ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!

Για τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, που ξεπερνάει πλέον σε υποτέλεια προς την Τρόικα και επικινδυνότητα για τους εργαζόμενους τον Παπακωνσταντίνου και τον Χαρδούβελη, οι τέσσερις τροπολογίες που μπήκαν για ψήφιση στη Βουλή άρον – άρον την Πέμπτη δεν ήταν τίποτε άλλο από «διευκρινιστικές αλλαγές», με βάση τα δικά του λόγια από το βήμα της Βουλής.

Έλεγε ψέματα ! 

Όπως ψέματα έλεγε όταν υποσχόταν πως δε θα πειραχτεί το αφορολόγητο,

 όπως πάλι έλεγε ψέματα όταν διαβεβαίωνε σε συνέντευξη Τύπου μετά τη συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 24 Μαΐου ότι η αξιολόγηση είχε κλείσει.

 Η αξιολόγηση για την εκταμίευση της πρώτης δόσης ύψους 7,5 δισ. της δόσης ύψους 10,3 δισ. δεν έκλεισε και μάρτυρας είναι οι τέσσερις (ν)τροπολογίες που κατόπιν υπόδειξης της Τρόικας έφερε αδιαμαρτύρητα προς ψήφιση η κυβέρνηση για να κλείσει η πρώτη δόση της αξιολόγησης, που κατά τ’ άλλα παραμένει ανοιχτή μέχρι να εκταμιευθεί ολόκληρο το ποσό.

 Δηλαδή μέχρι το φθινόπωρο! 

Μάρτυρας επίσης είναι η άρνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να επαναφέρει την εξαίρεση αποδοχής των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρων για τη χρηματοδότηση των κατεστραμμένων ελληνικών τραπεζών που είχε καταργήσει στις 5 Φεβρουαρίου 2015 κι η μετάθεση της σχετικής απόφασης μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Πιθανά στη συνεδρίαση της 22ας Ιουνίου 2016.

 Μέχρι τότε «σκάστε και ψηφίζετε» λένε οι πιστωτές στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Οι τέσσερις ντροπολογίες, που ακολούθησαν τα δύο πολυνομοσχέδια κάθε άλλο παρά διευκρινιστικό χαρακτήρα διαθέτουν. Επιταχύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, κάνουν πιο αντιλαϊκή τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση και κάνουν πιο ασφυκτικό το πλαίσιο λειτουργίας του κόφτη δημοσίων δαπανών. Πιο αναλυτικά…

Προς επιβεβαίωση των φημών ότι η πώληση του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) έχει ήδη συμφωνηθεί, μειώνεται από 5 σε 4 μήνες το χρονικό όριο εντός του οποίου θα διεξαχθεί η διαγωνιστική διαδικασία για την ανάδειξη στρατηγικού επενδυτή στον οποίο θα μεταβιβαστούν οι μετοχές του ΑΔΜΗΕ.

Επίσης καθορίζεται σε μόλις 2 εβδομάδες το χρονικό διάστημα εντός του οποίου η ΔΕΗ θα λάβει γνωμοδότηση από διεθνή ανεξάρτητο εκτιμητή «περί του δικαίου και ευλόγου του προσφερόμενου τιμήματος και περί της αντικειμενικότητας και διαφάνειας της διαγωνιστικής διαδικασίας, προκειμένου να προβεί στη σύναψη αγοραπωλησίας μετοχών με τον προτιμητέο στρατηγικό επενδυτή».

 Εδώ προφανώς, ο στρατηγικός επενδυτής διάβασε το νόμο 4389/2016 που ψηφίστηκε (όπου στην παρ. 2 του άρθρου 144 αναφέρεται γενικά πως «πριν την ανάδειξη του στρατηγικού επενδυτή η ΔΕΗ ΑΕ θα έχει λάβει γνωμοδότηση από διεθνή ανεξάρτητο εκτιμητή…») και υπό το φόβο η διαδικασία μπορεί να τραβήξει σε μάκρος έστειλε στον Τσακαλώτο και τον Σκουρλέτη την αλλαγή, που την ενσωμάτωσαν ατόφια στη δεύτερη τροπολογία.

