Του Pepe Escobar
Το πρώτο προσχέδιο των εξαιρετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Ρωσία τη Μεγαλύτερη Ημέρα - το Σάββατο 24 Ιουνίου - μας οδηγεί σε ένα εντελώς νέο Κουτί της Πανδώρας.
Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θέλει πολύ να μάθει τι θα γίνει στη συνέχεια. Ας εξετάσουμε τα βασικά κομμάτια της σκακιέρας.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπαίνει στο ψητό: υπενθύμισε σε όλους ότι ο τρόπος λειτουργίας του Ηγεμόνα είναι να υποστηρίζει απόπειρες πραξικοπήματος όποτε μπορεί να επωφεληθεί. Αυτό συμβαδίζει με το γεγονός ότι η FSB ερευνά ενεργά αν και πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στη Μεγαλύτερη Ημέρα.
Ο πρόεδρος Πούτιν δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατηγορηματικός:
"Ήθελαν [η Δύση και η Ουκρανία] να σκοτωθούν μεταξύ τους οι Ρώσοι στρατιώτες, να πεθάνουν στρατιώτες και πολίτες, και στο τέλος η Ρωσία να χάσει και η κοινωνία μας να διαλυθεί και να πνιγεί σε μια αιματηρή εμφύλια διαμάχη (...) Έτριβαν τα χέρια τους, ονειρευόμενοι να πάρουν εκδίκηση για τις αποτυχίες τους στο μέτωπο και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης αντεπίθεσης, αλλά υπολόγισαν λάθος".
Η συλλογική Δύση -από τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και κάτω- προσπάθησε μανιωδώς να πάρει αποστάσεις, ακόμη και όταν η CIA διέρρευσε, μέσω του φερέφωνού της, την εφημερίδα Washington Post, ότι γνώριζε για την "εξέγερση".
Η ατζέντα ήταν οδυνηρά προφανής: το Κίεβο, που έχανε σε όλα τα μέτωπα, θα θάβονταν τελετουργικά κάτω από το κάλυμμα του ψεύτικου "εμφυλίου πολέμου" στη Ρωσία.
Δεν υπάρχει κανένα πειστήριο - ακόμα. Αλλά η FSB ακολουθεί διάφορα στοιχεία προκειμένου να αποδείξει πώς η "εξέγερση" στήθηκε από τη CIA/το ΝΑΤΟ. Η θεαματική αποτυχία κάνει την επερχόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου στο Βίλνιους ακόμη πιο θερμή.
Οι Κινέζοι, όπως και ο Λαβρόφ, μπήκαν επίσης στο ψητό: οι Global Times διαβεβαίωσαν ότι η άποψη πως "η εξέγερση της Βάγκνερ αποδυναμώνει την εξουσία του Πούτιν είναι ευσεβής πόθος της Δύσης", με την "ισχυρή ικανότητα αποτροπής" του Κρεμλίνου να αυξάνει περαιτέρω την εξουσία του. Αυτή ακριβώς είναι η ανάγνωση των γεγονότων για την κατάσταση στη Ρωσία.
Οι Κινέζοι κατέληξαν στο συμπέρασμά αυτό μετά την κρίσιμη επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Αντρέι Ρουντένκο, ο οποίος πέταξε αμέσως στο Πεκίνο την Κυριακή 25 Ιουνίου. Έτσι λειτουργεί στην πράξη η σιδηρόφρακτη στρατηγική εταιρική σχέση.
Αναμφισβήτητα την καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τα βασικά στοιχεία της Μεγαλύτερης Ημέρας την έδωσε ο Ροστίσλαβ Ισένκο.
Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα χαρεί που,στο τέλος, οι θεατρινισμοί του Πριγκόζιν, άφησαν τη συλλογική Δύση ζαλισμένη, μπερδεμένη και συντετριμμένη: μήπως δεν πίστευαν ότι το όλο θέμα θα εξαπέλυε το απόλυτο χάος μέσα στη ρωσική κοινωνία και το στρατό;
Ακόμα και όταν η ψεύτικη, αστραπιαία "ανταρσία" βρισκόταν σε εξέλιξη, η Ρωσία συνέχισε να σφυροκοπεί τις δυνάμεις του Κιέβου - οι οποίες, παρεμπιπτόντως, άφηναν να εννοηθεί ότι η κύρια φάση της "αντεπίθεσης" θα ξεκινούσε ακριβώς στις 24 Ιουνίου το βράδυ. Αυτό όπως ήταν αναμενόμενο ήταν μια ακόμη μπλόφα.
Πίσω στην πλευρά των Ρώσων. "Η εξέγερση" - μέρος μιας πολύ περίπλοκης πλοκής - στο τέλος ερμηνεύτηκε ευρέως ως μια ακόμη στρατιωτική επίδειξη (από τον τελετάρχη Πριγκόζιν, όχι από τη συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών της Βάγκνερ). "Η εξέγερση" αποδείχθηκε ένα κόλπο των δημοσίων σχέσεων των δυτικών, μια σειρά από (τελικά ξεθωριασμένες) εικόνες για παγκόσμια κατανάλωση.
Αλλά τώρα τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν πολύ πιο σοβαρά.
Ο Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, επεσήμανε τον ρόλο που διαδραματίζει ο πάντα αυτοαναγορευόμενος Le Petit Roi, ο Εμανουέλ Μακρόν, ακριβώς δίπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες: "Ο Μακρόν είδε ξεκάθαρα στις εξελίξεις μια ευκαιρία ότι η Ουκρανία μπορεί να επιφέρει στη Ρωσία ένα στρατηγικό πλήγμα, ένα μάντρα που οι ηγέτες του ΝΑΤΟ το πιστεύουν ακράδαντα".
Έτσι, όπως ακριβώς το Κίεβο και τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, πρόσθεσε ο Λαβρόφ, ο Μακρόν παραμένει μέρος μιας ενιαίας "μηχανής" που εργάζεται εναντίον της Μόσχας. Αυτό συνδέεται με τον Πούτιν, ο οποίος αναφερόμενος στην κυριακάτικη παρέμβαση του Μακρόν είπε ότι "ολόκληρη η δυτική στρατιωτική, οικονομική και πληροφοριακή μηχανή κινείται εναντίον μας".
Και αυτό είναι γεγονός.
Ένα άλλο γεγονός έρχεται να προστεθεί στα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα.
Ενώ κανείς δεν έδινε σημασία, στην Κοπεγχάγη, διεξήχθη ένα μίνι-συνέδριο αξιωματούχων εθνικής ασφάλειας ακριβώς στις μοιραίες ημέρες 24 και 25 Ιουνίου.
Συζητούσαν για την "ειρήνη στην Ουκρανία". Πρόεδρος δεν ήταν άλλος από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν.
Παρόντες στη συνάντηση ήταν η Βραζιλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, η Ινδία, ο Καναδάς, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική, η Ιαπωνία, η Ουκρανία - και ο παροιμιώδης ευρωκράτης η μη κυρίαρχη ΕΕ.
Σημειώστε την πλειοψηφία των G7, δίπλα-δίπλα με τρία BRICS και δύο επίδοξα μέλη των BRICS+.
"Ειρήνη στην Ουκρανία" σημαίνει, σε αυτό το πλαίσιο, το λεγόμενο "ειρηνευτικό σχέδιο Ζελένσκι" των 10 σημείων, το οποίο συνεπάγεται την ολοκληρωτική ρωσική στρατηγική ήττα - με την αποκατάσταση της Ουκρανίας εντός των συνόρων του 1991 και την καταβολή κολοσσιαίων "αποζημιώσεων" από τη Μόσχα.
