ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ,ΤΙ;

 

Του Pepe Escobar

Το πρώτο προσχέδιο των εξαιρετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Ρωσία τη Μεγαλύτερη Ημέρα - το Σάββατο 24 Ιουνίου - μας οδηγεί σε ένα εντελώς νέο Κουτί της Πανδώρας.   

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θέλει πολύ να μάθει τι θα γίνει στη συνέχεια. Ας εξετάσουμε τα βασικά κομμάτια της σκακιέρας.

Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπαίνει στο ψητό: υπενθύμισε σε όλους ότι ο τρόπος λειτουργίας του Ηγεμόνα είναι να υποστηρίζει απόπειρες πραξικοπήματος όποτε μπορεί να επωφεληθεί. Αυτό συμβαδίζει με το γεγονός ότι η FSB ερευνά ενεργά αν και πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στη Μεγαλύτερη Ημέρα.

Ο πρόεδρος Πούτιν δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατηγορηματικός:

"Ήθελαν [η Δύση και η Ουκρανία] να σκοτωθούν μεταξύ τους οι Ρώσοι στρατιώτες, να πεθάνουν στρατιώτες και πολίτες, και στο τέλος η Ρωσία να χάσει και η κοινωνία μας να διαλυθεί και να πνιγεί σε μια αιματηρή εμφύλια διαμάχη (...) Έτριβαν τα χέρια τους, ονειρευόμενοι να πάρουν εκδίκηση για τις αποτυχίες τους στο μέτωπο και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης αντεπίθεσης, αλλά υπολόγισαν λάθος".

Η συλλογική Δύση -από τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και κάτω- προσπάθησε μανιωδώς να πάρει αποστάσεις, ακόμη και όταν η CIA διέρρευσε, μέσω του φερέφωνού της, την εφημερίδα Washington Post, ότι γνώριζε για την "εξέγερση".

Η ατζέντα ήταν οδυνηρά προφανής: το Κίεβο, που έχανε σε όλα τα μέτωπα, θα θάβονταν τελετουργικά κάτω από το κάλυμμα του ψεύτικου "εμφυλίου πολέμου" στη Ρωσία.

Δεν υπάρχει κανένα πειστήριο - ακόμα. Αλλά η FSB ακολουθεί διάφορα στοιχεία προκειμένου να αποδείξει πώς η "εξέγερση" στήθηκε από τη CIA/το ΝΑΤΟ. Η θεαματική αποτυχία κάνει την επερχόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου στο Βίλνιους ακόμη πιο θερμή.

Οι Κινέζοι, όπως και ο Λαβρόφ, μπήκαν επίσης στο ψητό: οι Global Times διαβεβαίωσαν ότι η άποψη πως "η εξέγερση της Βάγκνερ αποδυναμώνει την εξουσία του Πούτιν είναι ευσεβής πόθος της Δύσης", με την "ισχυρή ικανότητα αποτροπής" του Κρεμλίνου να αυξάνει περαιτέρω την εξουσία του. Αυτή ακριβώς είναι η ανάγνωση των γεγονότων για την κατάσταση στη Ρωσία.

Οι Κινέζοι κατέληξαν στο συμπέρασμά αυτό μετά την κρίσιμη επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Αντρέι Ρουντένκο, ο οποίος πέταξε αμέσως στο Πεκίνο την Κυριακή 25 Ιουνίου. Έτσι λειτουργεί στην πράξη η σιδηρόφρακτη στρατηγική εταιρική σχέση.

Αναμφισβήτητα την καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τα βασικά στοιχεία της Μεγαλύτερης Ημέρας την έδωσε ο Ροστίσλαβ Ισένκο.

