Ελλάδα: το χρονικό μιας προαναγγελθείσας στάσης πληρωμών

Κάποια στιγμή αυτό το καλοκαίρι, τελικά, η ελληνική κυβέρνηση θα ανακοινώσει στάση πληρωμών, θα αθετήσει την πληρωμή των χρεών της σε ευρώ και θα προσπαθήσει να χειριστεί την έξοδο της από το ενιαίο νόμισμα. Αυτό δεν θα συμβεί επειδή οι άνθρωποι το θέλουν (ακόμα και αν κάποιος το θέλει), ούτε επειδή είναι η πιο σοφή πολιτική (δεν είναι). Πτώχευση και έξοδος θα συμβούν επειδή δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Χρειαστήκαμε πάνω από μια δεκαετία για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Μετά από μια άνιση απόδοση στη δεκαετία του '90, η οικονομική ανάπτυξη της ενιαίας πλέον Γερμανίας άρχισε να μειώνεται στα 5 πρώτα χρόνια της κυβέρνησης Σρέντερ (Σχήμα 1). Ως απάντηση στη μείωση αυτή, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση υιοθέτησε  μια στρατηγική ανάπτυξης με βάση τις εξαγωγές. Η στρατηγική αυτή στηριζόταν στη συμφωνία με τα εργατικά συνδικάτα για περιστολή των πραγματικών μισθών, τη μείωση της προστασίας των εργαζομένων ώστε να καταστεί δυνατή η μείωση  μισθών σε μια κατακερματισμένη αγορά εργασίας, και η ντε φάκτο επιδότηση  των εξαγωγών μέσω φορολογικών κινήτρων.

Ο ρυθμός ανάπτυξης άρχισε να ανεβαίνει και πάλι, με τα τρία τέταρτα της ανάκαμψης να οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών (Σχήμα 2). Ο αποφασιστικός παράγοντας της αύξησης των εξαγωγών, που και αυτή τη φορά επηρέαζε κατά τα τρία τέταρτα τη μεταβολή, ήταν το κόστος εργασίας ανά μονάδα, το οποίο μειώθηκε ή αυξήθηκε ελάχιστα (Σχήμα 3).Όπως βλέπουμε, ένα μεγάλο μέρος, περίπου το μισό, της μεταβολής του κόστους εργασίας ανά μονάδα  προέκυψε από τις διαφορές στους ονομαστικούς μισθούς (Σχήμα 4).

Ένας απλός πολλαπλασιασμός μας δείχνει ότι το ένα τέταρτο των αναπτυξιακών επιδόσεων της πολιτικής της Γερμανίας μπορεί να  αποδωθεί στην περικοπή των πραγματικών μισθών (0,75 x 0,75 x 0,5 = 0,28 ή 28%). Μια παρενέργεια, προγραμματισμένη  ή όχι, της περικοπής των μισθών υπήρξε μια μικρή αύξηση των εισαγωγών της Γερμανίας, πράγμα που συνεπάγεται την αύξηση του πλεονάσματος του εμπορικού ισοζυγίου.

 Σημ. όλα τα στατιστικά στοιχεία από www.oecd.org

Σχ. 1. Αύξηση γερμανικού ΑΕΠ, 1999-2011

Σ

   
Σχ. 2. Ποσοστιαία μεταβολή της αύξησης των πραγματικών εξαγωγών και αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ,1992-2011

 Σχ.3. Ποσοστιαία μεταβολή της αύξησης των πραγματικών εξαγωγών και του ονομαστικού κόστους εργασίας ανά μονάδα

 Σχ.4. Ποσοστιαία μεταβολή  του κόστους εργασίας ανά ονομαστική μονάδα εργασίας στη Γερμανία,1992-2011

Μαρτυρία φοιτητή για τις δολοφονικές επιθέσεις των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής στα τρένα και τους σταθμούς των ΗΣΑΠ: “Αν είχαμε μιλήσει όλοι μαζί οι επιβάτες, οι ναζί θα τα είχαν μαζέψει και θα είχαν φύγει σίγουρα…”

Μαρτυρία φοιτητή για τις δολοφονικές επιθέσεις των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής στα τρένα και τους σταθμούς των ΗΣΑΠ: “Αν είχαμε μιλήσει όλοι μαζί οι επιβάτες, οι ναζί θα τα είχαν μαζέψει και θα είχαν φύγει σίγουρα…”

Δημοσιευμένο 31/05/2012 Αταξινόμητα Leave a Comment

 

Tο βράδυ στις 29 Μαΐου λίγο πριν από τις 11 το βράδυ θύμα επίθεσης με μαχαίρι έπεσε ένας 33χρονος υπήκοος Μπαγκλαντές μέσα σε συρμό του Ηλεκτρικού μπροστά στα μάτια δεκάδων επιβατών. Για το περιστατικό το www.left.gr δημοσιεύει μαρτυρία φοιτητή που ήταν μπροστά στο περιστατικό.

Την Τρίτη 29/5/2012 στις 11 περίπου το βράδυ, βρισκόμουν σε συρμό του ΗΣΑΠ με κατεύθυνση προς Κηφισιά. Στην Αττική μια ομάδα 15-20 ατόμων εμφανίστηκε στην αποβάθρα, πριν κλείσουν οι πόρτες, με το γνωστό εμετικό σύνθημα ”δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ…”. Ήταν νεαρής ηλικίας με δύο μεγαλύτερους μαζί. Φορούσαν φασιστικά διακριτικά και 1-2 από αυτούς είχαν μαντήλι και κουκούλα. Οι υπόλοιποι είχαν το πρόσωπό τους ακάλυπτο. 

Απομόνωσαν έναν μετανάστη ασιατικής καταγωγής και αφού τον πέταξαν κάτω τον χτυπούσαν όλοι μαζί. Κάποιοι από αυτούς κράτησαν τις πόρτες και επιβιβάστηκαν στον συρμό. Στον Άγ. Νικόλαο ξανά το ίδιο σκηνικό. Κρατούσαν τις πόρτες δύο άτομα και οι υπόλοιποι κυνήγησαν και χτύπησαν έναν μετανάστη στην αποβάθρα.

Κάποιος άλλος πρόφτασε να φύγει, από όσο φευγαλέα είδα. Την ώρα της επίθεσης, βγήκα στην πόρτα του συρμού και άρχισα να φωνάζω εναντίον τους και να τους βρίζω, απειλώντας ότι θα τηλεφωνήσω στην Αστυνομία. Ακολούθησε και ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων, τους οποίους και ευχαριστώ για τη στήριξη που μπόρεσαν, δεδομένου των συνθηκών, να μου προσφέρουν. Η απάντηση της ομάδας αυτής ήταν να έρθει εναντίον μου και να αρχίσει να με βρίζει. ”Προδότη φύγε από τη χώρα”, ”κομμούνι θα σε μαχαιρώσουμε”, ”ψήφισε Τσίπρα στις 17 ρε μα….κα”, ήταν μερικά από τα ”γαλλικά” τους. 

Στην ψύχραιμη αντίδρασή μου, η απάντηση ήταν ακόμα πιο βίαιη. Ένας από αυτούς με κουκούλα και μαντήλι στο πρόσωπο επιχείρησε να με κλωτσήσει, αλλά ήταν εκτός βαγονιού και με χτύπησε μόνο στα χέρια που έβαλα μπροστά για να προστατευθώ. Τότε, ένας από τους ”ηγέτες” της ομάδας με φανέλα χακί Ειδικών Δυνάμεων μπήκε μέσα στο βαγόνι που βρισκόμουν λέγοντας: ”Ποιο είναι το  μου….νο”; Κινήθηκε εναντίον μου και μου έχωσε μια κουτουλιά την οποία και απέφυγα σχεδόν αλλά την ίδια στιγμή δεχόμουν χτυπήματα από πίσω, στο κεφάλι και στα πόδια, από κάποιον άλλον που μπήκε από τηδιπλανή πόρτα.

Βγήκαν έξω και η αντιπαράθεση συνεχίστηκε λεκτικά. Επιβιβάστηκαν στο διπλανό βαγόνι που χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο και κάλεσα την Αστυνομία.

Κατήγγειλα το γεγονός και με ρώτησαν πού βρίσκεται τώρα η ομάδα αυτή και ο συρμός. Στα Κάτω Πατήσια ξανά τα ίδια με μετανάστη, ο σεκιουριτάς αντέδρασε και του επιτέθηκαν λεκτικά (“κωλοπροδότη”) και με φτυσιές, χωρίς να διακρίνω αν τον χτύπησαν γιατί κατέβηκα εκεί.

Κάλεσα δεύτερη φορά το 100 και μου είπαν ότι έχουν ενημερωθεί, “τους έχουν μιλήσει και οι υπάλληλοι του ΗΣΑΠ και στέλνουν δυνάμεις”…

Επίσης με ρώτησαν αν θέλω να έρθει περιπολικό να με πάει στο Τμήμα να καταθέσω μήνυση ή αν θα κινηθώ μόνος μου. Τους απάντησα ότι δεν χρειάζεται και με ρώτησαν αν μπορούν να με βρουν σε αυτό το τηλέφωνο.

Στη συνέχεια δεν ξέρω τι συνέβη. Την ώρα της επίθεσης εναντίον μου ακούστηκαν μερικές απειλές για το τι θα γίνει στις 17 και το πως η Χρυσή Αυγή θα μας κανονίσει όλους. Μικρός μέσος όρος ηλικίας για τη φασιστική αυτή ομάδα, μεγάλος δυστυχώς ο φόβος των επιβατών. Αν είχαμε μιλήσει όλοι μαζί θα τα είχαν μαζέψει και θα είχαν φύγει σίγουρα…

Ν.Μ

[--->]

Η Ελλάδα αιχμάλωτη

του Gabriele Pastrello

 27 Μαϊου 2012

Ονομάζεται zugzwang, (Τσούγκτσβανγκ) και είναι ένας ευρέως διαδεδομένος όρος στη σκακιστική βιβλιογραφία. Η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγραφεί αποκλειστικά μία ειδική κατάσταση επάνω στη σκακιέρα.Είναι η στιγμή που ο ένας από τους δύο αντιπάλους, λόγω των απειλών που δέχτηκε, βρίσκεται ξαφνικά στη δύσκολη θέση να μην μπορεί να κάνει καμιά απολύτως ικανοποιητική κίνηση, δηλαδή ενώ είναι η σειρά του να παίξει, οποιο πιόνι ή κομμάτι μετατοπίσει, καταστρέφει αμέσως μια εύθραυστη ισορροπία στην άμυντική τακτική του, με αποτέλεσμα να χάσει τη παρτίδα. Με λίγα λόγια, τη παρτίδα τη χάνει εξαιτίας της αναγκαστικής κίνησης που υποχρεώνεται να κάνει. Αυτό μοιάζει με τη σημερινή θέση της Ελλάδας, να μείνει ή να φύγει  από το ευρώ. Αν μείνει και τηρήσει τις συμφωνίες, όπως της ζητούν να κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η καγκελάριος  Άνγκελα Μέρκελ, τότε αυτό πολύ απλά θα σημάνει τη σταδιακή εξαθλίωση της. 

Σε συνθήκες ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ύφεσης, η πολιτική μείωσης του λόγου χρέους προς ΑΕΠ δεν οδηγεί παρά στην αύξηση του λόγου αυτού. Το χρέος, στην πραγματικότητα, δεν μπορεί παρά να αυξάνεται, αφού το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου δεν μπορεί παρά να χρηματοδοτείται με ευρωπαϊκά κονδύλια από το ευρωπαϊκό ταμείο στήριξης.

