Κατεχάκη: σταθμός και βάλτος

Κείμενο και φωτογραφίες: Κωστής Μαργιόλης - 18/04/2018

Η Κατεχάκη. Ενας ακόμα σταθμός του υπόγειου σιδηρόδρομου, στον κόμβο δύο λεωφόρων της αθηναϊκής μητρόπολης. Katekaki. Μια ακόμα λέξη στην αχαρτογράφητη αργκό των περιπλανώμενων προσφύγων που αναζητούν ταυτότητα στο δαίδαλο των υπηρεσιών της αθηναϊκής μητρόπολης.

Η Κατεχάκη είναι ένας σταθμός. Η katekaki είναι μια στάση. Στον πρώτο κατεβαίνουν όσοι προσφεύγουν στις υπηρεσίες περίθαλψης των κοντινών στρατιωτικών νοσοκομείων. Από τη δεύτερη περνάνε οι μετανάστες που καταφεύγουν στις υπηρεσίες καταγραφής και «νομιμοποίησης» που προσφέρονται σε αυτή εδώ την περιοχή της ευρωπαϊκής μεθορίου. Βέβαια, το «περνάνε» είναι ένας ευφημισμός. Πιο εύστοχα, θα έλεγε κάποιος «σταθμεύουν». Πιο κυνικά, «βαλτώνουν».

Στην Κατεχάκη λειτουργεί η κεντρική Υπηρεσία Ασύλου. Εδώ εξετάζονται τα σχετικά αιτήματα, κατόπιν ατομικής συνέντευξης, γίνεται λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, παραδίδονται φωτογραφίες και συνοδευτικά έγγραφα. Από εδώ υποχρεώνονται να περάσουν χιλιάδες γυναίκες, άντρες, παιδιά ή έφηβοι χωρίς οικογένεια που περιμένουν την έκδοση κάποιου διοικητικού εγγράφου, σχετικό με την παραμονή τους.

Οι περισσότεροι θα πάρουν από εδώ -κάποια στιγμή- ένα «τρίπτυχο», δηλαδή ένα χαρτί που τους κατατάσσει στη μεγάλη μάζα των αιτούντων άσυλο. Άλλος θα αιτηθεί άδεια παραμονής. Άλλος παραλαμβάνει το μπλε διαβατήριο του πρόσφυγα. Κι άλλος ένα χαρτί με απόφαση απόρριψης του αιτήματος από τις αρμόδιες αρχές. Ωστόσο όλοι τους θα έχουν περάσει από το βάλτο της Κατεχάκη ξανά και ξανά, για μέρες, για εβδομάδες, για μήνες. Όλοι τους θα έχουν δοκιμαστεί στο αγώνισμα της διέλευσης μέσα από ένα βάλτο. Από το βάλτο της γραφειοκτατίας και της υποτίμησης των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.

Κανένας γηγενής πολίτης δεν έχει λόγο να βρεθεί στις 5 τα ξημερώματα στη διασταύρωση της Κατεχάκη με τη Μεσογείων. Μα εσύ, αν τύχει και περάσεις τέτοια ώρα από κεί μια καθημερινή, θα διακρίνεις κάτι σκοτεινές φιγούρες να κάθονται πάνω στο στενό πεζοδρόμιο της σκοτεινής λεωφόρου ή να ακουμπάνε, γυρτοί, την πλάτη τους πάνω στα κάγκελα της εισόδου.

Γ. Μαργαρίτης από Θέρισο: Η Κρήτη είναι μια μπαρουταποθήκη, μια βάση για πολέμους που δε θα αποφασισθούν στην Αθήνα – Λάθος ο εφησυχασμός

Την Κυριακή 15 Απριλίου διοργανώθηκε εκδήλωση από το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Θερίσου Χανίων και τον πολιτιστικό σύλλογο Θερίσου Χανίων “Η Επανάσταση του Θερίσου”.

Θέμα της εκδήλωσης ήταν “Ο ρόλος του μουσείου στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης” με κεντρικό ομιλητή τον Γιώργο Μαργαρίτη, καθηγητή σύγχρονης ιστορίας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο χωριό Θέρισο Χανίων (Κρήτη), χωριό με πλούσια ιστορία τα χρόνια της αντίστασης, στο χώρο του Μουσείου της Εθνικής Αντίστασης.

