Ραγδαία φτωχοποίηση για τους πολλούς φέρνουν τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή

 Κανονικά, αν η ΕΕ δεν είχε τυφλωθεί από αυτό το ιδιότυπο κράμα φονταμενταλισμού της αγοράς και ταξικού κλιματικού φοντεμανταλισμού έπρεπε να ανακήρυττε το χρηματιστήριο ρύπων ως το πιο αποτυχημένο εγχείρημα που έχει υλοποιηθεί ποτέ. Μάρτυρας οι αλλεπάλληλες αποφάσεις επανενεργοποίησης των μονάδων άνθρακα σε όλη την Ευρώπη τους τελευταίους μήνες και ο τριπλασιασμός της τιμής των ρύπων σε ενάμισι χρόνο!

Αντί λοιπόν να καταργήσουν το χρηματιστήριο ρύπων επεκτείνουν το πεδίο δράσης του (συμπεριλαμβάνοντας στις διατάξεις ακόμη και κλάδους οι οποίοι εξαιρούνταν, που σημαίνει κι άλλες αυξήσεις) ενώ δημιουργούν κι άλλα χρηματιστήρια για να αυξήσουν την τιμή στα καύσιμα κίνησης και θέρμανσης. Το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι κάθε είδους εισιτήριο (από αστικό και ακτοπλοϊκό μέχρι αεροπορικό) να εκτοξευθεί και μαζί τους το κόστος της θέρμανσης! Η ενεργειακή φτώχεια θα γνωρίσει νέες δόξες!

του Λεωνίδα Βατικιώτη

 

Το 2035 θα σταματήσουν να πουλιούνται οχήματα με μηχανές εσωτερικής καύσης στην Ευρώπη. Η απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 29 Ιουνίου θα φτωχύνει εκατομμύρια πολίτες κατά δύο τρόπους. Επειδή μετά την 1/1/2035 θα είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα που είναι πιο ακριβά σε σχέση με τα συμβατικά κι επειδή σύντομα θα ακούσουμε μια ημερομηνία ακόμη, μεταγενέστερη, στην οποία τα πετρελαιοκίνητα ή βενζινοκίνητα αυτοκίνητα θα απαγορεύεται να κυκλοφορούν στους δρόμους της Ευρώπης. Κατά συνέπεια όσοι δαπάνησαν και θα δαπανήσουν για αγορά συμβατικών ΙΧ θα αποδειχθούν πεταμένα λεφτά!

 

Η συγκεκριμένη ρύθμιση ωστόσο δεν ισχύει για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Εξαιρούνται όσοι θέλουν, και κυρίως όσοι μπορούν, να αγοράζουν αυτοκίνητα υπερπολυτελείας όπως Φεράρι, Μαζεράτι, Λαμποργκίνι, Μπουγκάτι, κ.α. Είναι αυτοκίνητα που κοστίζουν ακόμη και 2 ή 3 εκ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση λοιπόν, με μια φωτογραφική διάταξη εξαίρεσε τους κατασκευαστές αυτοκινήτων που παράγουν και πουλάνε λιγότερα από 1.000 τεμάχια ετησίως από μια υποχρέωση που αφορά εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες, μεταξύ των οποίων και τους φτωχότερους, που αντί να στηριχθούν, φτωχοποιούνται ακόμη περισσότερο!

 

Διαφορετικά ειπωμένο: Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε ποιες κοινωνικές ομάδες έπρεπε να εξαιρεθούν και θα πρότεινε ο καθένας ή κάθε μία μας από μια απόφαση υποχρεωτικής μετάβασης από συμβατικό σε ηλεκτροκίνητο όχημα. Άλλοι θα απαντούσαν οι συνταξιούχοι, άλλοι θα απαντούσαν οι φτωχοί κάτοικοι της παραμεθόριου κι άλλοι όσοι έχουν εισόδημα κάτω ενός ορίου, πχ του ορίου φτώχειας. Ε, οι ευρωπαίοι ηγέτες, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για τους χρηματοδότες τους, απάντησαν τους κατόχους Φεράρι και Μαζεράτι…

 

Η συγκεκριμένη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι προκλητική και αποκαλυπτική. Δείχνει ότι η ευαισθησία της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή είναι υποκριτική. Η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις της άλλες φορές συνειδητά και σχεδιασμένα και άλλες φορές επειδή …απλά λόγω ταξικής θέσης δεν μπορούν να αντισταθούν στην γοητεία μιας …Μπουγκάτι, εκμεταλλεύονται την κλιματική αλλαγή για να πετύχουν μια αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών σε βάρος των φτωχότερων!