 Η άλλη εναλλακτική λύση, η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ δεν είναι ούτε αυτή σπαρμένη με ροδοπέταλα. Η επιστροφή στη δραχμή, θα οδηγούσε στη  μεγάλη υποτίμηση της κάτι που πολύ  γρήγορα θα μεταφραζόταν σε υψηλό πληθωρισμό. Επισης, λόγω της μεγάλης φοροδιαφυγής, που είναι πιο μεγάλη από αυτή της Ιταλίας, θα είχαμε μια δυναμική υπερπληθωρισμού, όπως στη Γερμανία των  αρχών της δεκαετίας του 1920. Παίρνοντας μάλιστα υπόψη και το χαμηλό ειδικό βάρος του τομέα των εξαγωγών της Ελλάδας, τα πλεονεκτήματα μιας ενδεχόμενης εξόδου της θα μπορούσαν να μην είναι και τόσο  μεγάλα.

 Δηλαδή,εαν η Ελλάδα δεν είχε ενταχθεί στο ευρώ, θα μπορούσε να έχει πλεονεκτήματα, σε περίπτωση που εγκαταλείψει το ευρώ φαίνεται πως θα έχει μόνο μειονεκτήματα. Μια λύση θα μπορούσε να είναι αυτή που προτείνει  το κόμμα της αριστεράς,ο  ΣΥΡΙΖΑ: παραμονή στη ζώνη του ευρώ, αλλά επαναδιαπραγμάτευση των  όρων των συμφωνιών. Η γραμμή αυτή μοιάζει, ωστόσο, να βρίσκει ένα φαινομενικά ανυπέρβλητο εμπόδιο. Δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να δανειστεί από τις χρηματαγορές, η βιωσιμότητα του δημοσιονομικού ελλείμματος, σήμερα, εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα του Ευρωπαϊκού Ταμείου στήριξης, με την προϋπόθεση ότι θα τηρούνται οι δεσμεύσεις.

 Έτσι, αν η ελληνική κυβέρνηση καταγγείλει τις συμφωνίες αυτές, ένας οποιοσδήποτε  αξιωματούχος του Ταμείου θα μπορούσε να κλείσει τη στρόφιγγα, και να μην επιτρέψει στην ελληνική κυβέρνηση να  κάλυψη τις τρεχούσες ανάγκες της. 

Το θέμα είναι από μόνο του απαράδεκτο, αλλά θα μπορούσε και να συμβεί. Μόνο μια πολιτική απόφαση θα μπορούσε να υποχρεώσει την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ αναστέλλοντας τη χρηματοδότησης  της . Αν όμως η διακοπή της χρηματοδότησης γίνει  αυτόματα, τότε η έξοδος θα μπορούσε να είναι υποχρεωτική πολύ πριν επαναληφθεί ο πολιτικός  διάλογος. 

Reuters: Με προτροπή Παπαδήμου η παρέμβαση Barroso για Ελλάδα

Με παρέμβαση Λουκά Παπαδήμου έγιναν οι δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν, Jose Manuel Barroso, στις 11 Μαΐου, ότι «εάν ένα μέλος μιας ομάδας δεν σέβεται τους κανόνες, είναι καλύτερα να βγει από την ομάδα», αναφέρει το πρακτορείο Reuters.

Όπως εξηγεί το πρακτορείο Reuters, ο Barroso είχε ερωτηθεί από δημοσιογράφο της ιταλικής τηλεόρασης τι νομίζει για τα σχέδια του Τσίπρα να σχίσει τη συμφωνία διάσωσης. Αν και δεν κατονόμασε τη χώρα, τα σχόλια του Barroso θεωρήθηκαν ότι αναφέρονται στην Ελλάδα και έκαναν να φαίνεται ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ ήταν πιο κοντά.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον για το περιστατικό είναι ότι ο ίδιος ο Barroso δεν είχε καμία πρόθεση να κάνει μια τέτοια ισχυρή δήλωση. Το έκανε μόνο επειδή έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος του το ζήτησε, αναφέρει στο πρακτορείο Reuters αξιωματούχος στη Κομισιόν. Εξοργισμένος από τις αποτυχημένες προσπάθειες για το σχηματισμό κυβέρνησης μετά από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, ο Παπαδήμος ήθελε από τον Barroso να προχωρήσει σε μια ισχυρή δήλωση, με την ελπίδα ότι μπορεί να ξυπνήσει τους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες.

«Δεν ήταν πρωτοβουλία του Barroso, ήταν απευθείας αίτημα», δήλωσε ο αξιωματούχος της Κομισιόν, προσθέτοντας ότι «δεν είχε αποτέλεσμα». Στο ίδιο κείμενο επισημαίνεται ότι οι Rompuy και Barroso συζήτησαν πριν από δύο εβδομάδες για το εάν θα έπρεπε να απαντήσουν στην επιστολή Τσίπρα.

Πηγές που βρισκόταν στη συνάντηση των δύο ανδρών, τονίζουν πως αρχικά ο Barroso πρότεινε να απαντήσει στην επιστολή, αλλά ο Van Rompuy ήταν πιο επιφυλακτικός, φοβούμενος πως μπορεί ό,τι έγραφαν ως απάντηση να διέρρεε, και εν τέλει, ότι δεν πρέπει να μπουν στη διαδικασία να απαντούν σε κάθε επιστολή που λαμβάνουν από έναν ηγέτη κόμματος.

«Τελικά αποφασίστηκε ότι δεν θα πρέπει να σταλεί απάντηση, όπως και έγινε». Το πρακτορείο Reuters επισημαίνει πως το επεισόδιο αναδεικνύει την εύθραυστη ισορροπία που προσπαθούν να κρατήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταξύ του να εμπλακούν (ή ακόμη και να επηρεάσουν) τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και του να αφήσουν τη χώρα να τραβήξει την πορεία της, ανεξαρτήτως του ποιες θα είναι οι συνέπειες.




[--->]

BBC ψευδόμενο

 

 Το BBC συνελήφθη ψευδόμενο  ως προς τη σφαγή των βρεφών στη Συρία

Μια παλιά γνωστή ιστορία  επαναλαμβάνεται.Με την προπαγάνδα προσπαθούν  να ταρακουνήσουν συνειδήσεις για να δικαιολογήσουν  έναν νέο πόλεμο. Το πρακτορείο ειδήσεων BBC χρησιμοποιεί παλιές φωτογραφίες νεκρών παιδιών από το Ιράκ για να τις παρουσιάσει ως αγριότητες της κυβέρνησης της Συρίας


Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης πιάστηκαν για άλλη μια φορά στα πράσα, στη προσπάθεια τους  να δικαιολογήσουν  μια ΝΑΤΟϊκή επίθεση στη Συρία, όταν το BBC News χρησιμοποίησε μια παλιά φωτογραφία με νεκρά  παιδιά από το Ιράκ και την εμφάνισε σαν τα θύματα από μια επίθεση της συριακής Κυβέρνησης στην πόλη Χούλα.


Σε δημοσίευμα λίγες ώρες μετά τη σφαγή, το BBC εμφάνισε  μια φωτογραφία που είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά πριν από εννέα χρόνια, και που είχε τραβηχτεί στην πόλη Αλ Mussayyib του Ιράκ. Η φωτογραφία δείχνει μια κοπέλα να περνάει πάνω από τα πτώματα εκατοντάδων Ιρακινών παιδιών που μεταφέρονται  από ένα μαζικό τάφο για να προσδιοριστεί η ταυτότητα τους.

Η φωνή που χρησιμοποιεί  το BBC για το σπικάζ, είπε  ότι τη φωτογραφία την έδωσε ακτιβιστής και ότι "έδειχνε  τα σώματα των νεκρών παιδιών της Χούλας πριν ενταφιαστούν”. Μετά ην αποκάλυψη του "σφάλματος", το BBC έκανε κάποιες αλλαγές στο αρχικό άρθρο, αλλά δεν υποχώρησε.

Ο φωτογράφος που τράβηξε την αρχική φωτογραφία, ο Marco Di Lauro, έγραψε  στη σελίδα του στο Facebook, "Κάποιος χρησιμοποιεί τις εικόνες μου ως μέσο προπαγάνδας εναντίον της συριακής κυβέρνησης για να αποδείξει τη σφαγή." Ο Di Lauro δήλωσε στην Telegraph του Λονδίνου ότι "εξεπλάγη" που το BBC δεν φρόντισε να επαληθεύσει την αυθεντικότητα της εικόνας.

"Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε είναι ότι ένα μέσο ενημέρωσης όπως το BBC δεν ελέγχει τις πηγές του και είναι πρόθυμο να δημοσιεύσει  οποιαδήποτε εικόνα τους στέλνει ο οποιοσδήποτε. Είτε ακτιβιστής είναι αυτός, είτε δημοσιογράφος,είτε  πολίτης ή οποιοσδήποτε άλλος”, είπε ο Di Lauro.

Οι πληροφορίες σχετικά με τη σφαγή στη Χούλα ρίχνουν σαφώς την ευθύνη  για τις δολοφονίες  των παιδιών στα τάγματα θανάτου και όχι  στο βομβαρδισμό των τεθωρακισμένων των κυβερνητικών δυνάμων.Τα τραύματα των θυμάτων στο βίντεο φαίνεται πως έχουν γίνει  από πυροβόλο όπλο και μαχαίρια. Κανένα από τα θύματα δεν φαίνεται να έχει ακρωτηριαστεί.


Όπως γράφει ο Τόνι Cartalucci: "Γιατί η κυβέρνηση της Συρίας να θέλει  να σκοτώσει τα παιδιά των Σύριων?  Και ακόμα κι αν για κάποιο λόγο το έκανε - γιατί να το πκάνει με ένα τρόπο που είναι εκατό τα εκατό βέβαιο ότι θα επέσυρε την διεθνή καταδίκη και θα ανανέωνε το αίτημα  για δράση εναντίον του καθεστώτος; Με άλλα λόγια, “ ποιος ωφελείται?”

“Ποιος πραγματικά ωφελείται από αυτή την αγριότητα - και ποιος όχι?  Σίγουρα οι αντάρτες και οι ξένοι υποστηρικτές τους,και όχι η συριακή κυβέρνηση. Για τις πρόσφατες φρικαλεότητες στη Δαμασκό κατηγορηθήκαν  σχεδόν ομόφωνα - οι εξτρεμιστές αντίπαλοι της κυβέρνησης Άσαντ, γιατί να μην είναι τουλάχιστον πιθανό να βρίσκονται  και αυτή τη φορά  πίσω από αυτή τη φρικαλεότητα”;

Όποια και αν είναι η αλήθεια για τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου, τα μέσα ενημέρωσης για μια ακόμη φορά έγιναν φερέφωνα της προπαγάνδας ανώνυμων  "ακτιβιστών".

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι οι δυνάμεις του Άσαντ σκοτώνουν βρέφη και παιδιά αδιακρίτως.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, η εφημερίδα Independent του Λονδίνου ανέφερε ότι "αυτή την εβδομάδα στη Χομς οι δυνάμεις ασφαλείας του Προέδρου Άσαντ σκότωσαν  αδιακρίτως δεκάδες μωρά."

Όπως τεκμηριώνεται, η πηγή αυτής της δήλωσης δεν βρισκόταν στη Συρία, αλλά στο Λονδίνο,και ανήκε στην οργάνωση συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Syrian Observatory for Human Rights (SOHR), η οποία είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα πίεσης με στενούς δεσμούς με το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
 

[--->]

 Από το μπλογκ του As'ad AbuKhalil :

 http://angryarab.blogspot.com/2012/05/bbc-lies-and-fabrications.html


 "Ο «αραβικός»  στρατός  της Συρίας και ο «Ελεύθερος» στρατός της Συρίας , ανταλλάσσουν σφαγές σε αυτό που μοιάζει να είναι μια τρελή κούρσα για το ποιος μπορεί να σκοτώσει το μεγαλύτερο αριθμό Σύρων. Ο αγώνας διεξάγεται στην επαρχία της Χομς.
 