 

Παρευρέθηκε πλήθος κόσμου από την περιοχή, αγωνιστές της Αντίστασης αλλά σημαντική ήταν και η παρουσία νεότερων ηλικιών. Σημαντικό κομμάτι στην ομιλία του Γ. Μαργαρίτη αναφερόταν στο ρόλο που έχουν τέτοιου τύπου Μουσεία στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας από τις νεότερες κιόλας ηλικίες, αφού αυτά είναι μουσεία που έχουν φτιαχτεί από τον ίδιο τον λαό και απευθύνονται στον ίδιο το λαό, για αυτό το λόγο είναι ακόμα πιο σημαντική η διατήρηση και ανάδειξη τους,

 Τόνιζε συνεχώς το ότι «οι άνθρωποι που απεικονίζονται στις φωτογραφίες, οι πρωταγωνιστές αυτών των ηρωικών μαχών που διαβάζουμε στα βιβλία και ακούμε στις ιστορίες των παππούδων μας, δεν είναι κάποιοι ήρωες πέρα και έξω από εμάς. Είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, που επέλεξαν το δρόμο του αγώνα, που επέλεξαν να αγωνιστούν για το δίκιο της τάξης τους, για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι άνθρωποι που βλέπουμε σε αυτές τις φωτογραφίες και τους θαυμάζουμε και τους τιμούμε είναι ο καθένας από εμάς.»

Αν γνώριζαν τη θέση των εργοστασίων παραγωγής χημικών όπλων, γιατί δεν το κατήγγειλαν στον ΟΑΧΟ

Ο πρεσβευτής της Συρίας στον ΟΗΕ, Μπασάρ Τζααφάρι, κατήγγειλε ότι οι επιθέσεις που δέχεται η Συρία είναι « ένα ακόμα μήνυμα προς τους τρομοκράτες» οι οποίοι έτσι ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν χημικά όπλα στις επιθέσεις τους.

«Οι ομόλογοί μου της Γαλλίας, των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασίλειου δήλωσαν ότι βομβαρδισαν τα κέντρα παραγωγής χημικών όπλων στη Συρία, αλλά αν οι κυβερνήσεις των τριών αυτών χωρών γνώριζαν τη θέση των κέντρων παραγωγής που βομβάρδισαν, γιατί δεν μοιράστηκαν αυτή την πληροφορία με τον ΟΑΧΟ; », αναρωτήθηκε ο Σύρος εκπρόσωπος στον ΟΗΕ, Μπασάρ Τζααφάρι, στην έκτακτη Σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας που συγκλήθηκε από τη Ρωσία.

Ο Τζααφάρι διευκρίνισε ότι μια ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΑΧΟ έχει ήδη φθάσει στη Δαμασκό, όπου θα συναντηθεί με τις αρχές της Συρίας. "Η κυβέρνησή μου θα παράσχει πλήρη υποστήριξη στην αντιπροσωπεία αυτή ώστε να μπορέσει να εκτελέσει την αποστολή της", τόνισε ο εκπρόσωπος της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας.

Ο εκπρόσωπος της Συρίας τόνισε ότι το ερευνητικού κέντρο Barzeh που βομβαρδίστηκε το είχαν επισκεφτεί πέρυσι οι επιθεωρητές του ΟΑΧΟ.

Η Συρία,τότε, είχε εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της με τον ΟΑΧΟ και δεν βρέθηκαν ίχνη χημικών ουσιών στις εγκαταστάσεις αυτές. 

"Αφού πέρυσι οι εμπειρογνώμονες του ΟΑΧΟ μας έστειλαν επίσημο έγγραφο λέγοντας ότι το κέντρο αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε για κάποια δραστηριότητα που θα μπορούσε να παραβιάσει τις υποχρεώσεις μας στο πλαίσιο του ΟΑΧΟ , πώς είναι δυνατό αυτό να συμβιβάζεται με τους ισχυρισμούς που προβάλλονται σήμερα; "ήταν το άλλο ερώτημα που έθεσε ο Τζααφάρι.

 [--->]

''π'' : Οι Ηνωμένες Πολιτείες δηλώσαν ότι έριξαν 105 πυραύλους κατά της Συρίας, στην προχθεσινή επίθεση. Σύμφωνα με επίσημες πηγές των ΗΠΑ, σχεδόν όλοι, δηλαδή 76, έπληξαν το Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης Μπαρζαχ, (Barzah Research and Development Center) το οποίο σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις , «παράγει χλώριο και σαρίν» (Στρατηγός McKenzie).

Στις 22 Νοεμβρίου ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) είχε επιθεωρήσει το κέντρο Barzah και είχε αποκλείσει ότι παρήγαγε χημικά όπλα. Τα αποτελέσματα αυτά επαναβεβαιώθηκαν στις 23 και 28 Φεβρουαρίου του 2018. ΕΔΩ η έκθεση της 13ης του περασμένου Μάρτη.

Εάν αυτός ήταν ο κύριος στόχος, τι μας εμποδίζει να πούμε ότι και οι υπόλοιποι 29 πύραυλοι έπεσαν σε μέρη που δεν παρήγαγαν χημικά όπλα.