 

Το αποτέλεσμα είναι πώς η κλιματική αλλαγή θα συνεχίσει να προελαύνει, όπως προελαύνει χρόνο με τον χρόνο εδώ και δεκαετίες επειδή τα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις είναι άσφαιρα. Και τα δάκρυά τους κροκοδείλια! Τα χύνουν δε μόνο όταν πρόκειται να επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα. Χαρακτηριστική περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση που, βασιλικότερη του βασιλέως, με τον κλιματικό νόμο που ψήφισε τον Μάιο επίσπευσε ακόμη περισσότερο, κατά πέντε χρόνια το 2030(!), την ημερομηνία απαγόρευσης αυτοκινήτων με μηχανή εσωτερικής καύσης. Προφανώς για να διευκολύνει τους εισαγωγείς αυτοκινήτων που θα δουν τις πωλήσεις τους να αυξάνονται…

 

Και σε ό,τι αφορά την ουσία, την στάση δηλαδή σε ένα καλόπιστο ερώτημα αν έστω κι αυτή η ημερομηνία μειώσει το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα οι στόλοι των ΙΧ, η απάντηση είναι πως το πρόβλημα της Ευρώπης δεν έγκειται στα αυτοκίνητα με μηχανές εσωτερικής καύσης. Το πρόβλημα έγκειται στα ίδια τα αυτοκίνητα. Αν οι ευρωπαίοι ηγέτες ενδιαφέρονταν πραγματικά για την μείωση των επικίνδυνων αερίων θα λάβαιναν μέτρα για την μείωση των αυτοκινήτων και για να μπει ένα τέρμα στην περιβαλλοντική υποβάθμιση που προκαλεί ο διαρκώς αυξανόμενος στόλος των ΙΧ από την μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη. Ενδεικτικά, στην ΕΕ τα επιβατηγά ΙΧ ανά 1.000 κατοίκους το 2016 ανέρχονταν σε 524, το 2017 σε 535, το 2018 σε 547, το 2019 σε 555 και το 2020 σε 560. Αυτοί οι αριθμοί που ισοδυναμούν με θρίαμβο για την γερμανική, γαλλική και ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία αποτελούν κόλαφο για την ποιότητα και το κόστος ζωής των Ευρωπαίων. Το κακό με τα ΙΧ στην Ευρώπη, ως αποτέλεσμα της συστηματικής και χρόνιας υποβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών, έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε οι Ευρωπαίοι ξεπέρασαν ακόμη και τους Αμερικανούς στην κατοχή επιβατηγών αυτοκινήτων.

 

Αν ήθελαν λοιπόν υπουργοί και Ευρωκοινοβούλιο θα ψήφιζαν την ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών και των μέσων σταθερής τροχιάς με γενναίες επενδύσεις και την μείωση του εισιτηρίου τους. Αντί αυτού ψήφισαν την εξαίρεση της Φεράρι… Άξιος ο μισθός τους!

 

Η απόφαση για την κατάργηση των ΙΧ δεν ήταν η μοναδική οικονομικά επιζήμια για την κοινωνική πλειοψηφία απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ. Στη συνεδρίαση που λόγω των σοβαρών διαφωνιών διήρκεσε 17 ώρες αποφασίστηκαν μέτρα εξειδίκευσης του στόχου μείωσης το 2030 των επικίνδυνων για το θερμοκήπιο αερίων στο 55% του επιπέδου του 1990 («fit for 55» ή «προσαρμογή στο 55%» επί το ελληνικότερο). Το συγκεκριμένο πακέτο μέτρων, που παρουσιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 14 Ιουλίου 2021 πυροδοτώντας την έκρηξη της τιμής του φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ είναι ο ενδιάμεσος στόχος για την επίτευξη του απώτερου (όσο και αμφιλεγόμενου) στόχου της κλιματικής ουδετερότητας το 2050.

 

Η συνεδρίαση των υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ θα μας στοιχίσει πολύ ακριβά επειδή κατέληξαν σε ένα σύνολο μέτρων που, πέραν του έτους απόσυρσης των αυτοκινήτων με μηχανή εσωτερικής καύσης, περιλαμβάνουν την μεταρρύθμιση της αγοράς άνθρακα της Ευρώπης και νέους εθνικούς στόχους για μείωση των εκπομπών. Το χειρότερο που αποφασίστηκε αφορά την δημιουργία ενός νέου χρηματιστηρίου ρύπων, ανάλογο του χρηματιστηρίου δικαιωμάτων ρύπων που ήδη λειτουργεί για την παραγωγή ενέργειας κι άλλων κλάδων, το οποίο θα αφορά τις μεταφορές και τα καύσιμα θέρμανσης. Ως έτος έναρξης ορίστηκε το 2017, ένας χρόνος αργότερα από τον αρχικό στόχο. Αυτό σημαίνει ότι την έκρηξη της τιμής που είδαμε στην λιγνιτική παραγωγή, σε σημείο ώστε να γίνει απαγορευτική για τους πόλλούς, θα τη δούμε σε λίγα χρόνια να συμβαίνει στην μετακίνησή και την θέρμανσή μας!

Τι πραγματικά αποκαλύπτουν οι διάλογοι Παππά – Μιωνή

Λεωνίδας Βατικιώτης

Αναμφισβήτητα, οι αποκαλύψεις του πρώην εκπροσώπου Τύπου του ισραηλινού στρατού και απόφοιτου του Κολεγίου Αθηνών Σάμπυ Μιωνή αποτελούν μια προσπάθεια αλλαγής ατζέντας, ώστε τα φώτα της δημοσιότητας να φύγουν από δύο ζητήματα που φθείρουν, όσο τίποτε άλλο μέχρι στιγμής, το προφίλ της κυβέρνησης: Το πρώτο αφορά τα 2,6 εκατ. ευρώ που ο Σταύρος Παπασταύρος, στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, φέρεται να του παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2015 για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Το δεύτερο είναι οι αποκαλύψεις για το ζεστό χρήμα που μοίρασε η κυβέρνηση της ΝΔ σε ανύπαρκτα μέσα ενημέρωσης πολιτικών της φίλων.

Αναμφισβήτητα επίσης οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή είναι “πετσοκομμένοι” και προϊόν μοντάζ. Μια προσεκτική ανάγνωση διακρίνει πλήθος ασυνεχειών, με τους δύο ομιλητές να πετάγονται από το ένα θέμα στο άλλο. Ωστόσο, η επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από την επίμαχη συνομιλία δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον τότε υπουργό Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παππά. Ενδέχεται να περιλαμβάνει εμπιστευτικές πληροφορίες που κανένας δεν ήθελε να βγουν στην δημοσιότητα. Ενδέχεται να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για έναν δεύτερο γύρο αποκαλύψεων.

Πρόκειται δε για αποκαλύψεις που σε κάθε περίπτωση σήμερα ευνοούν τη ΝΔ, αν δεν γίνονται κατά παραγγελία της, που είναι και το πιθανότερο. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι ο Θάνος Πλεύρης ήξερε το περιεχόμενο των συνομιλιών, όπως προκύπτει από τις ερωτήσεις που υπέβαλε στην προανακριτική επιτροπή. Τούτου δοθέντος, καθόλου δεν αποκλείεται οι αποκαλύψεις να είναι ένα ακόμη σέρβις του Μιωνή προς τη ΝΔ, ώστε η κυβέρνηση να του κάνει τις χάρες που ζητούσε από τον Νίκο Παππά.

Παρόλα αυτά, οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή ντροπιάζουν και ξεγυμνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αποκαλύπτουν το βάθος των σχέσεων που ανέπτυξε με το Ισραήλ. Αυτές οι σχέσεις επωάστηκαν από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση (ποιος ξεχνάει την επίσκεψη Πέρες τον Αύγουστο του 2012;). Κορυφώθηκαν ωστόσο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, με τις πέντε επισκέψεις του Τσίπρα στο Ισραήλ (Νοέμβριο 2015, Γενάρη 2016, Δεκέμβριο 2016, Ιούνιο 2017 και Δεκέμβριο 2018) να αποτελούν ιστορικό ρεκόρ.

Οι ηχογραφημένοι διάλογοι αποτελούν ντροπή για ένα αριστερό κόμμα όχι επειδή ο Νίκος Παππάς ζητάει στοιχεία για την Μαρέβα Μητσοτάκη, ως αντάλλαγμα για να βοηθήσει τον Μιωνή να πληρώσει μικρότερο πρόστιμο στην εφορία. Οι στιχομυθίες Παππά – Μιωνή αποτελούν ντροπή ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δείχνουν την υποταγή του στο Ισραήλ. Ας κρατήσουμε τις ακόλουθες φράσεις του τότε υπουργού: “Μας έχει φλομώσει η Μοσάντ στην πληροφορία!”. Επίσης, “ο Μπίμπι του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4-5, ο Μπίμπι του τα έκανε αμέσως… δεν γίνεται δουλειά. Δηλαδή αυτή (η κόκκινη γραμμή) ότι σηκώνει ένα τηλέφωνο και του μιλάει ‘Τι γίνεται; Πώς πας;’ αυτό πρέπει να διαφυλαχθεί”.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζητούμενο δεν είναι η απομόνωση του κράτους-τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής που εφαρμόζει ένα ρατσιστικό απαρτχάιντ σε βάρος εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Δεν είναι καν ο σεβασμός στις αποφάσεις του ΟΗΕ για δημιουργία δύο κρατών. Αν κάτι πρέπει να διαφυλαχθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κόκκινη γραμμή μεταξύ του υπόδικου Μπίμπι Νετανιάχου και του Τσίπρα…

Η συζήτηση του Μιωνή με τον Παππά είναι διαφωτιστική επίσης λόγω των αποκαλύψεων που περιλαμβάνονται για τον ρόλο των εβραϊκών οργανώσεων, όπως το ακροδεξιό, φιλοσιωνιστικό World Jewish Congress. 

Ο Μιωνής λέει ότι αν δεν τον βοηθήσουν εισαγγελείς και εφορίες να καθαρίσει από τις καταδίκες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος “θα βγουν και θα κατηγορήσουν την Ελλάδα για αντισημιτισμό”. 

Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει η συνέχεια: “Εμένα μου είπαν ευθέως ‘εσύ κουβέντα για αντισημιτισμό’, μου είπαν από την Αμερική. Εμείς! Εδώ!”. 

Η τελευταία φράση σημαίνει ότι αμερικανο-εβραϊκές οργανώσεις ήταν ήδη “πιασμένες” και είχαν συμφωνήσει να εξαπολύσουν τα βέλη με τις κατηγορίες του αντισημιτισμού στην περίπτωση που οι αρχές στην Ελλάδα δεν κάνουν τα χατίρια του Μιωνή. 

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τους επικαλείται εν αγνοία τους. Το δείχνει ένας καταμερισμός εργασίας που τον έχουμε δει να “χτυπάει” πολλές φορές μέχρι σήμερα. 

Αποδεικνύεται έτσι ότι το εβραϊκό λόμπι χρησιμοποιεί την κατηγορία του αντισημιτισμού κατά το δοκούν όχι για να προστατεύσει τους Εβραίους από τον αντισημιτισμό, όπως είναι υποτίθεται η αποστολή του, αλλά για να διευκολύνει διεφθαρμένους επιχειρηματίες να γλυτώσουν πρόστιμα των εφοριακών αρχών! Ως μέσο άσκησης πολιτικής και δουλειών! Θα τρίζουν τα κόκαλα των εξοντωμένων Εβραίων, τη μνήμη των οποίων υποτίθεται ότι προστατεύουν…

Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα στην εφημερίδα “Τα Νέα”, με αφορμή την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Το μήνυμα μάλλον αφορούσε τη σταθερότητα των σχέσεων ανεξαρτήτως διαρροών και αδειασμάτων. Για μια άλλη δε “σύμπτωση”, την επίσκεψη του Νίκου Παππά στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Ψυχικό την επομένη των αποκαλύψεων, αν μπορούσε να κάνει κάτι ο πρέσβης μάλλον θα το είχε κάνει πριν το στικάκι πάει για επίσημη μετάφραση. Πλέον είναι αργά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έρμαιο των πολιτικών και ενίοτε προσωπικών επιλογών που τον έφεραν στην εξουσία και τον στήριξαν και σήμερα δεν διστάζουν να τον “πουλήσουν” μέρα – μεσημέρι!

Η προδοσία και οι προσωπικές στρατηγικές ποτέ δεν ήταν δρόμος μονής κατεύθυνσης…

Aris Chatzistefanou

@xstefanou

23 Ιουν

Μόλις αποκαλύφθηκαν οι υπόγειες σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-Ισραήλ ο Παππάς πήγε τρέχοντας στην πρεσβεία.Ούτε επί Πιουριφόϊ δεν τα έκαναν αυτά .Η δεξιά είχε περισσότερο τακτ με τις πρεσβείες

[------>]

Συζητώντας για την επόμενη μέρα της νέας ύφεσης

Κάθε μέρα που περνάει πυκνώνουν τα σημάδια της επερχόμενης ύφεσης. Δεν μιλάμε μάλιστα πλέον για ενδείξεις. Ας κρατήσουμε τι είναι μέχρι τώρα γνωστό μένοντας μόνο στα πολύ πρόσφατα.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στη Γερμανία η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο μειώθηκε κατά 0,6% σε σχέση με τον Ιούνιο και 4,2% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Το Ινστιτούτο IFO μείωσε τις προσδοκίες για τους φετινούς ρυθμούς μεγέθυνσης στο 0,5%. Η επισήμανση δε, του επικεφαλής προβλέψεων του έστειλε σήματα κινδύνου σε όλη την γηραιά ήπειρο: «η γερμανική οικονομία κινδυνεύει να πέσει σε ύφεση. Σαν πετρελαιοκηλίδα η αδυναμία της βιομηχανίας εξαπλώνεται σε άλλους τομείς της οικονομίας, όπως logistics, παροχή υπηρεσιών, κ.λπ.

Προς επίρρωση, τα κέρδη των εισηγμένων στον πανευρωπαϊκό δείκτη Stoxx 600 αναμένεται να μειωθούν κατά 1,9%. Κι αν οι δυσοίωνες προβλέψεις επιβεβαιωθούν θα πρόκειται για το τρίτο τρίμηνο στη σειρά συρρίκνωσης των εταιρικών κερδών.

Ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου που παρακολουθεί επισταμένα ότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πέσουν σε μια παγίδα χαμηλής μεγέθυνσης, με ευθύνη της παγκόσμιας βιομηχανίας που συρρικνώνεται με πρωτοφανείς ρυθμούς για την τελευταία εξαετία. Γι’ αυτό το λόγο αναθεωρεί επί τα χείρω τις προβλέψεις του.

Έρευνα της UBS σε 360 οικογένειες υπερπλουσίων με μέσο πλούτο αξίας 1,2 δισ. δολ.  έδειξε ότι το 55% προβλέπει ύφεση το 2020. Επίσης, το 45% ήδη προσαρμόζει το επενδυτικό του χαρτοφυλάκιο στρεφόμενο σε ομόλογα και ακίνητη περιουσία, το 42% αυξάνει τα ρευστά διαθέσιμά του, ενώ το 20% μειώνει την δανειακή του έκθεση.

Με βάση δημοσίευμα των Financial Times, άλλη έρευνα της Absolute Strategy Research, έδειξε ότι άνω του 50% από ένα δείγμα 200 επενδυτικών οργανισμών που από κοινού διαχειρίζονται περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω των 4,1 τρισ. δολ. εκτιμούν ότι το 2020 θα είναι χρονιά ύφεσης.

Κι αν όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να …φορέσουμε ζώνες ασφαλείας και κράνη ας ρίξουμε μια ματιά στις κεντρικές τράπεζες: Η μεν Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην τελευταία της συνεδρίαση, μαζί με την παράδοση της σκυτάλης στην Κριστίν Λαγκάρντ (ας ελπίσουμε για άλλο λόγο από το να μεταφέρει στην ευρωζώνη την τεχνογνωσία του ΔΝΤ στη διαχείριση οικονομικών κρίσεων, αποφάσισε ένα νέο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων αξίας 20 δισ. ευρώ μηνιαίως, αρχής γενομένης από Νοέμβριο. Οι αποφάσεις της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας δημιουργούν μεγαλύτερη ανησυχία, καθώς μεταξύ άλλων, αποφάσισε να παρεμβαίνει καθημερινά στην αγορά ρίχνοντας μάλιστα 200 δισ. δολ. στην αγορά σε λίγα 24ωρα. Η καθησυχαστική της παρέμβαση αποσκοπούσε στην εκτόνωση των ανησυχιών που έχουν οδηγήσει τα επιτόκια ημέρας (overnight) στο 10%. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο δείκτη έλλειψης εμπιστοσύνης. Το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και στις παραμονές της μεγάλης ύφεσης του 2008, όταν η μια τράπεζα αρνούνταν να δανείσει την άλλη. Εμάς μας πήρε κάτι μήνες να μάθουμε για τα στεγαστικά δάνεια χαμηλής εξασφάλισης και υψηλής τοξικότητας που είχαν πλημμυρίσει τα χαρτοφυλάκια τους…

Εδώ όμως παρατηρείται κάτι πρωτοφανές. Είναι η μοναδική φορά τις τελευταίες δεκαετίες που τα μέτρα και η κατεύθυνση των παρεμβάσεων των κεντρικών πιστωτικών ιδρυμάτων δεν δημιουργούν εφησυχασμό ή και αυταπάτες για ένα αίσιο τέλος, αλλά ανησυχία! Ο λόγος είναι ότι άπαντες συνειδητοποιούν ότι ο …βασιλιάς είναι γυμνός. Το ένα τρίτο των κρατικών ομολόγων ανεπτυγμένων αγορών που προσφέρονται και του συνόλου των ομολόγων που βρίσκονται σε κατηγορία προτεινόμενης επένδυσης έχουν αρνητικές αποδόσεις. Κοινώς, δυνατότητα μείωσης επιτοκίων που θα έδινε ώθηση σε επενδύσεις και θα έστρεφε κεφάλαια από ομόλογα σε μετοχές δεν υφίσταται. Επιπλέον, δεν είναι μόνο ο βασιλιάς γυμνός αλλά και στο συμβούλιο του στέμματος ο ένας δεν μιλάει στον άλλο. Με ΗΠΑ εναντίον Κίνας και ΕΕ, ΕΕ εναντίον Αγγλίας και με την πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής να περιμένει μια σπίθα για να πυροδοτήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμη και μια σύνοδος των 20 πλουσιότερων κρατών να συνέλθει υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης για να λάβει επείγοντα μέτρα, όπως συνέβη τον Απρίλιο του 2008, οι ηγέτες δεν πρόκειται να συμφωνήσουν μεταξύ τους ούτε για το που θα σταθούν στην αναμνηστική φωτογραφία.

Η όξυνση των διεθνών ανταγωνισμών μόνο τυχαία δεν είναι. Η κάμψη της κατ’ εξοχήν εξαγωγικής γερμανικής βιομηχανίας που βρίσκεται πίσω από την εμφάνιση της διαφαινόμενης ύφεσης στην Ευρώπη προήλθε από την όρθωση εμποδίων στο ελεύθερο εμπόριο. Το τέλος της παγκοσμιοποίησης που γνωρίσαμε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες από την εποχή του Κλίντον μέχρι τον Ομπάμα, αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και μας οδηγεί στην επόμενη κρίση.