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα χαρεί που,στο τέλος, οι θεατρινισμοί του Πριγκόζιν, άφησαν τη συλλογική Δύση ζαλισμένη, μπερδεμένη και συντετριμμένη: μήπως δεν πίστευαν ότι το όλο θέμα θα εξαπέλυε το απόλυτο χάος μέσα στη ρωσική κοινωνία και το στρατό;

Ακόμα και όταν η ψεύτικη, αστραπιαία "ανταρσία" βρισκόταν σε εξέλιξη, η Ρωσία συνέχισε να σφυροκοπεί τις δυνάμεις του Κιέβου - οι οποίες, παρεμπιπτόντως, άφηναν να εννοηθεί ότι η κύρια φάση της "αντεπίθεσης" θα ξεκινούσε ακριβώς στις 24 Ιουνίου το βράδυ. Αυτό όπως ήταν αναμενόμενο ήταν μια ακόμη μπλόφα.   

Πίσω στην πλευρά των Ρώσων. "Η εξέγερση" - μέρος μιας πολύ περίπλοκης πλοκής - στο τέλος ερμηνεύτηκε ευρέως ως μια ακόμη στρατιωτική επίδειξη (από τον τελετάρχη Πριγκόζιν, όχι από τη συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών της Βάγκνερ). "Η εξέγερση" αποδείχθηκε ένα κόλπο των δημοσίων σχέσεων των δυτικών, μια σειρά από (τελικά ξεθωριασμένες) εικόνες για παγκόσμια κατανάλωση. 

Αλλά τώρα τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν πολύ πιο σοβαρά.

Ο Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, επεσήμανε τον ρόλο που διαδραματίζει ο πάντα αυτοαναγορευόμενος Le Petit Roi, ο Εμανουέλ Μακρόν, ακριβώς δίπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες: "Ο Μακρόν είδε ξεκάθαρα στις εξελίξεις μια ευκαιρία ότι η  Ουκρανία μπορεί να επιφέρει στη Ρωσία ένα στρατηγικό πλήγμα, ένα μάντρα που οι ηγέτες του ΝΑΤΟ το πιστεύουν ακράδαντα".

Έτσι, όπως ακριβώς το Κίεβο και τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, πρόσθεσε ο Λαβρόφ, ο Μακρόν παραμένει μέρος μιας ενιαίας "μηχανής" που εργάζεται εναντίον της Μόσχας. Αυτό συνδέεται με τον Πούτιν, ο οποίος αναφερόμενος στην κυριακάτικη παρέμβαση του Μακρόν είπε ότι "ολόκληρη η δυτική στρατιωτική, οικονομική και πληροφοριακή μηχανή κινείται εναντίον μας".

Και αυτό είναι γεγονός.

Ένα άλλο γεγονός έρχεται να προστεθεί στα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα. 

Ενώ κανείς δεν έδινε σημασία, στην Κοπεγχάγη, διεξήχθη ένα μίνι-συνέδριο αξιωματούχων εθνικής ασφάλειας ακριβώς στις μοιραίες ημέρες 24 και 25 Ιουνίου.

Συζητούσαν για την "ειρήνη στην Ουκρανία". Πρόεδρος δεν ήταν άλλος από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν. 

Παρόντες στη συνάντηση ήταν η Βραζιλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, η Ινδία, ο Καναδάς, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική, η Ιαπωνία, η Ουκρανία - και ο παροιμιώδης ευρωκράτης η μη κυρίαρχη ΕΕ.

Σημειώστε την πλειοψηφία των G7, δίπλα-δίπλα με τρία BRICS και δύο επίδοξα μέλη των BRICS+.

"Ειρήνη στην Ουκρανία" σημαίνει, σε αυτό το πλαίσιο, το λεγόμενο "ειρηνευτικό σχέδιο Ζελένσκι" των 10 σημείων, το οποίο συνεπάγεται την ολοκληρωτική ρωσική στρατηγική ήττα - με την αποκατάσταση της Ουκρανίας εντός των συνόρων του 1991 και την καταβολή κολοσσιαίων "αποζημιώσεων" από τη Μόσχα.

Δεν είναι περίεργο που η Κίνα δεν συμμετείχε σε αυτό. Ωστόσο, τρεις BRICS - αποκαλέστε τους ως τους πιο αδύναμους κρίκους - ήταν εκεί. Οι BRICS και τα υποψήφια μέλη των BRICS+ συνθέτουν τις έξι χώρες “παλάντζες” ("swing states"), τις οποίες θα φλερτάρουν ανελέητα ή/και θα υποβληθούν σε σκληροπυρηνικούς υβριδικούς πολέμους από τον Ηγεμόνα για να "συμπεριφερθούν όπως πρέπει" όταν πρόκειται για την Ουκρανία: η Βραζιλία, η Ινδία, η Νότια Αφρική,η  Τουρκία,η Σαουδική Αραβία και η Ινδονησία.

Μετά, υπάρχει το 11ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, το οποίο ανεβάζει τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας σε ένα εντελώς νέο επίπεδο, όπως πιστοποιεί ο εκτελών χρέη μόνιμου αντιπροσώπου στην ΕΕ, Kirill Logvinov.

Ο Logvinov εξήγησε πώς "οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες σε αυτόν τον πόλεμο (...) Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση από έναν αποτυχημένο αιφνιδιαστικό πόλεμο, ο οποίος λέγεται ότι αποσκοπούσε στην πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημίας στη Ρωσία, σε ένα παιχνίδι πολλών κινήσεων με στόχο την εγκαθίδρυση ενός είδους μακροπρόθεσμου οικονομικού αποκλεισμού κατά της χώρας μας".

Αυτό είναι αμιγώς το έδαφος ενός υβριδικού πολέμου - και οι βασικοί στόχοι είναι οι έξι  χώρες “παλάντζες”. 

Ο Logvinov παρατήρησε πώς "η ΕΕ προτιμά πάντα να χρησιμοποιεί εκβιασμούς και εξαναγκασμό. Δεδομένου ότι η ΕΕ παραμένει ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος πολλών χωρών, και πηγή επενδύσεων και χρηματοδότης, οι Βρυξέλλες έχουν σαφώς αρκετή επιρροή για να ασκήσουν πιέσεις. Έτσι, ο αγώνας της ΕΕ κατά της παράκαμψης των κυρώσεων αναμένεται να είναι μακροχρόνιος και ασυμβίβαστος".

Καλώς ήρθατε λοιπόν στις εξωεδαφικές κυρώσεις, τύπου ΕΕ, με τη μαύρη λίστα εταιρειών από τρίτες χώρες που είναι "ύποπτες" ότι επανεξάγουν απαγορευμένα προϊόντα στη Ρωσία ή ασχολούνται με το εμπόριο πετρελαίου, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών του ρωσικού πετρελαίου.

Ανάμεσα σε τόσες φτηνές συγκινήσεις, ποιος θα είναι ο επόμενος ρόλος του πρωταγωνιστή στη  Μεγαλύτερη Μέρα (του πολέμου) αλλά και πριν; Και αυτό έχει κάποια σημασία;

Οι Κινέζοι μελετητές αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν ότι κατά τις περιόδους αναταραχής της Κίνας -για παράδειγμα, στο τέλος των δυναστειών Χαν και Τανγκ- ο λόγος ήταν πάντα οι πολέμαρχοι που δεν ακολουθούσαν τις εντολές του αυτοκράτορα. 

Οι Γενίτσαροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - οι Βάγκνερ εκείνης της εποχής - προορίζονταν να προστατεύουν τον Σουλτάνο και να διεξάγουν τους πολέμους του. Αυτοί όμως κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα μπορούσε να γίνει Σουλτάνος - όπως οι λεγεωνάριοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα γινόταν Αυτοκράτορας.

Οι συμβουλές των Κινέζων είναι πάντα προφητικές: Πρόσεχε πώς χρησιμοποιείς τους στρατιώτες σου. Βεβαιώσου ότι πιστεύουν σε αυτό για το οποίο πολεμούν. Διαφορετικά, θα γυρίσουν και θα σε δαγκώσουν.