Στην Αλ-Χούλα (Χομς), τουλάχιστον 92 άμαχοι, 32 από αυτούς παιδιά σκοτώθηκαν από τις βόμβες του πυροβολικού και των τανκς  του συριακού στρατού, του καθεστώτος, (διαβάστε εδώ και  μπορείτε να δείτε αυτό το βίντεο και πολλά άλλα)
 
Σε άλλα δύο χωριά της  πόλης Χομς, στην Αλ-Σουμαρίγια και το Τέλντο, ο Ελεύθερος στρατός της Συρίας  έσφαξε  πολλές οικογένειες αμάχων.
 
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η μοναδική πηγή πληροφοριών σχετικά με τις σφαγές στην  Αλ-Σουμαρίγια και το Τέλντο ήταν το συριακό πρακτορείο ειδήσεων Sana, που με τη σειρά του,βέβαια, έκανε πως δεν είδε τι έγινε στην Αλ-Χούλα."



 

Πρόσθετες πηγές : [--->]  ,  [--->],    [--->],    [--->]






 

Δεν υπάρχει συλλογική μνήμη

Στη φύση δεν υπάρχει συλλογική μνήμη. Δεν θα την βρούμε γραμμένη σε κάποιο βιβλίο, ούτε σε κάποια επιφάνεια καταγραφής δεδομένων . Δεν μπορεί να προσωποιηθεί από κάποιο μεμονωμένο άτομο .Ούτε και πρόκειται για ένα άθροισμα επιμέρους ''αναμνήσεων''.

Η συλλογική μνήμη δεν υπάρχει στον ενικό. Η κάθε συλλογικότητα διαθέτει τη δική της μνήμη και μνήμες υπάρχουν,τουλάχιστον  τόσες, όσες και οι συλλογικότητες.Και το κάθε άτομο συμμετέχει σε περισσότερες από μία συλλογικές μνήμες. Οι ανταγωνιστικές συλλογικές μνήμες μπορούν να συγκρούονται ή να ανταγωνίζεται η μια την άλλη, όταν εκφράζονται ή όταν χρησιμοποιούνται στο δημόσιο λόγο.

Η συλλογική μνήμη δεν υπάρχει άπαξ δια παντός. Γεννιέται, εξελίσσεται, αλλάζει και εξαφανίζεται μέσα στο χρόνο, που δεν είναι βέβαια ο χρόνος ο ημερολογιακός αλλά ο χρόνος των γεγονότων που έχουν αποφασιστική σημασία για τη συλλογικότητα. Η μνήμη είναι μια ρίζα στο χρόνο, μια βάση οικοδόμησης της ταυτότητας της συλλογικότητας, στην οποία αντιστοιχεί ένα παρελθόν.

Η συλλογική μνήμη δεν υπάρχει εν κενώ. Δεν υπάρχει παρά εντός ενός κοινωνικού πλαίσιου που επιτρέπει στη συλλογικότητα να συλλαμβάνει το νόημα των συμβάντων. Η μνήμη είναι πρωτίστως η χρήση του παρελθόντος από τη συλλογικότητα. Η συλλογικότητα εντάσσει τα υπολείμματα του παρελθόντος και των βιωμάτων σε  ένα συμβολικό σύμπαν, που του προσδίδει  οικεία χαρακτηριστικά.  

Η συλλογική μνήμη ενσωματώνει,έτσι, τη συλλογική γνώση, συμβάλλοντας στην αφήγηση της φύσης του προβλήματος και στον προσδιορισμό της λύσης που η συλλογικότητα, η κοινωνική ομάδα και η κοινότητα θα αποφασίσουν.  

Η συλλογική μνήμη δεν υπάρχει χωρίς τη συλλογική λήθη. Για τη λήθη μπορεί να ισχύουν όσα ειπώθηκαν πιο πάνω για τη μνήμη, παρόλο που αυτή (η μνήμη) δεν εκφράζεται από την ανάμνηση. Η κοινωνική μνήμη αποτρέπει τη λήθη και την ίδια στιγμή τρέφεται από αυτή.

Μη μείνει απ´ αυτούς κανείς

Τον κόσμο αυτό αν θες να φτιάξεις
πρέπει ν΄αλλάξεις τη δομή,
πρωτού λόγω της απραξίας μας
μας αφανίσει η παρακμή,
μας κυβερνούν οι λωποδύτες,
οι τραπεζίτες κι´ οι αγιογδύτες
κι´ όλοι τους οι υποτακτικοί.
Δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
κτύπα τους πριν αφανιστείς,
γιατί αλλιώς μεσ´ στη μιζέρια
και μεσ´ στο άδικο θα ζεις,
δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.
Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις,
μα κατ´ ανάγκη αυτοκτονείς,
χτύπα τους πριν σε αφανίσουν,
εγκληματείς που αδρανείς,
της ηθικής μας απραξίας
όπως και της νωθρότητάς μας
πια ας μην είμαστ´ ασθενείς.

 Αντώνιος Περρής

Το τρίλημμα της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής

της Rosaria Rita Canale

Το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής πάνω στο οποίο  οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί την πιο πιστή εφαρμογή –ένας μη οικονομολόγος, βλέποντας τις σημερινές εξελίξεις  θα τις  θεωρούσε παράλογες – των  θεωρητικών συμπερασμάτων  του κυρίαρχου οικονομικού παραδείγματος .Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι τα συμπεράσματα αυτά αρνούνται ότι δημόσιες  δαπάνες και ανάπτυξη συνδέονται άμεσα και ότι ένας πιθανά ενεργός ρόλος της νομισματικής πολιτικής μπορεί να επηρεάσει το επίπεδο ισοκατανομής των εισοδημάτων.

Οικοδομήθηκε, έτσι, ένα θεσμικό καθεστώς που επηρέασε με διάφορους τρόπους πολλές χώρες με προηγμένες ή μη οικονομίες, με βάση: 1) τη διάκριση της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής, 2) δημοσιονομικές   πολιτικές  στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδίου περιστολής των δημοσίων δαπανών, 3) μια νομισματική πολιτική με μοναδικό στόχο τη σταθερή αύξηση των τιμών.

Στην Ευρώπη, στη συνέχεια, προστέθηκαν δύο ακόμα στοιχεία που καθιστούν την ήπειρο μια περίπτωση εντελώς ιδιαίτερη: 1) η ενιαία νομισματική πολιτική, και 2) μια δημοσιονομική πολιτική η εφαρμογή της οποίας ανατίθεται  στα κράτη μέλη με βάση την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.

Τα όρια του μοντέλο αυτού έχουν φανεί - όπως αναφέρει και ένας επιστήμονας  ο οποίος ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ετερόδοξος [1] –κατά την αντιμετώπιση καταστάσεων όπως η οικονομική κρίση του 2007.

Το μοντέλο βασίστηκε  σε δύο αμφιλεγόμενες υποθέσεις οι οποίες σε περιόδους κρίσεων, και μάλιστα οικονομικών, δημιουργούν ένα σχήμα οξύμωρο: α) τη ντετερμινιστική φύση του οικονομικού συστήματος δηλαδή την αυθόρμητη τάση του οικονομικού συστήματος  προς συνθήκες  εξισσορόπησης της πλήρους απασχόλησης της παραγωγικής ικανότητας και της εργασίας (πλην κάποιου ποσοστού ανεργίας τριβής), και  β) την ικανότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών να προβλέπουν τη μελλοντική πορεία της οικονομίας.

Οσον αφορά την πρώτη υπόθεση,για να εξετάσουμε τη λειτουργία του οικονομικού συστήματος και τις διαδικασίες ρύθμισης του δεν χρειάζεται να πάρουμε υπόψη μας αναταράξεις συστημικής φύσης, που να πλήττουν δηλαδή με τον ίδιο τρόπο όλες τις χώρες. Ετσι, με βάση αυτή τη λογική, για  να υπάρξει πλήρη απασχόληση δεν έχουμε παρά να εγγυηθούμε  την ευελιξία της αγοράς εργασίας, και αντιστρέφοντας αυτό το σκεπτικό, η ανεργία οφείλεται στην ακαμψία της αγοράς εργασίας.

Σύμφωνα με τη δεύτερη υπόθεση - γνωστή και ως υπόθεση αποτελεσματικότητας της αγοράς (efficency market hypothesis) - οι χρηματοπιστωτικές αγορές είναι σε θέση να αποτιμούν ανά πάσα στιγμή τους κινδύνους που εμποδίζουν την υπερβολική συσσώρευση χρέους, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού, προεξοφλώντας την μελλοντική αξία των οικονομικών δραστηριοτήτων και αποτιμώντας επομένως, την αξία μετοχών και ομολόγων.

Η κρίση, εξ ορισμού αποδεικνύει την αβασιμότητα και των δύο αυτών υποθέσεων και πολύ γλήγορα έκανε αισθητή την παρουσία της σε ολόκληρο  τον κόσμο, μέσα από τους ισολογισμούς  των τραπεζών και, στη συνέχεια με ένα δεύτερο κύμα, με τη μείωση του δανεισμού και την έλλειψη συνολικά της  ζήτησης.

Η κρίση ανάδειξε και  την δυσμενέστατη θέση  κάποιων  χωρών έναντι άλλων οπότε έγινε προφανές ότι το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής είχε σχεδιαστεί με τρόπο μη ισορροπημένο. Μη ισορροπημένο για κάποιες χώρες και μη ισορροπημένο ως προς το ρόλο της νομισματικής πολιτικής την οποία η δημοσιονομική  υπηρετεί, αντί να την αντιμετωπίζει ξεχωριστά..

Αθλιότητες

Εχετε δει ποτέ πιο άθλια μορφή αποικιοκρατικού φεμινισμού από αυτήν την καταχώρηση της Διεθνούς Αμνηστίας?

 

Σε ελεύθερη μετάφραση:

-Ανθρώπινα δικαιώματα για τις γυναίκες και τα κορίτσια στο Αφγανιστάν

 

 -Νάτο συνέχισε  τη διαδικασία προόδου!

Αλήθεια η ελληνική στρατιωτική αποστολή στο Αφγανιστάν τι ακριβώς είπαμε ότι κάνει εκεί και ποιος τη χρηματοδοτεί ?

[--->]

Η δεύτερη παγκόσμια ύφεση

Μια ματιά στην οικονομική συγκυρία ψυχρή, αλλά επιστημονική, από τον Joseph Halevi.

 Η δεύτερη παγκόσμια ύφεση
Ένα δεύτερο κύμα ύφεσης, είναι πλέον ορατό ακόμα και με γυμνό μάτι. Οι τιμές των πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένου του αργού πετρελαίου, έχουν πάψει να κυμαίνονται και υφίστανται μια δραστική μείωση παρασύροντας μαζί τους και τις τιμές των μετοχών των εταιρειών εξόρυξης και  τα νομίσματα των χωρών παραγωγής σε μια διαδικασία υποτίμησης τους έναντι του δολαρίου. Τα εμπορεύματα αποτελούν ένα καλό δείκτη της οικονομικής συγκυρίας. Το φθινόπωρο του 2008 ήταν οι τιμές τους και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες των αντίστοιχων νομισμάτων που σηματοδότησαν  το πέρασμα της κρίσης από χρηματοπιστωτική σε «πραγματική», όταν πολλοί ειδικοί εξακολουθούσαν ακόμα  να αρνούνται την ύπαρξη της. 

Στα πλαίσια αυτά, η ευρωπαϊκή κρίση και η επιβράδυνση της οικονομίας στην Κίνα θα πρέπει να συνυπολογιστούν. Η δυναμική του Πεκίνου, και λόγω της κατάστασης στην Ευρώπη πέφτει κάτω από το 8% ανάπτυξης ετησίως το οποίο, με βάση τους  ρυθμούς της παραγωγικότητας, θεωρείται ως το ελάχιστο επίπεδο αποτροπής της αύξησης της ανεργίας και  επιδείνωσης των ήδη υψηλών κοινωνικών εντάσεων, καθιστώντας ακόμα πιο προβληματική την πορεία της ήδη πολύπλοκης  πολιτικής  μετάβασης. Αλλά το επίκεντρο του νέου κύματος της ύφεσης βρίσκεται ακόμη στην Ευρώπη του ευρώ. 