 Επομένως η «διευκρινιστική αλλαγή», είναι ουσιαστικότατη, καθώς επιταχύνει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, όπως προβλεπόταν στο μνημόνιο Τσίπρα.

Οι πιστωτές θα αποφασίζουν για τον «κόφτη» δημοσίων δαπανών!

Η δεύτερη «διευκρινιστική αλλαγή» του Τσακαλώτου αφορά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα κι ως αποτέλεσμα έχει την μείωση των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων και την αντίστοιχη ελάφρυνση των δημόσιων οικονομικών. Επίσης την απώλεια εσόδων του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης από την κατάργηση πόρων ασφαλιστικών ταμείων που εντάχθηκαν στον ΕΦΚΑ, ύψους μάλιστα 15 εκ. ευρώ, όπως αναφέρεται στη σελίδα 19 της πρώτης τροπολογίας. 

Προβλέπεται ακόμη «εξοικονόμηση δαπάνης από την καταβολή μικρότερου ύψους σύνταξης σε εργαζόμενο συνταξιούχο του δημοσίου λόγω υπολογισμού του ποσού περικοπής, σύμφωνα με το ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά». 

Αλλάζουν δηλαδή επί τα χείρω τη βάση υπολογισμού της σύνταξης. Μείωση στις συντάξεις θα επέλθει επίσης κι από την κατάργηση μιας ευνοϊκής διάταξης βάσει της οποίας κατά τη συγκεφαλαίωση του συντάξιμου χρόνου των αποκαλούμενων νέων ασφαλισμένων (αυτών δηλαδή που ασφαλίστηκαν μετά την 1/1/1993) διάστημα ίσο τουλάχιστον προς 6 μήνες λογιζόταν ως έτος. 

Διευκρινίσεις ωστόσο παρέχονται για την «επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος τμήματος ή συνόλου ΕΚΑΣ» που «γίνεται με συμψηφιστικό επανυπολογισμό της σύνταξης του δικαιούχου σε δώδεκα μηνιαίες δόσεις».

 Μόνο που ούτε κι αυτή η διευκρίνιση είναι τόσο αθώα κι αδιάφορη για τα συμφέροντα των συνταξιούχων, όπως αποδεικνύει η πρόβλεψη για σωρευτική εξοικονόμηση από την περικοπή του ΕΚΑΣ φέτος έως το 2019 (καθώς από το 2020 καταργείται το ΕΚΑΣ) ποσού ύψους 853 εκ. ευρώ. Εναντίον των ασφαλισμένων είναι, μεταξύ πολλών άλλων, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του εφάπαξ καθώς πλέον δεν θα συνυπολογίζονται τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας όπως συνέβαινε μέχρι πρόσφατα.

Καθόλου διακοσμητική δεν είναι κι η αλλαγή που έρχεται στη λειτουργία του «κόφτη», βάσει του οποίου θα επέρχονται αυτόματες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες κάθε φορά που θα παρατηρείται απόκλιση από το στόχο δημιουργίας πλεονάσματος, χωρίς μάλιστα να ερωτάται η Βουλή.

 Πώς μετά να μην εξυμνεί ο Ντάιζελμπλουμ τον Τσίπρα, όπως έκανε στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σε επτά ευρωπαϊκές εφημερίδες επαινώντας τον έλληνα πρωθυπουργό ότι καταφέρνει να περνάει αντιλαϊκά μέτρα και παρόλα αυτά να παραμένει στην εξουσία; 

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛαίοι παπατζήδες, στην τέταρτη τροπολογία του άρθρου με τίτλο «τροποποίηση διατάξεων για τον αυτόματο μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής προϋπολογισμού της κυβέρνησης» η φράση «ύστερα από ειδική διαβούλευση με τους θεσμούς» αντικαθίσταται με τη φράση «κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς».