Και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Πριγκοζίν για άλλη μια φορά αλλάζει την ιστορία του (έχει ειδικότητα σαυτό). 

Τώρα ισχυρίζεται ότι στις 23-24 Ιουνίου ήταν απλώς μια απλή "διαδήλωση" για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Ο κύριος στόχος του ήταν να αποδειχθεί η υπεροχή της Βάγκνερ έναντι του ρωσικού στρατού.

Λοιπόν, αυτό το γνώριζαν όλοι: Οι στρατιώτες της Βάγκνερ πολεμούσαν καθημερινά εδώ και πάνω από 10 χρόνια στη Λιβύη, τη Συρία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και την Ουκρανία.

Και γι' αυτό μπορούσε να καυχιέται ότι "η Βάγκνερ προχώρησε  700 χιλιόμετρα χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Αν η Ρωσία τους είχε ζητήσει να είναι επικεφαλής του πολέμου από την αρχή, αυτός θα είχε τελειώσει από τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου 2022".

Ο Πριγκόζιν υπαινίσσεται επίσης μια συμφωνία με τη Λευκορωσία - δημιουργώντας επιπλέον μια ομιχλώδη κατάσταση γύρω από μια πιθανή μεταφορά της Βάγκνερ υπό τη δικαιοδοσία της Λευκορωσίας. Το ΝΑΤΟ είναι ήδη τρομοκρατημένο εκ των προτέρων. Να αναμένετε περισσότερους διογκωμένους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς - που θα επιβληθούν στη σύνοδο κορυφής του Βίλνιους τον επόμενο μήνα.

Στρατόπεδα για τη φιλοξενία τουλάχιστον 8.000 μαχητών της Βάγκνερ στήνονται ήδη στη Λευκορωσία, στην περιοχή του Μογκίλεφ - σύμφωνα με τη "Vyorstka" (Σχέδιο,Διάταξη).

Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό είναι ότι η Λευκορωσία, εδώ και αρκετό καιρό, περίμενε μια πιθανή επίθεση από τη λυσσασμένη Πολωνία. Παράλληλα, όσο κι αν αυτό τρομάζει ακόμα περισσότερο το ΝΑΤΟ, η Μόσχα θα μπορούσε να εξετάσει το άνοιγμα ενός νέου μετώπου μεταξύ του Λβιβ και του Κιέβου. 

Ότι η Βάγκνερ βρίσκεται στη Λευκορωσία έχει νόημα. Ο στρατός της Λευκορωσίας δεν είναι τόσο ισχυρός. Η Βάγκνερ διασφαλίζει το δυτικό μέτωπο της Ρωσίας. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη κόλαση στο ΝΑΤΟ - ακόμη και μεταφορικά, και θα το αναγκάσει να δαπανήσει ακόμη περισσότερα αστρονομικά ποσά. Και η Βάγκνερ μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμια της Λευκορωσίας για να συνεχίσει τις -επανασχεδιασμένες- δραστηριότητές της στη Δυτική Ασία και την Αφρική. 

Όλα όσα συνέβησαν μετά την πιο Μεγαλύτερη Ημέρα είναι μέρος μιας νέας δραματικής ανατροπής σε ένα σήριαλ εν εξελίξει - πολύ πιο συναρπαστικό από ό,τι θα μπορούσε να προσφέρει το Netflix.

Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να περιμένει πραγματικά η πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης δεν είναι άλλη μία φαρσοκωμωδία τύπου Ο καλπασμός των Βαλκυριών. Περιμένουν μια σοβαρή αποξήρανση του σοβιετικού τύπου γραφειοκρατικού βάλτου και μια πραγματική δέσμευση να φτάσει αυτός ο "σχεδόν πόλεμος" στη λογική του κατάληξη το συντομότερο δυνατό.

[----->]

Ο TΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ: ΠΟΙΟΣ ΟΦΕΛΕΙΤΑΙ?

 

https://strategic-culture.org/news/2023/02/10/the-war-of-terror-of-a-rogue-superpower-cui-bono/

του Pepe Escobar

Όλοι όσοι έχουν μυαλό κατάλαβαν ότι το έκανε η Αυτοκρατορία. Τώρα, η έρευνα-βόμβα https://archive.is/Xddcm του Σέιμουρ Χερς (Seymour Hersh) όχι μόνο περιγράφει λεπτομερώς το πώς ανατινάχτηκαν οι Nord Stream 1 και 2, αλλά αναφέρει και ονόματα: από το τοξικό νεοφιλελεύθερο τρίο των οπαδών του Στράους,τους Σάλιβαν,Μπλίνκεν και Νούλαντ μέχρι τον αρχισυντάκτη του Teleprompter (του υποβολέα).

Αναμφισβήτητα το καλύτερο σημείο στην αφήγηση του Χερς είναι ότι βάζει στο κάδρο άμεσα τον Λευκό Οίκο. Η CIA, από την πλευρά της, τη γλιτώνει. Το σύνολο του ρεπορτάζ μπορεί να διαβαστεί ως η ενοχοποίηση ενός αποδιοπομπαίου τράγου. Ενός πολύ εύθραυστου, άθλιου αποδιοπομπαίου τράγου - με αυτά τα απόρρητα έγγραφα στο γκαράζ, τα ατελείωτα απλανή βλέμματα και ακατανόητα μουρμουρητά, και φυσικά όλο αυτό το φρικτό, πολυετές καρουζέλ της οικογενειακής διαφθοράς μέσα και γύρω από την Ουκρανία, που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί πλήρως.

Το ρεπορτάζ του Χερς έτυχε να βγει αμέσως μετά τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία/Συρία. Πρόκειται για έναν σεισμό στην ερευνητική δημοσιογραφία που ακροβατεί πάνω από τις γραμμές ενός ρήγματος και αποκαλύπτει αμέτρητες ρωγμές, ψήγματα αλήθειας που αγωνιούν για λίγο αέρα ανάμεσα στα συντρίμμια.

Αλλά είναι αυτό το μόνο που υπάρχει; Η αφήγηση έχει στέρεες βάσεις από την αρχή μέχρι το τέλος; Ναι και όχι. Πριν απ' όλα, γιατί τώρα; Πρόκειται για μια διαρροή - ουσιαστικά από κάποιον του Βαθέος Κράτους, τη βασική πηγή του Χερς. Αυτό το remix της ταινίας "Βαθύ λαρύγγι" του 21ου αιώνα μπορεί να έχει τρομοκρατηθεί από την τοξικότητα του συστήματος, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει πως ό,τι κι αν πει, δεν θα έχει συνέπειες.

Το δειλό Βερολίνο -που αγνοούσε τα πάντα σχετικά με την επιχείριση- κατάπιε τη γλώσσα του. Άλλωστε η πράσινη ομάδα εκστατιάστηκε, γιατί η τρομοκρατική επίθεση προώθησε τη μεσαιωνική ατζέντα της αποβιομηχάνισης. Παράλληλα, ως έξτρα μπόνους, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι υποτελείς παίρνουν μία ακόμα επιβεβαίωση ότι αυτή είναι η μοίρα που τους περιμένει αν δεν ακολουθήσουν τη φωνή του αφέντη τους.

Η αφήγηση του Χερς δείχνει τους Νορβηγούς ως βασικό συνεργό της τρομοκρατίας αλλά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: ο Στόλτεμπεργκ του ΝΑΤΟ είναι ένα από τα ατού της CIA εδώ και μισό ίσως αιώνα. Και το Όσλο είχε φυσικά τα δικά του κίνητρα για να συμμετάσχει στη συμφωνία: να εισπράξει πολλά επιπλέον μετρητά πουλώντας όση ενέργεια του περίσσευε στους απελπισμένους Ευρωπαίους πελάτες.

