ΠροσγεΙΩΣΗ ΝΔ΄

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Δημήτρης Νανούρης

Ο επιστήθιος φίλος μου Μανώλης Μπαρδάνης μού εμπιστεύθηκε άκρως επίκαιρη μαγνητοφωνημένη αφήγηση εκλιπόντος γέροντα με δοκιμασμένη συνταγή διά πάσαν νόσον και πανδημίαν. Διατηρώ το απεραθίτικο ιδίωμα: «Στην Κατοχή ήπιανε τον κόσμο θέρμη1 και ό,τι σκέπασμα ύπαρχε του το βάναν’ απάνω ντου, αλλά τονε τίναζε σα σκυλί, σαν κουλούκι2. Εβάστα λοιπό και τον αφέντη3 μου και το Ιώργη μας η θέρμη ευτή και τωνε δώκανε κάτι κίτρινα πράματα, πικρά πράματα (σ.σ. κινίνα), αλλά δεν ντων ήκανε τίοτα το φάρμακο. Εβρέθηκε λοιπό καένας και μου ’πε: “Να ’θελε τσι τρομάξεις, που μπόριε να τωνε περάσει”.

»Το ’έρο τονε τρόμαζα εύκολα, μα το Ιώργη, πού να τονε σωπορτάρω4. Μια βραδινιά παραμόνεβγα το ’έρο να τονε τρομάξω. Ητονε ’να πεζουλάκι αμπροστά στην πόρτα του μιτάτου5 κι ήβγαινε κι ήκανεν ετού6 το ψιλάκι ντου. Απού κάτω ήτονε ’να χαλί7 και βάναμε κρομμυδάκια, ντομάτες· άνυδρες πατάτες το ’χαμε τη χρονιά ’κείνη σπαρμένο. Και πιο κάτω ήτονε μια καυκάρα8. Ηβγηκεν ο ’έρος και σαν που ’ύρισε μες στην ανατολή κι εκατούριε, ρίχτω τα χέρια μου να τονε σείσω, αλλά φαίνεται πως δεν τον ήπιασα καλά και μου ’φυ(γ)ε κι ήπηρεν κάτω.

»Δεν του ’κουα να μιλήσει, να βγάλει μια φωνή να πει “ώχου μάνα μου, μα ίντα τρέχει”, λέω “επέθανεν ο ’έρος” και στρέφουμαι και πέφτω. Αλλά υστερνά δε μου ’κόλλα ο ύπνος, δεν εμπόρου να το κρατήσω και κείτουντάνε ο ’Ιώργης εκεί χάμαι και τονε σκουντώ και του λέω: “Βρε, σήκως ’ιατί επήρασιν οι διαόλοι τον αφέντη κι εδιάηκε9 μες στην κάτω καυκάρα”. “Βρε, ίντα λες” λέει. Βάνει τα χέρια ντου στο κρεβάτι του ’έρου, δεν τονε πιάνει, στήνεται απάνω κι αρπά ένα ράβδο και τινάζει ένα σάρτο και πάει κάτω. “Αφήτε κάτω τον αφέντη μου, κερατάδες, κάτω τον αφέντη μου” ήλεε. “Επά είμαι υιέ μου, επά είμαι υιέ μου” κάνει ο ’έρος με τα πολλά.

»“Πώς εβρέθης επά;” λέει. “Ενας αντρούλακας ήρθε κι εξεπέρνα το κοντάρι τσι βίγλας και τον πρίνο τω Τζαννήνηδω και με πιάνει απ’ το ποδάρι και μου σκα μια κι ήρθα κάτω”. Ξεφράζει την αμπασά10 ο Ιώργης και βουθά τονε και τον φέρνει απάνω και πέφτουνε, μα δεν εκοιμήθηκε κανείς τωνε. Ε(γ)ώ δούλιου11 να σαλέψω για να μη ’ελάσω. Εσφίγκουμου. Σηκώνουνται το πρωί ακοίμηστοι. Ενέμενα12 πως θα τσι πιάσει η θέρμη. Τίοτα. Βραδιάζει ο Θεός τη μέρα, ούτε θέρμη ούτε τίοτα. Την άλλην ημέρα, λέω, “εδιάηκα να τρομάξω τον ένα κι ετρόμαξε κι ο άλλος μοναχός του κι επέρασέ ντωνε”. Κι ήρχεψα κι εκατσο’έλου. Λένε: “Θαρρεί κανείς πως μας ήκαμες εσύ τη μοσκαριά ’υτή”. Λέω: “Ναι, ε(γ)ώ σας την ήκαμα, μα ήκοψά σας όμως και τη θέρμη”».