Από την υπογραφή του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας, στις αρχές του οικονομικού έτους γινόμαστε μάρτυρες της επιδείνωσης του ελληνικού χρέους, παρά τις δραστικές περικοπές των δημόσιων δαπανών και τη βελτίωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι το 2013 ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ θα φθάσει το 160%. Ακόμα και στην Ισπανία το ποσοστό του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ, που εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από ό, τι στη Γερμανία, έχει αυξηθεί μετά τις δραστικές περικοπές των δημόσιων δαπανών. Και είναι ακριβώς η Ισπανία αυτή που αναδεικνύει την τοκογλυφική διάσταση του σημερινού ευρωπαϊκού μοντέλου. 

ΑΛΗΘΕΙΑ - ALETHEA - HAHIKAT

• Αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ ΑΛΗΘΕΙΑ - ALETHEA - HAHIKAT των Petra Holzer & Ethem Ozguven, παραγωγής 2007

  Ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μια κραυγή-καταγγελία για τις εταιρίες χρυσού και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Πέργαμος- Τουρκία ΒΑ Χαλκιδική- Ελλάδα Πόσο ίδια μοιάζουν!!! Λαδιαβίτης με τη συνδρομή αγαπημένων φίλων.
  

   

  [--->]                           

Ελλάδα: Περισσότερες θυσίες χωρίς κανένα αντίκρυσμα

Ελλάδα: Περισσότερες θυσίες χωρίς κανένα αντίκρυσμα - Αξίζει το ευρώ το κόστος μιας προκυκλικής δημοσιονομικής πολιτικής και μιας εσωτερικής υποτίμησης;

Η Ελλάδα σε δύσκολη καμπή. Δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο έτσι, αλλά υπάρχει και ο φόβος του άλματος στο κενό.

Τα βασικά σημεία μελέτης (paper) των  Weisbrot και Montecino, του Κέντρου Οικονομικής Πολιτικής και Έρευνας (C.E.P.R.)., σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να μιμηθεί την επιτυχία της Αργεντινής.

Αυτή την εβδομάδα (στμ. η μελέτη γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 2012) η ελληνική κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία δανεισμού με τις ευρωπαϊκές αρχές και το ΔΝΤ ύψους 130 δισ. ευρώ, μέρος ενός νέου πακέτου που θα αντικαταστήσει το σημερινό πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που ξεκίνησε το Μάιο του 2010. Παρά το ότι η συμφωνία θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να αποφύγει το Μάρτιο τη στάση πληρωμών,εντούτοις υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν το συμφωνηθέν πρόγραμμα θα καταφέρει να επαναφέρει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης, σε ένα βιώσιμο επίπεδο δανειακής επιβάρυνσης, καθώς και την πρόσβαση στην αγορά κεφαλαίων δανεισμού.



Η αποτυχία του προγράμματος

Το πιο σοβαρό πρόβλημα ως προς τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια είναι ότι η δημοσιονομική πολιτική της είναι προκυκλική – δηλαδή, η κυβέρνηση ήταν και παραμένει προσηλωμένη στην μείωση του προϋπολογισμού, ενώ η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Το 2010-11, η ελληνική κυβέρνηση πήρε μέτρα μείωσης  των δαπανών ύψους  8,7 τοις εκατό του ΑΕΠ.
Ωστόσο, η οικονομία συνεχίζει να συρρικνώνεται και αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την επίτευξη των στόχων των εσόδων. Το ΔΝΤ υποβάθμισε την πτώση του ΑΕΠ στην Ελλάδα, μειώνοντας τις αρχικές του εκτιμήσεις κατά 6,9 τοις εκατό, το Σεπτέμβριο του 2010. Τα δύο τρίτα της πτώσης σημειώθηκαν μέσα σε διάστημα πέντε μηνών μεταξύ τέταρτης  και πέμπτης αναθεώρησης του προγράμματος (Δεκέμβριος 2011).

Παρά το  ότι το μεγαλύτερο μέρος της προβλεπόμενης προσαρμογής για το 2012 ήταν με τη μορφή της αύξησης των εσόδων, η πέμπτη αναθεώρηση του ΔΝΤ αναφέρει ότι στο 2013-2014 πρέπει να υπάρξει μια στροφή προς τις περικοπές των δαπανών. Αυτό θα αυξήσει τους κινδύνους μιας παραπέρα παράτασης της ύφεσης.

Το πρόγραμμα του ΔΝΤ προβλέπει επίσης μεγάλα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις – γύρω στα 15 τοις εκατό του ΑΕΠ για τα επόμενα δύο χρόνια, και 22 τοις εκατό του ΑΕΠ μέχρι το 2017. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια τα έσοδα από τις  ιδιωτικοποιήσεις ήταν ελάχιστα, και η πέμπτη αναθεώρηση σημειώνει ότι και από μόνα τους  τα μειωμένα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα μπορούσαν  να ανεβάσουν το λόγο χρέους / ΑΕΠ στο 138 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2020, αντί του 120 τοις εκατό, όπως αναμενόταν.

Το πρόγραμμα θα μπορούσε εύκολα να αποτύχει λόγω της μειωμένης ανάπτυξης. Λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα οικονομική ύφεση στη ζώνη του ευρώ, αυτό μοιάζει απολύτως εφικτό.
Τη Δευτέρα, δημοσιεύματα  στο Τύπο έκαναν λόγο για ένα εμπιστευτικό έγγραφο που προοριζόταν για τους υπουργούς οικονομικών του Ecofin, το οποίο περιέγραφε ένα σενάριο για την ελληνική οικονομία πολύ πιο απαισιόδοξο. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το χρέος θα έπαιρνε εκρηκτικές διαστάσεις  και η Ελλάδα θα χρειαζόταν «γύρω στα 245 δισεκατομμύρια ευρώ ως βοήθεια, πολύ μεγαλύτερη από τα  170 δισεκατομμύρια ευρώ όπως εκτιμήούσαν οι υπουργοί της ζώνης του ευρώ». Το δε χρέος το 2020 θα εκτοξευθεί στο 160 τοις εκατό του ΑΕΠ . Με δεδομένη την μέχρι τώρα μεγάλη υποτίμηση της πτώσης του ΑΕΠ από μεριάς ΔΝΤ, και την αποτυχία των ευρωπαϊκών αρχών να αναγνωρίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής συρρίκνωσης, το πιο απαισιόδοξο σενάριο θα μπορούσε να είναι το πιο ρεαλιστικό.

Το οικονομικό κόστος της προσαρμογής στην Ελλάδα είναι ήδη αρκετά υψηλό. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ που παίρνουν υπόψη τους  τα τελευταία στοιχεία, αν η οικονομία φέτος βρεθεί σε τροχιά ανάκαμψης θα έχει χάσει το 15,8 τοις εκατό του ΑΕΠ της προ της ύφεσης χρονιάς. Αυτό θα καθιστούσε την Ελλάδα μία από τις χειρότερες περιπτώσεις πτώσης του ΑΕΠ λόγω οικονομικής κρίσης τον 20ο και τον 21ο αιώνα.
Η Ελλάδα υφίσταται ήδη το βάρος των υψηλότερων επιτοκίων δανεισμού από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ, στο 6,8 τοις εκατό του ΑΕΠ. Μόνο δύο άλλες χώρες φτάνουν στο 4 τοις εκατό (Ιταλία και Πορτογαλία). Ελάχιστες  χώρες στον κόσμο επιβαρύνονται με μεγαλύτερους τόκους από την Ελλάδα, και είναι απίθανο να πέσουν κάτω από 6 τοις εκατό, ακόμη και με τη σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση του χρέους.

Το κοινωνικό και ανθρώπινο κόστος της ύφεσης στην Ελλάδα, έχει σοβαρές επιπτώσεις. Σύμφωνα με τις εθνικές στατιστικές, η ανεργία το Νοέμβριο έφθασε σε επίπεδα ρεκόρ, στο 20,9 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού, ενώ οι τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ δείχνουν ότι η ανεργία στην Ελλάδα το 2016 θα εξακολουθείσει να κινείται στο 17 τοις εκατό. Οι προβλέψεις του ΔΝΤ σχετικά με το ποσοστό ανεργίας το 2013 μεταξύ της πρώτης και της πέμπτης αναθεώρησης του προγράμματος αυξήθηκαν  πάνω από το ένα τρίτο, από 14,5 τοις εκατό στο 19,5 τοις εκατό. Το ποσοστό του απασχολούμενου πληθυσμού σε εργάσιμη ηλικία είναι σήμερα κάτω από αυτό του 1994, ενώ παρατηρείται μεγάλη  αύξηση των αυτοκτονιών και της εγκληματικότητας και η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη έχει μειωθεί.

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει τους δημοσίους υπαλλήλους κατά 150.000 εργαζόμενους  έως το 2015, να περικόψει τον κατώτατο μισθό κατά 20 τοις εκατό (και 32 τοις εκατό για τους νέους κάτω των 25 ετών), και να αποδυναμώσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και την αναδιανομή του εισοδήματος προς τα πάνω.
Το σκεπτικό που βρίσκεται  πίσω από όλες αυτές τις αλλαγές είναι η «εσωτερική υποτίμηση», όπου το κόστος εργασίας, υπό την πίεση του υψηλού ποσοστού ανεργίας και την ύφεση, θα συρρικνωθεί  τόσο που η οικονομία θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο και θα ανακάμψει μέσω των εξαγωγών. Μετά όμως από τέσσερα χρόνια ύφεσης  και ρεκόρ υψηλής ανεργίας, η πραγματική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι υψηλότερη από ό, τι ήταν το 2006. Με άλλα λόγια, ακόμα δεν έχει υπάρξει εσωτερική υποτίμηση.


Υπάρχουν άλλες λύσεις;

Το έγγραφο κάνει και μια σύντομη αναφορά στην εναλλακτική λύση μιας ελεγχόμενης στάσης πληρωμών και εξόδου από το ευρώ, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί,  λόγω των επαναλαμβανόμενων κρίσεων και της συνεχόμενης ύφεσης.
Η επιτυχία της παύσης πληρωμών και της υποτίμησης του νομίσματος στη Αργεντινή  αποτελεί  ένα σοβαρό μέτρο σύγκρισης.
Η Αργεντινή επιχείρησε  μάταια μια εσωτερική υποτίμηση επί τρεισήμισι χρόνια ύφεσης, ξεκινώντας από τα μέσα του 1998. Μετά την παύση πληρωμών τον Δεκέμβριο του 2001 και την υποτίμηση του νομίσματος της λίγες εβδομάδες αργότερα, η οικονομία της συρρικνώθηκε για ένα μόνο τρίμηνο (μείωση του ΑΕΠ κατά  4,9% ), στη συνέχεια όμως ανέκαμψε και αναπτύχθηκε πάνω  από 63 τοις εκατό τα επόμενα έξι χρόνια. Αν η Αργεντινή χρειάστηκε τρία χρόνια, για να ανακτήσει το προ της ύφεσης ΑΕΠ, τότε η Ελλάδα με το πρόγραμμα που εφαρμόζεται σήμερα προβλέπεται ότι θα χρειαστεί  πάνω από μια δεκαετία.


Κόντρα στα στερεότυπα, η ανάκαμψη της Αργεντινής δεν ήταν μια «έκρηξη της τιμής των πρώτων υλών» με βάση τις εξαγωγές της σόγιας, αλλά ούτε μία ανάπτυξη με βάση τις εξαγωγές. Σε πραγματικούς όρους, οι εξαγωγές συνεισέφεραν μόνο κατά 12% στην ανάπυξη, και μόνο το ήμισυ των εξαγωγών  ήταν πρώτες ύλες.

Φυσικά, οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι εξαγωγές συνέβαλαν με άλλο τρόπο, και κυρίως  επειδή  παρείχαν  ξένο νόμισμα κάτι αναγκαίο για τη χρηματοδοτηση σημαντικών  εισαγωγών. Αυτό είναι ένα σημαντικό εμπόδιο για μια χώρα χωρίς το δικό της «ισχυρό» νόμισμα, όπως είναι για παράδειγμα, το αμερικανικό δολάριο. Μια χώρα μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της σε εγχώριο νόμισμα, πρέπει όμως να διαθέτει  αρκετό ξένο νόμισμα ώστε να αποφύγει μια κρίση του ισοζυγίου πληρωμών της. Ο φόρος επί των κερδών των εξαγωγέων έπαιξε και αυτός ένα σημαντικό ρόλο στα φορολογικά  έσοδα την πρώτη περίοδο της επέκτασης.

Αλλά οι εξαγωγές θα μπορούσαν να διαδραματίσουν έναν παρόμοιο ρόλο και στην ελληνική ανάκαμψη. Στην πραγματικότητα, οι ελληνικές εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού, είναι σχεδόν διπλάσιες, ως προς το ΑΕΠ, από ό, τι ήταν στην Αργεντινή την περίοδο της παύσης πληρωμών και της υποτίμησης του νομίσματος της. Και όπως στην Αργεντινή, οι εξαγωγές αυτές θα μπορούσαν να παίξουν ένα τεράστιο ρόλο στην οικονομία, όχι μόνο επειδή είναι πιο συμφέρουσες (στμ. πιο φτηνές)  για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και επειδή με το κάθε ευρώ ή το κάθε δολάριο από τις εξαγωγές θα μπορούσαν να εισαχθούν προϊόντα  από το εξωτερικό. Ο μύθος ότι η Ελλάδα δεν θα έχει τόσα κέρδη από τις εξαγωγές όσα η Αργεντινή, «επειδή δεν έχει τίποτα να εξάγει»  είναι λάθος από κάθε άποψη: είτε επειδή η  Ελλάδα ήδη εξάγει, και σε σχέση με την οικονομία της, πολύ περισσότερο από ό, η Αργεντινή, είτε επειδή η ανάκαμψη της Αργεντινής δεν ήταν μια ανάκαμψη που οφειλόταν  στις εξαγωγές.

Αλλά τότε, πως ανέκαμψε η Αργεντινή, αν όχι από την «έκρηξη της τιμής των πρώτων υλών» όπως συνηθίζουν  να λένε, λαθεμένα; Πολλές πολιτικές έπαιξαν σημαντικό ρόλο, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι η Αργεντινή είχε απαλλαγεί από το τεράστιο χρέος της, και, ίσως το πιο σημαντικό, ότι απαλλάχθηκε από την εφαρμογή προκυκλικών πολιτικών που κέκαναν αδύνατη την όποια ανάκαμψη, οπότε και μπόρεσε να υιοθετήσει αντικυκλικές πολιτικές για την ανάπτυξη της.Αυτές ήταν οι αλλαγές- που θα μπορούσε  να υιοθετήσει και  η Ελλάδα αν αποφάσιζε τη στάση πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ - που έκαναν τη διαφορά μεταξύ μιας ύφεσης / στασιμότητας δίχως τέλος, και μιας σημαντικής οικονομικής ανάκαμψης.

Κατά κάποιο τρόπο, η Ελλάδα βρίσκεται σε καλλίτερη θέση από την Αργεντινή. Το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της βρίσκεται στα χέρια ξένων οργανισμών, κάτι που θα περιορίσει τις επιπτώσεις της παύσης πληρωμών στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό της σύστημα . Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της διέπεται από την εσωτερική της νομοθεσία, που μπορεί να περιορίσει τη δυνατότητα των πιστωτών να ασκήσουν αγωγές κατά της ελληνικής κυβέρνησης.
Επιπλέον, αν οι ευρωπαϊκές αρχές αποφασίσουν να τιμωρήσουν την Ελλάδα για την παύση πληρωμών και την έξοδο της  από το ευρώ, τότε η Ελλάδα θα εξακολουθεί να έχει πολλές πιθανές πηγές ξένου συναλλάγματος (περισσότερες  από όσες είχε η Αργεντινή, μετά την παύση πληρωμών, η οποία τα πρώτα χρόνια δεν ήξερε πού να απευθυνθεί για να δανειστεί), αφού υπάρχουν πολλές χώρες με πλεόνασμα χρημάτων που θα μπορούσαν ευχαρίστως να επενδύσουν στην Ελλάδα, αν οι προοπτικές ανάπτυξης βελτιωθούν, παρά την προθυμία των πιστωτών να τιμωρήσουν την Ελλάδα.

Η Αργεντινή αποκόπηκε από τις διεθνείς δανειοδοτικές και δανειοληπτικές αγορές μετά την στάση πληρωμών. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι και σχεδόν όλος ο Τύπος προέβλεπαν  ότι η Αργεντινή θα ζούσε ένα μακρύ εφιάλτη μετά την παύση πληρωμών / υποτίμηση του νομίσματος. Το ΔΝΤ άσκησε φοβερές πιέσεις στην Αργεντινή, για να πληρώσει περισσότερα στους  ξένους πιστωτές της, και να αποδεχθεί τις οικονομικές πολιτικές κάτι που η κυβέρνηση της Αργεντινής αρνήθηκε επειδή θα υπονόμευαν την ανάκαμψη. Όταν η Αργεντινή αρνήθηκε να παραδοθεί, και σταμάτησε να πληρώνει το  ΔΝΤ το Σεπτέμβριο του 2003 αντί να δεχθεί τους όρους του, πολλοί φοβήθηκαν  ότι η χώρα θα αποκοπεί και από τις εμπορικές πιστώσεις - αφού θεωρήθηκε ότι το ΔΝΤ θα είχε την εξουσία να το κάνει. Καμία χώρα μεσαίου μεγέθους, και μη πτωχευμένη τεχνικά, δεν είχε ποτέ κηρύξει αδυναμία πληρωμών στο ΔΝΤ. Οταν όμως η Αργεντινή ανακοίνωσε στάση πληρωμών στο Ταμείο το 2003, το ΔΝΤ υποχώρησε αμέσως και συμφώνησε μια επιμήκυνση πληρωμής του χρέους της χώρας.

Αυτή η πλευρά  της ιστορίας είναι σημαντική, διότι δείχνει ότι οι προσπάθειες ακόμα και των πιο ισχυρών πιστωτών να τιμωρήσουν την παύση πληρωμών δεν έχουν σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Στην πρόσφατη ιστορία, τουλάχιστον, κάποιες χώρες που δεν συμμορφώθηκαν πήγαν καλά ή πολύ καλά, όπως η Αργεντινή το 2001, η  Ρωσία το 1998 και το Εκουαδόρ το 2008. Ενα θέμα κοινό στην πρόσφατη εμπειρική βιβλιογραφία για την στάση πληρωμών είναι η αδυναμία να προσδιοριστούν στατιστικά σημαντικές δαπάνες που να συνδέονται με επεισόδια στάσης πληρωμών.

Και η Ελλάδα βρίσκεται  ήδη σε αυτό το σημείο,με βάση το μέγεθος της αναμενόμενης υποτίμησης που ισχύει, και τις  ζοφερές προοπτικές για το μέλλον, οπότε θα χρειαστεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να ανακτήσει και πάλι την πρόσβαση στις αγορές. Στο σημείο αυτό θα μπορούσε να επανέλθει πιο γλήγορα στις αγορές, αν η κυβέρνηση μπορούσε να διαγράψει μεγαλύτερο μέρος του χρέους της και να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Οσο για τα  αρνητικά, το μεγαλύτερο εμπόδιο που ορισμένοι  έχουν επισημάνει είναι  ότι η Ελλάδα δεν έχει πλέον το δικό της νόμισμα και ότι θα πρέπει να επαναφέρει τη δραχμή. Αν και αυτό δημιουργεί κάποια λογιστικά προβλήματα δυνητικά σοβαρά, είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι, αυτό από μόνο του, θα καθιστούσε την Ελλάδα διαφορετική από όλες τις άλλες χώρες που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες χώρες εκτός της Αργεντινής που έχουν υποστεί σοβαρές οικονομικές κρίσεις και υποτιμήσεις του νομίσματος τους,όπως η Νότια Κορέα, η Ινδονησία και η Ταϊλάνδη κατά την ασιατική οικονομική κρίση του 1997-98. Αλλά καμία από αυτές δεν υπέστη ταυτόχρονα μείωση της παραγωγής και επιβράδυνση της ανάκαμψης όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.

Η επιλογή της στάσης πληρωμών / εξόδου από το ευρώ για την Ελλάδα είναι μια δύσκολη απόφαση, και, φυσικά, ενέχει πολλούς κινδύνους. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο και την ταχύτητα με την οποία οι αρχές θα καταφέρουν να βγουν από την χρηματοπιστωτική κρίση και να προχωρήσουν προς την οικονομική ανάκαμψη. Όπως προαναφέρθηκε, στην Αργεντινή χρειάστηκε  μόνο ένα τρίμηνο, για να ξαναπάρει η οικονομία μπροστά και να αναπτυχθεί μετά τη  στάση πληρωμών και την  υποτίμηση του νομίσματός της.
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τη σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης, και την μείωση της παραγωγής και της απασχόλησης, αν  η κυβέρνηση αποφασίσει παύση πληρωμών και έξοδο της χώρας από το ευρώ. Και αυτό είναι που κάνει δύσκολη αυτή την απόφαση για την κυβέρνηση ή το όποιο πολιτικό κόμμα : από την άλλη μεριά της εξίσωσης, είναι άγνωστο πότε η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει, σύμφωνα με το ισχύον πρόγραμμα. Έτσι, αν και το σημερινό πρόγραμμα έχει αποτύχει παταγωδώς και αναμένεται να συνεχίσει  να αποτυγχάνει και στο μέλλον, υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τις συνέπειες  της μίας ή της άλλης επιλογής. Και για την πολιτική ηγεσία είναι πιο βολικό να αποδεχθεί το πρόγραμμα της τρόικας, σα να μην υπήρχε - όπως υποστηρίζουν οι  ευρωπαϊκές αρχές και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης - άλλη επιλογή.

Αλλά η άποψη ότι η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ θα ήταν μια καταστροφή του μεγέθους μιας Μεγάλης Ύφεσης είναι αβάσιμη. Η Μεγάλη Ύφεση, δεν ήταν το αποτέλεσμα ενός και μόνο γεγονότος, αλλά το αποτέλεσμα μιας μακράς σειράς κακών πολιτικών αποφάσεων στη διάρκεια του χρόνου -  όπως έγινε περίπου και με την πολιτική της «εσωτερική υποτίμηση» που  οι αρχές της ΕΕ εφαρμόζουν σήμερα στην Ελλάδα . Μια στάση πληρωμών / έξοδος από το ευρώ ενδεχομένως να οδηγήσει σε  οικονομική κρίση, αλλά δεν θα μπορούσε από μόνη της να ποδηγήσει σε Μεγάλη Ύφεση. Λαμβάνοντας υπόψη την πρόγνωση για την Ελλάδα στα πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος, και την πιθανότητα να πληγεί από επαναλαμβανόμενες κρίσεις, καθώς και ότι μπορεί να καταλήξει και σε μια  ανεξέλεκτη στάση πληρωμών, ο στόχος της στάσης πληρωμών και της εξόδου από το ευρώ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πιο συνετή επιλογή και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ως εναλλακτική λύση στα προβλεπόμενα για τη συγκυρία  σενάρια.

[--->]

 ΠΗΓΗ :   More Pain, No Gain for Greece: Is the Euro Worth the Costs of Pro‐Cyclical FiscalPolicy and Internal Devaluation?



υ.γ. Για το ίδιο θέμα  και ο Paul Krugman στο άρθρο του The Conscience of a Liberal










 το περγάδι είναι υπό άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα. Awesome Inc. πρότυπο

Με την Ιταλία στο ευρώ, εξυπηρετούσαμε τη Γερμανία

 Ο Βιντσέντσο Βίσκο, πρώην υπουργός οικονομικών της Ιταλίας στην κυβέρνηση Πρόντι, την εποχή της εισόδου της χώρας στο ευρώ: «Με το ευρώ εξυπηρετούσαμε τη Γερμανία, επειδή είμαστε οικονομικά αδύναμοι»

Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Fatto Quotidiano,ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Πρόντι εξομολογείται ότι :  Η είσοδος της Ιταλίας στο ευρώ σχεδιάστηκε από τη Γερμανία για να είναι το ευρώ πιο φτηνό και έτσι να εξυπηρετούνται οι εξαγωγές της. Ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Ρομάνο Πρόντι σε συνέντευξη του στο ιταλικό κανάλι La7- έστω και έμμεσα και με ένα ακατανόητο ενθουσιασμό – επιβεβαίωσε αυτή την ανασύνθεση των γεγονότων.[*]

             

Αν η Ιταλία έμενε εκτός ευρώ,αυτό θα ήταν μια απειλή για τη Γερμανία, αλλά και τη Γαλλία. για το  λόγο ότι με την ιταλική λίρα να είναι πιο φτηνή, η Ιταλία θα γινόταν πιο θελκτική   ως εμπορικός εταίρος σε σύγκριση με μια ευρωπαϊκή ελίτ  που θα εμπορευόταν έχοντας ένα ενιαίο και πιο ακριβό νόμισμα. Ο Βίσκο λέει ως προς  αυτό :
 

 Η Γερμανία διαχειρίστηκε την παγκοσμιοποίηση συνειδητά. Η ύπαρξη  χωρών όπως η Ιταλία στη ζώνη του ευρώ θα έκανε το ευρώ πιο φτηνό και όχι το αντίθετο κάτι που θα επέτρεπε στο Βερολίνο να αυξήσει τις εξαγωγές του ...

η επιστροφή

Όταν, πολύ πριν  την 6 Μαΐου, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους για μια συνέντευξη, η απάντηση τους ήταν ξερή: «Τώρα μοιράζουμε φυλλάδια, περιμένετε τη συνέντευξη Τύπου μετά τις εκλογές», μας είπε ένας από τους ηγέτες του κόμματος, μετά από μακρές διαπραγματεύσεις και τις συστάσεις  του γραφείου της Χρυσής Αυγής, στην Κρήτη. Όταν ρωτήθηκε εάν θα μπορούσαμε  να τους συνοδεύσουμε κατά τη διανομή του υλικού, η απάντηση ήταν ένα ξερό όχι. Μια πληροφορία όμως μας τη δώσανε: «Αν έχουμε επαφές στην Ιταλία; Ασφαλώς, γνωρίζουμε την οργάνωση Casa Pound και την Forza Nuova ». Και πράγματι η Forza Nuova , το βράδυ της Κυριακής, έσπευσε να σχολιάσει: «Η Χρυσή Αυγή ,στο ελληνικό κοινοβούλιο. Τιμούμε  τους Έλληνες συντρόφους, αδέλφια  της Forza Nuova, ένα παράδειγμα για όλους μας, μια προειδοποίηση σε όλους τους άλλους».

 [--->]

Casa Pound=ιταλική φασιστική (για την ακρίβεια φαιο"κόκκινη") οργάνωση

Για τη Forza Nuova δε νομίζω ότι χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις

υ.γ. Μη σας ξεγελάει ο λάιτ τρόπος διαδικυκτιακής εμφάνισης και των δύο.Δείτε τους και σε στιγμές "ευφορίας":

 Στο βίντεο ο Μιχαλολιάκος σε εκδήλωση της Forza Nuova στην Ιταλία :

  http://www.youtube.com/watch?v=E752CEm5_3I

Ο Έρικ Χόμπσμπαουμ μιλά στον Βλόντεκ Γκόλντκορν

Χόμπσμπαουμ : "Ο κρατικός καπιταλισμός θα αντικαταστήσει την ελεύθερη αγορά"

Συνέντευξη του  Έρικ Χόμπσμπαουμ στον Βλόντεκ Γκόλντκορν του περιοδικού L'Espresso

«Με ρωτάτε αν είναι δυνατόν να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς κρίσεις. Όχι δεν είναι. Από την εποχή του Μαρξ γνωρίζουμε  ότι ο καπιταλισμός ζει και εξελίσσεται με κρίσεις και αναδιαρθρώσεις. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της σημερινής, επειδή  βρισκόμαστε ακόμη στη μέση της».

Η σημερινή κρίση είναι διαφορετική από τις προηγούμενες;
«Ναι, γιατί συνδέεται με μια μετατόπιση του κέντρου βάρους του πλανήτη: Από τις παλιές καπιταλιστικές χώρες προς αναδυόμενες χώρες. Από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό και τον Ειρηνικό. Αν τη δεκαετία του 1930 όλος ο κόσμος αντιμετώπιζε μια κρίση, εκτός της ΕΣΣΔ, σήμερα η κατάσταση είναι διαφορετική. Οι επιπτώσεις είναι διαφορετικές στην Ευρώπη σε σύγκριση με τις χώρες BRIC(Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Μια άλλη διαφορά, σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι, παρά τη σοβαρότητα της κρίσης, η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να αναπτύσσεται . Αλλά μόνο σε περιοχές εκτός της Δύσης».

Θα αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, ακόμα και ο στρατιωτικός και ο πολιτικός;
«Εν τω μεταξύ, έχουν αρχίσει να αλλάζουν οι οικονομικοί συσχετισμοί. Οι τεράστιες ποσότητες κεφαλαίων προς επένδυση σήμερα προέρχονται από τον κρατικό τομέα  και τις δημόσιες επιχειρήσεις της Κίνας.  Και έτσι, ενώ στις χώρες του παλιού καπιταλισμού το ζήτημα είναι να διατηρηθούν τα υφιστάμενα πρότυπα ευημερίας - αλλά εγώ νομίζω ότι αυτές οι χώρες βρίσκονται σε παρακμή- για τις νέες χώρες, τις αναδυόμενες αγορές, το πρόβλημα είναι πώς θα διατηρήσουν το ρυθμό ανάπτυξης χωρίς αυτό να προκαλέσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Είναι σαφές, για παράδειγμα, ότι η Κίνα οικοδομεί ένα είδος καπιταλισμού, όπου η προσήλωση σε ένα κράτος πρόνοιας δυτικού τύπου είναι εντελώς απούσα, αλλά αντίθετα το υποκαθιστά η ταχύτατη είσοδος αγροτικών μαζών στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο με θετικές συνέπειες. Το ερώτημα όμως παραμένει, εάν αυτός είναι ένας μηχανισμός που μπορεί να λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα»

Όλα αυτά  οδηγούν στο ερώτημα του κρατικού καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός, όπως τον γνωρίσαμε σήμαινε προσωπικό στοίχημα, δημιουργικότητα, ατομικότητα, εφευρετικότητα  από τη μεριά των αστών. Μπορεί το κράτος να είναι το ίδιο δημιουργικό;

Ο Economist  πριν μερικές εβδομάδες ασχολήθηκε με το ζήτημα του κρατικού καπιταλισμού. Το επιχείρημά τους είναι ότι θα μπορούσε να παίξει σπουδαίο ρόλο στη δημιουργία υποδομών και σε μεγάλες επενδύσεις, αλλά λιγότερο σημαντικό στον τομέα της δημιουργικότητας. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο: δεν είναι βέβαιο ότι ο καπιταλισμός μπορεί να λειτουργήσει χωρίς θεσμούς όπως το κράτος Πρόνοιας. Και το κράτος Πρόνοιας κατά κανόνα το διαχειρίζεται το κράτος. Πιστεύω λοιπόν ότι ο κρατικός καπιταλισμός έχει λαμπρό μέλλον».

Και η καινοτομία;
«Η καινοτομία είναι προσανατολισμένη προς τον καταναλωτή Αλλά ο καπιταλισμός στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν θα πρέπει αναγκαστικά να παίρνει υπόψη του τον καταναλωτή. Αφήστε που το κράτος λειτουργεί καλά όταν πρόκειται για καινοτομίες στην τεχνολογία όπλων. Και τέλος ο κρατικός καπιταλισμός δεν συνδέεται με την υποχρέωση της αειφόρου ανάπτυξης, και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Ετσι λοιπόν, ο κρατικός καπιταλισμός σηματοδοτεί το τέλος της φιλελεύθερης οικονομίας, όπως τον ζήσαμε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Αλλά είναι και η κατάληξη της ιστορικής ήττας αυτό που εγώ ονομάζω «θεολογία της ελεύθερης αγοράς», η πίστη, πραγματικά θρησκευτική, ότι η αγορά αυτορυθμίζεται, και ότι δεν χρειάζεται καμία εξωτερική παρέμβαση».

Για γενιές ολόκληρες η λέξη καπιταλισμός, έκανε ρίμα με τις λέξεις ελευθερία, δημοκρατία, με την ιδέα ότι οι άνθρωποι δημιουργούν το δικό τους πεπρωμένο.
«Είναι σίγουρο αυτό; Κατά τη γνώμη μου δεν είναι καθόλου προφανές  ότι οι αξίες που αναφέρατε συνδέονται με συγκεκριμένες πολιτικές. Ο καθαρός καπιταλισμός  της αγοράς δεν συνδέεται αναγκαστικά με τη δημοκρατία, η αγορά δεν λειτουργεί με τον τρόπο που οι φιλελεύθεροι θεωρητικοποιούσαν:  Από τον Χάγιεκ ως τον Φρήντμαν. Τα βλέπαμε πολύ απλουστευτικά».

Αυτό τι σημαίνει ;
«Πριν από χρόνια έγραφα πριν ότι ζούσαμε με την ιδέα των δύο εναλλακτικών δρόμων : από την μία ο καπιταλισμός, από την άλλη ο σοσιαλισμός, αυτό όμως ήταν μια ιδέα τρελή  που ο Μαρξ δεν την είχε ποτέ. Εξηγούσε, ωστόσο, ότι αυτό το σύστημα, ο καπιταλισμός, κάποτε θα ξεπεραστεί. Αν δούμε την πραγματικότητα οι ΗΠΑ, η Ολλανδία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ελβετία,η Ιαπωνία, θα αντιληφθούμε ότι αυτές δεν αποτελούν ένα ενιαίο και συνεκτικό σύστημα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του καπιταλισμού».

 Εν τω μεταξύ, το χρηματιστικό κεφάλαιο κυριαρχεί. Μερικοί λένε ότι ο καπιταλισμός θα μπορούσε να κάνει και χωρίς την αστική τάξη.Νομίζετε ότι πρόκειται για μια υπόθεση βάσιμη ;
«Αναδείχθηκε  μια παγκόσμια ελίτ από ανθρώπους που αποφασίζουν τα πάντα στην οικονομία, που γνωρίζει ο ένας τον άλλον και εργάζονται όλοι μαζί, όμως, η αστική τάξη δεν έχει εξαφανιστεί. Υπάρχει στη Γερμανία, ίσως στην Ιταλία λιγότερο στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία. Εχει αλλάξει βέβαια ο τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να γίνει μέλος της».

Δηλαδή;
«Η πληροφορία είναι πλέον ένας παράγοντας της παραγωγής».

Οχι άλλο σώσιμο

τραπεζών και τοκογλύφων (δανειστών)!!