Τώρα, για ποιο λόγο έγινε η τρομοκρατική επίθεση της Συμμαχίας; Μήπως επειδή το Πεντάγωνο δεν είχε διαβάσει την έκθεση του ΟΑΧΟ (OPCW); Όχι φυσικά. Απλά, δεν υπήρξε ποτέ επίθεση με χημικά, αλλά όλα αυτά ήταν μια καλοστημένη προβοκάτσια που έστησε το Ηνωμένο Βασίλειο (και η Γαλλία) και προαναγγέλθηκε πριν ένα μήνα περίπου.

Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων δείχνει ότι οι παλιές ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους στις ΗΠΑ έχουν μεγάλο πρόβλημα γιαυτό και είναι εξαιρετικά επικίνδυνες

Αφιερωμένο στα κάθε είδους (και χρώματος) παπαγαλάκια της ''ανθρωπιστικής συμμορίας''

-----------------------------

Τα θαυμαστά έργα  της ''Συμμαχίας'' στη Συρία

Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη

Αστυνομική καταστολή με έξι τραυματίες στις Σκουριές 

  

Έξι είναι οι τραυματίες μετά την αστυνομική καταστολή της πορείας σήμερα στις Σκουριές. Τα ΜΑΤ απέκλεισαν τους διαδηλωτές, δέχτηκαν κόκκινες μπογιές και χρησιμοποίησαν βία, χημικά και κρότου-λάμψης. Οι διαδηλωτές χρησιμοποίησαν δέντρα που έκοψε η Eldorado ως οδοφράγματα. Η Επιτροπή Νεολαίας Ιερισσού κατά της εξόρυξης τονίζει:

«Το μόνο που μας φοβίζει, ο μόνος μας εφιάλτης, δεν είναι μήτε τα κάγκελα, μήτε τα χημικά. Είναι να ξημερώσει μια μέρα, για μας, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας και να χάσουμε τη γη και το νερό μας. Γι’ αυτά αγωνιζόμαστε, γι’ αυτά θα μας έχετε απέναντι. Οπως σήμερα, όπως κάθε μέρα, μέχρι το τέλος».

Και ενημέρωση από την Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην Εξόρυξη:
Δύο από τους 6 τραυματισμούς στη σημερινή πορεία(15/4) στις Σκουριές. Στους τραυματίες παρείχε πρώτες βοήθειες το εργατικό ιατρείο της ΒΙΟΜΕ.

1)Χτύπημα από γκλομπ κατευθείαν στο κεφάλι
2)Ευθεία βολή από κρότου λάμψης πάνω σε πόδι

Τρία ποιήματα για να θυμηθούμε τον Σέζαρ Βαγιέχο

                      

Σαν σήμερα,στις 15 Απριλίου 1938 πεθαίνει στο Παρίσι μια από τις σπουδαίες μορφές της ισπανοαμερικανικής ποίησης του 20ού αιώνα, ο περουβιανός ποιητής Σέζαρ Βαγιέχο (César Vallejo). Σήμερα τον θυμόμαστε με τρία από τα καλύτερα ποιήματα του.

 

Οι μαύροι αγγελιοφόροι

 Έχει χτυπήματα η ζωή τόσο σκληρά… Δεν ξέρω!

Χτυπήματα σαν απ’ την οργή Θεού, λες και μπροστά τους

η ταραχή όλων των πόνων

ήταν μια λίμνη στην ψυχή… Δεν ξέρω!

Λίγα είναι, μα υπάρχουν… Ανοίγουν τάφρους σκοτεινές

στο πρόσωπο το πιο σκληρό στην πιο γερή την πλάτη.

Ίσως και να ‘ ναι άτια από βάρβαρους Αττίλες

ή μαντατοφόροι μαύροι που μας στέλνει ο Θάνατος.

Είναι οι βαθιές πτώσεις των Χριστών της ψυχής,

από μια πίστη που βλαστημάει το Πεπρωμένο.

Αυτά τα αιματηρά χτυπήματα είναι οι τριγμοί

κάποιου ψωμιού που στου φούρνου την πόρτα μας καίγεται.

Κι ο άνθρωπος… Φτωχός… φτωχός! Στρέφει τα μάτια, όπως

όταν πάνω στον ώμο μια παλάμη μας καλεί,

στρέφει τα τρελά του μάτια , κι όλα όσα έζησε

λιμνάζουν, σαν λακκούβα ενοχής, μέσα στο βλέμμα του.

Έχει χτυπήματα η ζωή τόσο σκληρά… Δεν ξέρω!

[μετάφραση : Marta Silvia Dios Sanz]    

[--->]