Δεν είναι περίεργο που η Κίνα δεν συμμετείχε σε αυτό. Ωστόσο, τρεις BRICS - αποκαλέστε τους ως τους πιο αδύναμους κρίκους - ήταν εκεί. Οι BRICS και τα υποψήφια μέλη των BRICS+ συνθέτουν τις έξι χώρες “παλάντζες” ("swing states"), τις οποίες θα φλερτάρουν ανελέητα ή/και θα υποβληθούν σε σκληροπυρηνικούς υβριδικούς πολέμους από τον Ηγεμόνα για να "συμπεριφερθούν όπως πρέπει" όταν πρόκειται για την Ουκρανία: η Βραζιλία, η Ινδία, η Νότια Αφρική,η Τουρκία,η Σαουδική Αραβία και η Ινδονησία.
Μετά, υπάρχει το 11ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, το οποίο ανεβάζει τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας σε ένα εντελώς νέο επίπεδο, όπως πιστοποιεί ο εκτελών χρέη μόνιμου αντιπροσώπου στην ΕΕ, Kirill Logvinov.
Ο Logvinov εξήγησε πώς "οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες σε αυτόν τον πόλεμο (...) Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση από έναν αποτυχημένο αιφνιδιαστικό πόλεμο, ο οποίος λέγεται ότι αποσκοπούσε στην πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημίας στη Ρωσία, σε ένα παιχνίδι πολλών κινήσεων με στόχο την εγκαθίδρυση ενός είδους μακροπρόθεσμου οικονομικού αποκλεισμού κατά της χώρας μας".
Αυτό είναι αμιγώς το έδαφος ενός υβριδικού πολέμου - και οι βασικοί στόχοι είναι οι έξι χώρες “παλάντζες”.
Ο Logvinov παρατήρησε πώς "η ΕΕ προτιμά πάντα να χρησιμοποιεί εκβιασμούς και εξαναγκασμό. Δεδομένου ότι η ΕΕ παραμένει ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος πολλών χωρών, και πηγή επενδύσεων και χρηματοδότης, οι Βρυξέλλες έχουν σαφώς αρκετή επιρροή για να ασκήσουν πιέσεις. Έτσι, ο αγώνας της ΕΕ κατά της παράκαμψης των κυρώσεων αναμένεται να είναι μακροχρόνιος και ασυμβίβαστος".
Καλώς ήρθατε λοιπόν στις εξωεδαφικές κυρώσεις, τύπου ΕΕ, με τη μαύρη λίστα εταιρειών από τρίτες χώρες που είναι "ύποπτες" ότι επανεξάγουν απαγορευμένα προϊόντα στη Ρωσία ή ασχολούνται με το εμπόριο πετρελαίου, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών του ρωσικού πετρελαίου.
Ανάμεσα σε τόσες φτηνές συγκινήσεις, ποιος θα είναι ο επόμενος ρόλος του πρωταγωνιστή στη Μεγαλύτερη Μέρα (του πολέμου) αλλά και πριν; Και αυτό έχει κάποια σημασία;
Οι Κινέζοι μελετητές αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν ότι κατά τις περιόδους αναταραχής της Κίνας -για παράδειγμα, στο τέλος των δυναστειών Χαν και Τανγκ- ο λόγος ήταν πάντα οι πολέμαρχοι που δεν ακολουθούσαν τις εντολές του αυτοκράτορα.
Οι Γενίτσαροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - οι Βάγκνερ εκείνης της εποχής - προορίζονταν να προστατεύουν τον Σουλτάνο και να διεξάγουν τους πολέμους του. Αυτοί όμως κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα μπορούσε να γίνει Σουλτάνος - όπως οι λεγεωνάριοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέληξαν να αποφασίζουν ποιος θα γινόταν Αυτοκράτορας.
Οι συμβουλές των Κινέζων είναι πάντα προφητικές: Πρόσεχε πώς χρησιμοποιείς τους στρατιώτες σου. Βεβαιώσου ότι πιστεύουν σε αυτό για το οποίο πολεμούν. Διαφορετικά, θα γυρίσουν και θα σε δαγκώσουν.