Το υπονοούμενο είναι …σαφές! Η προηγούμενη διατύπωση (περί διαβούλευσης) άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο η κυβέρνηση και οι πιστωτές να διαβουλευθούν και λόγω έλλειψης συμφωνίας η κυβέρνηση να ψηφίσει τη δική της ερμηνεία για τις περικοπές. 

Ενδεχόμενο που προφανώς δεν αφορά τα ασπόνδυλα του ΣΥΡΙΖΑ που υπογράφουν ό,τι να ‘ναι αρκεί να πέφτει ο μισθός και τα λοιπά «καλούδια» της εξουσίας.

 Με τη φράση όμως «κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς» η αποδοχή των πιστωτών αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για τα κονδύλια επάνω στα οποία θα πέσει ο πέλεκυς των περικοπών. Με άλλα λόγια οι πιστωτές θα αποφασίζουν, καθώς πλέον έχουμε εμπειρία για το τι σημαίνει συμφωνία και διαπραγματεύσεις.

Τέλος, αποφασισμένη είναι η κυβέρνηση να παραδώσει στους τοκογλύφους, που νομιμοποιούνται κάτω από τον τίτλο της δευτερογενούς αγοράς δανείων, και τα δάνεια που είχαν συναφθεί με εγγύηση του δημοσίου κι η αξία τους ανέρχεται σε 13,7 δισ. ευρώ. Πρόκειται για δάνεια που είχαν δοθεί σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (γι’ αυτό έμπαινε εγγυητής το δημόσιο!) και αφορούν πυρόπληκτους (όπως της Ηλείας), σεισμόπληκτους κι επίσης ΔΕΚΟ και ΟΤΑ!

Η προθυμία που επέδειξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίσει όλα τα μέτρα που ζητήθηκαν από τους πιστωτές δεν εξασφαλίζει ότι σταματούν οι απαιτήσεις τους.

Μάρτυρας είναι οι πιέσεις που ήδη ασκούνται: Άμεσα, για να δοθεί το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού στον Λάτση και ποινική ασυλία στα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου υπερ-ταμείου έτσι ώστε όσα και να βάλουν στην τσέπη να μην κινδυνεύουν να διωχθούν και μακροπρόθεσμα για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην κατεύθυνση ελαστικοποίησης και κυρίως της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων (πάγιο αίτημα των τραπεζιτών) και της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Είναι ένα αίτημα που ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση ακόμη κι αυτού του βασικού μισθού, όπως έδειξε κι η επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα της Θεσσαλονίκης, με την επωνυμία Τουριστικές Οικοδομικές Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ (ΤΟΞΕ ΑΕ) και την …αμέριστη βοήθεια μιας «ένωσης προσώπων», που αποτελεί εργοδοτικό «σωματείο», προβλέποντας μισθό και ημερομίσθιο 500 και 20 ευρώ, αντιστοίχως, μικτά!

Δε χρειάζεται ωστόσο να δούμε τα επόμενα για να συμπεράνουμε πόσο επιζήμια είναι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τους εργαζόμενους. Το γεγονός ότι η συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση ήταν «ό,τι καλύτερο μπορούσε να πετύχει δεδομένων των συσχετισμών», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός στη χθεσινή του συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών δεν μειώνει τις εγκληματικές ευθύνες του για την μείωση του βιοτικού επιπέδου που φέρνει η μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την αύξηση των έμμεσων φόρων και τόσα άλλα.

 Άλλωστε δεν είναι μόνο Τσίπρας. Και ο Παπανδρέου, και ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς κι αυτοί υπέγραψαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να πετύχουν δεδομένων των συνθηκών…  Αυτό ωστόσο δεν του γλίτωσε από το μίσος της κοινωνίας…

Ο Τσίπρας γιατί να γλιτώσει;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 5 Ιουνίου 2016 

[--->]