Ο Φλώριος του Ιάννη, ο αφηγητής, εφάρμοσε κατά γράμμα τις ντιρεκτίβες Τσιόδρα ογδόντα ολόκληρα χρόνια πριν από τον εθνικό μας λοιμωξιολόγο, που θεράπευσε τον πληθυσμό κατατρομάζοντάς τον και περιορίζοντας έτσι την εξάπλωση του αφιλότιμου κορονοϊού.

 ----------------------------------------------------------------------------------

1. Ελονοσία, 2. κουτάβι, 3. πατέρας, 4. κάνω ζάφτι, 5. βοσκοκάλυβο, 6. εκεί, 7. χωράφι σε αναβαθμίδα, 8. πλαγιά, 9. εδιάβηκε, πήγε, 10. εμπασιά, 11. δείλιαζα, φοβόμουν, 12. ανέμενα, περίμενα.

[----->]

Λάκκος λεόντων

Δημήτρης Νανούρης

Επεσε στα χέρια μου το πόνημα «Η Ελλάδα στο λάκκο των λεόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης», που κυκλοφόρησε εσχάτως από τις εκδόσεις «matura» σε επιμέλεια του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης. Πρόκειται για τόμο 264 σελίδων με πρωτοποριακά κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 1945 έως το 1962, με θέμα τις περιπέτειες της χώρας μας στην Κοινή Αγορά των Εξ, αργότερα ΕΟΚ και πιο πρόσφατα Ε.Ε. Ποιος θυμάται, αλήθεια, τον Γιάννη Ιμβριώτη, τον Νίκο Κιτσίκη, τον Δημοσθένη Στεφανίδη, τον Δημήτρη Μπάτση, ίσως ακόμα και τον Ηλία Ηλιού, διανοούμενους υψηλού διαμετρήματος που συντόνισαν το βήμα τους με την πορεία της πληθυντικής Αριστεράς. Πρόκειται για τους συγγραφείς του βιβλίου, μαζί με τον Νίκο Ζαχαριάδη που οι περισσότεροι θυμόμαστε όχι για τη θεωρητική του συνεισφορά, αλλά για τον τραγικό του βίο και θάνατο. Στοχαστές με εμπεριστατωμένο προγραμματικό λόγο διέβλεψαν νωρίς τις συνέπειες, μένοντας πιστοί στην άρνηση της εισόδου μας στην Ε.Ε. Περιγράφουν προφητικά στις σελίδες τους ό,τι ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες και βιώνουμε με οδυνηρό τρόπο στις μέρες μας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εισαγωγή του καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Θόδωρου Μαριόλη.

Οξυδερκής αναλυτής ο Ηλίας Ηλιού συγκεφαλαιώνει εναργώς της επιπτώσεις της αμφιλεγόμενης επιλογής στο έργο «Η Ελλάς στον λάκκο των λεόντων», που αποτελεί σύνθεση αγορεύσεών του στη Βουλή περί τις αρχές του ’60. Ιδού δεινό απόσπασμα: Εχουμε δηλαδή εδώ μια περίπτωση, όπου ο καπιταλισμός υψώνει τις τρίχες της χαίτης του σαν λιοντάρι, γίνεται επιθετικός, γίνεται ιμπεριαλισμός. Οσον αφορά το ειδικώτερο επιχείρημα ότι έληξε ή λήγει η αποικιοκρατία και ότι συνεπώς για την αντικατάσταση των χαμένων καταναλωτών του πρώην αποικιακού χώρου, θα αναγκασθούν οι ανεπτυγμένοι οικονομικώς συνεταίροι της Κοινής Αγοράς να επιδιώξουν την οικονομική ανάπτυξη των υποαναπτύκτων μελών για να δημιουργήσουν έτσι νέους καταναλωτές, πιστεύουμε ότι το επιχείρημα αυτό αντιστρέφεται, διότι ακριβώς, όταν στερεύη μια αποικία, δημιουργούνται προϋποθέσεις και όρια αποικιακής εκμεταλλεύσεως άλλων πληθυσμών, όπου έως τώρα είχαν παραμεληθή.