Η αποσόβησή της ή ο μετριασμός των επιπτώσεών της ήδη απασχολεί τα οικονομικά επιτελεία. Από την αυξανόμενη βιβλιογραφία ξεχωρίζει η πρόταση της Balckrock, που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 6 τρισ. δολ.! Η πρόταση της, που μας θύμισε τη διάσωση της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας από την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ το 2008, μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση «άμεση παρέμβαση». Με τα δικά τους λόγια, όπως παρατίθενται σε έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Αύγουστο, η άμεση παρέμβαση σημαίνει «οι κεντρικές τράπεζες να βρουν τρόπους να παραδώσουν το χρήμα της κεντρικής τράπεζας απ’ ευθείας στα χέρια των δαπανώντων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα… Μια ακραία μορφή θα ήταν ένας απ’ ευθείας και διαρκής μηχανισμός χρηματοδότησης της δημοσιονομικής επέκτασης ή όπως λέγεται λεφτά από το ελικόπτερο».

Όσο για το ποιος θα πληρώσει τους νέους πακτωλούς χρημάτων είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα είναι οι ίδιοι που έσωσαν τον καπιταλισμό κι από την προηγούμενη κρίση…

[---->]

ΜΕΡΑ25: Διεκδικώντας μια γωνίτσα στο νέο πολιτικό σκηνικό

03/06/2019

Του Λεωνίδα Βατικιώτη / www.kommon.gr

Η έκπληξη των ευρωεκλογών ήταν το ποσοστό του ΜΕΡΑ 25 (Μετώπου Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής), που αν κι έφτασε σχεδόν το 3% δεν κατάφερε να εκλέξει ευρωβουλευτή μόλις για 400 ψήφους. Αυτή η επίδοσή του ωστόσο το καθιστά πλέον υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπ’ όψη μας την υποχώρηση της Αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της: από τη συστημική νεοφιλελεύθερη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την εξωκοινοβουλευτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο ιδρυτής του κόμματος Γιάνης Βαρουφάκης την Τετάρτη 29 Μαΐου αντανακλούσε αν όχι τη νέα πραγματικότητα, τουλάχιστον τις φιλοδοξίες του νεοπαγούς κόμματος. Ήταν ταυτόχρονα ασυνήθιστα αποκαλυπτική για το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος που ίδρυσε ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα. 

Σε αδρές γραμμές, επιδίωξή του είναι να ενταχθεί στο πολιτικό mainstream, αποτελώντας μία σταθερά του νέου, πολύ πιο δεξιού, πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται με την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και την άνοδο της ΝΔ.

Με βάση τα ρεπορτάζ του Τύπου, συνάγεται ότι ο ιδρυτής του ΜΕΡΑ 25 ακόμη και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την ήττα της περιβόητης διαπραγμάτευσης, δεν έχει καταλάβει γιατί ηττήθηκε. Ερωτηθείς αν το κάλεσμα συνεργασίας που διατύπωσε απευθύνεται και στη Λαϊκή Ενότητα ξεκαθάρισε ότι «Δεν είμαι υπέρ του Grexit ούτε υπέρ του Brexit. Εμείς είμαστε Ευρωπαίοι διεθνιστές. Θα έπρεπε να μην έχουμε μπει στο ευρώ αλλά η έξοδος έχει μεγάλο κόστος. Είμαστε στο ευρώ, θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ υπό τους όρους που θέτουμε».

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΟΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ

Την επομένη της Πρωτομαγιάς δόθηκε στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομικών το Πρόγραμμα Σταθερότητας (εδώ) που υπέβαλε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου προδιαγράφεται (κι όχι απλώς περιγράφεται) η οικονομική πολιτική της επόμενης τριετίας. Όλες οι προβλέψεις, πολλές εκ των οποίων βρίθουν υπεραισιοδοξίας όπως για παράδειγμα ότι το ΑΕΠ θα αυξάνεται κατά 2,3%, 2,1% και 2% για τα έτη 2020, 2021 και 2022, εκτείνονται μέχρι το 2022.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Πριν λοιπόν ασχοληθούμε με τις κατανομές των κονδυλίων οφείλουμε να αναρωτηθούμε από κι ως που μια κυβέρνηση με εντολή μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 «κλειδώνει», υποβάλλοντας προς έγκριση στις Βρυξέλλες, την οικονομική πολιτική των επόμενων χρόνων που μπορεί να μην είναι κυβέρνηση. Πρόκειται για μια διαδικασία εμφανώς αντιδημοκρατική που επιβάλλεται από το πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και υπακούει στη νεοφιλελεύθερη λογική αντιμετώπισης και αδρανοποίησης του «πολιτικού κύκλου». 

Εν συντομία, επειδή εκλογές, κοινωνικές πιέσεις κι άλλα τέτοια …σιχαμερά απρόοπτα  για την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πιέσουν στην κατεύθυνση εφαρμογής μια φιλολαϊκής πολιτικής παροχών, έρχεται ο μακροχρόνιος σχεδιασμός μιας ΜΑΚΡΟ-οικονομικής (με το πρώτο συνθετικό με κεφαλαία) πολιτικής να θωρακίσει μια κυβέρνηση που θα μπορεί να αντιτείνει αμυνόμενη ότι η οικονομική πολιτική έχει προαποφασιστεί. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως αναλαμβάνει την τεράστια πολιτική ευθύνη νομιμοποίησης και εξωραϊσμού μιας διαδικασίας χάραξης οικονομικής πολιτικής που αποτελεί αρχέτυπο των νεοφιλελεύθερων θεωρητικών οι οποίοι ανήγαγαν σε ύψιστο κίνδυνο για την οικονομία (δηλαδή το κεφάλαιο) την πολιτική (δηλαδή την παρέμβαση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων).