Ένα μικρό πρόβλημα στην αφήγηση είναι ότι η Νορβηγία, σε αντίθεση με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, δεν διαθέτει ακόμη κανένα επιχειρησιακό P-8 Poseidon. Αυτό που ήταν γνωστό  εκείνη την εποχή είναι ότι ένα αμερικανικό P-8 πηγαινοερχόταν – με ανεφοδιασμό στον αέρα - από τις ΗΠΑ στο νησί Μπόρνχολμ της Νορβηγίας.

Ένα κραυγαλέο σημείο είναι ότι ο Χερς – ή μάλλον, η βασική πηγή του – έβγαλε εντελώς την MI6 από το κάδρο. Εκείνη την εποχή η SVR, η ρωσική αντικατασκοπεία, είχε στρέψει την προσοχή της, σαν λέιζερ , πάνω στην MI6, και στους Πολωνούς. Αυτό που εξακολουθεί να επιβεβαιώνει την αφήγηση είναι ότι το δίδυμο πίσω από τον "Μπάιντεν" παρείχε τον σχεδιασμό, τις πληροφορίες και συντόνισε την υλικοτεχνική υποδομή, ενώ η τελική πράξη -στην προκειμένη περίπτωση μια σημαδούρα σόναρ που πυροδότησε τα εκρηκτικά C4- μπορεί να εκτελέστηκε από τους Νορβηγούς υποτελείς.

Το πρόβλημα είναι ότι η σημαδούρα μπορεί να έπεσε από ένα αμερικανικό P-8. Και δεν υπάρχει τίποτα που να εξηγεί γιατί ένα από τα τμήματα του Nord Stream 2 έμεινε άθικτο.

Ο τρόπος λειτουργίας του Χερς είναι απαράμιλλος. Από τη σκοπιά ενός ξένου ανταποκριτή, είναι εύκολο για κάποιον σαν εμένα να καταλάβει πώς χρησιμοποιεί ανώνυμες πηγές και πώς έχει πρόσβαση -και προστατεύει- τον μεγάλο κατάλογο των επαφών του: η εμπιστοσύνη λειτουργεί αμφίδρομα. Το ιστορικό του είναι απαράμιλλο.

Αλλά φυσικά παραμένει η εξής πιθανότητα : τι γίνεται σε περίπτωση που τον ''δουλεύουν''; Πρόκειται απλώς για μια κλειστή παρέα; Άλλωστε, η αφήγηση ταλαντεύεται πολύ μεταξύ λεπτών λεπτομερειών και αρκετών αδιεξόδων, κάνοντας συνεχώς αναφορά σε ένα τεράστιο σύνολο εγγράφων και πάρα πολλούς ανθρώπους στο κύκλωμα – ένα γεγονός που συνεπάγεται υπερβολικό ρίσκο.

Το ότι η CIA διστάζει πάρα πολύ να προχωρήσει σε δολοφονία είναι κόκκινος συναγερμός σε όλη την αφήγηση - ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι οι ιδανικοί βατραχάνθρωποι για μια τέτοια επιχείρηση θα έπρεπε να προέρχονται από το Τμήμα Ειδικών Δραστηριοτήτων της CIA και όχι από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΡΩΣΙΑ;

Αναμφισβήτητα ολόκληρος ο πλανήτης σκέφτεται ποια θα είναι η ρωσική απάντηση.

Εξετάζοντας τη σκακιέρα, αυτό που βλέπει το Κρεμλίνο και το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι η Μέρκελ να ομολογεί ότι το Μινσκ 2 ήταν απλώς ένα τέχνασμα. Την επίθεση της Αυτοκρατορίας στους Nord Streams (έχουν την εικόνα, αλλά μπορεί να μην έχουν όλες τις εσωτερικές λεπτομέρειες που δίνει η πηγή του Χερς).Τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπένετ να καταγράφει λεπτομερώς πώς οι Αγγλοαμερικανοί σκότωσαν πέρυσι στην Κωνσταντινούπολη την ειρηνευτική διαδικασία για την Ουκρανία που βρισκόταν σε καλό δρόμο

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ξεκαθάρισε πως όταν πρόκειται για πυρηνικές διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς, κάθε προτεινόμενη χειρονομία καλής θέλησης είναι "αδικαιολόγητη, άκαιρη και περιττή".