Και πιστεύουμε ότι η Ελλάς, που σύρεται στην Κοινή Αγορά, όχι μόνο προορίζεται γι’ αυτού του είδους την εκμετάλλευση, αλλά συγχρόνως με την εισροή των ανέργων και υποαπασχολουμένων προς τις χώρες τις βιομηχανικώς ανεπτυγμένες –γιατί κι αυτό θα γίνη– δημιουργούνται προϋποθέσεις αυξήσεως της εφεδρικής στρατιάς των ανέργων και επομένως προϋποθέσεις αποικιοκρατικής μορφής κατά του ίδιου του πληθυσμού των εξ χωρών. [...] Κοινή Αγορά δεν θα ειπή και κοινή περιουσία και κοινή παραγωγή και κοινή διανομή. Αλλά θα ειπή ένα χώρο στον οποίο εκείνος που θα είναι ανεπτυγμένος και δεν έχει ανάγκη δασμολογικής προστασίας συντρίβει τον εισερχόμενο στον ίδιο χώρο που με την κατάργηση των δασμών μένει απροφύλαχτος, του διαλύει την οικονομία του και επιβάλλει στη χώρα εκείνη την πώληση των δικών του προϊόντων. Ωστε ερχόμαστε στην επαλήθευση ότι στους κοινούς τελωνειακούς χώρους οι πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι και οι πτωχοί πτωχότεροι

Οδηγίες προς βολεμένους βουλευόμενους

Δημήτρης Νανούρης

Αφού «και όμως γυρίζει»/ τότε γιατί διορίζει;/ και δη στο παρά ένα/ – βάλε μπάρμπα κι εμένα./ Ερχεται απ’ την Κορώνη/ και τα νερά θολώνει./ Βολεύει θυγατέρας/ συζύγους ημετέρας,/ αλλά και ιδιαιτέρας/ της διαπλοκής το τέρας/ στου βίου του το πέρας./ Με αγαθοεργία/ ρίχνει την ανεργία./ Καραμπινάτη ένδειξη/ πως φτάνει η ανάπτυξη/ των οικογενειών μας/ και πριν των ομματιών μας/ που γρήγορα θα πάρουμε/ αβέρτα διορίζουμε./ Να φέρεις το καινούργιο/ σε βγάλαμε, βρε μούργο/ και, οποία κατρακύλα,/ ανασταίνεις τη σαπίλα/ του παλιού την πιο ξεφτίλα./ Αμύνεσθαι περί πάρτης/ μπας κι αλλάξει χρώμα ο χάρτης.

Ματαιοπονούν όσοι ισχυρίζονταν ότι οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τάχα τα σπίτια και θα διαπομπεύσουν τις φαμίλιες μας. Η ντεμέκ εκδοχή τους διεκπεραίωσε, βεβαίως, το πρώτο σκέλος χωρίς πολλούς ενδοιασμούς, με «αριστερούς» πλειστηριασμούς, αποδίδοντας συλλήβδην στους ξεσπιτωμένους χρεοφειλέτες τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό του καθ’ έξιν στρατηγικού κακοπληρωτή. Ωστόσο, αντιστάθηκαν σθεναρά στο δεύτερο. Δεν άφησαν ατακτοποίητο, όχι μόνο παιδί, αλλά ούτε σκυλί του ευάριθμου σογιού τους. Τοποθέτησαν επίσης σε επίκαιρα ή δευτερεύοντα πόστα κάμποσους αυλικούς της Κουμουνδούρου και θαρρούν πως δικαιούνται να αξιώνουν απ’ όλους τους κρατικούς υπαλλήλους να τους φέρονται σαν ευεργετηθέντες υπήκοοι.

Υπέδειξε σε δημοσιογράφους της ΕΡΑ ο Γιάννης Μπαλάφας πώς να διατυπώνουν τις ερωτήσεις. Δεν του άρεσε το ότι αποκάλεσαν «επίδομα» τη διαβόητη «δέκατη τρίτη σύνταξη» και τους τράβηξε τ’ αυτί. «Ετσι τη λέει η Ν.Δ. και τα ΜΜΕ που υπηρετούν μεγάλα συμφέροντα» τους επέπληξε. «Εσείς δουλεύετε στην ΕΡΤ και πρέπει να είστε αντικειμενικοί». Εξανέστησαν οι δόλιοι, όμως ο καλεσμένος τούς έβαλε αμέσως στη θέση τους χωρίς ίχνος αυταρχισμού. «Αυτό που σας λέω εγώ» τους κατακεραύνωσε. Το περιστατικό αποκάλυψε περίτρανα την αντίληψη της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς για τον ρόλο των μέσων και δη των δημόσιων, που δέον όπως περιορίζεται στο να υποκρίνονται τον αχθοφόρο του Μαξίμου και των επιτετραμμένων του. Επειτα από τον σάλο που ξέσπασε, ο Μπαλάφας επιχείρησε να μπαλώσει το διάτρητο σώβρακο με τις συνήθεις μπαλαφάρες του. «Διαμαρτυρήθηκα στο όνομα της υποστήριξης της ελληνικής γλώσσας» δικαιολογήθηκε.

Ναυμάχησε με την κοινή λογική και τα ’κανε θάλασσα. Παρακολούθησα προσεκτικά τη στιχομυθία. Ακόμα και ο σχολαστικότερος διορθωτής δύσκολα θα ’βρισκε ψεγάδι στη γραμματική και το συντακτικό των παρουσιαστών. Αναρωτιέμαι, μολαταύτα, γιατί, αφού κόπτεται τόσο για τα ελληνικά ο τέως υφυπουργός, δεν δυσανασχετεί με τον γλωσσομαθή αρχηγό του. Ιδίως όταν μιλά από άμβωνος περί «τυμβοθηρίας» και ξεκαθαρίζει ότι «είναι δική μας δουλειά να επιτεύξουμε τους στόχους μας», ή πως «έφτασε η ώρα να θρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας». Εκτοξεύει πλείστα όσα μαργαριτάρια ο θεϊκός ΘΑλέξης ευκαιρίας δοθείσης. Κι όμως.

Αντί να δυστροπεί με τη βάναυση κακοποίηση της ελληνικής ο γλωσσαμύντορας υφιστάμενός του, παλαμοκροτεί ενθουσιωδώς κάτω απ’ την εξέδρα, μέχρι κατάγματος των μετακαρπίων οστών. Σημεία των συριζαϊκών καιρών. Εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια, απαιτώντας απρεπώς από τον Τύπο να αντιμετωπίζει το εθνοσωτήριο γκοβέρνο με τη δική του δουλοπρέπεια. Ο Κούλης –δεν αναφέρω επώνυμο, καθότι προληπτικός– έχει κηρύξει γενικό σιωπητήριο. Παίζει κλειστή άμυνα, αφήνοντας τους πανικόβλητους αντιπάλους του να δουλεύουν γι’ αυτόν. Θα ανοίξει το στόμα του μετά την 7η Ιουλίου. Αλλά θα ’ναι αργά. Θα φασκελώνονται τότε ακόμα και όσοι του το ’ριξαν δαγκωτό. Κάλλιο πέντε και στο χέρι, κερδίζει πάντα απ’ την κάλπη ο Ελληνας ψηφοφόρος.

[---->]

Πανηγυρισμοί

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Εμβρόντητος παρακολουθούσα τους βιομήχανους να απαριθμούν τα παθοβολήματά τους εξαιτίας της ύφεσης κατά το πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ. 

Ορισμένοι εξ αυτών αναγκάστηκαν να βαρέσουν κανόνι, ήγουν να κηρύξουν σε πτώχευση τις εταιρείες τους, αφήνοντας απλήρωτους χιλιάδες εργαζόμενους, στους οποίους όφειλαν εκατομμύρια σε δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Δεν παρέλειψαν προηγουμένως να φυγαδεύσουν τα συσσωρευμένα υπερκέρδη τους σε ασφαλή πλυντήρια χρήματος του Ειρηνικού, αλλά αυτό αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στη μαρτυρική πορεία τους προς τον Γολγοθά. 

Φανταστείτε έναν στοργικό πατέρα που υποχρεώνεται, λόγω ανέχειας, να παρατήσει απροστάτευτα στους πέντε δρόμους και ανέμους τα δύσμοιρα τέκνα του. Πόνος επίμονος και απροσμέτρητος.

Κακοπληρωτές κατάντησαν άλλοι επιχειρηματίες απ' την οικονομική δυσπραγία. Δεν καταβάλλουν επί μήνες τους μισθούς στους υπαλλήλους τους και με καυτά δάκρυα στα μάτια τούς υποδέχονται κάθε πρωί στους χώρους εργασίας. 