Ξανά στις πλατείες οι Ισπανοί

Σφαίρες από καουτσούκ που χρησιμοποιεί η ισπανική αστυνομία

Επιστρέφουν από σήμερα οι Ισπανοί Αγανακτισμένοι, για να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές δαπανών, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και την οικονομική ανισότητα. Οργανώνουν συγκεντρώσεις σε τουλάχιστον 80 πόλεις – ανάμεσά τους Βαρκελώνη και  Μαδρίτη. Οι διαδηλώσεις έχει προγραμματιστεί να διαρκέσουν έως τις 15 Μαΐου, ημέρα που συμπληρώνεται ο ένας χρόνος από την γέννηση του Κινήματος.


[--->]

"Θετική Φωνή": "Αμετανόητοι ρατσιστές Λοβέρδος - Χρυσοχοΐδης"

Βενιζέλος Β.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/05/2012

Ως "αμετανόητο" χαρακτηρίζει ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδας "Θετική Φωνή" τον υπουργό Υγείας Αν. Λοβέρδο, τον οποίο κατηγορεί επίσης ότι "δυναμιτίζει κάθε ουσιαστική και αποτελεσματική προσπάθεια που έχει κάνει η πολιτεία για την αντιμετώπιση του ιού HIV/AIDS.

Σε ανακοίνωσή της, η "Θετική Φωνή" καταγγέλλει τη συμμετοχή του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) στην προχθεσινή ΄συνέντευξη Τύπου του Αν. Λοβέρδου, τονίζει ότι τα "συμφέροντα" για τα οποία έκανε λόγο ο υπουργός Υγείας είναι εγχώριες και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και όχι πρόσωπα της νύχτας, ενώ δηλώνει κατηγορηματικά ότι "δεν θα επιτρέψουμε να γίνουν οι οροθετικοί τα θύματα της 'μεγάλης μάχης' για τη Β' Αθήνας και στον βωμό αυτής να θυσιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημόσια υγεία".

Τέλος, η "Θετική Φωνή" επισημαίνει ότι "η ρατσιστική εκστρατεία των υπουργών Υγείας και Προστασίας του Πολίτη, που έσπευσαν να αποδώσουν την εισαγωγή του HIV στους μετανάστες, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα. Η πλειονότητα των γυναικών που έχουν συλληφθεί και κατηγορούνται είναι ελληνικής υπηκοότητας και μάλιστα θύματα της απουσίας πολιτικών και προγραμμάτων του υπουργείου Υγείας στους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών".

[--->]

Ειδήσεις ( τίτλοι)

Ρώμη-Πρόταση Μόντι για την ανάπτυξη: «Έξοδος της Ιταλίας για τρία χρόνια από το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε.Διαφορετικά η ανάπτυξη θα παραμείνει μια ουτοπία. Η Μέρκελ δεν πρέπει να φοβάται, θα είμαστε αυστηροί στους στόχους μας, όμως, χρειαζόμαστε την ανάπτυξη».

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, από την πλευρά της, έκλεισε και πάλι την πόρτα στο ευρωομόλογο ως «μη βιώσιμο». Προσθέτοντας ότι «η συγκράτηση του δανεισμού και η ανάπτυξη είναι οι δύο πυλώνες της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την καταπολέμηση της κρίσης ».

 Βρυξέλλες-Ολι Ρεν: αβάσιμες οι φήμες για χαλάρωση του ορίου των ελλειμμάτων.

Αθήνα-Στο επίπεδο-ρεκόρ του 21,7% εκτινάχθηκε η ανεργία τον Φεβρουάριο, έναντι 21,3% τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Πέμπτη η ΕΛΣΤΑΤ. Τον Φεβρουάριο του 2011 το ποσοστό ήταν 15,2%.

Μαδρίτη-Ακόμα  μία διάσωση τράπεζας, αυτή τη φορά με τα λεφτά των ισπανών φορολογουμένων.Η ισπανική κυβέρνηση εθνικοποίησε  το 45% της Bankia που ήταν υπό κατάρρευση

Η Bankia η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ισπανίας με άνοιγμα 30 δις ευρώ στον τομέα ακινήτων.

Το πρόγραμμα διάσωσης, σε πρώτη φάση, θα κοστίσει 4,5 δις ευρώ,όσο οι δαπάνες για την παιδεία. Στη συνέχεια, τα 10 δις ευρώ.Εξοργισμένος  ο  Ισπανικός λαός

[--->],  [--->]

Joseph Halevi: Η ύφεση είναι παγκόσμια

Ο Joseph Halevi, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο πανεπιστήμιο του Sydney της  Αυστραλίας, μιλά στην εφημερίδα il manifesto

Cinzia Gubbini: Η διαφορά επιτοκίων δανεισμού (σπρεντ), σήμερα, αυξήθηκε και  πάλι. Αλλά,δε μας έλεγαν ότι τα πράγματα θα φτιάξουν  μετά το πρόγραμμα  μεταρρυθμίσεων του Monti;

 Joseph Halevi: Ο Monti ελάχιστα ευθύνεται ως προς αυτό, ενώ, αντίθετα, ο Draghi πολύ. Τα σπρεντ μειώθηκαν όταν  ο Draghi  αποφάσισε να ανοίξει τις στρόφιγγες της ρευστότητας, τώρα όμως ακόμα και αυτό  το  παραισθησιογόνο δεν αρκεί.

Cinzia Gubbini: Οπότε η χώρα μας,η δυνατή  και αξιόπιστη, δεν ασκεί πλέον  καμία  επιρροή στις αγορές;
Joseph Halevi: Δεν είναι πια ισχυρή, αυτός είναι ένας μύθος  που καλλιεργήθηκε  από τους πολιτικούς ηγέτες και τους τεχνοκράτες τους. Δεν ασκεί πλέον καμία επιρροή, τελεία και παύλα.

Cinzia Gubbini: Άρα λοιπόν τα σπρεντ ανεβαίνουν επειδή βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μια κρίση ρευστότητας;
Joseph Halevi: Δεν νομίζω ότι ο λόγος είναι αυτός. Είναι επειδή η οικονομική ύφεση πλήττει όλη την άρρωστη Ευρώπη, περνώντας ξυστά από τη Γερμανία, συν το γεγονός ότι η Κίνα δεν αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε, αν και αυτό ήταν ένα άπιαστο όνειρο από την αρχή.

Cinzia Gubbini: Αρα, κάπου κάπου, οι αγορές αντιδρούν σωστά σε μια δύσκολη πραγματικά οικονομική κατάσταση;
Joseph Halevi: Εδώ και κάποιο διάστημα οι αγορές έχουν δίκιο, θα έλεγα εδώ και ένα χρόνο περίπου. Το πρόβλημα έχει δύο όψεις : οι καθημερινές τάσεις με τις  χρηματοπιστωτικές αγορές και τις εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων να προσπαθούν  να επωφεληθούν, και τις εκτιμήσεις τους, ας τις ονομάσουμε διαρθρωτικές, και τότε  η εικόνα αποκτά πιο ρεαλιστικά χαρακτηριστικά.

Cinzia Gubbini: Ετσι λοιπόν  σήμερα δεχόμαστε ένα «χτύπημα» ρεαλισμού;
Joseph Halevi: Ναι, γιατί τα νέα τόσο από τις ΗΠΑ όσο και  από την Κίνα δεν είναι καλά, για την Κίνα ειδικά, η εικόνα είναι πιο περίπλοκη, διότι  η Κίνα είναι αυτή που μας δείχνει ότι το καπιταλιστικό σύστημα δαγκώνει την ουρά του, σε μια επίδειξη κανιβαλισμού.
 

Cinzia Gubbini: Πράγματι, ο βασικός υπεύθυνος της πτώσης της αγοράς αυτή τη στιγμή είναι η Κίνα. Αλλά για πιο λόγο;

 Joseph Halevi: Και για το λόγο, ότι οι εξαγωγές της Κίνας,σε μηνιαία βάση, έχουν μειωθεί, κυρίως προς την Ευρώπη,αλλά  και γιατί οι εισαγωγές της Κίνας μειώνονται. Στην πρώτη περίπτωση το μήνυμα είναι ότι η ζήτηση δεν πάει καλά οπότε η δυναμική των κινέζικων εξαγωγών μειώνεται, και αυτό θα μειώσει την ανάπτυξη της Κίνας που με τη σειρά της θα μειώσει τις εισαγωγές της από τον υπόλοιπο κόσμο, γεγονός που θα επιδεινώσει την έλλειψη της παγκόσμιας ζήτησης.

Cinzia Gubbini: Αυτή τη στιγμή, από όσα μας λέτε, οι εισαγωγές της Κίνας έχουν μειωθεί ...
Joseph Halevi: Επιπλέον, οι χρηματοπιστωτικές αγορές, ιδιαίτερα του  Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, της αγοράς παραγώγων του Σικάγου,ο δείκτης Nikkei (Τόκιο) στηρίζονται στην κινεζική φούσκα που είναι τεράστια. Μέχρι τώρα οι Κινέζοι  χρηματοδοτούν τη φούσκα, αλλά στο βαθμό που μειώνεται η ανάπτυξή στην Κίνα αυτό θα δημιουργήσει ακόμα περισσότερα προβλήματα.

Cinzia Gubbini: Μιας και  τη ζούμε σε απευθείας μετάδοση, θέλετε να μας εξηγήσετε τι ακριβώς είναι η κινέζικη φούσκα;

 Joseph Halevi: Είναι μια τεράστια κερδοσκοπική φούσκα : στην Κίνα έχουν κατασκευάσει ολοκαίνουργιες πόλεις  εντελώς άδειες από κόσμο, πόλεις με πολλά αεροδρόμια και δίκτυα σύνδεσης υψηλής ταχύτητας που αυξάνουν την ήδη πλεονασματική ικανότητα των αεροδρόμιων. Και όλα αυτά με χρήματα που η κεντρική τράπεζα έριξε στο τραπεζικό σύστημα. Η φούσκα αυξήθηκε δραματικά με την κυκλική πολιτική που άρχισε το Νοέμβριο του 2008 προκειμένου να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια ύφεση. Τα κατάφεραν παραμένοντας όμως εξαρτημένοι από τη φούσκα και μαζί τους έσυραν και τη Βραζιλία, την Αυστραλία, την Αργεντινή και ένα μεγάλο μέρος των ΗΠΑ, καθώς και τη γερμανική βιομηχανία και τις σκανδιναβικές χώρες.

Cinzia Gubbini: Μη μου πεις, μια στιγμή,αυτό τώρα τι σημαίνει; Πρέπει να μας το εξηγήσετε καλύτερα  :  το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά  χρηματοδοτούνται από την κεντρική τράπεζα της Κίνας, αλλά η παραγωγή δεν παίζει ηγετικό ρόλο  στην ανάπτυξη της χώρας; Και αυτό τι σχέση έχει με τη Βραζιλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες;
 Joseph Halevi: Η κεντρική τράπεζα της Κίνας ακολουθεί  μια πολιτική εύκολου δανεισμού, ας πούμε αλά Draghi, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Η παραγωγή ξεπερνάει τη ζήτηση της χώρας και εξαρτάται πρακτικά από τις εξαγωγές που καθορίζουν ένα μεγάλο μέρος των εγχώριων επενδύσεων. Η Αυστραλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά από τις Μεσοδυτικές Πολιτείες ως τα δυτικά, εξάγουν πρώτες  ύλες σε ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες. Σκεφτείτε ότι η Κίνα παράγει πάνω από 700 εκατ. τόνους χάλυβα και πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια τόνους τσιμέντου, πάνω από εξακόσια εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα κλπ.. Ιδού από πού προκύπτει η ζήτηση για πρώτες ύλες που αποτελούν το κεντρικό στοιχείο στη διαμόρφωση των παράγωγων των χρηματιστηρίων.