Πολάκης ο …πολύτιμος

Σε αυτό το πλαίσιο όμως είμαστε μάρτυρες μια ουσιώδους μετάλλαξης και υποβάθμισης της αστικής πολιτικής! Όταν η κατανομή των σημαντικότερων κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού προαποφασίζεται ερήμην της Βουλής και μακριά από το δημόσιο διάλογο τελώντας μόνο υπό την έγκριση και τον έλεγχο ενός παντελούς ανεξέλεγκτου Δημοσιονομικού Συμβουλίου τότε είναι εμφανές ότι οι σημαντικότερες παράμετροι της πολιτικής έχουν τεθεί σε έναν αυτόματο πιλότο, μακριά από την κοινωνία. 

Εδώ μάλιστα είναι εντυπωσιακή η σιγή ιχθύος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εμφανίζεται με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. 

Είχε επομένως, θεωρητικά μιλώντας, έναν λόγο παραπάνω  να αντιδράσει σε κάθε προσπάθεια να βρεθεί προ τετελεσμένων και να κληθεί να εφαρμόσει προαποφασισμένες πολιτικές. 

Αντίθετα όμως η Νέα Δημοκρατία, σοφά ποιούσα, συνέχισε να ασχολείται με τον …Πολάκη!  Η πλήρης έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους της απέναντι στο Πρόγραμμα Σταθερότητας του ΣΥΡΙΖΑ είναι για πολλούς λόγους αποκαλυπτική. 

Πρώτο, δείχνει ότι συναινεί στην αφαίρεση αρμοδιοτήτων από την  πολιτική και τη μετάθεσή τους στους σκοτεινούς διαδρόμους των Βρυξελλών. 

Δεύτερο, δείχνει ότι συμφωνεί με όσα αντιλαϊκά προβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία τα επόμενα χρόνια. 

Και, τρίτο, και το σημαντικότερο, δείχνει τη βαθιά συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στο περιεχόμενο της ακολουθούμενης πολιτικής. Τούτων δοθέντων ο Πολάκης ακόμη κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί για να καλύπτει τη συμφωνία ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στα πιο ουσιώδη όπως είναι η μείωση στα κονδύλια για παιδεία και υγεία.

Το Πρόγραμμα Σταθερότητας, επί της ουσίας, είναι φορομπηχτικό και αντιλαϊκό.

Είναι φορομπηχτικό επειδή προβλέπει την εμφάνιση πρωτογενών πλεονασμάτων μέχρι το 2022, ύψους 3,5% του ΑΕΠ. 

Πρόκειται για κονδύλια που αφαιρούνται από τις Δημόσιες Επενδύσεις και την κατανάλωση καταδικάζοντας την απασχόληση και την ευημερία. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα όχι μόνο αφαιρεί 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, αλλά επάνω σε αυτή την κλοπή προσθέτει άλλη μία, του υπερπλεονάσματος: 0,6% για το 2019 (1,14 δισ.), 0,4% για το 2020 (800 εκ.), 0,6% για το 2021 (1,22 δισ.) και 1,1% για το 2022 (2,33 δισ.) με βάση τα οποία θα ασκήσει μια υποτιθέμενη κοινωνική πολιτική. 

Συνολικά πρόκειται για 5,5 δισ. ευρώ ή 2,7% του ΑΕΠ που θα αφαιρεθούν από το εισόδημα της κοινωνίας για να διανεμηθούν ξανά. Στην πραγματικότητα θα είναι μια μάχη εντυπώσεων. Μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορεί να χαρακτηρισθεί κοινωνική πολιτική γιατί ως προαπαιτούμενο, όρο εκ των ων ουκ άνευ, έχει την υπερ-φορομπηξία! 

Εάν και μόνο εάν υλοποιηθεί με επιτυχία η υπερ-αφαίμαξη θα μπορούν ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ να διανείμουν στη συνέχεια τα ψίχουλα.

Το Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι επίσης αντιλαϊκό επειδή προβλέπει μείωση δαπανών. 

Για την υγεία συγκεκριμένα από 5,2% του ΑΕΠ το 2017 θα μειωθούν τα κονδύλια σε 4,7% το 2022, για την παιδεία από 3,9% του ΑΕΠ σε 3,5% και για κοινωνική προστασία από 19,4% του ΑΕΠ σε 17,4%. 

Οι συνολικές δημόσιες δαπάνες σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που θα το ζήλευε και η ΝΔ,  θα μειωθούν από 47,3% σε 42,5%. Πρόκειται επομένως για ένα σχεδιασμό που προβλέπει συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και των σχετικών δαπανών ως ποσοστό του παραχθέντος προϊόντος. 