Μοιράζονται μαζί τους με αμοιβαιότητα και φιλαλληλία τη θλίψη και την αγωνία τους, όχι όμως και το κομπόδεμα που αβγατίζει στις ελβετικές τράπεζες από τις παραπάνω ταμειακές διευκολύνσεις. Κάποιοι τρίτοι εργοστασιάρχες υπέκυψαν στην ανάγκη να μεταφέρουν την έδρα τους πέριξ της Σόφιας, των Σκοπίων και έτερων βαλκανικών πρωτευουσών.

 Γεύονται το πικρό ψωμί της ξενιτιάς και βιώνουν στο πετσί τους τα βάσανα της κακούργας μετανάστευσης. Μόνη τους παρηγοριά, τα σπαραξικάρδια γράμματα που ταχυδρομούν στους οικείους τους στην πατρίδα με την επωδό: «Κλαίω, μανούλα μου, κι εγώ για σένα που έχω χρόνια για να σε δω».

Αποτελούν αναντιρρήτως την ευπαθέστερη ομάδα του πληθυσμού. Μπροστά τους οι συνταξιούχοι, που μοιρολογούν το χαμένο επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, φαντάζουν σκανδαλωδώς προνομιούχοι. Τα λέγαμε και χθες. Οι απόμαχοι της δουλειάς δεν περπάτησαν στις ακανθώδεις ατραπούς του μισεμού. 

Τραγικές φιγούρες της κρίσης τα αξιοθρήνητα μέλη του ΣΕΒ, ουδέποτε έλαβαν ΕΚΑΣ κι ίσως γι' αυτό αποδήμησαν εκάς... 

Τους άκουγα να μιλούν στο συνέδριό τους και μακάριζα το Μαξίμου που τείνει χείρα βοηθείας στους ευάλωτους συμπολίτες μας. 

Ιδού η ειδοποιός διαφορά της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς, που στέκεται με παρρησία στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων, τρίζοντας τα δόντια στους ανάλγητους δανειστές.

Σωστό βάλσαμο ήταν για τους δόλιους τους βιομήχανους η συμφωνία με την οποία έκλεισε η αξιολόγηση. Πήραν επιτέλους ανάσα οι χριστιανοί και, καθότι δεν είναι αχάριστοι, απέδωσαν τα εύσημα στον ΘΑλέξη. «Αυτή τη στιγμή έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που δείχνει ρεαλισμό κι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί» επισήμανε ο αντιπρόεδρός τους, εξαίροντας παράλληλα «την αποτελεσματικότητά της να ψηφίσει τα μέτρα του Μνημονίου και να σταθεί όρθια». 

Επλεξαν προσέτι το εγκώμιο του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων και εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης διατίθενται να βάλουν το χέρι στην τσέπη, να αγοράσουν απ' το υστέρημά τους τίποτα ασημικά, συνεισφέροντας έτσι στον εθνικό σκοπό. 

Για τα χρυσαφικά θα κάνουν κοινοπραξίες με ξένους συναδέλφους τους. «Τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα είναι χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και το εν λόγω ταμείο συνιστά de facto επιπλέον μείωσή της» δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος. Χρυσόστομο έπρεπε να τον λένε.

[--->]

«Οι μάζες πιστεύουν πιο εύκολα ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό».

Ανορθογραφίες

Δημήτρης Νανούρης

Ψωραλέοι και ψοφοδεείς, επαίρονται οι επιτελείς του Μαξίμου για την επονείδιστη συμφωνία με τους δανειστές. Την παρουσιάζουν περίπου ως πανάκεια διά πάσαν νόσον και μαλακίαν. Αποδεικνύονται στη φούρια τους ακραιφνείς οπαδοί της αποστροφής του Χίτλερ: «Οι μάζες πιστεύουν πιο εύκολα ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό». Υπενθυμίζω σε όσους βιάστηκαν να με κατακρίνουν για τον ανάρμοστο παραλληλισμό τη συναφή φράση του Λένιν: «Ενα επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται πιστευτό». Οπως και να 'χει, ο Οργουελ βάζει τα πράγματα στη θέση τους, υπογραμμίζοντας: «Ολη η προπαγάνδα είναι ψέματα, ακόμα και όταν λέει την αλήθεια».