οικονομία

Ευρώ: τέσσερις τρόποι για να πεθάνει. Ας αποφασίσει η ΕΕ τον τρόπο.

Τα βραχυπρόθεσμα σενάρια για το ευρωπαϊκό νόμισμα. Όλα θα αποτύχουν. Ακόμα και η υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών. Κίνδυνοι μεγάλων διαταραχών στο διεθνές τραπεζικό σύστημα, default, εκτός ευρωζώνης η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Στο τέρμα του τούνελ, το φως;


Νέα Υόρκη – «Το ευρώ δεν θα πεθάνει μέσα σε μια νύχτα, αλλά τώρα είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι είναι μάλλον απίθανο να επιβιώσει, έτσι όπως το ξέρουμε».Αυτή είναι η θέση του οικονομικού αναλυτή Michael Sivy –σχολιαστή τηλεοπτικών καναλιών, όπως το ABC, το CBS, το NBC, το FOX –και συγγραφέα του άρθρου «4 Ways the Euro Could Fails», δηλαδή τέσσερι τρόποι πιθανής αποτυχίας του ευρώ. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η ανάλυση του συμπίπτει με αυτό που πολλοί φοβούνται: όλα  τα μέτρα που μπορούν να παρθούν από τώρα και στο εξής, τελικά θα προκαλέσουν μία οικονομική κρίση. Η μικρότερη  ζημιά θα υπάρξει με πολιτικές ήπιας ανάπτυξης, που είναι και η καλύτερη λύση ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες.Στο τέλος όμως, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ευρώ θα τα καταφέρει να επιβιώσει, δεν θα είναι ποτέ όπως πρώτα.

Ακολουθούν τα τέσσερα σενάρια, από το πιο πιθανό μέχρι το λιγότερο πιθανό, βραχυπρόθεσμα.

Πρώτο σενάριο:  «Η Γαλλία και άλλες χώρες πείθουν τη Γερμανία να υιοθετήσει αναπτυξιακές  πολιτικές». Η υπόθεση αυτή ενισχύεται από τις τελευταίες εξελίξεις  στην  ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μεταξύ αυτών, «η κατάρρευση της ολλανδικής κυβέρνησης, που δυσκόλεψε πολύ το στόχο του ελλείμματος και, η υποψηφιότητα του Σοσιαλιστή Francois  Hollande, στη Γαλλία,ο οποίος πιθανότατα θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές την Κυριακή». Ο Hollande, συνεχίζουν οι Times , «ζήτησε να  υιοθετηθούν  πολιτικές ανάπτυξης, κάτι που έχει προκαλέσει ανησυχία στη Γερμανία. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι η νοοτροπία της Ευρώπης έχει αλλάξει και ότι σε αυτό το σημείο,

« η Γερμανία θα μπορούσε και να μην έχει  άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο, αποδεχόμενη ίσως μια αύξηση των δαπανών- και αύξηση του δανεισμού των κυβερνήσεων των κρατών μελών. Βραχυπρόθεσμα, μια τέτοια στρατηγική θα συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας και τις επιπτώσεις της ύφεσης. Αλλά μακροπρόθεσμα το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί. Επομένως, η υιοθέτηση αυτών των πολιτικών υπέρ της ανάπτυξης θα μετέθετε  χρονικά το πρόβλημα, αλλά δεν θα έλυνε την κρίση της ευρωζώνης. Η αύξηση του χρέους που θα ακολουθούσε  θα επιδείνωνε ακόμη περισσότερο την οικονομική κρίση. Αρα, αυτή η επιλογή αντιστοιχεί  στο μικρότερο κακό.

Δεύτερο σενάριο:  « Οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης σε ύφεση». Αυτή η δεύτερη υπόθεση είναι ήδη μια πραγματικότητα που συμβαίνει κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας. Το πρόβλημα είναι ότι μια ντουζίνα ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται  ήδη σε φάση συρρίκνωσης της οικονομίας τους». Σε μακροπρόθεσμη βάση –αν συνεχίσουν οι πολιτικές  λιτότητας που θέλει η Γερμανία  τότε- οι χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες, θα πρέπει να μειώσουν  τις δαπάνες τους, να αυξήσουν τους φόρους, να  μειώσουν  το εργατικό κόστος και να περιορίσουν την πρόσβαση στο δανεισμό. Ωστόσο, τόσο γρήγορες  περικοπές θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τη μείωση του ύψους του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ - και αυτό επειδή το ΑΕΠ μειώνεται».  Επομένως, αν υπερισχύσει η θέληση της Γερμανίας, τότε, οι πιο αδύναμες χώρες θα φτάσουν στο σημείο να μη μπορούν πλέον να πωλούν ομόλογα σε τιμές που να μπορούν να τις αντέξουν και οι ψηφοφόροι τουςμπορεί να αρνηθούν να υποστηρίξουν κι άλλο αυτές τις πολιτικές λιτότητας.Οπότε, μια επέκταση της ύφεσης, θα επηρεάσει  τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα αυξήσει τις πιθανότητες  μιας στάσης πληρωμών (default). Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να έχει ακόμα πιο καταστροφικές συνέπειες, και να συνδυάζει  την επιβράδυνση των οικονομιών  με μία μεγάλη αναταραχή στο διεθνές τραπεζικό σύστημα.

Τρίτο σενάριο:  «Οι ασθενέστερες χώρες εγκαταλείπουν η μία μετά την άλλη από την ευρωζώνη». «Αν η κατάσταση συνεχίσει  όπως είναι αυτή τη στιγμή, τότε οι πιο αδύναμες χώρες θα πρέπει να προσφέρουν ολοένα και υψηλότερα επιτόκια για να διαθέσουν τα ομόλογά τους, και τελικά δεν θα  καταφέρουν πλέον να παραμείνουν στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα πολύ πιθανό θα είναι η πρώτη που θα το κάνει, κάτι που πιθανό να αυξήσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις και την  έξοδο και της  Πορτογαλίας, της  Ισπανίας ακόμη και της Ιταλίας. Αυτή η κατάσταση θα προκαλέσει ένα φαύλο κύκλο, και θα σπρώξει  τα επιτόκια ακόμα περισσότερο προς τα πάνω». Προβλέψεις : βραχυπρόθεσμα, το σενάριο αυτό είναι το λιγότερο πιθανό, ωστόσο, είναι δύσκολο να το αποφύγουμε αν δεν αλλάξει κάτι όσον αφορά τις βασικές αρχές. Πόσο επώδυνο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο; Προσμετρώντας τα αρνητικά, με την αποχώρηση  χωρών από τη ευρωζώνη θα μπορούσαν  να προκληθούν μια σειρά από οδυνηρά  σοκ  στις μεγάλες τράπεζες που έχουν το χρέος τους. Αν δούμε όμως τα  «θετικά»,  είναι αλήθεια ότι μετά την έξοδό τους από την ευρωζώνη, οι χώρες θα μπορούσαν να ξαναβάλουν τις οικονομίες τους σε θετική τροχιά και στο δρόμο της ανάκαμψης. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Αργεντινής, η οποία, όταν σύνδεσε  το νόμισμά της με το δολάριο στις αρχές της δεκαετίας του '90, υπέστη μια σοβαρή ύφεση μετά την υποτίμηση του  νομίσματος της το 2001. Ομως μέχρι το 2003, η οικονομία της σημείωσε  και πάλι άνθηση.

Τέταρτο σενάριο:  «Η Ευρωζώνη διασπάται σε δύο διαφορετικές νομισματικές ζώνες». Δηλαδή, τη ζώνη ευρώ Α’ κατηγορίας και τη ζώνη ευρώ Β’ κατηγορίας. «Τότε, η πιο λογική λύση - αλλά με τις λιγότερες πιθανότητες για λόγους πολιτικούς – θα ήταν η Γερμανία και ορισμένοι άλλοι σύμμαχοι της, όπως η Ολλανδία, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη και να δημιουργήσουν ένα  δικό τους νόμισμα. Το ευρώ θα παρέμενε  το νόμισμα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και θα μπορούσε να υποτιμηθεί ώστε  να εκτονωθεί η πίεση στις χώρες αυτές. Πρόβλεψη: οι χώρες της Νότιας Ευρώπης θα βρεθούν σε τροχιά ύφεσης για ένα περίπου έτος. Οι τράπεζες θα καταγράψουν  απώλειες σε ομολογιακούς τίτλους, πιο πολύ  λόγω της πτώσης της αξίας τους παρά εξαιτίας της  άμεσης άρνησης πληρωμών. Θεωρητικά, αυτή θα μπορούσε να είναι η καλύτερη και λιγότερο καταστροφική λύση. «Αλλά τελικά, ιδανική λύση ίσως και να μην υπάρχει. Και τα τέσσερα αυτά σενάρια περιλαμβάνουν  την οικονομική κρίση στο σκεπτικό τους και διαφέρουν μόνο ως προς την ένταση της κρίσης και το χρονοδιάγραμμα. Βέβαια, οι χειρότερες πολιτικές είναι οι ακραίες:  Να μη κάνει κανείς τίποτα, ή να πάρει πολύ σκληρά μέτρα. Ο πιο ρεαλιστικός στόχος είναι να διατηρηθούν σε ισχύ ορισμένα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης, εμποδίζοντας τις ήδη υπερχρεωμένες χώρες να καταφύγουν σε περαιτέρω δανεισμό. Ο πιο ρεαλιστικός στόχος ως προς αυτό θα μπορούσε να είναι στο πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη και η ελαχιστοποιηση των απωλειών», γράφει ο αναλυτής στο κύριο άρθρο των Times.

[-->]

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

PIMCO : Η Γερμανία σε ύφεση, μείνετε μακριά από το χρέος της Ε.Ε.

«Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο  να υποτιμηθεί και άλλο το χρέος». Η έκθεση για την απασχόληση στις ΗΠΑ θα είναι απογοητευτική και η οικονομία της θα αποδυναμωθεί. Άσχημα τα χρηματιστήρια .

Νέα Υόρκη - Διόλου αισιόδοξες  οι προβλέψεις της PIMCO, που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο αμοιβαίο ομολογιακό fund στον κόσμο, για τις αγορές μετοχών και την οικονομία  των ΗΠΑ και της Γερμανίας, οι οποίες προς το παρόν άντεξαν στις  πιέσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Ο διαχειριστής της εταιρείας Mohamed El-Erian, υποστηρίζει ότι η  PIMCO σκοπεύει να προχωρήσει σε  επενδύσεις με βάση όμως μία " αδύναμη " αμερικάνικη οικονομία  μετά την έκθεση για την απασχόληση που θα δημοσιοποιηθεί την Παρασκευή και η οποία θα είναι απογοητευτική.

«Η στρατηγική μας αυτή την περίοδο βασίζεται σε μια αδύναμη οικονομία», είπε χθες στο CNBC. «Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε, είναι μια επανάληψη των όσων αντιμετωπίσαμε το 2008, το 2009 και το 2010, όπου τα χρηματιστήρια μετά από ένα συγκρατημένο ξεκίνημα , σημείωσαν πτώση»


Σύμφωνα πάντα με τον El-Erian, η Ευρώπη θα πέσει σε ύφεση, το ίδιο και η Γερμανία. «Η Γερμανία δεν θα είναι ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, αλλά δεν θα αποφύγει το μπλέξιμο.

Ο δείκτης μεταποίησης, PMI, στη Γερμανία τον Απρίλιο υποχώρησε  στα χαμηλότερα των τελευταίων  33 μηνών, στα 46,2, από 48,4 το Μάρτιο. Αναλύοντας τις επιμέρους συνιστώσες, πρόκειται για την πρώτη μείωση της παραγωγής από το Δεκέμβριο του περασμένου έτους.

Και άλλοι ειδικοί στα μακροοικονομικά και τις αγορές προειδοποιούν  ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να περάσουν μια δύσκολη περίοδο.



[-->] , [-->]