Το υπουργείο, σκόπιμα και με τρόπο κάπως ανησυχητικό, ήταν πολύ ασαφές σε ένα κομβικό ζήτημα: " στρατηγικοί στόχοι πυρηνικών δυνάμεων" που δέχθηκαν επίθεση από το Κίεβο - με τη βοήθεια των Αμερικανών. Οι επιθέσεις αυτές μπορεί να αφορούσαν "στρατιωτικο-τεχνικές και πληροφοριακές-κατασκοπευτικές" πτυχές.

Σε ότι αφορά τον Παγκόσμιο Νότο, αυτό που βγαίνει από το δημοσίευμα του Χερς είναι μια Υπερδύναμη του Κακού, με τεράστια αιματοβαμμένα κόκκινα γράμματα, ως κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας: ο τελετουργικός ενταφιασμός - στον βυθό της Βαλτικής Θάλασσας - του διεθνούς δικαίου, και του κακόγουστου υποκατάστατου της Αυτοκρατορίας,  "η παγκόσμια τάξη με βάση κανόνες ".

Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να προσδιοριστεί πλήρως ποιο κομμάτι του Βαθέως Κράτους μπορεί να χρησιμοποίησε τον Χερς για να προωθήσει την ατζέντα της. Φυσικά και αυτός το γνωρίζει - αλλά αυτό δεν θα ήταν ποτέ αρκετό για να τον κρατήσει μακριά από μια έρευνα βόμβα (τρεις μήνες σκληρής δουλειάς). Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ θα κάνουν τα πάντα για να καταστείλουν, να λογοκρίνουν, να εξευτελίσουν και να αγνοήσουν την έκθεσή του- αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο εξαπλώνεται ήδη σαν πυρκαγιά.

Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ μιλάει πλέον ανοιχτά, όπως και ο Μεντβέντεφ, καταγγέλλοντας ότι οι ΗΠΑ έχουν "εξαπολύσει έναν ολοκληρωτικό υβριδικό πόλεμο" εναντίον της Ρωσίας, με τις δύο πυρηνικές δυνάμεις να βρίσκονται πλέον σε πορεία άμεσης αντιπαράθεσης. Και καθώς η Ουάσινγκτον έχει διακηρυγμένο στόχο τη "στρατηγική ήττα" της Ρωσίας και έχει μετατρέψει τις διμερείς σχέσεις σε πύρινη σφαίρα, δεν μπορεί πλέον να υπάρξει "business as usual".

Η ρωσική "απάντηση" - και πριν το ρεπορτάζ του Χερς - ήταν σε εντελώς άλλο επίπεδο:  απο-δολαριοποίηση σε εξέλιξη σε όλο το φάσμα, από την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση έως τους BRICS και ακόμα πιο πέρα, και πλήρης αναπροσανατολισμός του εμπορίου προς την Ευρασία και άλλα μέρη του Παγκόσμιου Νότου. Η Ρωσία δημιουργεί σταθερές συνθήκες για περαιτέρω σταθερότητα, προβλέποντας ήδη το αναπόφευκτο: την ώρα να αντιμετωπίσει μετωπικά το ΝΑΤΟ.

Όσο για την ταχύτητα αντίδρασης, τα γεγονότα στο πεδίο των μαχών δείχνουν ότι η Ρωσία συντρίβει  τον αμερικανικό/νατοϊκό στρατό δια αντιπροσώπων με τρόπο πλήρους στρατηγικής ασάφειας ( full Strategic Ambiguity mode). Η τρομοκρατική επίθεση στα Nord Streams φυσικά θα παραμονεύει πάντα στο παρασκήνιο. Θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αλλά αυτό θα γίνει σε χρόνο, τρόπο και τόπο που θα επιλέξει η ίδια η Ρωσία.