Αγνοούν, ωστόσο, τα καϊνάρια της Κουμουνδούρου το ρητό του Ρωμαίου ρήτορα Κοϊντιλιανού: «Οποιος λέει πολλά ψέματα πρέπει να έχει πολύ καλή μνήμη» και πιάνονται διαρκώς στα πράσα. «Η αξιολόγηση έκλεισε χωρίς πρόσθετα μέτρα απ' όσα συμφωνήσαμε τον περασμένο Αύγουστο» υποστήριξε ο πρωθυπουργός. «Τα θέσαμε άλλωστε υπ' όψιν του λαού τον Σεπτέμβριο και μας ξαναψήφισε» συμπλήρωσε.

Κατά την προεκλογική περίοδο του φθινοπώρου, αν δεν απατώμαι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε κουβέντα για κατάργηση του ΕΚΑΣ. Κομπορρημονούσε απεναντίας ότι θα το διατηρήσει. Αποσιώπησε, μάλιστα, την αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, όπως και τη μείωση του αφορολόγητου.

Ισχυρίστηκε επιπροσθέτως πως θα προστατεύσει τους δανειολήπτες από πιθανολογούμενους πλειστηριασμούς. «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» ήταν το σύνθημά του. 

Τώρα προσφέρει βορά στους «γύπες» του κεφαλαίου ώς και τα ενήμερα δάνεια. 

«Εγγυηθήκαμε τον δημόσιο χαρακτήρα των υποδομών της χώρας» είπε ανερυθρίαστα στην κοινοβουλευτική του ομάδα ο ερυθρός, τάχα μου, ΘΑλέξης, υπαινισσόμενος τη ΔΕΗ και τον ΑΔΜΗΕ. Για την ταμπακέρα, τουτέστιν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, έκανε ψιλοκομμένο τουμπεκί.

Μαρτυριάρες, πρόστυχες και ρουφιάνες μοιάζουν οι λέξεις· σε ξεμπροστιάζουν εκεί που δεν το περιμένεις. Σχεδόν μεθυσμένος ο Τσίπ(ου)ρας καυχήθηκε ότι η κολοσσιαία επιτυχία του δεν υπήρξε «κεραυνός εν αιθρία, δεν έπεσε απ' τον ουρανό, δεν ήταν θείο δώρο, αλλά αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς της διαπραγματευτικής ομάδας, η οποία απέφερε καρπούς». 

Οι βουλευτές του τον παλαμοκρότησαν επί ώρα πολλή, παραβλέποντας ότι από τα επουράνια δεν ενσκήπτουν μονάχα θετικά. Ο «κεραυνός εν αιθρία» ουδόλως ταυτίζεται με το «θείο δώρο», καθώς, σύμφωνα με τα λεξικά, σημαίνει το απροσδόκητο κακό, το απρόοπτο ατύχημα με συνώνυμα τη βόμβα, τον καταπέλτη και την κεραμίδα κατακέφαλα. Γλώττα λανθάνουσα.

Ανακρίβεια και ψέμα χαίρονται μόνο τον πρώτο χρόνο. Σε δεύτερο την πάτησε και ο Κατρούγ-κάλος. Του επισημάνθηκε στον «Ενικό» ότι η επικράτησή τους στο Γιούρογκρουπ είναι πύρρειος. «Δεν το δέχομαι» τόνισε. «Πρόκειται αναμφισβήτητα για νίκη, ίσως βαριά, αλλά θα επιτρέψει την ανάκαμψη της οικονομίας» εξακολούθησε κομπάζοντας.

Η νίκη, αν δεν αστοχώ, χαρακτηρίζεται λαμπρή, μεγάλη, περιφανής, θριαμβευτική, όμως ποτέ βαριά. 

Βαριά, δεινή, ολοσχερής, ολέθρια, οδυνηρή είναι μόνον η ήττα. 

Με δυο λόγια, πανωλεθρίαμβος. Ασε που ο Πύρρος έπειτα απ' την κατίσχυσή του στο Ασκλον επί των Ρωμαίων σάρκασε οπλίτη που τον συνεχάρη με το αμίμητο: «Μια ακόμα τέτοια νίκη και θα χαθούμε εντελώς».

 Ούτε στο νυχάκι δεν φτάνουν τον Ηπειρώτη ηγεμόνα οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Ολες ανεξαιρέτως πάσχουν από σύνδρομο success stories βασισμένων στο ψέμα και βουτηγμένων στο αίμα.

 [--->]