Με άλλα λόγια, τα κονδύλια που, κατά τεκμήριο, διευκολύνουν τις εργατικές οικογένειες απαλλάσσοντας τις από ένα σοβαρό κόστος πρόκειται να μειωθούν ως ποσοστό του ΑΕΠ. Περιττό να ειπωθεί ότι αν μειωθούν τα κονδύλια για σχολεία και την πρωτοβάθμια υγεία κάποια άλλοι λογαριασμοί θα αβγατύνουν…

Εκεί που μας χρωστούσαν…

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να απολογηθεί για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει, αναζητώντας το χρίσμα των Ευρωπαίων και διευκολύνοντας την ΝΔ, στο πλαίσιο άτυπης ενημέρωσης με ημερομηνία 3 Μαΐου το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να κάνει το άσπρο …μαύρο. 

Με απύθμενο θράσος επιτίθεται «σε διάφορα μέσα που κάνουν λόγο για μείωση των δαπανών σε υγεία και παιδεία τα επόμενα χρόνια», αντιτείνοντας ότι «η υποτιθέμενη μείωση των δαπανών σε υγεία και παιδεία είναι στην πραγματικότητα αύξηση κατά 600 εκ. ευρώ για την υγεία και πάνω από 400 εκ. ευρώ στην παιδεία. Απλά η αύξηση αυτή είναι μικρότερη από την αύξηση του ΑΕΠ».

Η ευκλείδειος αριθμητική ισοδυναμεί με πολιτική απάτη και μαγειρική, γιατί η μείωση των δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ (που είναι το μέγεθος το οποίο εξετάζεται σε όλες τις διεθνείς συγκρίσεις, καταδικάζοντας την Ελλάδα στις χειρότερες θέσεις διεθνώς ως τώρα και σε ακόμη χειρότερες στο μέλλον) δεν αναιρεί την αύξησή τους ως απόλυτο μέγεθος, όπως υποστηρίζει το υπουργείο.  

Αυτή όμως η αριθμητική αύξηση σε απόλυτα μεγέθη θα υπολείπεται της αύξησης 

που θα έχει καταστήσει δυνατή η αύξηση του κοινωνικού πλούτου! Έτσι, το μεγάλωμα της πίτας κατά πώς λέγεται, με βάση το σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι της Δεξιάς, θα επιφέρει μια σχετική επιδείνωση του μεριδίου των κοινωνικών δαπανών, αποδεικνύοντας ότι το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα ακόμη κι αν αυξάνεται κατά 1 δισ. μπορεί να μειώνεται σε σχετικούς όρους…

Τα πράγματα μάλιστα θα εξελιχθούν χειρότερα γιατί οι προβλεπόμενοι ρυθμοί μεγέθυνσης τελικά θα μείνουν στα χαρτιά. Κι αυτό που στο τέλος θα ισχύσει θα είναι η μείωση των δαπανών για υγεία και παιδεία από 5,2% και 3,9% το 2017 σε 4,7% και 3,5% αντίστοιχα…

[---->]

Η Ισπανία σε αρένα πολιτικής κρίσης

Αφήνοντας κατά μέρους τις σκηνές αδιανόητης βίας που είδαμε να εκτυλίσσονται στους δρόμους της Βαρκελώνης από την ισπανική αστυνομία όταν την ημέρα του δημοψηφίσματος λειτουργούσε σαν στρατός επέμβασης και κατοχής, όπως οι Αμερικανοί στο Ιράκ, η ίδια η δίκη έχοντας αμιγώς πολιτικές, φρονηματικές αιτίες εκθέτει ανεπανόρθωτα την Ισπανία στη διεθνή κοινή γνώμη.

Η αντίδραση της Μαδρίτης από τότε μέχρι σήμερα είναι εντελώς δυσανάλογη του «ερεθίσματος» που ήταν αμιγώς ειρηνικό και δημοκρατικό, χωρίς να συμπεριλαμβάνει καμιά χρήση ή απειλή χρήσης βίας.

 Όπως πολύ εύστοχα υπενθύμισε ο πρώην καταλανός πρόεδρος και διωκόμενος σήμερα Κάρλες Ποιγκντεμόντ σε άρθρο γνώμης στη βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν στις 12 Φεβρουαρίου, την ημέρα που ξεκίναγε η δίκη της ντροπής, ανάλογα δημοψηφίσματα διενήργησε η Σκωτία, το Κεμπέκ και η Νέα Καληδονία. Εξ ίσου πειστικά, κι αυτό μάλιστα ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει κάθε πολίτης για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, ο πρώην πρόεδρος της Καταλονίας γράφει: «Η δίκη είναι ένα τεράστιο λάθος που κάνει ακόμη πιο δύσκολο ένα πολιτικό αποτέλεσμα. Η αντικατάσταση των πολιτικών λύσεων από τον ποινικό κώδικα και η προτεραιότητα στους δικαστές και τους πολιτικούς αντί στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια ήταν ένα από τα κολοσσιαία σφάλματα που διέπραξε η Ισπανία».

[---->]