημαίνει δέντρο - λόγω της σωματικής του διάπλασης και τα σγουρά του μαλλιά.

Από το 1929 έγινε επαγγελματίας μποξέρ και στο ριγκ είχε ένα πυγμαχικό στυλ που κανείς δεν είχε δει μέχρι τότε. Κινήσεις ταχύτατες στο κέντρο του ριγκ, ριπές από δυνατά χτυπήματα και γλήγορες κινήσεις των ποδιών. Με λίγα λόγια, ένας προάγγελος του Μοχάμετ Αλι . 

Ένας τρόπος αντιμετώπισης των αντιπάλων που του κόστισε την αποδοκιμασία του Τύπου, που τον αντιμετώπιζε με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό του «γύφτου». Εξ ου και η ιδέα του Johann να γράψει τη λέξη στο σορτς του για να δείξει ότι ήταν περήφανος για την καταγωγή του. Μια καταγωγή που του κόστισε πρώτα την απομάκρυνσή του από την Ολυμπιακή ομάδα του '28 και στη συνέχεια διώξεις από το ναζιστικό καθεστώς.

Μετά την άνοδο του Χίτλερ και τους πρώτους ρατσιστικούς νόμους, ο Trollmann  διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή ελαφριών βαρέων βαρών που το καθεστώς είχε αφαιρέσει με το έτσι θέλω από τον Eric Seelign, έναν Εβραίο πυγμάχο. Σε αγώνα μποξ στο Βερολίνο ο Rukeli αντιμετώπισε τον πολύ Αρειο Adolf  Witte και στην κυριολεξία τον έσπασε στο ξύλο. Οι κριτές προσπάθησαν να αναβάλουν τον αγώνα, αλλά η εξέγερση του κοινού επέτρεψε στον Johann να πάρει τον τίτλο, τον οποίο όμως τον ανακάλεσαν 8 ημέρες αργότερα οι ναζιστικές αρχές.

Ένα τίτλο που ο Trollmann προσπάθησε να τον πάρει πίσω αντιμετωπίζοντας τον Gustav Eder.

Για να μην τον αφήσει να κερδίσει, η ομοσπονδία τον ανάγκασε να αγωνιστεί με τον όρο να μη χρησιμοποιήσει το γνωστό στυλ του, μένοντας στο κέντρο του ριγκ και με τα χέρια χαμηλά. Ο Rukeli απάντησε εμφανιζόμενος στο ριγκ με τα μαλλιά του βαμμένα ξανθά και το σώμα του πασπαλισμένο με αλεύρι, γελοιοποιώντας έτσι την ιδέα του «Αριανού μπόξερ».

Τον αγώνα όπως ήταν φυσικό τον έχασε τον αγώνα όπως και την άδειά του μποξέρ. Στη συνέχεια για να επιβιώσει έδινε αγώνες επίδειξης σε λούνα παρκ και δούλεψε σαν σερβιτόρος, και για να μην προκαλέσει αντίποινα  ενάντια στην οικογένειά του, αναγκάστηκε να δεχτεί να τον στειρώσουν και να εγκαταλείψει γυναίκα και κόρη. Μετά από μια μικρή παρένθεση κατά την οποία κλήθηκε να επιστρέψει στο μέτωπο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην αρχή τον έκλεισαν στο στρατόπεδο Neuengamme, όπου τον υποχρέωναν να πυγμαχεί κάθε βράδυ για να διασκεδάσει τους SS και, μετά από μια περιπετειώδη αλλαγή ταυτότητας, στο Wittenberge.

Στο Wittenberge, όταν τον αναγνώρισε ο Emil Cornelius, πρώην ερασιτέχνης μπόξερ και τώρα kapò του στρατοπέδου, ο Trollmann αναγκάστηκε να τον αντιμετωπίσει σε έναν τελευταίο αγώνα. Για ακόμα μια φορά, ωστόσο, ο Rukeli δεν θα καθίσει υποστεί σιωπηλά τη μοίρα του και θα νικήσει με νοκ άουτ τον αλαζόνα αντίπαλο του.

Αυτή ήταν και η τελευταία του πράξη αντίστασης.Την επόμενη, ο Emil Cornelius τον σκότωσε.

Μετά τον πόλεμο ο Johann  θα ξεχαστεί όπως και άλλοι 500.000 Ρομά και Σίντι θύματα του Porrajmos (το ολοκαύτωμα Ρομά και Σίντι).

Θα χρειαστεί να περάσουν 60 χρόνια από τη δολοφονία του και μόνο τότε η γερμανική ομοσπονδία πυγμαχίας θα ζητήσει συγγνώμη από την οικογένειά του

                                  

[------>]