Και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Πριγκοζίν για άλλη μια φορά αλλάζει την ιστορία του (έχει ειδικότητα σαυτό).
Τώρα ισχυρίζεται ότι στις 23-24 Ιουνίου ήταν απλώς μια απλή "διαδήλωση" για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Ο κύριος στόχος του ήταν να αποδειχθεί η υπεροχή της Βάγκνερ έναντι του ρωσικού στρατού.
Λοιπόν, αυτό το γνώριζαν όλοι: Οι στρατιώτες της Βάγκνερ πολεμούσαν καθημερινά εδώ και πάνω από 10 χρόνια στη Λιβύη, τη Συρία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και την Ουκρανία.
Και γι' αυτό μπορούσε να καυχιέται ότι "η Βάγκνερ προχώρησε 700 χιλιόμετρα χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Αν η Ρωσία τους είχε ζητήσει να είναι επικεφαλής του πολέμου από την αρχή, αυτός θα είχε τελειώσει από τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου 2022".
Ο Πριγκόζιν υπαινίσσεται επίσης μια συμφωνία με τη Λευκορωσία - δημιουργώντας επιπλέον μια ομιχλώδη κατάσταση γύρω από μια πιθανή μεταφορά της Βάγκνερ υπό τη δικαιοδοσία της Λευκορωσίας. Το ΝΑΤΟ είναι ήδη τρομοκρατημένο εκ των προτέρων. Να αναμένετε περισσότερους διογκωμένους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς - που θα επιβληθούν στη σύνοδο κορυφής του Βίλνιους τον επόμενο μήνα.
Στρατόπεδα για τη φιλοξενία τουλάχιστον 8.000 μαχητών της Βάγκνερ στήνονται ήδη στη Λευκορωσία, στην περιοχή του Μογκίλεφ - σύμφωνα με τη "Vyorstka" (Σχέδιο,Διάταξη).
Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό είναι ότι η Λευκορωσία, εδώ και αρκετό καιρό, περίμενε μια πιθανή επίθεση από τη λυσσασμένη Πολωνία. Παράλληλα, όσο κι αν αυτό τρομάζει ακόμα περισσότερο το ΝΑΤΟ, η Μόσχα θα μπορούσε να εξετάσει το άνοιγμα ενός νέου μετώπου μεταξύ του Λβιβ και του Κιέβου.
Ότι η Βάγκνερ βρίσκεται στη Λευκορωσία έχει νόημα. Ο στρατός της Λευκορωσίας δεν είναι τόσο ισχυρός. Η Βάγκνερ διασφαλίζει το δυτικό μέτωπο της Ρωσίας. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη κόλαση στο ΝΑΤΟ - ακόμη και μεταφορικά, και θα το αναγκάσει να δαπανήσει ακόμη περισσότερα αστρονομικά ποσά. Και η Βάγκνερ μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμια της Λευκορωσίας για να συνεχίσει τις -επανασχεδιασμένες- δραστηριότητές της στη Δυτική Ασία και την Αφρική.
Όλα όσα συνέβησαν μετά την πιο Μεγαλύτερη Ημέρα είναι μέρος μιας νέας δραματικής ανατροπής σε ένα σήριαλ εν εξελίξει - πολύ πιο συναρπαστικό από ό,τι θα μπορούσε να προσφέρει το Netflix.
Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να περιμένει πραγματικά η πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης δεν είναι άλλη μία φαρσοκωμωδία τύπου Ο καλπασμός των Βαλκυριών. Περιμένουν μια σοβαρή αποξήρανση του σοβιετικού τύπου γραφειοκρατικού βάλτου και μια πραγματική δέσμευση να φτάσει αυτός ο "σχεδόν πόλεμος" στη λογική του κατάληξη το συντομότερο δυνατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου